1859 Στην Αθήνα ξεσπούν τα Σκιαδικά, που φανερώνουν το μίσος του αστυνομικού οθωνικού κράτους κατά των νέων, αλλά και τη μαχητικότητα της «Χρυσής Νεολαίας».

1897 Η κυβέρνηση Ράλλη ζητά τη μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων μετά την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων στον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Οι Μεγάλες Δυνάμεις «ανταποκρίθηκαν» στο κάλεσμα της ελληνικής άρχουσας τάξης. Σε λίγο αυτές οι δυνάμεις επέβαλαν στην Ελλάδα το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο, σφραγίζοντας με τους ντόπιους πράκτορές τους την οικονομική και πολιτική υποτέλεια της χώρας.

1910 Οι σιγαροποιοί του Πειραιά κατέρχονται σε απεργία. Πιστεύοντας ότι η εισαγωγή των μηχανών στη σιγαροβιομηχανία ευθύνεται για τα προβλήματά τους, οι απεργοί προβαίνουν σε καταστροφές μηχανολογικού υλικού.

1910 Συνέρχεται η πρώτη Βαλκανική Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη. Ηταν η πρώτη απόπειρα του νεαρού τότε σοσιαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια για συντονισμό των ενεργειών στις χώρες της περιοχής.

1944 Εκτέλεση 92 πατριωτών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ανάμεσά τους 10 γυναίκες.

1956 Οι Αγγλοι αποικιοκράτες εκτελούν δι' απαγχονισμού τους Κύπριους πατριώτες αγωνιστές Καραολή και Δημητρίου.

Οποιος στοιχειωδώς σέβεται τον εαυτόν του, είναι δύσκολο ακόμα και να σχολιάσει όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

*

Θα αρκεστούμε μόνο σε τούτο:

Αφού αυτοί είναι οι «εκλεκτοί» ποιμενάρχες, στους οποίους ο Θεός (και μόνο σ' αυτούς...) στέλνει κάθε Πάσχα το Αγιο Φως του,

αφού οι παπάδες του δεσποτάτου, που «συνομιλούν» απευθείας με το Θεό, ανήκουν σ' αυτό το κουβάρι του πιο γλοιώδους ξεκατινιάσματος, που περιλαμβάνει θεομπαίχτες, πράκτορες, αγύρτες, ναρκέμπορους, χριστέμπορους, μυστικές υπηρεσίες, φαρισαίους, παρακρατικά παραμάγαζα,

αφού σε ανθρώπους με τέτοιο «ποιόν» εμπιστεύεται ο Θεός τη θεία φώτιση της ανθρωπότητας,

τότε, όσοι πιστεύουν αυτό το παραμύθι, δε θα πρέπει να έχουν και σε μεγάλη υπόληψη το Θεό τους...

Από τη μια μεριά, η κυβέρνηση της «αύξησης» των 0,4 ευρώ στους εργάτες και, από την άλλη, το κόμμα των ρυθμίσεων Ρέππα - Γιαννίτση για το Ασφαλιστικό...

Από τη μια, ο Αλογοσκούφης που το πρώτο του μέτρο ήταν η μείωση κατά 10 μονάδες της φορολόγησης των κερδών των βιομηχάνων και, από την άλλη, ο Πάγκαλος που θέλει την κατάργηση ακόμα και του εφάπαξ των εργαζομένων...

Από τη μια, η κυβέρνηση του Παναγιωτόπουλου που αυξάνει το ΦΠΑ και κάνει «κόλπα» με το ΛΑΦΚΑ και, από την άλλη, το κόμμα του Πολυζωγόπουλου που επιθυμεί οι νέοι εργάτες να δουλεύουν ανασφάλιστοι για 4 χρόνια...

*

Από τη μια μεριά αυτοί, κι από την άλλη μεριά οι άλλοι.

Αυτοί είναι, και τούτοι και οι άλλοι, με θράσος αντίστοιχο των καλοταϊσμένων κατοικίδιων των μπουρζουάδικων σαλονιών, που έφτασαν να καμώνονται ότι «τσακώνονται» (!) για το ποιος «σέβεται» περισσότερο την Πρωτομαγιά!

Χαρακτηριστική περίπτωση, που, όπως λέει ο λαός, και γι' αυτούς και για τους άλλους, ότι ακόμα και «το σάλιο πάει χαμένο»...

Δε φτάνει που οι άθλιοι φτάνουν να αμφισβητούν το ρόλο των κομμουνιστών στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Λες και δεν ήταν οι κομμουνιστές που πρόσφεραν κοντά 30.000.000 νεκρούς για τη συντριβή του ναζισμού...

Για να έρθει το πράγμα «μαλακότερα», τα ανιστόρητα θρασίμια συμπληρώνουν για καρύκευμα: «Αλλά και πριν τον πόλεμο, τι έκαναν οι κομμουνιστές για να σταματήσουν το φασισμό;»!

***

Πριν τον πόλεμο, λοιπόν, στη 12η Σύνοδο της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, το Γενάρη του 1934, τονιζόταν:

«Ο φασισμός είναι η ανοιχτή,, τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, των πιο σοβινιστικών και πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου».

*

Πριν τον πόλεμο, στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, το 1935, οι κομμουνιστές σημείωναν:

«Ο φασισμός δεν είναι μια διακυβέρνηση πάνω από τάξεις, ούτε διακυβέρνηση της μικροαστικής τάξης ή του κουρελοπρολεταριάτου ενάντια στο χρηματιστικό κεφάλαιο. Ο φασισμός αποτελεί την ίδια την εξουσία του χρηματιστικού κεφαλαίου (...) Ο φασισμός επιδιώκει την πιο ανεμπόδιστη εκμετάλλευση των μαζών (...) Ο φασισμός παραδίδει το λαό στα πιο διεφθαρμένα και πουλημένα στοιχεία (...) Ο φασισμός δρα προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστών των άκρων(...)».

***

Αυτά έλεγαν και έκαναν οι κομμουνιστές πριν τον πόλεμο ενάντια στο φασισμό.

Αλλά, τότε που οι κομμουνιστές αποκάλυπταν τι ερχόταν, οι άλλοι, οι σοσιαλδημοκράτες (πρόγονοι των σημερινών χυδαίων αναθεωρητών της Ιστορίας), έριχναν στάχτη στα μάτια των λαών. Υποστήριζαν ότι τάχα ο φασισμός ήταν «η εξέγερση της μεσαίας τάξης» και αδρανοποιούσαν το λαϊκό κίνημα. Και, μάλιστα, την ώρα που η αστική τάξη και το μονοπωλιακό κεφάλαιο των Κρουπ, Ζίμενς, Μπος, Τίσεν, Φόγκλερ χρηματοδοτούσε την πολεμική μηχανή του Χίτλερ.

Η συνέχεια είναι γνωστή...

Γεώργιος Α(νάν) Μητσοτάκης!

Τα λόγια του εισαγγελέα Γκρίνελ στη δίκη των ηγετών της εξέγερσης των εργατών το Μάη του 1886 στο Σικάγο ήταν ξεκάθαρα:

*

«Κύριοι ένορκοι, καταδικάστε τους, κάντε τους παράδειγμα προς αποφυγήν. Κρεμάστε τους και θα σώσετε τους θεσμούς μας, την κοινωνία μας».

***

Αλλά ακόμα πιο ξεκάθαρα ήταν τα λόγια των μελλοθάνατων, όπως τα διατύπωσε ο Σπάις, κοιτώντας κατάματα τους δημίους του:

*

«Αν σας περνάει η ιδέα στα σοβαρά πως με τις κρεμάλες σας μπορείτε να σταματήσετε τον αγώνα εκατομμυρίων εργατών, που αν και γονατισμένοι από την καταπίεση εξεγείρονται, είστε, μα την αλήθεια, φτωχοί τω πνεύματι(...) Να περιμένετε το τέλος. Αν δεν το περιμένετε, εγώ σας το αναγγέλλω. Τεντώνετε ένα σχοινί. Γύρω σας, δίπλα σας, πάνω σας απ' όλες τις μεριές θεριεύει μια φωτιά. Μπορείτε να την αγνοείτε αλλά δεν μπορείτε να την αποφύγετε (...) Σας περιφρονούμε μπροστά στο θάνατο. Εμπρός καλέστε το δήμιό σας».

«Θα 'ρθει μια εποχή που η σιωπή μας στον τάφο θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα»!!!

***

Ο αγώνας, για το ξημέρωμα της εποχής που ονειρεύτηκαν οι εργάτες του Σικάγου, συνεχίζεται.

Η καρδιά αυτού του αγώνα χτυπάει αύριο στο Σύνταγμα.

Η Ιστορία γράφεται πάντα με αίμα. Και γράφεται πάντα με το αίμα των δούλων, των ταπεινών, των πληβείων, των προλετάριων.

Το αίμα των λαών είναι το «μελάνι» της Ιστορίας. Ανεξίτηλο, άλικο, κόκκινο, στο χρώμα της αλήθειας.

*

Το κόκκινο είναι αυτό που ενώνει τις αγχόνες του Σικάγου με τη σημαία του στρατού της εργατικής τάξης στο Ράιχσταγκ.

Το κόκκινο του μέλλοντος, αυτό είναι το αστείρευτο «μελάνι» της Ιστορίας, μιας ιστορίας που συνεχίζεται και δε θα «τελειώσει» πριν δικαιωθούν οι δούλοι, οι ταπεινοί, οι πληβείοι, οι προλετάριοι.

Αυτό είναι - το κόκκινο του μέλλοντος, της αλήθειας και του δίκιου - που θα πνίξει τους «μελανοχίτωνες» του κεφαλαίου και τα τσογλάνια τους (ναι! τα «τσογλάνια» τους), που βουτάνε την «πένα» τους στην «κοιλιά» του Γκαίμπελς για να ξαναγράψουν και να ξεγράψουν την Ιστορία.

***

Σ' αυτά τα «τσογλάνια», που ζουν ανάμεσά μας, που αρθρογραφούν ξεσκίζοντας την αλήθεια, που «φτύνουν» το Σικάγο και το Στάλινγκραντ με όλη τη χυδαιότητα που αρμόζει στη «δημοσιογραφία - μπιστικός» του ΝΑΤΟ

(αλλά και στα πλήθη που μόνο το δικό τους συνταίριασμα είναι το αντίδοτο σε κάτι τέτοιους σμπίρους),

ο Βάρναλης είχε να πει δυο λόγια:

*

«...και συ τσούλα των δήμιων επιστήμη,

της αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,

και συ πρόστυχη πένα και μολύβι,

του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα.

Οχι με λόγια, μ' έργα

τ' άδικο πολέμα!

Κι όχι μονάχος. Με τα πλήθη συνταιριάσου!

Τ' άδικο μ' αίμα θρέφεται!

Πνίξε το μ' αίμα!»