Κυριακή 1 Σεπτέμβρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η «νομιμότητα» του αποκλεισμού από τη θεραπεία...

«Είναι ένα μέτρο αποκατάστασης της νομιμότητας αλλά και ίσης μεταχείρισης, αφού δε θα λαμβάνουν πλέον υπηρεσίες όσοι δεν καταβάλλουν τις εισφορές τους». Πρόκληση και κυνισμός από τον πρόεδρο του ΕΟΠΥΥ που ενημερώνει τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο πως, σε συνεργασία με την ΗΔΙΚΑ έχει ετοιμάσει μια εφαρμογή - εργαλείο για τη διακρίβωση της ασφαλιστικής ικανότητας των ασθενών. Γιατροί και φαρμακοποιοί, στην περίπτωση που ο ασθενής έχει χάσει το ασφαλιστικό δικαίωμα, θα δέχονται σχετικό μήνυμα στον υπολογιστή.

Τεχνολογία και επιστήμη ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αποκλειστούν όλο και περισσότεροι, όλο και περισσότερο από τα εμπορεύματα Υγεία και Φάρμακο. Μάλιστα το «ντύνουν» και με ηθικές λέξεις, όπως «νομιμότητα» και «ίση μεταχείριση». Δηλαδή; Είναι «παράνομο» να έχει ο καθένας τη θεραπεία όταν τη χρειαστεί; Να κάνει τακτικά προληπτικές εξετάσεις, να επισκέπτεται το γιατρό, να εμβολιάζει τα παιδιά του; Λες και φταίει ο ίδιος και η οικογένειά του που έμεινε χωρίς δουλειά, λες και όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν πλήρωνε εισφορές και φόρους. Λες και πρόκειται για «ίση μεταχείριση» όταν υπηρεσίες Υγείας και Φάρμακα «παρέχονται» ανάλογα με το πορτοφόλι και την ασφάλιση του καθένα και μάλιστα όταν οι ασφαλισμένοι πληρώνουν ξανά συμμετοχή ή εξολοκλήρου.

Τι θα έλεγαν όλοι αυτοί οι υποκριτές που κατά καιρούς θυμούνται ότι η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό, να δοθούν τώρα σε όλους βιβλιάρια και οι υπηρεσίες Υγείας να παρέχονταν σε όλους δωρεάν από το κράτος, όχι από τα ασφαλιστικά Ταμεία; Σίγουρα μια τέτοια προοπτική δε θα ταίριαζε με την «ηθική» τους, ούτε με τη «νομιμότητα» του σάπιου και απάνθρωπου συστήματος που υποστηρίζουν, δηλαδή της επιχειρηματικότητας σε όλα τα (κοινωνικά) αγαθά, όπως είναι και η Υγεία, το Φάρμακο...

Ποιος θα βαθμολογεί τους μαθητές;

Κροκοδείλια δάκρυα χύνει η «Αυγή» για τις εξετάσεις που εισάγει το νομοσχέδιο για το Λύκειο και στις τρεις τάξεις, καθώς και για τη βάση στο γενικό βαθμό και στα επιμέρους μαθήματα που απαιτείται για την προαγωγή από τάξη σε τάξη. Η εφημερίδα σχολιάζει ότι οι πανελλαδικού τύπου εξετάσεις σε συνδυασμό με τη βάση θα διώξουν τους μαθητές από τα σχολεία. Κι ενώ λέει αυτά, στο ίδιο κείμενο προσθέτει: «Ως έχει παραμένει η ρύθμιση ότι τα γραπτά των μαθητών στις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις θα βαθμολογούνται από τον οικείο καθηγητή. Η ρύθμιση αυτή ανοίγει πόρτες και παράθυρα για συναλλαγές και πιέσεις, υπονομεύοντας το αδιάβλητο της βαθμολόγησης». Από τη μια, δηλαδή, αφορίζει τάχα τις πανελλαδικού τύπου εξετάσεις κι από την άλλη, θέλει να τις κάνει ακόμα πιο απρόσωπες και σκληρές! Θέλει να αναιρέσει την παιδαγωγική λειτουργία του εκπαιδευτικού να λαμβάνει κάθε φορά υπόψη τις δυσκολίες και τις αδυναμίες των μαθητών του όταν τους κρίνει στις εξετάσεις... Μήπως η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμούσε να πάψουν οι διδάσκοντες να βαθμολογούν τους μαθητές τους στα τετράμηνα, αφού κι αυτές οι βαθμολογίες μετράνε και «υπονομεύουν το αδιάβλητο»; Η αλήθεια είναι ότι έχουν συμβιβαστεί τόσο πολύ με το χαρακτήρα του Λυκείου ως προθάλαμου της πρόσβασης, που τον παιδαγωγικό του χαρακτήρα τον έχουν ξεχάσει εντελώς...

Παράδειγμα προς αποφυγή

«Σύμφωνα με πληροφορίες του Συλλόγου μας, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των υπαλλήλων (σ.σ. που θα ενταχθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας) έχει προταθεί να προέρχονται από ειδικότητες Τεχνικών Υπαλλήλων», «ο ρόλος της Τεχνικής υπηρεσίας του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ είναι καθοριστικός», «επιβάλλεται να επανεξεταστεί η προτεινόμενη λίστα υπαλλήλων και να εξαιρεθούν όλοι οι υπάλληλοι Τεχνικών Ειδικοτήτων»!!!

Αυτό ζητά, με επιστολή της, προς τους αρμόδιους υπουργούς η διοίκηση του Πανελλήνιου Συλλόγου Τεχνικών Υπαλλήλων ΙΚΑ, την οποία υπογράφουν ο πρόεδρος και ο γραμματέας του Συλλόγου, στελέχη της ΠΑΣΚ. Η αποθέωση του συντεχνιασμού, της διαίρεσης και του κανιβαλισμού: «Εμείς να εξαιρεθούμε και οι άλλοι ας απολυθούν».

Αυτή η τακτική είναι σε βάρος των εργαζομένων και του συγκεκριμένου κλάδου. Καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν εξαιρέσεις. Τους ξεχωρίζει και τους βάζει απέναντι στους άλλους εργαζόμενους. Η διαίρεση που προκαλεί αποδυναμώνει τον ίδιο τον αγώνα τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Αυτός ο αγώνας μπορεί να είναι αποτελεσματικός μόνο με τις προϋποθέσεις ότι είναι αγώνας όλων των εργαζομένων και είναι ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής που χτυπά, μεταξύ άλλων, και το δικαίωμα στην εργασία.

Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση

Β. Ι. Λένιν

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην παρούσα Συλλογή έχουν γραφτεί τη χρονική περίοδο 1914 - 1917, δηλαδή στα χρόνια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου. Αποτυπώνουν τη μεγάλη σημασία της ταξικής - επιστημονικής προσέγγισης στο ζήτημα του πολέμου, πράγμα που έδωσε στο Κόμμα των Μπολσεβίκων την ικανότητα να καθοδηγήσει την εργατική τάξη της Ρωσίας στη νίκη της επανάστασης ενάντια στη δική της αστική τάξη.

Η επεξεργασία αυτών των κειμένων έγινε σε συνθήκες φωτιάς, σε συνθήκες που η πίεση για «εθνική ενότητα», η οπορτουνιστική πίεση για προσαρμογή ήταν τεράστια. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκείνη την εποχή σχεδόν το σύνολο των ηγετών της ΙΙ Διεθνούς, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις (συνέδρια Κοπεγχάγης και Βασιλείας), πρόδωσαν την εργατική τάξη των χωρών τους και την κάλεσαν να πέσει στη σφαγή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου - οι ρεφορμιστές εξελίχτηκαν σε σοσιαλσοβινιστές. Οι οπορτουνιστές της ΙΙ Διεθνούς υποστήριζαν ότι δεν επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση του Συνεδρίου της Βασιλείας (1912) για διαμόρφωση επαναστατικής κατάστασης, αφού οι κυβερνήσεις εμφανίζονταν ισχυρές στις αρχές του πολέμου. Ο Λένιν ανταπαντούσε ότι ποτέ οι κυβερνήσεις, οι κυρίαρχες τάξεις των διαφόρων κρατών δεν έχουν τόσο ανάγκη τη συναίνεση των εργαζόμενων μαζών (την «ειρηνική υποταγή τους») όσο τον καιρό του πολέμου.

Τα κείμενα του Λένιν αποκαλύπτουν την ικανότητα του οπορτουνισμού να προσαρμόζεται ανάλογα και με τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και αναδεικνύουν την ανάγκη πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό σε όλες τις συνθήκες, αφού από τη φύση του υιοθετεί συνθήματα που αποπροσανατολίζουν από τα καθήκοντα της επαναστατικής πάλης.Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Τόμας Εντουαρντ Πέρες

Αντιμέτωπος με την πρώτη μεγάλη κινητοποίηση εργαζομένων στα ταχυφαγεία των ΗΠΑ, με κεντρικό αίτημα το διπλασιασμό του ωρομίσθιου των 7,5 δολαρίων ήρθε, την περασμένη βδομάδα, ο 52χρονος ομοσπονδιακός υπουργός Εργασίας, Τόμας Εντουαρντ Πέρες, πριν προλάβει καλά καλά να κλείσει ένα μήνα στο νευραλγικό πόστο.

Με το προσωπείο του «προοδευτικού δημοκράτη», ο Πέρες έσπευσε να συμμεριστεί την αγωνία και τα προβλήματα των σκληρά εργαζομένων σε πασίγνωστες αλυσίδες πρόχειρου φαγητού που παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ ο τζίρος των εταιρειών ανέρχεται ετησίως σε αρκετά δισ. δολάρια. Διαπίστωσε ότι οι απεργίες στα ταχυφαγεία «αντανακλούν την ανάγκη για αύξηση του κατώτατου ωρομισθίου» και ότι «πλέον για όλο και περισσότερους εργαζόμενους που αμείβονται με το κατώτερο μεροκάματο, γίνονται ολοένα και πιο μακρινά τα σκαλοπάτια της ευκαιρίας».

Στη συνέχεια, ο Πέρες έδειξε τις πραγματικές του διαθέσεις, βάζοντας αφενός «οροφή» στις διεκδικήσεις των εργαζομένων τα 9 δολάρια την ώρα και επιχειρώντας αφετέρου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για το γεγονός ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση Ομπάμα πολλαπλασίασε, στην πραγματικότητα, τους ανασφάλιστους, ημιαπασχολούμενους εργαζόμενους, δημιουργώντας μία πλασματική εικόνα «αύξησης» των «θέσεων» εργασίας.

Αυτή είναι, όμως, η πραγματική όψη του «εναλλακτικού» μείγματος «προοδευτικής» διαχείρισης Ομπάμα, που διάφοροι οπορτουνιστές ανά τον κόσμο προβάλλουν ως πρότυπο: Ακόμη πιο πετσοκομμένα δικαιώματα, ανασφάλεια και σκληρή δουλειά για τη διατήρηση και αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Κοινός ο δρόμος των εργαζομένων παντού, ταξική συσπείρωση για τη διεκδίκηση του πλούτου που παράγουν, πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.


Δ.ΟΡΦ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ