Τι συμφέρον έχουν τα ΑμεΑ, οι χρόνιοι πάσχοντες και οι οικογένειές τους από την αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, από την ολόπλευρη πολιτική και εκλογική ισχυροποίησή του;

Οι κομμουνιστές ήταν όλο το προηγούμενο διάστημα, οι οποίοι μέσα από τους συλλόγους που συμμετέχουν στο αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα, τον Ενιαίο Σύλλογο Γονέων στην Αττική και τη ΣΕΑΑΝ μπήκαν μπροστά, έδωσαν το χέρι σε κάθε τίμιο αγωνιστή που ήθελε να αντισταθεί από τον χώρο των ΑμεΑ, των γονιών και κηδεμόνων τους, από τις υπηρεσίες της Πρόνοιας και της Ειδικής Αγωγής. Συνέβαλαν στην οργάνωση των αγώνων, απέσπασαν κατακτήσεις, περιόρισαν τις αρνητικές επιπτώσεις από αντιλαϊκά - αντιαναπηρικά μέτρα. Μαχητικά απέδειξαν ότι «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Το ΚΚΕ έδωσε, ταυτόχρονα, όλες του τις δυνάμεις για τη μαζικοποίηση και ενδυνάμωση όλων των κρίσιμων μετώπων πάλης για τη ζωή και το μέλλον του εργαζόμενου λαού γενικότερα, των ΑμεΑ και των οικογενειών τους ειδικότερα. Ανοιξε μέτωπο με την αντιλαϊκή στρατηγική κυβέρνησης και ΕΕ, με τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ στον χώρο των ΑμεΑ. Στρατηγική με την οποία δεν έχει διαφωνήσει κανένα από τα κόμματα του κεφαλαίου. Αντιθέτως, η μια αντιλαϊκή κυβέρνηση συνέχιζε επάξια το έργο της προηγούμενης, συνδιαμορφώνοντας την αντιαναπηρική, αντιλαϊκή πολιτική με αρνητικές συνέπειες σε όλες τις πλευρές της ζωής των αναπήρων και των οικογενειών τους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ με το λεγόμενο «Εθνικό Σχέδιο για την Αναπηρία» έρχεται να προωθήσει τη λογική της μείωσης του «κόστους» των παροχών του κράτους στα ΑμεΑ και την παραπέρα εμπορευματοποίηση των πρόσθετων και ανελαστικών αναγκών τους. Αν και το ντύνει με ωραία λόγια, το Εθνικό Σχέδιο για την αναπηρία, στην πραγματικότητα, αυτόν τον στόχο υπηρετεί.

Παρά τις «φανφάρες» με αφορμή πότε τον προσωπικό βοηθό και πότε την «ψηφιακή κάρτα αναπηρίας», αυτό που κάνει είναι να υλοποιεί και να εμβαθύνει τα αντιλαϊκά - αντιαναπηρικά μέτρα, που εδώ και χρόνια επιχειρούν να περάσουν όλες οι κυβερνήσεις. Είναι συνέχεια των περικοπών σε θεραπείες, επιδόματα και αναπηρικές συντάξεις, των «λουκέτων» σε δημόσια ειδικά σχολεία και δομές Πρόνοιας στο όνομα της δήθεν «ένταξης» και της «αποϊδρυματοποίησης».

Αυτήν την πολιτική θα υλοποιήσει και οποιαδήποτε κυβέρνηση, οποιουδήποτε χρώματος ή σύνθεσης προκύψει μετά τις εκλογές, αφού σε αυτήν τη στρατηγική είναι όλοι τους δεσμευμένοι. Είναι δεσμευμένοι στις στρατηγικές της ΕΕ, του Ταμείου Ανάκαμψης που είναι εργαλεία για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και στον χώρο της Πρόνοιας και της Ειδικής Αγωγής.

Προκαλούν όλοι μαζί, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, με τα σόου υποκρισίας που στήνουν με «πρωταγωνιστές» τα ΑμεΑ. Μεγάλα λόγια, παχιές ανακοινώσεις στις επετείους, πολλή συγκίνηση και «βιωματικές αναφορές», κινήσεις «υψηλού συμβολισμού». Πότε βλέπουμε τον πρωθυπουργό να περπατάει με ένα παιδί με σύνδρομο Down, πότε η κα Μιχαηλίδου να περνάει τη μέρα της με ένα παιδί με αυτισμό και ως εκεί. Γιατί παρακάτω υπάρχει η πραγματικότητα που επιβεβαιώνει ότι «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις»...

Εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ τάχα να διαφωνεί με τις ρυθμίσεις που προωθεί η ΝΔ περί «λειτουργικότητας», ενώ αποδέχεται τη στρατηγική της ΕΕ που την ορίζει, είναι δε αυτός που με δικό του νόμο την θεσμοθέτησε τον Γενάρη του 2018, για πρώτη φορά. Οι ανάπηροι γνωρίζουν καλά ότι η περιβόητη λειτουργικότητα χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται ως εργαλείο περικοπών των δικαιωμάτων των αναπήρων, ενώ σε καμία περίπτωση δεν συνέβαλε στην εργασιακή και κοινωνική τους ένταξη. Αντίθετα, μεγάλωσε την ταλαιπωρία των αναπήρων στα «σφαγεία» των ΚΕΠΑ, οι «λειτουργικοί» έχασαν παροχές και ποσοστά αναπηρίας και έμειναν εκτεθειμένοι σε ένα εργασιακό περιβάλλον εχθρικό, αφού κανένας εργοδότης δεν αναλαμβάνει το κόστος προσαρμογής της επιχείρησής του για να προσλάβει ένα ΑμεΑ, ενώ οι προσλήψεις σε δημόσιους οργανισμούς, όταν γίνονται, είναι με το σταγονόμετρο.

Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ότι είναι το κόμμα του «κοινωνικού κράτους» που στηρίζει τάχα τα ΑμεΑ, όταν στα χρόνια που κυβερνούσε, στήθηκε ένας μηχανισμός άγριας εκμετάλλευσης των αναπήρων και άλλων ευάλωτων κατηγοριών. Διέλυσε τους μεγάλους οργανισμούς Πρόνοιας όπως το ΠΙΚΠΑ και τον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας, ενώ πέρασε τους παιδικούς σταθμούς στους δήμους, επιβάλλοντας τροφεία. Ταυτόχρονα, εισήγαγε και επίσημα τις διάφορες ΜΚΟ, ΑΜΚΕ και φιλανθρωπικές οργανώσεις στον ευαίσθητο χώρο της αναπηρίας.

Οι ανάπηροι θυμούνται καλά τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αρχηγούς κομμάτων και στελέχη τους, που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια, να υπερακοντίζουν για το δημόσιο σύστημα Υγείας, να χειροκροτούν μέσα στην πανδημία τους ήρωες υγειονομικούς, όταν είναι οι ίδιοι που μιλούν για τον υγιή ανταγωνισμό δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), είναι αυτοί που με αποφάσεις τους έκλειναν νοσοκομεία και ιδρύματα Πρόνοιας, επέβαλλαν πληρωμές, έκοβαν θεραπείες γεμίζοντας εργολάβους και ενοικιαζόμενους εργαζόμενους το δημόσιο σύστημα Υγείας.

Ψήφιζαν και ανέπτυσσαν τα απογευματινά επί πληρωμή ιατρεία μέσα στο δημόσιο σύστημα, στήριζαν διαχρονικά τη γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα αποκατάστασης. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν βρήκαν μία κουβέντα να πουν για τη μείωση των δημόσιων κρεβατιών αποκατάστασης εν μέσω πανδημίας από 200 σε 100. Μείωση που, σε συνδυασμό με την αύξηση της ανάγκης λόγω πανδημίας, συντέλεσε στο να οδηγηθεί μαζικά κόσμος στα χέρια των ιδιωτών. Ενώ ο πρόσφατος νόμος για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη, που γενικεύει παραπέρα την ιδιωτική δράση μέσα και έξω από το δημόσιο σύστημα, πάτησε πάνω στους προηγούμενους νόμους του ΠΑΣΟΚ και των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αξίζει πραγματικά η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να κρατηθεί ως υπόδειγμα υποκρισίας.

Το πραγματικό λοιπόν διακύβευμα αυτών των εκλογών δεν είναι αν θα αναδειχθεί άλλη μια αστική κυβέρνηση που θα εξασφαλίσει τη «σταθερότητα» του συστήματος, φορτώνοντας ακόμα περισσότερα βάρη και βάσανα τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους νέους ανθρώπους, τα ΑμεΑ. Που θα πιάσει την κλωστή ακριβώς από εκεί που θα την αφήσει η σημερινή κυβέρνηση για να ράψει νέο αντιλαϊκό κοστούμι στον λαό, μεγαλώνοντας την αστάθεια και ανασφάλεια στην καθημερινή ζωή του, με νέες περικοπές σε δικαιώματα, αφήνοντας ανικανοποίητες τις λαϊκές ανάγκες. Αντίθετα, αυτό που διακυβεύεται είναι η πραγματική σταθερότητα για τον λαό και αυτό προϋποθέτει αδύναμες αντιλαϊκές κυβερνήσεις, ισχυρό τον λαό και το κίνημά του, με πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ!

Γιατί η νέα αντιλαϊκή κυβέρνηση την επομένη των εκλογών στον χώρο των ΑμεΑ θα σημάνει περαιτέρω διεύρυνση του εμπορευματοποιημένου και ιδιωτικοποιημένου συστήματος Υγείας - Πρόνοιας - Ειδικής Αγωγής, Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης.

Ειδικά στον χώρο των ΑμεΑ, αυτό που αποδείχτηκε είναι ότι το «καλό» για το οποίο πάσχισαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα, όλο και απομακρυνόταν με τα χρόνια αφού τελικά η ψαλίδα μεγάλωνε ανάμεσα στις συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες των αναπήρων, στις δυνατότητες ικανοποίησής τους και τις παροχές που απολάμβαναν.

Είναι φανερό ότι παρά τα άλματα της επιστήμης, αυτό το κράτος, είτε ως «επιτελικό» όπως το λέει η ΝΔ, είτε ως «δίκαιο» όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα το μετατρέψει, αδυνατεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες των αναπήρων, να λειτουργήσει προληπτικά απέναντι στην αναπηρία, να αποκαταστήσει και να εντάξει επί της ουσίας τον ανάπηρο, να ανακουφίσει την οικογένειά του. Είναι κράτος εχθρικό απέναντι στον λαό και φυσικά απέναντι στον ανάπηρο. Γι' αυτό και η ζωή του, οι όροι εκπαίδευσης και ένταξής του, συνεχώς θα χειροτερεύουν.

Χαρακτηριστικά είναι ορισμένα παραδείγματα:

Τη δεκαετία του '80, η Σχολή Τυφλών της Καλλιθέας διέθετε χάρτες ανάγλυφους και βιβλία μουσικής σε μορφή braille. Οι τυφλοί που εισάγονταν στο πανεπιστήμιο έπαιρναν ειδικό εξοπλισμό, παροχές βέβαια που κατακτήθηκαν μετά από αγώνες και διεκδικήσεις των αναπήρων εκείνης της εποχής. Σήμερα στο ΚΕΑΤ ούτε ειδικοί χάρτες για τυφλούς υπάρχουν ούτε βιβλία Braille μουσικής τυπώνονται, αλλά ούτε και οι φοιτητές έχουν καμία στήριξη μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο. Μάλιστα, η ανεργία τσακίζει κόκαλα στους τυφλούς και στους αναπήρους γενικότερα, με αποτέλεσμα σήμερα να δουλεύουν πολύ λιγότεροι τυφλοί, ανάπηροι απ' ό,τι δούλευαν πριν από 30 και 40 χρόνια. Δεν αναπολούμε εκείνη την εποχή, αφού και τότε οι υποδομές ήταν αναντίστοιχες των αναγκών και πολύ περιορισμένες. Θέλουμε όμως να υπογραμμίσουμε ότι μεσολάβησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που η αναπηρία και η αντιμετώπισή της έγινε χρυσωρυχείο για τους επιχειρηματίες και «Γολγοθάς» για τις οικογένειες. Συντελέστηκαν ανατροπές στην οικονομία, που επιτάχυναν πολιτικές που κουτσούρευαν τις κατακτήσεις των αναπήρων.

Ενα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι λεγόμενες «νέες τεχνολογίες», που η καπιταλιστική ιδιοκτησία καθορίζει για ποιο σκοπό και με ποιους όρους χρησιμοποιούνται. Κι ενώ η ανάπτυξή τους δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις ώστε να γίνουν άλματα στην ποιότητα Εκπαίδευσης, στη βελτίωση της καθημερινής ζωής, στην ένταξη του αναπήρου στην παραγωγή, όμως, την ίδια στιγμή στον καπιταλισμό, η τεχνολογία είναι στα χέρια των λίγων που τη διακινούν και τη διαχειρίζονται με κριτήριο το κέρδος. Και από την άποψη αυτή μπορεί να την αξιοποιήσει όποιος μπορεί να την πληρώσει, αναπτύσσονται εφαρμογές κυρίως για την ανάπτυξη εκείνων των κερδοφόρων κλάδων της οικονομίας και όχι βέβαια για να βελτιωθεί μαζικά η ζωή των αναπήρων και των οικογενειών τους.

Να άλλο ένα παράδειγμα, που καταδεικνύει αυτήν την αντίφαση ανάμεσα στις δυνατότητες να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας, να λυθούν προβλήματα και το εμπόδιο που μεσολαβεί για να ζήσουμε καλύτερα: Ενώ σήμερα η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνογνωσίας και στο κομμάτι των κατασκευών έχει κάνει τεράστια πρόοδο, ενώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες οι ανάπηροι να έχουν στη διάθεσή τους σύγχρονες και προσβάσιμες κατοικίες, παρ' όλα αυτά, αυτό που επικρατεί είναι η εκτεταμένη ένδεια σε σύγχρονες και προσβάσιμες κατοικίες. Αποτελεί προσωπική ευθύνη και επιλογή των ΑμεΑ η ανακατασκευή και προσβασιμότητα των κατοικιών τους, ανάλογα βέβαια και με το πόσο αντέχει η τσέπη τους, και ίσως να θεωρείται «πολυτέλεια» ακόμα και να το συζητάει κανείς στις σημερινές συνθήκες των πενιχρών εισοδημάτων και της δυσθεώρητης ακρίβειας. Ομως, τίποτα απ' όσα έχουν παράξει ο νους και τα χέρια της εργατικής τάξης δεν μπορεί να είναι πολυτέλεια. Αντιθέτως, αυτό που εμποδίζει την αξιοποίησή τους από τους εργαζόμενους και τους αναπήρους είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία αυτών των επιτευγμάτων.

Γίνεται μεγάλη συζήτηση ότι αν σταθεροποιηθεί η οικονομία, στηριχθούν οι επενδύσεις, θα ωφεληθούν όλοι, όλοι κάτι θα πάρουν, στο όνομα της «κοινωνικής συνοχής», της συναίνεσης δηλαδή ως προς την υλοποίηση των στόχων του κεφαλαίου. Τίθεται όμως το ερώτημα: Μπορούν τα ΑμεΑ, οι χρόνιοι πάσχοντες και οι οικογένειές τους να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου Υγεία, Πρόνοια, Ειδική Αγωγή και Αποκατάσταση, απολύτως δωρεάν και με ευθύνη του κράτους όταν η κερδοφορία των ομίλων προϋποθέτει εξοικονόμηση κονδυλίων από το κράτος για να τα κατευθύνουν σε αυτούς; Η απάντηση είναι προφανώς και όχι! Η στήριξη αυτής της ανάπτυξης προϋποθέτει περικοπή δημόσιων κοινωνικών δαπανών, άρα και μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των κρατικών ιδρυμάτων, των παιδικών σταθμών και των νοσοκομείων, των δαπανών για τα επιδόματα και τις συντάξεις των ΑμεΑ, της 3ης ηλικίας, της φτωχής λαϊκής οικογένειας, των πολυτέκνων κ.τ.λ. Ενδεικτικός αυτής της κατεύθυνσης είναι ο φετινός προϋπολογισμός, όπως φυσικά και όλοι οι προηγούμενοι. Χαρακτηριστικά, σχετικά με τον ΕΟΠΥΥ, ο κρατικός προϋπολογισμός προβλέπει μείωση της χρηματοδότησης για παροχές Υγείας κατά 199 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2022. Στον ΟΠΕΚΑ προβλέπεται μείωση των εσόδων κατά 410 εκατ. ευρώ, η μείωση αυτή αφορά μείωση από τον κρατικό προϋπολογισμό με αντίστοιχη μείωση των δαπανών, και όταν μιλάμε για δαπάνες εννοούμε τα επιδόματα των ΑμεΑ αλλά και τα οικογενειακά επιδόματα, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα κ.λπ. Γενικότερα, ο κρατικός προϋπολογισμός, όσον αφορά τις παροχές Υγείας, αποτυπώνει τη διαχρονική και αποκλειστική μετατόπιση των αναγκών της υγείας του λαού στις πληρωμές από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων και στα όρια που αυτές το επιτρέπουν. Γι' αυτό και υπάρχουν περικοπές στον κανονισμό παροχών του ΕΟΠΥΥ (π.χ. φυσικοθεραπείες) και αύξηση της συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη. Οι μειώσεις αυτές της κρατικής χρηματοδότησης και των αντίστοιχων παροχών σε συνθήκες ακρίβειας, ενεργειακής φτώχειας κ.τ.λ., θα επιδράσουν πολλαπλά αρνητικά στους όρους ζωής των ΑμεΑ λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες αλλά και τις πρόσθετες ανάγκες αυτών των ατόμων βάσει της φύσης της αναπηρίας τους.

Μας λένε λοιπόν ότι «η οικονομία δεν αντέχει» όταν πρόκειται για τις ανάγκες των ΑμεΑ, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους, αλλά αντέχει να μπουκώνει με δισεκατομμύρια τους ομίλους της «πράσινης μετάβασης» και της «πράσινης Ενέργειας», αντέχει όταν 4,5 δισ. το χρόνο ξοδεύονται στο δολοφονικό ΝΑΤΟ και τη συντήρηση βάσεων, μετατρέποντας τη χώρα σε απέραντη αμερικανική στρατιωτική βάση και ταυτόχρονα σε μαγνήτη αντιποίνων. Αντέχει η οικονομία για να αποστέλλονται εξοπλισμοί στην Ουκρανία, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα την άμυνα της χώρας και βαθαίνοντας τους κινδύνους για τον λαό από τη μεγαλύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο μεταξύ ανταγωνιστών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από τη μια και Ρωσίας - Κίνας από την άλλη.

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και το πρόσφατο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή και αφορά στις συμβάσεις δωρεάς του ιδρύματος «Στ. Νιάρχος» προς το ελληνικό Δημόσιο. Με το νομοσχέδιο αυτό, μέρος του ελέγχου της Ψυχικής Υγείας παιδιών και εφήβων ανατίθεται σε ιδιωτικό φορέα, αναμορφώνοντας έτσι τον προσανατολισμό στη σχετική έρευνα. Την ίδια ώρα, στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε ανάπτυξη και στελέχωση δομών Ψυχικής Υγείας, οι οποίες μαστίζονται από κατακερματισμό και αποσπασματικότητα.

Η κοινωνική πολιτική λοιπόν που διαφημίζει η ΝΔ καμία σχέση δεν έχει με την κάλυψη των πραγματικών αναγκών των πιο «ευάλωτων» πληθυσμών. Η βασική αξία που κυριαρχεί και καθορίζει τις στρατηγικές στην αναπηρία όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων είναι το κυνηγητό του κέρδους. Ο,τι το αντιστρατεύεται, ό,τι το περιορίζει ή το εμποδίζει είναι επικίνδυνο, είναι εχθρικό.

Οι ανάγκες του καπιταλισμού απαιτούν οι παροχές να συρρικνωθούν, να αποσαθρωθούν, να ξεφορτωθεί το κράτος την ευθύνη για την προστασία των παιδιών, των ΑμεΑ, των ηλικιωμένων. Ετσι θα βρουν διέξοδο υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, επενδυόμενα στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, της Ειδικής Αγωγής αλλά και της αποκατάστασης. Οι ανάπηροι «κοστίζουν» ως χρήστες αυτών των υπηρεσιών, αλλά οι ανάγκες τους είναι καλοί «πελάτες» για τις επιχειρήσεις που θέλουν να επενδύσουν σ' αυτές. Οι διαρκείς και συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες των ΑμεΑ και των οικογενειών τους δεν πρόκειται ποτέ να ικανοποιηθούν στην ολότητά τους, όσο θα μπαίνουν στη λογική «κόστους - οφέλους» και των δημοσιονομικών αντοχών της καπιταλιστικής οικονομίας, την οποία έχουν επάξια υπηρετήσει όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις.

Αυτό το κράτος και οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν δεν μπορούν να διασφαλίσουν «δικαιοσύνη για όλους», όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν μπορούν να συναντηθούν πουθενά τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων με τις ανάγκες των ΑμεΑ των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Είναι το κράτος που αδυνατεί να προστατέψει τα ΑμεΑ από τις συνέπειες της πανδημίας, οι οποίες στον συγκεκριμένο χώρο εκφράστηκαν πολλαπλά. Είναι αυτό το κράτος που στοιβάζει τα παιδιά με αναπηρίες σε ακατάλληλα κτίρια, χωρίς προσωπικό και χωρίς εξειδικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα. Είναι το ίδιο κακοποιητικό κράτος που αφήνει τα παιδιά ευάλωτα στη βία της φτώχειας, της εγκατάλειψης του σχολείου, της ανήλικης εργασίας, ενώ αναθέτει την προστασία τους σε κάθε λογής ιδιώτες και ΜΚΟ αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι ικανότατο όταν πρόκειται να προωθήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κι αυτό το κράτος δεν το έχει αμφισβητήσει καμία έως τώρα αστική κυβέρνηση, ούτε φιλελεύθερη ούτε σοσιαλδημοκρατική ούτε με περιοριστική ούτε με επεκτατική διαχείριση. Ούτε σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης ούτε σε περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης, ακριβώς γιατί τα προγράμματά τους κινούνται πάνω στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες, βάζουν τις ίδιες προτεραιότητες.

Αντίθετα, η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και την ικανοποίηση των συνεχώς διευρυνόμενων αναγκών του, την ολόπλευρη προστασία των πιο «ευάλωτων» τμημάτων της κοινωνίας. Γι' αυτό και τη χωρίζει άβυσσος από το πρόγραμμα των άλλων κομμάτων.

Η σχέση του Κόμματός μας με τα ΑμεΑ δεν είναι ούτε πρόσκαιρη ούτε ευκαιριακή. Καθορίζεται από τον χαρακτήρα της κοινωνίας και της οικονομίας για την οποία παλεύουμε, στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό που θα εξασφαλίζει την ικανοποίηση σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, μεταξύ των οποίων η Υγεία και η Πρόνοια. Σε αυτήν τη σοσιαλιστική κοινωνία οι ανάπηροι και τα ΑμεΑ απολαμβάνουν θετικές διακρίσεις, που εξασφαλίζουν την πραγματική ισοτιμία και ένταξή τους στην Εκπαίδευση, στον Πολιτισμό, στην αναψυχή, στην εργασία.

Το ΚΚΕ έχει διαρκή και μόνιμο προσανατολισμό στα ζητήματα της αναπηρίας, για τη στήριξη των αιτημάτων του αγωνιστικού αναπηρικού κινήματος, για την προώθηση λύσεων απέναντι στα πιεστικά προβλήματα που διαμορφώνονται από την αναπηρία. Επεξεργαζόμαστε θέσεις αλλά και προτάσεις, με άξονα την πλήρη ικανοποίηση των πάγιων αλλά και πρόσθετων αναγκών των ΑμεΑ, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους.

Ψηλά στην ατζέντα του Κόμματός μας βρίσκονται τα ζητήματα έγκαιρης διάγνωσης και πρώιμης παρέμβασης, η πολιτική πρόληψης της αναπηρίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι ανάπηροι είναι πάνω από το 10% του συνολικού πληθυσμού. Στη χώρα μας υπολογίζονται πάνω από 1.000.000, με τους βαριά ανάπηρους να προσεγγίζουν, ίσως και να ξεπερνούν τις 500.000. Ενα μεγάλο ποσοστό από αυτούς δεν θα ήταν ανάπηροι ή δεν θα είχαμε αυτόν τον αριθμό βαριά αναπήρων αν υπήρχε μια συνολική πολιτική πρόληψης της αναπηρίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ένα δωρεάν πρόγραμμα προγεννητικού ελέγχου και ολόπλευρης ενημέρωσης των νέων ζευγαριών, για ένα πλήρες δίκτυο δημόσιων υπηρεσιών πρώιμης διάγνωσης και έγκαιρης παρέμβασης που θα είναι αναπόσπαστο τμήμα του Κέντρου Υγείας σε ένα λαϊκό σύστημα Υγείας, που θα ακουμπάει στα μαιευτήρια, στους βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς και θα έχει ως βασικό στοιχείο του την ολόπλευρη στήριξη της οικογένειας.

Διεκδικούμε δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη ανεξάρτητα από το ποσοστό αναπηρίας και δωρεάν παροχή του αναγκαίου υγειονομικού υλικού και των τεχνολογικών βοηθημάτων που επιβάλλει η φύση της αναπηρίας. Επαγγελματική αποκατάσταση όλων των ικανών προς εργασία αναπήρων, να προσλαμβάνεται ο ανάπηρος με ευθύνη του κράτους με την αποφοίτηση του από τις διάφορες εκπαιδευτικές βαθμίδες, δημιουργία προστατευόμενων εργαστηρίων η παραγωγή των οποίων θα απορροφάται με ευθύνη του κράτους. Δημιουργία νέων κρατικών μονάδων ανοιχτής ή κλειστής περίθαλψης, ξενώνων, διαμερισμάτων ημιαυτόνομης διαβίωσης. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, ανοιχτής ή συγκαλυμμένης, μέσω των διαφόρων ΜΚΟ, στους ευαίσθητους χώρους της Υγείας, Πρόνοιας, Ειδικής Αγωγής και Αποκατάστασης.

Το σύνολο των εξελίξεων και στους χώρους της Πρόνοιας, Ειδικής Αγωγής και Αποκατάστασης επιβάλλει η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια να μην εγκλωβιστεί σε ψεύτικα και εκβιαστικά διλήμματα, στη λογική του μικρότερου κακού, αναδεικνύοντας νικητή στην «ψιχουλομαχία», αλλά να αποτελέσει κριτήριο ψήφου στις επερχόμενες εκλογές.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η κερδισμένη ψήφος για τον λαό. Εκφράζει τη συνέπεια λόγων - έργων, που δεν θα τον απογοητεύσει, που θα τη βρει δίπλα του σε κάθε αγώνα, που ασκεί πίεση για ανάσες ανακούφισης, που φωτίζει κι ανοίγει δρόμο για την πραγματική διέξοδο.