Εύκολη, γρήγορη και νόστιμη η πρόταση σήμερα για τυρόπιτα.
Θα χρειαστούμε: Ενα πακέτο φύλλα κρούστας, μισό κιλό φέτα σε κομματάκια, 6 αβγά, μισό λίτρο γάλα φρέσκο (ή αραιωμένο εβαπορέ), ένα γιαούρτι στραγγιστό, μισό πακέτο βιτάμ, μισό κουτάκι σόδα (υγρή).
Σε ένα μεγάλο δοχείο, χτυπάμε ελαφρά τα αβγά. Προσθέτουμε όλα τα υλικά (εκτός από το βιτάμ και τα φύλλα), ανακατεύοντάς τα.
Λαδώνουμε ένα βαθύ ταψί και στρώνουμε ένα φύλλο. Κατόπιν παίρνουμε ένα φύλλο, το βουτάμε στο δοχείο γυρνώντας το απαλά για να μπουν μέσα τα υλικά. Δεν το σφίγγουμε το φύλλο ούτε το στραγγίζουμε. Το τοποθετούμε στο ταψί. Το ίδιο κάνουμε με όλα τα υπόλοιπα φύλλα. Η όψη τους θα είναι σαν μικρές τσαλακωμένες πετσετούλες η μία δίπλα στην άλλη! Οσο υλικό μείνει στο δοχείο, το ρίχνουμε όλο μέσα στο ταψί. Μη σας παραξενέψουν τα πολλά υγρά. Θα απορροφηθούν με το ψήσιμο. Στο τέλος βάζουμε το βιτάμ σε κομματάκια και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για μία ώρα περίπου.
Μικρές σελίδες
Ενα σατιρικό όσο και ρεαλιστικό κείμενο του Γάλλου κλασικού συγγραφέα Ονορέ Ντε Μπαλζάκ (1799 - 1850) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Περίπλους». Πρόκειται για το βιβλίο «Περί συμβολαιογράφων και δικηγόρων», στο οποίο ο Μπαλζάκ διατυπώνει φαρμακερές απόψεις και σατιρικούς υπαινιγμούς για το νομικό κόσμο. Εκείνα τα οποία τους καταλογίζει, γραμμένα διακόσια χρόνια πριν, είναι πάνω κάτω τα ίδια μ' αυτά που τους καταλογίζονται και σήμερα και όχι μόνο στη χώρα μας. Ας σημειωθεί ότι ο ίδιος είχε σπουδάσει νομικά και είχε δουλέψει για ένα μεγάλο διάστημα ως λειτουργός της Δικαιοσύνης πριν αφήσει την επιστήμη και ασχοληθεί αποκλειστικά με τη λογοτεχνία. Αξίζει να απολαύσουμε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο: «Είναι γεγονός πως οι συμβολαιογράφοι αντιστάθηκαν επί μακρόν στον εκσυγχρονισμό και στην κοινωνικοποίηση και οι ιδέες τους μάχονται σθεναρά τις νέες ιδέες. Αρχίζουν, όμως, πλέον να αντιστέκονται στο ύψος του αιώνα και δεν υπάρχει πια τίποτε πιο συνηθισμένο, από το να βλέπεις σ' ένα σαλόνι να χορεύουν, από κοινού, ένας συμβολαιογράφος, ένας εισαγγελέας, ένας δικηγόρος, ένας δικαστικός κλητήρας κι ένας δικαστής. Αν δώσει ο Θεός, μάλιστα, να υπάρχει και κανένας υπουργός, τότε δημιουργούνται ιδανικές συνθήκες θανάτου, αφού μπορεί κανείς να πεθάνει καταμεσής του χορού με την ησυχία του, σίγουρος ότι θα έχει όλες τις ειδικότητες στο πλευρό του, προκειμένου να συντάξει τη διαθήκη του σύμφωνα με όλους τους τύπους». Η μετάφραση είναι του εκδότη Διονύση Βίτσου.
Εν συντομία
Λέγεται ότι τα παιδιά απορροφούν τις πληροφορίες σα σφουγγάρι. Οσο μικρότερα, τόσο το καλύτερο για να δεχτούν καινούριες γνώσεις. Οπως για παράδειγμα η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας. Τα αγγλικά μπαίνουν στη ζωή τους «επίσημα» στην τρίτη δημοτικού. Κάποιοι γονείς προτιμούν να τα ξεκινήσουν όταν πηγαίνουν στη δευτέρα ή και στην πρώτη τάξη, πηγαίνοντάς τα σε φροντιστήριο, ή παρακολουθώντας ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι. Εμείς δεν είμαστε οι ειδικοί που θα κρίνουν αν οι γονείς κάνουν καλά ή όχι. Μπορούμε όμως να προτείνουμε ευχάριστα βιβλία με τα οποία τα παιδιά από 6 έως 10 ετών, μπορούν να έχουν την πρώτη επαφή με την αγγλική γλώσσα. Πρόκειται για τη σειρά «Magic English» των εκδόσεων «Ελληνικά Γράμματα». Μέσα από τα τρία βιβλία της σειράς, απλά και διασκεδαστικά, οι μικροί αναγνώστες, με «δασκάλους» ήρωες των παραμυθιών της Disney, θα μάθουν χρήσιμες λέξεις και εκφράσεις για το φαγητό, τα ζώα και εκφράσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην καθημερινή επικοινωνία. Τα δύο βιβλία συνοδεύονται από CD, το οποίο βοηθά στην καλύτερη εμπέδωση. Καλή αρχή!
Καθ' οδόν: Στα Γιάννενα
Στην παλιά πόλη, με τη μεγάλη ιστορία. Διακρίνεται το σπίτι του Αλί Πασά, στο οποίο στεγάζεται το μουσείο της πόλης
Σήμερα θα κάνουμε μια αλλιώτικη περιήγηση σε μέρη της Ηπείρου, με τελικό προορισμό τα Γιάννενα. Θα ξεκινήσουμε ατμοπλοϊκώς (!) από τον Πειραιά, θα συνεχίσουμε με ανοιχτό φορτηγό και θα μας «συνοδεύσουν» ο Καρυωτάκης και ο Χρηστοβασίλης. Τον αλλιώτικο τούτο δρόμο προς την ηπειρώτικη πρωτεύουσα, θα μας δείξει ο λογοτέχνης και φίλος της στήλης, Βαγγέλης Μηνιώτης.
Από το σήμερα στο χτες...
Καθ' οδόν προς τα Γιάννενα οδικώς και ενώ το πούλμαν μετά την άνοδό του στην υπερσύγχρονη γέφυρα του Ρίου - Αντιρίου... προσγειώνεται στην αντίπερα όχθη καταπίνοντας βιαστικά το ένα μετά το άλλο τα χιλιόμετρα που το χωρίζουν από τον τόπο προορισμού, την ηπειρώτικη πρωτεύουσα, έρχεται στο νου η πρώτη μου επίσκεψη στην ιστορική πόλη σε συνθήκες που όσο και αν προσπαθεί να ρίξει κανείς στον κάδο της λησμονιάς, δε γίνεται, τον συνοδεύουν εσαεί! Και μόνο το ότι φτάσαμε εκεί μέσω Λευκάδας αρκεί για να καταλάβει ο αναγνώστης το περίεργο του πράγματος! Φανταράκια τότε προ αμνημονεύτων ετών ξεκινήσαμε ατμοπλοϊκώς από τον Πειραιά και το πλοίο της γραμμής, αφού μας άφησε να χαζέψουμε λίγο το νησί, συνέχισε το ταξίδι του για ν' αράξει τελικά στην Πρέβεζα, όπου ...μας παράτησε στο έλεος της βροχής, που δε σταμάτησε δυο μερόνυχτα που μείναμε σε πρόχειρο καταυλισμό με ατομικά αντίσκηνα. Εκεί πράγματι θυμήθηκα τον Καρυωτάκη, ποτέ όμως δε σκέφτηκα να τον μιμηθώ όσο κι αν ήταν ανυπόφορη η κατάσταση για τους στρατεύσιμους, το λαό μας γενικά, με τον αδελφοκτόνο πόλεμο που μας επιβάλανε οι καπιταλιστές, εκείνη τη φρικτή εποχή.
Γενική άποψη της πόλης
Από εκεί και πάνω ταξιδέψαμε με ανοιχτό φορτηγό αμερικανικής προέλευσης σε ορεινό χωματόδρομο με πολλά ζιγκ - ζαγκ και άπειρες λακκούβες. Οι ορεινοί όγκοι διαδέχονταν ο ένας τον άλλο χωρίς τελειωμό κι εμείς τραβούσαμε στο άγνωστο αμίλητοι, σκυθρωποί χωρίς καν να προσέχουμε τις γραφικότητες της διαδρομής. Για το τι μας περίμενε από πλευράς περιβάλλοντος στην πόλη της κυρα-Φροσύνης είχα μια πρόγευση από ένα διήγημα του Χρηστοβασίλη «Ο Κουτσογιάννης στα Γιάννινα», του τσομπανόπαιδου που ζούσε μόνιμα χωρίς διακοπή στη στάνη με τα κατσικοπρόβατα και για πρώτη φορά αντίκρισε πολιτεία κι ανακατεύτηκε με άλλους ανθρώπους σε δρόμους και σε μαγαζιά. Το όνειρό του ήταν να πάρει μια φλογέρα, για να κάνει τον καημό του ν' αντιλαλεί σε βουνά και ρεματιές και την αναζητούσε πόρτα, πόρτα, σε κάθε είδους μαγαζί! Ο,τι έβλεπε μπροστά του ήταν πρωτόγνωρο και ακατανόητο καθώς και τα πλεούμενα της λίμνης. Πράγματι ώρες - ώρες ο επισκέπτης, αντικρίζοντας το τοπίο με τα βουνά ολόγυρα να καθρεφτίζονται στο νερό, το κάστρο, το νησάκι, τους μιναρέδες και τη βλάστηση, είναι σα να ονειρεύεται. Καταλαμβάνεται από κάτι σαν ονειροφαντασία. Ντυμένος στο χακί όταν πρωτογνώρισα την ηπειρώτικη πρωτεύουσα, συγκατατέθηκα με τη σκέψη ότι θα μπορούσα να ζήσω σε αυτή και ως πολίτης.
Εδώ στεγάζεται η Δημοτική Πινακοθήκη
Ομως, την άλλη κιόλας μέρα το ανοιχτό φορτηγό μας ξεφόρτωσε, μετά από μια σχετική σύντομη διαδρομή σε χωματόδρομο με ρωγμές, νεροσυρμές και γούβες, στην Κόνιτσα. Εντυπωσιακές οι εικόνες ολόγυρα με τις πελώριες κορυφές της οροσειράς της Πίνδου, τα ποτάμια, τον Αώο και το Βοϊδομάτη κι εκείνα τα γεφύρια που μόνο πρωτομάστορες Ηπειρώτες, είχαν την ικανότητα να δημιουργούν! Καλά είναι κι εδώ, σκέφτηκα συγκαταβατικά, μα πού τέτοια τύχη. Μερικές ώρες μόνο είχα στη διάθεσή μου να γευτώ τις ομορφιές της ορεινής περιοχής. Ο τελικός προορισμός ήταν ένα λαγούμι κάτω από τη γη, μια τεχνητή σπηλιά όπου τρέχανε νερά και κάτι ποντίκια πελώρια, τόσο εξοικειωμένα μαζί μας, που τις ώρες του ύπνου υπήρξαν περιπτώσεις που ροκανίσανε ανθρώπινα αυτιά! Κάπου ένα μήνα κράτησε η διαμονή μου σε αυτόν τον Αδη. Υστερα από αυτήν την εμπειρία, τα Γιάννινα μου φάνηκαν αληθινός παράδεισος. Θαύμαζα κάθε τι σαν τον βοσκό Κουτσογιάννη τον ήρωα του Χρηστοβασίλη στο διήγημα: «Τα Γιάννινα».
...και ξανά στο σήμερα
Μετά από αυτήν την περιήγηση στα παλιά, καιρός είναι να αφιερώσουμε λίγο χώρο και στη σημερινή πόλη, που δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο στις άλλες πόλεις, να ζηλέψει. Από πολυτελή ξενοδοχεία; Κέντρα αναψυχής; Τουριστικά θέρετρα; Ο,τι αγαπά η ψυχή του επισκέπτη αρκεί να του περισσεύουν ευρώ, μιας και το νόμισμα αυτό γίνεται εύκολα άφαντο και το μεγάλο πλήθος νοσταλγεί τη δραχμή. Εκτός από καλό ύπνο, φαγητό και καλοπέραση γενική, η πόλη διαθέτει πολλά αξιοθέατα όπως το πανέμορφο ευρύχωρο σπήλαιο όπου μπορεί ν' απολαύσει κανείς τα μοναδικής τέχνης δημιουργήματα της φύσης. Το πανέμορφο νησί, τους μιναρέδες και ...τον οντά του περιβόητου Αλί Πασά, το σεράι, που γνωρίσαμε όλοι παιδιά από τον Καραγκιόζη!
Δείγμα έργων, ηπειρωτών μαστόρων της πέτρας
Σε ό,τι αφορά την ιστορία της πόλης χρειάζονται σελίδες για να περιγραφεί, ήταν αρκετοί οι κατακτητές που γνώρισε στο διάβα των αιώνων! Η μεγαλύτερη ακμή της στα γράμματα και το εμπόριο υπήρξε τον 17ο και 18ο αιώνα, αλλά και μετά, που ο Αλί Πασάς ανακήρυξε τα Γιάννενα πρωτεύουσα ανεξάρτητου κράτους η άνθηση αυτή συνεχίστηκε. Χαρακτηριστικό είναι το στιχάκι που ακολουθεί:
«Γιάννενα πρώτα στ' άρματα
στα γρόσια και στα γράμματα»
Τελειώνοντας, πρέπει να σημειωθεί ότι ο επισκέπτης των Ιωαννίνων εκτός των άλλων πολυάριθμων αξιοθέατων, μην παραλείψει να δει του Βρέλη την έκθεση ομοιωμάτων. Αξίζει τον κόπο.
Οπως φαίνεται το νησί, όταν «χορεύουν» τα νερά του