Εντάξει, όλοι καταλαβαίνουν πλέον ότι η κυβέρνηση δίνει τον «νυν υπέρ πάντων αγώνα» για να αναβαθμίσει τη θέση της Ελλάδας στην περιοχή, για λογαριασμό του κεφαλαίου. Οπως όλοι ξέρουν ότι η αναβάθμιση αυτή περνάει μέσα από την υπηρέτηση συγκεκριμένων ρόλων στην περιοχή, στο πλαίσιο ευρύτερων σχεδιασμών, από τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες όπου συμμετέχει η Ελλάδα. Μέσα εκεί περιλαμβάνονται και η διευθέτηση του ονόματος της ΠΓΔΜ, η πλήρης αποκατάσταση των σχέσεων με την Ελλάδα και η ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι κρυφό. Και μπορεί ο κόσμος να το έχει τούμπανο, αλλά αυτοί το έχουν κρυφό καμάρι. Πώς αλλιώς να δικαιολογηθεί ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Εφημερίδας των Συντακτών», «ΝΑΤΟ... η ευκαιρία», που αναγορεύει την προοπτική ένταξης της ΠΓΔΜ στη λυκοσυμμαχία ως μοναδική ευκαιρία διευθέτησης των εκκρεμοτήτων με την Ελλάδα... Να περιμένουμε μετά τις επικείμενες συμφωνίες και πρωτοσέλιδο με τον τίτλο «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ιδωμεν...

Στη «νέα αρχιτεκτονική» των συνταξιοδοτικών συστημάτων αναφέρονται δημοσιεύματα του Τύπου, που διαφημίζουν το «πανευρωπαϊκό ατομικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα (PEPP)». Το πρόγραμμα αυτό παρουσιάζεται από την Κομισιόν ως «πρωτοποριακό» και ότι θα δώσει απάντηση στη μείωση των συντάξεων που αποδίδουν τα κρατικά συστήματα ασφάλισης. Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα ιδιωτικό σύστημα ασφάλισης, το οποίο θα παρέχεται με ενιαίους όρους σε όλα τα κράτη της ΕΕ από ασφαλιστικές εταιρείες, τράπεζες και άλλους οργανισμούς, ενώ το «συνταξιοδοτικό δικαίωμα» που θα κατοχυρώνει ο ασφαλισμένος, θα μπορεί να το μεταφέρει από χώρα σε χώρα, ανάλογα με το πού βρίσκει δουλειά. Και μόνο η περιγραφή του «πακέτου» είναι αποκαλυπτική για τις στοχεύσεις του προγράμματος. Πρώτον, ενισχύεται με αυτόν τον τρόπο ο τρίτος (ιδιωτικός) πυλώνας της ασφάλισης, προς τέρψιν των ασφαλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών. Οπως χαρακτηριστικά αναφερόταν στην ανακοίνωση της Κομισιόν τον περασμένο Ιούνη, «το PEPP (Πανευρωπαϊκό Ατομικό Συνταξιοδοτικό Προϊόν) υποστηρίζει το στόχο της Ενωσης Κεφαλαιαγορών, που είναι η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για την απελευθέρωση χρηματοδοτικών πόρων, ώστε να μπορεί να υπάρξει ροή από τους αποταμιευτές της Ευρώπης προς τις επιχειρήσεις της Ευρώπης...». Δεύτερον, κράτος και εργοδοσία κάνουν ένα ακόμα γενναίο βήμα για να απαλλαγούν από τις υποχρεώσεις τους προς το ασφαλιστικό σύστημα. Τρίτον, η ενιαιοποίηση των συνταξιοδοτικών παροχών, μέσα από ιδιωτικά πακέτα συνταξιοδότησης, ευνοεί την κινητικότητα στην εργασία, που είναι απαίτηση και ανάγκη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, για να εξασφαλίζει ανά πάσα στιγμή το ειδικευμένο ή ανειδίκευτο προσωπικό που έχει ανάγκη για την κερδοφορία του. Επομένως, με έναν σμπάρο, πολλά τρυγόνια για το κεφάλαιο, που έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει για τα «προϊόντα» της Κομισιόν.