Παρασκευή 11 Μάρτη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

  • Ρεπορτάζ από εκδηλώσεις - συγκεντρώσεις της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με θέμα τις πολιτικές εξελίξεις και την οργάνωση και κλιμάκωση της πάλης ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.
  • Κοινή υπόθεση γυναικών και ανδρών η πάλη για την ισοτιμία: Αποσπάσματα από την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής, με αφορμή την 8η Μάρτη.
  • Τομεακή Οργάνωση Επισιτισμού της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ: Εκδήλωση για τη συμβολή του ΚΚΕ στους αγώνες του κλάδου.
  • Για την ΕΑΜική Αντίσταση στις βόρειες συνοικίες της Αθήνας: Ρεπορτάζ από την εκδήλωση της Οργάνωσης Βόρειου Τομέα της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.
ΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Συγκεντρώσεις των κλαδικών Οργανώσεων για τις πολιτικές εξελίξεις

Από τη συγκέντρωση της ΚΟ Μετάλλου
Από τη συγκέντρωση της ΚΟ Μετάλλου
Πλήθος συσκέψεων, συγκεντρώσεων, εκδηλώσεων και συζητήσεων διοργανώνει η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ τις τελευταίες μέρες, με θέμα τις πολιτικές εξελίξεις της περιόδου και τα καθήκοντα που προκύπτουν για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ. Οι πρωτοβουλίες αυτές αποτελούν συμβολή στο άνοιγμα της συζήτησης για την πάλη των εργαζομένων, για την ανασύνταξη του κινήματος, για το δρόμο που πρέπει να επιλέξει ο λαός. Γίνεται συζήτηση για τους μεγάλους αγώνες που προηγήθηκαν, για τα συμπεράσματα που προκύπτουν, αλλά και την αναγκαία κλιμάκωση, με κεντρικό σταθμό τη 48ωρη απεργία που θα αποτελέσει σταθμό στην πάλη ενάντια στο νόμο - λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι Οργανώσεις Τύπου - Χάρτου, Μετάλλου, Φαρμάκου και Ενέργειας της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής διοργάνωσαν συγκεντρώσεις με εργαζόμενους από τους αντίστοιχους εργοστασιακούς κλάδους της Αττικής.

Ταξική ενότητα και ισχυρό ΚΚΕ

Ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στη συγκέντρωση των ΚΟ Φαρμάκου υπογράμμισε ότι μπροστά στο Κόμμα και το εργατικό - λαϊκό κίνημα σήμερα τίθενται τεράστια καθήκοντα. Θέτοντας το ερώτημα «ποιος θα καθορίσει τις εξελίξεις; Οι σχεδιασμοί της αστικής τάξης και των ξένων συμμάχων της, τα κόμματα που έχουν δοκιμαστεί ή ο λαός με το εργατικό κίνημα επικεφαλής της κοινωνικής συμμαχίας;», απάντησε ότι «το ΚΚΕ καλεί το λαό να πιστέψει στη δύναμή του, που έως τώρα δεν την έχει δοκιμάσει πλήρως. Να σκεφτεί ότι ο ταξικός αντίπαλος δεν είναι τόσο ισχυρός όσο εμφανίζεται, αλλά και ότι ο εργατικός - λαϊκός παράγοντας έχει ευθύνη να μην εγκλωβίζεται σε ψεύτικα διλήμματα, σε αριστερές ή εθνικιστικές παγίδες, ότι είναι παραπλάνηση να πιστεύει ότι η κάλπη, οι εκλογές θα καθορίσουν τις εξελίξεις. Είναι ανάγκη το εργατικό, το λαϊκό κίνημα να περάσει στην αντεπίθεση μαζικά, με οργανωμένο σχέδιο κλιμάκωσης, με αποφασιστικότητα. Το "δεν γίνεται τίποτα", ο φόβος, η ατομική προσπάθεια, που δεν εντάσσεται στο γενικότερο κίνημα, είναι όπλα στα χέρια του αντίπαλου».

Η συγκέντρωση της ΚΟ Ενέργειας
Η συγκέντρωση της ΚΟ Ενέργειας
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του υπογράμμισε την ευθύνη που έχουν οι κομμουνιστές να καλλιεργούν το έδαφος, ώστε η εργατική τάξη να συνειδητοποιήσει την απελευθερωτική της αποστολή. Πρόσθεσε ότι «Το κίνημα δεν θα έχει αποτελεσματικότητα αν περιορίζεται απλά σε κάποια άμεσα αιτήματα, χωρίς να έχει κατεύθυνση κατά των μονοπωλίων, κατά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των κυβερνήσεων και των κομμάτων που το υπηρετούν. Οι επάνω δε θα δώσουν ούτε ψίχουλο, αν δε φοβηθούν ότι οι κάτω, δηλαδή ο λαός θα βαδίσει για να τους ανατρέψει. Αν δε νιώσουν μια τέτοια πίεση, τώρα πια δε δίνουν ούτε ψίχουλο».

Αναφερόμενος, τέλος, στην ανάγκη κλιμάκωσης της πάλης σημείωσε: «Τους καθυστερήσαμε μερικούς μήνες στο Ασφαλιστικό. Αλλά δε θα κάνουν πίσω αν δε νιώσουν πολύ μεγαλύτερη πίεση. Αν η 48ωρη απεργία, που έχει αποφασιστεί, δεν έχει πολύ μεγαλύτερη μαζικότητα, αν οι συγκεντρώσεις δεν είναι πολλαπλάσιες από τις προηγούμενες, αν δε νιώσουν ότι κινδυνεύουν η εργατική τάξη και ο λαός να τους πάρει στο "κατόπι".

Φυσικά, δεν αρκεί απλά και μόνο να προβάλλονται κάποια οξυμένα αιτήματα. Αυτά πρέπει να εντάσσονται στην ταξική γραμμή πάλης, στον πολιτικό αγώνα κατά των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, κατά του καπιταλισμού, στον αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας του κεφαλαίου και υπέρ της εργατικής εξουσίας. Αυτό απαιτεί ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό, με ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, ριζωμένο γερά μέσα στους τόπους δουλειάς, όπως στα εργοστάσια του κλάδου σας».

Οι εργαζόμενοι στους δρόμους ανεβάζουν το μπόι τους

Από τη συγκέντρωση των ΚΟ Φαρμάκου
Από τη συγκέντρωση των ΚΟ Φαρμάκου
Ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ήταν ο ομιλητής στη συγκέντρωση, που διοργάνωσαν οι ΚΟ Ενέργειας. Το στέλεχος του Κόμματος στάθηκε στις «δυσκολίες» που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση σε αυτήν τη φάση, που οφείλονται στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, στην εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης και στο αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων, δηλαδή την αδιαλλαξία που τηρούν οι πιστωτές και σύμμαχοί της απέναντι στα αιτήματά της. Πρόσθεσε, επίσης, την όξυνση των αντιθέσεων στην περιοχή και τις διαστάσεις που παίρνει το Προσφυγικό - Μεταναστευτυκό, με την αδυναμία διαχείρισής του από τη μεριά της κυβέρνησης.

Αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις που ξεδιπλώνονται το τελευταίο διάστημα, με επίκεντρο το Ασφαλιστικό, σημείωσε ότι αποτελούν το πιο θετικό στοιχείο της επικαιρότητας, αφού «είναι μαζικές, συντονισμένες και εμπεριέχουν το στοιχείο της αντιπαράθεσης για τα αιτήματα και τη γραμμή της πάλης του κινήματος. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αντιλαμβάνεται τις κινητοποιήσεις αυτές ως θετικό στοιχείο, που πρέπει να ενδυναμωθεί το επόμενο διάστημα, και ως προς τη γραμμή σύγκρουσης και ως προς τις μορφές, τη μαζικότητα κ.λπ. Είναι ανοιχτό το ζήτημα της κλιμάκωσης των αγώνων της επόμενης περιόδου, όχι μόνο με τη 48ωρη απεργία, αλλά και συνολικότερα.

Σχετικά με τα συμπεράσματα που προκύπτουν υπογράμμισε ότι «πρέπει να βοηθήσουμε τον κόσμο να δει ότι αυτές τις μέρες που οι εργαζόμενοι ήταν στους δρόμους φαινόταν πιο μεγάλο το μπόι του λαού και μίκραινε το μπόι του αντίπαλου. Αυτό δείχνει τη δύναμη του κινήματος. Ο λαός πρέπει να δει το ρόλο του ΚΚΕ σε αυτούς τους αγώνες και ιδιαίτερα την επιλογή του να μην κάνει πίσω, παρά την πίεση και το κόστος, να διαχειριστεί με άλλα κόμματα την αθλιότητα της καπιταλιστικής κρίσης. Να σκεφτεί τι θα είχε συμβεί στο εργατικό κίνημα εάν το ΚΚΕ είχε ενδώσει και αν δεν είχε πρωτοστατήσει από την επομένη των εκλογών στην οργάνωση του κινήματος. Να δει ορισμένα στοιχεία της πρότασης του ΚΚΕ που άλλοτε δεν μπορούσε να τα αντιληφθεί, όπως την κοινωνική συμμαχία που έχουμε στην πρότασή μας.

Οι χώροι δουλειάς να γίνουν κέντρα οργάνωσης της πάλης

Ο Γιάννης Μερεντίτης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ μίλησε στη συγκέντρωση των ΚΟ του Μετάλλου, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «μαζί με τον οικονομικό πόλεμο, δυναμώνει από την αστική τάξη και ο ιδεολογικός πόλεμος που επιδρά στη συνείδηση των εργατών, επομένως χρειάζεται συνδυασμένη ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική δουλειά. Σε πολλούς εργάτες, για παράδειγμα, που κινητοποιούνται, που μας πλησιάζουν και μας ακούνε, συνυπάρχουν θετικά και αρνητικά στοιχεία. Ζητάνε να αποσυρθεί το Ασφαλιστικό και τα μέτρα, ταυτόχρονα όμως είναι με την καπιταλιστική ανάκαμψη, με το "να γίνουν επενδύσεις". Είναι ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως για τη στρατηγική του, αλλά για τα ψέματα που τους είπε. Είναι ενάντια στην ΕΕ και στα κόμματα που τη στηρίζουν και ταυτόχρονα φοβούνται την πολιτική αστάθεια, ανησυχούν που η ΕΕ δεν είναι ενωμένη.

Η αντίθεση, για παράδειγμα, ενός μεγάλου τμήματος των εργατών στα μέτρα για το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, τα Εργασιακά είναι ένα θετικό βήμα, θα είναι όμως αδιέξοδη και θα δημιουργεί συγχύσεις και αυταπάτες, αν δεν συνδυάζεται με την αντίθεση στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που από εκεί πηγάζουν και όλα τα υπόλοιπα. Η απόρριψη του συνθήματος της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ως στόχο που πρέπει να υιοθετήσουν οι εργαζόμενοι, συμβάλλει στην πολιτικοποίηση της πάλης γιατί οδηγεί σε σύγκρουση με την πολιτική εξουσία του κεφαλαίου και την καπιταλιστική εξουσία, στην πάλη για την ανατροπή τους».

Αναφερόμενος στους αγώνες που είναι σε εξέλιξη ενάντια στο Ασφαλιστικό και στην επικείμενη απεργία μόλις η κυβέρνηση το φέρει στη Βουλή, ο Γ. Μερεντίτης υπογράμμισε ότι οι εργάτες μέσα από την καθημερινή συμμετοχή τους στη δράση των Συνδικάτων, μέσα στους χώρους δουλειάς πρέπει να ενισχύσουν τις ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε ο αγώνας να κλιμακωθεί, με επόμενο σταθμό τη 48ωρη απεργία. Τις επόμενες μέρες, ο κάθε χώρος δουλειάς πρέπει να γίνει κέντρο συζήτησης και οργάνωσης της δουλειάς για να έχει επιτυχία η 48ωρη απεργία. Να φτάσουμε εκεί μέσα από μια πολύμορφη αγωνιστική διεκδικητική δραστηριότητα σε κάθε χώρο».

Μια μικρή έκθεση αρχειακού υλικού καλωσόριζε τους προσερχόμενους στην εκδήλωση. Φύλλα του «Ριζοσπάστη» από τις δεκαετίες του 1930 και 1940, ανακοινώσεις και διαταγές του ΕΛΑΣ και άλλα δημοσιεύματα της εποχής, ζωντάνευαν τις καθημερινές μάχες του λαού. «Σήμερα δικάζει η Ιστορία», είναι ένας από τους χαρακτηριστικούς τίτλους του «Ριζοσπάστη» στις 16/3/45, κατά τη διάρκεια της δίκης των δοσιλόγων, που αναφέρεται στο μπλόκο της Καλογρέζας, με τους 22 εκτελεσμένους, έναν ακριβώς χρόνο νωρίτερα. «Κάτι από το ρίγος της θα περάσει ίσως και από την αίθουσα του δικαστηρίου των δοσιλόγων. Σήμερα δικάζει η Ιστορία... Κι αυτή θυμάται...».

33 μέρες δόξας!

Από το ιστορικό λεύκωμα που κυκλοφόρησε σε επανέκδοση
Από το ιστορικό λεύκωμα που κυκλοφόρησε σε επανέκδοση
«Ο ΕΛΑΣ σε συναγερμό! Ανθρακωρύχοι της Καλογρέζας και της Σαφράμπολης, υφαντουργοί της Ιωνίας και της Ελευθερούπολης, υπάλληλοι της Φιλαδέλφειας και του Περισσού, εργάτες, γέροι και νέοι συγκεντρώνονται στον καταυλισμό του ΕΛΑΣ και ζητούν όπλα...».

Το παραπάνω χαρακτηριστικό απόσπασμα όπως και τα σκίτσα από μάχες είναι από το λεύκωμα που παρουσιάστηκε στην εκδήλωση και αναφέρεται στην ηρωική πάλη των 33 ημερών του Δεκέμβρη του '44. Το πρωτότυπο είχε κυκλοφορήσει σε 1.500 αντίτυπα και βρίσκεται στο Ιστορικό Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ. Με γνήσιο τρόπο αποτυπώνει την περίοδο που γράφτηκε, τα συνθήματα και τη «γλώσσα» της εποχής. Αποτελεί ένα αυθεντικό υλικό, που συμβάλλει στη γνωριμία με το μεγαλείο του λαϊκού ηρωισμού στις γειτονιές που κάλυπτε ο 8ος Τομέας του ΕΑΜ (Ν. Ιωνία, Ν. Φιλαδέλφεια, Ηράκλειο Αττικής). Στις σελίδες του καταγράφεται η πάλη, με λιγοστά μέσα, του εξοπλισμένου λαού. Με στοιχεία και φωτογραφίες που δόθηκαν από φωτορεπόρτερ και φιλοτεχνήθηκαν από καλλιτέχνες της περιοχής, παρουσιάζονται πλευρές της λαϊκής δράσης, όπως η οργάνωση και η συλλογικότητα, η πρωτοβουλία, η αυτενέργεια, η πολιτική επαγρύπνηση, σε έναν αγώνα που πρωταγωνιστή είχε τα πιο διαλεχτά παιδιά της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ. Μέσα στις σελίδες του, γίνεται αναφορά στη δράση των Λαϊκών Επιτροπών, στο στήσιμο των νοσοκομείων και γενικά στο πώς ο λαός έλυνε τα προβλήματά του: Από το επισιτιστικό μέχρι τον εξοπλισμό του δικού του στρατού, του ΕΛΑΣ. Καταγράφεται, επίσης, η αγριότητα και η λυσσαλέα αντίδραση της ντόπιας αστικής τάξης και των συμμάχων της, για να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα, σε συνθήκες που αμφισβητούνταν η εξουσία τους.


ΤΟ ΒΟΡΕΙΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΩΝ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ
Εκδήλωση τιμής για την ΕΑΜική Αντίσταση

Σε εκδήλωση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ παρουσιάστηκε η επανέκδοση ιστορικού λευκώματος που είχε κυκλοφορήσει ο 8ος Τομέας του ΕΑΜ για το Δεκέμβρη του 1944

Η έντονη συγκίνηση και η περηφάνια για την ηρωική 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ χαρακτήρισαν την επιτυχημένη εκδήλωση του Βόρειου Τομέα Αθήνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και των τοπικών παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6 Μάρτη στη Ν. Φιλαδέλφεια.

Το «παρών» έδωσαν εργαζόμενοι και λαϊκοί άνθρωποι της περιοχής, όλων των ηλικιών. Από τη μία οι νεολαίοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΝΕ και άδραξαν την ευκαιρία για να μάθουν για τη συγκλονιστική, γεμάτη ηρωισμό ιστορία των παππούδων τους. Από την άλλη οι εκπρόσωποι της θρυλικής «δρακογενιάς» της δεκαετίας του 1940, που σήκωσαν τρεις φορές τα όπλα ενάντια στο φασισμό, την ελληνική αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, έβλεπαν με συγκίνηση στα νέα παιδιά τούς συνεχιστές της επαναστατικής δράσης. Σε αυτό το μοναδικό κλίμα παρουσιάστηκε η επανέκδοση του ιστορικού λευκώματος που είχε κυκλοφορήσει ο 8ος Τομέας του ΕΑΜ μετά τον Δεκέμβρη του 1944.

Η εκδήλωση περιλάμβανε προβολή βίντεο με ιστορικό υλικό από τη δράση του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ στην περιοχή των βόρειων συνοικιών, στο οποίο ξεχώριζαν οι μαρτυρίες του αντιστασιακού Γιώργου Κατημερτζή. Μετά τις ομιλίες ακολούθησε ζωντανό καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τραγούδια και αφήγηση, με ξεχωριστό το στιγμιότυπο των παιδιών που «ζωντάνεψαν» τα θρυλικά χωνιά της ΕΠΟΝ.

Πλήθος κόσμου στην εκδήλωση. Στο βήμα η Μ. Λαμπρινού
Πλήθος κόσμου στην εκδήλωση. Στο βήμα η Μ. Λαμπρινού
Τους συγκεντρωμένους καλωσόρισε η Μαίρη Σταθάκου, πρόεδρος του Παραρτήματος Ν. Φιλαδέλφειας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, που στο χαιρετισμό της σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι με αυτή την εκδήλωση τιμής στους αγώνες του λαού μας, σκοπός είναι να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές ότι με την πρωτοβουλία και την καθοδήγηση του ΚΚΕ δημιουργήθηκε το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ, ο ΕΛΑΣ. Με ραχοκοκκαλιά τους κομμουνιστές και άλλους λαϊκούς αγωνιστές, που γι' αυτή τους τη δράση διώχθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Στάθηκε, επίσης, στην αναγκαιότητα να γίνουν γνωστοί οι μεγαλειώδεις αυτοί αγώνες, αντιπαλεύοντας την παραχάραξη της Ιστορίας που σήμερα προωθείται ακόμα πιο έντονα, με στόχο να ξεχάσουν οι παλιοί και να μη μάθουν ποτέ οι νεότεροι την ιστορική αλήθεια.

Οταν ο λαός θέλει, μπορεί!

Την κεντρική ομιλία στην εκδήλωση έκανε η Μαρία Λαμπρινού, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που αναφερόμενη στο πολύτιμο περιεχόμενο του λευκώματος που επανεκδόθηκε, είπε πως μέσα στις σελίδες του υπάρχουν οι αδιάσειστες αποδείξεις ότι όταν ο λαός θέλει, μπορεί να τα βάλει και με έναν υπέρτερο εχθρό, εσωτερικό και εξωτερικό. Η Μ. Λαμπρινού αναφέρθηκε στις συνθήκες μέσα στις οποίες έδρασαν οι κομμουνιστές όλη τη δεκαετία του 1940, στον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και στα πλούσια διδάγματα που προκύπτουν για τη στρατηγική του Κόμματος στις σημερινές συνθήκες. Ανάμεσα σε άλλα ανέφερε: «Με θαυμασμό, με μεγάλη εκτίμηση, τιμάμε σήμερα τους νεκρούς αγωνιστές και αγωνίστριες των 33 ημερών του Δεκέμβρη του '44, που ήταν και συντοπίτες μας και γενικά όλους και όλες που αγωνίστηκαν στα πεδία των πολεμικών μαχών, στον ανεφοδιασμό και στήριξη των ανταρτών με όλους τους τρόπους. Εκείνους και εκείνες που διώχθηκαν, έζησαν χρόνια σε φυλακές, εξορίες, πολλοί εκτελέστηκαν, έμειναν αλύγιστοι».

«Προσοχή - Προσοχή! Σας μιλάει η ΕΠΟΝ!». Στιγμιότυπο από το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της εκδήλωσης
«Προσοχή - Προσοχή! Σας μιλάει η ΕΠΟΝ!». Στιγμιότυπο από το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της εκδήλωσης
Αναφερόμενη στον Δεκέμβρη του 1944, η Μ. Λαμπρινού τόνισε: «Ο ηρωικός Δεκέμβρης ήταν αναπόφευκτος. Εξέφραζε τη συνέχιση της ασίγαστης ταξικής πάλης που προϋπήρχε και στη διάρκεια του πολέμου, για το ποιος - ποιον στο ζήτημα της εξουσίας. Ας αναλογιστούμε πόσο σημαντική στις τότε συνθήκες της Ελλάδας ήταν η απόφαση του Κόμματος να μπει μπροστάρης στον απελευθερωτικό αγώνα. Χωρίς το ΚΚΕ δεν θα υπήρχε το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ, η ΟΠΛΑ. Οταν είχε προηγηθεί το ανελέητο κυνηγητό των κομμουνιστών πριν τον πόλεμο, με αποκορύφωμα τη μεταξική δικτατορία. Σε συνθήκες που η δοσίλογη κυβέρνηση παρέδιδε τους κρατούμενους κομμουνιστές στους Γερμανούς κατακτητές με τελικό σκοπό τη μεταφορά τους στο Νταχάου και στ' άλλα κάτεργα, όπως συνέβη με τον Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη. Τα αστικά κόμματα δεν πάλεψαν καθόλου τον εκφασισμό. Εδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Μεταξά».

Η Μ. Λαμπρινού υπενθύμισε το ιστορικό σύνθημα του πανό της 4ης του Δεκέμβρη του 1944: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα» και σημείωσε: «Την απάντηση του λαού σ' αυτό το δίλημμα φοβούνται οι αστοί και σήμερα. Τότε γνώριζαν ότι ο λαός ήδη είχε κάνει την επιλογή να σπάσει τις αλυσίδες και να πάρει τα όπλα.

Ας τα ξανασκεφτούμε όλα αυτά στις σημερινές συνθήκες, γιατί τύραννος δεν είναι μόνο ο στρατός κατοχής, μόνο ο δικτάτορας. Τύραννος πάνω απ' όλα είναι η αστική τάξη, το κεφάλαιο και η εξουσία του. Γιατί αυτή χρησιμοποιεί και τον πόλεμο και το φασισμό και τις διάφορες μορφές δικτατορίας.

Γι' αυτό λέμε ότι ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να φοβηθεί τις δυσκολίες του πολιτικού συστήματος, απεναντίας έχει συμφέρον με τον αγώνα του να τις ενισχύσει και να τις διευρύνει.

Να αξιοποιήσει κάθε ρωγμή που ανοίγεται, για να βάλει εμπόδια.

Να εναντιωθεί στα σχέδια του ιμπεριαλισμού στην περιοχή, στην εμπλοκή του σε πολέμους.

Να συγκεντρώσει τα πυρά του απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Να συμπορευτεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Το Κόμμα μας πλησιάζει τα 100 χρόνια ζωής και δράσης, προσφοράς, ανιδιοτέλειας και θυσιών...».

Κοινή υπόθεση γυναικών και ανδρών η πάλη για την ισοτιμία

Αποσπάσματα από ομιλία της Αλ. Παπαρήγα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής, με αφορμή την 8η Μάρτη

«Ο αγώνας για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση είναι αγώνας ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Είναι αγώνας για το σοσιαλισμό».

Κάτω από το σύνθημα αυτό πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή η εκδήλωση που οργάνωσε η Τομεακή Οργάνωση Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, με ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Την εκδήλωση φιλοξένησε η αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΟΤΕ, η οποία γέμισε από γυναίκες και άνδρες, εργαζόμενες και εργαζόμενους σε διάφορους κλάδους της βιομηχανίας.

Μετά την ομιλία, ακολούθησαν ερωτήσεις και πλούσια συζήτηση για μια σειρά από ζητήματα: Για το γεγονός ότι η ανισοτιμία εξακολουθεί να υφίσταται, παρά τις αλλαγές που έχουν σημειωθεί στη ζωή των γυναικών. Γύρω από τους τρόπους και τα συγκεκριμένα μέτρα που χρειάζονται, για να διευκολύνεται η συμμετοχή των γυναικών στα Συνδικάτα, ιδιαίτερα νέων γυναικών και μητέρων. Σχετικά με την αξιοποίηση της «ισότητας» σαν επιχείρημα, για να προωθείται η αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική, για τις «ελευθερίες» που αναγνωρίζει και προωθεί ο καπιταλισμός, αλλά και για την ανάγκη η κομμουνιστική στάση ζωής να εκφράζεται και μέσα στην οικογένεια, στις σχέσεις των δύο φύλων.

Η Αλ. Παπαρήγα στο βήμα της εκδήλωσης
Η Αλ. Παπαρήγα στο βήμα της εκδήλωσης
Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα.

***

Το Κόμμα μας έχει ξεκινήσει εκδηλώσεις για τα επικείμενα 100χρονά του, το 2018. Ετσι δίνεται η ευκαιρία να μελετηθεί η ανεκτίμητη προσφορά του στο γυναικείο ζήτημα και την αγωνιστική δράση των γυναικών. Προκύπτει το πολιτικό δίδαγμα ότι δεν αρκεί να είσαι κομμουνιστής, κομμουνίστρια στο γενικό πολιτικό αγώνα, στο συνδικαλιστικό, πρέπει να είσαι κομμουνιστής και κομμουνίστρια παντού, σε όλες τις μορφές πάλης, στην ιδεολογική, πολιτική και μαζική, στο διεθνισμό, αλλά και στην οικογένεια, στις προσωπικές σχέσεις, στη φιλία. Δυστυχώς, παραμένει και σήμερα δύσκολο ζήτημα να κατανοηθεί το γυναικείο ζήτημα ως κοινή υπόθεση ανδρών και γυναικών. Δεν έχουμε κάνει ακόμα ό,τι περνάει τουλάχιστον από το χέρι μας.

Ας σκεφτούμε μόνο ένα πράγμα ότι στα χρόνια του ΔΣΕ, που ήταν η ανώτερη μορφή ταξικής πάλης, έγινε Συνδιάσκεψη της Πανελλήνιας Δημοκρατικής Ενωσης Γυναικών στο Βίτσι, την άνοιξη του '49, την ίδια ώρα που πάνω από τα κεφάλια των γυναικών - μελών της Συνδιάσκεψης πέταγαν αγγλικά βομβαρδιστικά με αμερικανικό πλήρωμα και χτυπούσαν με πολυβόλα και χειροβομβίδες. Για να πάνε οι γυναίκες αντιπρόσωποι στη Συνδιάσκεψη, όπως γράφει η αγωνίστρια και εκπαιδευτικός Βάγια Παπακόγκου, υπεύθυνη τότε των μαχητριών της Iης Μεραρχίας, διακινδύνευαν τη ζωή τους και πέρασαν μέσα στη φωτιά του πολέμου. Ξεκίνησαν και έφτασαν, ένα μήνα περίπου μετά, στον τόπο προορισμού τους. Στην πορεία, αλλά και στην επιστροφή, τα πόδια «δεν έβρισκαν πουθενά ίσιο τόπο να πατήσουν, τις πλαγιές διαδέχονταν οι γκρεμοί και τους γκρεμούς δασωμένες ζώνες, που τα δέντρα μάς εμπόδιζαν να βλέπουμε, προς τα πού λοξοπήγαν οι μπροστινοί μας και αν εκείνοι που μας ακολουθούν βρίσκονται πίσω μας». Ενώ ο κυβερνητικός στρατός και οι ταγματασφαλίτες παραφύλαγαν να τις χτυπήσουν.

Αιτήματα και διεκδικήσεις για τις ανάγκες των γυναικών κόντρα στη μείωση απαιτήσεων

Στις συνθήκες που ζούμε σήμερα, της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης με θύελλα πρωτοφανών σε βαρβαρότητα μέτρων από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου, παράλληλα με το ελπιδοφόρο φούντωμα των αγώνων, συναντάμε ένα επικίνδυνο φαινόμενο: Τη μείωση των απαιτήσεων των εργατών, εργατριών, των εργαζομένων γενικά, απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία, το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του. Δεν είναι καινούργιο, εντάθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Φούντωσε επί ΣΥΡΙΖΑ με τα συντηρητικά του συνθήματα, πασαλειμμένα με αριστερή και αριστεροφανή φιλολογία.

Δυστυχώς, το κίνημα είναι πολύ πίσω στη διεκδίκηση αιτημάτων που εξειδικεύουν τα γενικά αιτήματα στις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών. Με τυπικό τρόπο προβάλλονται ως ξερά αιτήματα αυτά που αφορούν στη μητρότητα, στην προστασία των παιδιών και των ηλικιωμένων, καθώς μεγάλο βάρος τους σηκώνουν οι γυναίκες κυρίως. Εχει υποχωρήσει η συζήτηση και η δράση σε ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, προβλήματα των επαγγελματικών ασθενειών, ορθοστασία, μονοτονία των κινήσεων στη δουλειά, μονότονη ακινησία, ατελείωτα χτυπήματα στον υπολογιστή. Ξεκαθαρίζουμε ότι η εξειδικευμένη πρόληψη και πολιτική Υγείας, ανάλογα και με το επάγγελμα αφορά και τον άνδρα, το παιδί από τη στιγμή που γεννιέται κ.λπ. Πολύ λίγο σήμερα προβάλλονται οι συνέπειες των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, όχι μόνο στην τσέπη, αλλά και στην ψυχολογία των γυναικών, στη ζωή της οικογένειας, όπως συμβαίνει και με τα ακατάστατα ωράρια, την εντατικοποίηση, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου για την εργαζόμενη γυναίκα. Η γυναικεία ανισοτιμία, τα εμπόδια στη χειραφέτηση της γυναίκας δεν έχουν περάσει σταθερά ως αιτήματα σε όλους τους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, στην εργατική πάλη. Δεν έχει ακόμα αναδειχθεί ότι η εργατική τάξη και το κίνημά της αντικειμενικά είναι η πρωτοπόρα τάξη, ο ηγέτης και στον αγώνα για την ισοτιμία της γυναίκας, ως συστατικό στοιχείο του αγώνα για την κοινωνική ισότητα.

Η μείωση των απαιτήσεων οδηγεί στην υποταγή στην καπιταλιστική εργοδοσία, στο κράτος και τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις που γνωρίσαμε και στη σημερινή. Οι μειωμένες απαιτήσεις συμβαδίζουν με προκαταλήψεις, προλήψεις και συγχύσεις, διαιρούν, εμποδίζουν την ταξική ενότητα, την κοινωνική συμμαχία, οδηγούν στην αναδίπλωση στα προσωπικά προβλήματα, σε συντεχνιακά αιτήματα, στην ηττοπάθεια ή στην άλλη όψη της την τυφλή οργή και αγανάκτηση που εύκολα στέλνει μαζικά, ειδικότερα βασανισμένες γυναίκες στο σπίτι.

Για το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου

Είναι αδήριτη η ανάγκη να διαδοθεί πλατιά, ποιες ήταν οι κατακτήσεις των γυναικών στο σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα και ταυτόχρονα τα συμπεράσματα που κατέληξε το Κόμμα μας, γιατί νίκησε η αντεπανάσταση.

Ενα σοβαρό ζήτημα που δείχνει τη ριζική διαφορά ανάμεσα στα δύο συστήματα, το καπιταλιστικό και το σοσιαλιστικό, είναι ο ελεύθερος χρόνος. Πρόκειται για ένα κρίσιμο πρόβλημα για τις γυναίκες, προκειμένου να συμμετάσχουν στην ταξική πάλη.

Η τεχνολογία, εδώ και πολλά χρόνια, συνεχώς κάνει άλματα, ανεβάζει συνεχώς την παραγωγικότητα της εργασίας, άρα διαμορφώνει τις δυνατότητες για μείωση του ημερήσιου χρόνου εργασίας και για τη διασφάλιση δουλειάς για όλες και όλους. Ομως αυτό δεν γίνεται στον καπιταλισμό γιατί την τεχνολογία την σφετερίζονται οι καπιταλιστές και τη χρησιμοποιούν για την αύξηση της εργατικής εκμετάλλευσης. Στον καπιταλισμό, αυξάνεται το όριο συνταξιοδότησης, συνολικά ο εργάσιμος χρόνος, με πολλούς τρόπους, η ανεργία είναι υψηλή και μόνιμη, ανεξάρτητα αν υπάρχει κρίση.

Ενα πεδίο εφαρμογών της τεχνολογίας αφορά στο καθημερινό νοικοκυριό, μειώνει και το χρόνο και το βάρος της οικογενειακής, της σπιτικής φροντίδας. Και όμως ο ελεύθερος χρόνος της γυναίκας σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτος, γιατί ο καπιταλισμός συνεχώς της προσθέτει νέα βάρη: Την απασχόληση με τη μόρφωση των παιδιών, το πήγαινε - έλα για τις εξωσχολικές δραστηριότητες, τη φροντίδα των ηλικιωμένων και των χρονίως πασχόντων, παράλληλα με τη δουλειά της. Ο ελεύθερος χρόνος ροκανίζεται και από το χρόνο που χρειάζεται για να κουμαντάρεις τα λίγα χρήματα για την επιβίωση, υπονομεύεται από το άγχος και την ανασφάλεια.

Στις σοσιαλιστικές χώρες, υπήρχαν μέσα στα εργοστάσια πάμφθηνα εστιατόρια και μαγαζιά καταναλωτικών ειδών, είτε μόνιμα είτε κατά διαστήματα, για να γλιτώνουν χρόνο οι εργαζόμενοι. Ο Λένιν τόνιζε ότι η ισοτιμία της γυναίκας στο σοσιαλισμό δεν εξασφαλίζεται μόνο με το νόμο, αλλά και με τη πολιτική που τη γλιτώνει από τη σπατάλη χρόνου σε άχαρες δουλειές, όπως το σπιτικό νοικοκυριό. Στον καπιταλισμό, ελεύθερο χρόνο έχει μόνο η άνεργη ή αυτή που δουλεύει λίγους μήνες το χρόνο, μα αυτό πρόκειται για τραγωδία, είναι ανελεύθερος χρόνος.

Η τεχνολογία μπορεί σήμερα να αξιοποιηθεί σε κέντρα εξυπηρέτησης της οικογένειας όπως δημόσια πλυντήρια, κέντρα επισκευών, νέου τύπου παιδικοί και βρεφικοί σταθμοί, κέντρα σύγχρονης εξυπηρέτησης μοναχικών ηλικιωμένων και ατόμων που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Υπάρχουν τέτοιες εγκαταστάσεις για την εξυπηρέτηση της οικογένειας στον καπιταλισμό, αλλά αυτά και ως ποσότητα και ποιότητα δεν είναι πλήρη, κυρίως όμως κοστίζουν. Τα πάντα μπορεί να προσφέρει ο καπιταλισμός αν πληρώνεις.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα χρειάζεται τις γυναίκες

Τη δύναμή του ο λαός δεν την έχει δοκιμάσει, παρά μόνο περιστασιακά. Είναι παραπλάνηση να πιστεύει ότι η κάλπη καθορίζει τις εξελίξεις. Πρέπει να περάσει στην αντεπίθεση, μαζικά, με οργανωμένο σχέδιο κλιμάκωσης, με ικανότητα, αποφασιστικότητα. Δε θα τα καταφέρει αν βλέπει το κίνημά του μόνο σαν ένα κίνημα πίεσης. Βεβαίως είναι και τέτοιο, όμως η πίεση θα ανέβει με κάποια έστω αποτελέσματα, αν το κίνημα αυτό πάρει όλα τα χαρακτηριστικά ενός αγώνα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι ενός κινήματος που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις που κινούνται στον ίδιο δρόμο που ξέρουμε.

Αυτό το κίνημα, το εργατικό και των συμμάχων του έχει απόλυτη ανάγκη από τη συμμετοχή των γυναικών της εργατικής τάξης, είτε εργάζονται είτε είναι άνεργες. Εχει ανάγκη από τις νεότερες ηλικίες των γυναικών. Και οι ίδιες οι γυναίκες έχουν απόλυτη ανάγκη από εργατικό - λαϊκό κίνημα που τα πόδια του πατάνε στέρεα σε κάθε εργοστάσιο, γραφείο και επιχείρηση, κίνημα που ξεσηκώνει τις εργατικές - λαϊκές συνοικίες στα αστικά κέντρα, στη φτωχή αγροτιά, στην ύπαιθρο.

Κανένας άλλος, εκτός από το Κόμμα, δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος ενός τέτοιου καθήκοντος. Ανάλογο μέρισμα στο καθήκον αφορά και την ΚΝΕ. Θα τα καταφέρουμε καλύτερα ως Κόμμα, αν συγκεντρώσουμε ακόμα περισσότερο την προσοχή μας στην αυτοτελή πολιτική και ιδεολογική δουλειά στην εργατική τάξη και για το γυναικείο ζήτημα, στον αγώνα με διεκδικήσεις και για την εργαζόμενη και άνεργη γυναίκα, με κατάλληλες μορφές πάλης και επεξεργασμένο περιεχόμενο και όχι μόνο με κάποια ξερά αιτήματα.

ΤΟΜΕΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ - ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Ανεξίτηλη η σφραγίδα των κομμουνιστών στους αγώνες των εργαζομένων του κλάδου

Μια κάρτα με φωτογραφία που απεικόνιζε το Λόχο Επισιτιστών του ΕΛΑΣ μοιράστηκε ως ενθύμιο σε όσους παρακολούθησαν την εκδήλωση
Μια κάρτα με φωτογραφία που απεικόνιζε το Λόχο Επισιτιστών του ΕΛΑΣ μοιράστηκε ως ενθύμιο σε όσους παρακολούθησαν την εκδήλωση
Τη συμβολή του ΚΚΕ στους αγώνες του κλάδου ανέδειξε η Τομεακή Οργάνωση Επισιτισμού - Τουρισμού της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με μια πλούσια σε περιεχόμενο εκδήλωση. Η εκδήλωση, που έγινε την Τετάρτη 2 Μάρτη, ήταν ενταγμένη στις πρωτοβουλίες στην πορεία προς τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του Κόμματος. Την παρακολούθησαν δεκάδες εργαζόμενοι, ενώ παρευρέθηκαν ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

Στην αίθουσα του Συνδικάτου που φιλοξένησε την εκδήλωση, υπήρχε έκθεση αρχειακού υλικού σχετική με τους αγώνες των κομμουνιστών του κλάδου, ενώ προβλήθηκε βίντεο με αντίστοιχο περιεχόμενο. Στα ταμπλό και στα πλάνα στο βίντεο, που ετοιμάστηκαν από την Τομεακή Επιτροπή, ζωντάνεψαν ορισμένες από τις πλευρές της δράσης των κομμουνιστών εργατών του κλάδου, μαζί με τους πρωταγωνιστές τους.

Αφετηρία της ιστορικής αναδρομής οι αρχές του 20ού αιώνα, με τη δημιουργία των πρώτων σωματείων στον κλάδο, που πάλεψαν για την αύξηση των μισθών και τη μείωση του εργάσιμου χρόνου από τις 16 στις 10 ώρες. Στη συνέχεια οι αγώνες της Εθνικής Αντίστασης. «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ' την πείνα...»: Σε αυτή τη μάχη ενάντια στην πείνα αλλά και συνολικά στην πάλη ενάντια στον κατακτητή, το δικό του μερίδιο είχε ο Λόχος Επισιτιστών του ΕΛΑΣ, που δημιουργήθηκε το 1943, με την οργάνωση συσσιτίων, την πραγματοποίηση διαμαρτυριών και τη συμμετοχή του σε αρκετές μάχες σε περιοχές της Αθήνας.


Ανάμεσα στα ταμπλό, ιδιαίτερη αίσθηση προκαλούσε αυτό που απεικόνιζε το ερωτηματολόγιο της εργοδοσίας στο Καζίνο της Πάρνηθας, τη δεκαετία του '80. «Υπήρξατε ποτέ μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος;» ήταν μία από τις ερωτήσεις στην οποία έπρεπε οι εργαζόμενοι να απαντήσουν προκειμένου να προσληφθούν. Δίπλα το σημερινό παράδειγμα του ξενοδοχειακού ομίλου «Aldemar», που δεν προσλαμβάνει εργαζόμενους που είναι γραμμένοι στα σωματεία τους.

Οσο για το βίντεο, αυτό περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, μαγνητοσκοπημένες μαρτυρίες για τις διώξεις, τις φυλακίσεις και τις εξορίες των κομμουνιστών του κλάδου, για το «σφράγισμα» του σωματείου από τη χούντα, γύρω από την πρωτοπόρα δράση για το 8ωρο, τις Συμβάσεις, την οργάνωση απεργιών, φτάνοντας μέχρι την ενοποίηση των σωματείων σε ένα συνδικάτο που συγκεντρώνει σήμερα στις γραμμές του όλο τον κλάδο.

Για τη βοήθειά τους στη συγκέντρωση υλικού, για τις μαρτυρίες τους και για την παρουσία τους, οι διοργανωτές ευχαρίστησαν ιδιαίτερα τους συντρόφους Βαγγέλη Πλιάκο και Γιώργο Μπακόπουλο.

Από τα δεκάδες ονόματα που μνημονεύθηκαν για την προσφορά τους δεν έλειπε και αυτό του Κώστα Παπανικολάου, για χρόνια προέδρου του Σωματείου Σερβιτόρων Αθήνας, που πέρασε από δεκάδες τόπους εξορίας και φυλακές και στάθηκε μπροστάρης στους αγώνες των εργαζομένων μέχρι το θάνατό του, το 1997. Με συγκίνηση, όσοι παρακολούθησαν την εκδήλωση άκουσαν την κόρη του, Ρένα, η οποία ήταν παρούσα και πήρε το λόγο, να περιγράφει πως στερήθηκε τη φυσική παρουσία του πάτερα της, από τα 9 μέχρι τα 15 της χρόνια, δεν της έλειψε όμως ποτέ το φωτεινό, αγωνιστικό και αισιόδοξο παράδειγμά του.

«Κάναμε το καθήκον μας»

Το ταμπλό με το ερωτηματολόγιο της εργοδοσίας του Καζίνο της Πάρνηθας το 1980 συγκέντρωσε την προσοχή
Το ταμπλό με το ερωτηματολόγιο της εργοδοσίας του Καζίνο της Πάρνηθας το 1980 συγκέντρωσε την προσοχή
Σε μια σειρά κομμουνιστές και κομμουνίστριες που συνέβαλαν στους μεγάλους αγώνες του λαού και στην πάλη των εργαζομένων του κλάδου αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής.

«Η Ιστορία του ΚΚΕ είναι Ιστορία πολύχρονων, πολύμορφων αγώνων, απροσμέτρητων θυσιών, ηρωικών και επικών στιγμών, για λευτεριά, εθνική ανεξαρτησία για την ειρήνη και το σοσιαλισμό. Ο χαρακτηρισμός "Κόμμα πρωτοπόρο, Κόμμα των αγώνων και των θυσιών" δε δόθηκε τυχαία. Τον κέρδισε το Κόμμα μας με τη δράση και το αίμα χιλιάδων αγωνιστών του. Δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη κατάκτηση του λαού μας, δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη αντίσταση ενάντια σε ντόπιους ή ξένους εκμεταλλευτές, που να μη φέρει τη σφραγίδα του ΚΚΕ», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα.

Αναφέρθηκε στη ματωμένη Πρωτομαγιά του 1924, στην οποία τραυματίστηκε θανάσιμα ο νεαρός ζαχαροπλάστης Σωτήρης Παρασκευαΐδης, μέλος της ΟΚΝΕ, αλλά και στην Πρωτομαγιά του 1944, όπου ανάμεσα στους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στην Καισαριανή συμπεριλαμβάνονται ο μάγειρας Γιώργος Αϊβατζίδης, ο σερβιτόρος Κώστας Παπανδρέου και ο Δημήτρης Πολύδωρος, πρόεδρος του Σωματείου Σερβιτόρων της Αθήνας και γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Επισιτισμού.

Θύμισε το παράδειγμα του Κώστα Παπανικολάου, αλλά και δεκάδων άλλων παλιότερων και νεότερων κομμουνιστών: Ο Βαγγέλης Μίσσας, ο Φώτης Ξαρχογιαννόπουλος, ο Πέτρος Κουμαρέλος, ο Κώστας Κυριαζόπουλος, ο Γιώργος Μπακόπουλος, η Γεωργία Ζιώγα, ο Τριαντάφυλλος Καλενδριανός είναι μερικά από τα ονόματα που αναφέρθηκαν.

«Παρά τις εξορίες, τις φυλακές και τα βασανιστήρια που πέρασαν, όταν συζητούσε κανείς μαζί τους, ταπεινά έλεγαν και λένε "κάναμε το καθήκον μας"», σημείωσε ο Χρ. Κατσώτης και κατέληξε: «Γι' αυτή τους την προσφορά, αυτό που ζητούσαν και ζητάνε είναι μόνο ένα αντάλλαγμα, να συνεχίσουμε τον αγώνα, με πίστη στο Κόμμα μας και στον τελικό του σκοπό».

Αναντικατάστατη συμβολή στο χτίσιμο της ταξικής ενότητας

«Η ιστορία του κινήματος στον κλάδο είναι στενά δεμένη με τη δράση των κομμουνιστών», τόνισε με τη σειρά του ο Νίκος Παπαγεωργίου, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Επισιτισμού - Τουρισμού της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Επισήμανε τη συμβολή του ΚΚΕ στην ανάδειξη της ανάγκης για κοινή δράση και ενιαία οργάνωση όλων των εργαζομένων στον κλάδο, ανεξάρτητα από ειδικότητα, στην οικοδόμηση ταξικής ενότητας, κόντρα στην παρέμβαση των εργοδοτών, αλλά και στις δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού, που έθεταν και θέτουν εμπόδια στην υπόθεση αυτή. Οπως εξήγησε, η ενοποίηση των διαφορετικών σωματείων που υπήρχαν - μαγείρων, σερβιτόρων, ξενοδοχοϋπαλλήλων, ζαχαροπλαστών- στο κλαδικό συνδικάτο που υπάρχει σήμερα, δεν ήταν ένα απλό οργανωτικό πρόβλημα, αλλά ένα ζήτημα γύρω από το οποίο χρειάστηκε ιδεολογικοπολιτική δουλειά, αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, αποκάλυψη του ρόλου του.

«Παρακολουθώντας τη σημερινή εκδήλωση, έχουμε κάθε λόγο να αισιοδοξούμε για τη συνέχεια. Οι σύντροφοι και οι φίλοι του ΚΚΕ που είναι πρωτοπόροι στους χώρους δουλειάς και στελεχώνουν τα σωματεία στην Αττική, αποτελούν τη συνέχεια των παλιότερων αγωνιστών, τους οποίους είχαμε και σήμερα την ευκαιρία να θυμηθούμε και να τιμήσουμε. Αλλοι τόσοι και περισσότεροι, που μπορεί να μην συμφωνούν σε όλα μαζί μας, ακούν με σεβασμό και προσοχή το Κόμμα, τις αναλύσεις του, τις επεξεργασίες του και συμβάλλουν στη γενίκευση της πείρας με τη συμμετοχή τους στο μαζικό κίνημα», κατέληξε.

Γραμμή σύγκρουσης και πάλης για τις σύγχρονες ανάγκες

Στην πρόταση του ΚΚΕ για τον Τουρισμό, ως λαϊκή ανάγκη και δικαίωμα, σε αντιπαράθεση με την αντίληψη των αστικών κομμάτων, των ενώσεων των εργοδοτών του κλάδου, των επιχειρηματικών ομίλων, στάθηκε ο Γιώργος Στεφανάκης, στέλεχος του Κόμματος. Υπογράμμισε πως το ΚΚΕ μελετά και εξειδικεύει την πολιτική του «με γνώμονα την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, σε αντιπαράθεση και σύγκρουση με τις επιδιώξεις των μονοπωλιακών ομίλων» και πρόσθεσε ότι αυτή η γραμμή και η κατεύθυνση πάλης συνέβαλε στις κατακτήσεις των εργαζομένων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ