Παπαγεωργίου Βασίλης

Αμέσως μετά, το παιχνίδι σε... ενημερώνει ότι οι Παλαιστίνιοι ρίχνουν ρουκέτες ξανά. Στη συνέχεια σε προτρέπει: «Παρακαλώ βιαστείτε και ανατινάξτε τη Λωρίδα της Γάζας πριν χτυπήσει κανείς»! Ακολουθεί το «κάλεσμα»: Εξόντωσε όσο περισσότερους Παλαιστίνιους μπορείς μέσα σε 3 λεπτά. Στην εξέλιξη του παιχνιδιού στην πλευρά του Ισραήλ, η ισραηλινή σημαία βρίσκεται δίπλα στην αμερικάνικη. Ανάμεσα στους στόχους στη Γάζα είναι και το νοσοκομείο! Καταστρέφοντάς το κερδίζεις μπόνους! Την ώρα που εκατοντάδες Παλαιστίνιοι δολοφονούνται ο «παίκτης» βρίσκεται μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του και περνάει την ώρα του καταστρέφοντας τη Γάζα. Πρόκειται για ένα «παιχνίδι» - έκτρωμα που, χωρίς κανένα πρόσχημα, βάζει τον παίκτη στη θέση των ιμπεριαλιστών. Δηλαδή, πρόκειται για άλλο ένα από τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα που χρησιμοποιεί το μηχανισμό της ταύτισης για να αποενοχοποιήσει τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα.

Δεκάδες έργα, συνολικού προϋπολογισμού 5,7 δισ. ευρώ θέλει να υλοποιήσει η κυβέρνηση με ΣΔΙΤ, τον άθλιο αυτόν τρόπο ιδιωτικοποίησης και των δημόσιων έργων.

Και μπορεί βέβαια οι ΣΔΙΤ να είναι μια καινούρια πρακτική για τη χώρα μας, αλλά σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Βρετανία κ.ά. την έχουν δοκιμάσει από τη δεκαετία του '80. Ποια είναι τα αποτελέσματα; Να τι λέει μελέτη Ομάδας Εργασίας του ΤΕΕ:

«Στο Ηνωμένο Βασίλειο υπολογίστηκε ότι το συνολικό κόστος κατασκευής νοσοκομειακών μονάδων μέσω ΣΔΙΤ ήταν έως και πέντε φορές υψηλότερο από ό,τι εάν αυτές κατασκευάζονταν απευθείας από το Δημόσιο. Το κόστος συντήρησης και λειτουργίας ήταν κατά πολύ υψηλότερο, ο αριθμός των ασθενών που μπορούσε να εξυπηρετηθεί μικρότερος και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών φτωχότερη. Τα ίδια ακριβώς προβλήματα παρατηρήθηκαν και στις σχολικές μονάδες που κατασκευάστηκαν με ΣΔΙΤ».

Αυτά για κάποιους στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που νομίζουν ότι «ανακάλυψαν την Αμερική», αλλά, όπως δείχνει η πράξη το μόνο που βρήκαν είναι ένας ακόμη τρόπος για το θησαύρισμα των μεγάλων τεχνικών ομίλων και των τραπεζών, που διεκδικούν τα έργα αυτά. Δηλαδή, όλα για το μεγάλο κεφάλαιο...

Ωστόσο, δε λείπει και η ελληνική εμπειρία των ΣΔΙΤ. Πρόκειται για τα μεγάλα έργα (Αεροδρόμιο Σπάτων, Ρίο - Αντίρριο και Αττική Οδός) που ανατέθηκαν με τις περιβόητες «συμβάσεις παραχώρησης» επί ΠΑΣΟΚ και την παραχώρηση των μεγάλων οδικών αξόνων που έγινε πρόσφατα επί ΝΔ.

Τα τρία πρώτα έργα - όπως λέει και η προαναφερόμενη μελέτη του ΤΕΕ - δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «αυτοχρηματοδοτούμενα», δεδομένου του υψηλού ποσοστού συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου στο κόστος κατασκευής (το ελληνικό δημόσιο κατέβαλε το 33% έως 41% του κόστους, ενώ τα ίδια κεφάλαια των ιδιωτικών ομίλων κυμαίνονταν από 6% έως 13%). Επίσης, το κόστος του ελληνικού δημοσίου δεν περιορίζεται μόνο στο ποσοστό συμμετοχής στην κατασκευή των έργων, αλλά και στις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει μέσω εγγυήσεων, καταβολής επιπλέον επιδοτήσεων κλπ.

Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και με τις συμβάσεις που υπέγραψε η ΝΔ, όπου μάλιστα δόθηκαν οι εισπράξεις των διοδίων στους ιδιωτικούς ομίλους πριν καν ξεκινήσουν τα έργα!

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ο ελληνικός λαός να πληρώνει και για την κατασκευή και για τις εγγυήσεις ή τις προκαταβολές, αλλά και για τη χρήση των έργων και το μεγάλο κεφάλαιο να θησαυρίζει. Θυμίζουμε ότι ένα πέρασμα στο Ρίο - Αντίρριο στοιχίζει 11,20 ευρώ, μια διαδρομή στην Αττική Οδό 2,80 ευρώ, ενώ στα διόδια της Εθνικής οδού, είχαμε - ως πρώτη μάλιστα δόση - αυξήσεις έως και 179%!

Η νέα αντιπαράθεση Ρωσίας - Ουκρανίας με συνεπακόλουθο τα προβλήματα εφοδιασμού της Ευρώπης με φυσικό αέριο, δείχνει ξεκάθαρα ένα πράγμα: όσο το φυσικό αέριο, όπως και τα άλλα καύσιμα, αποτελεί εμπόρευμα που παράγεται, διακινείται και ελέγχεται από το μεγάλο κεφάλαιο, κανείς δεν μπορεί να «κοιμάται ήσυχος».

Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε από την πρώτη μέρα που προέκυψε το ζήτημα να διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα τροφοδοσίας και να εκμεταλλευτεί τις εξελίξεις προκειμένου να εμφανίσει ως ορθή την επιλογή της για διαφοροποίηση των πηγών τροφοδοσίας.

Ωστόσο, όταν οι ενεργειακοί κολοσσοί αποφασίσουν να κάνουν «παιχνίδι» με την ενέργεια, είτε ερχόμενοι σε σύγκρουση για ένα μεγαλύτερο κομμάτι της «πίτας», είτε σε συνεργασία προκειμένου να πετύχουν ακόμη ευνοϊκότερη μεταχείριση, φαίνεται πως είτε διαθέτει κάποια χώρα 2 είτε 5 αγωγούς έχει συνέπειες. Συνέπειες που απορρέουν από τις καπιταλιστικές σχέσεις.

Μετά τα μαθήματα διπλωματίας από τους 26 εταίρους της, η Τσεχία επιχείρησε να ανασκευάσει τις αρχικές της δηλώσεις, διατηρώντας ωστόσο το πνεύμα τους. Χαρακτήρισε «ατυχή» τη δήλωση περί «αμυντικών επιχειρήσεων», κλαίγοντας - δήθεν - για τα θύματα των Παλαιστινίων αμάχων. Επιστρέφοντας από την επίσκεψη της ευρωπαϊκής τρόικας στη Μέση Ανατολή, ο Κ. Σβάρζενμπεργκ, ακολουθώντας τα ευρωπαϊκά μαθήματα διπλωματίας που του έγιναν, μίλησε για το ανθρωπιστικό δράμα που συντελείται στη Γάζα, τα έριξε βεβαίως στη Χαμάς και ως «ευαίσθητος» ζήτησε άνοιγμα των δρόμων για τις δυνάμεις αρωγής...