Θορυβημένη είναι η εργοδοσία της επιχείρησης «ΚΑΤΣΕΛΗΣ» από την απεργιακή κινητοποίηση σε απολύσεις την περασμένη Τετάρτη, η πρώτη που έχει γίνει στη συγκεκριμένη επιχείρηση. Την ταραχή της επιβεβαιώνουν τα όσα χαρακτηριστικά αναφέρει σε ανακοίνωσή της («η Εταιρεία μας δεν έχει ξαναζήσει τέτοιου είδους φαινόμενα στο παρελθόν») αλλά και ο τρόπος με τον οποίο σπεύδει να πάρει μέτρα, χρησιμοποιώντας το μαστίγιο και το καρότο. Από τη μια καλεί τους εργαζόμενους σε «διάλογο» και από την άλλη χαρακτηρίζει την κινητοποίηση παράνομη και ότι την επόμενη φορά που θα ξαναγίνει απεργία «θα αναγκαστεί να ασκήσει όλα τα νόμιμα δικαιώματά της». Οι εργαζόμενοι όμως από την πρώτη απεργία τους έχουν βγει πιο δυνατοί. Και αυτό είναι που ενοχλεί περισσότερο την εργοδοσία. Οτι οι εργάτες κατάλαβαν την αξία του ενωμένου αγώνα και πως σε αυτήν την αναμέτρηση δεν είναι μόνοι. Εχουν συνεχή συμπαραστάτη τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος. Το γεγονός εξάλλου ότι η εργοδοσία αντιδρά με τέτοιο εκβιαστικό τρόπο, δυο πράγματα δείχνει. Πρώτο, ότι η απεργία έπιασε τόπο και με το παραπάνω. Και δεύτερο, ότι η επαγρύπνηση, η οργάνωση και η προετοιμασία για νέους αγώνες στο εργοστάσιο, είναι καθήκον πρώτης γραμμής για τους εργάτες.
«Νέοι ρόλοι», ίδιος στόχος
Ο νέος ρόλος και οι νέες αποστολές του ΝΑΤΟ διαγράφονται με σαφήνεια σε κοινό άρθρο των Α. Μέρκελ και Ν. Σαρκοζί ενόψει τόσο της διάσκεψης του Μονάχου, που έγινε το περασμένο Σάββατο όσο και της Συνόδου Κορυφής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που θα γίνει στις 3 και 4 Απρίλη και συμπίπτει με τα 60 χρόνια από την ίδρυση της συμμαχίας του πολέμου. Αυτό που αξίζει να επισημανθεί είναι ότι η Γερμανίδα καγκελάριος και ο Γάλλος πρόεδρος περιλαμβάνουν πλέον στον όρο «ασφάλεια» τη διεθνή καπιταλιστική κρίση, τις ενεργειακές προμήθειες, αλλά και τη μετανάστευση. Με άλλα λόγια, επιφυλάσσουν ρόλο στο ΝΑΤΟ για καταστολή της λαϊκής δράσης με αφορμή την κρίση, στο κυνήγι των μεταναστών και βέβαια στην περιφρούρηση των πηγών και των αγωγών ενέργειας. Φυσικά, όπως διευκρινίζουν, παραμένουν οι καθαρά στρατιωτικές επιχειρήσεις σε Βαλκάνια (Κόσσοβο, Βοσνία)και Αφγανιστάν, αλλά στη σύνοδο κορυφής αναμένουν να επιβεβαιωθούν η «νέα στρατηγική αντίληψη» και «οι νέοι προσανατολισμοί» του ΝΑΤΟ. Από την άλλη, οι δύο Ευρωπαίοι ηγέτες ζητούν μεγαλύτερη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων του ΝΑΤΟ. Αντί λοιπόν να διαλύσουν τη μηχανή του πολέμου, οι ιμπεριαλιστές εφευρίσκουν διαρκώς νέους ρόλους, τον εξής ένα: Επεμβάσεις όπου χρειαστεί για να μακελέψουν τους λαούς που σηκώνουν κεφάλι.
Οι σεναριογράφοι του Τύπου...
Είθισται πριν από κάθε Συνέδριό του το ΚΚΕ να έχει την «τιμητική» του στον αστικό Τύπο. Οχι βεβαίως γιατί κάποιος ασχολήθηκε σοβαρά με τα ντοκουμέντα του, έστω για να αντιπαρατεθεί με το περιεχόμενό τους. Αλλά για να εξασκήσουν οι συντάκτες τους τις ικανότητές τους στη συγγραφή σεναρίων, τα οποία ενίοτε προκαλούν γέλια μέχρι δακρύων, αλλά είναι σκόπιμα γραμμένα με φανταστικές σεναριολογίες εκτός κάθε πραγματικότητας. Στην κατηγορία αυτή εμπίπτει το δημοσίευμα της κυριακάτικης «Ελευθεροτυπίας», όπου ο ανεκδιήγητος συντάκτης της - γνωστός από ανάλογης «αξίας» πονήματα στο παρελθόν, που αν και κάπως άγαρμπα υπηρετούν την αντιΚΚΕ γραμμή της εφημερίδας του - επικαλείται απόψεις που κατατέθηκαν στο δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο πάνω στις οποίες εδράζει αυθαίρετα συμπεράσματα πάνω σε ανύπαρκτα γεγονότα του τύπου: «Πήρε φωτιά ο Περισσός», «τα αντανακλαστικά του στενού ηγετικού πυρήνα ενεργοποιήθηκαν αυτόματα, εντοπίζοντας περίεργες σκοπιμότητες», ενώ παρακάτω αφού κατονομάζει τρία μέλη του ΠΓ ισχυρίζεται «δεν έκρυβαν την οργή τους, η οποία μάλιστα έγινε μεγαλύτερη όταν διάβασαν την επόμενη παράγραφο...»!!! Σου λέει ο φαιδρός δημοσιολόγος. Πού ξέρεις; Σπέρνε ψευτιές με αληθοφανή μορφή και άσ' τες να δουλεύουν... Κάτι θα γίνει. Αλλωστε, το αντιΚΚΕ δηλητήριο μπορεί να γίνεται και πιο αποτελεσματικό επειδή εμφανίζεται με τέτοια γραφτά τέτοιων δημοσιογράφων.
Φυσικά από έναν τέτοιο Ηρακλή Πουαρό που κατάφερε να ανακαλύψει όλα αυτά τα συγκλονιστικά, δε θα ξέφευγαν και οι αλλαγές στο ΠΓ του ΚΚΕ αναφέροντας και τα ονόματα των νέων μελών του. Σε κανονική αποστολή ο δημοσιολόγος...
... και οι φτηνές ιστορίες
Κατόπιν αυτών, η συντάκτρια του «Βήματος» θα πρέπει να χλόμιασε, καθώς το δικό της σενάριο ήταν λιγότερο ευφάνταστο. Απ' το «Συνέδριο Αντεπίθεσης» κατάλαβε ότι προετοιμάζεται το ΚΚΕ «να κόψει κεφάλια», αλλά μπερδεύτηκε γιατί «στο πρόγραμμα (;) δε βλέπουμε άγριες προθέσεις»! Επίσης, απογοητεύτηκε γιατί κατόπιν ενδελεχούς μελέτης των Θέσεων δεν είδε «κάποια φρέσκια επαναστατική διάθεση». Εκτιμά ότι οι όποιες αλλαγές γίνονται ανάγονται στο γνωστό «άλλαξε ο Μανωλιός...», ενώ ενημερώνει τους έρμους αναγνώστες της πως «τα μεγαλεία δεν επαναλαμβάνονται», και «όσο κι αν θέλουν να ασχολούνται με την πολιτική με σοβιετικούς κανόνες, ξέρουν ότι υπάρχει ανάγκη μιας λαμπερής προσωπικότητας και ότι για να συνεχίσει να υπάρχει δυνατό το ΚΚΕ πρέπει ο νέος γραμματέας να μη θυμίζει γκούλαγκ». Πολύ πρωτότυπο ρεπορτάζ είναι η αλήθεια. Τόσο πρωτότυπο όσο και η αντικομμουνιστική και αντισοβιετική προπαγάνδα. Μούχλα δηλαδή...
Σε ρότα χειραγώγησης του λαού
Η εκλογολογία και ο βομβαρδισμός του λαού με δημοσκοπήσεις και διάφορα σενάρια διακυβέρνησης έχουν πλέον μπει στην ημερήσια διάταξη των προπαγανδιστικών μηχανισμών χειραγώγησης των εργαζομένων και αποπροσανατολισμού των λαϊκών στρωμάτων. Στόχος τους, μαζί με τον αποπροσανατολισμό, είναι η καλλιέργεια αυταπατών και η δημιουργία κάλπικων προσδοκιών μέσα στα πλαίσια του εκμεταλλευτικού συστήματος, ώστε να αποτρέψουν την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα και την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος.
Θέλουν τους εργαζόμενους αποδέκτες των αντιλαϊκών μέτρων, που συνεχώς προωθούνται τελευταία και στο όνομα της αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης, ή τουλάχιστον να ανεχθούν ως αναγκαιότητα αυτά τα μέτρα. Αυτή η τακτική έχει στρατηγικές στοχεύσεις από την άρχουσα τάξη με μακρό ορίζοντα. Το άγχος που διακατέχει τα κόμματα της πλουτοκρατίας για το ποιος από τους δύο εταίρους του δικομματισμού, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θα εξασφαλίσει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την προώθηση των ολοένα και πιο σκληρών αντιλαϊκών επιλογών, και πώς, ταυτόχρονα, και οι δύο μαζί θα καταφέρουν να χειραγωγούν το λαό. Την αστάθεια του πολιτικού τους συστήματος φοβούνται και την αδυναμία τους να αναχαιτίσουν τις λαϊκές αντιδράσεις, αυτό είναι το πρόβλημά τους, η αγωνία τους.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η κάθετη διαχωριστική γραμμή που πρέπει να γίνεται όλο και πιο εμφανής. Τα προβλήματα και οι αγωνίες των εργαζομένων καμία σχέση δεν έχουν με τα προβλήματα διαχείρισης του συστήματος, με τα προβλήματα των εκμεταλλευτών τους. Πολύ περισσότερο, η αντιμετώπισή τους για να είναι αποτελεσματική δεν μπορεί παρά να είναι απέναντι και ενάντια στις επιλογές της άρχουσας τάξης. Αλλωστε, αυτό που επιχειρεί η πλουτοκρατία είναι να φορτώσει ακόμα περισσότερα βάρη στους εργαζόμενους και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, να αφαιρέσει και να καταργήσει εργατικές κατακτήσεις και λαϊκά δικαιώματα.
Δεν αφορά τους εργαζόμενους και το λαό γενικότερα ο καυγάς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για το ποιος έχει το «καλύτερο» σχέδιο εξόδου από την κρίση. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για αντιλαϊκά σχέδια ακόμα κι αν τα ονομάζουν «εθνικά σχέδια». Εξίσου, δεν αγγίζει τους εργαζόμενους το δίλημμα «ισχυρές» ή «αδύναμες» κυβερνήσεις και «αυτοδυναμία» ή «ακυβερνησία». Τα κριτήρια αυτών που τα λένε είναι άλλα. Εννοούν, με όλα αυτά, ισχυρές αστικές κυβερνήσεις που θα εφαρμόζουν χωρίς ενδοιασμούς και εμπόδια τις αντιλαϊκές πολιτικές που υπαγορεύουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, τις πολιτικές του ευρωμονόδρομου.
Τα λαϊκά στρώματα, που βιώνουν αυτές τις πολιτικές, έχουν κάθε συμφέρον οι κυβερνήσεις να είναι αδύναμες, ώστε να μην μπορούν αποτελεσματικά να εφαρμόζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές. Εχουν συμφέρον, μέσα από την καπιταλιστική κρίση, να υπάρξει και φθορά συνολικά του πολιτικού συστήματος, αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος και παράλληλα το δικομματικό σύστημα διακυβέρνησης να υποστεί πλήγμα και να ανατραπούν όλα τα εναλλακτικά σενάρια για κυβερνήσεις συνεργασίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, οργανώνοντας τη δική τους συμμαχία ενάντια στο μαύρο μέτωπο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ - ΣΕΒ, μπορούν, με τον αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό αγώνα και με την ψήφο τους στις εκλογές να ανοίξουν νέους δρόμους για μια άλλη πορεία, σε όφελός τους, τσακίζοντας πολιτικά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ, η πολιτική και η δράση του οποίου προωθεί τη μόνη πραγματικά εναλλακτική φιλολαϊκή διέξοδο.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Αποπροσανατολισμός από την αντιλαϊκή πολιτική...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΕΝΤΑΞΕΙ έληξε το θέμα. Ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν είναι ...αντίθετος με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ούτε πιστεύει ότι δεν έχει σχέδιο για την οικονομική κρίση.
(Εδώ που τα λέμε το είχαμε υποψιαστεί ότι είναι μάλλον ...φιλοκυβερνητικός λίγους μήνες πριν, όταν ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός. Αυτός ντε που είχε μειωμένα κονδύλια για την Υγεία αλλά τον ψήφισε).
Πάντως, εκτός από τον υπουργό Υγείας που αποδείχτηκε ... «εντάξει παιδί» απλά παρεξηγήθηκε η δήλωσή του, είναι μερικοί ακόμη που διαφωνούν με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Για την ακρίβεια, μερικά εκατομμύρια μισθωτών, μικρομεσαίων, αγροτών, συνταξιούχων, φοιτητών - μαθητών, ανέργων κλπ.
Εχουν τις ενστάσεις τους κυρίως γιατί δεν τα βγάζουν πέρα και πέφτουν από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Κι ακούνε από πάνω πως η κατάσταση θα χειροτερέψει λόγω κρίσης.
Σε καμία περίπτωση φυσικά δεν εξισώνουμε τη γνώμη όλων αυτών των ...άσχετων με αυτή του Δ. Αβραμόπουλου. Απλά, το επισημαίνουμε ότι υπάρχει μια δυσαρέσκεια.
Ε, ΒΕΒΑΙΑ θα συναντήσει την Χίλαρι Κλίντον η Ντόρα Μπακογιάννη τώρα που θα πάει στις ΗΠΑ. Δεν τον συζητάμε...
Αλλωστε έχουν τόσα να πουν. Οπως για παράδειγμα, να αναλύσουν τις αιτίες του «γιατί να είναι Πρόεδρος αυτός και όχι εγώ;» (η καθεμιά με τον πόνο της φυσικά).
Ναι, εντάξει θα συζητήσουν και για τη Μέση Ανατολή και για τα Βαλκάνια και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μόνο που εκεί τα πράγματα είναι πιο απλά. Οι κατευθύνσεις είναι δεδομένες, απλά πρέπει να βρεθεί το ...πώς θα ακολουθηθούν.
Είναι κι αυτός ο ελληνικός λαός πολύ ...τζαναμπέτικος και δεν πολυγουστάρει τους Αμερικανούς. Αλλα θα βρουν την άκρη να τα «στρώσουν» τα πράγματα...
Γρηγοριάδης Κώστας
Προς τι αυτή η τοποθέτηση;
Γρηγοριάδης Κώστας
«Φτάνουν κάποιοι στο σημείο να υποστηρίζουν... ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης δεν πήγαινε στον Περισσό προς το τέλος της ζωής του. Αλήθεια; Ψέματα;». Αυτά γράφει και αναρωτιέται η κυριακάτικη εφημερίδα «Το Παρόν». Και καλά, αφού δεν ξέρει αν είναι αλήθεια ή ψέματα γιατί το αναπαράγει; Μόνο και μόνο για να αναρωτηθεί; Και αν πράγματι δεν ήξερε, γιατί δεν το έψαχνε να μάθει; Τι θέλει να προσφέρει στους αναγνώστες του μ' αυτή την τοποθέτηση - αμφιβολία; Να τους δημιουργήσει ανάλογες αμφιβολίες; Το λέμε γιατί όσοι γνώριζαν τον Χαρίλαο Φλωράκη και τη δράση του, ξέρουν πολύ καλά ότι όχι μόνο δεν ισχύει αυτό, το ότι δεν πήγαινε στον Περισσό, αλλά ως το τέλος της ζωής του δε σταμάτησε ούτε στιγμή όχι μόνο να βρίσκεται καθημερινά στον Περισσό, αλλά να έχει τη δική του, όπως έκανε πάντα σε όλη τη ζωή του, τεράστια συμβολή στην πορεία ανάπτυξης του ΚΚΕ και της δράσης του. Που είναι πραγματικά πολύτιμη παρακαταθήκη για το Κόμμα, όπως είναι δίδαγμα η ίδια η ζωή του που ήταν αξεχώριστη από την ιστορία και τη δράση του ΚΚΕ.
Ο χαρακτήρας της κρίσης...
Ολα τα ψέματα που διαθέτει η αστική «φαρέτρα» επιστράτευσε ο πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Νίκος Ευθυμίου, για να αποκρύψει ότι η κρίση είναι καπιταλιστική και ότι οφείλεται στην υπερσυσσώρευση αμύθητων κερδών του κεφαλαίου, όπως έγινε και με το εφοπλιστικό. Για κέρδη χωρίς ιστορικό προηγούμενο έκανε λόγο πέρσι ο πρόεδρος της εφοπλιστικής Ενωσης, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, μιλώντας για την κρίση ισχυρίστηκε ότι είναι «κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος», που «εισάγεται και στη ναυτιλία». Συνέχισε λέγοντας ότι ευθύνες έχουν μεν και τα «γκόλντεν μπόις», όμως αυτοί είναι οι τελευταίοι, καθώς αυτοί που τελικά είναι οι υπαίτιοι είναι «οι ελεγκτές οι ταγμένοι νομοθετικά» των κρατών «να ελέγχουν τράπεζες, επενδυτικούς μηχανισμούς», «οι οποίοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους».
Ωστόσο τα ίδια τα στοιχεία που παρέθεσε τον διέψευσαν. Οπως ανέφερε, από το καλοκαίρι μέχρι τώρα έγινε «βίαιη κατάρρευση των αγορών ξηρού φορτίου των φορτηγών πλοίων». Επίσης σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε, ο δείκτης της ναυλαγοράς ξηρού φορτίου τον Ιούνη του 2008 ήταν στις 11.800 μονάδες και το Δεκέμβρη του 2008 στις 663 μονάδες! Επιπλέον, σε αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι πλοίο ξηρού φορτίου περίπου 125 με 150 χιλ. τόνων (κέιπ σάιζ) το καλοκαίρι ναυλωνόταν με 200.000 δολάρια την ημέρα και το Νοέμβρη η τιμή έπεσε στις 3 ως 4 χιλιάδες την ημέρα! Στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση είναι νύχι - κρέας με την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων από μια χούφτα μονοπώλια, είτε αυτά δραστηριοποιούνται στην παραγωγή εμπορευμάτων, είτε στις μεταφορές και παντού.
... και οι υπηρεσίες στο ΝΑΤΟ
Στην ίδια συνέντευξη αναφέρθηκε και στην υπόθεση της πειρατείας στον κόλπο του Αντεν και σημείωσε το ...θετικό ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία «ήταν από τις πρώτες» όπως είπε «που έστειλε φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού στην πολυεθνική δύναμη του ΝΑΤΟ» και σημείωσε ότι οι προσπάθειες πρέπει να συνεχιστούν. Να σημειωθεί ότι με πρόσχημα την πειρατεία, η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνεργασία με τους εφοπλιστές, με συγκεκριμένες οδηγίες που έχει εκδώσει, έχει μετατρέψει τον εμπορικό στόλο σε 4ο πόλο του ΝΑΤΟ.
ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ έχουν διαμηνύσει ότι η ένταση στην περιοχή τροφοδοτείται από τους ιμπεριαλιστές, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, που «υπονομεύουν την ασφάλεια των ναυτεργατών, την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας». Επισημαίνοντας ότι «μόνο στα πλαίσια των διεθνών συμβάσεων του ΟΗΕ για την ασφαλή ναυσιπλοΐα, την προστασία των δικαιωμάτων των ναυτεργατών, των εργαζομένων και της κυριαρχίας των κρατών, μπορεί να αναπτυχθούν αμοιβαίες και επωφελείς σχέσεις για την ειρήνη, την πρόοδο και την ευημερία».
Ο άλλος δρόμος
Οι διαλογισμοί γύρω από την επερχόμενη κρίση έχουν φτάσει ήδη στο «ψητό». Η Ευρωπαϊκή Ενωση γενικά, αλλά και σε επίπεδο χώρας, τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ έχουν ξεκαθαρίσει ότι μιλώντας για την κρίση το μόνο που εξετάζουν είναι οι τρόποι ενίσχυσης των διαφόρων επιχειρηματικών ομάδων, ώστε να ...αναθερμανθεί η οικονομία. Συζητούν, δηλαδή, να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την πολιτική που προκάλεσε την οικονομική κρίση.
Οι κομμουνιστές υπολογίζουν τα δεδομένα από εντελώς διαφορετική σκοπιά. Γνωρίζουν ότι η κρίση είναι προϊόν της ραγδαίας αύξησης και υπερσυσσώρευσης κερδών από το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, αξιοποιώντας στο έπακρο τις διαφόρου τύπου αναδιαρθρώσεις, κατάφεραν, επί πολλά χρόνια, να τσεπώνουν όλο και μεγαλύτερο μέρος από τον κοινωνικό πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Τελικά, φτάσαμε στο σημείο τα λαϊκά στρώματα να έχουν λεηλατηθεί τόσο, που αδυνατούν, σε μεγαλύτερο βαθμό από χτες, να καλύπτουν τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες τους. Εξαιτίας αυτής της αδυναμίας, δεν μπορεί πλέον το κεφάλαιο να συνεχίσει να έχει αυξανόμενα κέρδη, περιορίζει την παραγωγή, συρρικνώνει τις άλλες οικονομικές δραστηριότητες, προκαλεί την οικονομική κρίση.
Είναι μια κρίση του κεφαλαίου και αφορά αποκλειστικά τα κέρδη του, αλλά σύμφωνα με τους πολιτικο-κοινωνικούς συσχετισμούς, το μάρμαρο πρέπει να το πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Και όλα αυτά, προκειμένου να ξαναρχίσει ο κύκλος της κερδοφορίας του κεφαλαίου, για να ξαναφτάσουμε κάποια στιγμή και πάλι στην ...κρίση.
Εδώ ακριβώς, το ΚΚΕ προτείνει στους εργαζόμενους και πρωτοστατεί, ώστε να μπει ένας τέλος σε αυτόν το φαύλο κύκλο. Την κρίση όχι μόνο δεν πρέπει να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί από το λαϊκό κίνημα, από το κίνημα των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, της μικρομεσαίας αγροτιάς και τη νεολαία, ώστε αφ' ενός να αποκρουστούν οι συνέπειές της, αφ' ετέρου να ανοίξει ο δρόμος για την προώθηση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης της κοινωνίας. Ενας δρόμος που δε χωράει αλισβερίσι και συμβιβασμούς με τα μονοπώλια, αλλά απαιτεί πορεία και αγώνα κόντρα σε αυτά.
Ζητούμενό του, δε θα είναι οι όροι εκμετάλλευσης της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού από τη γνωστή δράκα των μεγαλοεπιχειρηματιών - πολυεθνικών, που, κατέχοντας τα μέσα παραγωγής, βάζουν ολόκληρη την κοινωνία να χορεύει στους ρυθμούς της δικής τους κερδοφορίας, αλλά η κατάργηση των μονοπωλίων, η κατάκτηση της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής από όλη την κοινωνία, από το λαό. Στόχος του δε θα είναι η διαπραγμάτευση του ύψους των κερδών του κεφαλαίου και η καλύτερη ...αναδιανομή εισοδημάτων, που λανσάρει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων και του συνόλου της παραγωγικής βάσης της κοινωνίας, στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των κοινωνικών και ατομικών αναγκών. Εργαλείο αυτής της πολιτικής δε θα είναι η άναρχη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και της παραγωγής, αλλά η σχεδιοποιημένη κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, επίκεντρο της οποίας θα είναι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα συνολικά.
Μιλάμε για ένα δρόμο - προοπτική, που ανταποκρίνεται πλήρως στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, οι οποίοι με το δικό τους αγώνα και τη στράτευση στο αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό κίνημα είναι οι μόνοι που μπορούν να διεκδικήσουν και να επιβάλουν.
Feeds
