Για την ...κοινωνική συνοχή κόπτεται η ΓΣΕΕ, σύμφωνα με ανακοίνωσή της για τη νέα δραματική αύξηση της ανεργίας. «Η αύξηση της ανεργίας σε συνδυασμό με τη μείωση του επιδόματος ανεργίας διαμορφώνουν ένα ιδιαίτερα εκρηκτικό μείγμα με απρόβλεπτες κοινωνικές επιπτώσεις», σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση. Το πρόβλημα της ΓΣΕΕ είναι οι «απρόβλεπτες κοινωνικές επιπτώσεις», δηλαδή, το γεγονός ότι, εξαιτίας των άγριων αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων καθώς και της ανέχειας που μεγαλώνει σε κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια, μπορεί να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να οργανωθεί ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό η ΓΣΕΕ δεν το θέλει, ως πιστός υπηρέτης της πολιτικής των μονοπωλίων.
Γι' αυτό, άλλωστε, ζητά «άμεσα και αποτελεσματικά αναπτυξιακά μέτρα για την ενίσχυση της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας αλλά και γενναία κοινωνικά μέτρα υποστήριξης και ενίσχυσης των ανέργων». Ο,τι δηλαδή, ζητά και κάθε αστική πολιτική δύναμη, που θέλει «ανάπτυξη». Αυτό όμως που - σκόπιμα - δε λέει η ΓΣΕΕ είναι πως όλα αυτά τα μέτρα, που οδήγησαν στη σημερινή δραματική αύξηση της ανεργίας, αποσκοπούν ακριβώς στην ανάπτυξη. Στην ανάπτυξη, βέβαια, που υπηρετεί το κεφάλαιο και γι' αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε τη μάστιγα της ανεργίας ούτε τα άλλα λαϊκά προβλήματα.
Λαθροχειρία της ATTAC
Η αληθινή φωτογραφία του πανό του ΚΚΕ στις 4/5/10
«Γάμο» ...με ξένα κουφέτα θέλησε να κάνει η γνωστή οργάνωση ATTAC στη Γερμανία, που προωθεί τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του καπιταλισμού. Ετσι, θέλοντας να κλέψει από την τεράστια απήχηση και το κύρος που ασκεί στα λαϊκά κινήματα σε πολλές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου η δράση του ΚΚΕ και η συμβολική κίνησή του να αναρτήσει πανό στην Ακρόπολη με το σύνθημα «Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε» με την υπογραφή του, προχώρησε σε μια λαθροχειρία. Σε βιβλίο της συγκεκριμένης οργάνωσης με τίτλο «Ευρωπαϊκή κρίση. Δρόμοι μέσα και έξω από αυτή» υπάρχει στο εξώφυλλο το πανό στην Ακρόπολη με εξαφανισμένο το σήμα του ΚΚΕ. Πρόκειται για έκδοση που κυκλοφορεί στη Γερμανία από τον εκδοτικό οίκο VSA με συγγραφείς τους Anne Karrass και Steffen Stierle .
Ωστόσο, επειδή η όλη υπόθεση δεν μπορούσε να κρυφτεί και ο εκδοτικός οίκος «πιάστηκε στα πράσα», αναγκάστηκε να κάνει την εξής «διόρθωση». Στην παρουσίαση του βιβλίου στην ιστοσελίδα του (http://www.vsa-verlag.de/detail/artikel/europakrise/) σημειώνει τα εξής: «Μέσα από μια αλυσίδα λαθών κατά το σχεδιασμό του τίτλου του εξωφύλλου χρησιμοποιήθηκε μια φωτογραφία στην οποία έχει σβηστεί το σήμα του ΚΚΕ. Ο εκδοτικός οίκος, οι συγγραφείς και η Αττάκ λυπούνται για το συμβάν αυτό. Και ακριβώς επειδή σκοπός του βιβλίου είναι η αναγνώριση της οργάνωσης της αντίστασης του ελληνικού λαού, στην οποία το ΚΚΕ παίζει ένα σημαντικό ρόλο, αυτό το λάθος είναι ακόμα πιο δυσάρεστο».
Η παραποιημένη φωτογραφία
Βεβαίως, αυτή η κίνηση στο διαδίκτυο δεν αλλάζει το γεγονός ότι το βιβλίο κυκλοφορεί με τη λαθροχειρία. Αλλά είπαμε όσα δε φτάνει «η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»....
Ενταση αστυνομοκρατίας
«Θα γεμίσουμε την Αθήνα, τις γειτονιές, το κέντρο της Αθήνας με προσωπικό το οποίο θα είναι κοντά στους πολίτες». Αυτό είναι το όραμα του νέου - παλιού υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, όπως τόνισε προχτές κατά την ανάληψη των νέων καθηκόντων του. Παράλληλα, οι δύο προτεραιότητές του είναι «η αστυνόμευση και η καταπολέμηση της εγκληματικότητας και της ανομίας». Ολα αυτά δείχνουν πως θα ενταθεί η αστυνομοκρατία και η καταστολή στα μεγάλα αστικά κέντρα, στο όνομα της καταπολέμησης της εγκληματικότητας.
Ετσι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του υπουργού, τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα. Και δεν είναι το θέμα η καταπολέμηση της εγκληματικότητας, αλλά η όλο και μεγαλύτερη τρομοκρατία των εργαζομένων, των μεταναστών, του λαού από την όλο και αυξανόμενη αστυνομική παρουσία. Αλλωστε, ο Μ. Χρυσοχοΐδης μίλησε για διαλυμένη «ΔΙΑΣ» η οποία και θα στελεχωθεί εκ νέου και με περισσότερο αριθμό ανδρών. Δεν ανέφερε τίποτα για τα ΜΑΤ, τα οποία όχι μόνο δεν έχουν έλλειψη σε προσωπικό αλλά είναι και πλήρως εξοπλισμένα, προκειμένου να μπορούν να καταστείλουν το ταξικό κίνημα και να προστατέψουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Μία πολιτική που κατακρεουργεί τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα προς όφελος των μονοπωλίων και του κεφαλαίου.
Ο λαός πρέπει να καταλάβει πως η απάντηση στην αυξανόμενη αστυνομοκρατία είναι ταξική. Είναι ο δρόμος της οργανωμένης μαζικής ταξικής πάλης, η οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας που θα συγκρουστεί με το κεφάλαιο.
Χρέος στα ... 400 δισ.!
Το παιχνίδι το 'χαν στημένο από αρχή. Φοβερό κόλπο το «κούρεμα», με ανυπολόγιστες συνέπειες για εκατομμύρια εργαζόμενους. Επικαλέστηκαν το υπέρογκο κρατικό χρέος, τα δανεικά, δηλαδή, που πήραν οι κυβερνήσεις για να «μπουκώσουν» τους διάφορους μεγαλοεπιχειρηματίες και εξαπέλυσαν έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο ενάντια στο λαό. Το πρόβλημα, βέβαια, δεν ήταν οι ανοδικές τάσεις του χρέους, αλλά η οικονομική κρίση που ξέσπασε, όταν τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους δεν τους έδιναν τα αναμενόμενα κέρδη. Η αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος της πλουτοκρατίας και ο στόχος εξασφάλισης υψηλής ανταγωνιστικότητας για το μεγάλο κεφάλαιο καθόρισαν και το εύρος των μέτρων που υιοθέτησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρχικά και η κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στη συνέχεια. Ο στόχος τους ένας και μοναδικός, Να ρίξουν την τιμή της εργατικής δύναμης σε τέτοια επίπεδα που να εξασφαλίζουν υψηλή κερδοφορία. Τα άλλα, περί αντιμετώπισης του κρατικού χρέους, ήταν το πρόσχημα και το άλλοθι της επίθεσης.
Οταν, το 2009, υποτίθεται ότι εντοπίστηκε το πρόβλημα χρέους, το ύψος του ήταν 298 δισ. ευρώ. Από τότε, στο όνομα της αντιμετώπισης του χρέους πάρθηκαν αλλεπάλληλα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής τους ζωής, με συνεχή χτυπήματα σε μισθούς και συντάξεις, στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, στις εργασιακές σχέσεις, στην ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Παράλληλα, είχαμε συνεχείς αυξήσεις στους άμεσους και έμμεσους φόρους, καθιερώθηκαν μια σειρά χαράτσια, ενώ στο τραπέζι βρίσκονται τα νέα φορολογικά μέτρα που θα ισχύσουν από τον Ιούνη. Στην πραγματικότητα, μετά από τα δύο μνημόνια και χωρίς ακόμα να έχουμε δει το τέλος αυτού του εφιάλτη, βρεθήκαμε σε μια κοινωνία με εκατομμύρια ανέργους, μισθούς των 411 ευρώ, με εργαζόμενους χωρίς υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη, ασφαλιστικά ταμεία με λεηλατημένα τα αποθεματικά τους, κοινωνία συνεχούς εξάπλωσης της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Κι όλα αυτά, υποτίθεται για το χρέος.
Βέβαια, όλη αυτήν την περίοδο, ούτε στιγμή δεν έκλεισαν οι κάνουλες στήριξης των τραπεζών, που κατάφεραν να εξασφαλίσουν κεφάλαια πάνω από 100 δισ. ευρώ. Στο τέλος, όπως ήταν αναμενόμενο, η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου έφτασε τελικά στο στάδιο του «κουρέματος», της επαναδιαπραγμάτευσης δηλαδή του κρατικού χρέους, μια διαδικασία πολύ ενδιαφέρουσα για τους πιστωτές, για να χάσουν από τα κεφάλαιά τους, διαφημίζοντας σε όλους τους τόνους και προκαλώντας τους εργαζόμενους ότι βγαίνουν κερδισμένοι από αυτήν την ιστορία.
Αλλιώς, τα δείχνει όμως ο λογαριασμός: Πέρα από τη διαδικασία εξανδραποδισμού των εργαζομένων που βρίσκεται ακόμα σε πλήρη εξέλιξη, και κόντρα στην κοροϊδία ότι δήθεν μας διαγράφουν χρέη, το 2010 και το 2011 πληρώσαμε τόκους 30 δισ. ευρώ, ενώ τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2015 θα πληρωθούν τόκοι πάνω από 70 δισ. ευρώ. και στα τέλη του 2015, στην καλύτερη περίπτωση, το χρέος θα κινείται γύρω από τα 400 δισ. ευρώ!!! Μας λένε, δηλαδή, ότι για να αντιμετωπιστεί το χρέος των 298 δισ. ευρώ, γκρεμίσανε ολόκληρη την κοινωνία, πλήρωσαν και τόκους 100 δισ. ώστε το 2015 να χρωστάμε 400 δισ. Πολλοί είναι εκείνοι που, μετά από τόσα, συνειδητοποιούν ότι το «κούρεμα» αποτελεί μέρος της αντιλαϊκής επίθεσης της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου. Μόνο που στις μέρες μας αυτό δε φτάνει. Χρειάζεται στράτευση στο άλλο, το Λαϊκό Μέτωπο, για αντίσταση και αντεπίθεση.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Φτώχεια και εξαθλίωση για το λαό...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΟΙ «ΘΥΣΙΕΣ» ΜΑΣ, λοιπόν, έπιασαν τόπο! Το PSI πήγε καλά και η συμμετοχή ήταν μεγάλη. Γι' αυτό θα πρέπει να κάνουμε ... άλλες τόσες «θυσίες» και ακόμη περισσότερες!
Μόνο που οι δικές μας «θυσίες» δεν είναι ...καθόλου εθελοντικές, τουναντίον επιβάλλονται με σκληρή καταστολή και εκβιασμούς. Σε αντίθεση με τα όσα συμβαίνουν φυσικά για τους μετέχοντες στο PSI.
Αυτοί «δίνουν» κάτι, που ούτως ή άλλως δεν θα έπαιρναν ποτέ, το κάνουν με τους καλύτερους δυνατούς όρους και σε αντάλλαγμα κερδίζουν μια Ελλάδα ...με «φιλοεπενδυτικό πνεύμα».
Δηλαδή, φθηνότερο κι ευέλικτο εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, νέες αγορές για το χρήμα που έχουν αποθησαυρίσει, μείωση της φορολογίας τους, επιδοτήσεις, προνόμια και όλη τη νομοθεσία προσαρμοσμένη στα συμφέροντά τους.
Προφανώς, λοιπόν, οι τραπεζίτες και όλα τα υπόλοιπα τμήματα του κεφαλαίου που διαπλέκονται μαζί τους κάθε άλλο παρά ...χαμένα είναι από την όλη ιστορία. Τουναντίον, σε συνεργασία με την κυβέρνηση και όσους τη στήριξαν, «κάθονται στο σβέρκο μας» για δεκαετίες.
Ισως για όλα αυτά να βρίσκουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν ο Παπαδήμος, ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς (μια και αυτό επιδίωκαν από την αρχή και αυτά τα συμφέροντα εξυπηρετούν) όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο για τον ελληνικό λαό.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τους βεβαιώνουμε ότι δε δίνει δεκάρα τσακιστή για τις ανταλλαγές των ομολόγων τους και τα κερδοσκοπικά κολπάκια τους. Για το δικό του βιοτικό επίπεδο που κατακρημνίζεται ενδιαφέρεται και πολύ καλά κάνει.
Είναι, άλλωστε, μια καλή ευκαιρία να διαπιστώσει τι πραγματικά συμβαίνει και ποιος πραγματικά κερδίζει από όσα γίνονται. Κυρίως, όταν τους βλέπει να κάνουν πάρτι και ο ίδιος να βυθίζεται στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Σάρωμα των κομμάτων της πλουτοκρατίας
Γρηγοριάδης Κώστας
Καμία εξήγηση δεν αισθάνεται υποχρεωμένη να δώσει η κυβέρνηση για το κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, αποφάνθηκε με περίσσια αλαζονεία ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Οταν ρωτήθηκε χθες (από τον Σκάι) «αν η κυβέρνηση πρέπει να δώσει εξηγήσεις στην κοινή γνώμη ως προς το σκέλος των ασφαλιστικών ταμείων», ο Π. Καψής απάντησε υπεροπτικά ότι «δεν είναι θέμα να δώσει (σ.σ. η κυβέρνηση) εξηγήσεις στην κοινή γνώμη». Είναι ευνόητο ότι δεν θέλει η κυβέρνηση να χαλάνε το κλίμα της θριαμβολογίας και να μειώνουν την «ιστορική επιτυχία» του PSI τέτοιες «λεπτομέρειες». Οσο όμως και αν την ενοχλεί, δεν μπορεί να αποκρύψει την πραγματικότητα, ότι δηλαδή με το PSI κούρεψε στο μισό την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων, δηλαδή τη μείωσε κατά 10-12 δισ. ευρώ. Ούτε μπορεί να κρύψει ότι ενώ για τις τράπεζες έχει διασφαλίσει πακτωλό δισεκατομμυρίων για να τις θωρακίσει από το κούρεμα του χρέους, για τη ζημιά που υπέστησαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων δεν προτίθεται να δώσει ούτε ένα ευρώ! Οι διαβεβαιώσεις που έδωσε στη συνέχεια ο εκπρόσωπος για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ότι τάχα «η κυβέρνηση εγγυάται τις συντάξεις», είναι άνευ πρακτικού αντικρίσματος και ηχούν μόνο ως κακόγουστο αστείο. Παντελώς ανυπόστατα και κατασκευασμένα είναι επίσης τα στοιχεία των κυβερνώντων ότι τάχα «το κράτος έδωσε τα τελευταία δέκα χρόνια 152 δισ.. ευρώ για τις συντάξεις». Οι μόνοι που πληρώνουν για τις συντάξεις είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ο λαός πρέπει να εκμηδενίσει την πολιτική δύναμη των κομμάτων της πλουτοκρατίας, να ανατρέψει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία.
Προκαλεί ανέργους και εργάτες ...
Προκαλεί κάθε άνεργο αλλά και εργάτη η «Δημοκρατική Συμμαχία»: Προχτές κι ενώ ανακοινώθηκε ότι η επίσημη ανεργία ξεπερνά το ένα εκατομμύριο βγήκε να ...«εξηγήσει» (μέσω δήλωσης του βουλευτή Γ. Κοντογιάννη) πως αυτό οφείλεται στην «αναβλητικότητα» και τις «ανεπάρκειες της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ». Αλήθεια, πού την είδε την «αναβλητικότητα» και την «ανεπάρκεια»; Αν είναι κάτι που χαρακτηρίζει το κυβερνητικό έργο είναι η αποφασιστικότητα με την οποία - ειδικά τους τελευταίους μήνες - νομοθετεί, διαπραγματεύεται, εξειδικεύει, επιβάλλει με κάθε τρόπο ό,τι απαιτούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Τι προτείνει όμως η ΔΗ.ΣΥ. για την αντιμετώπιση της ανεργίας; «Να ενεργοποιηθούν προγράμματα στήριξης της επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης». Μα αυτά ήδη υπάρχουν. Κάθε λίγο και λιγάκι υπουργείο Εργασίας και ΟΑΕΔ τέτοια ανακοινώνουν. Ομως, η ανεργία όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά γίνεται όλο και πιο οδυνηρή για τους χιλιάδες που το μισό χρόνο «απασχολούνται» με άθλιους «μισθούς» και τον υπόλοιπο επιστρέφουν στην «επίσημη» ανεργία.
Η ΔΗΣΥ προτάσσει για την ανεργία τις ίδιες «συνταγές» με βάση τις οποίες, εδώ και χρόνια, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου όχι μόνο αποτυγχάνουν να λύσουν την ανεργία αλλά και αξιοποιούν για να εξασφαλίσουν φτηνά εργατικά χέρια στη μεγαλοεργοδοσία. Οι προτάσεις της είναι απόδειξη ότι το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, ώστε κι αν ακόμα φύγουν από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να καταλήξουν στις δυνάμεις εκείνες που ξεπηδούν, για να πουν και να κάνουν τα ίδια ακριβώς ολέθρια για το λαό πράγματα.
.. και απαιτεί τη σφαγή τους
Η ΔΗ.ΣΥ ζητά ακόμα «να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τη μείωση του κράτους και της παρέμβασής του στην οικονομία» αλλά και «να αρθεί το πλήθος αντικινήτρων που εμποδίζουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και να δημιουργηθεί ευνοϊκό περιβάλλον για την προσέλκυση επενδύσεων που θα δώσουν νέες θέσεις εργασίας». Δηλαδή, ζητά να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις, να απελευθερωθούν οι απολύσεις, να ... «εξαφανιστεί από προσώπου Γης» το 8ωρο κι ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, να κυριαρχήσουν μισθοί πείνας σαν κι αυτούς που ζητούν οι Θεσσαλοί βιομήχανοι (300 ευρώ το μήνα).
Μάλιστα, καταλήγοντας, η δήλωση του στελέχους της ΔΗ.ΣΥ διαπιστώνει ότι «οποιαδήποτε καθυστέρηση φέρνει πιο κοντά την κοινωνική έκρηξη και αναγκάζει τους νέους να φεύγουν από τη χώρα». Τρέχει να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, γιατί οι λαϊκές αντιδράσεις μεγαλώνουν κι η παρέμβαση του οργανωμένου ταξικού κινήματος μπορεί να γίνει καταλυτικός παράγοντας για την αποτελεσματικότητα και την προοπτική των αγώνων. Τι λέει ουσιαστικά η ΔΗ.ΣΥ; Πρέπει να πάρουμε μέτρα γιατί οι εργάτες μπορεί να οργανωθούν, να ξεσηκωθούν, να εμποδίσουν την επίθεση. Αξιος διεκδικητής της εφαρμογής των απαιτήσεων του κεφαλαίου, λοιπόν η ΔΗ.ΣΥ.
Ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων
Οσο περισσότερο εντείνεται η άγρια αντιλαϊκή και αντεργατική επίθεση, τόσο επιτακτικότερη είναι η ανάγκη συλλογικής, οργανωμένης, μαζικής και μαχητικής αντίστασης των εργαζομένων σε αυτήν. Οι συλλογικές συμβάσεις κατακρεουργούνται, οι μισθοί βυθίζονται στα Τάρταρα, όχι μόνο εξαιτίας των περικοπών, αλλά και λόγω της ακρίβειας και της φοροληστείας. Μόνο οι καταγεγραμμένοι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, με την πραγματική ανεργία να είναι ακόμη υψηλότερη. Για παιδεία και υγεία, οι λαϊκές οικογένειες βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, σε μια περίοδο που η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιτρέπει ακόμη καλύτερες υπηρεσίες, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν. Η πρόνοια, μετατρέπεται σε ψίχουλα για εξαθλιωμένους.
Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, οι εργαζόμενοι καλούνται να πάρουν την υπόθεση της πάλης στα χέρια τους και η ευθύνη των ταξικών δυνάμεων, σε αυτή την κατεύθυνση είναι μεγάλη. Πώς, όμως, μπορεί οι εργαζόμενοι να πάρουν την πάλη στα χέρια τους; Αρκεί και μόνο η προκήρυξη κάποιων απεργιών ή κινητοποιήσεων στους κλάδους ή στα σωματεία από τα Διοικητικά Συμβούλια; Οχι. Χρειάζεται σχέδιο κατά κλάδο, κατά εργοστάσιο, κατά επιχείρηση. Με υπομονή και επιμονή να αναδεικνύονται οι αληθινές αιτίες της κρίσης, να οπλίζονται οι εργαζόμενοι ενάντια στην τρομοκρατία συγκυβέρνησης - πλουτοκρατίας και αστικών μέσων ενημέρωσης. Γι' αυτό χρειάζεται καλή προετοιμασία των γενικών συνελεύσεων στους τόπους δουλειάς, με στόχο ο κόσμος να ξεθαρρέψει, να μιλήσει, να βγει μπροστά, να παίρνει, αργά αλλά σταθερά, όλο και περισσότερες ευθύνες. Να γίνονται συζητήσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις, και να μετριούνται όλο και περισσότερες δυνάμεις στις μαζικές διαδικασίες και στον αγώνα.
Δύο είναι τα κρίσιμα στοιχεία σε αυτή τη διαδικασία. Πρώτον, να δυναμώσει η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη απέναντι στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, στις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να αποκαλυφθεί καθαρότερα ο ρόλος τους στους εργαζόμενους. Πώς και με ποιο τρόπο, ενισχύουν κάθε φορά την εργοδοσία σε κάθε εργοστάσιο, κάθε επιχείρηση, κάθε κλάδο. Ταυτόχρονα, και σε συνδυασμό, να μπαίνει όλο και καθαρότερη στάση απέναντι στην εργοδοσία. Η εργοδοσία θα χρησιμοποιήσει όλους τους τρόπους, τις απολύσεις, την άμεση και έμμεση τρομοκρατία, τις απειλές, τους εκβιασμούς, για ν' αναγκάσουν τους εργαζόμενους σε συμβιβασμό. Οι εργαζόμενοι μόνο συλλογικά μπορούν να αντιμετωπίσουν τέτοια επίθεση. Στη μάχη αυτή ξεχωριστό ρόλο μπορούν να έχουν οι δυνάμεις στις λαϊκές συνοικίες, έτσι ώστε να συνδέονται οι τόποι δουλειάς με τις εργατογειτονιές.
Ακόμη, όμως, και εκεί που οι ταξικές δυνάμεις είναι μειοψηφία, απαιτείται καλύτερη, απαιτητική, συντονισμένη δουλειά. Να ξεμπροστιάζονται οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να σχεδιάζεται η άσκηση πίεσης από τα κάτω, με υπογραφές, με συσκέψεις, με γενικές συνελεύσεις, με επιτροπές αγώνα, με αποφάσεις κόντρα και ενάντια στις αποφάσεις των πλειοψηφιών. Να προετοιμάζονται οι εργαζόμενοι για σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες, να αποκτούν όλο και περισσότερο εμπιστοσύνη στη δύναμή τους. Ετσι μπορεί να ανοίγει ο δρόμος ώστε οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιούν πως αυτοί μπορούν να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους και ταυτόχρονα να οργανώνουν οι ίδιοι τον αγώνα. Ετσι θα δυναμώνει η πάλη ενάντια στην εξαθλίωση της λαϊκής οικογένειας. Θα συγκεντρώνονται και θα ατσαλώνονται εργατικές και λαϊκές δυνάμεις στην πάλη για να βάλουν εμπόδια στην εφαρμογή των μέτρων, στη ρότα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.
2η Εκδοση 
Feeds
