Σάββατο 11 Φλεβάρη 2012 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ρίχνουν την ευθύνη στους εργάτες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την ίδια στιγμή που ο λαός κυριολεκτικά συνθλίβεται από το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας, οι δημοσιογράφοι των αστικών ΜΜΕ έχουν το θράσος να κατηγορούν τους εργάτες ότι ευθύνονται γι' αυτή την κατάσταση. Ο Α. Πορτοσάλτε χτες στο ΣΚΑΪ σχολιάζοντας το γεγονός ότι ο κόσμος είναι εξοργισμένος από τα μέτρα, είπε:

«Δεν τους είδα εξοργισμένους όταν σας ζητούσαν χρήματα και τα οποία τους τα δίνατε κύριε Λοβέρδο, δεν σας είδα τότε. (...) θέλω να πω ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα, δεν μπορεί να έχεις τζάμπα λεωφορεία, να έχεις ΔΕΚΟ με τέτοιο κανονισμό εργασίας, μπορείς;»

Η αθλιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Νοιάζεται μόνο για τους καπιταλιστές. Θέλουν να ρίξουν την ευθύνη στο λαό που - όπως ισχυρίζονται - τόσα χρόνια ήταν βολεμένος. Μόνο που και τα προηγούμενα χρόνια, όσα είχαν κερδίσει οι εργάτες, τα είχαν κερδίσει με αγώνες και αίμα. Και ήταν μόνο ένα μικρό μέρος από τον πλούτο που παράγουν. Τώρα τους τα παίρνουν πίσω. Και πρέπει να παλέψουν ξανά για να τα κερδίσουν. Αυτούς τους αγώνες φοβούνται, τους οργανωμένους ταξικούς αγώνες και επιχειρούν να ρίξουν ευθύνες και να καλλιεργήσουν ηττοπάθεια. Πράγματι, στον καπιταλισμό, που για να ζήσει τρώει διαρκώς από τις σάρκες της εργατικής τάξης, δεν μπορείς να τα έχεις όλα, όπως λέει ο δημοσιογράφος της αστικής τάξης. Για την ακρίβεια, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης δεν αφήνουν τον εργάτη και την οικογένειά του να έχει απολύτως τίποτα. Κι ό,τι έχει του τα παίρνουν. Του παίρνουν το μισθό, τη σύνταξη, το σπίτι, το χωράφι, τα πάντα.

Γι' αυτό οι εργάτες με τους συμμάχους τους πρέπει να παλέψουν τώρα για να σταματήσουν την επέλαση του μαύρου μετώπου της συγκυβέρνησης. Πρέπει να παλέψουν με στόχο έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης για τον ίδιο το λαό, για την ανατροπή της σαπίλας του καπιταλιστικού συστήματος, για Λαϊκή Εξουσία - Λαϊκή Οικονομία που θα τους εξασφαλίζει δουλειά, στέγη, διατροφή, Υγεία, Πρόνοια, μόρφωση, ελεύθερο χρόνο.

«Ενωτικά» καλέσματα για διαχείριση της εξουσίας των αστών

«Οσοι λένε ότι θα καταψηφίσουν αυτή τη σύμβαση - όπως είναι ο Φώτης ο Κουβέλης, η Αλέκα η Παπαρήγα - οφείλουν να πουν στη θέση αυτής της πολιτικής που καταψηφίζουν ποια πολιτική προτείνουν, ποια κυβέρνηση διεκδικούν και με ποιους συσχετισμούς» και «Αλέκα, μην περιμένεις ότι ο κόσμος θα συγκινηθεί από καθεστώτα τύπου Σοβιετικής Ενωσης ή Κορέας (...) δεν έχεις το δικαίωμα να κρατάς μαντρωμένο τον κόσμο του ΚΚΕ (...) Δεν θέλεις να μετάσχεις σε μια κοινή κυβέρνηση της Αριστεράς; Βάλε τους δικούς σου ειδικούς και τους δικούς σου επιστήμονες να στηρίξουν τη δημιουργία ενός προγράμματος minimum (...) και αν δεν θέλει το ΚΚΕ να μετάσχει σε μια αριστερή κυβέρνηση για να μην λερώσει τα χέρια του, δώσε στήριξη, δώσε ανοχή»...

Αλήθεια, δε γνωρίζει ο Δ. Παπαδημούλης που δηλώνει τα παραπάνω ποια είναι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και για ποια εξουσία παλεύει; Φυσικά και γνωρίζει και πολύ καλά μάλιστα. Παριστάνει όμως τον ανήξερο γιατί αλλιώς δεν του βγαίνουν τα «ενωτικά» καλέσματα που πουλάει χειραγωγώντας στο λαό στη διαχείριση της εξουσίας των αστών που τόσο πολύ ορέγεται ο ίδιος και το κόμμα του. Είναι τέτοια η ενσωμάτωσή τους στο σύστημα που θέλουν να διαχειριστούν, που αποκηρύττουν και συκοφαντούν το σοσιαλισμό, γνωρίζοντας ότι φωτίζει την προοπτική που η λαϊκή πάλη μπορεί να ανοίξει, της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας. Διαστρεβλώνουν και συκοφαντούν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ γιατί φοβούνται την απήχησή της στο λαό και τη δυναμική της. Και έχουν το θράσος να του ζητούν να δώσει τεχνογνωσία, στήριξη και ανοχή σε μια κυβέρνηση που δε θα αφήσει απλά τους δήμιους του λαού ανέγγιχτους αλλά θα υπηρετήσει το έργο τους, στήνοντας καρμανιόλες για τα λαϊκά συμφέροντα. Ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν; Εχουν ευθύνη και μεγάλη για όλα όσα βιώνει σήμερα ο λαός. Εβαλαν πλάτη για να περάσουν. Καμία ανοχή, ούτε σε όσους σφάζουν το λαό ούτε σε όσους προπαγανδίζουν την υποταγή στο σύστημα σαν «ρεαλισμό» και τις αυταπάτες σαν εφικτές λύσεις.

Ασύμβατα ΣΥΝκεράσματα

«Τις θέσεις και τη διακήρυξη αρχών» έχει αναρτήσει εδώ και μέρες στο διαδίκτυο το «Αγωνιστικό Μέτωπο Γιατρών ΠΙΣ» (ΑΜΓ) - στηρίζεται κατά βάση από γιατρούς του ΣΥΝ - ενόψει των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ), που αρχίζει σήμερα και ολοκληρώνεται αύριο με την εκλογή των νέων οργάνων του.

Στην εξασέλιδη διακήρυξη αρχών δεν υπάρχει ούτε μια φορά η θέση για αποκλειστικά δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας στους ασφαλισμένους και τους κατοίκους της χώρας, όπως απορρέει από την αναγνώριση της υγείας ως δημόσιου και κοινωνικού αγαθού.

Αντίθετα, η αναφορά στο δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της υγείας συνοδεύεται από δύο αναφορές στη «δωρεάν εύκολη πρόσβαση σε όλους τους πολίτες σε δημόσιες και κοινωνικοασφαλιστικές υπηρεσίες υγείας». Τι θέλουν να πουν; Επειδή υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας, επειδή γενικά έχει εμπορευματοποιηθεί ο τομέας, να υπάρχει δυνατότητα και όχι αποκλειστική πρόσβαση στο «δημόσιο» τομέα. Μάλιστα κάνουν και ένα βήμα παραπέρα: «Είναι ώρα το ιατρικό κίνημα να διεκδικήσει και να επιβάλει την απαγόρευση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της υγείας σε οποιονδήποτε εκτός από αυτοαπασχολούμενους γιατρούς και συνεταιρισμούς γιατρών».

Δηλαδή η επιχειρηματική δραστηριότητα επιτρέπεται στους γιατρούς. Αλλά σε τι δηλαδή διαφέρει αυτή η δραστηριότητα από έναν μη γιατρό επιχειρηματία; Και στη μια και στην άλλη περίπτωση δεν θα είναι κοινός παρονομαστής το κέρδος; Και όταν το κέρδος βγαίνει από γιατρό είναι συμβατό με το «κοινωνικό αγαθό της υγείας», ενώ όταν βγαίνει από μη γιατρό επιχειρηματία είναι ασύμβατο;

Ομως σε τέτοιες ασύμβατες προτάσεις με τις εκρηκτικές ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων αλλά και τα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων γιατρών οδηγούν οι προσεγγίσεις της συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε έναν ευαίσθητο χώρο, όπως η Υγεία, που προσπαθούν να ΣΥΝκεράσουν οι συνδικαλιστές που θέλουν και την πίτα της επιχειρηματικής δραστηριότητας ολάκερη και τον ασθενή από τα φτωχά λαϊκά στρώματα ικανοποιημένο...

Τώρα πιο πολύ από ποτέ με «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» - «902»

«

Οδυνηρή διάσωση». «Η πρόκληση για το μέλλον του τόπου». Αυτοί είναι δύο προχτεσινοί τίτλοι αστικών εφημερίδων που συμπυκνώνουν όλη τη λογική και τη φιλοσοφία της αστικής προπαγάνδας που θέλουν να παρουσιάσουν τη σφαγή της εργατικής λαϊκής οικογένειας, την καταστροφή που ετοιμάζουν για τους εργάτες, σαν κάτι αναγκαίο για τη σωτηρία της χώρας. Είναι αισχρή προπαγάνδα που ασκεί τρομοκρατία και εκβιάζει. Θέλουν να τρομοκρατήσουν έναν λαό που πεινάει, που οδηγείται από το κεφάλαιο, τις αστικές κυβερνήσεις, την τρόικα, την Ευρωπαϊκή Ενωση, στην εξαθλίωση. Στερούν τα πάντα στους εργάτες και τα παιδιά τους και οι μηχανισμοί προπαγάνδας των αστών τολμούν να μιλάνε για «διάσωση», για «αναγκαία μέτρα που θα μας γλιτώσουν από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία», για «θυσίες που πρέπει να πιάσουν τόπο».

Κάνουν βρώμικη δουλειά τα αστικά Μέσα ενημέρωσης. Θέλουν να κρύψουν ότι: για το λαό υπάρχει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία που θα είναι ασταμάτητη. Για τους νέους ανθρώπους όσα έρχονται είναι δραματικά. Θα φτύνουν αίμα για ένα κομμάτι ψωμί, για 400 ευρώ και λιγότερα που θα δίνουν τα αφεντικά. Οι γέροντες δε θα έχουν να φάνε και να αγοράσουν φάρμακα. Ολα αυτά που ήδη συμβαίνουν σε μεγάλο βαθμό θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, τα επόμενα χρόνια αν δεν σηκώσουν κεφάλι τώρα και δεν παλέψουν οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες. Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί επιχειρούν να βάλουν διλήμματα. Εκβιαστικά και τρομοκρατικά. Καθόλου τυχαία, τώρα σε μια συγκυρία που η ομοβροντία μέτρων σαρώνει τα πάντα, στήνουν ψεύτικα και αποπροσανατολιστικά ένα σκηνικό για να ανακόψουν τον ξεσηκωμό.

Δεν είναι ότι τα αστικά ΜΜΕ δεν προβάλλουν όσα συμβαίνουν. Και για τις περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις λένε, και για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων λένε, και για το πενιχρό εισόδημα, λένε και για την ανεργία λένε. Μόνο που μετά από όλα αυτά, τι κάνουν; Πότε προβάλλουν την κακή διαπραγμάτευση των κυβερνώντων, πότε ισχυρίζονται ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για καλύτερη διαχείριση και έξοδο από την κρίση, πότε ακόμα πιο ωμά, λένε: πρέπει να υποστούμε τα μέτρα για να έρθει η ανάπτυξη για το κεφάλαιο και οι καλύτερες μέρες. Αυτή είναι η πρεμούρα τους. Τίποτε άλλο. Και λένε ψέματα ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες αν γίνουν θυσίες. Ο λαός τα έχει χάσει όλα, δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει. Τα έχουν δώσει όλα στο κεφάλαιο.

Αυτές τις κρίσιμες ώρες, οι εργαζόμενοι πρέπει να κλείσουν τα αυτιά σε όλα όσα επιχειρούν να σερβίρουν τα αστικά Μέσα ενημέρωσης, οι εφημερίδες τους, τα κανάλια τους. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη ο εργαζόμενος λαός να σκύψει πάνω από την εφημερίδα που παλεύει για τα δίκια της εργατικής τάξης, το «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ». Να κολλήσει τ' αυτί του στη συχνότητα του «902», να συντονιστεί και να 'χει τα μάτια του δεκατέσσερα στις τηλεοπτικές εκπομπές του «902». Πρέπει να γίνει όχι μόνο σαν ανάγκη για ενημέρωση από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων και μόνο. Οι εργαζόμενοι και ο λαός να γυρίσουν την πλάτη στα ΜΜΕ των αστών και να επιλέγουν για την ενημέρωσή τους μόνο τον «Ριζοσπάστη» και τον «902». Αυτό είναι το όπλο τους για να μάθουν, να ξέρουν και να οργανώσουν τον αγώνα τους.


Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Συνειδητή κοροϊδία στο λαό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις τι είναι πιο προκλητικό και εξοργιστικό: Τα μέτρα του νέου Μνημονίου που ετοίμασαν ή η φτηνή κοροϊδία που επιστρατεύουν για να τα δικαιολογήσουν;

Γενικά, πάντως, το αστικό «πολιτικό προσωπικό» της χώρας μοιάζει λίγο ...κουρασμένο από τα πολλά ξενύχτια της διαπραγμάτευσης, και έτσι δεν υπήρξαν καθόλου εφευρετικοί. Ενίοτε ήταν και αστείοι.

Από τη μια, ο Αντώνης Σαμαράς που μόνο να του ...πούμε κι ευχαριστώ για τις προσπάθειές του δε ζήτησε και δήλωσε και εθνικά υπερήφανος για τη σύμβαση που θα έρθει στη Βουλή.

Από την άλλη, ο Γ. Καρατζαφέρης που χτες έδωσε ...ρέστα κωλοτούμπας! Δε θα ψηφίσει, λέει, τη σύμβαση που όμως διαπραγματεύτηκε για να γίνει και είναι ...ολίγον μέσα και ολίγον έξω από την κυβέρνηση που πρωτοστάτησε να δημιουργηθεί.

Ο Γ. Παπανδρέου (ευτυχώς) δε βγήκε δημόσια να εξηγήσει τις θέσεις. Και πολύ καλά έκανε, γιατί δε θα το αντέχαμε και αυτό.

Από ...διαφωνούντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ όμως δεν έχετε παράπονο. Διαθέτουμε πολλούς και όλο και εμφανίζονται και περισσότεροι. Μάλλον σαν ...διαγωνισμός μοιάζει. Οποιος προλάβει δηλώνει ότι καταψηφίζει...

Αυτά όμως μέχρι να ...συμπληρωθεί ο περιορισμένος αριθμός δυνατοτήτων του κινήματος για ελεγχόμενες διαφωνίες. Διότι πρέπει ως κόμμα να συμβάλει και αυτό στην ψήφιση της σύμβασης.


Γρηγοριάδης Κώστας

Είπαμε, να σωθούν και ορισμένες πολιτικές καριέρες, αλλά κυρίως πρέπει να σωθούν τα κέρδη και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Οι εφιάλτες των εχθρών του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Η δήλωση του υπουργού Οικονομικών μετά το Γιούρογκρουπ ήταν χαρακτηριστική:

«Ο,τι μπορείτε να φανταστείτε, όλα τα στοιχεία που συνιστούν τον ελληνικό δημόσιο βίο, όλα βρέθηκαν στο τραπέζι του Γιούρογκρουπ. Εκτιμήσεις για τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, ερωτήματα για τη στάση όλων των κομμάτων και όχι μόνο των κομμάτων που μετέχουν στην κυβερνητική συνεργασία».

Οπως και να διαβάσει κανείς την περιγραφή του υπουργού, είναι ολοφάνερο ότι τόσο η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου όσο και οι εταίροι της αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι το ποτάμι της λαϊκής οργής και αγανάκτησης φουντώνει όλο και περισσότερο. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις, η αποφασιστική αντίσταση που δείχνουν τα ταξικά συνδικάτα, η συνέπεια των δυνάμεων του Λαϊκού Μετώπου είναι λογικό να έχουν θορυβήσει τα επιτελεία εκείνων που απεργάζονται τα σύγχρονα εγκλήματα σε βάρος των εργαζομένων και του τόπου.

Δεν θορυβούνται απλά. Φοβούνται στην κυριολεξία, τρέμουν για την έκβαση που μπορεί να έχουν τα πράγματα το επόμενο διάστημα, πανικοβάλλονται μπροστά στο ενδεχόμενο να ενταχτούν στην ταξική πάλη ακόμα περισσότερες λαϊκές δυνάμεις όχι μόνο ενάντια στο αισχρό σχέδιο που έχουν βάλει σε εφαρμογή προκειμένου να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά ενάντια στο ίδιο το σύστημα σε ρότα ανατροπής του.

Τώρα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να κλιμακώσουμε τους αγώνες. Οχι για να τρομάξουμε τους ήδη τρομαγμένους, αλλά για να καταφέρουμε να κάνουμε τους εφιάλτες τους πραγματικότητα και να ανατρέψουμε τους βρωμερούς σχεδιασμούς τους.

Να τσακιστούν τα κόμματα της συγκυβέρνησης

Ανοιχτά συμμετέχει πια η ηγεσία της ΝΔ στην ενορχηστρωμένη επιχείρηση εκφοβισμού του λαού με στόχο να περάσουν τα μέτρα που κάνουν κόλαση τη ζωή του. «Αν φύγουμε από το ευρώ η κόλαση που θα ζήσουμε θα είναι άνευ προηγουμένου», δήλωσε προκλητικά ο εκπρόσωπος Τύπου Γ. Μιχελάκης, μιλώντας χτες στον ΑΝΤ1, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο που μέρες τώρα επισείει τον ίδιο μπαμπούλα. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι την ίδια στιγμή ο εκπρόσωπος της ΝΔ φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι το κόμμα του θα υπερψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση και φυσικά το νέο μνημόνιο. Οι μάσκες βέβαια για τη ΝΔ έχουν πέσει προ πολλού και το θέατρο που παίζει εδώ και μέρες ο Αντ. Σαμαράς εμφανιζόμενος ως «σκληρός διαπραγματευτής» για χάρη των συνταξιούχων και των «απλών ανθρώπων», όπως είπε, μεγαλώνει περισσότερο την οργή του λαού. Δεν υπάρχουν όμως περιθώρια για αναμονές και αυταπάτες. Τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση της πλουτοκρατίας, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., έχουν πέσει με όλες τις δυνάμεις τους πάνω στο λαό, τον εκβιάζουν και τον τρομοκρατούν για να γονατίσει και υποταχθεί. Είναι ώρα να ορθώσει το ανάστημά του, να δείξει τη δύναμή του. Πρέπει να τιμωρήσει, να απομονώσει και να τσακίσει πολιτικά τα κόμματα που έβαλαν την υπογραφή τους στη νέα σφαγή του λαού. Να εμπιστευτεί το ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση για τη λαϊκή εξουσία. Γιατί φιλολαϊκή διέξοδος χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων δεν υπάρχει.

Στα σκουπίδια οι εκβιασμοί τους

«Είναι ώρα δύσκολων αποφάσεων. Εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε αποφάσεις δύσκολες και σε αποφάσεις ακόμα πιο δύσκολες. Εχουμε, δυστυχώς, να διαλέξουμε ανάμεσα σε θυσίες και σε ακόμα μεγαλύτερες θυσίες, σε ασύγκριτα πιο μεγάλες θυσίες. Εχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε ταπεινώσεις που υφίσταται μία χώρα, ένα έθνος ιστορικό και υπερήφανο και ακόμα μεγαλύτερες ταπεινώσεις...». Ολα μαζί τα έβαλε τα εκβιαστικά διλήμματα ο Ε. Βενιζέλος μετά τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, θέτοντας μάλιστα τελεσίγραφο στο λαό, μέχρι την επόμενη συνεδρίαση του οργάνου την ερχόμενη Τετάρτη, «να σκεφθεί και να κάνει μία οριστική στρατηγική επιλογή: Εάν βλέπουμε τη σωτηρία και το μέλλον της χώρας μέσα στην Ευρωζώνη». Η λαϊκή απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μία. Φτάνει πια! Απορρίπτουμε τα εκβιαστικά τους διλήμματα και την τρομοκρατία. Ο λαός δεν πρέπει να τους φοβηθεί ούτε να κάτσει ήσυχα να τον γδάρουν ζωντανό. Καμία σημασία δεν έχει αν αυτό θα γίνει μέσα ή έξω από το ευρώ, με ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Αυτό που έχει ζωτική σημασία είναι να αποφασίσει ο λαός ότι δεν πρόκειται να κάνει άλλες θυσίες για χάρη της πλουτοκρατίας, για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών, ενώ ο ίδιος και τα παιδιά του βουλιάζουν στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Αντίθετα, οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο είναι οι θυσίες στον ασταμάτητο ταξικό αγώνα για να ανατραπεί η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να μην ψηφιστεί το νέο μνημόνιο και να γίνουν εκλογές, να κλιμακωθεί η λαϊκή αντεπίθεση με το βλέμμα σταθερά στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Ολα τα άλλα ο λαός πρέπει να τα ακούει βερεσέ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η εξουσία είναι το «κλειδί»

Ανάμεσα στα διλήμματα, στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία που ασκούν στο λαό, προκειμένου να σκύψει το κεφάλι στη σφαγή του, ακούγεται σε διάφορες εκδοχές το ότι τάχα τόσα χρόνια δεν κάναμε όσα έπρεπε, γι' αυτό είμαστε αναγκασμένοι να τα υποστούμε τώρα όλα μαζεμένα... Στις διάφορες παραλλαγές του, αυτό το δήθεν επιχείρημα πήρε τη μορφή του αλησμόνητου «μαζί τα φάγαμε», του «το κράτος έκανε παροχές τόσα χρόνια με δανεικά», προκειμένου να δημιουργήσουν ενοχές στον εργάτη ότι οι όποιες δικές του κατακτήσεις άδειασαν τα κρατικά ταμεία, ενώ μαζί μ' αυτά πήρε πρόσφατα και τη μορφή του ότι τάχα «το πολιτικό σύστημα δεν έκανε τόσα χρόνια ό,τι έπρεπε και αναγκάζεται να το κάνει τώρα με επώδυνο για το λαό τρόπο». Αλήθεια, ποιον υπηρετούσε και υπηρετεί τόσα χρόνια το πολιτικό σύστημα;

Το πολιτικό σύστημα ήταν και είναι αντίστοιχο της καπιταλιστικής οικονομίας, υπηρετούσε και υπηρετεί το κεφάλαιο. Είτε χρησιμοποιούσε το μαστίγιο είτε το καρότο απέναντι στους εργάτες, τσάκιζε δικαιώματα και κατακτήσεις εδώ και χρόνια, υπηρετώντας την κερδοφορία του κεφαλαίου. Οι σημερινοί 30άρηδες και 40άρηδες μπήκαν στην παραγωγή με πολύ χειρότερους όρους απ' ό,τι η προηγούμενη από αυτούς γενιά και οι όροι αυτοί χειροτερεύουν όσο προχωράμε σε μικρότερες ηλικίες. Οι όποιες καθυστερήσεις χρεώνουν στο πολιτικό σύστημα για μέτρα που η πλουτοκρατία επιθυμούσε να είχαν παρθεί νωρίτερα, οφείλονται στο εργατικό κίνημα, στη δυνατότητά του να πιέζει και να διατηρεί κατακτήσεις κι όχι σε καμιά δειλία ή κωλυσιεργία των πολιτικών να προωθήσουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Αντιθέτως, το πολιτικό σύστημα δεν έχει διστάσει να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα του απέναντι στο λαϊκό κίνημα, την εξαγορά, την παραπλάνηση, την καταστολή. Και περνούσε εδώ και χρόνια μέτρα - φωτιά, μέχρι εκεί που δεν έβρισκε ισχυρό τείχος λαϊκής αντίστασης.

Το πολιτικό σύστημα, υπηρετώντας τις ανάγκες της πλουτοκρατίας, προσαρμόζεται σε αυτές είτε σε περιόδους ανάπτυξης (καπιταλιστικής) είτε σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε τώρα. Δε διαφοροποιεί τις επιλογές του ανάλογα με την ικανότητά του, αλλά η ικανότητά του κρίνεται από το πόσο αποτελεσματικά μπορεί να υπηρετήσει τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ετσι ακόμα και η υποτιθέμενη κριτική για το τι δεν έκανε το πολιτικό σύστημα, δεν εκπορεύεται από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, αλλά από τη σκοπιά του κεφαλαίου, από τη λογική, δηλαδή, του ότι θα έπρεπε σταδιακά, πιο αποφασιστικά και από πολύ πιο νωρίς να είχε πάρει μέτρα που θα συμπίεζαν τη δύναμη του λαού. Μ' άλλα λόγια δηλαδή, αυτού του είδους η κριτική νομιμοποιεί πλήρως το σημερινό σφαγείο του λαού, λέγοντας κιόλας ότι θα έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Η σημερινή του αδυναμία να διαχειριστεί την κρίση, ενσωματώνοντας λαϊκές δυνάμεις, ανησυχεί τα αστικά επιτελεία, γι' αυτό και η κριτική. Αλλωστε, έχουν σχέδια αναμόρφωσής του, ώστε να χειραγωγεί πιο αποτελεσματικά το λαό, και η κυβέρνηση Παπαδήμου, δηλαδή κυβέρνηση συνεργασίας αστικών κομμάτων, αποτελεί μια δοκιμή για το μέλλον.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι μια αλλαγή, ανατροπή ή κατάρρευση του πολιτικού συστήματος πρέπει να πάει «πακέτο» με την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας που υπηρετεί. Αυτός είναι ο δρόμος του λαού. Εχει τη δύναμη γι' αυτό. Δεν έχει να ελπίζει ή να περιμένει τίποτα άλλο πια.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ