Κυριακή 10 Σεπτέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ
Θύματα της πολιτικής του αστικού κράτους οι σεισμοπαθείς
Συνέντευξη του Σπύρου Χαλβατζή, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής της Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας

Κινητοποίηση των σεισμοπαθών των Α. Λιοσίων. Ο μοναδικός τρόπος για την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων είναι ο οργανωμένος συντονισμένος αγώνας, όχι μόνο των σεισμοπαθών, αλλά και των μαζικών φορέων, των εργαζομένων και της ΤΑ
Κινητοποίηση των σεισμοπαθών των Α. Λιοσίων. Ο μοναδικός τρόπος για την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων είναι ο οργανωμένος συντονισμένος αγώνας, όχι μόνο των σεισμοπαθών, αλλά και των μαζικών φορέων, των εργαζομένων και της ΤΑ
Ενας χρόνος συμπληρώθηκε από την 7η του Σεπτέμβρη του 1999 και τα περισσότερα από τα προβλήματα των σεισμοπαθών παραμένουν και διογκώνονται.

Τα κτίρια που "λαβώθηκαν" από το σεισμό, επισκευάστηκαν ή επισκευάζονται με τις προδιαγραφές του αντισεισμικού κανονισμού, βάσει των οποίων κατασκευάστηκαν και κατέρρευσαν.

Ελεγχοι ποιότητας, υλικών και τρόπου κατασκευής των κτιρίων δε γίνονται.

Κονδύλια δε διατίθενται για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας.

Η πολιτική του αστικού κράτους απέναντι σε όλα τα λαϊκά προβλήματα είναι υπεύθυνη και για τη σημερινή κατάσταση. Για τον τρόπο που κατασκευάζει τις αβίωτες πόλεις, για την καταπάτηση των ελεύθερων χώρων, για την έλλειψη ουσιαστικών υποδομών στις μεγάλες πόλεις.

Για τους σεισμοπαθείς δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από το να συνεχίσουν τον αγώνα τους για την οριστική αποκατάστασή τους.

Οι παραπάνω είναι μερικές από τις επισημάνσεις του Σπύρου Χαλβατζή, μέλους του ΠΓ της ΚΕ τουΚΚΕ και επικεφαλής της «Νομαρχιακής ΑγωνιστικήςΣυνεργασίας», που περιλαμβάνονται σε συνέντευξη που δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ», στο πλαίσιο του αφιερώματος για την κατάσταση που επικρατεί ένα χρόνο μετά το σεισμό. Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Ανάλγητο το καπιταλιστικό σύστημα

O Σπύρος Χαλβατζής
O Σπύρος Χαλβατζής
- Ενα χρόνο μετά το σεισμό πώς κρίνετε την αντιμετώπιση των προβλημάτων πουπροκάλεσε;

- Ο σεισμός είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Στην περίπτωση που εξετάζουμε, όμως, έφερε στην επιφάνεια πολύ σοβαρά, κοινωνικά και άλλα προβλήματα. Είχαμε θανάτους, καταστροφές, καταρρεύσεις κατοικιών και εργοστασίων.

Ενα πρώτο θέμα είναι το πώς λειτούργησε, εκείνες τις πρώτες ώρες και μέρες, η κρατική μηχανή. Αλλά και συνολικότερα πώς δρα το κράτος απέναντι στα μεγάλα προβλήματα. Και ποιος φταίει τελικά για τα προβλήματα, που μπορεί να έρθουν στην επιφάνεια με την εκδήλωση ενός σεισμού ή κάποιου άλλου φυσικού φαινομένου. Φταίει το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα.

- Θα σας προσάψουν ότι όλα τα «φορτώνετε» στον καπιταλισμό.

- Να μη βιαστούν να το κάνουν. Αυτό το σύστημα κατασκευάζει πόλεις αβίωτες. Κατασκευάζει κτίρια, μεγάλα συγκροτήματα για σχολεία, για νοσοκομεία, για αίθουσες διασκέδασης, πολλές φορές χωρίς να παίρνονται τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια όσων τα χρησιμοποιούν. Καταπατά και τσιμεντοποιεί, με νόμους και παραλείψεις του, τους ελεύθερους χώρους. Εμπορευματοποιεί τα πάντα. Και βέβαια ευθύνεται για όλα αυτά.

Είναι ανάλγητο το αστικό καθεστώς και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που το ίδιο δημιουργεί. Στην περίπτωση που εξετάζουμε, αφού με την πολιτική του δημιούργησε τα προβλήματα που φάνηκαν με το σεισμό, μετά αντικρίσαμε την αναλγησία στην αντιμετώπισή τους. Πάρτε για παράδειγμα τις αποζημιώσεις και τις λεγόμενες οικονομικές ενισχύσεις, που ήταν ψίχουλα. Το γεγονός ότι για να «αποζημιωθεί» κάποιος, οι διαδικασίες ήταν τόσο πολύπλοκες, πολλές φορές και απαγορευτικές, ώστε δεν υπήρχε περίπτωση να αντιμετωπιστεί το όποιο πρόβλημα. Και παρουσιάζονται υπουργοί να μιλούν για τη γραφειοκρατία σαν να είναι κάτι πέρα κι έξω από το σύστημα το οποίο οι ίδιες οι κυβερνήσεις διαμορφώνουν.

Τα ερείπια της ΡΙΚΟΜΕΞ, όπου έχασαν τη ζωή τους 43 άνθρωποι. Πάμπολλες οι καταγγελίες για αυθαίρετα κτίσματα σε μπαζωμένα ρέματα
Τα ερείπια της ΡΙΚΟΜΕΞ, όπου έχασαν τη ζωή τους 43 άνθρωποι. Πάμπολλες οι καταγγελίες για αυθαίρετα κτίσματα σε μπαζωμένα ρέματα
- Μιλήσατε για τους ελεύθερους χώρους, η ύπαρξη των οποίων -εκτός βέβαια των άλλων ευεργετικών για την ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας πόλης - πρέπει να θεωρείται απαραίτητο συστατικό μιας πολιτικής αντισεισμικής προστασίας. Ομως, το μέλλον τους δεν παρουσιάζεται ευοίωνο, εάν κρίνουμε από τα κυβερνητικά σχέδια.

- Το θέμα των ελεύθερων χώρων είναι κυρίαρχο. Παρ' όλα όσα λέγονται, εξακολουθεί να ισχύει ο νόμος που τσιμεντοποιεί όσα στρατόπεδα, περίπου 82 τον αριθμό, απομακρύνονται από τις πόλεις. Τσιμεντοποιεί τους τελευταίους μεγάλους ελεύθερους χώρους των αστικών συγκροτημάτων, αντί να τους παραδώσει π.χ. στην Τοπική Αυτοδιοίκηση προκειμένου να γίνουν έργα πρασίνου και αναψυχής.

Παράλληλα, το θέμα της προστασίας των ελεύθερων χώρων - και με αφορμή τα σχεδιαζόμενα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 - αναδεικνύεται ως ένα από τα σημαντικότερα που έχει να παλέψει το μαζικό κίνημα, όχι μόνο στην Αθήνα και την ευρύτερη περιοχή, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα.

Λύσεις υπάρχουν, αλλά...

- Θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος ότι όπως και η οικοδόμηση, έτσι και η ανοικοδόμηση ή η «επισκευή» μιας πόλης μετά από ένα σεισμό, δεν είναι εύκολη υπόθεση.

- Ασφαλώς και δεν είναι εύκολη δουλιά. Ομως, τι σημαίνει τελικά «οικοδομώ μια πόλη»; Υπό ποιους όρους; Φτάσαμε στην Αθήνα να μην υπάρχουν ελεύθεροι χώροι. Καθημερινά η γη εμπορευματοποιείται. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει και με τις πυρκαγιές. Συνεχώς οι καταπατητές περιφράσουν χώρους.

Η πολυκατοικία - φέρετρο της οδού Ψυχάρη στη Μεταμόρφωση. Η ευθύνη του κράτους για την ανυπαρξία κάθε ελέγχου στο κύκλωμα της οικοδομής είναι τεράστια
Η πολυκατοικία - φέρετρο της οδού Ψυχάρη στη Μεταμόρφωση. Η ευθύνη του κράτους για την ανυπαρξία κάθε ελέγχου στο κύκλωμα της οικοδομής είναι τεράστια
Ας κάνουμε μια παρένθεση: Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, κρατικά και μεγάλα ιδιωτικά, όταν καιγόταν ολόκληρη η Ελλάδα, παρουσίασαν για μερικές μέρες τις πυρκαγιές. Ομως, τώρα που ας πούμε ότι οι πυρκαγιές σταμάτησαν, τώρα που αναδεικνύονται τα προβλήματα, έθεσαν το θέμα εκτός επικαιρότητας. Δε γίνεται καμία αναφορά, καμία συζήτηση. Αλλά τώρα τα προβλήματα είναι οξύτατα. Τώρα είναι που πρέπει να δραστηριοποιηθούν οι πάντες...

- Που έχουν μείνει άνθρωποι στο δρόμο.

- Ακριβώς. Και το ενδιαφέρον από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχει χαθεί. Επαψαν και οι δηλώσεις και οι εντυπωσιασμοί. Ομως, τα προβλήματα των πυροπαθών είναι εδώ. Και δυστυχώς - έτσι όπως αντιμετωπίζονται - θα συνεχίσουν να απασχολούν τους πληγέντες για πολύ καιρό.

Και κάτι άλλο για τις πυρκαγιές: Είχαμε τις φωτιές. Υπήρξε αυτή η πλημμελής αντιμετώπισή τους. Υπήρξαν όμως και συγκεκριμένες καταγγελίες. Κυρίως για την καταστροφή στο Μαίναλο, όπου ενδιαφέρονται πολλοί μεγαλοσχήμονες να αλλάξουν χρήσεις γης στο βουνό. Υπάρχουν καταγγελίες από συλλόγους, από σωματεία, από συντονιστικά όργανα μαζικών φορέων της περιοχής.

- Η καταστροφή της δάσους βέβαια εγκυμονεί κι άλλους κινδύνους.

- Φυσικά. Μέχρι τώρα το δάσος συγκρατούσε το νερό. Από τώρα και στο εξής ο κίνδυνος των πλημμυρών είναι πολλαπλάσιος. Δεν έχουν γίνει ούτε τα απαραίτητα φράγματα, ούτε αντιπυρικές ζώνες και το καθάρισμα σε ορισμένα δάση όπου μπορεί να γίνει. Δε μιλάμε για γκρεμούς ή τις χαράδρες. Ομως ούτε τα περιαστικά δάση δεν προστατεύονται.


Και για να μην ξεχνιόμαστε: Γιατί μετά την πυρκαγιά της Πεντέλης, δεν κηρύχτηκε όλη η καμένη περιοχή αναδασωτέα; Γιατί δεν έγινε μια ειδική προσπάθεια για την αναδάσωσή της; Θα έρθει το χειμώνα μια πλημμύρα. Θα ξαναπνιγεί η Ραφήνα, η Νέα Μάκρη, η Αθήνα. Είναι κανένας που δεν τα ξέρει;

Τεχνικές λύσεις υπάρχουν, για όλα σχεδόν τα προβλήματα. Πολιτική βούληση χρειάζεται. Αλλά όταν έχουμε μία κυβέρνηση που εμπορευματοποιεί τη γη, που ξεπουλά την ΕΥΔΑΠ και εμπορευματοποιεί το νερό, είναι επόμενο να μη σκέφτεται αυτήν την προοπτική.

Να επιστρέψουμε στους σεισμούς. Πέρασε ένας χρόνος από την 7η του Σεπτέμβρη του 1999. Δεν έχει γίνει τίποτε για να αλλάξει ο αντισεισμικός κανονισμός. Τα κτίρια τα λαβωμένα από το σεισμό, επισκευάστηκαν ή επισκευάζονται με τις προδιαγραφές του αντισεισμικού κανονισμού, με τις οποίες κτίστηκαν και λαβώθηκαν.

Δε γίνονται έλεγχοι

- Είναι δηλαδή σαν να βρισκόμαστε ακόμα στο σημείο μηδέν. Ακριβώς στις 7 Σεπτέμβρη του 1999;

- Δεν έγιναν ουσιαστικά βήματα. Δείτε τα θέματα του δημοσίου ελέγχου. Ουσιαστικά δεν υπάρχει έλεγχος ποιότητας, έλεγχος υλικών, έλεγχος τρόπου κατασκευής. Και το θέμα του ελέγχου δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στα κτίρια που λαβώθηκαν. Πρέπει να αφορά όλα τα κτίρια.

Εμείς ως ΚΚΕ είχαμε ζητήσει εξ αρχής να γίνει ένας συνολικός και ουσιαστικός έλεγχος σε νοσοκομεία, σε σχολεία. Σε κτίρια που στεγάζουν, που φιλοξενούν πολύ κόσμο. Στα φροντιστήρια. Χιλιάδες παιδιά, μαθητές, είναι σε φροντιστήρια στο κέντρο της Αθήνας και αλλού. Τι έλεγχος έχει γίνει γι' αυτά τα κτίρια, πολλά από τα οποία δεν κτίστηκαν γι' αυτή τη χρήση. Κάποια στιγμή, έγιναν φροντιστήρια και συγκεντρώνουν εκεί χιλιάδες παιδιά.

Πάρτε για παράδειγμα τις μεγάλες αίθουσες διασκέδασης. Παλιά εργοστάσια μετασκευάστηκαν και σήμερα, πολλές φορές, δεν έχουν παρά μόνο μια έξοδο κινδύνου. Δείτε τους χώρους εργασίας, τις μεγάλες βιομηχανίες. Τι μέτρα έχουν παρθεί για την προστασία των εργατών;

Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ την προηγούμενη βδομάδα είπε ότι τα κτίρια που κατέρρευσαν ήταν χάρτινα. Τελικά ποιος φταίει; Γενική και αόριστη είναι η ευθύνη;

Μπορεί και να υπάρχουν δυο - τρεις ανεύθυνοι επαγγελματίες, κλπ. Αυτό είναι το πρόβλημα; Τι κάνει το κράτος για να περιορίσει αυτά τα φαινόμενα;

Το κράτος σήμερα ανοίγει π.χ. το δρόμο στην ΠΕΤΡΟΛΑ να αναπτύξει τη δραστηριότητά της, να επεκτείνει τα διυλιστήρια δίπλα σε κατοικημένη περιοχή της Ελευσίνας. Και όχι μόνον αυτό, αλλά γειτνιάζει το διυλιστήριο με πολεμική βιομηχανία, την ΠΥΡΚΑΛ. Καταλαβαίνει κανείς ότι αυτά συνιστούν μέγα κίνδυνο. Υπάρχουν ακόμα εντολές και οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που απαγορεύουν τέτοιες επεκτάσεις. Ωστόσο η κυβέρνηση τις επιτρέπει. Στα πλαίσια της απελευθέρωσης των πάντων, της ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου, κλείνουν τα μάτια μπροστά στους μεγάλους κινδύνους για νέες ενδεχόμενες καταστροφές.

Τεράστιο θέμα η αντισεισμική θωράκιση

- Τις πρώτες μέρες, όμως, μετά το σεισμό, είχαν ακουστεί πολλά περί μικροζωνικών μελετών, αντισεισμικής θωράκισης της χώρας κλπ.

- Ολες εκείνες οι συζητήσεις για τις μικροζωνικές μελέτες ανά περιοχή, ανά δήμο, ανά οικοδομικό τετράγωνο, καρκινοβατούν. Αυτά είναι ζητήματα ευθύνης του κράτους. Δεν είναι ευθύνη του κατοίκου, του εργαζόμενου, του απλού ανθρώπου που θέλει κάπου να ζήσει.

Τεράστιο θέμα επίσης είναι η αντισεισμική θωράκιση της χώρας. Εμείς, ως ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή το θέσαμε. Είναι ένα τεράστιο έργο υποδομής. Και όμως γι' αυτό το εξαιρετικά αναγκαίο έργο, ουσιαστικά δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν εντάχθηκε στο Γ` Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.

Από την άλλη πλευρά γίνονται δρόμοι, λιμάνια, γεφύρια, αεροδρόμια, τα οποία ως επί το πλείστον θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που θα προωθούν εμπορεύματα, υπηρεσίες, ανθρώπους στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και όπου αλλού. Και αυτό το τόσο σημαντικό έργο υποδομής, η αντισεισμική θωράκιση της χώρας, δεν προωθείται.

Κονδύλια βέβαια θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν και από αλλού, π.χ. από τις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες της χώρας. Ομως δε γίνεται τίποτα.

- Από όσα λέτε προκύπτει ότι δεν έχει γίνει τίποτε το ουσιαστικό για την προστασία των Αθηναίων, απέναντι σε έναν αναλόγου μεγέθους σεισμό στο μέλλον. Αρα υπάρχει φόβος για ανάλογης έκτασης καταστροφές. Δεν είναι λίγο «κασσανδρικά» όλα αυτά;

- Από το 18ο αιώνα, από το 1705 που έγινε ο τελευταίος μεγάλος σεισμός στην περιοχή της Αθήνας, κανείς δεν περίμενε έναν τόσο μεγάλο σεισμό εδώ. Οπως αποδείχτηκε όμως, τα δεδομένα άλλαξαν και η Αθήνα χαρακτηρίζεται πλέον ως σεισμογενής περιοχή.

Εμείς ούτε «Κασσάνδρες» είμαστε, ούτε θέλουμε να παίξουμε τέτοιο ρόλο. Αλλά πρέπει να παίρνουμε υπόψη μας τα πάντα. Οφείλουμε να πιέζουμε ώστε το κράτος να προετοιμάζεται και να παίρνει όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου σε έναν ανάλογο ενδεχόμενο σεισμό ιδίου μεγέθους να μην έχουμε τα θύματα που είχαμε. Να προστατευτεί όσο γίνεται περισσότερο ο κόσμος.

Θησαυρίζουν και πάλι

- Προωθείται, πάντως, νομοσχέδιο για την ασφάλιση των κτιρίων από τουςιδιοκτήτες. Πώς κρίνετε αυτήν την εξέλιξη;

- Είναι πολύ σημαντικό ζήτημα. Το ιδιωτικό κεφάλαιο και εδώ θα θησαυρίσει. Αυτό που είναι ευθύνη του κράτους - για την προστασία και την ασφάλεια των ανθρώπων - μεταφέρεται στις πλάτες τους. Και αξιοποιεί η κυβέρνηση κάποια μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να διαμορφώσει τη συνείδηση στους ανθρώπους ότι «εν πάση περιπτώσει, αν θέλετε να έχετε μια ασφαλή κατοικία, αν θέλετε να μπορείτε να πηγαίνετε σε ένα άλσος και όπου αλλού για ψυχαγωγία, για αναψυχή, για άθληση, για ξεκούραση, θα πρέπει να πληρώνετε».

Διαμορφώνουν συνείδηση ότι πρέπει να πληρώνουμε για τα πάντα. Για ό,τι δικαιούμαστε, για ό,τι έχουμε προπληρώσει μέσω της φορολογίας, άμεσης και κυρίως έμμεσης.

Εμείς, ως Κόμμα, κάναμε προτάσεις μετά το σεισμό. Η κυβέρνηση έλεγε ότι όσα έκανε για την αποκατάσταση ήταν αρκετά - κάποιοι είπαν ότι ήταν υπεραρκετά. Εμείς προτείναμε - και όχι μόνο το Κόμμα μας, αλλά και μαζικοί φορείς, όπως Εργατικά Συνδικάτα και Σύλλογοι Σεισμοπλήκτων - να αναλάβει το κράτος το κόστος της κατασκευής των κατεστραμμένων κατοικιών. Το κόστος δε θα ήταν πολύ μεγάλο, από τη στιγμή που θα έκανε τις σχετικές μελέτες κρατικός οργανισμός (ΥΠΕΧΩΔΕ, νομαρχίες) και η κατασκευή δε θα είχε το εμπορικό κέρδος. Αν γινόταν αυτό, θα αποτελούσε σημαντική οικονομική ανακούφιση για τους σεισμοπαθείς. Η κυβέρνηση όμως φρόντισε να τα αφήσει όλα ελεύθερα στην κερδοσκοπία.

- Σήμερα, αρκετοί σεισμοπαθείς παρουσιάζονται είτε απογοητευμένοι και απελπισμένοι, είτε διακατέχονται από τυφλή αγανάκτηση. Πώς σχολιάζετε μια τέτοια στάση;

- Οι εργαζόμενοι, ο λαός, οι σεισμοπαθείς πρώτα απ' όλους, θα πρέπει να παλέψουν. Να διεκδικήσουν. Να μην απογοητεύονται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση τους εγκατέλειψε στην τύχη τους. Αυτή είναι η πολιτική της. Αυτό είναι το αστικό κράτος. Φροντίζει να υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο. Ομως οι φορείς που συγκρότησαν οι σεισμόπληκτοι, οι σύλλογοι, οι κινήσεις τους, δεν πρέπει να διαλυθούν, εφόσον υπάρχουν πολλά και μεγάλα προβλήματα που μένουν για να επιλυθούν.

Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να πιέσει για να ληφθούν μέτρα. Να συνεχιστεί ο αγώνας για την προστασία των ελεύθερων χώρων, για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας, για τον έλεγχο των κτιρίων. Ιδιαίτερα των δημόσιων κτιρίων και όλων γενικά των χώρων που συγκεντρώνουν πολύ κόσμο. Και να μην εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν.


Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Εμείς, ρε, προχωράμε...

Και τι σε νοιάζει εσένα, ρε, για τη γλώσσα, υποκριτή! Εσύ αν αγαπούσες την Ελληνική, δε θα γινόσουνα εικαστικός, δουλιά που, ως γνωστόν, αποστρέφεται τις λέξεις. Τα χρώματα και τα σχήματα είναι τα δικά σου γράμματα και αυτά εσύ να φροντίζεις. Για τη γλώσσα έχουμε τον υπεύθυνο υπουργό Παιδείας, που - αν χρειαστεί - αλληλογραφεί και με τους αρχιεπισκόπους! Και τον συνάδελφό του, βέβαια, του Αιγαίου, που επιβλέπει τα βορειοανατολικά σύνορα της χώρας και τα συνέδρια που γίνονται εκεί «εις την Αγγλικήν γλώσσα».

Η γλώσσα, φτωχέ καλλιτέχνη, είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους. Και είναι όργανο για τη γεύση και όχι για το λόγο. Περισσότερο είναι χρήσιμη για την πέψη και το στομάχι παρά για την ομιλία. Και εσύ αντί να στρωθείς στο φαγητό, φωνάζεις γιατί σε κάλεσαν στο Αιγαίο και σου απαγόρευσαν να «ομιλείς εις την Ελληνικήν». Καταλάβαμε, μη συνεχίζεις, τον υπαινιγμό σου... Μέσα από τη γλώσσα βάζεις θέμα Εθνικής Κυριαρχίας. Μου έγινες και Ρήγας Φεραίος, άχρηστε βαφέα!

Θέλεις, ρε, να μας περάσουν για αμόρφωτους οι καλεσμένοι μας; Να πούνε πως δεν ξέρουμε ξένες γλώσσες; Και τι σκατά τα θέλουμε τόσα φροντιστήρια; Και τα ξένα κολέγια και τα ξένα πανεπιστήμια; Να παίρνουμε, απλώς, τα λεφτά του κόσμου; Αν δεν ομιλείς άλλη γλώσσα, κάτσε σπίτι σου. Το Αιγαίο ήταν πάντα χώρος συνάντησης πολιτισμών. Ξέρεις, ρε, πόσα ποτάμια χύνονται στο Αιγαίο; Δεν ξέρεις, αλλά γνώμη έχεις τι γλώσσα πρέπει να ομιλείς εσύ και οι άλλοι ντόπιοι Πικάσοι! (Κόβεσαι στις εξετάσεις και δε θα ξαναδώσεις εσύ για την Τρίτη Λυκείου, σου το δηλώνω)!

ΗΓλώσσα, κακομαθημένε - είσαι και δάσκαλος σε ΤΕΗ να δηλητηριάζεις τα παιδιά μας - χρειάστηκε ένα εκατομμύριο χρόνια να φτάσει στο σημερινό της επίπεδο, άξυστε! Λες πως μίλησε με την πρώτη Αγγλικά ο άνθρωπος, όχι, βέβαια. Πρώτα κουνήσαμε τα χέρια, ύστερα το κεφάλι και μετά τη γλώσσα. Και αυτή μη νομίσεις πως ανταποκρίθηκε με την πρώτη. Μας παίδεψε για αιώνες, πρώτα με τις άναρθρες κραυγές της και μετά με τις άγραφτες και τις γραπτές σαχλαμάρες της. Μας έβγαλε το λάδι μέχρι να μας πει «god save the queen», μας άλλαξε τον αδόξαστο μέχρι να μας πει «god save imperialism», που ήταν ο σκοπός μας! Και συ θέλεις στη Σύρα να γυρίσουμε τον πολιτισμό προς τα πίσω. (Κρατάτε γερά εσείς του πανεπιστημίου του Αιγαίου, μην ακούτε αυτόν τον κοκορόμυαλο, που ντύνεται Δίας στις γιορτές του Επιμελητηρίου, δεν είναι καλά ο άνθρωπος)!

Οχι, αξύριστε και ακούρευτε, κανένας δε θα σου κάνει το χατίρι, και βγάλε τις μπογιές από τα νύχια σου! Το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου μιλάει διεθνείς γλώσσες. Φοινικικά! Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μια αναλαμπή στην ιστορία. Μετά τη Λατινική ο κόσμος προχώρησε. Και η Γαλλική πόσο λες ότι άντεξε, ούτε διακόσια χρόνια. Αγγλικά λοιπόν, όλοι! Και με την άδεια του ΟΗΕ, παρακαλώ, που την έχει πρώτη στις πέντε επίσημες γλώσσες του κόσμου!

Είδες, εσύ, πουθενά την Ελληνική, να φιγουράρει, ρε, σε κανέναν σχετικό κατάλογο; Τι μιλάνε μήπως στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Γιατί, λοιπόν, εσύ θέλεις να ομιλείς Ελληνικά σε διεθνές συνέδριο; Γιατί το διοργανώνει, λες, η πατρίδα σου και, επιπλέον, γίνεται στη Σύρο. Σιγά το πράγμα, εθνικιστή, ε, εθνικιστή! Είδες κανέναν να φωνάζει για την Αμχαρική; Γλώσσα ήταν και αυτή και χάθηκε, παραπονιέται κανένας; Είδες πουθενά να κουβεντιάζεται τίποτα για τις ανατολικές γλώσσες; Ξέρεις πόσες απ' αυτές εξαφανίστηκαν και κανένας δεν είπε κουβέντα; Αυτές, λες, δεν είχαν ψυχή και αξία; Λοιπόν, κατούρησε η φοράδα στο αλώνι, λέω εγώ, αν χαθεί και η Ελληνική, τι έγινε! Ασε, που, ακόμα, δεν έχει ξεκαθαρίσει το γλωσσικό. Ποια Ελληνική υπερασπίζεσαι; Πρέπει να μας πεις, ψευτοδελμούζε!

Υστερα, αλλά πού μυαλό εσύ να σκεφτείς, η Αγγλική ξέρεις πόσες λέξεις Ελληνικές χρησιμοποιεί; Απειρες! Γιατί δε βλέπεις την επιρροή που ασκούμε απάνω της (και απάνω τους); Υπάρχει πουθενά πολιτικό ή οικονομικό φόρουμ στον κόσμο, που να μην ακούγεται και κάποια Ελληνική λέξη; Αλλά εσύ συνήθισες να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο, απαισιόδοξε! Μήπως, όμως, πίστευες, για να έρθουμε στα πολιτικά, πως θα έμπαινε η χώρα στην ΟΝΕ; Και, όμως, μπήκε - και μπήκε με τα τσαρούχια της και όχι με τις γόβες, όπως την κατηγορείς εσύ και οι όμοιοί σου! Μήπως, όμως, ίσως, πίστευες, πως η Ελλάδα θα όργωνε ποτέ τα Βαλκάνια και ο υπουργός των Εξωτερικών της ψωροκώσταινας - και μάλιστα αυτός ο συγκεκριμένος υπουργός - θα καθόριζε τα εκλογικά αποτελέσματα αυτών των χωρών; Και, όμως, και αυτό έγινε.

Αλλά, στραβέ, τσαρλατάνε, σε αφήνει, λες, ο φανατισμός σου, να δεις την επιθετική πολιτική της πατρίδας σου; Δε σε αφήνει. Και στέκεσαι στις λεπτομέρειες της γλώσσας. Λες και η γλώσσα θα σου δώσει να φας! Λες και η γλώσσα κράτησε - μέσα από τόσες και τέτοιες περιπέτειες - ζωντανή τη φυλή μας; Κάτσε εκεί εσύ με τον Μακρυγιάννη, εμείς, ρε, προχωράμε... προχωράμε!


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

ΤΡΟΦΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ
Ολα πουλιούνται, όλα αγοράζονται...

Αρχισε η αφαίμαξη των γονέων!

«Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός», λένε. Και η αρχή έγινε με την καινούρια σχολική χρονιά και τους γονείς να πληρώνουν τροφεία στους κρατικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς, που μέχρι τώρα φιλοξενούσαν δωρεάν τα παιδιά. Αυτά στα πλαίσια του νέου νόμου που αλλάζει την κοινωνική πρόνοια σε «Κοινωνική φροντίδα». Ηδη, φτάνουν τα πρώτα σημάδια ότι στους κρατικούς σταθμούς έχουν αρχίσει οι διαρροές παιδιών...

Από τον περασμένο Ιούλη ο Σύλλογος Γυναικών Καρδίτσας, μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, είχε στείλει υπόμνημα διαμαρτυρίας σ' όλους τους αρμόδιους φορείς - και στο υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας - ζητώντας τη μη εφαρμογή και κατάργηση των αποφάσεων που καθιερώνουν καταβολή τροφείων στα Κέντρα Φροντίδας Οικογένειας (ΚΕΦΟ) και στους κρατικούς σταθμούς. Στην απάντησή του το αρμόδιο τμήμα του υπουργείου (Γενική Διεύθυνση Πρόνοιας - Διεύθυνση Προστασίας της Οικογένειας) λέει ότι «τα τροφεία για τα βρέφη και τα νήπια που εγγράφονται στους κρατικούς σταθμούς καθορίστηκαν με το άρθρο 2 της αριθ. Γ2β/οικ.3214/30.7.99 απόφασης» προκειμένου με τη συμμετοχή αυτή των γονέων να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης των παιδιών και οι παρεχόμενες προς αυτά υπηρεσίες (!) κι ακόμα ότι «τα τροφεία καθορίστηκαν σε τέτοιο επίπεδο κατά κατηγορία εισοδήματος, που θεωρούμε ότι μπορούν οι γονείς να ανταποκριθούν στην καταβολή τους. Τα παραπάνω ισχύουν και για τους παιδικούς σταθμούς που λειτουργούν στα πλαίσια του Εθνικού Οργανισμού Κοινωνικής Φροντίδας (ΕΟΚΦ)».

Με δύο λόγια, πληρώστε για να έχετε!

Η εμπορευματοποίηση της πρόνοιας σ' όλο της το μεγαλείο... Το πρόβλημα δεν αφορά βέβαια μόνο την Καρδίτσα, αλλά όλες τις οικογένειες των βιοπαλαιστών στη χώρα μας, που μέχρι σήμερα είχαν ένα χώρο να αφήνουν τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της εργασίας τους, να απασχολούνται δημιουργικά και με ασφάλεια, έχοντας ταυτόχρονα εξασφαλισμένη τη διατροφή τους - ενώ τώρα θα πρέπει να πληρώνουν. Σύμφωνα με τις νέες αποφάσεις, δωρεάν θα πηγαίνουν στους σταθμούς τα παιδιά των οικογενειών που έχουν, σύμφωνα με τη φορολογική τους δήλωση, ετήσιο εισόδημα μέχρι δύο εκατομμύρια δραχμές. Οταν το εισόδημα ξεπεράσει αυτό το ποσό, θα πληρώνουν από 7.000 μέχρι 22.000 και σε περίπτωση μεταφοράς με αυτοκίνητο θα υπάρχει προσαύξηση κατά 4.000 δραχμές το μήνα. Κι εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι αλλοδαποί γονείς, ανεξάρτητα από το πόσο χαμηλά είναι τα εισοδήματά τους, θα πρέπει να πληρώνουν 15.000 δραχμές για κάθε παιδί. Θα έλεγε κανείς ότι το κράτος προσπαθεί να τους αποτρέψει!

Ενάντια στις γυναίκες

Το νέο χαράτσι πλήττει βέβαια όλη την οικογένεια, είναι όμως ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα για τις μητέρες, καθώς το πρόβλημα έχει πολλές αθέατες πλευρές. Θα μας μιλήσει γι' αυτές η Ρούλα Χαλάτση, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ και του Συλλόγου Γυναικών Καρδίτσας, που σαν νηπιαγωγός γνωρίζει τα θέματα από πρώτο χέρι:

«Η νέα ρύθμιση, επισημαίνει, δείχνει πώς βλέπει το κράτος το ζήτημα της πρόνοιας και των παιδικών σταθμών μέσα στα πλαίσια της ανταποδοτικότητας και της εμπορευματοποίησης. Δείχνει ακόμα πώς απαντάει η κυβέρνηση στο δημογραφικό πρόβλημα. Γιατί όλοι καταλαβαίνουμε ότι μια μέση οικογένεια - και μάλιστα νέα οικογένεια - δε θα μπορεί να τα βγάζει πέρα με τα πρόσθετα οικονομικά βάρη. Η ίδια η Γιουροστάτ έχει αναγνωρίσει το μεγάλο ποσοστό φτώχειας που υπάρχει στην Ελλάδα...

Μια άλλη παράμετρος είναι τι θα γίνει με τις μητέρες που θα εργάζονται με μερική απασχόληση - κάτι που προωθεί η κυβέρνηση. Αν μια γυναίκα εργάζεται τρεις - τέσσερις ώρες την ημέρα χωρίς ασφάλιση, αν δεν έχει πλήρη απασχόληση και δεν ελπίζει σε καριέρα, θα προτιμήσει - ή θα πιεστεί - να παραμείνει στο σπίτι της και να φροντίσει μόνη το παιδί της. Μια άλλη εξέλιξη που μπορεί να υπάρξει είναι η στροφή των γονέων προς τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς - εφόσον βέβαια έχουν την οικονομική δυνατότητα. Οταν μια μέση οικογένεια θα πληρώνει κατά μέσο όρο 15.000-19.000 δραχμές το μήνα για τροφεία στον κρατικό παιδικό σταθμό, μπορεί να καταλήξει να πληρώνει πέντε χιλιάδες περισσότερα στον ιδιωτικό, όπου το παιδί θα το πηγαινοφέρνει αυτοκίνητο με συνοδό. Γιατί, όπως είναι γνωστό, στους κρατικούς σταθμούς τα παιδιά τα πηγαίνουν οι γονείς με τα πόδια ή με αυτοκίνητο. Στην Καρδίτσα για παράδειγμα από τους πέντε κρατικούς σταθμούς ο ένας στεγάζεται σ' ένα μαγαζί και ένας άλλος σ' ένα παλιό οίκημα, με μια μικρή αυλή. Αρκετά νήπια και προνήπια έχουν αρχίσει να πηγαίνουν σε νηπιαγωγεία διευρυμένου ωραρίου (από τις οκτώ παρά τέταρτο το πρωί μέχρι τις τέσσερις παρά τέταρτο το απόγευμα). Τα νηπιαγωγεία αυτά στεγάζονται στην ίδια αίθουσα, στον ίδιο χώρο με μια μόνο νηπιαγωγό, χωρίς καθαρίστρια και χωρίς μαγείρισσα. Οι γονείς πρέπει να τους δίνουν από το σπίτι το τάπερ με το φαγητό τους... (Δε μιλάμε εδώ για τα ολοήμερα σχολεία που λειτουργούν ακόμα πιλοτικά). Βλέπουμε λοιπόν ότι από εδώ κι εμπρός θα έχουμε αγωγή και φύλαξη πολλών ταχυτήτων... Να επισημάνουμε ακόμα ότι σύμφωνα με τελευταία απόφαση, μέχρι τις 31-12-2000, όλοι οι δήμοι, ακόμα κι αν δεν το θέλουν, υποχρεούνται να αναλάβουν την αρμοδιότητα των παιδικών σταθμών. Αυτό θα σημάνει αύξηση της οικονομικής συμμετοχής των γονέων και μείωση του προσωπικού των σταθμών ή αλλαγή των εργασιακών σχέσεων του προσωπικού. Κι όμως, ο ελληνικός λαός πληρώνει στο κράτος για υπηρεσίες κοινωνικής πολιτικής με άμεσους και έμμεσους φόρους...».

Οσο είναι ακόμα καιρός

«Τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν από την αύξηση των εξόδων για την οικογένεια θα είναι πολύ πιο έντονα στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες και οι συγγενείς μένουν μακριά. Γιατί, βέβαια, οι γιαγιάδες είναι πάλι αυτές που θα κληθούν να λύσουν τα προβλήματα ή οι γυναίκες που θα σταματήσουν να εργάζονται. Οσο για τα χωριά, όπου η οικονομική κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει, φοβόμαστε ότι οι παιδικοί σταθμοί θα σβήσουν... Πώς να τους πληρώσει η αγροτική οικογένεια;» καταλήγει η Ρούλα Χαλάτση.

Ηδη ο Σύλλογος Γυναικών Καρδίτσας ετοιμάζει κινητοποίηση για το θέμα, παράσταση στο δήμαρχο και το νομάρχη, που θα κληθούν να πάρουν θέση στο καυτό αυτό πρόβλημα. Μια κινητοποίηση που θα πρέπει να επεκταθεί σ' όλη την Ελλάδα. Γιατί είμαστε υπεύθυνες για το μέλλον των κοριτσιών και των εγγονών μας: Δεν μπορεί η Ελληνίδα να εργάστηκε μαζικά επαγγελματικά μόνο για μια γενιά - όσο βόλευε το κεφάλαιο - και στο μέλλον να επιστρέφει στο σπίτι της...


Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ