Αν διαβάσει κανείς τον απολογισμό της θητείας του Γ. Βρούτση στο υπουργείο Εργασίας εύκολα καταλαβαίνει ότι απευθύνεται στο κεφάλαιο και όχι βέβαια στο λαό. Ανάμεσα στα πολλά που ξεχωρίζει ο απερχόμενος υπουργός Εργασίας είναι «ο περιορισμός του μη μισθολογικού κόστους εργασίας και η γενναία μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κατά πέντε (5) ποσοστιαίες μονάδες», η θεσμοθέτηση ενός «νέου μηχανισμού διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού σε όλη την οικονομία, στο πρότυπο των πλέον προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο κατώτατος μισθός θα προσδιορίζεται πλέον και με κοινωνική διαβούλευση και με συνεκτίμηση των πραγματικών δεδομένων της οικονομίας», η προώθηση «της ευέλικτης οργάνωσης του χρόνου εργασίας», η «αναβάθμιση του θεσμού της μαθητείας και η εντατικοποίηση των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης». Με μέτρα σαν και αυτά, ο Γ. Βρούτσης παινεύεται ότι «ο συνολικός αριθμός των μισθωτών εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα σε όλη την Ελλάδα έφτασε φέτος τα 1.531.179 άτομα, αυξημένος κατά 159.729 άτομα σε σχέση με πέρυσι». Αυτό που δε λέει είναι ότι μια στις δυο από αυτές τις θέσεις εργασίας είναι με ελαστικές μορφές απασχόλησης και ότι, με τις παρεμβάσεις κυβέρνησης - εργοδοσίας, οι μισθοί είναι στα Τάρταρα, κύρια για τους νέους. Μετά από αυτά, είναι πεντακάθαρο ποιοι πρέπει να πανηγυρίζουν για τα κατορθώματα του υπουργείου Εργασίας...