Πολύ αχό σηκώνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την απόφαση του Αρείου Πάγου, που δίνει τη δυνατότητα στους διαχειριστές των funds να κάνουν πλειστηριασμούς. Σκιαμαχεί μάλιστα με την κυβέρνηση, επειδή όλα αυτά τα χρόνια δεν έφερε μια νομοθετική ρύθμιση για να αποτραπεί η σημερινή εξέλιξη, που οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα οφειλέτες στην γκιλοτίνα των εκβιασμών και των πλειστηριασμών. Τόσο όμως οι «κορόνες» του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και οι απαντήσεις της κυβέρνησης, το μόνο που επιβεβαιώνουν είναι τη συνενοχή τους στο ξεσπίτωμα του λαού. Γιατί ο νόμος τον οποίο επικαλείται ο Αρειος Πάγος για να επιτρέψει τους πλειστηριασμούς από τους λεγόμενους «servicers», είναι αυτός που ψήφισε το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας έναν επιπλέον βραχνά στον λαιμό των υπερχρεωμένων νοικοκυριών που ψάχνουν τρόπο να γλιτώσουν τα σπίτια τους. Ο νόμος αυτός επεκτείνει το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ σε βάρος της λαϊκής κατοικίας και δεν άλλαξε βέβαια από τη ΝΔ (αντίθετα προστέθηκαν κι άλλοι) για τον απλό λόγο ότι το κράτος έχει συνέχεια στην εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των τραπεζών και των άλλων επιχειρηματικών ομίλων. Το μάρμαρο βέβαια αυτής της άθλιας πολιτικής το πληρώνει ο λαός, επιβεβαιώνοντας ότι είναι ο μόνος που μπορεί να προστατέψει το σπίτι του από τα «κοράκια»: Με τους αγώνες του και ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ στο πλευρό του!

Με τους ναυτεργάτες να απεργούν για δεύτερη μέρα, την Πέμπτη ψηφίστηκε στη Βουλή το αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης που στόχο έχει να βάλει ταφόπλακα στις Συλλογικές Συμβάσεις του κλάδου. Παρά το γεγονός ότι ρωτήθηκε από τους βουλευτές του ΚΚΕ ποια θα ήταν η στάση του αν συμμετείχε στην ψηφοφορία του νομοσχεδίου, ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε επανειλημμένα να απαντήσει, επικαλούμενος την απόφαση του προέδρου του να απέχει η κοινοβουλευτική ομάδα από τις ψηφοφορίες της Βουλής μέχρι να γίνουν οι εκλογές. Αποδεικνύεται όμως ότι άλλη ήταν η σκοπιμότητα αυτής της απόφασης και όχι να καταγγείλει την «αντιδημοκρατική εκτροπή της κυβέρνησης», όπως το παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο πραγματικός τους στόχος είναι να αποφύγουν να τοποθετηθούν και με την ψήφο (όχι μόνο με ταρατατζούμ και πυροτεχνήματα) στα αντιλαϊκά νομοσχέδια που μέχρι τελευταία ώρα θα φέρνει η κυβέρνηση στη Βουλή. Σου λέει, για τέτοια είμαστε τώρα; Αφού ψήφισαν τους μισούς και πλέον νόμους αυτής της τετραετίας μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είπαν να κάνουν ένα διάλειμμα μέχρι την κάλπη για να μην «καρφώνονται». Δεν εξηγείται αλλιώς η ...αφωνία τους σε ένα τέτοιο σοβαρό και επικίνδυνο νομοσχέδιο, στο οποίο οι εφοπλιστές έχουν ποντάρει κυριολεκτικά τα ρέστα τους.

Με συνοπτικές διαδικασίες, μέσα σε ένα βράδυ, μια πολύ γνωστή πλατφόρμα ηλεκτρονικών αγορών ανακοίνωσε στους επαγγελματίες που την αξιοποιούν για να πουλάνε τα προϊόντα τους ένα χαράτσι 500 ευρώ τον χρόνο, χώρια οι επιβαρύνσεις για κάθε πώληση. Τέτοιες πλατφόρμες, που διαθέτουν συνήθως και οργανωμένο δίκτυο διανομής, κυριαρχούν στο ηλεκτρονικό εμπόριο και για να μπορέσει να μπει κανείς στην αγορά, πρέπει να τις κάνει συνεταίρους με το στανιό. Αυτό επιδρά ιδιαίτερα στις μικρές επιχειρήσεις, που ψάχνουν τρόπο να μεγαλώσουν την πελατεία τους για να σταθούν στον ανταγωνισμό. Οι όροι όμως γίνονται όλο και πιο επαχθείς, με αποτέλεσμα τελικά το ηλεκτρονικό εμπόριο να αναπαριστά απλά την ...αρένα της φυσικής αγοράς, όπου εκατομμύρια βιοπαλαιστές δίνουν μάχη επιβίωσης. Κάπου εκεί αρχίζει και τελειώνει για όλους αυτούς το θαύμα της ...ψηφιακής οικονομίας, για την οποία «στάζουν μέλι» η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα, ως το «ελιξήριο» που θα μετασχηματίσει την αγορά τάχα προς όφελος όλων! Το ίδιο ισχύει και για το «ψηφιακό κράτος», που όσο κι αν καλωδιωθεί, δεν αλλάζει ο αντιδραστικός - αντιλαϊκός χαρακτήρας του. Από την τηλεκπαίδευση έως τις «ψηφιακές» - συνοπτικές δίκες σε βάρος του λαού, και από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών μέχρι την προσπάθεια να μπουν στα συνδικάτα οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για το χτύπημα της συλλογικής οργάνωσης και δράσης, τα παραδείγματα είναι πλέον πολλά, για να καταλάβει κανείς ότι η τεχνολογία που θα μπορούσε να κάνει «θαύματα» για τις λαϊκές ανάγκες, μετατρέπεται σε αντιλαϊκό εργαλείο στα χέρια του αντιδραστικού αστικού κράτους και των μηχανισμών του.