ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ορισμένα συμπεράσματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι μάχες συνεχίζονται ακόμη στη Βαγδάτη και σε άλλες ιρακινές πόλεις, αλλά, καθώς ο άδικος και εγκληματικός αυτός πόλεμος κλείνει τρεις βδομάδες, ορισμένα συμπεράσματα έχουν γίνει περισσότερο κι από φανερά.

Πρώτον, το καθεστώς του Σ. Χουσεΐν δεν είχε - ακόμη κι αν είχε, δε χρησιμοποίησε - βιολογικά και χημικά όπλα μαζικής καταστροφής.

Δεύτερον, ο ιρακινός λαός δεν αντιμετώπισε και δεν αντιμετωπίζει τους Αμερικανοβρετανούς, ως απελευθερωτές, αλλά ως εχθρικές δυνάμεις εισβολής και κατοχής. Γεγονός, το οποίο δεν μπορεί να διαψευστεί από τις λίγες εικόνες των ολιγάριθμων πανηγυριζόντων Ιρακινών, που προβάλλουν και ξαναπροβάλλουν τα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα.

Τρίτον, οι ιρακινές ένοπλες δυνάμεις πρόβαλλαν γενναία και σθεναρή αντίσταση, με βασικό όπλο το φρόνημά τους. Συντριπτική ήταν η υπεροπλία των δυνάμεων εισβολής. Οχι μόνον, επειδή διέθεταν την απόλυτη και αποκλειστική κυριαρχία στον αέρα, αλλά και γιατί οι ιρακινές δυνάμεις διέθεταν οπλικά συστήματα και όπλα των περασμένων δεκαετιών και αυτά λιγοστά, κυρίως λόγω του 12ετούς εμπάργκο.

Τέταρτον, οι ηγεσίες των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας δεν έκαναν μόνο και συνεχίζουν να διεξάγουν έναν παντελώς αδικαιολόγητο, κατάφωρα άδικο και ολότελα παράνομο πόλεμο, αλλά γνώριζαν απ' την αρχή ότι θα πολεμούσαν εκ του ασφαλούς. Ηταν σίγουροι ότι θα σκόρπιζαν τον όλεθρο, χωρίς οι αμυνόμενοι να είναι σε θέση, να φέρουν αποτελεσματική αντίσταση και, κυρίως, να τους βλάψουν ουσιαστικά. Το μόνο που δεν υπολόγισαν, ήταν το πατριωτικό φρόνημα του ιρακινού λαού.

«Δεν ήταν ατύχημα»

«Βρισκόμουν στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου. Δεν άκουσα ούτε έναν πυροβολισμό από την περιοχή, σίγουρα όχι από το ξενοδοχείο. Κάποια στιγμή, παρατήρησα ότι ένα από τα τεθωρακισμένα είχε στρέψει το πυροβόλο του προς το κτίριο. Τρέξαμε μέσα... και έπειτα ένας πολύ δυνατός θόρυβος, μία ισχυρή έκρηξη που ταρακούνησε το ξενοδοχείο... Πρέπει να μας είχαν δει, μας είχαν δει, τους είχαμε δει κι εμείς... Δεν ήταν λάθος, γνώριζαν ότι είμαστε εκεί. Αυτή η οβίδα στόχευε κατευθείαν σ' αυτό το ξενοδοχείο, κατευθείαν στους δημοσιογράφους. Δεν ήταν ατύχημα». Η μαρτυρία είναι του Ντέιβιντ Τσάτερ, ανταποκριτή του βρετανικού δικτύου «Σκάι» και αφορά, όπως καταλάβατε, την προμελετημένη και εγκληματική επίθεση των αμερικανικών τανκς στο ξενοδοχείο «Παλαιστίνη» της Βαγδάτης.

Η πλέον απάνθρωπη και εγκληματική

Ρίχνουν τεράστιες βόμβες βάρους 900 κιλών, οι οποίες ανοίγουν κρατήρες βάθους 15 και πλέον μέτρων. Ρίχνουν βόμβες διασποράς και, μάλιστα, μέσα σε πόλεις, όπως συνέβη στη Μοσούλη, στο Κιρκούκ, στη Βασόρα και στην Αλ Χίλα. Ρίχνουν, ακόμη, βλήματα, πυραύλους και βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, που θα σκορπίζουν τον τοξικό και ραδιενεργό όλεθρο για πολλούς αιώνες. Είναι ορισμένα μόνον απ' τα «έξυπνα» όπλα που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοβρετανοί εισβολείς στο Ιράκ. Δεκάδες χιλιάδες είναι τα θύματα, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι. Πολύ περισσότεροι είναι οι τραυματίες, ανεξακρίβωτος ο αριθμός όσων έχασαν ό,τι είχαν και μετατράπηκαν σε πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα. Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια Ιρακινοί, κυρίως στο κατεχόμενο ήδη Νότιο Ιράκ, επιβιώνουν σε τραγικές συνθήκες, χωρίς νερό και φαγητό.

Σίγουρα, η αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ θα μείνει στην παγκόσμια Ιστορία, ως η πλέον απάνθρωπη και εγκληματική πολεμική εκστρατεία «απελευθέρωσης».

Ο νοών νοείτω...

Ολο και περισσότεροι αρθρογράφοι και αναλυτές απ' όλο τον κόσμο - ανάμεσά τους και αρκετοί Αμερικανοί - παραδέχονται, πλέον, ότι το νέο δόγμα των ΗΠΑ, περί προληπτικών πολέμων, τα προετοιμαζόμενα νέα οπλικά συστήματα («πόλεμος των άστρων», νέες γενιές πυρηνικών όπλων, κλπ.), ο πόλεμος στο Ιράκ, οι επόμενοι πόλεμοι, κλπ. κλπ., σχεδιάζονταν και προετοιμάζονταν πριν αρκετά χρόνια και, πάντως, πριν τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, το Σεπτέμβρη του 2001. Το τελευταίο αυτό γεγονός, συμπληρώνουν, απλώς επέτρεψε τη δημιουργία του απαραίτητου κλίματος, κυρίως στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, ώστε να αρχίσει η εφαρμογή των προαναφερομένων σχεδίων.

Εμείς, πάντως, δε θα σταματήσουμε να θυμίζουμε, ότι δεν έχει δοθεί ακόμη στη δημοσιότητα το παραμικρό αποτέλεσμα των ερευνών για το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, που κάνουν ενάμισι και πλέον χρόνο τώρα οι κάθε λογής μυστικές και φανερές υπηρεσίες των ΗΠΑ, το Κογκρέσο, κλπ. κλπ...

Σκόπιμο χάος...

Σκόπιμο χάος για να εδραιωθεί η κατοχή. Η τεχνική είναι πολύ πιο παλιά και από την αποικιοκρατία και από τον ιμπεριαλισμό. Υπάρχει ακόμα και στα παλιά εγχειρίδια της τέχνης του πολέμου. Επειδή «το κάστρο πέφτει πάντα από μέσα», αν δεν μπορέσεις να στήσεις έγκαιρα την προδοσία και να πάρει μαζικό χαρακτήρα, όταν καταφέρεις να σπάσεις την άμυνα, δεν προχωράς σε βιαστική κατάκτηση, αλλά ενθαρρύνεις - δημιουργείς συνθήκες, που θα διευκολύνουν τη σίγουρη κατάκτηση.

Λίγες μέρες χάους, ελεγχόμενης ακυβερνησίας, λεηλασιών, ληστειών κλπ., ουσιαστικά, ανοίγουν τις αγκαλιές για την υποδοχή της «τάξης» του κατακτητή. Δίνουν την καρικατούρα της «λαϊκής ανατροπής» της παλιάς εξουσίας. Γι' αυτό και η επιμονή στην καταστροφή των συμβόλων, γι' αυτό και οι σκηνοθετημένες επευφημίες, που ξεκινούν από κάποιες παρέες και παίζουν και ξαναπαίζουν μέχρι να στήσουν πλήθος... Ακόμα και αν δεν καταφέρουν να στήσουν πλήθος, γιατί υπάρχει ο φόβος, δεν πειράζει, η εντύπωση μετράει.

Οι μέρες του χάους στρώνουν το χαλί για μια εξουσία, οποιαδήποτε εξουσία, για να συνεχιστεί η ζωή. Για να μπορέσουν να ξαναλειτουργήσουν οι δομές και οι μηχανισμοί, που θα καλύψουν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του πληθυσμού. Για παράδειγμα, σκόπιμα μένει το ηλεκτρικό κομμένο, οι δυσκολίες υδροδότησης, η υπολειτουργία των νοσοκομείων, τα εμπόδια στην πραγματική ανθρωπιστική βοήθεια, που μπορεί ποτέ να μην αφεθεί να φτάσει στο σκοπό της, αφού και αυτή πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν μηχανισμός υποταγής.

Το χάος θα διευκολύνει τις μαζικές εκκαθαρίσεις, τις πιθανότητες για δολοφονίες αιχμαλώτων, που είδαμε στο Αφγανιστάν, τον αφοπλισμό του λαού. Ο κάτοχος οπλισμού αυτόματα από τη μελλοντική κατοχική εξουσία εύκολα χαρακτηρίζεται ληστής, ή δυνάμει ληστής. Αρα, και οι όποιοι θύλακες αντίστασης ενάντια στον κατακτητή, τωρινοί, ή μελλοντικοί, χαρακτηρίζονται πλέον, εκτός από τρομοκρατικοί, και ποινικά κολάσιμοι.

Με τάση υπερβολής ίσως στους συνειρμούς μας, θυμόμαστε πως πολλοί ήρωες του Εικοσιένα βρέθηκαν στα βουνά και διώχτηκαν για χρόνια σαν ληστές από το έμβρυο κράτος, που έστησαν οι τότε υπερδυνάμεις. Η υπερβολή βρίσκεται στις πολύ περισσότερες δυνατότητες, που διαθέτει σήμερα ο ιμπεριαλισμός «να καθαρίσει το τοπίο», να διαμορφώσει πραγματικότητα, εξαπολύοντας πολύ πιο αποτελεσματική μαζική τρομοκρατία. Είδαμε, άλλωστε, όλοι τις σκηνές - πογκρόμ από τη Βασόρα, όπου ανήλικα μωρά αναγκάστηκαν να μένουν με τα χέρια ψηλά...

Με τη χρήση της υπεροπλίας και την αδίστακτη εγκληματική νοοτροπία του εισβολέα, είναι γεγονός πως έχει την άνεση, αυτόν το λαό, που του αντιστάθηκε με ό,τι είχε διαθέσιμο, να τον αναγκάσει προσωρινά να γονατίσει και να του δέσει τα χέρια στην πλάτη με κυβερνητικό κατοχικό σχήμα. Σχήμα, που θα εξαρτηθεί από τους μεγάλους - μικρούς συμβιβασμούς των ιμπεριαλιστών, που θα τρέξουν να μοιραστούν τη λεία. Ομως, «Ουαί στους νικητές», που έστησαν παράδοση, με σκοτωμούς, καταστροφές και τρομοκρατία. Αργά ή γρήγορα, καταλαβαίνουν πως κανένας ποτέ δεν τους παραδόθηκε και το χυμένο αίμα ποτίζει το μελλοντικό αγώνα για την πραγματική λαϊκή απελευθέρωση...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Τα... στιγμιαία

Γρηγοριάδης Κώστας

ΓΙΑ «ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ» βιάστηκαν να μιλήσουν πολλοί, σχολιάζοντας τις εικόνες των χολιγουντιανών συνταγών από κεντρική πλατεία της Βαγδάτης. Ομως για την υπόθεση της «PAX AMERICANA» η ιστορία έχει να πει πολλές ακόμη λέξεις...

Σομαλία, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν και πάλι Ιράκ! Οσο τα εγκλήματα συνεχίζονται και οι προφανείς, δακτυλοδεικτούμενοι σε όλο τον πλανήτη, ένοχοι μένουν ατιμώρητοι, τίποτε δεν έχει τελειώσει.

Συρία, Ιράν, Παλαιστίνη, Βόρεια Κορέα και κάμποσες δεκάδες άλλες χώρες. Τα μέτωπα μένουν ανοιχτά, οι Aμερικανοί (ίσως με περισσότερους «πρόθυμους συμμάχους» αυτή τη φορά) δηλώνουν ότι «θα είναι εκεί», γι' αυτό κι εμείς θα φροντίσουμε να είμαστε απέναντί τους.

Κι εδώ στην Ελλάδα αναθάρρησαν, βέβαια, οι κάθε λογής «φιλελεύθεροι», «ρεαλιστές», «αντικειμενικοί» και «εκπρόσωποι των ελληνικών συμφερόντων». Αλλωστε, οι λεηλασίες που είδαμε στους δρόμους της Βαγδάτης δε θα είναι τίποτε μπροστά σε αυτό που ετοιμάζουν οι «σύμμαχοι» στο Ιράκ.

Χειρότεροι απ' όλους είναι οι.... βιαστικοί. Μόνο που δεν έβρισαν κάποιοι από τα τηλεοπτικά παράθυρα τους Ιρακινούς που ακόμα αντιστέκονται και δεν αφήνουν τον πόλεμο να τελειώσει... γρήγορα και να πάνε καλά οι «αγορές». Θα τους στενοχωρήσουμε, αλλά υπάρχουν ακόμα ανοιχτά μέτωπα.

Βλέπετε εκτός από τον Τζορτζ Μπους, που δήλωσε δημοσίως «ικανοποιημένος» από τις εξελίξεις, είναι και άλλοι πολλοί που τρίβουν τα χέρια τους. Ιδίως από την πλευρά του υπουργείου των Εξωτερικών δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό.

Τώρα, πάντως, θα κριθούν - έστω και εκ των υστέρων - πολλές προθέσεις. Και αυτές των Ευρωπαίων και των «δικών» μας προεδρευόντων. Η νομιμοποίηση εκ των υστέρων του εγκλήματος έχει απαιτηθεί από τους Αμερικανούς και... το δόλωμα έχει πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και το σοβαρότερο πρόβλημα δεν είναι η τύχη του ιρακινού λαού. Αυτός, έτσι κι αλλιώς, θα βρίσκεται υπό κατοχή. Το μεγάλο ζήτημα είναι ποιοι όροι διαμορφώνονται, για τις επόμενες σοβαρές εξελίξεις, όπως είναι οι νέοι πόλεμοι, η αναμόρφωση του ΟΗΕ, του διεθνούς δικαίου κλπ., κλπ.

Τα βιβλία των «ελευθερωτών»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μπορεί ο πόλεμος στο Ιράκ να μην τέλειωσε ακόμη, αλλά ήδη στην αμερικανική κυβέρνηση καθορίζουν τα πρώτα βήματά τους για το Ιράκ στη μετά Σαντάμ εποχή. Ενα από αυτά αφορά την "πολιτισμική επανάσταση" που θα γίνει στη χώρα, αρχίζοντας από την εκπαίδευση. H νέα σχολική χρονιά αρχίζει στο Ιράκ σε πέντε μήνες, αλλά ήδη έχει εγκριθεί ποσό 65 εκατομμυρίων δολαρίων για την πλήρη ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος, που έχει ως κέντρο τον Σαντάμ Χουσεΐν. Για τα 2,1 εκατομμύρια παιδιά της χώρας εντός έξι μηνών θα κατασκευαστούν 12.500 δημοτικά σχολεία, ενώ για το σύνολο των 4,2 εκατομμυρίων μαθητών τα πάντα - νέα βιβλία και 25.000 σχολεία - θα είναι έτοιμα σε 12 μήνες. Το βάρος θα δοθεί στα νέα βιβλία, μέσα από τα οποία θα πρέπει να αλλάξουν οι εχθροί: Στο εξής οι Αμερικανοί, οι Αγγλοι και οι Ισραηλινοί θα είναι οι ελευθερωτές, οι νέοι εχθροί μάλλον αναμένονται. Σε "βοήθεια" του Τζορτζ Μπους και της συζύγου του - η οποία παρέχει τις συμβουλές της ως καθηγήτρια - έχει προστρέξει με το αζημίωτο βέβαια η "Creative Associates International", η οποία ανέλαβε να συντάξει και τα "σωστά" βιβλία για τους μαθητές του νέου Αφγανιστάν». (Από την προχθεσινή στήλη «Αποχρώσεις» της «Καθημερινής», χωρίς σχόλια).

Και οι ψήφοι στο ταψί...

Η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη είναι κατά του πολέμου. Ούτε ένας υπουργός, υφυπουργός, κλπ., δεν είναι υπέρ (ίσως, εκτός της Κούρκουλα, η οποία έχει ακολουθήσει τη συμβουλή του Μίλερ και ...ενημερώνεται από το CNN). Τα μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ κάνουν ακόμη ένα βήμα. Οχι μόνον είναι κατά του πολέμου, αλλά παίρνουν μέρος και στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις, με επικεφαλής τον γραμματέα τους, Κ. Λαλιώτη. Μιλάνε κατά των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας, χαρακτηρίζουν τον πόλεμο άδικο και παράνομο, κλπ., κλπ. Ορισμένοι εξ αυτών, μάλιστα, έχουν βάλει την υπογραφή τους και σε κείμενα, που ζητούν την άμεση διακοπή των πολεμικών διευκολύνσεων (π.χ. Πολυζωγόπουλος).

Κανείς τους, όμως - ούτε καν οι τελευταίοι - δεν κατακρίνει την κυβέρνηση, η οποία διευκολύνει τον πόλεμο, παρέχοντας στις ΗΠΑ ό,τι αυτές ζήτησαν και γίνεται συνένοχη σ' έναν άδικο και παράνομο πόλεμο, όπως και στο κουρέλιασμα του ΟΗΕ και των αρχών του διεθνούς δικαίου. Ολοι τους κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ότι η κυβέρνηση παρουσιάζεται με δυο πρόσωπα. Ενα απέναντι στις ΗΠΑ κι ένα για εσωτερική κατανάλωση. Ολοι τους ισχυρίζονται, ότι η κυβέρνηση έκανε και κάνει το καλύτερο δυνατό, στα πλαίσια των σημερινών συνθηκών. Και, βέβαια, όλοι τους, όποτε κι αν γίνουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, θα δώσουν τη μάχη με νύχια και δόντια για τη διατήρηση της εξουσίας.

... και τα μονοπώλια χορτάτα

Σημειώνουμε όλα τα παραπάνω, όχι επειδή είναι άγνωστα. Γνωστά είναι σε όλους. Ούτε μόνον επειδή αποτελούν άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα διγλωσσίας και υποκρισίας του κυβερνώντος κόμματος. Τα σημειώνουμε, κυρίως, για να υπογραμμίσουμε το γεγονός, πως την ίδια ακριβώς λογική και τακτική εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ σε όλα τα ζητήματα.

Το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, είναι κατά της ανεργίας, των κοινωνικών ανισοτήτων, της φτώχειας, της αδικίας, κλπ., κλπ. Είναι υπέρ της ισότητας, της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημόσιας Παιδείας και Υγείας, κλπ., κλπ., ακόμη και υπέρ του σοσιαλισμού. Ολ' αυτά, όμως, ισχύουν για το κόμμα, για τα στελέχη του στα εργατικά συνδικάτα και τις άλλες μαζικές και κοινωνικές οργανώσεις, τα φιλικά τους ΜΜΕ και τους κάθε λογής απολογητές, κλπ., κλπ. Με δυο λόγια, όλ' αυτά είναι για κατανάλωση. Για να μαζεύονται οι ψήφοι στις εκλογές και να διατηρείται το ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία... Η κυβέρνηση, όμως, έχει άλλους κανόνες. Πορεύεται στα πλαίσια της πραγματικότητας των ευρωμονόδρομων, του ρεαλισμού της «ελεύθερης αγοράς» των κεφαλαιοκρατών και της σύνεσης της «νέας τάξης πραγμάτων».

Ετσι, πορευόμαστε στα είκοσι ολόκληρα χρόνια, που κυβερνά το ΠΑΣΟΚ (1981-1990 και 1993-2003). Κι έτσι και χειρότερα θα συνεχίσουμε, όσο δεν αλλάζουν ριζικά οι συσχετισμοί δύναμης και δεν αναδείχνεται ο λαός σε πραγματικό πρωταγωνιστή των εξελίξεων.

Το «εθνικό συμφέρον» του Μίλερ

Αν ο Αμερικανός πρεσβευτής έχει φτάσει σήμερα στο σημείο να παρεμβαίνει απροκάλυπτα και να υποδεικνύει στον ελληνικό λαό πού «πρέπει» να διαδηλώνει ή από ποιο κανάλι «πρέπει» να βλέπει, ποιο είναι άραγε το επόμενο βήμα; Το ερώτημα αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς η συμπεριφορά του Τόμας Μίλερ γίνεται απροσχημάτιστα αλαζονική και προκλητική, στηριζόμενη προφανώς στην επίδειξη ισχύος που πραγματοποιεί η χώρα του σ' ολόκληρο τον πλανήτη. Αδιαφορώντας επιδεικτικά για το αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα του ελληνικού λαού και τη διατρανωμένη αντίθεσή του στην προμελετημένη σφαγή του ιρακινού λαού, ο ανθύπατος επιχειρεί να βγει από την απομόνωση προκαλώντας βάναυσα τον ανυπότακτο ελληνικό λαό.

Ο τοποτηρητής των ΗΠΑ ήταν πάντως ειλικρινής όταν ομολόγησε ότι «ενεργούμε σύμφωνα με το εθνικό μας συμφέρον». Αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα. Το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ, για παράδειγμα, επιβάλλει τη μετατροπή της χώρας μας σε ξέφραγο αμπέλι στις λεγεώνες δολοφόνων, την απρόσκοπτη λειτουργία της Σούδας, την εκχώρηση του αέρα, της θάλασσας και της ελληνικής γης. Εθνικό συμφέρον τους θεωρούν ακόμα οι ΗΠΑ την πρόσδεση της Ελλάδας στη «συμμαχία των προθύμων», τη συμμετοχή της στους προληπτικούς πολέμους ανά την υφήλιο, την προμήθεια των εξοπλισμών από τις δικές τους εταιρίες, τη θέσπιση «τρομονόμων]... Επιτάσσει ακόμα το «εθνικό συμφέρον» των ΗΠΑ την «επίλυση» των εθνικών προβλημάτων (Αιγαίο, Κύπρος) με τρόπο που να υπηρετεί τα ευρύτερα γεωστρατηγικά συμφέροντά τους. Δε σταματούν όμως εκεί. Ολοένα και περισσότερο γίνεται φανερό ότι οι ΗΠΑ περιλαμβάνουν επιπλέον στο εθνικό συμφέρον τους την αντιμετώπιση του αντιαμερικανισμού, τη διασφάλιση φιλικών ΜΜΕ, τη συντριβή, τελικά, κάθε κινήματος αντίστασης στην αιμοσταγή «νέα τάξη» τους. Με άλλα λόγια, ο Τ. Μίλερ δεν ενεργεί εν θερμώ ή παρορμητικά, αλλά βάσει των καθηκόντων που προσδιορίζονται στην Ουάσιγκτον.

Η «δουλιά» του Αμερικανού πρέσβη γίνεται σαφώς πιο εύκολη χάρη στην αμέριστη ταύτιση της κυβέρνησης και της ηγεσίας της ΝΔ με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, καθώς έχουν φροντίσει να ενσωματώσουν το αμερικανικό συμφέρον στο «εθνικό συμφέρον», πράγμα που υποθάλπει την προκλητική και υπεροπτική συμπεριφορά του Μίλερ. Ειλικρινή και τα εύσημά του προς την κυβέρνηση Σημίτη γιατί, «αν και σε δύσκολη θέση, έχει κάνει αξιοζήλευτη δουλιά». Ο Τ. Μίλερ γνωρίζει, όμως, άριστα ότι οι ηγεσίες των δύο κομμάτων δεν εκφράζουν τη βούληση του ελληνικού λαού και αυτό είναι που προκαλεί ανησυχία, μετά την πολυήμερη πολιορκία της πρεσβείας από τα ατέλειωτα ποτάμια της λαϊκής οργής. Οι προκλητικές επεμβάσεις του ανθύπατου, κυρίως βέβαια οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η σφαγή των λαών, είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν το ρωμαλέο αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα να επιβάλει το φιλειρηνικό και ανυπότακτο φρόνημά του και σε επίπεδο εξουσίας.

Πυρ στον Τύπο!

- Δες, αρχηγέ, κάποιος εκεί

επάνω στο μπαλκόνι,

τους φόνους μας

και τις σφαγές

στο φιλμ αποτυπώνει.

* * *

- Τι λες, μωρέ και κάθεσαι;

Ρίξτου με το κανόνι!

* * *

- Κατακραυγή θα σηκωθεί

σε βάρος μας μεγάλη.