Από τη μια, η κυβέρνηση διατρανώνει την πρόθεσή της να κλείσει τη δεύτερη «αξιολόγηση» και πανηγυρίζει ότι έχει ήδη συμφωνήσει με το κουαρτέτο στο 95% των μέτρων που απαιτούνται. Μάλιστα, αξιοποιεί την απόφαση του Γιούρογκρουπ για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, προκειμένου να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στο λαό να αποδεχτεί τα προαπαιτούμενα της «αξιολόγησης». Την ίδια ώρα, σηκώνει τους τόνους για τα μέτρα εκείνα που καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί απέναντι στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, καθώς υπερβαίνουν την ικανότητά της να χειραγωγεί και να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις. Από την άλλη, η ΝΔ δηλώνει διά του αντιπροέδρου της Αδ. Γεωργιάδη ότι όταν κυβερνήσει, «θα ψηφίσουμε πρώτα όλες τις μεταρρυθμίσεις που έχουν απομείνει και θα κάνουμε κι άλλες, πέραν του μνημονίου, για να δώσουμε ανάσα στην οικονομία. Ετσι, ο Σόιμπλε δεν θα μπορεί να πει μετά ότι δεν κάνουμε μεταρρυθμίσεις». Επομένως, ποιος είναι ο κοινός τόπος ανάμεσα σε κυβέρνηση και ΝΔ; Οτι και οι δυο δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και υπηρετούν το στόχο της οικονομικής ανάκαμψης. Ο ένας λέει ότι θα πάει με βάση το πρόγραμμα που αποφάσισε με τους δανειστές και ο άλλος ότι θα τα εφαρμόσει «προληπτικά», για να «ανασάνει» γρηγορότερα το κεφάλαιο! Δηλαδή, και με τον έναν και με τον άλλο, τα αντιλαϊκά μέτρα είναι δεδομένα. Απλά, διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος μπορεί καλύτερα να τα φέρει σε πέρας, διατηρώντας ταυτόχρονα «εν υπνώσει» τη λαϊκή αγανάκτηση.
Αντιπροσωπεία ΕΛΜΕ και Συλλόγων Δασκάλων - Νηπιαγωγών νησιωτικών περιοχών συναντήθηκε την περασμένη Παρασκευή με τον υφυπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, κ. Σαντορινιό, προκειμένου να του θέσουν το ζήτημα του κόστους μετακίνησης των εκπαιδευτικών και άλλα προβλήματα. Το δελτίο Τύπου που εξέδωσαν, για να ενημερώσουν για την ανυπαρξία οποιασδήποτε δέσμευσης, εξόργισε τον κ. υφυπουργό. Ετσι, διαμέσου του γραφείου του, διεμήνυσε πως «δεν υπήρξε συζήτηση για να εκδοθεί δελτίο Τύπου», ότι «η συνάντηση ήταν άτυπη και όσα λέχθηκαν ήταν off the record», ότι «αυτά είναι ...συνδικαλιές» και ότι «υπήρξε παγίδευση του υφυπουργού». Το καταληκτικό ήταν πως πλέον και αυτός θα απαντά με δελτία Τύπου! Οι άνθρωποι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, θέλουν χειροκροτητές των επιλογών τους και αποκλείουν ακόμη κι από τη συζήτηση όποιον δεν τους κάνει το χατίρι.
Οπως μας ενημέρωσε προχτές η «Εφημερίδα των Συντακτών», το μισό πάλαι ποτέ «αντιμνημονιακό» μέτωπο, από τον Λαφαζάνη της ΛΑΕ έως την Ζ. Κωνσταντοπούλου και τον Αλ. Αλαβάνο, θα βρεθεί στην παρουσίαση του βιβλίου της πρώην υπουργού - στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ - Ν. Βαλαβάνη. Τι θα συζητήσουν, τουλάχιστον αν κρίνουμε από την προδημοσίευση που κάνει η εφημερίδα; Τα γνωστά και χρεοκοπημένα από την ίδια τη ζωή παραμύθια ότι τάχα μπορεί να υπάρξει «φιλολαϊκή» διαχείριση και ανάπτυξη προς όφελος του λαού, στο πλαίσιο του καπιταλισμού, αρκεί να απαλλαγούμε από τους «υποτακτικούς» και να ανακτήσουμε την «εθνική αξιοπρέπεια». Να ένα απολαυστικό δείγμα: «Οσο σπάνια κι αν είναι μια "κυβέρνηση της Αριστεράς", ακόμα πιο σπάνιο είναι να εφαρμόζεται μια αριστερή κυβερνητική πολιτική: Επειδή αυτή είναι που μετουσιώνει μια "κυβέρνηση αριστερών" σε "κυβέρνηση της Αριστεράς", για την οποία αξίζει να κάνει και να προσφέρει κανείς τα πάντα προκειμένου να μη γίνει "αριστερή παρένθεση". Μπορεί άραγε στη σημερινή Ελλάδα να υπάρξει "αριστερή κυβερνητική πολιτική" που να μην περνάει μέσα απ' την απεμπλοκή, απ' τα Μνημόνια και ένα αβάσταχτο χρέος (...); Που να μην απαιτεί ανάκτηση της κυριαρχίας της χώρας, την ανάκτηση πριν απ' όλα των δύο βασικών εργαλείων, μιας ελληνικής κυβέρνησης που να κυβερνά και μιας Βουλής των Ελλήνων που ν' αποφασίζει - πλάι σε νέους κινηματικούς "θεσμούς" λαϊκής δημοκρατικής συμμετοχής και, βέβαια, μια παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος των εργαζομένων, του λαού και του τόπου;». Με δυο λόγια, καμία... ανατροπή. Κοροϊδία στο τετράγωνο κι ένα κακοστημένο «σίκουελ» της εξαπάτησης της πρώτη φορά Αριστεράς.
1790 Γεννιέται ο Αυστριακός περιηγητής και ιστορικός Γιάκομπ Φαλμεράιερ.
1830 Γεννιέται η Αμερικανίδα ποιήτρια Εμιλι Ντίκινσον.
1893 Ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης δηλώνει από το βήμα της Βουλής το περιβόητο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
1896 Πεθαίνει ο Σουηδός επιχειρηματίας και εφευρέτης Αλφρεντ Μπέρνχαρντ Νόμπελ, από τον οποίο πήραν το όνομά τους τα ομώνυμα βραβεία.
1904 Ο Ρώσος φυσιολόγος Ιβάν Παβλόφ τιμάται με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.
1920 Στην Τσεχοσλοβακία κηρύσσεται γενική απεργία, στην οποία παίρνουν μέρος πάνω από 1.000.000 εργάτες. Η απεργία εξελίσσεται σε ένοπλη σύγκρουση με το στρατό. Οι εργάτες ηττώνται.
1928 Ξεκινά τις εργασίες του το 4οΣυνέδριο του ΚΚΕ (10 - 15/12/1928).
1941 Η Κίνα κηρύσσει τον πόλεμο στην Ιαπωνία, στη Γερμανία και την Ιταλία.
1944 Ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει το 3ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο (Λεωφόρος Αλεξάνδρας) και το Νοσοκομείο Συγγρού, όπου είχαν ταμπουρωθεί 400 περίπου χωροφύλακες και άνδρες της Ορεινής Ταξιαρχίας. Κατέλαβε ακόμη τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά, ενώ διέλυσε κυριολεκτικά τα βρετανικά φυλάκια στην πλατεία Καραμάνου. Οι αυξανόμενες ελλείψεις, ωστόσο, σε πυρομαχικά και οπλισμό έχουν αρχίσει ήδη να υπονομεύουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες του ΕΛΑΣ. Οι Λαϊκές Επιτροπές προχωρούν σε διανομή τροφίμων στον δοκιμαζόμενο λαό της Αθήνας και του Πειραιά. Η βρετανική αεροπορία άνοιξε πυρ στην Καισαριανή, την ώρα που ο κόσμος έκανε ουρά έξω από τους φούρνους. Ανάλογες επιθέσεις έγιναν σε Βύρωνα και Ν. Ελβετία, με τα θύματα να ξεπερνούν τους 100.
1951 Το εκλογοδικείο ακυρώνει την εκλογή 10 φυλακισμένων και εξόριστων βουλευτών της ΕΔΑ.
1959 Με κεντρικό σύνθημα «Να σπουδάσουν κι οι φτωχοί» πραγματοποιείται φοιτητική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.
1963 Απονέμεται στον Γεώργιο Σεφέρη το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το πρώτο Νόμπελ που κερδίζει Ελληνας.
1991 Στο Συμβούλιο Κορυφής στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας υιοθετείται η περιβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ που δημιούργησε την ΕΕ στη θέση της ΕΟΚ. Υιοθετείται, επίσης, το κείμενο για την Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ). Την ίδια μέρα, η Ελλάδα γίνεται μέλος της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ). Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που τάχθηκε κατά της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στην απόφαση της ευρείας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ (16 - 17 Μάη 1992) αναφέρεται: «Το όραμα της "Ενωμένης Ευρώπης", της Ευρώπης των μονοπωλίων, που συνενώνει και εμπνέει βιομηχάνους, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, "ΣΥΝ" και ο συγκεκριμένος στόχος "να μπούμε στο σκληρό πυρήνα της ΕΟΚ" δεν έχει καμιά σχέση με τα οράματα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των εργαζομένων».