Παρασκευή 10 Μάρτη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Αντίμετρα»

«Αναπτυξιακές προτάσεις» ύψους μισού δισ. ευρώ, οι οποίες περιλαμβάνονται στα λεγόμενα «αντίμετρα», κατέθεσε η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο, όπως μας ενημερώνει η «Αυγή». Ποιες είναι αυτές οι προτάσεις; Αντιγράφουμε από την εφημερίδα: «Κεφάλαια για εξοικονόμηση ενέργειας σε ελληνικές επιχειρήσεις που είναι ενεργοβόρες (κυρίως βιομηχανία). Κεφάλαια για τη στήριξη στοχευμένων περιφερειακών υποδομών. Επιπλέον κεφάλαια για τον Αναπτυξιακό Νόμο, ο οποίος ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη». Για όποιον δεν κατάλαβε, τα «αντίμετρα» στη φοροαφαίμαξη και την παραπέρα κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων του λαού είναι τα εξής: Νέες επιδοτήσεις για τη μείωση του κόστους της Ενέργειας στις ενεργοβόρες βιομηχανίες, όπου γίνεται το «έλα να δεις» από εργασιακές ανατροπές και αντεργατικά μέτρα. Στήριξη περιφερειακών υποδομών, στην επιλογή των οποίων η κυβέρνηση προκρίνει την αναπτυξιακή τους διάσταση και όχι βέβαια την ικανοποίηση των επειγουσών λαϊκών αναγκών. Και βέβαια, νέα κονδύλια για τον αναπτυξιακό νόμο, που δίνουν τον ορισμό της αναδιανομής υπέρ του κεφαλαίου στον καπιταλισμό: Το κράτος τα παίρνει από το λαό με τη φορολογία και τα κάνει επιδοτήσεις στο κεφάλαιο μέσα από τον «αναπτυξιακό νόμο». Επομένως, μόνο «αντίμετρα» δεν είναι αυτά που παρουσιάζει η κυβέρνηση, καθώς συμπληρώνουν και δεν ακυρώνουν βέβαια τις συνέπειες που θα έχουν για τα λαϊκά στρώματα τα νέα μέτρα που συζητάει και αποφασίζει με τους «θεσμούς».

Λείπει μόνο ο Μητσοτάκης

Τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα είναι «ιδανικός τόπος» για την προσέλκυση κεφαλαίων από το εξωτερικό, ανέλυσε προχτές ο τομεάρχης Εσωτερικών της ΝΔ, Μ. Βορίδης, μιλώντας στον ρ/σ «Alpha», για τις «ιδανικές συνθήκες» που έχει διαμορφώσει η αντιλαϊκή πολιτική της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Συγκεκριμένα, αναλύοντας πώς μπορεί να βγει η εγχώρια καπιταλιστική οικονομία από το «τέλμα», είπε πως μόνος τρόπος είναι η «μεγέθυνσή» της, με δημόσιες ή με ιδιωτικές επενδύσεις (ό,τι δηλαδή ζητάει και το εγχώριο κεφάλαιο) και αφού απέκλεισε τις πρώτες, που είναι «μετρημένα κουκιά», είπε: «Ιδιωτικές επενδύσεις τώρα. Η Ελλάδα είναι μια φθηνή χώρα, αλλά δεν είναι κακό, γιατί έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και έχει τις βασικές υποδομές: λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια και έχει μορφωμένους ανθρώπους, παιδιά που μπορούν να δουλέψουν. Εχουν πέσει οι μισθοί. Αλλά οι βασικές της υποδομές λειτουργούν. Το κράτος λειτουργεί με τις καθυστερήσεις του, αλλά είναι εκεί, το ίδιο και η δικαιοσύνη». Πάνω σε αυτή την, ιδανική για το κεφάλαιο, βάση για την καπιταλιστική ανάκαμψη, υποστήριξε ότι για να πυροδοτηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, το μόνο που χρειάζεται πλέον είναι ένας άνθρωπος «που είναι συνδεδεμένος με την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις (...) Αυτός στην Ελλάδα είναι ο Κυριάκος». Αλλη μια υπενθύμιση ότι ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ τσακώνονται όχι για το «πώς» της καπιταλιστικής ανάκαμψης, στο οποίο συμφωνούν και οι δυο, αλλά στο «ποιος» θα διαχειριστεί από τη θέση του πρωταγωνιστή την πολιτική αυτή προς όφελος του κεφαλαίου.

Γνωστός ο ρόλος τους

Με αφορμή τον τελευταίο γύρο των αγροτικών κινητοποιήσεων, προβλήθηκε ιδιαίτερα η άποψη ορισμένων «γνωστών και μη εξαιρετέων» αγροτοσυνδικαλιστών ότι τα μπλόκα και οι διαδηλώσεις είναι ξεπερασμένα και ότι οι αγρότες χρειάζεται να ακολουθήσουν άλλες μορφές για να προβάλλουν τα αιτήματά τους. Βέβαια, δεν έχουν όλοι οι αγρότες τα ίδια συμφέροντα και τα ίδια αιτήματα. Γι' αυτό και οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές εμφανίζονταν στις περσινές κινητοποιήσεις ως υπέρμαχοι των μέτρων που ενισχύουν τους αγροτοκαπιταλιστές και τις μεγάλες εκμεταλλεύσεις. Φέτος, κάποιοι από αυτούς, οι πιο «εκλεκτοί» από τους συνομιλητές της κυβέρνησης, εμφανίζονται να δηλώνουν ότι «δεν θα μπουν με τα τρακτέρ στη Βουλή, αλλά με τις γραβάτες», υπονοώντας ότι οι διαδηλώσεις και τα μπλόκα δεν ενδείκνυνται πλέον και ότι χρειάζεται ...σύνεση και διάλογος, απέναντι στην πολιτική που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά. Προβάλλουν μάλιστα ως το «απαύγασμα» των αγωνιστικών τους πρωτοβουλιών τη συλλογή υπογραφών για την κατάθεση προσφυγής στο ΣτΕ ενάντια σε νόμους της κυβέρνησης για τη φορολογία των αγροτών.

Δεν ανακάλυψαν κάτι καινούργιο. Στόχος τους είναι να λοιδορήσουν και να απαξιώσουν την οργανωμένη πάλη, με τις μορφές που αποφασίζουν κάθε φορά μέσα από τα συλλογικά τους όργανα οι μικρομεσαίοι αγρότες, αντιδρώντας στην πολιτική της ΚΑΠ και της κυβέρνησης, που τους εξοντώνει. Και, ταυτόχρονα, θέλουν τους αγρότες συμμέτοχους στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, να εξαντλούν τις όποιες ενστάσεις τους σε νομικίστικες αντιπαραθέσεις με την κυβέρνηση και να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα τραπέζια των «κοινωνικών διαλόγων».

Εντονο ενδιαφέρον

Εντονο ενδιαφέρον για την Αίγυπτο εκφράζουν ιμπεριαλιστικά κέντρα και δυνάμεις, όπως έδειξε και το πρόσφατο συμβούλιο των ΥΠΕΞ της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Για παράδειγμα, η γερμανική κυβέρνηση ανέλαβε δεσμεύσεις συνολικού ύψους 500 εκατ. δολαρίων για τη στήριξη της αιγυπτιακής οικονομίας, με τη μορφή επιχορηγήσεων και δανείων, ενώ προηγήθηκαν επίσκεψη της Μέρκελ και διμερές επιχειρηματικό φόρουμ με τη συμμετοχή γερμανικών ομίλων, προς «διερεύνηση επενδυτικών ευκαιριών», με τη «Siemens» να κατασκευάζει ήδη τρεις ηλεκτροπαραγωγές μονάδες στη χώρα. Η Ρωσία, από την άλλη, ετοιμάζεται το Μάη να υπογράψει συμφωνία για την εγκαθίδρυση ρωσικής βιομηχανικής ζώνης στην Αίγυπτο, στην περιοχή του Port Said. Το συγκεκριμένο σχέδιο είχε καταληχθεί από το 2014 και ενισχύθηκε με την επίσκεψη ρωσικής αντιπροσωπείας επιχειρηματιών, για την «ανάπτυξη συνεργασιών» στους κλάδους της αυτοκινητοβιομηχανίας, της φαρμακοβιομηχανίας, του εξοπλισμού πετρελαιοβιομηχανίας, της σιδηρουργίας και της Ενέργειας. Ανάλογη κινητικότητα αναπτύσσουν μονοπώλια από τις ΗΠΑ και άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, επαληθεύοντας ότι η Βόρεια Αφρική ήταν και παραμένει πεδίο έντονου ενδιαφέροντος και σύγκρουσης ανταγωνιστικών συμφερόντων, τα οποία με βεβαιότητα θα κορυφωθούν, με επίκεντρο αυτή τη φορά την εκμετάλλευση των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην αιγυπτιακή ΑΟΖ, περιπλέκοντας κι άλλο τα πράγματα στην ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1829 Υπογράφεται στο Λονδίνο από τις Μεγάλες Δυνάμεις το Πρωτόκολλο, με το οποίο το ελληνικό κράτος αποκτά αυτονομία από την οθωμανική αυτοκρατορία. Τα σύνορα προς βορρά καθορίζονται από την οροθετική γραμμή Αμβρακικού - Παγασητικού.

1876 Στη Βοστόνη ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ κάνει για πρώτη φορά χρήση της νέας του εφεύρεσης: Του τηλεφώνου.

1900 Γεννιέται ο Παντελής Πουλιόπουλος. Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Παλαιών Πολεμιστών και Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 3ο Εκτακτο Συνέδριο του Κόμματος το 1924. Κατόπιν συγκροτεί και ηγείται φραξιονιστικής ομάδας («Λικβινταριστές»), ενώ συνδέεται με τον τροτσκισμό. Επειτα από έντονη εσωκομματική διαπάλη, διαγράφεται από το Κόμμα το 1927. Το 1934 η ομάδα Πουλιόπουλου ενώνεται με μια άλλη ομάδα που έχει διασπαστεί από τους Αρχειομαρξιστές και συγκροτεί την Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ). Το 1938 συνελήφθη από τη μεταξική δικτατορία και το 1943 εκτελέστηκε από τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής στο Νεζερό.

1905 Ξεσπά η Κρητική Επανάσταση του Θερίσου, με επικεφαλής τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι κινηματίες με υπόμνημά τους προς τις μεγάλες δυνάμεις ζητούν την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα, η οποία θα πραγματοποιηθεί λίγα χρόνια αργότερα (1913).

1939 Συνέρχεται στη Μόσχα το 18ο Συνέδριο του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων). Μεταξύ άλλων, το Συνέδριο εκτίμησε την νέα οικονομική κρίση που είχε εκδηλωθεί στις καπιταλιστικές χώρες και την όξυνση της πάλης μεταξύ τους για τις αγορές, τις πηγές πρώτων υλών και το ξαναμοίρασμα του κόσμου.

1944 Στην τότε Ελεύθερη Ελλάδα, στη Βίνιανη της Ευρυτανίας, συγκροτείται η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) γνωστή και ως «Κυβέρνηση του Βουνού». Η ίδρυση και ο χαρακτήρας της ΠΕΕΑ, στην οποία μετείχαν και αστικές δυνάμεις, αντικατόπτριζε τη στρατηγική του ΚΚΕ την εν λόγω περίοδο, που στόχευε σε ένα στάδιο πριν την επαναστατική εργατική εξουσία, με χαρακτηριστικά ενός εκδημοκρατισμένου αστικού καθεστώτος.

1952 Πραξικόπημα Μπατίστα στην Κούβα. Λίγα χρόνια αργότερα θα εγκαταλείψει τη χώρα ως απόρροια της νίκης της Κουβανικής Επανάστασης (1/1/1959).

1967 Πεθαίνει ο ρεμπέτης Γιώργος Μπάτης. Δεν άφησε μεγάλη δισκογραφία (μόλις 17 τραγούδια), καθώς, όπως πολλοί μεγάλοι συνθέτες της εποχής, σταμάτησε να ηχογραφεί το 1937, αρνούμενος να υποβάλλεται στη λογοκρισία της μεταξικής δικτατορίας.

1970 Πεθαίνει ο ηθοποιός Βασίλης Αυλωνίτης, που πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες.

1992 Πεθαίνει ο σημαντικός λαϊκός συνθέτης και τραγουδιστής Γιώργος Ζαμπέτας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ