Σημαντικά συμπεράσματα γενικότερα για το ρόλο των καναλιών μπορεί να βγουν από τον τρόπο κάλυψης των αγροτικών κινητοποιήσεων εδώ και αρκετές μέρες. Πρώτον, τα πλάνα είναι συνήθως «κοντινά», ακριβώς για να μην μπορούν να βγουν συμπεράσματα για το μέγεθος της κινητοποίησης, προφανώς γιατί αυτό δεν εξυπηρετεί την κυβερνητική προπαγάνδα την οποία υπηρετούν όταν πρόκειται για λαϊκές κινητοποιήσεις. Δεύτερον, διογκώνονται και καταλαμβάνουν τον περισσότερο χρόνο, που δίνεται στο θέμα, οι όποιοι διαπληκτισμοί μεταξύ των αγωνιζόμενων αγροτών και διερχόμενων οδηγών. Ο λόγος είναι προφανής, να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι οι αγρότες υπονομεύουν την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας και καλλιεργηθεί ο υφέρπων φασισμός του κοινωνικού αυτοματισμού. Τρίτον, δεν προβάλλονται τα αιτήματα (αυτά είναι γνωστά, είναι η συνήθης δικαιολογία), αλλά εστιάζουν στο «τι θα γίνει με το κλείσιμο των δρόμων». Τέταρτον, προβάλλονται ακραίες καταστάσεις (όπως η απόπειρα αυτοχειριασμού του αγρότη), εκτός των άλλων και γιατί το εμπόριο του ανθρώπινου πόνου είναι στη φύση των καναλιών. Πολλά θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ακόμα, αλλά ένα είναι βέβαιο. Ποτέ τα ιδιωτικά ή κρατικά τηλεοπτικά κανάλια δε θα ασχοληθούν με τους λαϊκούς αγώνες για να στηρίξουν ουσιαστικά τα αιτήματά τους. Κάτι τέτοιο είναι ενάντια στη φύση τους.

Οι εκπτώσεις στη φορολογία ισχύουν πάντα και μόνο για τα μεγάλα εισοδήματα. Την πάγια αυτή τακτική η κυβέρνηση φροντίζει να διατηρεί σε όλες τις περιπτώσεις. Ακόμα και για τους φορολογούμενους που υποβάλλουν δηλώσεις μέσω του ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Μόνο έτσι εξηγείται το γεγονός ότι τη σχετική έκπτωση τη δικαιούνται μόνον όσοι, μετά την εκκαθάριση των φορολογικών τους δηλώσεων, καλούνται από την Εφορία να πληρώσουν και συμπληρωματικό φόρο. Ως γνωστόν, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πριν καν συμπληρώσουν τις φορολογικές τους δηλώσεις έχουν πληρώσει σχεδόν όλο το φόρο που τους αναλογεί, αφού κάθε μήνα γίνονται οι σχετικές παρακρατήσεις. Ετσι, αφού οι περισσότεροι στο τέλος δεν έχουν να πληρώσουν άλλο φόρο, δε δικαιούνται και τη σχετική έκπτωση, ακόμα κι αν υποβάλλουν τις δηλώσεις τους μέσω του ΙΝΤΕΡΝΕΤ...

Το 'χουμε σημειώσει και τονίσει αρκετές φορές τελευταία και θα το ξανακάνουμε, παρ' ότι γνωρίζουμε, ότι οι κυβερνώντες... αγρόν αγοράζουν. Το πραγματικό πρόβλημα, σχετικά με τον τζόγο, δεν είναι η σαφής οριοθέτηση του νόμιμου απ' τον παράνομο, ούτε πολύ περισσότερο η νομιμοποίηση του δεύτερου ή τα περισσότερα και αυστηρότερα μέτρα ελέγχου. Το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στην ύπαρξη και συνεχή ενίσχυση του τζόγου, πρώτα και κύρια του νόμιμου και, μάλιστα, με τις ευλογίες και την ολόπλευρη φροντίδα των κυβερνώντων. Οσο η Ελλάδα θα είναι ένα απέραντο καζίνο των κάθε λογής νόμιμων λαχείων, των διαφόρων «παιγνιδιών» και «μηχανών», θα λαθροβιώνει δίπλα τους και ο κάθε λογής παράνομος τζόγος. Το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στο πώς τοποθετείται η οργανωμένη κοινωνία - πρώτα και κύρια η κυβέρνηση και οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου - απέναντι στο φαινόμενο «τζόγος», είτε νόμιμος είναι αυτός είτε παράνομος. Απέναντι στην πολύμορφη καλλιέργεια και «πώληση» τεχνητών και ψεύτικων ελπίδων. Απέναντι, στην επιχείρηση κλοπής των οικονομιών όποιου παγιδεύεται στις «μηχανές» αυτές - είτε είναι μεγάλη είτε μικρή, είτε γίνεται νόμιμα είτε παράνομα.

Ολα τ' άλλα, είναι απλώς... σαπουνόφουσκες.

Ζούμε σε εποχή ενός εντεινόμενου ανορθολογισμού και παραλογισμού, ισχυρίζονται ορισμένοι. Και δεν έχουν άδικο, αρκεί να συμπληρωθεί, ότι οι προαναφερόμενοι ανορθολογισμοί και παραλογισμοί είναι πάντα αρκούντως... πονηροί και εκλεκτικοί. `Η, με άλλα λόγια, πίσω από τον ανορθολογισμό και τον παραλογισμό, κρύβονται κατά κανόνα άκρως ορθολογικές ταξικές λογικές και πολιτικές. Ενα χαρακτηριστικό παρόμοιο παράδειγμα ξετυλίχτηκε, τις προάλλες, στη Βουλή. Η κυβέρνηση έφερε προς κύρωση τη διεθνή σύμβαση απαγόρευσης των χημικών όπλων, που υπογράφτηκε το 1993 στο Παρίσι. Τι το περίεργο και, πολύ περισσότερο, λάθος και παράλογο, ίσως σκεφθείτε. Μέχρι εδώ τίποτε. Αν μάθετε, όμως, ότι στο νομοθέτημα, με το οποίο η Ελλάδα κυρώνει τη σχετική σύμβαση, υπάρχει άρθρο, που εξαιρεί από την απαγόρευση τη χρήση χημικών όπλων, για «σκοπούς διατήρησης της δημόσιας τάξης, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η καταστολή στάσης στο εσωτερικό του κράτους», τότε τι θα πείτε;

Με άλλα λόγια, δηλαδή, δε θα χρησιμοποιήσουμε χημικά όπλα σε περίπτωση πολέμου και ενδεχόμενης ανάγκης υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, αλλά θα τα χρησιμοποιούμε καθημερινά, για την αντιμετώπιση των εργατικών και λαϊκών διαδηλώσεων. Τι λέτε, λοιπόν; Είναι ή δεν είναι ένας, πέρα για πέρα, ταξικός... παραλογισμός;

Το 1991 ο Ν. Γουλανδρής κυκλοφόρησε το «Βιβλιογραφικό Μελέτημα Δημήτρη Χατζή (1930-1989)» (964 σελ., «Γνώση»), όπου αποδελτίωνε οτιδήποτε και οπουδήποτε (στην Ελλάδα και το εξωτερικό) έγραψε ο Δ. Χατζής και γράφτηκε για εκείνον, αδημοσίευτα έργα του (ποιήματα, το θεατρικό «Ο βασιλιάς ανήλιαγος», ομιλίες, αλληλογραφία, κλπ.). Ο τόμος επανακυκλοφόρησε (1993, «Γνώση») με τα «Συμπληρώματα ΙΙ (1936-1993). Ευρετήρια». Το 2001 κυκλοφορεί η έρευνά του (σε κρατικά και ιδιωτικά Αρχεία της Ελλάδας και Ουγγαρίας) «491 Δελτία (1930-1975) για τον Δημήτρη Χατζή» (εκδόσεις «Μαύρη Λίστα»). Η εργασία αυτή περιέχει τα «300 Δελτία (1935-1975) για τον Δημήτρη Χατζή» (500 αντίτυπα εκτός εμπορίου, 1998), ενώ τα υπόλοιπα 191 Δελτία αφορούν στο φάκελο της οικογένειας Γεωργίου Δ. Χατζή. Ο Ν. Γουλανδρής επέκτεινε την έκδοση της - συνεχιζόμενης ακόμα - εργασίας του με έξι cd-rom. To 1999 κυκλοφόρησε τα εξής cd-rom: «Βιβλιογραφικό Μελέτημα» (η έκδοση του 1991 και η επανέκδοση του 1993). «Μικρό Νεοελληνικό Οργανο», «Επιλογή κειμένων του Δ. Χατζή», «Για τον Νέο Ελληνισμό». Στο τρίτο cd-rom, στα προαναφερόμενα έργα προσθέτει τις «Αιχμές Λόγου» (ραδιοφωνική εκπομπή του Χατζή). Το 2000 κυκλοφόρησε τα cd-rom: «Πενήντα έξι τεκμήρια (1959-1966) από το αρχείο της Μέλπως Αξιώτη» (περιέχει και το μεταφρασμένο από την Αξιώτη στα γαλλικά χρονικό του Χατζή «Μοργκάνα») και «Τριακόσια δέκα ψηφιακά αποκόμματα (1991-2000) για τον Δ. Χατζή» (δημοσιεύματα στα χρόνια 1913-1981). Το 2001 κυκλοφόρησε τα «Εξακόσια ενενήντα ένα ψηφιακά αποκόμματα (1960-2001) για τον Δ. Χατζή» (δημοσιεύματα ελληνικών και ξένων εφημερίδων). Θυμίζουμε τέλος το τρισέλιδο δημοσίευμά του στο «Ρ» (4/8/2001) «Δέκα Δελτία (1953-1968) για τον Δ. Χατζή από το Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ».

Το κίνημα

απλώνεται,

το κίνημα

φουντώνει,

σφυρηλατείται

η οργή

στης πάλης

το αμόνι

και ατσαλένια

η εργατιά

την ιαχή υψώνει:

***

Κάτω η αισχρή

πολιτική

που το λαό

το γδύνει

κι ό,τι αρπάξει

απ' αυτόν

στους προύχοντες

το δίνει.

Κάτω οι τράκες

η ΟΝΕ, η «κούρα»

και οι νόμοι,

που κεκτημένα

κόβουνε σαν νά 'ναι

λαιμητόμοι.

Κάτω η αισχρή

πολιτική

κι όλο το μαύρο

χάλι

και ζήτω

η ανυπέρβλητη,

η λαϊκή η πάλη!

«Δεν είσαι Φιλιππινέζος αν είσαι κατά της ζωής των στρατιωτών που σε προστατεύουν... αν αρνείσαι τη βοήθεια από έναν φίλο... Και δεν είσαι Φιλιππινέζος αν είσαι κατά της ειρήνης και της ευημερίας... και, αν δεν είσαι Φιλιππινέζος, τι είσαι; Προστάτης των τρομοκρατών, συνεταίρος τρομοκρατών, εραστής της "Αμπού Σαγιάφ". Αγαπάς τους λήσταρχους και το στρατόπεδο του Οσάμα μπιν Λάντεν πιο πολύ από τη χώρα που θέλει να σε βοηθήσει», είπε η Αρόγιο. «Ως Πρόεδρος της χώρας δε θα σταματήσω ωσότου όλα τα μέλη της "Αμπού Σαγιάφ" πιαστούν, ζωντανά ή νεκρά».

Η ομιλία της Αρόγιο -ένα μείγμα εθνικιστικού παραληρήματος, επιχειρηματολογίας του διευθυντή της CIA Τένετ και των ομιλιών Μπους («είστε μαζί μας ή είστε εναντίον μας»)- δεν προοιωνίζεται τίποτα το καλό για τις Φιλιππίνες, όπου οι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις κατά της αμερικανικής επιχείρησης έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ αντανακλούν ξεκάθαρα την αντίθεση του μεγαλύτερου μέρους του λαού στην εκ νέου υποδούλωση των Φιλιππίνων στις ΗΠΑ. Η Πρόεδρος Αρόγιο διολισθαίνει σε ένα δρόμο πολύ επικίνδυνο...