«Ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός κλέβει τον κόπο των αγροτών, όχι η κυβέρνηση». Με τέτοιου είδους βαθυστόχαστες αναλύσεις επιχειρεί αρθρογράφος στη χτεσινή «Αυγή» να βγάλει λάδι την κυβέρνηση και την πολιτική της. Δεν είναι η πρώτη φορά. Προχτές, ο υπουργός Εργασίας, απαντώντας σε ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ για το τι θα κάνει η κυβέρνηση για τη «Σόφτεξ» οχυρώθηκε πίσω από τη φράση «αυτά είναι τα όρια που υπάρχουν στον καπιταλισμό»! Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, μονά - διπλά τα θέλουν δικά τους. Οταν η συζήτηση πάει στις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων των φτωχών αγροτών και των εργατών, στο καπιταλιστικό κέρδος, στο ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, τότε το παίζουν δήθεν «ρεαλιστές» και «προσγειωμένοι», ότι αυτά δεν γίνονται, μόνο στη Δευτέρα Παρουσία, ότι όσοι μιλάνε γι' αυτές τις αιτίες είναι κολλημένοι στο 1917... Και άλλα τέτοια μειλίχια και σοφά.

Οταν η συζήτηση πάει στις ευθύνες της κυβέρνησης, τότε ανακαλύπτουν τον «παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό», όπως κάνει ο αρθρογράφος της «Αυγής». Αλλά τότε θα πρέπει να απαντήσει: Αφού φταίει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, αυτός που νομοθετεί υπέρ αυτού του άθλιου συστήματος, αυτός που από τη θέση μιας εθνικής κυβέρνησης υπηρετεί τη λειτουργία του και τους σκοπούς του, ρίχνοντας στη χωματερή τους μικρομεσαίους αγρότες, τι είναι; Πώς, δηλαδή, θα ονομάτιζε τους υπηρέτες του καπιταλισμού, «παγκοσμιοποιημένου» ή μη;

Ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, Ν. Χουντής, σε Ερώτηση που κατέθεσε προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναρωτιέται σε σχέση με την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, «πώς συνάδει με την κοινοτική νομοθεσία και με την ανάγκη επίτευξης καλύτερης τιμής ο αποκλεισμός μη ευρωπαϊκών εταιρειών από το διαγωνισμό για το 20% του στρατηγικού επενδυτή». Λίγες μέρες νωρίτερα, σε ομιλία του για το ίδιο θέμα στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, είχε χαρακτηρίσει «αποτυχημένο» το «μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων της Κομισιόν».

Ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ φαίνεται ότι ανέλαβε δουλειά ο ίδιος για να «διορθώσει» το «αποτυχημένο μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων της ΕΕ», βάζοντας στο τραπέζι κι άλλους «παίκτες» για να γίνει «παιχνίδι» και να επιτευχθεί καλύτερη «τιμή»... στην πώληση του ΑΔΜΗΕ.

Φαίνεται ότι από τη συμμετοχή τους στην αστική διαχείριση, τα στελέχη της ΛΑΕ εκπαιδεύτηκαν καλά... κι έγιναν μάστορες στις ιδιωτικοποιήσεις και στην προώθηση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Την ώρα που οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες στη χώρα μας παλεύουν στα μπλόκα του αγώνα ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και της ΚΑΠ της ΕΕ, που τους ξεκληρίζουν για να παραδώσουν τη γη και την παραγωγή τους στους μεγαλοαγρότες και τις αγροτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στ. Κούλογλου, οργανώνει ημερίδα στις Βρυξέλλες για να προβάλλει τη «βιομηχανική και φαρμακευτική κάνναβη ως ηγετικό παράγοντα της ανάπτυξης και της απασχόλησης»!

Η κυβέρνησή του βάζει ταφόπλακα στη φτωχομεσαία αγροτιά κι ο Κούλογλου της ανοίγει... νέους παραγωγικούς ορίζοντες με την καλλιέργεια κάνναβης, πλασάροντας τη ναρκω-κουλτούρα και την έξυπνη νομιμοποίηση των «μαλακών» ναρκωτικών σαν παράγοντα ανάπτυξης. Εχοντας στο μυαλό του προφανώς και τους σχετικούς επιχειρηματικούς ομίλους που ορέγονται νέα πεδία κερδοφορίας.

Μόνο για έλλειψη πρωτοτυπίας στην προπαγάνδα της χειραγώγησης δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους ΣΥΡΙΖΑίους. Αντί, σου λένε, να ξεπαγιάζουν στα μπλόκα, οι αγρότες με τη «μαστούρα» ίσως θα μπορέσουν να καταλάβουν πόσο... φιλολαϊκή είναι η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

1929 Ο φασίστας Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι και ο αντιπρόσωπος του Πάπα Πίου του XI, καρδινάλιος Γκασπάρι, υπογράφουν τη συνθήκη του Λατερανού, με την οποία το Βατικανό αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος.

1930 Στη Θεσσαλονίκη οι άνεργοι καπνεργάτες διαδηλώνουν για τη χορήγηση επιδομάτων ανεργίας. Οι συγκρούσεις που ακολουθούν με τη Χωροφυλακή διαρκούν σχεδόν όλη μέρα.

1934 Διεξάγονται δημοτικές και κοινοτικές εκλογές. Το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών - Αγροτών (ΚΚΕ) κατακτά την πλειοψηφία στην Καβάλα, όπου εκλέγεται ο πρώτος κομμουνιστής δήμαρχος (ο Δημήτρης Παρτσαλίδης). Σε 60 κοινότητες σε όλη την Ελλάδα αναδείχθηκαν Κοινοτικά Συμβούλια από τους υποψηφίους του ΕΜΕΑ. Στις εκλογές αυτές ψήφισαν για πρώτη φορά και οι γυναίκες.

1943 Τμήματα του ΕΛΑΣ Δ. Θεσσαλίας συγκρούονται και έπειτα από σκληρές μάχες, που κράτησαν έως την επόμενη μέρα, διαλύουν ιταλικό τάγμα στην Οξύνεια (Μερίτσα) Καλαμπάκας.

1948 Πεθαίνει ο πρωτοπόρος Σοβιετικός σκηνοθέτης Σεργκέι Αϊζενστάιν. Εργα του η «Απεργία», «Θωρηκτό Ποτέμκιν», «Οκτώβρης», «Ιβάν ο Τρομερός», κ.ά.

1949 Ξεκινά μεγάλη επιχείρηση του Δημοκρατικού Στρατού για την κατάληψη της Φλώρινας (11 - 13/2/1949), που έχει καταγραφεί ως η δυσκολότερη και μεγαλύτερη μάχη που έδωσε ο ΔΣΕ σε κατοικημένες περιοχές.

1959 Ξεκινά στην Αθήνα η δίκη του Μαξ Μέρτεν, του ναζί εγκληματία πολέμου που υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη και υπέγραψε τη μεταφορά των 50.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς. Καταδικάζεται σε 25ετή κάθειρξη. Η κυβέρνηση Καραμανλή αποφυλάκισε τον Μέρτεν και τον απέλασε στη Γερμανία. Τα γερμανικά δικαστήρια τελικά τον απάλλαξαν.

1959 Υπογράφεται από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας (Κωνσταντίνο Καραμανλή) και της Τουρκίας (Αντνάν Μεντερές) η Συμφωνία της Ζυρίχης, που μαζί με τη Συμφωνία του Λονδίνου, που υπογράφτηκε μια βδομάδα αργότερα (19/2), οδήγησαν στη δημιουργία τυπικά ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου. Ουσιαστικά, οι Συμφωνίες αυτές υπονόμευαν την ενότητα της Κύπρου. Το ΚΚΕ, με ανακοίνωση της ΚΕ του (27/2/1959), κατήγγειλε τις εν λόγω Συμφωνίες.

1970 Η Ιαπωνία γίνεται η τέταρτη χώρα μετά τη Σοβιετική Ενωση (1957), τις ΗΠΑ (1958) και τη Γαλλία (1965), που θέτει δορυφόρο σε τροχιά γύρω από τη Γη.

1971 Κατατίθεται προς υπογραφή σε Μόσχα, Ουάσιγκτον και Λονδίνο η Συνθήκη για την απαγόρευση τοποθέτησης και χρήσης πυρηνικών όπλων στη θάλασσα.

1975 Η Μάργκαρετ Θάτσερ γίνεται η πρώτη γυναίκα επικεφαλής πολιτικού κόμματος στη Βρετανία, καθώς εκλέγεται αρχηγός των Συντηρητικών της χώρας.

1979 Ο ιρανικός λαός ανατρέπει το φιλοαμερικανικό καθεστώς του Σάχη (μονάρχη του Ιράν). Στη χώρα εγκαθιδρύεται ισλαμική δημοκρατία με επικεφαλής τον Αγιατολάχ Χομεϊνί.

1990 Μετά από 27 χρόνια φυλάκισης, απελευθερώνεται ο ηγέτης των μαύρων της Νότιας Αφρικής, Νέλσον Μαντέλα, επικεφαλής του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, σύμβολο της εναντίωσης στο ρατσιστικό καθεστώς του απαρτχάιντ και κατοπινός Πρόεδρος της χώρας.