Παρασκευή 11 Μάρτη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Από παζάρι σε παζάρι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γράφαμε τις προάλλες, για το διεθνές παζάρι, στο οποίο έχει βγάλει βόλτα η κυβέρνηση τα ολυμπιακά ακίνητα, με αφορμή τη συμμετοχή της χώρας μας στην έκθεση της Διεθνούς Αγοράς Ανάπτυξης Ακινήτων, στις Κάννες. Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, δεν έχουν βγάλει στο παζάρι μόνο τα ολυμπιακά ακίνητα. Προχτές, ήταν η σειρά των υποψήφιων για ξεπούλημα νέων πακέτων μετοχών δημόσιων ή... ημιδημόσιων επιχειρήσεων. Ετσι, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, βρέθηκε στο Λονδίνο και σε ρόλο πλασιέ ανέδειξε τα προτερήματα της ελληνικής οικονομίας και των προς πώληση πακέτων μετοχών του ΟΠΑΠ και άλλων επιχειρήσεων σε Βρετανούς τραπεζίτες και κεφαλαιοκράτες. Μάλιστα, σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου, «το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών εκδηλώνεται και στο ελληνικό χρηματιστήριο και στο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων».

Και σε ό,τι αφορά το ενδιαφέρον των Βρετανών κεφαλαιοκρατών, για να το λέει ο υπουργός, έτσι θα είναι. Αλλωστε, να έχουν μπόλικα κέρδη θέλουν και η κυβέρνηση εγγυάται την προοπτική αυτή σε ποσοστό 100%. Οι εργαζόμενοι και ο λαός, όμως, δεν πρόκειται σε τίποτε να ωφεληθούν. Τα όσα σχετικά λένε ο υπουργός Οικονομίας και οι λοιποί κυβερνώντες, περί ξένων επενδύσεων, που θα ανοίξουν τις δουλιές και θα αυξήσουν τις θέσεις της εργασίας, είναι αέρας κοπανιστός...

Ακόμη κι έτσι...

Σύμφωνα με τα στοιχεία του τελευταίου Ευρωβαρόμετρου, το 54% των ερωτηθέντων Ελλήνων δηλώνει ικανοποιημένο από την αναμόρφωση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Το ποσοστό αυτό είναι το δεύτερο μικρότερο, μετά την Πορτογαλία, της οποίας ικανοποιημένοι δήλωσαν μόνο το 52% των ερωτηθέντων. Η δημοσκόπηση δε δίνει στοιχεία, για το αν και πόσο είναι ενημερωμένοι οι εργαζόμενοι και, ιδιαίτερα, οι αγρότες, σχετικά με το περιεχόμενο της ΚΑΠ και την προωθούμενη ήδη αναθεώρησή της. Ο καθένας, όμως, έχει τη δική του αίσθηση γι' αυτό. Φανταστείτε, επομένως, ποιο θα ήταν το προαναφερόμενο ποσοστό, εάν υπήρχε μια ουσιαστική και ολόπλευρη ενημέρωση του λαού.

Ποιος έχει δίκιο;

Η ανάγνωση της οικονομικής πραγματικότητας από το ΚΚΕ δε βρίσκει πολλούς σύμφωνους στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτά είπε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, προχτές στη Βουλή, ενώ, δεν παρέλειψε να σημειώσει, ότι διαβάζει τις σχετικές αναλύσεις στο «Ριζοσπάστη». Και για μεν το τελευταίο, δεν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία. Αλλά να μας επιτρέψει, να έχουμε διαφορετική γνώμη για το πρώτο.

Για του λόγου το ασφαλές, σας παραθέτουμε δυο χαρακτηριστικά στοιχεία από την ανάγνωση της οικονομικής πραγματικότητας, που κάνει ο κ. Γκαργκάνας και βγάλτε εσείς τα συμπεράσματά σας, εάν και πόσοι συμφωνούν μαζί του.

Πρώτον: Υπερασπιζόμενος ο κ. Γκαργκάνας τα τεράστια κέρδη των τραπεζών και των επιχειρήσεων γενικότερα τόνισε: «Το γεγονός ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων είναι υψηλά είναι θετικό, γιατί αν δεν υπάρχει κερδοφορία δεν υπάρχουν επενδύσεις και θέσεις εργασίας». Χρόνια τώρα, όμως, τα επιχειρηματικά κέρδη είναι πολύ μεγάλα και αυγαταίνουν ετησίως με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αλλά η ανεργία παραμένει κι αυτή στο... ύψος της και αποτελεί το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα. Και δεύτερον, σύμφωνα με τον κ. Γκαργκάνα, τα τελευταία 11 χρόνια οι πραγματικοί μισθοί των εργαζομένων αυξήθηκαν κατά 33%. Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε, ότι οι εργαζόμενοι πορεύονται με το «κάθε φέτος και χειρότερα».

Ποιος λέτε, πως έχει δίκιο;

Η... απόδειξη

Οι τηλεοπτικές εικόνες του βάρβαρου και άγριου ξυλοδαρμού διαδηλωτριών στην Κωνσταντινούπολη, την περασμένη Κυριακή, από πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις, μεταδόθηκαν κι από τα εγχώρια τηλεοπτικά κανάλια και δικαιολογημένα προκάλεσαν οργή και αγανάκτηση. Το ίδιο έγινε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Η ΕΕ υποχρεώθηκε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά της και καταδίκασε την «υπερβολική χρήση βίας» (!), ενώ πολλοί και διάφοροι έκαναν δηλώσεις, ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο τη συστηματική και ωμή καταπάτηση των στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων στην Τουρκία.

Μετά απ' όλ' αυτά και, αφού, ακόμη και τουρκικές εφημερίδες και ΜΜΕ έκαναν κριτική στις τουρκικές δυνάμεις καταστολής, η κυβέρνηση της χώρας πήρε θέση για το ζήτημα. Ετσι, ο υπουργός Δικαιοσύνης και εκπρόσωπος της κυβέρνησης, Τζεμίλ Τσιτσέκ, στήριξε τις αστυνομικές αρχές, σημειώνοντας ότι «και στην Ευρώπη η αστυνομία δεν προσφέρει λουλούδια στους διαδηλωτές», ενώ ο πρωθυπουργός, Τ. Ερντογάν, χαρακτήρισε τον ξυλοδαρμό «προβοκάτσια τριών ξεχωριστών ομάδων, αλλά δεν μπορούμε να το ανακοινώσουμε», φροντίζοντας να «φωτογραφίσει» τους οργανωτές της διαδήλωσης. Προφανώς, η... αξιοπερίεργη άποψη της τουρκικής κυβέρνησης αποτελεί άλλη μια απόδειξη της σοβαρής προόδου, που έχει σημειώσει ο εκδημοκρατισμός της γειτονικής χώρας, σύμφωνα με τις σχετικές εκτιμήσεις των Βρυξελλών.

Βαβυλο-κράτος!

Ο κόσμος το 'χε τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι. Ε, χτες μας το ξεφούρνισαν κιόλας: Ο Βαβύλης «είτε συναλλασσόταν, είτε προστατευόταν από δημόσιες υπηρεσίες»! Λόγια του υφυπουργού Δημόσιας Τάξης στη Βουλή. Ουδέν νεώτερον σε ό,τι αφορά την ουσία της υπόθεσης. Η ομολογία, όμως, διά των πλέον αρμοδίων χειλέων έχει, όπως και να το κάνουμε, την αξία της. Οπως επίσης έχει την αξία της και η άλλη ομολογία, του υπουργού Δημόσιας Τάξης αυτή τη φορά, και μάλιστα μέσα στην ίδια μέρα: Οτι τα έγγραφα της ΕΥΠ που αφορούσαν στα έργα και τις ημέρες του Βαβύλη «καταστράφηκαν την 13/3/2000, υπό συνθήκες που παρεκκλίνουν των διατεταγμένων και ισχυόντων»!

***

Κρατικές υπηρεσίες, πράκτορες, μεγαλοδικηγόροι, καταζητούμενοι, ναρκέμποροι, σεσημασμένοι και... «Αγιοι», ένα κουβάρι, λοιπόν. Και στη μέση ο λαός. Που αιωνίως κάποιοι θέλουν να τον... σώσουν. Ποιοι είναι οι «σωτήρες» του λαού; Αυτοί που «κατέστρεψαν» τα έγγραφα για τον Βαβύλη και που προφανώς κάποια σχέση θα έχουν (για το ίδιο κράτος δουλεύουν άλλωστε) με κείνους που κατέστρεψαν τα έγγραφα για τη «Φαράν» και τη «Ρικομέξ» και έτσι «οι φάκελοι χάθηκαν»...

Θέλουν να σώσουν το λαό οι ποιμένες που δίνουν «συστατικές επιστολές» σε χαφιέδες και μούτρα του κοινού Ποινικού Δικαίου, αλλά κατά τα λοιπά, και αν κρίνει κανείς από την αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία, «δε δίνουν του αγγέλου τους νερό»...

Θέλουν να σώσουν το λαό οι κ.κ. βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που τόσο καιρό τους ακούμε να συστήνουν «λίγα λόγια» για τα όσα «παίχτηκαν» στα Ιεροσόλυμα, διότι το θέμα είναι «εθνικό»... Αλλά τι σόι «εθνικό συμφέρον» υπηρετείται όταν πρακτοράτζες, παρακράτος, δεσποτάδες συνωστίζονται στα καταγώγια των μυστικών υπηρεσιών για να εκλέξουν πατριάρχες; Και πόσο «σωτήριο» είναι αυτό το έργο των σκοτεινών υπηρεσιών, λαμβανομένης υπόψη της καταγεγραμμένης «προσφοράς» τους στον τόπο από την εποχή της ΚΥΠ μέχρι την υπόθεση Οτσαλάν;

***

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έστειλε, λέει, την υπόθεση της «καταστροφής» των εγγράφων στον εισαγγελέα. Η «τυφλή» Δικαιοσύνη έχει τώρα το «μπαλάκι». Αλήθεια, ως πλευρά του ίδιου συστήματος που γεννά (και προστατεύει) Βαβύληδες, που έχει το δικό της μερίδιο σε αυτές τις στενές επαφές παραδικαστικού - παραεκκλησιαστικού - παρακρατικού τύπου, η Δικαιοσύνη τι θα κάνει; Θα βγάλει τα ματάκια της;.. Δεν το είδαμε ούτε στο «Δύστος», ούτε στο «Σαμίνα», ούτε στη «17Ν»... Αλλά ό,τι κι αν κάνει ο εισαγγελέας, ο ελληνικός λαός δεν ψηφίζει εισαγγελείς και δικαστές. Ούτε παπάδες. Ψηφίζει πρωθυπουργούς, υπουργούς και βουλευτές. Αυτοί, οι πρώην και οι νυν, πότε θα δώσουν λόγο; Και μέχρι πότε θα τους επιτρέπει ο λαός, τη σαπίλα και τη σήψη τους να τη μετατρέπουν σε κρίση, που καλείται, τελικά, να την πληρώσει ξανά ο λαός;


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τα φοροληστρικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΟΣ φόρος, απλά, θα γίνουν ...αυξήσεις στους υπάρχοντες! Αυτό δηλώνεται ως δόγμα του υπουργείου Οικονομίας και ο αρμόδιος υπουργός, Γιώργος Αλογοσκούφης, επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι η πολιτική του υπουργείου του είναι «συνεπής με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης».

Ανεξάρτητα, πάντως, από το αν είναι συνεπείς η όχι οι εξαγγελίες του υπουργείου με τις προεκλογικές υποσχέσεις, η κυβέρνηση προκύπτει σαφώς συνεπής προς τη βασική αρχή της: Οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν και να πληρώνουν. Τα κέρδη είναι για άλλους...

Αλλωστε, όλα τα μέχρι σήμερα μέτρα της κυβέρνησης στην ίδια κατεύθυνση βρίσκονται. Ο λεγόμενος αναπτυξιακός νόμος, ο φορολογικός, ο κρατικός προϋπολογισμός, οι προτάσεις για το ωράριο, είναι ορισμένα μόνον από τα πολλά παραδείγματα, που θα μπορούσαν να παρατεθούν.

Ανάμεσα στις άλλες αυξήσεις, πάντως, θα έχουμε και νέα αύξηση στις τιμές των τσιγάρων. Ασχέτως του τι λένε οι «κακές γλώσσες», η κυβέρνηση το κάνει για την υγεία μας. Οπότε κακώς της καταλογίζουν εισπρακτικού χαρακτήρα νοοτροπίες.

Εδώ που τα λέμε, μια κυβέρνηση που νοιάζεται για την υγεία των πολιτών φόρους στα τσιγάρα θα ρίχνει... Είναι σοβαρός, μήπως, στόχος η δημιουργία και επάνδρωση παλιών και νέων νοσοκομείων, καθώς και η ενίσχυση του δημόσιου αγαθού της υγείας;


Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΑΛΛΟΝ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΑ, τα όσα δηλώνονται επισήμως από το υπουργείο Εξωτερικών για την επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, Πέτρου Μολυβιάτη, ενόψει της μετάβασής του στις ΗΠΑ.

Η «έναρξη μιας νέας στενής συνεργασίας με τις ΗΠΑ», που, μάλιστα, «θα είναι η ευκαιρία για ένα ευρύ πεδίο θεμάτων, στο οποίο μπορούν να διαμορφωθούν όροι στρατηγικής συνεργασίας στο επόμενο διάστημα», δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί κανείς να ακούσει...

Πολύ περισσότερο, αν σκεφθεί τι έχει γίνει μέχρι σήμερα στα Βαλκάνια και ακόμη ότι «τρέχουν» τα ζητήματα του Κοσσυφοπεδίου, της ονομασίας της ΠΓΔΜ και διάφοροι ξαναρχίζουν τις θεωρίες, περί αλλαγής συνόρων...

Ούτε φιλολαϊκή, ούτε αριστερή

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η έλλειψη κλαδικών πολιτικών και έργων υποδομής, η μη ένταξη της περιοχής σε ευνοϊκότερη ζώνη κινήτρων» φταίει για την αύξηση της ανεργίας στη Θεσσαλονίκη και τη φθίνουσα κατάσταση της πόλης, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΝ, ενώ «η μαζική μεταφορά επιχειρήσεων δημιουργεί προϋποθέσεις ακόμη μεγαλύτερης ανεργίας». Τουλάχιστον αυτά γράφει το σχετικό ρεπορτάζ της χτεσινής «Αυγής».

Στις σημερινές συνθήκες, όμως, της «απελευθερωμένης» κίνησης και δράσης του κεφαλαίου και του οξύτατου ανταγωνισμού των επιχειρήσεων, ο παράγοντας που καθορίζει - πολύ περισσότερο από παλιότερα - το πότε, πού, ποια, κλπ., επένδυση θα κάνει ο όποιος κεφαλαιοκράτης είναι η μεγιστοποίηση των κερδών του. Εκτός και σ' αυτό ακριβώς αποβλέπουν οι επισημάνσεις του Αλ. Αλαβάνου, περί κλαδικών πολιτικών, έργων υποδομής και κινήτρων. Σε τέτοια περίπτωση, βέβαια, μπορεί να γίνουν επενδύσεις και, ίσως, υπάρξει μια συγκυριακή και μικρή μείωση της ανεργίας, αλλά οι πραγματικοί κερδισμένοι τελικά θα είναι οι λεγόμενοι επενδυτές, δηλαδή, οι κεφαλαιοκράτες, αφού τα δικά τους κέρδη θα μεγιστοποιηθούν. Και, τέλος πάντων, η πολιτική αυτή ούτε φιλολαϊκή είναι, ούτε αριστερή. Εκτός και ο πρόεδρος του ΣΥΝ έχει βρει - εκτός των άλλων - τη μαγική συνταγή, με την οποία, και οι κεφαλαιοκράτες θα έχουν τα κέρδη που θέλουν και οι εργάτες θα ευημερούν...

«Τσουχτερό» συλλαλητήριο...

Την ώρα που οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι μετράνε ακόμα και το λεπτό προκειμένου να τα βγάλουν πέρα, είναι τουλάχιστον προκλητικό οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να σπαταλάνε 260 χιλιάδες ευρώ (περίπου 90 εκατομμύρια δραχμές) για τη διοργάνωση του συλλαλητηρίου στις 15 Δεκέμβρη, που δεν έγινε! Ναι, καλά διαβάσατε. Το ποσό αναφέρθηκε από τον ταμία της ΑΔΕΔΥ στην τελευταία συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής, ο οποίος διευκρίνισε ότι αναλογούν στην ΑΔΕΔΥ τα 78 χιλιάδες ευρώ. Ακόμα χειρότερα, τα λεφτά ξοδεύτηκαν από τους εκπροσώπους του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού για τη διαφήμιση του συλλαλητηρίου. Δεν πήγαν για περιοδείες στα εργοστάσια, για επαφή με τους εργαζόμενους και την άθλια καθημερινότητα που βιώνουν στους χώρους δουλιάς, για την ανάπτυξη της μαζικής δράσης. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να γίνει κάτι τέτοιο, αφού συνυπεύθυνες για το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων είναι και αυτές οι πλειοψηφίες. Ξοδεύτηκαν κατά κύριο λόγο σε διαφημιστικά σποτ, φουσκώνοντας ακόμα πιο πολύ τα πορτοφόλια κάποιων ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Το γνωστό τροπάρι...

Τέσσερις φορές ουσιαστικά έχουν εναλλαχτεί στην εξουσία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στα 31 μέχρι σήμερα χρόνια από τη Μεταπολίτευση του 1974. Σε όλες τις περιπτώσεις κατάγγελλαν την προκάτοχό τους κυβέρνηση και ωρύονταν για την καμένη γη, τα ερείπια, κλπ, που παρέλαβαν. Κι όταν τα επιχειρήματα αυτά ξεθώριαζαν, τα αντικαθιστούσαν με τα «οράματα», τους «μεγάλους στόχους» και τα «όνειρα», όπως η ένταξη στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ, τη μεγάλη και πλούσια αγορά των 250 εκατομμυρίων, την Ενιαία Εσωτερική Αγορά, την ΟΝΕ και το ευρώ, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κλπ.

Τα ίδια κάνει τώρα και ο Κ. Καραμανλής. Από τη μια, ισχυρίζεται ότι παρέλαβε τεράστια ελλείμματα, δυσθεώρητα χρέη και άδεια ταμεία, ζητώντας από τους εργαζόμενους και το λαό, να σφίξουν ακόμη περισσότερο το ζωνάρι και να υπομείνουν αδιαμαρτύρητα τις προωθούμενες αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές και από την άλλη, υπόσχεται καλύτερες μέρες...

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι όσο είδαν καλύτερες μέρες οι εργαζόμενοι στις περασμένες δεκαετίες, άλλο τόσο θα τις δουν τα επόμενα χρόνια; Μάλλον, όχι. Οπως εύστοχα σημείωσε προχτές το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, «όποιος από τους δύο και να είναι στην κυβέρνηση, τα κέρδη της πλουτοκρατίας καλά κρατούν, ενώ η φτώχεια απλώνεται».

Σουλτανάτο...

Αντε να δούμε, τι άλλο θ' ακούσουμε. Σύμφωνα με την τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Κίπρις» έχουν εμφανιστεί ορισμένοι, οι οποίοι ισχυρίζονται πως είναι απόγονοι του σουλτάνου Αμπτουλμετζίτ και διεκδικούν την... κληρονομιά τους στην κατεχόμενη Κύπρο. Στην τελευταία συμπεριλαμβάνεται μεγάλος αριθμός κτημάτων, κυρίως στην Αμμόχωστο και τη Λάρνακα. Η εφημερίδα σημειώνει, μάλιστα, ότι για να διεκδικήσουν την περιουσία θα πρέπει να αποδείξουν ότι όντως είναι απόγονοι του σουλτάνου Αμπτουλμετζίτ. Πάλι καλά, που δεν προβλέπει τίποτε σχετικό το διαβόητο «σχέδιο Ανάν»...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βαθιά ταξική «αναθεώρηση»

Η έγκριση της «ενδιάμεσης αναθεώρησης της στρατηγικής της Λισαβόνας» (κείμενο Μπαρόσο) από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σηματοδοτεί και τον επίσημο τερματισμό της προπαρασκευής του Εαρινού Συμβουλίου της ΕΕ, στις 22 και 23 Μάρτη στις Βρυξέλλες. Στη διήμερη συνάντησή τους, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα αρκεστούν σε μια τυπική επικύρωση των ντοκουμέντων που συζητήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα στα Συμβούλια των υπουργών, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στις αντίστοιχες Επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στα οποία καταγράφηκε η απόλυτη ταύτιση της πολιτικής ηγεσίας της ΕΕ με το στρατηγικό στόχο του ευρωενωσιακού κεφαλαίου: να κατακτήσει άμεσα την πρώτη θέση στην κούρσα του παγκόσμιου ανταγωνισμού, βαθαίνοντας ακόμα παραπέρα την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.

Στα χρόνια που έρχονται, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα βρεθούν στο επίκεντρο μιας νέας, ανελέητης και βαθιά ταξικής επίθεσης, ενάντια κυρίως στα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα. Πίσω από τις ψευδεπίγραφες διακηρύξεις της «ενδιάμεσης αναθεώρησης» κρύβεται η εναγώνια προσπάθεια της ευρωπαϊκής αστικής τάξης να αυξήσει την κερδοφορία των επιχειρήσεών της, με τη μείωση του μισθολογικού και του μη μισθολογικού κόστους της εργασίας.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών δεσμεύονται να προωθήσουν τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές, με έμφαση στη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, την κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας και των πρόωρων συντάξεων, την καθιέρωση της ιδιωτικής ασφάλισης, την πλήρη παράδοση της Υγείας και της Παιδείας στις κερδοσκοπικές διαθέσεις του κεφαλαίου.

Οι όποιες σοσιαλδημοκρατικές φωνές επικρίνουν τις προτάσεις Μπαρόζο σαν «ακρο-νεοφιλελεύθερες», δεν αμφισβητούν την ίδια τη Στρατηγική της Λισαβόνας και τον αντιλαϊκό της προσανατολισμό. Οι διαφωνίες τους είναι σε επιμέρους, άνευ ουσίας ζητήματα και τελικά συντελούν στο να δημιουργούνται αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι το καπιταλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ μπορεί να συγκεράσει τη λαϊκή ευημερία με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Η στοίχιση των εργαζόμενων πίσω από τέτοιες φωνές, είναι βούτυρο στο ψωμί του κεφαλαίου, αφού αφήνει στο απυρόβλητο τη μήτρα των προβλημάτων, που δεν είναι άλλη από τον ίδιο το χαρακτήρα της ΕΕ, ως διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης.

Η πενταετής εφαρμογή της Στρατηγικής της Λισαβόνας, προσφέρει ήδη πλούσιο υλικό στους εργαζόμενους για να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Να κατανοήσουν ότι η θέση τους είναι στο Μέτωπο της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την ανατροπή αυτής της φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Στον καθημερινό αγώνα για την προάσπιση των δικαιωμάτων, άρρηκτα δεμένο με το στρατηγικό στόχο να εγκαθιδρύσει ο λαός της κάθε χώρας τη δική του εξουσία, να σχεδιάσει την οικονομία του με βάση τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες του.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ