Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ δε λένε ότι φέτος τα πραγματικά κονδύλια των επιδοτήσεων θα είναι μειωμένα κατά 18%, τουλάχιστον, σε σχέση με αυτά του μέσου όρου της τριετίας 2000-2002. Δε λένε ότι τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2013, ακόμα και αν δε γίνει καμιά αρνητική αλλαγή από αυτές που ήδη συζητιούνται στις Βρυξέλλες, τα πραγματικά κονδύλια των επιδοτήσεων θα μειώνονται ισόποσα με τον πληθωρισμό, με αποτέλεσμα το 2013 να είναι μειωμένα κατά 40%, τουλάχιστον, σε σχέση με το μέσο όρο της τριετίας 2000-2002.

Με δεδομένο ότι οι επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων επηρεάζουν άμεσα και σε μεγάλο ποσοστό (πάνω από 30%) το καθαρό αγροτικό εισόδημα, ο αποδεκατισμός τους, από τον πληθωρισμό και τις υψηλές «νόμιμες» και παράνομες παρακρατήσεις, θα έχει ολέθριες συνέπειες στους μικρομεσαίους αγρότες που το εισόδημά τους ήταν οριακό για την επιβίωσή τους. Με άλλα λόγια, οι μικρομεσαίοι αγρότες οδηγούνται στη φτώχεια και στην εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής και των χωραφιών τους. Κι όπως πάνε τα πράγματα, με μαθηματική ακρίβεια, θα καταντήσουν ξεκληρισμένοι, άνεργοι ή μπορεί και «κολίγοι» στους μεγαλοεπιχειρηματίες της νέας ΚΑΠ, που θα έχουν μαζέψει χωράφια και επιδοτήσεις.

Τραγελαφική η ανακοίνωση που εξέδωσε προχτές η λεγόμενη Ανώτατη Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδας. Οπως ενημερώνει, το προεδρείο της Συνομοσπονδίας, συναντήθηκε με τον υπουργό Απασχόλησης για να του εκθέσει τα αιτήματά του, τα οποία, ούτως ή άλλως, βρίσκονται μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των συνταξιούχων. «Οι απαντήσεις του κυρίου υπουργού ήσαν αποκαρδιωτικές και εν πολλοίς αρνητικές» (sic) σημειώνεται στο σχετικό δελτίο Τύπου και λίγες γραμμές πιο κάτω η Συνομοσπονδία μονολογεί: «Πήγαμε στον υπουργό κ. Βασ. Μαγγίνα ελπίζοντας να βρούμε κατανόηση και ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας και φύγαμε προβληματισμένοι ότι μόνο με αγώνες θα δικαιωθούμε»(!).

Το καλύτερο όμως έρχεται αμέσως μετά, στο Υστερόγραφο (!) του δελτίου Τύπου, στο οποίο η Συνομοσπονδία συνέρχεται από την κρίση... αγωνιστικότητας και επαναφέρει τα πράγματα στη θέση τους, σημειώνοντας: «Ελπίζουμε, όπως μας υποσχέθηκε εν τέλει ο κ. Βασ. Μαγγίνας, ότι σύντομα θα μας δώσει ικανοποιητική απάντηση». Ο συμβιβασμός στο μεγαλείο του. Και μάλιστα την ίδια ώρα που οι συνεργαζόμενες συναταξιουχικές Ομοσπονδίες και οι συνταξιούχοι που συσπειρώνουν, λιώνουν τις σόλες των παπουτσιών τους στις πορείες και στις συγκεντρώσεις, με αιτήματα που απαντούν στις πραγματικές τους ανάγκες. Ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους όσοι από τους συνταξιούχους δεν έχουν ακόμα καταλάβει το λόγο για τον οποίο «στήθηκε» η Συνομοσπονδία και ποιο ρόλο καλείται να παίξει, σαν ένα ακόμα εργαλείο του «κοινωνικοεταιρισμού».

Σε πολλές χιλιάδες υπολογίζονται οι άνθρωποι στην Ελλάδα που πάσχουν από κάποια σπάνια πάθηση (νόσος Gaucher, νόσος Fabry κλπ.), κυρίως γενετικής αιτιολογίας. Η φαρμακευτική θεραπεία γι' αυτούς τους ανθρώπους όχι μόνο αυξάνει την επιβίωση, αλλά βελτιώνει σημαντικά και την ποιότητα ζωής τους. Ομως, επειδή κάθε μια από τις περίπου 6.500 παθήσεις αντιπροσωπεύει μικρό αριθμό ασθενών - ως και ελάχιστο - η έρευνα για την ανακάλυψη νέων φαρμάκων δεν ενδιαφέρει τη φαρμακευτική βιομηχανία. Και έτσι, εκατομμύρια άνθρωποι στερούνται την απαραίτητη θεραπεία, αλλά και την απαραίτητη ολοκληρωμένη φροντίδα που έχουν ανάγκη απ' το κράτος. Είναι και αυτό ένα απ' τα... «αγαθά» της ανταγωνιστικότητας στον ευαίσθητο χώρο και της παράδοσης της Υγείας και της έρευνας στις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες.

Να δικαιολογήσει την ...ύπαρξή του βάλθηκε, κατά πώς φαίνεται, ο «Συνήγορος του Καταναλωτή», που, με ανακοίνωσή του πριν από λίγες μέρες, κάνει γνωστό ότι κάλεσε για «παροχή γραπτών εξηγήσεων» δύο γιατρούς και έναν αυτοαποκαλούμενο «σύμβουλο διατροφικής ζώνης», οι οποίοι, σύμφωνα με τις καταγγελίες που ακούστηκαν σε τηλεοπτική εκπομπή, έδιναν, παράνομα προφανώς, επικίνδυνες δίαιτες και συμβουλές διατροφής. Περισσότερα γύρω από την εξέλιξη της υπόθεσης δεν αναφέρονται στη σχετική ανακοίνωση, αλλά, προφανώς, δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει τους διοικούντες το «Συνήγορο». Ε, εκλογές έρχονται, να μη βάλουν ένα χεράκι για λογαριασμό της κυβέρνησης και οι ...ανεξάρτητες αρχές;

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Η δράση της ισλαμιστικής «Φατάχ αλ Ισλάμ», κυρίως στο βορρά της χώρας, καθώς και η μεθοδική οχύρωσή της μεταξύ των αμάχων στον πυκνοκατοικημένο παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό Ναχρ αλ Μπάρεντ, δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως άλλο ένα μέτωπο κατά της εσωτερικής ενότητας του Λιβάνου. Οι δεδηλωμένοι στόχοι των, καλά εκπαιδευμένων (σε Ιράκ-Αφγανιστάν) ολιγάριθμων, μαχητών της για ίδρυση ισλαμικού κράτους και για προστασία «των σουνιτών», έναντι της σιιτικής πλειοψηφίας του νότου (π.χ. «Χεζμπολάχ»), αποτελούν από μόνοι τους περαιτέρω κλιμάκωση της, ήδη, τεταμένης πολιτικής κατάστασης.

Βέβαια, αν προκαλεί ενδιαφέρον η, σχετικώς, «ενωτική στάση» των λιβανικών πολιτικών δυνάμεων, σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον κρύβουν οι σκοτεινές διαδρομές πίσω από τη συγκρότηση της οργάνωσης και τον εξοπλισμό της. Η όλη διαδικασία αποδίδεται, μερικώς, σε σουνιτικούς φανατικούς κύκλους (Σ. Αραβία κ.ά.) με ενδιάμεσους σουνιτικές λιβανικές πολιτικές δυνάμεις (Χαρίρι), που συνεργάζονται με τον, επίσης, σουνίτη πρωθυπουργό Σινιόρα, και με έγκριση των ΗΠΑ ως αντίβαρο στη «Χεζμπολάχ». Κάθε άλλο παρά απλή φαντάζει η εικόνα, ακόμη και αν βγει από αυτήν η «Φάταχ αλ Ισλάμ».