Παρασκευή 11 Φλεβάρη 2022
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Την «ανταγωνιστικότητα»...

«Ο κατώτατος μισθός αυτό που πρέπει να συνοδεύει είναι τη μεταβολή της παραγωγικότητας. Οταν έχουμε αυξήσεις του κατώτατου μισθού οι οποίες είναι πέρα από τις αυξήσεις της παραγωγικότητας, καταντάμε σε πράγματα σαν εκείνα που είδαμε τις προηγούμενες δεκαετίες (...) όπου η αύξηση ήταν πολύ ψηλότερη από την αύξηση της παραγωγικότητας, και ουσιαστικά αυτό μείωνε την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε...». Αυτά έλεγε χτες ο υφυπουργός Εργασίας Π. Τσακλόγλου, προϊδεάζοντας για τη νέα παρωδία της «αύξησης» του κατώτατου μισθού που σχεδιάζει η κυβέρνηση. Και λέμε παρωδία γιατί τόσο τα ψίχουλα του 2% που έδωσε από την αρχή του χρόνου, όσο και αυτά που υπόσχεται για τον μήνα Μάη, έχουν ήδη εξαερωθεί από τη λαίλαπα της ακρίβειας. Μόνο οι υπέρογκες αυξήσεις στο κόστος του ρεύματος και της θέρμανσης έχουν γονατίσει τα εργατικά νοικοκυριά, αφού είναι πολλαπλάσιες της όποιας αύξησης θα έχει μέσα στο 2022 ο κατώτατος μισθός, όταν μάλιστα την προηγούμενη διετία έμεινε παγωμένος στα 650 ευρώ μεικτά.

... και τα μάτια τους

Βέβαια, μ' αυτά που λέει, ο υφυπουργός ομολογεί ότι βασικός όρος για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και συνολικά της οικονομίας, είναι το χαμηλό «κόστος εργασίας», που εγγυάται το κράτος για λογαριασμό της εργοδοσίας με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και το σύνολο της αντεργατικής - αντιλαϊκής νομοθεσίας. Χαρακτηρίζει μάλιστα «υψηλό» (!) τον κατώτερο μισθό των 751 ευρώ που ίσχυε μέχρι το 2012 και «χρεώνει» στους εργαζόμενους την καπιταλιστική κρίση, υπονοώντας ότι «φτάσαμε εκεί που φτάσαμε» επειδή οι αμοιβές είχαν ξεφύγει! Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι προτάσεις του αναπαράγουν την ίδια λογική, ότι οι μισθοί θα πρέπει να υπηρετούν τις «αντοχές της οικονομίας» και οι εργαζόμενοι να περιορίσουν τις προσδοκίες τους ανάμεσα ...στη μιζέρια και στο τίποτα, κι όχι βέβαια να οργανώνονται και να διεκδικούν κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας, αύξηση του κατώτερου μισθού και συλλογικές διαπραγματεύσεις για αξιοπρεπείς μισθούς και εργασιακά δικαιώματα. Είτε με ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ΚΙΝΑΛ, είτε με οποιονδήποτε συνδυασμό τους, ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου και όλο το αντεργατικό πλαίσιο ...εξατμίζουν τον κατώτερο μισθό, με την υποαπασχόληση, την ελαστικοποίηση, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Θυμίζουμε άλλωστε ότι από το 2015 έως τις αρχές του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ αύξηση στον κατώτερο μισθό. Θεωρούσε προφανώς ότι μια πρόωρη ...εκτίναξη του κατώτερου μισθού στα 650 ευρώ - τόσος έγινε τον Φλεβάρη του 2019 - θα «έριχνε έξω» την οικονομία.

Πόσο ακόμη;

«Παθογένειες» και «έλλειψη ανταγωνισμού» βλέπει ο κυβερνητικός Τύπος πίσω από το τεράστιο κύμα ακρίβειας, ειδικά σε ό,τι αφορά την Ενέργεια, ενώ ο «παρτενέρ» ΣΥΡΙΖΑ βλέπει «στρεβλώσεις» και «έλλειψη ρυθμιστικών αρχών». Μιλάμε δηλαδή για κανονικό «πληθωρισμό» εμπαιγμού και κοροϊδίας του λαού. Αλήθεια, για ποια... έλλειψη ανταγωνισμού μιλάνε όλοι αυτοί, που εδώ και 30 χρόνια, με βάση κατευθύνσεις της ΕΕ, έχουν «απελευθερώσει» κάθε τομέα και κλάδο της οικονομίας, από τις Μεταφορές, τις Τηλεπικοινωνίες και φυσικά την Ενέργεια έως την Υγεία, την Παιδεία και την Πρόνοια; Πόσος... ανταγωνισμός ακόμα χρειάζεται, όταν ακόμα και η χονδρεμπορική τιμή του ρεύματος αποτελεί «χρηματιστηριακό προϊόν»; Για ποια «έλλειψη ρυθμιστικών αρχών» μιλάνε, όταν σε όλους αυτούς τους τομείς έχει... βρωμίσει ο τόπος από τέτοιες αρχές και η αποστολή τους δεν είναι άλλη από το να «επαγρυπνούν» για την πορεία της αντιλαϊκής απελευθέρωσης; Ας πουλήσουν λοιπόν αλλού το παραμύθι τους. Ο ανταγωνισμός και η «ανταγωνιστικότητα» των ομίλων, με τη στήριξη του αστικού κράτους απ' όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, είναι έννοιες αντίθετες με τις λαϊκές ανάγκες. Αυτό επιβεβαιώνεται ξανά τώρα με την ακρίβεια: Το κυνήγι του κέρδους, ο ανταγωνισμός, η εμπορευματοποίηση, το «άνοιγμα» νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο ροκανίζουν από δέκα μεριές το λαϊκό εισόδημα, κάνουν ακόμα πιο απλησίαστα τα βασικά αγαθά και ανοίγουν την ψαλίδα ανάμεσα στις ανάγκες των εργαζομένων και στη σημερινή χαμοζωή.

Γέφυρα

Οποιος μελετήσει προσεκτικά τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στον ΕΦΚΑ, εύκολα καταλαβαίνει ότι αυτές αποτελούν «γέφυρα» για τη λειτουργία του ασφαλιστικού οργανισμού με όρους «αγοράς». Με το νομοσχέδιο που μπαίνει στη Βουλή, θεσπίζονται «μπόνους» και πειθαρχικές ποινές για τους εργαζόμενους, που σε συνδυασμό με την πρόσληψη διευθυντικών στελεχών από την ασφαλιστική αγορά, θα αποτελέσουν «καρότο» και «μαστίγιο» για μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς, την ώρα που λείπουν χιλιάδες υπάλληλοι από τον Οργανισμό και ο τεχνολογικός εξοπλισμός παραπέμπει σε προηγούμενες δεκαετίες. Με τον τρόπο αυτόν η κυβέρνηση «σπρώχνει» στους εργαζόμενους τις διαχρονικές ευθύνες για το σημερινό χάλι, με τις τεράστιες καθυστερήσεις στην έκδοση των συντάξεων, όταν το κράτος δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, αν ένας εργαζόμενος ή άλλος βιοπαλαιστής καθυστερήσει έστω και μια μέρα τις οφειλές του στην Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Χώρια που ο «εκσυγχρονισμός» του ΕΦΚΑ αξιοποιείται κι ως προκάλυμμα, όχι μόνο για τις χαμηλές συντάξεις που εκδίδει, αλλά και τις αντιδραστικές και επικίνδυνες αλλαγές που προωθούνται στο Ασφαλιστικό, με στόχο την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των συντάξεων και τη μετατροπή της σύνταξης - Ασφάλισης σε ατομική υπόθεση.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1650 Πεθαίνει ο Γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός Ρενέ Ντεκάρτ (Καρτέσιος).

1847 Γεννιέται ο Αμερικανός εφευρέτης Τόμας Εντισον. Σε αυτόν οφείλονται πάνω από 300 εφευρέσεις, ανάμεσά τους ο φωνογράφος και η ηλεκτρική λάμπα. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1915.

1868 Πεθαίνει στο Παρίσι ο Γάλλος φυσικός Ζαν Φουκό, ο οποίος εφηύρε το γυροσκόπιο και προσδιόρισε την ταχύτητα του φωτός.

1929 Ο φασίστας Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι και ο αντιπρόσωπος του Πάπα Πίου του XI, καρδινάλιος Γκασπάρι, υπογράφουν τη Συνθήκη του Λατερανού, με την οποία το Βατικανό αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος.

1948 Πεθαίνει ο πρωτοπόρος Σοβιετικός σκηνοθέτης Σεργκέι Αϊζενστάιν.

1949 Ξεκινά μεγάλη επιχείρηση του Δημοκρατικού Στρατού για την κατάληψη της Φλώρινας (11-13/2/1949), που έχει καταγραφεί ως η δυσκολότερη και μεγαλύτερη μάχη που έδωσε ο ΔΣΕ σε κατοικημένες περιοχές.

1959 Ξεκινά στην Αθήνα η δίκη του Μαξ Μέρτεν, του ναζί εγκληματία πολέμου που υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη το διάστημα 1942 - 1944 ως σύμβουλος της στρατιωτικής διοίκησης της πόλης. Ηταν ο άνθρωπος που υπέγραψε τη μεταφορά των 50.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς.

1959 Υπογράφεται από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας (Κωνσταντίνο Καραμανλή) και της Τουρκίας (Αντνάν Μεντερές) η Συμφωνία της Ζυρίχης, που μαζί με τη Συμφωνία του Λονδίνου, η οποία υπεγράφη μια βδομάδα αργότερα (19/2), οδήγησαν στη δημιουργία της τυπικά ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου.

1970 Η Ιαπωνία γίνεται η τέταρτη χώρα μετά τη Σοβιετική Ενωση (1957), τις ΗΠΑ (1958) και τη Γαλλία (1965) που θέτει δορυφόρο σε τροχιά.

1975 Η Μάργκαρετ Θάτσερ γίνεται η πρώτη γυναίκα επικεφαλής πολιτικού κόμματος στη Βρετανία, καθώς εκλέγεται αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος.

1979 Ο ιρανικός λαός ανατρέπει το φιλοαμερικανικό καθεστώς του σάχη (μονάρχη του Ιράν). Στη χώρα εγκαθιδρύεται ισλαμική δημοκρατία με επικεφαλής τον Αγιατολάχ Χομεϊνί.

1990 Μετά από 27 χρόνια φυλάκισης απελευθερώνεται ο ηγέτης των μαύρων της Νότιας Αφρικής, Νέλσον Μαντέλα, επικεφαλής του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, σύμβολο της εναντίωσης στο ρατσιστικό καθεστώς του απαρτχάιντ και κατοπινός Πρόεδρος της χώρας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ