Ομως, το βασικότερο όλων είναι η κατανόηση ότι η μάχη αυτή δεν είναι ξεκομμένη από τη γενικότερη πολιτική μάχη. Η ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ αφορά και τα γερά οικονομικά του Κόμματος, αλλά και το πολιτικό άνοιγμα με το κουπόνι στο χέρι, την ανακοίνωση, την αντιπαράθεση με όλο αυτόν τον αντικομμουνιστικό βόθρο για τα οικονομικά του ΚΚΕ.

Ο καθένας σύντροφος καταλαβαίνει, από την ίδια τη δράση του, ότι η Οικονομική Εξόρμηση δεν ξεχωρίζει από την καθημερινή μας πάλη αλλά πάει παρέα με τον κομμουνιστή εργαζόμενο - συνδικαλιστή στο εργοστάσιο, στο σχολείο, στην υπηρεσία, ότι πάει μαζί με τον αγρότη στο ελαιοτριβείο, στο συσκευαστήριο, στο χωράφι, ότι πάει μαζί με τον φοιτητή στο αμφιθέατρο.

Οσο πιο πλατιά κατανοείται αυτό από όλο και περισσότερους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη πλάι στο Κόμμα, τόσο πιο καλά αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε, να συνεχίζουμε με ρυθμούς που θα εξασφαλίζουν την κάλυψη του οικονομικού πλάνου, να συνεχίζουμε κερδίζοντας περισσότερους εργαζόμενους, λαϊκά στρώματα, νεολαία με το Κόμμα της εργατικής τάξης.

Κατά 31,33% καλύπτεται το πανελλαδικό πλάνο του ΚΚΕ. Η ΚΟ Πελοποννήσου βρίσκεται στη δεύτερη θέση, ανάμεσα στις Οργανώσεις, με 35,91%

Εργαζόμενοι από την ανακύκλωση σκουπιδιών στην Τρίπολη και τη Λακωνία, κυρίως μετανάστες, αποφάσισαν να απεργήσουν παλεύοντας για τα δικαιώματά τους, για τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς κ.τ.λ. Η απόφασή τους αυτή ήταν αντικειμενικά κόντρα στην εργοδοσία, αλλά και στην εργοδοτική συνδικαλιστική πλειοψηφία του ΕΚ Αρκαδίας και της ΓΣΕΕ, που δεν έβλεπαν (ως συνήθως) μέχρι πρότινος καμιά ανάγκη για απεργία...

Οι κομμουνιστές συνδικαλιστές ακόμα και σε συνθήκες τέτοιες, που οξύνεται η ταξική πάλη, δεν έβαλαν όριο στη δράση τους ή «τείχη» ανάμεσα στην πολιτική και τη συνδικαλιστική παρέμβαση. Αλλωστε, οι σύντροφοί μας είναι μπροστάρηδες και γι' αυτό τους εμπιστεύονται οι συνάδελφοί τους, ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας. Είναι γνωστοί κομμουνιστές που διακινούν το κουπόνι την ώρα αυτή της μάχης, της οργάνωσης της πάλης στο χώρο δουλειάς, συγκεντρώνοντας από τους εργάτες «2ευρα» για την επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης του δικού τους Κόμματος!

Αντίστοιχα στη ΔΕΥΑ Μεσσηνίας, οι κομμουνιστές συνδικαλιστές είναι μπροστά για όλα τα προβλήματα των εργαζομένων, πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης ενάντια στην αντεργατική επίθεση, καλλιεργούν την αλληλεγγύη, δεν διαχωρίζουν τους εργαζόμενους σε μόνιμους και συμβασιούχους.

Η μόνιμη οικονομική στήριξη του Κόμματος από έναν μεγάλο όγκο εργαζομένων στο συγκεκριμένο χώρο, η διακίνηση του «Ριζοσπάστη» δείχνουν ότι κατανοείται από ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων - ακόμα και αν έχει επιφυλάξεις για την πολιτική μας - ότι ένα ισχυρό ΚΚΕ είναι προς το συμφέρον τους.

Αυτοί οι εργαζόμενοι συνέβαλαν καθοριστικά στην έναρξη της Οικονομικής Εξόρμησης, την ίδια ώρα που έδιναν την επιτυχημένη μάχη να οργανώσουν απεργία με μαζική συνέλευση, κόντρα στα εμπόδια που βάζει ο αντιαπεργιακός νόμος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ενθουσιασμός, η μαχητικότητα και η αυτοθυσία των κομμουνιστών στην Πελοπόννησο φάνηκαν και από το πανηγυρικό 1ο «κλείσιμο», την 1η Νοέμβρη, με γλέντια που οργανώσαμε στα κατά τόπους γραφεία μας και με τη συμμετοχή πολλών οπαδών και φίλων. Θα συνεχίσουμε με τον ίδιο ενθουσιασμό!

Θέλουν εκφυλισμένο το συνδικαλιστικό κίνημα και την εργατική τάξη με σκυμμένο το κεφάλι. Θεωρούν ότι η απεργία είναι «ξεπερασμένη», αλλά η παρουσία ασφαλιτών στα συνέδρια είναι... «εκσυγχρονισμός»!

Από μέρα σε μέρα σφιχταγκαλιάζονται όλο και πιο πολύ με τους κεφαλαιοκράτες και τις κυβερνήσεις τους.

Δεν θέλουν να γίνει αντιπαράθεση, να ακουστούν οι θέσεις των ζωντανών δυνάμεων του συνδικαλιστικού κινήματος, η πείρα των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ από την καθημερινή μάχη που δίνουν στους χώρους δουλειάς. Δεν θέλουν να φανεί ότι υπάρχει διέξοδος, ότι η εξουσία των μονοπωλίων μπορεί να ανατραπεί.

Αντίθετα, θέλουν συνδικάτα - νεκροταφεία, γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που θα στηρίζουν τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους.

Η ίδια η εργοδοσία πολλές φορές αναλαμβάνει ανοιχτά τη στήριξή τους: «Ψηφίστε αυτή την παράταξη γιατί αλλιώς θα έρθει το ΠΑΜΕ».

Αυτή η βρωμιά γεννά αντιδράσεις, γι' αυτό ζητάνε προστασία από το «συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας, γι' αυτό καλούν τα ΜΑΤ και κάνουν μηνύσεις σε όσους αποκαλύπτουν τη σαπίλα τους.

Στο Εργατικό Κέντρο Κατερίνης η απερχόμενη διοίκηση συνεργάστηκε με την «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη και τις δυνάμεις των ΜΑΤ για να πραγματοποιήσει νόθο «συνέδριο». Η Εισαγγελία διέταξε προκαταρκτική εξέταση και η Αστυνομία κάλεσε την πρόεδρο και τη γραμματέα του Συνδικάτου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πιερίας «Η Πρωτοπορία» να δώσουν εξηγήσεις για την ανακοίνωση του Συνδικάτου που ανέφερε ότι «οι εργαζόμενοι δεν θα επιτρέψουν τη νοθεία» και καλούσε σε συγκέντρωση έξω από το Εργατικό Κέντρο! Στο «συνέδριο» οι δυνάμεις καταστολής έκαναν «face control» στους αντιπροσώπους, κατόπιν εισαγγελικής εντολής! Στο όργιο νοθείας και εκφυλισμού προστέθηκαν οι μηνύσεις εναντίον εργαζομένων που αντέδρασαν σε αυτό.

Πριν από λίγες μέρες η πλειοψηφία στο προεδρείο της ΓΣΕΕ έκανε παρέμβαση στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ζητώντας τα συνέδρια της ΓΣΕΕ και των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων να γίνονται με τα ΜΑΤ και το «συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας!

Η ανταπόκριση της κυβέρνησης ήταν άμεση. Στο 33ο Συνέδριο του ΕΚΘ, που ξεκίνησε την Πέμπτη 8 Νοέμβρη, έστειλε το «συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας. Δυστυχώς για την κυβέρνηση, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, το ίδιο το κεφάλαιο, ο ασφαλίτης Δημήτρης Βύσαλης πιάστηκε στα πράσα από την «Εργατική Ενότητα», στην ουρά των αντιπροσώπων που περίμεναν να πάρουν την κάρτα για τη συμμετοχή τους στο συνέδριο.... Κατήγγειλαν την παρουσία του που προκλήθηκε από την παρέμβαση της πλειοψηφίας του προεδρείου της ΓΣΕΕ και του ΕΚΘ. Στη συνέχεια παραδόθηκε, όπως ορίζει το... πρωτόκολλο, στον διοικητή του.

Δεν είναι μάχη για τις καρέκλες και τις ψήφους.

Είναι η αντιπαράθεση που διεξάγεται εδώ και 100 χρόνια. Από τη μια μεριά, οι δυνάμεις που θέλουν κίνημα ζωντανό με την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων, που να κινεί τους τροχούς της ιστορίας μπροστά, δυναμώνοντας την ταξική πάλη. Από την άλλη, ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός της εργοδοσίας και των συμφερόντων της στα συνδικάτα, που καλλιεργούν τη λογική των δήθεν κοινών συμφερόντων εργαζομένων - εργοδοτών, δηλαδή την υποταγή των εργαζομένων στις ορέξεις του κεφαλαίου.

Από τη μια, είναι η σαπίλα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που προστατεύεται από τη σημερινή και όλες τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου στηρίζοντας, σε αντάλλαγμα, το πέρασμα των αντεργατικών πολιτικών.

Από την άλλη, είναι συνδικαλιστές και συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δίνοντας τη σκληρή αλλά και ελπιδοφόρα μάχη, σε κάθε Εργατικό Κέντρο, Ομοσπονδία, Σωματείο, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.