Τα όσα προβλέπει το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης θα προστεθούν στους φόρους και στα χαράτσια που θα πληρώσει έτσι κι αλλιώς ο λαός...
RIZOSPASTIS |
Το πρώτο και βασικό αντιλαϊκό προαπαιτούμενο είναι διαχρονικά η «δημοσιονομική σταθερότητα» και τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή όλα εκείνα τα μέτρα που υλοποιούνται και τσακίζουν οικονομικά τον λαό, με την άγρια φορολογία, και παράλληλα τους καθηλωμένους μισθούς και συντάξεις, μέχρι τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στα Εργασιακά και στο Φορολογικό των μικρών ελεύθερων επαγγελματιών.
Τα ζητούμενα λοιπόν για το 2025 προκειμένου να «τρέξουν» οι χρηματοδοτήσεις είναι να πραγματοποιηθούν τα τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία θα προκύψουν από τα 70 δισ. ευρώ των φορολογικών εσόδων που θα πληρώσουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Οπως επίσης το πετσόκομμα με τον νέο φορολογικό νόμο για τους μικρούς επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, τον οποίο η κυβέρνηση έχει βαφτίσει ...«απονομή φορολογικής δικαιοσύνης».
Τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα θα προστεθούν στους φόρους, στα χαράτσια και συνολικά στα μέτρα που σταθερά πληρώνει ο λαός, ως αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής των κυβερνήσεων. Αλλωστε η κυβέρνηση έχει ήδη μεθοδεύσει με μια σειρά νομοθετικές ρυθμίσεις τον τρόπο με τον οποίο θα ξεζουμίσει τον λαό για να ενισχύσει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Από τον Ιανουάριο κιόλας τα λαϊκά νοικοκυριά θα βιώσουν το πρώτο κύμα της φορολογικής επίθεσης, με την πληρωμή των δόσεων του ΕΝΦΙΑ από το 2024. Επιπλέον, όσοι δεν κατάφεραν να προμηθευτούν εγκαίρως τα τέλη κυκλοφορίας, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου, θα πρέπει πλέον να πληρώσουν προσαύξηση 25% για να τα αποκτήσουν. Από τον Ιανουάριο ξεκινούν να ισχύουν και τα νέα φορολογικά «εργαλεία» ελέγχου κατά της φοροδιαφυγής, όπως η πλήρης και καθολική εφαρμογή των ηλεκτρονικών βιβλίων myDATA. Εργαλεία που στοχεύουν στο να χτυπηθούν ακόμα περισσότερο οι μικροί επαγγελματίες, που θα κληθούν να πληρώσουν υπέρογκους φόρους με φάση το νέο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε το 2024. Μέσα στον πρώτο μήνα του χρόνου αναμένονται νέες αλλαγές και στο θέμα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, με ρυθμίσεις που θα σφίξουν ακόμα περισσότερο τη θηλιά για τα χρεωμένα νοικοκυριά, με στόχο την «περαιτέρω εξυγίανση του τραπεζικού τομέα» και την απομείωση των «κόκκινων» δανείων.
Τον Φεβρουάριο τα νοικοκυριά θα πρέπει να κάνουν αίτηση στο myProperty της ΑΑΔΕ, για να δηλώσουν τα στοιχεία ασφάλισης των κατοικιών τους και να ξεκινήσουν να πληρώνουν το χαράτσι της ασφάλισης, αν θέλουν να έχουν έκπτωση από τον ΕΝΦΙΑ. Πρόκειται για την αθλιότητα της κυβέρνησης που ισχυρίζεται ότι μειώνει τον ΕΝΦΙΑ, ενώ αυτό γίνεται μόνο αν προηγουμένως πληρώσει ο ιδιοκτήτης το χαράτσι της ιδιωτικής ασφάλισης. Στα τέλη αυτού του μήνα ξεκινούν και οι αναρτήσεις των νέων εκκαθαριστικών ΕΝΦΙΑ για το 2025, τα οποία θα μπορούν από τον Μάρτιο να αποπληρωθούν σε έως 12 μηνιαίες δόσεις, αλλά και με έκπτωση 20%, αντί 10%, αν είναι ασφαλισμένα για κίνδυνο φυσικών καταστροφών.
Τον Μάρτιο αρχίζει η πληρωμή του χαρατσιού του ΕΝΦΙΑ για το 2025. Μέσα στον μήνα αναμένονται και οι πρώτες 2 από τις 10 αξιολογήσεις ξένων οίκων που αναμένονται συνολικά μέσα στο 2025. Ολο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο της κυβέρνησης, καθώς και οι επιδόσεις που βγαίνουν από την αντιλαϊκή επίθεση, θα βγάλουν το αποτέλεσμα της αξιολόγησης. Τα τελικά στοιχεία θα ανακοινωθούν στα μέσα Μαρτίου από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για τα συνολικά κρατικά έσοδα του 2024, που θα δείχνουν το μέγεθος της φορολογικής επίθεσης σε βάρος των νοικοκυριών, η οποία αναμένεται να προσεγγίσει τα 70 δισ. ευρώ και θα κρίνει το αποτέλεσμα της αξιολόγησης. Οπως επίσης το πόσο μεγάλα θα είναι τα ματωμένα πλεονάσματα που θα έχουν προκύψει.
Τον Απρίλιο αναμένεται η περιβόητη αύξηση του κατώτατου μισθού. Πρόκειται για την απόλυτη κοροϊδία, αφού ο κατώτατος μισθός θα προσαρμοστεί από τα 830 ευρώ μεικτά φέτος σε 950 ευρώ το 2027, με στόχο ο μέσος μισθός να είναι στα 1.500 ευρώ το ίδιο έτος. Με δεδομένη την ακρίβεια, οι μισθωτοί που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό θα συνεχίσουν να φυτοζωούν και να μην καλύπτουν ούτε τις βασικές ανάγκες, ενώ περίπου 600.000 που είναι σε καθεστώς μερικής απασχόλησης διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας. Οσο για τον μέσο μισθό, αυτός συνεχίζει να είναι μικρότερος από το 2011 κατά 14,8%, όπως προαναφέραμε, ενώ το 2027 θα βρίσκεται λίγο πάνω από τον ονομαστικό μισθό του 2011 (!), με την αγοραστική αξία βέβαια να είναι σαφώς πολύ μικρότερη, λόγω πληθωρισμού και ακρίβειας. Ολα αυτά την ώρα που η κυβέρνηση ενσωματώνει την ευρωενωσιακή Οδηγία που «δένει» πιο σφιχτά τον κατώτατο μισθό με την «παραγωγικότητα», μονιμοποιώντας όλες τις μνημονιακές περικοπές των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Τον Μάιο αναμένονται τα απολογιστικά στοιχεία για την καπιταλιστική ανάπτυξη και τα ματωμένα πλεονάσματα του 2024, αλλά και τα στοιχεία από την είσπραξη φόρων από νοικοκυριά και επαγγελματίες. Ακόμα, αναμένονται τα πρώτα στοιχεία από την έναρξη της τουριστικής σεζόν για το 2025.
Στα τέλη Ιουνίου αναμένεται η υποβολή των φορολογικών δηλώσεων, που ολοκληρώνονται 30 Ιουνίου, ενώ αναμένεται και ειδική μελέτη για την προέλευση των κρατικών εσόδων ανά κατηγορία και πηγή, ώστε να στοιχειοθετείται πόσα έχουν προέλθει από τη φοροεπέλαση στα νοικοκυριά. Από αυτά τα στοιχεία, και από το κατά πόσο θα είναι μεγάλη η δεξαμενή των φορολογικών εσόδων, θα εξαρτηθεί και το αν θα δοθούν κάποια ψίχουλα στους πλέον εξαθλιωμένους. Και αυτό διότι, λόγω του «κόφτη» που επιβλήθηκε από το 2023 στην Ευρώπη («ετήσιο όριο αύξησης καθαρών πρωτογενών κρατικών δαπανών»), πλέον δεν επιτρέπεται να δίνονται έκτακτα βοηθήματα και παροχές από τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού αλλά μόνο φοροελαφρύνσεις, που θα χρηματοδοτηθούν από έσοδα από άλλους φόρους.
Από τον Ιούλιο του 2025 και μέχρι τον Φεβρουάριο του 2026 έρχονται «κάθε μήνα δύο φόροι», δηλαδή πληρωμές ΕΝΦΙΑ και φόρου εισοδήματος. Ακόμα, ξεκινά και η διαπραγμάτευση - σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων - μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών για τον νέο κρατικό προϋπολογισμό του 2026 και τα μέτρα που θα ανακοινώσει στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός.
Τον Σεπτέμβρη θα γίνουν οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ, που θα προδιαγράφουν τον αντιλαϊκό οδικό χάρτη, ενώ τον Οκτώβριο αναμένεται η τελική ανακοίνωση για την πορεία της ανάπτυξης του 2024 και νέα εκτίμηση της πορείας του 2025 μέχρι τότε. Στις 13 Οκτωβρίου ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών θα καταθέσει στη Βουλή και το προσχέδιο του νέου κρατικού προϋπολογισμού για το 2026. Το δίμηνο Οκτωβρίου - Νοεμβρίου αναμένονται και νέες εκθέσεις για την Ελλάδα από οίκους αξιολόγησης (S&P's στις 17/10, «Fitch» στις 14/11 και «Scope» στις 7/11).
Τον Δεκέμβριο, τέλος, η χρονιά θα κλείσει με μία ακόμα πρόωρη αποπληρωμή δόσεων δανείων του μνημονίου, ύψους 5 δισ. ευρώ, για τα έτη 2033 και μετά. Πρόκειται για τα μνημόνια από το 2010 και μετά, που υποτίθεται ότι δεν υπάρχουν πια, αλλά ο λαός τα πληρώνει με αίμα και θυσίες. Οπως και το χρέος, που δεν το δημιούργησε αυτός, αλλά καλείται να το αποπληρώσει...
Αν και η περσινή χρονιά σημαδεύτηκε για τον κλάδο από την επαναδρομολόγηση μεγάλου τμήματος των γραμμών Ευρώπης - Ασίας από τη διαδρομή του Σουέζ προς το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας λόγω της κρίσης στην Ερυθρά Θάλασσα, το «αναταραχή, αναταραχή, αναταραχή» παραμένει εγγύηση για τα κέρδη των εφοπλιστών, όπως έλεγε και ένας εξ αυτών προ μηνών.
Ο παγκόσμιος στόλος μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων αυξήθηκε ενώ οι αναδρομολογήσεις ανέβασαν τα κόστη των καυσίμων, ωστόσο οι αυξήσεις αυτές δεν έκαμψαν την κερδοφορία.
Συγκεκριμένα, ο παγκόσμιος στόλος πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, σύμφωνα με την «Alphaliner», αυξήθηκε κατά 10,6% το 2024, με περίπου 3 εκατ. TEU μεταφορικής ικανότητας να προστίθενται στον ενεργό στόλο. Σχεδόν το 59% αυτής της νέας μεταφορικής ικανότητας αξιοποιήθηκε στο θαλάσσιο εμπόριο Ασίας - Ευρώπης, όπου απαιτήθηκαν πολλά επιπλέον πλοία.
Στη θαλάσσια διαδρομή Ασίας - Ευρώπης, η «Alphaliner» είχε υπολογίσει στο πρώτο εξάμηνο του 2024 αύξηση της μεταφορικής ικανότητας κατά 24% για την κάλυψη της ζήτησης. Εξι μήνες αργότερα, η αύξηση του στόλου έφτασε το 31%, ενώ ορισμένες ναυτιλιακές εταιρείες ακόμη αναμένουν την παράδοση περισσότερων νεότευκτων πλοίων για να καλύψουν τα εναπομείναντα κενά στη διαδρομή. Ωστόσο, λόγω της σημαντικής αύξησης των ναυτικών μιλίων που προκαλεί η δρομολόγηση των πλοίων γύρω από την Αφρική, η νέα χωρητικότητα δεν επαρκεί για να καλύψει πλήρως την αυξημένη ζήτηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι την 1 Δεκέμβρη 2023 προσφέρονταν κατά μέσο όρο 434.940 εβδομαδιαίες χρονοθυρίδες στη γραμμή Ασίας - Ευρώπης. Εναν χρόνο αργότερα, παρά την προσθήκη πολλών νέων πλοίων, η προσφορά χρονοθυρίδων αυξήθηκε μόνο κατά 38.360 TEU (8,8%), καθώς η αναδρομολόγηση πλοίων απορρόφησε την επιπλέον χωρητικότητα.
Ενώ πολλοί αναλυτές προειδοποιούσαν για πιθανή πλεονάζουσα μεταφορική ικανότητα το 2024, τελικά οι εκτροπές των πλοίων γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας απορρόφησαν τη νέα χωρητικότητα, με αποτέλεσμα στο τέλος του 2024 ο αδρανής στόλος να παραμένει σχεδόν μηδενικός (0,6% του συνολικού στόλου).
Αξιοσημείωτη άνοδος σημειώθηκε στο θαλάσσιο εμπόριο της Λατινικής Αμερικής, όπου καταγράφηκε απότομη αύξηση της χωρητικότητας του στόλου των εταιρειών τακτικών γραμμών. Η «Alphaliner» εκτιμά ότι το 15% του παγκόσμιου στόλου δραστηριοποιείται πλέον στο θαλάσσιο εμπόριο της περιοχής.
Ωθούμενες από την επί σειρά ετών υψηλή κερδοφορία αλλά και τις συνθήκες που αυξάνουν τη ζήτηση, οι ναυτιλιακές των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων σημειώνουν επίσης ρεκόρ στις παραγγελίες, με κερδισμένα τα ασιατικά ναυπηγεία.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Βαλτικού και Διεθνούς Ναυτιλιακού Συμβουλίου (BIMCO), μιας από τις μεγαλύτερες από τις διεθνείς ναυτιλιακές ενώσεις που εκπροσωπούν τους εφοπλιστές, το συνολικό βιβλίο παραγγελιών κατασκευής containerships (ως ποσοστό του υφιστάμενου στόλου) διαμορφώθηκε στο 26,28%, αυξημένο σε σύγκριση με το 25,77% του Δεκέμβρη του 2023.
Το 2024 πραγματοποιήθηκαν συνολικά 343 παραγγελίες πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, σημειώνοντας αύξηση κατά 132 πλοία (62,5%) σε σύγκριση με τις 211 το 2023. Αντίστοιχα, νέο ρεκόρ σημείωσε και η δυναμικότητα σε TEU, φτάνοντας σε 8,3 εκατομμύρια TEU από το προηγούμενο υψηλό των 7,8 εκατομμυρίων.
Τα στοιχεία της ΒΙΜCO επισημαίνουν πως τα τελευταία χρόνια τα ναυπηγεία της Κίνας καταλαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος, καθώς από τα 8,3 εκατ. ΤΕU των συνολικών παραγγελιών πλοίων προς ναυπήγηση, το 72% κατασκευάζονται στην Κίνα, ενώ στην Κορέα και στην Ιαπωνία ναυπηγούνται το 22% και το 5% αντίστοιχα.
Διαπίστωση που διαβάζεται ακόμη πιο «επιτακτικά» και με «χαρακτήρα επείγοντος» από τα επιτελεία των ΗΠΑ, όπως δείχνει και η δεύτερη θητεία Τραμπ που ξεκινάει σε λίγες μέρες, η οποία θα σηματοδοτηθεί, όπως όλα δείχνουν, και από μια ακόμη αποφασιστικότερη αντιπαράθεση με την Κίνα σε όλα τα επίπεδα.
Η έκθεση άλλωστε έχει ως οδηγό την αμερικανική Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας 2022 που αναφέρει ότι η Κίνα «είναι ο μόνος ανταγωνιστής των Ηνωμένων Πολιτειών με την πρόθεση και, όλο και περισσότερο, την ικανότητα να αναδιαμορφώσει τη διεθνή τάξη», σημειώνοντας ότι οι ηγέτες της «θεωρούν έναν σύγχρονο, ικανό και "παγκόσμιας κλάσης" στρατό απαραίτητο για την επίτευξη των αναθεωρητικών της στόχων και την αντιμετώπιση αυτού που το Πεκίνο θεωρεί ένα όλο και πιο ταραχώδες διεθνές περιβάλλον».
Αναλύοντας την κινεζική στρατηγική οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν ότι η μακροχρόνια εθνική στρατηγική της ΛΔΚ για τη λεγόμενη «μεγάλη αναζωογόνηση του κινεζικού έθνους» έως το 2049, «επιδιώκει αποφασιστικά την πολιτική, κοινωνική, οικονομική, τεχνολογική και στρατιωτική ανάπτυξη για την αύξηση της εθνικής ισχύος της ΛΔΚ και την αναθεώρηση της διεθνούς τάξης πραγμάτων προς υποστήριξη του συστήματος διακυβέρνησης και των εθνικών συμφερόντων της ΛΔΚ», σημειώνοντας πως «η διακηρυγμένη εξωτερική πολιτική της ΛΔΚ επιδιώκει να αναδιαμορφώσει τη διεθνή τάξη» για να υποστηρίξει τη στρατηγική αυτή.
Εξάλλου, αναλύοντας τον όρο της λεγόμενης «ολοκληρωμένης εθνικής ισχύος» (CNP), που χρησιμοποιεί η Κίνα «ως εσωτερική μέτρηση της ανάπτυξης και ως βαθμονομημένο σημείο αναφοράς για τον ανταγωνισμό μεταξύ εχθρικών συστημάτων», και περιγράφοντας την εφ' όλης της ύλης αντιπαράθεση για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν ότι αυτή δεν αφορά αποκλειστικά τη στρατιωτική ισχύ αλλά «αντιπροσωπεύει το συνολικό μέτρο της ισχύος μιας χώρας που ασκεί σε πολλαπλούς τομείς στο διεθνές σύστημα. Περισσότερο από τη στρατιωτική ισχύ, περιλαμβάνει την πλήρη σειρά οικονομικών, επιστημονικών και τεχνολογικών, διπλωματικών και πολιτικών δυνατοτήτων μιας χώρας, πολιτιστικούς, φυσικούς, ανθρώπινους και άλλους πόρους, καθώς και το ιδεολογικό ήθος και τη διεθνή επιρροή».
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η έκθεση σημειώνει ότι ο CNP «συνδέεται αναπόφευκτα με τον στρατιωτικό ανταγωνισμό, καθώς, για τη ΛΔ Κίνας, η αντιπαράθεση στο πεδίο της μάχης αντιπροσωπεύει όχι απλώς έναν ανταγωνισμό μεταξύ των στρατιωτικών συστημάτων δύο χωρών, αλλά μια συστημική αντιπαράθεση με βάση τη συνολική ισχύ κάθε χώρας».
«Οι ηγέτες της ΛΔ Κίνας πιστεύουν ότι οι δομικές αλλαγές στο διεθνές σύστημα και οι ολοένα και πιο συγκρουσιακές Ηνωμένες Πολιτείες είναι η ρίζα του εντεινόμενου στρατηγικού ανταγωνισμού μεταξύ της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών», τονίζει η έκθεση και σημειώνει πως η στρατηγική της «περιλαμβάνει σκόπιμες και αποφασιστικές προσπάθειες για τη συγκέντρωση, τη βελτίωση και την αξιοποίηση εσωτερικών και εξωτερικών στοιχείων της εθνικής ισχύος που θα τοποθετήσουν τη ΛΔΚ σε "ηγετική θέση" σε έναν διαρκή ανταγωνισμό μεταξύ των συστημάτων».
Στα πλαίσια αυτά σημειώνουν πως «οι συνεχιζόμενοι στόχοι στρατιωτικού εκσυγχρονισμού της ΛΔΚ είναι ανάλογοι και μέρος των ευρύτερων εθνικών αναπτυξιακών φιλοδοξιών της να επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στην τεχνολογική αυτάρκεια και να επικεντρωθεί στην προηγμένη μεταποίηση», ενώ επισημαίνουν ότι «η δηλωμένη αμυντική πολιτική της ΛΔΚ παρέμεινε προσανατολισμένη στην προώθηση της κυριαρχίας, της ασφάλειας και των αναπτυξιακών της συμφερόντων, δίνοντας παράλληλα έμφαση σε έναν μεγαλύτερο παγκόσμιο ρόλο για την ίδια. Το Πεκίνο έχει επιδείξει αυξανόμενη προθυμία να χρησιμοποιήσει στρατιωτικό εξαναγκασμό και κίνητρα για την επίτευξη αυτών των στόχων».
Παράλληλα, εξειδικεύοντας τη στρατηγική αυτή, η έκθεση του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ προς το Κογκρέσο σημειώνει ότι ο κινεζικός στρατός «παραμένει επικεντρωμένος στην ανάπτυξη ικανοτήτων για να παρέχει επιλογές στη ΛΔΚ ώστε να αποτρέψει, να αποθαρρύνει ή, αν διαταχθεί, να νικήσει την επέμβαση τρίτων στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού (...) Συνεχίζει να αναπτύσσει τις ικανότητες για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων βαθύτερα στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού και παγκοσμίως», ενώ έχει προχωρήσει σε «σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και εισήγαγε νέο στρατιωτικό δόγμα για την ενίσχυση των κοινών επιχειρήσεων και δοκιμάζει ικανότητες εντός και πέραν της πρώτης νησιωτικής αλυσίδας (FIC)» (πρόκειται για τη γεωστρατηγική έννοια που περιλαμβάνει μια σειρά από νησιά και αρχιπελάγη, τα οποία εκτείνονται από τη Χερσόνησο της Κορέας έως τη Μαλαισία, περιλαμβάνοντας κρίσιμες θαλάσσιες περιοχές γύρω από την Κίνα).
Στα πλαίσια αυτά καταγράφονται οι προσπάθειες της Ταϊβάν (προφανώς με τη στήριξη των ΗΠΑ) να αναπτύξει «ασύμμετρες δυνατότητες» για «να εξισορροπήσει τις βελτιούμενες δυνατότητες της Κίνας», οι «αξιοσημείωτα υψηλότερες εντάσεις μεταξύ της Κίνας και των Φιλιππίνων καθ' όλη τη διάρκεια του 2023», όπως και οι «μη ασφαλείς ελιγμοί του κινεζικού στρατού πλησίον συμμαχικών δυνάμεων που επιχειρούν στην περιοχή».
Σε ό,τι αφορά εξάλλου την προσπάθεια παγκόσμιας «προβολής ισχύος» της Κίνας, το Πεντάγωνο διαπιστώνει ότι ο κινεζικός στρατός «συνεχίζει να αυξάνει τις στρατιωτικές του ικανότητες για την επίτευξη των περιφερειακών και παγκόσμιων στόχων ασφαλείας της ΛΔΚ πέραν των άμεσων στην περιφέρεια», δίνοντας «κυρίως έμφαση στις δυνατότητες προβολής ισχύος στον θαλάσσιο τομέα», ενώ παρά το γεγονός πως «οι κοινές επιχειρησιακές της ικανότητες πέραν του FIC παραμένουν περιορισμένες», οι «βελτιώσεις στα αεροπορικά και ναυτικά συστήματα της PLA επιτρέπουν στις δυνάμεις του Λαϊκού Στρατού της Κίνας (PLA) να επιχειρούν μακρύτερα από τη ΛΔΚ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».
Ειδικά σε ό,τι αφορά αυτό το τελευταίο ξεχωριστή αναφορά γίνεται στην προσπάθεια της Κίνας να αποκτήσει και πιο μόνιμα στρατιωτικά «πατήματα» σε μια σειρά από περιοχές, όπως και στην «αυξανόμενη παγκόσμια παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού της Κίνας».
Συγκεκριμένα ως προς αυτά ξεχωρίζει:
Με φόντο τα παραπάνω η έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας, αν και για μια ακόμη φορά διαπιστώνει ότι «παρά την πρόοδό της η δύναμη (του κινεζικού στρατού) εξακολουθεί να έχει σημαντικές ελλείψεις μεταξύ άλλων στην επάρκεια των διοικητών, στην εφοδιαστική (logistics) σε μεγάλες αποστάσεις και στον πόλεμο στις πόλεις», καταγράφει μια «ραγδαία» προσπάθεια εκσυγχρονισμού του στρατού της Κίνας που για μια ακόμη χρονιά «προσπάθησε να εκσυγχρονίσει τις δυνατότητές της και να βελτιώσει τις ικανότητές της σε όλους τους τομείς του πολέμου για να γίνει μια κοινή δύναμη ικανή για όλο το φάσμα του χερσαίου, εναέριου και θαλάσσιου, καθώς και του πυρηνικού, διαστημικού, αντιδιαστημικού και ηλεκτρονικού πολέμου, και για επιχειρήσεις στον κυβερνοχώρο (...) Συνέχισε να προσαρμόζει τις στρατιωτικές της δομές, να αναπτύσσει σύγχρονα εγχώρια συστήματα, να διαμορφώνει ετοιμότητα και να ενισχύει την ικανότητά της να διεξάγει κοινές επιχειρήσεις».
Στα πλαίσια της γενικής αυτής διαπίστωσης η έκθεση καταγράφει κλάδο κλάδο την πρόοδο που έχουν κάνει οι κινεζικές Ενοπλες Δυνάμεις στη δυνατότητά τους για ευθεία αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, ιδίως στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, ανάμεσα στα άλλα:
- Στο Πολεμικό Ναυτικό (PLAN), όπου «αριθμητικά, η ΛΔΚ διαθέτει το μεγαλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στον κόσμο, με μια μάχιμη δύναμη με πάνω από 370 πλοία και υποβρύχια, συμπεριλαμβανομένων άνω των 140 μεγάλων μαχητικών επιφανείας. Το PLAN αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από σύγχρονα πλοία και υποβρύχια πολλαπλών αποστολών», αυξάνοντας, όπως λέει η έκθεση, «την ικανότητά της να εκτελεί αποστολές πέραν της πρώτης νησιωτικής αλυσίδας (FIC), πραγματοποιώντας την πρώτη εκτεταμένη ανάπτυξη στην περιοχή του νέου αμφίβιου σκάφους της κλάσης YUSHEN και τρεις αποστολές με το CV-17 Shandong στη Θάλασσα των Φιλιππίνων, έναν αριθμό - ρεκόρ για οποιοδήποτε αεροπλανοφόρο του PLAN σε ένα ημερολογιακό έτος».
- Στην Πολεμική Αεροπορία PLA (PLAAF), όπου «εκσυγχρονίζει τα αεροσκάφη της και τα μη επανδρωμένα εναέρια συστήματα με ραγδαίους ρυθμούς, ανταποκρινόμενη στα πρότυπα των ΗΠΑ», αλλά και αναδιατάσσοντας τις μονάδες και τις διοικήσεις της για «την καλύτερη διοίκηση και τον έλεγχο των ολοκληρωμένων συστημάτων αεράμυνας της ΛΔΚ, καθώς και του δικτύου των επίγειων ραντάρ επίγνωσης του εναέριου χώρου».
- Στις αυξανόμενες πυρηνικές και πυραυλικές δυνατότητές της (PLA Rocket Force - PLARF), όπου προωθούνται «μακροπρόθεσμα σχέδια εκσυγχρονισμού της για να ενισχύσει τις ικανότητες «στρατηγικής αποτροπής» της», με την Κίνα να «αναπτύσσει νέους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM) που θα βελτιώσουν σημαντικά τις πυραυλικές της δυνάμεις με πυρηνική ικανότητα και θα απαιτήσουν αυξημένη παραγωγή πυρηνικών κεφαλών».
Εκτιμάται ότι «κατά την επόμενη δεκαετία, η Κίνα θα συνεχίσει να εκσυγχρονίζει, διαφοροποιεί και να επεκτείνει ραγδαία τις πυρηνικές της δυνάμεις» με «μεγαλύτερη και πιο ποικιλόμορφη πυρηνική δύναμη» που θα της «παρέχει πολλαπλές επιλογές στη σκάλα κλιμάκωσης». Η εκτίμηση του Πενταγώνου κάνει λόγο για πάνω από 1.000 επιχειρησιακές πυρηνικές κεφαλές μέχρι το 2030, σχεδόν... διπλασιασμός δηλαδή από τα σημερινά επίπεδα.
Παράλληλα, σημειώνεται ότι η Κίνα διερευνά και την «ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων διηπειρωτικού βεληνεκούς με συμβατικό οπλισμό», με το Πεντάγωνο να τονίζει πως «εάν αναπτυχθούν, οι δυνατότητες αυτές θα επέτρεπαν στη ΛΔΚ να απειλεί με συμβατικά πλήγματα κατά στόχων στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες, στη Χαβάη και την Αλάσκα».
Ξεχωριστή σημασία έχουν και οι αλλαγές που καταγράφει η έκθεση σε ό,τι αφορά τη δομή των διοικήσεων του κινεζικού στρατού, με την κατάργηση, τον περασμένο Απρίλη, της «Δύναμης Στρατηγικής Υποστήριξης (SSF)» και την ένταξη των διοικήσεων της Αεροδιαστημικής Δύναμης (ASF) και της Δύναμης του Κυβερνοχώρου (CSF) άμεσα υπό την κεντρική διοίκηση, μαζί με τη δημιουργία μιας νέας υπηρεσίας πληροφοριών (Intelligent Support Force - ISF), πάλι υπό κεντρική διοίκηση, για τον συντονισμό της διαχείρισης των στρατιωτικών δικτύων.
Οπως σημειώνει η έκθεση, δείχνοντας το πώς ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος αγκαλιάζει πλέον όλα τα μήκη και πλάτη, πρόκειται για «εξελίξεις προς έναν πληροφοριοποιημένο και ευφυή στρατό ("Informatized and Intelligentized Military"). Ο στρατός της Κίνας θεωρεί τις επιχειρήσεις πληροφοριών (IO) μέσο επίτευξης υπεροχής πληροφοριών σε πρώιμο στάδιο μιας σύγκρουσης, την οποία θεωρεί κρίσιμη προϋπόθεση για την επιτυχία οποιασδήποτε στρατιωτικής εκστρατείας, και συνεχίζει να επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής και τη συχνότητα των επιχειρήσεων πληροφοριών στις στρατιωτικές ασκήσεις.
Η ΛΔΚ παρουσιάζει μια σημαντική, επίμονη απειλή κατασκοπείας και επιθέσεων στον κυβερνοχώρο για τις στρατιωτικές υποδομές και τα συστήματα κρίσιμων υποδομών (...) Επιδιώκει πολεμικές ικανότητες επόμενης γενιάς που βασίζονται στο όραμά της για τη μελλοντική σύγκρουση, την οποία αποκαλεί "ευφυή πόλεμο", που ορίζεται από τη διευρυμένη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, των κβαντικών υπολογιστών, των μεγάλων δεδομένων και άλλων προηγμένων τεχνολογιών σε κάθε επίπεδο του πολέμου».
Ταυτόχρονα, το αμερικανικό Πεντάγωνο καταγράφει την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών της Κίνας, που ακολουθούν την κούρσα των εξοπλισμών που τρέχει με σπασμένα φρένα μπροστά στην ένταση των ανταγωνισμών και στη μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, όσο και την «αυτάρκεια» των στρατιωτικών δυνατοτήτων σε ό,τι αφορά την παραγωγική βάση, με την κινεζική βιομηχανία να γίνεται σε πολλές περιπτώσεις και παγκόσμιος εξαγωγέας στρατιωτικού υλικού.
Συγκεκριμένα, η έκθεση, επικαλούμενη μια έρευνα «πολλαπλών μοντέλων για τις εκτιμήσεις του αμυντικού προϋπολογισμού της Κίνας», εκτιμά ότι «το Πεκίνο δαπανά 40% έως 90% περισσότερο από ό,τι ανακοινώνει στον δημόσιο αμυντικό προϋπολογισμό του, ο οποίος ισοδυναμεί με περίπου 330 έως 450 δισεκατομμύρια δολάρια σε συνολικές αμυντικές δαπάνες για το 2024».
Σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στη στρατιωτική βιομηχανία επισημαίνει πως «οι τεχνολογίες υπερηχητικών πυραύλων της ΛΔΚ έχουν εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών. Πολλά προγράμματα πυραύλων της ΛΔΚ είναι συγκρίσιμα με άλλα διεθνών παραγωγών κορυφαίου επιπέδου», όπως και ότι η Κίνα «είναι η πρώτη χώρα παραγωγής πλοίων στον κόσμο με βάση τη χωρητικότητα και είναι σε θέση να παράγει ένα ευρύ φάσμα ναυτικών μαχητικών, αεριοστροβίλων και κινητήρων ντίζελ, καθώς και όπλα και ηλεκτρονικά συστήματα πλοίων, καθιστώντας την σχεδόν αυτάρκη για όλες τις ναυπηγικές ανάγκες».
Παράλληλα ασχολείται και με την προσπάθεια της Κίνας να ξεπεράσει τους περιορισμούς των εγχώριων παραγωγικών δυνατοτήτων, ιδίως για ελικόπτερα και κινητήρες αεροσκαφών, με τη βοήθεια ξένων προμηθευτών, εκτιμώντας ωστόσο ότι «καθώς η αεροδιαστημική της βιομηχανία βελτιώνεται, κατά την επόμενη δεκαετία, η ΛΔΚ είναι πολύ πιθανό να μειώσει τις ξένες εξαγορές για να διατηρήσει μόνο μια εισαγωγική σχέση με ξένους προμηθευτές που είναι σε θέση να να καλύψουν γρήγορα εξειδικευμένα κενά στο απόθεμα της ΛΔΚ». Συνολικά άλλωστε η έκθεση επισημαίνει την προσπάθεια των ιθυνόντων ης Κίνας «να διατηρήσουν ανεξάρτητες αλυσίδες εφοδιασμού και στρατηγικά αποθέματα ενόψει των δυτικών προσπαθειών για την αποδέσμευση των αλυσίδων εφοδιασμού».
Ενώ επισημαίνει ότι από το 2023 η Κίνα «είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων στον κόσμο και πωλεί σχεδόν κάθε κατηγορία συμβατικού στρατιωτικού εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, των φορητών συστημάτων αεράμυνας (MANPADS), υποβρυχίων, ναυτικών σκαφών επιφανείας, συστημάτων πυραύλων επιφανείας-αέρος και μαχητικών αεροσκαφών σε πελάτες σε όλο τον κόσμο».
Στην Ιρλανδία η στέγη είναι αιτία μετανάστευσης και στη Γερμανία παράγοντας φτώχειας
Μεγάλα τμήματα των νέων εργαζομένων, των ζευγαριών, των οικογενειών, των συνταξιούχων δυσκολεύονται να έχουν «ένα κεραμίδι» εξαιτίας της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, παρότι εργάζονται ή έχουν εργαστεί για 30 και 40 χρόνια, κι ενώ υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για την ικανοποίηση αυτής της στοιχειώδους λαϊκής ανάγκης.
Οπως στην Ιρλανδία, όπου η μετανάστευση έχει αυξηθεί όχι λόγω ανεργίας, αλλά εξαιτίας της στεγαστικής «κρίσης». Είναι πλέον σχεδόν αδύνατον για τους εργαζόμενους να αντέξουν οικονομικά να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα.
Στη δε Γερμανία, εκατομμύρια μισθωτοί και συνταξιούχοι που καταφέρνουν να νοικιάσουν σπίτι, μπαίνουν στο φάσμα της φτώχειας.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε από το ΔΝΤ, οι προσαρμοσμένες με τον πληθωρισμό τιμές της στέγης αυξήθηκαν κατά 32% τη δεκαετία 2011 - 2021. Τα μισά νοικοκυριά ξόδεψαν τουλάχιστον το 30% του εισοδήματός τους για ενοίκιο και κοινόχρηστα το 2022. Η έρευνα συνέκρινε το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών με το εισόδημα που απαιτείται για μια κατοικία μέσης τιμής σε 40 χώρες.
Πολλοί νέοι αναγκάζονται να φύγουν από την Ιρλανδία. Παρά τη χαμηλή ανεργία, η μετανάστευση έφτασε σε υψηλό εννέα ετών τους 12 μήνες έως τον Απρίλη.
Η Ιρλανδία - μετά το οικονομικό ...«θαύμα» στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης - έχει πλέον την πιο ακριβή κατοικία στην ΕΕ, σύμφωνα με μια ευρεία μέτρηση του ενοικίου, του κόστους συντήρησης και των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας από τη Eurostat. Το μέσο ενοίκιο στο Δουβλίνο διπλασιάστηκε την τελευταία δεκαετία, ενώ η μέση τιμή αγοράς κατοικίας αυξήθηκε κατά 75%.
«Τα αποχαιρετιστήρια πάρτι για όσους μεταναστεύουν έχουν γίνει συνηθισμένα», δήλωσε στην «Wall Street Journal» ο Ούλεν, που εργάζεται ως εκπαιδευτικός. «Δεν έβλεπαν ζωή για αυτούς στο Δουβλίνο», πρόσθεσε.
Αν και διδάσκει μαθητές γυμνασίου, είπε, μερικές φορές νιώθει και ο ίδιος «ανήλικος», δεδομένου ότι ζει με την μητέρα του.
Πρόσφατα ο ίδιος και η κοπέλα του επισκέφτηκαν ένα διαμέρισμα δυο υπνοδωματίων κοντά στο αεροδρόμιο, που νοικιαζόταν για 2.550 ευρώ τον μήνα, ελπίζοντας να συγκατοικήσουν και να μοιραστούν το ενοίκιο με ένα άλλο ζευγάρι...
Οι δρόμοι του Δουβλίνου από τη μια έχουν γεμίσει με νέους εργαζόμενους στον τομέα της τεχνολογίας, από την άλλη έχουν αυξηθεί οι άστεγοι και οι τοξικομανείς που ψαχουλεύουν στα σκουπίδια.
Πρόσφατη κυβερνητική έκθεση ανέφερε ότι ο αριθμός των αστέγων αυξήθηκε εν μέρει λόγω της αύξησης των ενοικίων και της έλλειψης ανέγερσης κατοικιών που επιδοτούνται από την κυβέρνηση.
Η 33χρονη Κάρλα Κιέλι, που ζει στο Δουβλίνο, είπε στην εφημερίδα ότι η ίδια και ο σύντροφός της αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα σπίτια των γονιών τους λόγω της απότομης αύξησης του ενοικίου στο σπίτι που έμεναν.
«Το νούμερο ένα πράγμα που με εμποδίζει να κάνω οικογένεια είναι να έχω σπίτι», είπε. «Το να μεγαλώνεις μωρό στο σπίτι της ηλικιωμένης μητέρας δεν ακούγεται πολύ ελκυστικό»...
Δεν είναι μόνο τα υψηλά ενοίκια που την αποθαρρύνουν, είπε, αλλά και το ενδεχόμενο ο ιδιοκτήτης - εταιρεία ή άτομο - να σε διώξει μετά από ένα ή δύο χρόνια, με κάποιο πρόσχημα, προκειμένου να αυξήσει το ενοίκιο σε νέο ενοικιαστή.
Ορισμένες από τις πιο απότομες αυξήσεις των ενοικίων σημειώθηκαν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Στην Ουγγαρία και τη Λιθουανία, τα ενοίκια αυξήθηκαν περισσότερο από 60% και οι τιμές πώλησης των κατοικιών υπερδιπλασιάστηκαν το διάστημα 2015 - 2023, σύμφωνα με τη Eurostat.
Η Εσθονία, που χαρακτηρίζεται κέντρο τεχνολογικής καινοτομίας και ψηφιοποίησης, σημείωσε τις πιο απότομες αυξήσεις τόσο στα ενοίκια όσο και στις τιμές των κατοικιών από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα τη δεκαετία 2012 - 2022.
Στη Γερμανία, τα ενοίκια σε πολλές πόλεις αυξήθηκαν κατακόρυφα και το 2024, σύμφωνα με ανάλυση του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW), το οποίο αξιολόγησε στοιχεία για τις συναλλαγές αγοράς και ενοικίασης από την ένωση ακινήτων IVD σε περισσότερες από 150 γερμανικές πόλεις.
Μετά από χρόνια συνεχούς ανοδικής πορείας, τα ενοίκια αυξήθηκαν το 2024 κατά μέσο όρο κατά περίπου 4%, τόσο στα υπάρχοντα όσο και στα νέα κτίρια.
Από το 2010, τα καθαρά ενοίκια (χωρίς λογαριασμούς Ενέργειας και τηλεπικοινωνιών) έχουν αυξηθεί συνολικά κατά 64%, ενώ οι μισθοί σε καμία περίπτωση δεν ακολούθησαν αντίστοιχη αύξηση.
Αντίθετα, συγκριτικά με την αύξηση των μισθών, τα στοιχεία δείχνουν πως στην «πλούσια» Γερμανία η στέγη αποτελεί πλέον παράγοντα φτώχειας, κατατρώγοντας μεγάλο μέρος του μισθού.
Για τον μέσο μισθωτό είναι αδύνατον να νοικιάσει ένα διαμέρισμα, αυξάνεται ο αριθμός των συγκατοίκων, συγκατοικούν ακόμη και οικογένειες για να τα βγάλουν πέρα. Το «εφτά νομά σε ένα δωμά» τείνει να γίνει ο κανόνας για την εργατική τάξη στη Γερμανία.
Στα τέλη του χρόνου δημοσιεύτηκε μια μελέτη του Κέντρου Ερευνών του Συνδέσμου Γενικής Ισοτιμίας, σύμφωνα με την οποία 5,4 εκατ. περισσότεροι άνθρωποι στη Γερμανία ζουν στη φτώχεια από ό,τι υπολογιζόταν, λόγω των υψηλών ενοικίων και της πρόσθετης επιβάρυνσης στο κόστος ζωής.
Πολλά νοικοκυριά στη Γερμανία ξοδεύουν περισσότερο από το 1/3 του εισοδήματός τους σε έξοδα στέγασης, ενώ ορισμένα ξοδεύουν ακόμη και περισσότερο από το μισό τους εισόδημα.
Ετσι, μετά την αφαίρεση των ενοικίων, των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, των τόκων δανείων και άλλων σχετικών εξόδων, περισσότεροι από 17,5 εκατ. άνθρωποι απομένουν με εισόδημα στο εύρος της φτώχειας, καταλήγει η μελέτη, μετά από αξιολόγηση στοιχείων της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας. Δηλαδή περισσότερο από το 1/5 του πληθυσμού στη Γερμανία ζει σε συνθήκες φτώχειας, σύμφωνα με το επίσημο όριο του 60% του μέσου εισοδήματος (στη Γερμανία 1.016 ευρώ μηνιαίως για μονοπρόσωπο νοικοκυριό).
Νεαροί ενήλικες κάτω των 25 ετών, συμπεριλαμβανομένων πολλών φοιτητών, καθώς και ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών πλήττονται περισσότερο από τη λεγόμενη «στεγαστική φτώχεια».
Εκατομμύρια άνθρωποι παραμένουν «αόρατοι» στις συνήθεις στατιστικές για τη φτώχεια, επειδή δεν λαμβάνεται υπόψη το κόστος στέγασης, τονίζει ο Σύνδεσμος Γενικής Ισοτιμίας της Γερμανίας. «Οποιος κοιτάζει μόνο το εισόδημα, αλλά όχι ότι οι άνθρωποι έχουν όλο και λιγότερα χρήματα στη διάθεσή τους, επειδή πρέπει να πληρώσουν υψηλό κόστος στέγασης, παραβλέπει την έκταση της φτώχειας στη Γερμανία», λέει η αξιολόγηση.
Η επιδείνωση των όρων ζωής και εργασίας παγκοσμίως, ακόμη και στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, είναι τόσο εκτεταμένη που στη στατιστική εμφανίζονται όλο και περισσότεροι όροι που κατηγοριοποιούν και αναλύουν τη σχετική φτώχεια: Ενεργειακή φτώχεια, στεγαστική φτώχεια, φτωχοί εργαζόμενοι και φτωχοί συνταξιούχοι, η απόκτηση παιδιών ως παράγοντας φτώχειας κ.ά., είναι ορισμένοι μόνο δείκτες που συνθέτουν το παζλ της φτώχειας, ενώ ο παραγόμενος πλούτος αυξάνεται.
«Στο Βερολίνο πιο εύκολα βρίσκεις δουλειά, παρά διαμέρισμα ή θέση σε παιδικό σταθμό», λέει το σχετικό ανέκδοτο, περιγράφοντας τις σαρωτικές αλλαγές που ακολούθησαν μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής και την επέλαση του κεφαλαίου.
Παλιότερα, έως και αρκετά χρόνια μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση, το Βερολίνο φημιζόταν για το σημαντικά χαμηλότερο κόστος ζωής σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και με τις άλλες μεγάλες πόλεις της Γερμανίας: Χαμηλά ενοίκια, ισχυρό κράτος Πρόνοιας, δωρεάν ή προσιτές πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες.
Μετά την «επανένωση», όμως, η κατάσταση και στο Βερολίνο άλλαξε, οι επενδυτές «εισέβαλαν», οι τιμές των ακινήτων εκτοξεύτηκαν, η κρίση στη σχολική στέγη είναι δραματική, άρχισαν να εμφανίζονται και να πολλαπλασιάζονται τα ιδιωτικά σχολεία και νηπιαγωγεία στα προάστια και στο Βρανδεμβούργο.
Ο προϋπολογισμός του 2025 φέρνει ραγδαίες περικοπές. Η τοπική συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών (CDU) - Σοσιαλδημοκρατών (SPD) έχει ήδη συμφωνήσει σε περικοπές 3 δισ. ευρώ μόνο για το 2025 και 1,8 δισ. για το 2026 και το 2027. Σε έναν προϋπολογισμό 40 δισ. ευρώ σημαίνει περικοπές σε ευρύ φάσμα παροχών, αλλά και αύξηση των τιμών σε πολλές υπηρεσίες.
Αλλά και οι παλιότερες κυβερνήσεις, όπως η προηγούμενη συγκυβέρνηση SPD - Πρασίνων - Αριστεράς, είχαν μειώσει δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία και τις κοινωνικές υπηρεσίες στο κρατίδιο του Βερολίνου, καθιστώντας το κέντρο - ορατής πλέον - φτώχειας και έντονων ανισοτήτων.
Πιο συγκεκριμένα, «κάθε τομέας καλείται να περιορίσει τον προϋπολογισμό του κατά 2%». Ενδεικτικά, 660 εκατ. ευρώ κόβονται φέτος από τις συγκοινωνίες, με βασικό μέτρο την απόσυρση του ενιαίου εισιτηρίου των 29 ευρώ μηνιαίως για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με περισσότερους από 220.000 συνδρομητές. Ο δήμαρχος Κάι Βέγκνερ (CDU) και η γερουσιαστής για την Οικονομία και πρώην δήμαρχος Φραντσίσκα Γκίφαϊ (SPD) «εξήγησαν» ότι «προτιμήθηκε» η συνέχιση της χρηματοδότησης του δωρεάν εισιτηρίου για 300.000 μαθητές και παιδιά προσχολικής ηλικίας, των σχολικών γευμάτων και των παιδικών σταθμών, καθώς επρόκειτο για «ή το ένα ή το άλλο»...
Από την Παιδεία κόβονται 370 εκατ. ευρώ και συνεπώς ακυρώνονται προγράμματα ανέγερσης σχολικών κτιρίων και νέων παιδικών σταθμών.
Στον τομέα των Εσωτερικών Υποθέσεων και της Ασφάλειας, η εξοικονόμηση αφορά κυρίως την πυροσβεστική και τα κονδύλια για την ανακούφιση από καταστροφές, ενώ η αστυνομία και τα δικαστήρια θα διατηρήσουν τα κονδύλιά τους.
Στον τομέα του πολιτισμού, βασικό μέρος της ζωής της πόλης, ο προϋπολογισμός μειώνεται κατά 12% και ήδη γίνονται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Οι μεγαλύτερες σκηνές της πόλης, η Γερμανική Οπερα, η Komische Oper, η Volksbuehne, θα δυσκολευτούν πολύ να διατηρήσουν τα προγράμματά τους. Το Berliner Ensemble ανακοίνωσε ήδη ότι θα ακυρώσει τουλάχιστον 5 παραγωγές για τις επόμενες δύο σεζόν. Η χρηματοδότηση του διάσημου κινηματογραφικού φεστιβάλ, της Berlinale, θα μειωθεί στο μισό.