Κυριακή 10 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΠΑΙΔΕΙΑ
'Η θα πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας ή θα τους αφήσουμε να μας τη στερούν

Σήμερα, έχει διαμορφωθεί μια συνολική κατάσταση στη ζωή των νέων από τις λαϊκές οικογένειες που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ: Η οικογένεια παλεύει να τα βγάλει πέρα με τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας, την ανεργία, την καθυστέρηση πληρωμών, τα χαράτσια, τους φόρους, το κόστος σπουδών. Οι ίδιοι οι φοιτητές και οι σπουδαστές αναγκάζονται να δουλέψουν, για να αντεπεξέλθουν στις σπουδές, να βοηθήσουν την οικογένεια, προσπαθούν να πάρουν ένα πτυχίο, βλέποντας μπροστά ένα μέλλον με 400 ευρώ μισθό, χωρίς συμβάσεις και ασφάλιση, περιστασιακή δουλειά και ανεργία. Πολλοί φτάνουν σε αδιέξοδο και παρατάνε τις σπουδές, σκέφτονται να φύγουν στο εξωτερικό για δουλειά. Αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με παρακάλια και ευχές, αντιμετωπίζεται μόνο με τη μαζική συμμετοχή των φοιτητών και των σπουδαστών στον αγώνα για όλα όσα ζουν στο σπίτι, στις σπουδές, αύριο στη δουλειά, στην προσπάθεια να φτιάξουν τη ζωή τους. Τα όνειρα των νέων ανθρώπων δεν μπορούν να χωρέσουν στα μίζερα κουστούμια που ράβουν γι' αυτούς οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους.

Μπορούν να γίνουν πολύ διαφορετικά τα πράγματα

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές να οργανωθούν σε ζωντανούς συλλόγους και μαχητικά όργανα. Κάθε έτος και τμήμα με τις εκλεγμένες επιτροπές τους να είναι κέντρα αγώνα. Σύλλογοι με συχνές και μαζικές γενικές συνελεύσεις με πραγματική συζήτηση και γνώμη από όλους και όχι μόνο τις παρατάξεις, που παίρνουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές και οι οικογένειές τους, που διοργανώνουν εκδηλώσεις, συζητήσεις, πλούσια δραστηριότητα. Μαχητικά, διεκδικητικά Διοικητικά Συμβούλια που συνεδριάζουν σταθερά και ανοιχτά, ενημερώνουν, κάνουν απολογισμό στους φοιτητές που τα εξέλεξαν με την ψήφο τους. Οσο η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών και των σπουδαστών μένει ανοργάνωτη, τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος κάθε αγωνιστική ανάταση να έχει ημερομηνία λήξης, να είναι μόνο ένα ξέσπασμα, να είναι φτερό στον άνεμο και να την βάζουν εύκολα στο χέρι με διάφορα «ταξίματα», ψέματα, κόλπα και κάλπικο ενδιαφέρον διάφοροι «καλοθελητές»: Υπουργοί, πρυτάνεις, καθηγητές, δήμαρχοι, επιχειρηματίες, παρατάξεις και κόμματα του συστήματος.

Ο αγώνας να διεξάγεται με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των σπουδαστών και των οικογενειών τους, χωρίς συμβιβασμούς με το «μικρότερο κακό» και τις αυταπάτες της δήθεν «εύκολης λύσης». Η λογική ότι δεν αλλάζει τίποτα βολεύει αυτούς που τα αλλάζουν όλα εναντίον της νεολαίας. Οποιος δε θέλει να πληρώνει ένα σκασμό λεφτά για να σπουδάσει, να παλέψει για επαρκή χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό, για επιστροφή των αποθεματικών τους που «κουρεύτηκαν», για δωρεάν σίτιση - στέγαση - μετακίνηση - βιβλία - αναλώσιμα, για ανέγερση νέων εστιών στην ευθύνη του κράτους, για επίδομα ενοικίου. Οποιος δε δέχεται να είναι πελάτης στη μόρφωση - εμπόρευμα, να παλέψει για να φύγουν από τα ΑΕΙ - ΤΕΙ οι επιχειρήσεις. Οποιος θέλει το πτυχίο του να έχει αντίκρισμα να παλέψει ώστε το πτυχίο να αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για δουλειά χωρίς να χρειάζεται να κάνει ένα κάρο πανάκριβα μεταπτυχιακά και να μαζεύει ένα σωρό πανάκριβα πιστοποιητικά. Οποιος θέλει ουσιαστική έρευνα να παλέψει για έρευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι των κερδών των μονοπωλίων. Οποιος θέλει αξιοπρεπή δουλειά για να ζήσει, να παλέψει για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, να παλέψει ενάντια στο σχέδιο για την υπερεκμετάλλευση των νέων που επιβάλλει στους νέους κάτω των 29 να δουλεύουν για 5 μήνες με 400 ευρώ.

Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, αξιοποιώντας τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, την επιστήμη και την έρευνα προς όφελος του λαού. Για να γίνει αυτό πρέπει να ξεμπερδεύουμε με την εξουσία των μονοπωλίων. Να μην πληρώσει ο λαός την κρίση και το χρέος της πλουτοκρατίας, να παλέψει για αποδέσμευση από την ΕΕ. Με την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του λαού μπορεί η Παιδεία να είναι λαϊκή, τα πανεπιστήμια ως αναπόσπαστο στοιχείο της φιλολαϊκής ανάπτυξης, να παίζουν τον πραγματικό μορφωτικό, ερευνητικό και κοινωνικό τους ρόλο.

Αγώνας σα μια γροθιά μαζί με το λαό. Να βαδίσουν οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες και το ΠΑΜΕ, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, τις γυναίκες, τους μαθητές ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που πλήττει όλους. Αυτή η συμμαχία και η εξουσία τους, είναι το μόνο πραγματικά καινούργιο, είναι η μόνη εγγύηση για μια φιλολαϊκή ανάπτυξη, στα πλαίσια της οποίας και η εκπαίδευση θα μπορεί ταυτόχρονα να μορφώνει και να απελευθερώνει τον παραγωγό του πλούτου από το μόχθο και τα βάσανα.

Να αντιμετωπιστούν οι διαβρωτικές δυνάμεις και μηχανισμοί

Τους τελευταίους δύο μήνες, σε όλη την Ελλάδα οι σπουδαστές των ΤΕΙ βρίσκονται σε μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά» και σε οξυμένα προβλήματα στις σχολές. Από τις κινητοποιήσεις αυτές βγαίνουν συμπεράσματα που πρέπει να πάρουν σοβαρά υπόψη τους οι σπουδαστές για να κρίνουν το ρόλο κάθε δύναμης μέσα στις σχολές.

Πρόεδροι ΤΕΙ και η πλειοψηφία των καθηγητών «βγαίνουν στα κεραμίδια» ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά» όχι γιατί διαφωνούν με το σύνολο και την ουσία του, που είναι τα ευέλικτα προγράμματα σπουδών, η διαμόρφωση επιστημονικών αντικειμένων πλήρως «κομμένων και ραμμένων» στις ανάγκες του κεφαλαίου, η ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων. Διαφωνούν με την συγχώνευση ή το κλείσιμο του δικού τους τμήματος γιατί χάνουν κομμάτι από την πίτα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, των projects, χάνουν θεσούλες. Καλούν τους σπουδαστές σε κοινό αγώνα και ενότητα και μάλιστα «αχρωμάτιστα», «χωρίς κόμματα» για να μπορούν άνετα να τους χρησιμοποιούν. Δεν τους είδαμε να καλούν σε ενότητα για το ότι οι σπουδαστές δεν έχουν εστίες, περιμένουν τις λίστες αναμονής για τα εργαστήρια, δεν χωράνε στις αίθουσες, παίρνουν σημειώσεις αντί για βιβλία, πληρώνουν τα αναλώσιμα κ.λπ. Στις διεκδικήσεις των σπουδαστών, πάντα απαντούσαν «αυτά που θέλετε δε γίνονται» κ.λπ. Στα τμήματα που τελικά δεν συγχωνεύονται σύμφωνα με το τελικό σχέδιο (π.χ. Υπολογιστικά Συστήματα ΤΕΙ Πειραιά κ.λπ.), πήγαν περίπατο τα προηγούμενα «ενωτικά» καλέσματα.

Σε μια σειρά πόλεις της Ελλάδας (Πάτρα, Θεσ/νίκη, Πύργος, Αίγιο, Μεσολόγγι και αλλού) Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες, Εμποροβιομηχανικά Επιμελητήρια, διάφοροι «πολιτευτές», εμπορικοί σύλλογοι, διάφοροι καπιταλιστές και Μητροπολίτες, αντιδρούν στις συγχωνεύσεις των τμημάτων της περιοχήςμ οργανώνοντας συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις όχι γιατί διαφωνούν με το σχέδιο «Αθηνά» και την υποβάθμιση της παιδείας, όχι γιατί νοιάζονται τις οικογένειες των σπουδαστών που θα αναγκαστούν να πληρώσουν τις μετακινήσεις. Αντιδρούν γιατί με το κλείσιμο και τις συγχωνεύσεις τμημάτων θα χάσουν πελατεία, φτηνό εργατικό δυναμικό και «τσάμπα» πρακτικάριους. Ούτε αυτοί νοιάστηκαν ποτέ για τα μεγάλα προβλήματα των σπουδαστών. Δε διοργάνωσε ποτέ κανένας Δήμος συλλαλητήριο για να φτιαχτεί νέα εστία. Τι σχέση έχουν οι σπουδαστές του ΤΕΙ Πατρών με τον Περιφερειάρχη του ΠΑΣΟΚ που δήλωνε πως είναι «μη επιλέξιμη δαπάνη» η κατασκευή Εστιών, οι σπουδαστές του ΤΕΙ Θεσ/νίκης με τον δήμαρχο του ΠΑΣΟΚ Μπουτάρη, που σιγόνταρε στην καταστολή της απεργίας των εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ, οι τεχνολόγοι της ΣΓΤΚΣ με την προϊσταμένη τμήματος και ταυτόχρονα ιδιοκτήτρια βιομηχανίας συσκευασίας;

Οι κυβερνητικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ όχι μόνο συμφωνούν με το σχέδιο «Αθηνά» και με τις προτάσεις της κυβέρνησης, αλλά έχουν πρωτοστατήσει τα προηγούμενα χρόνια στο να υλοποιηθούν οι αντιλαϊκές αποφάσεις για τα ΑΕΙ - ΤΕΙ που έχουν φτάσει τις σπουδές στη σημερινή άθλια κατάσταση. Τώρα, σε σχολές που κλείνουν ή συγχωνεύονται μετατράπηκαν σε «ανεξάρτητους», για να μπορούν να αποποιούνται τις τεράστιες ευθύνες που έχουν και να γίνονται η φωνή όλων των παραπάνω μέσα στα ιδρύματα. Προπαγανδίζουν με φανατισμό μαζί με καθηγητές το «έξω τα κόμματα» για να διώξουν από τις σχολές το ΜΑΣ που κάνει προσπάθεια ο αγώνας ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά» να γενικευτεί ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης στην κοινωνία και στην παιδεία.

Η συμμαχία της κυβερνώσας αριστεράς, οι ομάδες των ΕΑΑΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, στην Αθήνα, αφού απείχαν πλήρως σε όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων τους δύο προηγούμενους μήνες, με πρόσχημα την εξεταστική, τώρα ξύπνησαν από το λήθαργο και θέλουν να οργανώσουν αγώνα φαρσοκωμωδία, γιατί σε ένα μήνα, στις 17 Απρίλη, θα γίνουν οι φοιτητικές εκλογές. Αυτή είναι η άποψή τους για το κίνημα: Αγώνας μια στο τόσο, όταν διατάξουν οι Πρυτάνεις και οι καθηγητές ή πριν τις εκλογές. Στην υπόλοιπη Ελλάδα, παρίσταναν τους ανεξάρτητους μαζί με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, έφτιαχναν ακροατήριο για συγκεντρώσεις που ομιλητές ήταν κυβερνητικοί βουλευτές. Στο Αίγιο, ομιλητές στην ίδια συγκέντρωση ήταν βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, του ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχιχουντικός υμνητής της Χρυσής Αυγής μητροπολίτης Αμβρόσιος!

Η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας απευθύνει κάλεσμα σε ανυποχώρητη δράση για την οργάνωση του αγώνα και του κινήματος. Καλεί φοιτητές και σπουδαστές να παλέψουν με τις επιτροπές αγώνα, με τους συλλόγους, με το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών σε σχολές, τμήματα, έτη. Με τη δική τους γνώμη και πρόταση. Να παλέψουν ενάντια στη συνολική διάλυση των ΤΕΙ, στην υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων που φορτώνει το κόστος σπουδών στις πλάτες των σπουδαστών, στην εμπορευματοποίηση της γνώσης, στην επιχειρηματική λειτουργία, στο κουτσούρεμα της επιστημονικής γνώσης και το ξεπούλημα της έρευνας, στο σκλαβοπάζαρο των 400 ευρώ μέχρι τα 29. Να πάρουν πάνω τους τη διεξαγωγή των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών στις 17 Απρίλη με στόχο ενεργούς και ζωντανούς φοιτητικούς συλλόγους και μαχητικά όργανα. Να ενισχύσουν τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ, που δημιουργούνται σε κάθε σχολή από τα μέλη της ΚΝΕ και κάθε φοιτητή που δεν ανέχεται τις μισές σπουδές, τη μισή δουλειά, τη μισή ζωή.


Νίκος ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Με διαφορετικές «μάσκες», στην ίδια πλευρά

Δημιουργούνται ομάδες κρούσης σε όλους τους συνδέσμους και η Χρυσή Αυγή θεωρούσε αυτούς τους χώρους προνομιακούς για τη δράση της...

Eurokinissi

Δημιουργούνται ομάδες κρούσης σε όλους τους συνδέσμους και η Χρυσή Αυγή θεωρούσε αυτούς τους χώρους προνομιακούς για τη δράση της...
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το μαθητικό διήμερο της ΚΝΕ με κεντρικό σύνθημα των εκδηλώσεων «Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους», στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου.

Εκατοντάδες μαθητές από όλες τις γωνιές της Αττικής, με ιδιαίτερη τη συμμετοχή των παιδιών από τις γύρω περιοχές, διασκέδασαν με πάρτι, συναυλίες από μαθητικά συγκροτήματα. Εφτιαξαν γκράφιτι με συνθήματα όπως «Στον πόλεμό τους απαντάμε με επανάσταση» κ.ά., συζήτησαν και παρακολούθησαν ένα διαφορετικό «μάθημα» πολιτικής οικονομίας. Προβληματίστηκαν για ζητήματα που αφορούν στις αιτίες της κρίσης που ζούμε σήμερα, στις συνέπειές της στους μαθητές. Τα ερωτήματα για τη διέξοδο από την κρίση έδιναν και έπαιρναν, για την ανάγκη οργάνωσης της πάλης.

Στην επιτυχία της εκδήλωσης συνέβαλε ότι επιλέχθηκε η συγκεκριμένη περιοχή από την Οργάνωσή μας. Στο Περιστέρι, στους Αγίους Αναργύρους, στα Λιόσια, στο Αιγάλεω, στην Πετρούπολη, στο Μενίδι και τις άλλες φτωχογειτονιές της Δυτικής Αθήνας είναι ακόμη πιο πιεστικά τα προβλήματα για τα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, επιπτώσεις που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα και που οξύνονται σε συνθήκες κρίσης. Στις εργατικές δυτικές συνοικίες της Αθήνας, εκεί που η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια βρίσκονται στα πιο υψηλά επίπεδα. Εκεί που πολλοί μαθητές τα φέρνουν δύσκολα πέρα, δουλεύουν παράλληλα με το σχολείο για να βοηθήσουν την οικογένεια, εκεί που πολλοί παρατάνε το σχολείο για να βγουν στο μεροκάματο.

Ποιανού φωνή άραγε μπορεί να ήταν στη συγκεκριμένη εκδήλωση, στη συγκεκριμένη περιοχή, τι δουλειά έχει η ΚΝΕ στη γειτονιά μας;

  • Θα μπορούσε να είναι η φωνή των αφεντικών που έχουν το φόβο τους, δικαιολογημένος και απόλυτα υπαρκτός, ότι αυτά τα παιδιά, ειδικά από τέτοιες γειτονιές, θα σκεφτούν, θα προβληματιστούν και τελικά θα επιλέξουν να μετατρέψουν την οργή τους σε οργανωμένο αγώνα για την ανατροπή τους.
  • Θα μπορούσαν να είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους στη Βουλή, οι δήμαρχοι και οι διάφοροι τοπικοί παράγοντες, οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις που όπου σταθούν και όπου βρεθούν διατυμπανίζουν ότι ο αγώνας για αξιοπρεπή ζωή είναι ανέφικτος, ανούσιος, τελευταία και παράνομος.
  • Θα μπορούσε να είναι ο ΣΚΑΪ, η «Καθημερινή», το «Βήμα» και άλλα αστικά ΜΜΕ - μέσα των καπιταλιστών, που βγάζουν σπυριά σε οποιαδήποτε παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που έχουν και αυτοί το μερτικό τους, και μάλιστα μεγάλο, στον αντικομμουνισμό.
  • Θα μπορούσε να είναι κάποιος καθηγητής απ' αυτούς που στα σχολεία διδάσκουν την υποταγή και τα ψέματα, δίνουν τη δική τους μάχη για να μην αγωνιστούν όταν και όποτε το επιλέγουν οι μαθητές, για να διαπαιδαγωγήσουν νέους με σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς καμία απαίτηση από τη ζωή.

Κι όμως, το ρόλο αυτών έπαιξαν κάποιοι άλλοι το βράδυ της Κυριακής 3 Μάρτη στο χώρο γύρω από το Εκθεσιακό Κέντρο. Οταν δύο ΚΝίτες μαθητές απομακρύνθηκαν από το χώρο όπου γινόταν η εκδήλωση, σ' ένα στενάκι είχαν στήσει καρτέρι δύο «περίεργοι τύποι», που κινήθηκαν εναντίον τους λέγοντάς τους την παραπάνω ατάκα.

Βέβαια, δεν τα είχαν υπολογίσει πολύ καλά οι συγκεκριμένοι και τράπηκαν σε φυγή. Τα μέλη της ΚΝΕ ούτε τρομοκρατήθηκαν ούτε τρομοκρατούνται ούτε θα ανεχτούν τέτοιου είδους ενέργειες.

Κάτι μας θυμίζει...

Η πρακτική τους και ό,τι κράταγαν μαζί τους φέρνουν στο μυαλό διάφορες σκέψεις. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι σχέση έχουν με συγκεκριμένες ομάδες που λειτουργούν με αυτές τις μεθόδους, όμως επειδή έχουμε πείρα από αντίστοιχα περιστατικά λέμε τα εξής:

Να πώς μεταφέρεται η φωνή του αφεντικού...

Την ίδια ώρα σε όλη την περιοχή του Περιστερίου κυκλοφορούσαν διάφοροι συνδεσμίτες αφού μόλις είχε τελειώσει ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Είναι γνωστό ότι για μερικούς από αυτούς το γνωστό στο χώρο, «πάνω απ' όλα η ομάδα», έχει δώσει τη θέση του στο «πάνω απ' όλους και όλα ο πρόεδρος, ή κάποιοι επιχειρηματίες», που μεθοδεύουν να γίνουν πρόεδροι στις ΠΑΕ και ΚΑΕ, με το αζημίωτο φυσικά. Αλλοι πιάνουν πόστα στην επιχείρηση του εκάστοτε προέδρου, άλλοι, απλά, κάνουν μεροκάματα και άλλοι, ακόμη πιο απλά, επιχορηγούνται. Ετσι, μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε ιδιωτικούς στρατούς υπεράσπισης επιχειρηματικών συμφερόντων και αξιοποιούνται για ευρύτερους σχεδιασμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την ομάδα ως αθλητικό σύλλογο, σωματείο κ.λπ. Ολα αυτά σε συνδυασμό με τη στενή σύνδεση με τη νύχτα, το οργανωμένο έγκλημα, το εμπόριο ναρκωτικών.

Είναι επίσης γνωστό ότι αυτή η κατάσταση μέσα στους συνδέσμους οπαδών ευνοεί να παρεμβαίνουν και σε πολλές περιπτώσεις να παίζουν και καθοριστικό ρόλο πολιτικές δυνάμεις κάτω από τη μάσκα του «αντισυστημικού», «ενάντια στην αστυνομία και το κράτος». Πόσο αντισυστημικό είναι άραγε να υποστηρίζεις με όλους τους τρόπους έναν μεγαλοβιομήχανο, έναν εφοπλιστή, έναν τραπεζίτη, να κατεβαίνεις στο δρόμο για να διεκδικείς να διαγραφούν τα χρέη του;

Ετσι μεταφέρεται και η φωνή των πιο αντιδραστικών πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου

Μιλάμε κύρια για τη Χρυσή Αυγή, που μαζί με τους μετανάστες βάζει στο στόχαστρο και όσους τολμούν να παλέψουν ενάντια στο σύστημα, σηκώνουν κεφάλι και διεκδικούν. Οχι μόνο αυτοτελώς αλλά και μέσα από τους συνδέσμους. Στη Χρυσή Αυγή (19/9/1997) σε άρθρο με τίτλο «Φίλαθλοι και Εθνικισμός» ο τότε υπεύθυνος νεολαίας, Γ. Μάστορας, ανέφερε: «Τόσο στις μεγάλες ομάδες των Αθηνών όσο και στις επαρχιακές ομάδες, υπάρχουν ισχυροί πυρήνες εθνικιστών οπαδών. Εχουμε διατυπώσει και στο παρελθόν την άποψή μας πως οι χώροι των αθλητικών συναντήσεων προσφέρονται για την προώθηση των εθνικιστικών θέσεων και ιδεωδών και φυσικά δε θα μείνουμε άπραγοι στο συγκεκριμένο τομέα. Το θέμα αυτό έχει πολύ "ψωμί" για να το αφήσουμε ανεκμετάλλευτο». Σήμερα, ειδική δουλειά γίνεται και στους συνδέσμους της Εθνικής Ελλάδας, ιδιαίτερα με τη «Γαλάζια Στρατιά», όπου ήταν επικεφαλής για χρόνια ο Παναγιώταρος (έτσι έγινε γνωστός ο βουλευτής πλέον με τη Χρυσή Αυγή) και που πρωτοστατούσε σε συντονισμένες επιθέσεις εναντίον μεταναστών.

Στην επίθεση ενάντια στο λαϊκό κίνημα δεν βρίσκονται μόνοι τους. Υπάρχουν και άλλες δυνάμεις, με άλλες «φορεσιές», που διακατέχονται από έντονο αντικομμουνισμό, έχθρα για το εργατικό κίνημα, που οργανώνονται και αυτές μέσα στους συνδέσμους, διάφορες ομάδες του αυτοαποκαλούμενου «αναρχοαυτόνομου» χώρου.

Δημιουργούνται ομάδες κρούσης σε όλες τις ομάδες, με πλήρη εξοπλισμό, οι οποίες εκπαιδεύονται και προπονούνται στα μεταξύ τους «ραντεβού» και έχουν στόχο πέρα απ' όλα τ' άλλα να χτυπήσουν και το λαϊκό - εργατικό κίνημα, να παίξουν το ρόλο της καταστολής, της περιφρούρησης του συστήματος, απέναντι σε όποιον τολμάει να σηκώνει κεφάλι (π.χ., η συμμετοχή τους στην επίθεση που δέχτηκε το ΠΑΜΕ στη 48ωρη απεργία, στις 19 - 20/10/2011, με αποτέλεσμα έναν νεκρό και δεκάδες τραυματίες).

Ολα αυτά δεν είναι καινούρια αφού για χρόνια και όχι μόνο στην Ελλάδα οι συγκεκριμένοι χώροι αποτελούν πεδίο δράσης τέτοιων ομάδων που εκμεταλλεύονται την αγάπη ενός κόσμου για μια ομάδα, τα φτηνά εισιτήρια, τις εκδρομές.

Να πάρουν την απάντηση που τους αξίζει... Απομόνωση όπου ξεμυτίζουν...

Οποιος και να έπαιξε αυτό το ρόλο στη συγκεκριμένη περίπτωση, του δόθηκε μαχητική απάντηση. Να απομονωθούν όπου υπάρχουν, να μην μπορούν να στεριώσουν σε κανένα χώρο όπου ζει, δουλεύει, μορφώνεται η νεολαία από τα λαϊκά στρώματα. Οχι όμως μόνο από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αλλά συνολικά από τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία. Είναι το μακρύ χέρι του συστήματος, όποια μάσκα και αν φορέσουν.


Ν. Α.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ