Μάλιστα, αν μελετήσει κανείς καλύτερα τις εξαγγελίες για τη δομή της «νέας Πολιτικής Προστασίας» θα βρει τα ίδια συστατικά που έχουν οδηγήσει στη σημερινή, εγκληματική για τον λαό κατάσταση: Την ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή της, με αναβάθμιση των περιβόητων ΣΔΙΤ και τους καπιταλιστές να εμπορεύονται την προστασία του περιβάλλοντος και της ζωής του λαού που οι ίδιοι καταστρέφουν! Θα βρει ακόμα τη μεταφορά περισσότερων αρμοδιοτήτων πρόληψης και πυροπροστασίας σε δήμους και Περιφέρειες, εθελοντές και ΜΚΟ, με σταδιακή αντικατάσταση επιχειρησιακών δομών του κεντρικού κράτους, δηλαδή του Πυροσβεστικού Σώματος, ώστε το αστικό κράτος να απαλλάσσεται από το «κόστος», που όλο και περισσότερο μεταφέρεται στις λαϊκές πλάτες. Και μαζί τη σύνδεση των μηχανισμών της Πολιτικής Προστασίας με τα σχέδια για την καταστολή του λαού, αλλά και τα βρώμικα ευρωατλαντικά σχέδια. Για μια ακόμα φορά λοιπόν αποδεικνύεται ότι στο πλαίσιο του αστικού κράτους, όλοι του οι μηχανισμοί αποτελούν «μηχανισμό προστασίας» των καπιταλιστικών κερδών και όχι του λαού, των δικαιωμάτων και των σύγχρονων αναγκών του.

Εν μέσω πύρινης λαίλαπας, εμφανίστηκε σε διάφορα ΜΜΕ μια ανακοίνωση ηλεκτροπαραγωγών και ενώσεων που προωθούν τις λεγόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, με την οποία ισχυρίζονται ότι «οι ανεμογεννήτριες και τα αιολικά πάρκα προστατεύουν τα δάση» και ότι δεν είναι αιτία της καταστροφής τους. Επικαλούνται μάλιστα τη νομοθεσία που όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις έχουν θεσπίσει, ώστε να γίνονται τέτοιες επενδύσεις ακόμα και σε δασικές ή αναδασωτέες περιοχές. Αρα, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι και χωρίς να καούν τα δάση, είναι δυνατή η ανάπτυξη ανεμογεννητριών μέσα σε δασικές εκτάσεις. Στην πραγματικότητα, όμως, η καταστροφή των δασών διευκολύνει τα δασοκτόνα σχέδιά τους, μειώνει το κόστος των αναγκαίων κατασκευών, διευθετεί ευκολότερα ζητήματα χρήσεων γης και περιορίζει τις αντιδράσεις των κατοίκων, που δεν θέλουν να βλέπουν δέντρα να κόβονται και στη θέση τους να φυτρώνουν δρόμοι, πανάκριβες ανεμογεννήτριες και υποσταθμοί μεταφοράς της Ενέργειας. Ειδικά ο λαός της κεντρικής και νότιας Εύβοιας, που προορίζεται να γίνει η «πράσινη» μπαταρία της Ελλάδας, έχει πικρή πείρα από τις επενδύσεις στις ΑΠΕ. Οσο για την επισήμανση ότι τέτοιες επενδύσεις συνοδεύονται από έργα αποκατάστασης, πέρα από ομολογία της καταστροφής που προκαλούν, είναι και το «τυράκι στη φάκα», αφού τα «ανταποδοτικά οφέλη», που τις περισσότερες φορές αφορούν στοιχειώδεις υποδομές, τις οποίες δεν έκανε ποτέ το κράτος, προβάλλονται ως «δέλεαρ» για να γίνει ο λαός συμμέτοχος και συνένοχος στην «πράσινη» κερδοφορία τους.