Παρασκευή 10 Φλεβάρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κουτί ... εξαπάτησης

«Απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες και ζητάμε τη συμβολή τους για να βελτιώσουμε όσα μας δυσκολεύουν στην καθημερινή μας ζωή και κυρίως στην επαφή με το σύνολο της κρατικής δομής και λειτουργίας. Παρακαλούμε η επικοινωνία να γίνεται (σ.σ. παρατίθενται τηλέφωνα, φαξ, ηλεκτρονικές διευθύνσεις). Η επίλυση των προβλημάτων θα είναι το κύριο μέλημά μας και ταυτόχρονα η αξιολόγηση, η ομαδοποίηση και η επεξεργασία ώστε να διερευνήσουμε τις δυνατότητες παρέμβασης και να οδηγηθούμε σε ευρύτερες κυβερνητικές πρωτοβουλίες και δράσεις που θα βελτιώνουν την ποιότητα ζωής». Θα ήταν ανέκδοτο, αν δεν ξεχείλιζε κυνισμό, η δήλωση του υπουργού Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρη, που σε υλοποίηση προηγούμενης απόφασης ενεργοποιεί το «κουτί παραπόνων» στο Μέγαρο Μαξίμου! Αλλα, για να έχουμε καλό ερώτημα, δεν τα ξέρει τα προβλήματα του κόσμου η κυβέρνηση; Μήπως δεν ακούει τα συνδικάτα ή το οργανωμένο κίνημα των αγροτών να φωνάζουν μαχητικά τα προβλήματα και τις διεκδικήσεις τους, τις οποίες η ίδια απορρίπτει; Είναι άραγε έλλειψη ενημέρωσης το γεγονός ότι φορτώνει το λαό και με νέες αντιλαϊκές θυσίες; Επομένως, πρόκειται για ένα ακόμα μέτρο κοροϊδίας και εξαπάτησης του λαού.

Πραγματικό σανό

Την τιμητική της είχε πάλι σε ομιλία του Π. Πολάκη η «εξουσία», την οποία δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά παλεύει να την πάρει... «Η Αριστερά βρίσκεται μεν στην κυβερνητική εξουσία εδώ και δύο χρόνια, και προσπαθεί να πάρει την πραγματική εξουσία...», είπε ο αν. υπουργός Υγείας, συμπληρώνοντας τα λόγια του με τις διαβεβαιώσεις για «κλείσιμο της αξιολόγησης». Την πραγματική εξουσία την έχουν πάντα τάξεις, κοινωνικές δυνάμεις, έτσι σήμερα όπως και χτες, την εξουσία έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που ανεξάρτητα της σύνθεσής τους είναι όργανα αυτής της εξουσίας. Τέτοια είναι και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέται, όμως, κανείς: Αραγε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που για λογαριασμό της ανάκαμψης του κεφαλαίου εφαρμόζει τα παλιά και φέρνει καινούργια αντιλαϊκά μέτρα, απειλεί την εξουσία του κεφαλαίου; Και να την δώσει, αλήθεια, σε ποιον; Στο λαό που με την πολιτική της τσακίζει; Αραγε, για το «πάρσιμο» της εξουσίας συζητούν στις συναντήσεις με τους «Ρόθτσιλντ» και τους διάφορους μονοπωλιακούς ομίλους; Το απόθεμα από «πραγματικό σανό», που έχουν εκεί στην κυβέρνηση, είναι πολύ και δεν τρώγεται με τίποτα...

Γνωστοί και μη εξαιρετέοι

Οσο πλησιάζουν οι εκλογές σε Γερμανία και Γαλλία, τόσο πυκνώνουν και στη χώρα μας διάφορες φωνές που καλούν τους σοσιαλδημοκράτες αυτών των χωρών να στρίψουν πιο «αριστερά» το τιμόνι, προκειμένου να ηττηθεί εκλογικά η «δεξιά» και η «ακροδεξιά». Για τον ίδιο λόγο, παροτρύνουν τα αυτοαποκαλούμενα «αριστερά» κόμματα να στηρίξουν τους σοσιαλδημοκράτες υποψήφιους. Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο και επανέρχεται σε νέα έκδοση κάθε φορά που το σύστημα αναζητάει αποκούμπι στη δοκιμασμένη και πάντα έτοιμη για τέτοιες αποστολές σοσιαλδημοκρατία «παλιά» και «νέα». Θυμίζουμε ότι ο σοσιαλδημοκράτης Ολάντ προβλήθηκε ως το αντίπαλο δέος στον «δεξιό» και «νεοφιλελεύθερο» Σαρκοζί στη Γαλλία, μέχρι να αποδειχτεί στην πράξη ότι ήταν ο επικεφαλής μιας από τις πλέον αντεργατικές - αντιλαϊκές κυβερνήσεις στη χώρα αυτή. Παρόμοια πείρα έχουν τα λαϊκά στρώματα και στη Γερμανία, όπου το κεφάλαιο γεύεται ακόμα τους καρπούς των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ, στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αλλά και ο τωρινός υποψήφιος του SPD, ο Μ. Σουλτς, δεν προήλθε από παρθενογένεση, χώρια που το κόμμα του συγκυβερνά για χρόνια με τους χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, τους οποίους όψιμα αναγορεύουν τώρα σε αντίπαλους. Επομένως, καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να τρέφει ο λαός και στην Ελλάδα ότι αν νικήσουν αυτές οι δυνάμεις, κάτι καινούργιο θα προκύψει στην ΕΕ προς όφελος των δικών του συμφερόντων. Αλλωστε, τη σοσιαλδημοκρατία στη διακυβέρνηση τη ζει από πρώτο χέρι και στην Ελλάδα, ανεξάρτητα αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί βελτιωμένη έκδοση σε σχέση με τα πρωτότυπα κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ.

Ο καθένας με το ρόλο του

«Στη συνάντηση υψηλού επιπέδου στην Ουάσιγκτον μεταξύ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά και της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας μετέχει η ΓΣΕΕ μέσω του Προέδρου της Γιάννη Παναγόπουλου». Με αυτά τα λόγια και υπό τον τίτλο «Συνάντηση Υψηλού Επιπέδου στην Ουάσιγκτον» (!) ανήγγειλε χτες, με δελτίο Τύπου, η ΓΣΕΕ τη συμμετοχή της στη μάζωξη των κορακιών του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στην εν λόγω ανακοίνωση, η ΓΣΕΕ ζήτησε να μάθει από την κα Λαγκάρντ τις «προϋποθέσεις που θα καθορίσουν τη συμμετοχή του Ταμείου ή όχι στο πρόγραμμα»! Τέτοια αγωνία για τη συμμετοχή του ΔΝΤ ούτε η κυβέρνηση δεν έχει... Την ώρα που αυτές τις μέρες το ΠΑΜΕ και συνδικάτα δίνουν τη μάχη για την οργάνωση των συλλαλητηρίων στις 21 Φλεβάρη ενάντια σε αυτά που το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και οι «θεσμοί» ετοιμάζουν σε βάρος των εργαζομένων, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ κομπάζει για τις «υψηλού επιπέδου» συναντήσεις της με το ΔΝΤ και τους άλλους σφαγείς των εργασιακών - λαϊκών δικαιωμάτων. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που η ΓΣΕΕ χαριεντίζεται στα σαλόνια τους με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Αλλά έτσι είναι: Ο καθένας με το ρόλο του και την αποστολή του.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1519 Ο Ισπανός κονκισταδόρ Φερνάντο Κορτέζ αποπλέει από την Κούβα με κατεύθυνση το τότε άγνωστο Μεξικό, με τον πανάρχαιο πολιτισμό των Αζτέκων, που έμελλε να καταστρέψει.

1755 Πεθαίνει ο Γάλλος πολιτικός και φιλόσοφος Σαρλ ντε Μοντεσκιέ, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Διαφωτισμού.

1837 Πεθαίνει ο Ρώσος λογοτέχνης Αλεξάντερ Σεργκέεβιτς Πούσκιν.

1890 Γεννιέται ο Ρώσος συγγραφέας Μπόρις Πάστερνακ (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1958).

1898 Γεννιέται ο Γερμανός κομμουνιστής ποιητής και δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ. Τα έργα του, εμπνευσμένα από τους αγώνες της εργατικής τάξης, μπαίνουν στο στόχαστρο των ναζί (όπως και ο ίδιος) μετά την άνοδό τους στην εξουσία. Ετσι ο Μπρεχτ εγκαταλείπει τη Γερμανία για σχεδόν 15 χρόνια. Επιστρέφει στη Λαοκρατική πια Δημοκρατία της Γερμανίας (ΓΛΔ) το 1949. Το 1950 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε επίσης με το Εθνικό Βραβείο της ΓΛΔ το 1951 και το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.

1910 Αρχίζει η απεργία των καπνεργατών του Βόλου. Η απεργία, μια από τις μεγαλύτερες του κλάδου, διήρκεσε 20 μέρες και έληξε με τη νίκη των απεργών, που πέτυχαν σημαντικές αυξήσεις στο μεροκάματο.

1925 Η κυβέρνηση Μιχαλακοπούλου αποφασίζει να απαγορεύσει με ειδικό νόμο την κομμουνιστική προπαγάνδα.

1930 Συνέρχεται στον Πειραιά η Πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας. Η Συνδιάσκεψη απευθύνει πρόσκληση στους εργαζόμενους για την προετοιμασία γενικής πολιτικής απεργίας.

1947 Τα Δωδεκάνησα περιέρχονται στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Παρισίων.

1949 Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μπαίνουν στη Στρατονίκη του Κιλκίς.

1956 Πεθαίνει ο Εμμανουήλ Τσουδερός, πολιτευτής του Κόμματος των Φιλελευθέρων στη διάρκεια του Μεσοπολέμου και Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (1931 - 1939). Διετέλεσε Πρωθυπουργός από τις 21/4/1941 (στη διάρκεια της γερμανικής εισβολής) έπειτα από πρόταση του βασιλιά και κατόπιν της κυβέρνησης του Καΐρου. Μετά την απελευθέρωση συνέχισε την πολιτική του δραστηριότητα (πρόεδρος του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος, συνιδρυτής της ΕΠΕΚ και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Παπάγου).

1964 Εκδίδεται η απογευματινή εφημερίδα «Αλλαγή», που εξέφραζε την πολιτική της ΕΔΑ.

1973 Οι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού κατεβαίνουν σε 24ωρη αποχή από το συσσίτιο, διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους.

1975 Πεθαίνει ο ποιητής και συγγραφέας Νίκος Καββαδίας. Στη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ, αρχικά στο ΕΑΜ Ναυτικών και αργότερα στο ΕΑΜ Λογοτεχνών - Ποιητών. Την περίοδο αυτή άρχιζε να δημοσιεύει και τα αντιστασιακά του ποιήματα, με πρώτο το «Αθήνα 1943», ενώ το 1944 δημοσίευσε το ποίημα «Στον τάφο του ΕΠΟΝίτη». Το 1945 δημοσίευσε το «Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα» και το ποίημα «Αντίσταση». Ο Νίκος Καββαδίας ανέλαβε για ένα διάστημα επικεφαλής του ΕΑΜ Λογοτεχνών - Ποιητών μέχρι που μπάρκαρε πάλι, ενώ το 1946, μαζί με άλλους διανοούμενους, υπέγραψε διαμαρτυρία κατά του Γ΄ Ψηφίσματος που ήταν ο «θεμέλιος λίθος» του αντικομμουνιστικού οργίου. Λίγο πριν το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967 έδωσε μια μεγάλη συνέντευξη στο περιοδικό «Πανσπουδαστική», όπου αφιέρωσε και το ποίημά του «Σπουδαστές». Στη διάρκεια της δικτατορίας αξιοποιήθηκε ως σύνδεσμος ανάμεσα σε αντιστασιακές οργανώσεις.

2005 Πεθαίνει σε ηλικία 90 ετών ο κορυφαίος Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, Αρθουρ Μίλερ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ