ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ 4ΣΕΛΙΔΟ «ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»:

ΕΥΡΩΖΩΝΗ - ΕΕ: Μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων με «κάδρο» τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς

ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ: Κεντρική θέση στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης για τη μετατροπή της Ελλάδας σε «εμπορευματικό κόμβο»

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Τα «θέλω» των βιομηχάνων, όπως διατυπώνονται στην επίσημη ιστοσελίδα τους και προβάλλονται ενόψει των βουλευτικών εκλογών τον Σεπτέμβρη

KINA - «ΘΕΡΙΝΟ ΝΤΑΒΟΣ» ΣΤΗΝ ΝΤΑΛΙΑΝ: Παραμένει η ανησυχία για τη διεθνή οικονομία, ενώ οι ανακατατάξεις αλληλεπιδρούν με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών

Τα σενάρια για το μέλλον της Ευρωζώνης έχουν ως προϋπόθεση την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων

Αυτό επισημαίνεται σε «έγγραφο» προβληματισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφορικά με τα ανοιχτά ζητήματα και με τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που δρομολογούνται στην ΕΕ και ειδικά στον πυρήνα της Ευρωζώνης, στο πλαίσιο των συζητήσεων σχετικά με τη «Λευκή Βίβλο» και τα λεγόμενα «εναλλακτικά» σενάρια για το «μέλλον της Ευρώπης».

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο «έγγραφο προβληματισμού» σχετικά με το ζήτημα των προϋπολογισμών της ΕΕ, «οι επιλογές κυμαίνονται από τη μείωση των δαπανών για τις υφιστάμενες πολιτικές έως την αύξηση των εσόδων», σε μια εξέλιξη που αναμένεται να τροφοδοτήσει τα παζάρια και τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε κυβερνήσεις και κράτη - μέλη της ΕΕ, ενόψει και του επόμενου πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου της ΕΕ των «27», που αναμένεται να υποβάλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τους επόμενους μήνες.

Να σημειωθεί ότι το «άνοιγμα» στον προϋπολογισμό της ΕΕ, μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου, φτάνει στα 10 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, σε ένα σύνολο προϋπολογισμού της τάξης των 140-150 δισ. Την ίδια ώρα, η δεσπόζουσα θέση που διεκδικεί η ΕΕ στη σκακιέρα των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, μέσω της διόγκωσης των δαπανών πολεμικού χαρακτήρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ανεβάζει το «έλλειμμα» στα 20 δισ. ευρώ. Είναι φανερό το γεγονός, όπως άλλωστε, ουσιαστικά, ομολογείται και από την Κομισιόν, ότι προωθούνται αναδιαρθρώσεις και στη μοιρασιά των προβλεπόμενων κονδυλίων, αλλά και στις εισφορές που καταβάλλουν τα κράτη - μέλη, ανάλογα και με το ποσοστό της συμμετοχής τους στο συνολικό ΑΕΠ.

Σε αυτό το έδαφος, ο Επίτροπος για τον προϋπολογισμό, Γκίντερ Ετινγκερ, παρουσιάζοντας, τις προάλλες, το έγγραφο της Επιτροπής, χαρακτηριστικά τόνισε: «Αν η Ευρώπη κληθεί να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις, θα πρέπει κάπου να βρούμε τους απαραίτητους πόρους. Μπορούμε είτε να ξοδεύουμε λιγότερα, είτε να βρούμε νέα έσοδα. Αλλά, ανεξάρτητα από το τι θα κάνουμε, κάθε ευρώ που επενδύεται και που προέρχεται από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, θα πρέπει να προσφέρει προστιθέμενη αξία και να έχει θετικό αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των πολιτών». Ο ίδιος προσέθεσε πως, με βάση τα νέα δεδομένα και κυρίως τις συνέπειες του Brexit, οι «περικοπές» είναι απαραίτητες, όπως και η αναδιανομή και οι αναδιατάξεις των δαπανών. Μάλιστα, όπως είπε, «τα μεγάλα προγράμματα, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική, δεν θα σταματήσουν, αλλά όλα πρέπει να υποστούν περικοπές».

Την ίδια ώρα, στο αντιλαϊκό τραπέζι «παίζει» η πρόταση για τη σύνδεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων προς τα κράτη - μέλη με την προώθηση οικονομικών μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της περαιτέρω ενίσχυσης της διαδικασίας του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», δηλαδή των ελέγχων που εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη, ανεξάρτητα από «προγράμματα προσαρμογής» και δανειακές συμβάσεις.

Παράλληλα, με αφορμή και γύρω από την προωθούμενη «ένωση των κεφαλαιαγορών», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε τις προάλλες την προώθηση μιας νέας κατηγορίας «συνταξιοδοτικών προϊόντων πανευρωπαϊκής εμβέλειας», δηλαδή προγραμμάτων ιδιωτικής ασφάλισης, τα οποία, όπως οι ίδιοι επισημαίνουν, θα παρέχουν στους Ευρωπαίους πολίτες «περισσότερες επιλογές όσον αφορά την αποταμίευσή τους με σκοπό το σχηματισμό ενός κεφαλαίου κατά τη συνταξιοδότησή τους».

Είναι φανερό το γεγονός ότι η προωθούμενη πραμάτεια συντελείται στο έδαφος των διαρκών περικοπών αλλά και των αλλεπάλληλων αξιολογήσεων στα ασφαλιστικά συστήματα της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα ιδιωτικά ασφάλιστρα (pan-European personal pension product) «εθελοντικής» ατομικής σύνταξης θα πωλούνται σε ολόκληρη την ΕΕ και θα προσφέρονται από ασφαλιστικές εταιρείες, τράπεζες, ταμεία επαγγελματικής συνταξιοδότησης, επιχειρήσεις επενδύσεων και διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων. Επιπλέον, η Κομισιόν συνιστά στα κράτη - μέλη «να επιφυλάσσουν την ίδια φορολογική μεταχείριση στο προϊόν αυτό με εκείνη που ισχύει για παρόμοια υφιστάμενα εθνικά προϊόντα», έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι η νέα πραμάτεια θα ξεκινήσει «με τις πλέον ευνοϊκές συνθήκες». Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν, «τα νέα προϊόντα θα ενισχύσουν επίσης, σε τελική ανάλυση, το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για μια Ενωση Κεφαλαιαγορών, βοηθώντας να διοχετεύονται οι αποταμιεύσεις σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην ΕΕ».

Σε αυτό το πλαίσιο, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις, παρουσιάζοντας το σχέδιο τόνισε: «Το Πανευρωπαϊκό Ατομικό Συνταξιοδοτικό Προϊόν (PEPP) αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την ολοκλήρωση της Ενωσης Κεφαλαιαγορών. Εχει τεράστιες δυνατότητες, καθώς θα προσφέρει στους αποταμιευτές σε ολόκληρη την ΕΕ περισσότερες επιλογές για τον σχηματισμό ενός συνταξιοδοτικού χρηματικού αποθέματος. Αυτό θα ενισχύσει τον ανταγωνισμό, επιτρέποντας σε περισσότερους παρόχους να προσφέρουν το προϊόν αυτό εκτός των εθνικών αγορών τους. Θα λειτουργήσει σαν ένα σήμα ποιότητας και έχω την πεποίθηση ότι το PEPP θα ευνοήσει επίσης τις μακροπρόθεσμες επενδύσεις στις κεφαλαιαγορές».

Βέβαια, τα παραπάνω, όπως και το σύνολο των προτεινόμενων παρεμβάσεων και των αναδιαρθρώσεων, έρχονται να δέσουν με τις διεργασίες γύρω από την περαιτέρω εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) στην Ευρωζώνη.

Το ζήτημα επανέφερε τις προάλλες ο Επίτροπος Οικονομικών, Π. Μοσκοβισί, εστιάζοντας στην ανάγκη δημιουργίας θέσης ενός υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης, ενός κοινού προϋπολογισμού και ενός υπουργείου Οικονομικών της Ευρωζώνης, αλλά και στην ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στον «έλεγχο των αποφάσεων».

Αναφορικά με το επίδικο ζήτημα της τόνωσης των κρατικών δαπανών και των επενδύσεων από την πλευρά του γερμανικού κράτους, όπως έχουν ζητήσει άλλες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης καθώς και το ΔΝΤ, ο Π. Μοσκοβισί διαπίστωσε ότι «υπάρχει ένα έλλειμμα επενδύσεων από την πλευρά της Γερμανίας και άλλων χωρών που έχουν το δημοσιονομικό περιθώριο να το πράξουν», λέγοντας ότι ένας τρόπος για να πεισθεί η Γερμανία να κινηθεί προς τη «σωστή κατεύθυνση» είναι η προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων από τη Γαλλία, αλλά και νέοι συμπληρωματικοί κανόνες προς την ολοκλήρωση της ΟΝΕ.

Σε αυτό το επίπεδο, τα παζάρια, οι ανταγωνισμοί και οι όποιοι συμβιβασμοί και πρόσκαιρες συμμαχίες βρίσκουν την αντανάκλασή τους στις διεργασίες σχετικά με τους τρόπους για την εμβάθυνση της ΟΝΕ στην Ευρωζώνη, καθώς και στα σενάρια για τη «Λευκή Βίβλο» και για το «μέλλον της ΕΕ».

Eurokinissi

«Μετά από πολλά χρόνια, ο σιδηρόδρομος βγαίνει από μια ιδιότυπη απομόνωση και απαξίωση», είπε από το βήμα του συνεδρίου ο γγ του υπουργείου Υποδομών Θ. Βούρδας, σημειώνοντας ότι «τα τελευταία 2 χρόνια έχουν γίνει μεγάλες προσπάθειες ολοκλήρωσης των έργων που επί χρόνια βάλτωναν λόγω άστοχων ενεργειών και ελλιπούς χρηματοδότησης» και προσθέτοντας πως σημαντικός πυλώνας στην προσπάθεια ανάκαμψης της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας είναι ο τομέας των σιδηροδρομικών μεταφορών.

Και σε αυτόν τον κλάδο, όπως και στην Ενέργεια, η αστική τάξη της χώρας επενδύει πολλά στη «γεωστρατηγική θέση» της χώρας, τη γεωγραφική θέση αλλά και την ένταξή της στην ΕΕ, με τον Θ. Βούρδα να σημειώνει πως «η χώρα μας βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, που σημαίνει πως η αξιοποίηση της γεωστρατηγικής της θέσης αποτελεί άμεση πολιτική προτεραιότητα».

Εξειδικεύοντας περαιτέρω τους στόχους, ο γγ έκανε λόγο για το ότι «η διαμεταφορά εμπορευματοκιβωτίων μεταξύ των λιμένων της Μεσογείου, έχοντας τον Πειραιά ως κέντρο, και η ενδοχώρια μεταφορά με τρένο προς τα Βαλκάνια, μπορούν να καταστήσουν τη χώρα μας ένα διεθνές Logistics Hub συνδυασμένων μεταφορών για την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη», ενώ ειδική αναφορά έκανε και στο γεγονός ότι «το νέο σιδηροδρομικό δίκτυο έχει ιδιαίτερη στρατηγική σημασία διότι οι συνδέσεις με τις υπό ένταξη στην ΕΕ χώρες των Δυτικών Βαλκανίων θα δημιουργήσουν υπολογίσιμη προστιθέμενη αξία σε όρους εμπορευματικών ροών».

Τα σχέδια «αναβάθμισης» των σιδηροδρομικών υποδομών με στόχο «τη μείωση του χρόνου και του κόστους μεταφοράς προϊόντων, την εξυπηρέτηση μεγαλύτερου μεταφορικού φορτίου και τη μεγαλύτερη ασφάλεια της μεταφοράς» αναφέρονται βέβαια σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που αφορά τα μέτρα για την ενίσχυση συνολικά των επιχειρηματικών ομίλων στον κλάδο της λεγόμενης «εφοδιαστικής αλυσίδας».

Στο πλαίσιο αυτό, στο Συνέδριο, ένα ακόμη στέλεχος του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, ο Γ. Λογοθέτης, αναφέρθηκε πιο συγκεκριμένα στη σπουδαιότητα ανάπτυξης των εγχώριων σιδηροδρομικών έργων και των διασυνδέσεων με λιμάνια του σιδηροδρομικού δικτύου, με τα σχεδιαζόμενα εμπορευματικά κέντρα - Θριασίου και Θεσσαλονίκης καταρχάς - και τις βιομηχανικές περιοχές της χώρας, ως τμήμα του ευρύτερου σχεδιασμού της ΕΕ για την ανάπτυξη των δικτύων μεταφορών.

Σε αυτό το πλαίσιο, όπως περιγράφηκε και στο εν λόγω συνέδριο, κεντρικός είναι ο ρόλος του Πειραιά, ως ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου, που ενώνει τις αγορές της Ασίας με εκείνες της Ευρώπης μέσω της διώρυγας του Σουέζ. Εδώ επιδιώκεται οι σιδηροδρομικές μεταφορές να αυξήσουν το μερίδιό τους από τη συνολική «πίτα», καθώς μέχρι σήμερα οι οδικές μεταφορές απορροφούν το μεγαλύτερο κομμάτι.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο οι προτεραιότητες σε ό,τι αφορά τα σχέδια ανάπτυξης των σιδηροδρομικών υποδομών, αφορούν:

-- Την ολοκλήρωση της διπλής σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας στον άξονα Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Ειδομένη, η οποία αποτελεί κομμάτι του διευρωπαϊκού σιδηροδρομικού δικτύου «ΤΕΝ-Τ» και του «EastMed Corridor», ο οποίος έχει αφετηρία το Αμβούργο της Γερμανίας και μέσω Τσεχίας, Σλοβακίας, Αυστρίας, Ουγγαρίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας και της Ελλάδας καταλήγει στην Κύπρο.

-- Τα έργα σιδηροδρομικής σύνδεσης του λιμανιού της Πάτρας, με στόχο να εξελιχθεί η πόλη σε βασικό κόμβο εμπορευματικών ροών από και προς τα λιμάνια της Αδριατικής.

-- Την προώθηση των σχεδίων της «Σιδηροδρομικής Εγνατίας», που θα συνδέει τα λιμάνια της Βόρειας Ελλάδας και συγκεκριμένα του Νέου Ικονίου, της Θεσσαλονίκης, της Αλεξανδρούπολης, της Καβάλας και της Ηγουμενίτσας με όλους τους κάθετους άξονες εξόδου σε Βαλκάνια, Κεντρική, Ανατολική Ευρώπη, αλλά και την Κωνσταντινούπολη. Σχέδια που βεβαίως ακόμη βρίσκονται στα «χαρτιά», καθώς ανάμεσα στα άλλα δεν έχουν βρεθεί πηγές χρηματοδότησης.

-- Τον εκσυγχρονισμό της Σιδηροδρομικής Γραμμής Αλεξανδρούπολης - Μπουργκάς, με στόχο την ενίσχυση των εμπορευματικών ροών από και προς τη Μαύρη Θάλασσα, παρακάμπτοντας τα στενά του Βοσπόρου, όπου διαπιστώνεται «κορεσμός», και την τάση στις διεθνείς αγορές για την αναζήτηση εναλλακτικών εμπορικών διαύλων προς τις χώρες της Μαύρης Θάλασσας και ιδιαίτερα τη μεγάλη αγορά της Ρωσίας.

Το σχέδιο αυτό, όπως έχει ανακοινωθεί επίσημα από αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, θα αποτελέσει τη βάση για επενδύσεις σε υποδομές μεταφορών για την επόμενο εικοσαετία, μέχρι το 2037, και η υλοποίησή του θα απορροφήσει ένα τεράστιο «πακέτο» χρηματοδοτικών ενισχύσεων.

Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης Π. Κορκολής, από το βήμα του συνεδρίου, είπε σχετικά με αυτό ότι οι περισσότεροι πόροι από το νέο ΕΣΠΑ έχει αποφασιστεί να κατευθυνθούν στις σιδηροδρομικές υποδομές, σημειώνοντας ότι τα σχετικά κονδύλια, συνυπολογίζοντας και τα έργα για τον προαστιακό σιδηρόδρομο και το μετρό, φτάνουν συνολικά τα 2 δισ. από το ΕΣΠΑ και επιπλέον 1,5 δισ. που θα προέλθουν από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Παράλληλα, επιπλέον 1 δισ. ευρώ θα προέλθει από το πρόγραμμα «Συνδέοντας την Ευρώπη», το CEF δηλαδή, που και αυτό το ποσό θα κατευθυνθεί στο μεγαλύτερο μέρος του σε βασικές σιδηροδρομικές υποδομές.

Φυσικά η χρηματοδότηση του συγκεκριμένου σχεδιασμού δεν σταματά εκεί, αφού κρίνεται ότι η ολοκλήρωσή του απαιτεί πολλαπλάσια κονδύλια, ενώ και ο γγ του υπουργείου σημείωσε πως απαιτείται η «εφαρμογή καινοτόμων χρηματοδοτικών εργαλείων και μηχανισμών για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού, λόγω των περιορισμών στην κατανομή των δημοσίων δαπανών». Ετσι η κυβέρνηση, στο πλαίσιο του υπουργείου Οικονομικών, προχωρά στη σύσταση του «Ταμείου Υποδομών», από το οποίο θα χορηγείται χρηματοδότηση σε έργα τύπου ΣΔΙΤ για την υλοποίηση έργων στον τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας. Το Ταμείο αυτό προβλέπεται να ενισχυθεί με 200 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ, 200 εκατ. ευρώ δανεισμό του ελληνικού δημοσίου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, επιπλέον 200 εκατ. ευρώ από το λεγόμενο «Ταμείο Γιούνκερ» και τέλος τουλάχιστον 300 εκατ. ευρώ από άλλες ιδιωτικές τράπεζες, που υπολογίζονται ότι θα συμμετάσχουν με δικά τους κονδύλια ύψους περίπου 300 εκατ. ευρώ, φτάνοντας έτσι το συνολικό κονδύλι στα 900 εκατ. ευρώ.

Η απελευθέρωση κονδυλίων για την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού, για «να μη μείνει πίσω» η Ελλάδα στον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου στο συγκεκριμένο τομέα, ήταν εξάλλου ο κοινός τόπος των παρεμβάσεων πλήθους στελεχών του Ομίλου ΟΣΕ και άλλων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στις συνδυασμένες μεταφορές, όπως και εκπροσώπων των Οργανισμών Λιμένων Πάτρας και Θεσσαλονίκης, που συμμετείχαν στο συνέδριο, επιβεβαιώνοντας ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι σπεύδουν να «λάβουν θέσεις» για το νέο γύρο της καπιταλιστικής κερδοφορίας που αναμένεται να ξεκινήσει και στο ζήτημα των σιδηροδρομικών υποδομών, με τις πλάτες του αστικού κράτους.

Από την πλευρά των δικών τους συμφερόντων, καμιά προσδοκία δεν πρέπει να τρέφουν οι εργαζόμενοι και ο λαός απ' όλον αυτό το σχεδιασμό. Η προσδοκώμενη κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων που επενδύουν στον τομέα των Μεταφορών εδράζεται στην κρατική στήριξη και στο βάθεμα της εργασιακής εκμετάλλευσης, που σημαίνει κρατικό χρήμα και προνόμια για τα μονοπώλια από τον ιδρώτα του λαού και νέους αντιλαϊκούς - αντεργατικούς νόμους, πλάι σε όσους έχουν ήδη ψηφιστεί, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Ταυτόχρονα, όπως γίνεται ήδη με τα μεγάλα οδικά δίκτυα, ο λαός θα πληρώνει διπλά και τρίδιπλα τη συντήρηση και τη λειτουργία των μεγάλων έργων υποδομής, που δεν σχεδιάζονται με βάση τις δικές του ανάγκες για φτηνές και ασφαλείς μεταφορές, ενώ οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του κλάδου θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα νέο κύμα επίθεσης ώστε να διασφαλίζεται η «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου.

Χαρακτηριστικά ως προς αυτό είναι και τα όσα είπε στο συνέδριο ο γγ του υπουργείου Υποδομών, ότι «οι εργαζόμενοι πρέπει να νιώσουν το σιδηρόδρομο ως το κοινό τους σπίτι και να ενισχύσουν την προσπάθεια αυτή (...) Οι λογικές του χτες, της μεμψιμοιρίας και της υπονόμευσης εκ των έσω του σιδηροδρόμου τελειώνουν εδώ».

Η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής από το κράτος της εργατικής εξουσίας. Εκεί πρέπει να κατατείνει η συμμαχία και η πάλη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων για σύγχρονα δικαιώματα, ανάκτηση των απωλειών, σύγχρονες και ασφαλείς υποδομές στην υπηρεσία της ανάπτυξης προς όφελος του λαού.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ κατά την πρόσφατη ομιλία της στον Σύνδεσμο Γερμανικών Βιομηχανιών

Στην επίσημη ιστοσελίδα του BDI καταγράφονται οι προτεραιότητες των ισχυρότερων γερμανικών μονοπωλίων ανά τομέα και μάλιστα με ειδικές συστάσεις για την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές. Ενδεικτικά, υπογραμμίζεται για το ρόλο της πολιτικής και των κυβερνήσεων: «Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ πιο δικτυωμένος. Ομως είναι μύθος πως γι' αυτό το λόγο τα καθήκοντα των εθνικών κυβερνήσεων είναι λιγότερο σημαντικά. Ακριβώς το αντίθετο». Για τη βιομηχανία και τις χρηματοπιστωτικές αγορές ο ρόλος των κυβερνήσεων «είναι υψίστης σημασίας», «η πολιτική πρέπει να διασφαλίσει ότι λειτουργούν καλά».

Σήμερα παρουσιάζονται τομείς όπως η παγκοσμιοποίηση και το ελεύθερο εμπόριο, η εξωτερική οικονομική πολιτική, η ΕΕ, ενώ φυσικά υπάρχουν και οι απαιτήσεις του γερμανικού κεφαλαίου για την εσωτερική πολιτική, που θα αποτελέσουν αντικείμενο άλλου δημοσιεύματος.

Οι μεγάλοι γερμανικοί επιχειρηματικοί όμιλοι - λόγω και των μεγάλων εμπορικών πλεονασμάτων, της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας, των ρυθμών ανάπτυξης - τάσσονται υπέρ του «ελεύθερου εμπορίου» και θέλουν ενισχυμένο ρόλο της ΕΕ. Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Ετσι ο BDI «εκφράζει ικανοποίηση για τον ισχυρό ρόλο της ΕΕ στην εξωτερική οικονομική πολιτική. Ως εκ τούτου, η γερμανική κυβέρνηση και το γερμανικό κοινοβούλιο θα πρέπει να υποστηρίζουν μια ενεργή εξωτερική οικονομική πολιτική της Γερμανίας στο πλαίσιο της ΕΕ». Οι βιομήχανοι ζητούν «πάλη και δέσμευση κατά του προστατευτισμού στη Σύνοδο Κορυφής της G20» και «άρση των εμποδίων στο εμπόριο». Αυτό άλλωστε έχει γίνει «σημαία» της Αγκελα Μέρκελ στις συναντήσεις της με ηγέτες κρατών προετοιμάζοντας τη Σύνοδο Κορυφής της G20 στο Αμβούργο (7 - 8 Ιούλη), αλλά και συνολικά της κυβέρνησης, στην οποία συμμετέχουν πολλοί Σοσιαλδημοκράτες υπουργοί.

Τα μέτρα προστατευτισμού που απειλεί να πάρει η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποτελούν πεδίο έντονης διαπάλης των γερμανικών και των αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων. Ομως οι Γερμανοί βιομήχανοι σημειώνουν: «Οι ΗΠΑ είναι η σημαντικότερη εξαγωγική αγορά της Γερμανίας παγκοσμίως». Ετσι, οι συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών για τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, γνωστή ως Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) θα πρέπει να «συνεχιστούν ως κεντρικό στοιχείο της εμπορικής ατζέντας». Το ίδιο ζήτησε και η καγκελάριος από τον Αμερικανό υπουργό Εμπορίου Γουίλμπορ Ρος την περασμένη βδομάδα, σημειώνοντας ότι με μια τέτοια συμφωνία «θα διευθετηθούν όλα τα προβλήματα στο σύνολό τους».

Για τη Σύνοδο Κορυφής της G20 στο Αμβούργο οι βιομήχανοι ζητούν επίσης να «ευθυγραμμιστεί με συγκεκριμένα μέτρα και συνεπή εφαρμογή» και να τεθούν στον πυρήνα των αποφάσεων «η ψηφιοποίηση και οι παγκόσμιες λύσεις στην αγορά για την προστασία του κλίματος».

Για την Ευρωπαϊκή Ενωση σημειώνουν: «Ασφάλεια, μετανάστευση, ανάπτυξη, απασχόληση, κλιματική αλλαγή, έλλειψη πόρων: Αποτελεσματικές λύσεις μπορούν να βρεθούν μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είτε με ευρωπαϊκή συμμετοχή». Και ο BDI πιο συγκεκριμένα ζητά από την γερμανική κυβέρνηση να θέσει ως προτεραιότητα:

Την «ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης»: «Η πολιτική πρέπει τώρα να λάβει περαιτέρω μέτρα για την εμβάθυνση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης. Για το σκοπό αυτό, ένας κοινός προϋπολογισμός και ένας υπουργός Οικονομικών της Ευρωζώνης έχουν ιδιαίτερο νόημα. Ο γαλλογερμανικός άξονας θα παίξει καθοριστικό ρόλο. Η βιομηχανία χρειάζεται μια σταθερή και χωρίς κρίσεις ζώνη του ευρώ. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα μετά την απογοητευτική Σύνοδο Κορυφής της G7 στη Σικελία», λένε.

Καθόλου τυχαία, επανέρχονται οι συζητήσεις με πρωτοστάτες τη Γερμανία και τη Γαλλία («σχέδιο Μερκρόν») για Ευρωπαίο υπουργό Οικονομικών και για κοινό προϋπολογισμό για την Ευρωζώνη. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του BDI, Ντίτερ Κεμπφ, απαραίτητα στοιχεία είναι η «μεταρρυθμιστική πειθαρχία», η «ενίσχυση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων» και «νέα εργαλεία για ανθεκτικότερη Ευρωζώνη», ενώ θα μπορούσε να συμπεριληφθεί και ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, κάτι στο οποίο έχει κατά καιρούς αναφερθεί και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ολα τα παραπάνω αποτελούν επίσης διαχρονικές προτάσεις των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) του Μάρτιν Σουλτς.

Στόχος η μεγαλύτερη δημοσιονομική σύγκλιση των χωρών της Ευρωζώνης και η ενίσχυση του ευρωπαϊκού - γερμανικού κεφαλαίου έναντι των ανταγωνιστών του (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία κ.ά.), σε μια περίοδο μάλιστα που οι αντιθέσεις και μέσα στην ΕΕ «φουντώνουν», ενώ παράλληλα παρατηρούνται και ευρωσκεπτικιστικές τάσεις. Πάντως καμία σχέση δεν έχει με οποιαδήποτε «ελάφρυνση» των ευρωπαϊκών λαών, οι οποίοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν το «μάρμαρο» της καπιταλιστικής κρίσης και ανάπτυξης.

«Επέκταση της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας. Είναι δυνατή η βελτίωση της αποδοτικότητας πολλών δισ. ευρώ ετησίως μέσω μιας κοινής πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας και χρειάζονται νέες μορφές συνεργασίας». Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με τη συμμετοχή των Ευρωπαίων ηγετών, το περασμένο Σαββατοκύριακο αποφασίστηκε η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αμυνας, με τη Μέρκελ να τη χαρακτηρίζει ως τη «μεγαλύτερη ευρωπαϊκή συνεργασία στην αμυντική πολιτική». Μάλιστα η καγκελάριος αναφέρθηκε στην υπεράσπιση των ευρωπαϊκών συμφερόντων και τη διείσδυση των μονοπωλιακών ομίλων σε άλλες αγορές, υπογραμμίζοντας: «Η διαρκής αμυντική συνεργασία είναι μια πραγματική προστιθέμενη αξία. Διότι η ΕΕ μπορεί να διεξάγει αποστολές - π.χ. στην Αφρική - όχι μόνο στρατιωτικές, αλλά και για πιθανές πολιτικές λύσεις, για αναπτυξιακή συνεργασία».

«Η πλήρης ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς Ενέργειας αποφέρει 12 - 40 δισ. ευρώ το χρόνο, ενώ ο μεγαλύτερος εξευρωπαϊσμός των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας εξοικονομεί επιπλέον 16 - 30 δισ. ευρώ το χρόνο», λέει ο BDI και ζητά «ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς Ενέργειας» και «προώθηση της επέκτασης του δικτύου σε όλη την ΕΕ». «Ενσωμάτωση και επέκταση των ΑΠΕ στην αγορά, όπου επιτυγχάνεται η μέγιστη απόδοση». Η Ενέργεια είναι ένα θέμα που απασχολεί την ΕΕ και τη Γερμανία, καθώς έχουν μεγάλη εξάρτηση από άλλα καπιταλιστικά κράτη (π.χ. Ρωσία).

«Προώθηση στοχοθετημένης μετανάστευσης εργατικού δυναμικού»: «Το ποσοστό του πληθυσμού της ΕΕ που θα είναι ηλικιακά ικανό προς εργασία θα μειωθεί μέχρι το 2030 στο 55,9%. Ταυτόχρονα, περίπου 65 εκατ. άνθρωποι ανά τον κόσμο παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης», υπογραμμίζουν οι βιομήχανοι και ζητούν από τη γερμανική κυβέρνηση να «προωθήσει τη νόμιμη μετανάστευση» και να «καταπολεμηθούν οι αιτίες της προσφυγιάς και της μετανάστευσης». Ετσι η μετανάστευση γίνεται εργαλείο καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ανάπτυξης, με την επιλεκτική εισαγωγή εργατικού δυναμικού ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς και με τη διείσδυση μονοπωλιακών ομίλων στις χώρες προέλευσης.

Στην ενότητα «Διεθνείς αγορές» ο BDI αναφέρει: «Η Γερμανία έχει έντονο ενδιαφέρον να διατηρεί και να επεκτείνει τις στενές εμπορικές σχέσεις με τις σημαντικότερες αναπτυσσόμενες περιοχές».

Πιο συγκεκριμένα, για την Ασία απαιτούν: «Να συνεχιστούν ο διάλογος σε υψηλό επίπεδο και η στενή συνεργασία με τα ασιατικά κράτη, με έμφαση στα οικονομικά ζητήματα. Στο άνοιγμα των ασιατικών αγορών να συμμετέχουν γερμανικές εταιρείες. Να προωθηθεί το ελεύθερο εμπόριο με την Ασία: Το 2015 οι εξαγωγές στην Ασία ανήλθαν σε 154 δισ. ευρώ (13,3% των συνολικών). Ασιατικές αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες συνεχίζουν να έχουν ρυθμούς ανάπτυξης άνω του παγκόσμιου μέσου όρου. Γι' αυτό πρέπει να κλειστούν φιλόδοξες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου».

Ταυτόχρονα όμως ζητούν και «προστασία της τεχνολογίας των γερμανικών επιχειρήσεων στις ασιατικές αγορές». «Η Γερμανία και η Ασία αλληλοσυμπληρώνονται τεχνολογικά εν μέρει, γι' αυτό πρέπει να απωθούνται κυβερνητικές ρυθμίσεις που υποχρεώνουν σε τεχνολογικές αποκαλύψεις», προσθέτουν.

Για την Εγγύς και Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική απαιτούν «οικονομική και πολιτική σταθερότητα», καθώς «γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην περιοχή». Για τη «συνεχή καταπολέμηση των αιτιών της προσφυγιάς» ζητούν «μέτρα και εργαλεία που προωθούν το εμπόριο και τις επενδύσεις σε κάθε συγκεκριμένη χώρα». Επίσης τονίζουν ότι «τμήματα των γερμανικών επιχειρήσεων στην περιοχή αυτή εξαρτώνται στενά από την ανάθεση μεγάλων έργων».

Συγκεκριμένα, στο Ιράν θέλουν «να διατηρηθεί - τουλάχιστον - η πρόσβαση στην αγορά του», αφού «με την πυρηνική συμφωνία, το Ιράν εξελίσσεται δυνητικά στη μεγαλύτερη αναπτυσσόμενη αγορά στην περιοχή». Ομως «οι οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ επιδεινώνουν τη χρηματοδότηση για τις γερμανικές εταιρείες. Γι' αυτό πρέπει να επιτευχθεί με τις ΗΠΑ μια ομόφωνη χαλάρωση των κυρώσεων και οι γερμανικές επιχειρήσεις στο Ιράν να εξαιρεθούν από τις δυσμενείς συνέπειες».

Ξεχωριστή θέση έχει η Αφρική, την οποία θέτει ως προτεραιότητα και η φετινή προεδρία της Γερμανίας στη G20. Οι βιομήχανοι αναφέρουν: «Η Αφρική πρέπει να κατανοείται σαν ήπειρος - ευκαιρία: Το 2017 αναμένεται οι 9 από τις 15 ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο να βρίσκονται στην υποσαχάρια Αφρική, όπως επίσης και οι 5 από τις 10 κορυφαίες στις μεταρρυθμίσεις χώρες». Ετσι απαιτούν «βελτίωση των οικονομικοπολιτικών συνθηκών» και «βελτίωση των υποδομών, προώθηση της εκπαίδευσης και κατάρτισης».

Θυμίζουμε το «Σύμφωνο με την Αφρική» της G20, δηλαδή την προώθηση «μεταρρυθμίσεων» και τη χρηματοδότηση για τη βελτίωση των υποδομών που θα κάνουν πιο ελκυστικές τις επενδύσεις. Επίσης, πρόσφατα η γερμανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης και απασχόλησης ύψους 300 εκατ. ευρώ για το 2017, σε κράτη που χαρακτηρίζονται «πρωταθλητές στις μεταρρυθμίσεις» (Τυνησία, Ακτή Ελεφαντοστού, Γκάνα). Ταυτόχρονα, η Γερμανία κάνει πιο έντονη τη στρατιωτική της παρουσία σε διάφορες περιοχές.

Επίσης ο BDI ζητά σύγχρονες εμπορικές συμφωνίες με χώρες της Λατινικής Αμερικής, και πιο συγκεκριμένα με το Μεξικό και τη Χιλή.

Xinhua News Agency

Στιγμιότυπο από τις εργασίες της φετινής θερινής συνάντησης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ

Το θέμα της συνάντησης ήταν: «Επιτυγχάνοντας ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς στην εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης». Ως βασικούς της άξονες η ιστοσελίδα του WEF περιέγραφε:

-- Την ανάπτυξη και διάδοση «αναδυόμενων τεχνολογιών». «Πώς οι περισσότερες επενδύσεις στη βιομηχανία, η δημόσια ευαισθητοποίηση και η πολιτική καινοτομιών προωθούν την ανάπτυξη και την απορρόφηση νέων τεχνολογιών».

-- «Την προετοιμασία για συστήματα ηγεσίας. Πώς οι ηγέτες προβλέπουν τα σημεία απόκλισης στην τεχνολογία και τον αντίκτυπό τους στα επιχειρηματικά μοντέλα και τη δημιουργία (νέας) αξίας».

Το ενδιαφέρον τέτοιων μαζώξεων για τις νέες τεχνολογίες συνδέεται με τις τεράστιες δυνατότητες που γεννά η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας για την εκτόξευση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Από τη μια πλευρά, καινοτόμες τεχνικές εντάσσονται στην παραγωγική διαδικασία, επιδρώντας καθοριστικά στην αύξηση της παραγωγικότητας, από την άλλη μεριά, η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών και της πληροφορικής δημιουργεί νέα πεδία επενδυτικής δράσης, καταρχάς στην ίδια τη βιομηχανία και την κατασκευή υπερσύγχρονων μέσων παραγωγής που αξιοποιούνται ορμητικά σε όλο και περισσότερους τομείς.

Σύμφωνα με τα κινεζικά ΜΜΕ, οι συμμετοχές στη φετινή συνάντηση έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ. Πήραν μέρος πάνω από 2.000 στελέχη επιχειρήσεων και εκπρόσωποι αστικών «ιδρυμάτων», «δεξαμενών σκέψης» που μελετούν τις επόμενες φάσεις της αντεργατικής επίθεσης και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αλλά και εκπρόσωποι κυβερνήσεων αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων οικονομιών.

Ανάμεσα σε όσους βρέθηκαν στην Νταλιάν ήταν για παράδειγμα οι διευθύνοντες σύμβουλοι της αμερικανικής εταιρείας «Salesforce», από το χώρο της Πληροφορικής, της επίσης αμερικανικής «Johnson's Controls», από τον ίδιο κλάδο. Ακόμα, της ολλανδικής «Royal DSM» που δραστηριοποιείται στην προώθηση καινοτόμων επιστημονικών μεθόδων σε διάφορους τομείς, από τη διατροφή και την Ενέργεια, μέχρι την ιατρική και τη φαρμακοβιομηχανία.

Μεταξύ άλλων, στη διάρκεια των εργασιών αναδείχτηκε το αυξημένο ενδιαφέρον ισχυρών μονοπωλίων για τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί η Κίνα στην οικονομία της και το περαιτέρω «άνοιγμα» της αγοράς της όπου κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Από τη μεριά της, η κινεζική κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι το επόμενο διάστημα θα επιταχυνθεί η επέκταση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής σε όλους τους τομείς της οικονομίας και η χώρα θα εντείνει τις κινήσεις της στο πλαίσιο της διεθνούς «αναμέτρησης» που δυναμώνει για τη μοιρασιά αγορών και πρώτων υλών. «Καλωσορίζουμε τις ξένες εταιρείες για να έρθουν στην Κίνα και να συμμετάσχουν στην επιχειρηματική αναδιοργάνωση και θα μειώσουμε περισσότερο το όριο των υπηρεσιών για την προώθηση νέων κινήτρων ανάπτυξης» τόνισε στην ομιλία του ο πρωθυπουργός της Κίνας Λι Κετσιάνγκ. Υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι οι εταιρείες που έχουν την έδρα τους στο εξωτερικό θα έχουν την ίδια «αντιμετώπιση» με τις εγχώριες.

Υπογράμμισε ακόμα: «Θα εμβαθύνουμε τις μεταρρυθμίσεις γενικά και θα απελευθερώσουμε μεγαλύτερο δυναμισμό στην ανάπτυξη της οικονομίας. Μεταρρυθμίσεις θα επιταχυνθούν στα δημοσιονομικά, στο φορολογικό σύστημα, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, στις εταιρείες κρατικής ιδιοκτησίας, (γενικά) στην κρατική περιουσία και άλλα κρίσιμα πεδία. Το βάρος θα δοθεί στον εκσυγχρονισμό της διοίκησης, στην ανάθεση κυβερνητικών αρμοδιοτήτων και την περικοπή φόρων και τελών, σε χαμηλότερα έξοδα συναλλαγών και τη μείωση των επιβαρύνσεων για τις εταιρείες. Θα γίνουν προσπάθειες για την επέκταση της πρόσβασης στην (ελεύθερη) αγορά, την προώθηση του δίκαιου ανταγωνισμού, την παροχή καλύτερων υπηρεσιών και την απομάκρυνση εμποδίων για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη των ιδιωτικών εταιρειών. Θα εφαρμοστούν πολιτικές δομικής μείωσης των φόρων και θα αναθεωρηθούν οι επιβαρύνσεις για τις επιχειρήσεις».

Ενώ σε άλλο σημείο, επισήμανε: «Θα γίνουν προληπτικές προσπάθειες για να επεκταθεί το άνοιγμα και να οικοδομηθεί ένα διεθνώς ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον. Θα κινηθούμε ταχύτερα για την ανάπτυξη ενός νέου, ανοικτού οικονομικού συστήματος συντονισμένου με την οικονομική παγκοσμιοποίηση και τη νέα βιομηχανική επανάσταση... Θα ενθαρρύνουμε τις εταιρείες ξένων κεφαλαίων να επανεπενδύσουν τα κέρδη τους στην Κίνα, θα στηρίξουμε διεθνείς εταιρείες για να εγκαταστήσουν τις περιφερειακές τους έδρες στην Κίνα και θα ενθαρρύνουμε ξένες επενδύσεις στην Κεντρική και τη Δυτική Κίνα και στις παλιές βιομηχανικές περιοχές όπως αυτές στη βορειοανατολική Κίνα... Μέσα στην επόμενη 5ετία, η Κίνα θα εισάγει προϊόντα αξίας 8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Μια κινεζική οικονομία που απολαμβάνει μια ηχηρή ορμή μακροπρόθεσμα και γίνεται όλο και πιο "ανοικτή" θα φέρει περισσότερες ευκαιρίες για το υπόλοιπο του κόσμου και θα παραμείνει ο πιο ελκυστικός επενδυτικός προορισμός».

Τα μεταρρυθμιστικά σχέδια της κινεζικής κυβέρνησης θα εφαρμοστούν σε μια περίοδο που διεθνώς «φουντώνει» ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και αναμορφώνονται συμμαχίες και προτεραιότητες, ανάλογα με το πώς κάθε πλευρά εκτιμά ότι εξυπηρετεί καλύτερα τα μονοπωλιακά συμφέροντα που εκπροσωπεί.

Είναι χαρακτηριστικές οι επιλογές της αμερικανικής κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ και η αποχώρησή της από συμφωνίες όπως η «Δια-ειρηνική Συνεργασία» (TTIP), η επαναδιαπραγμάτευση των εμπορικών σχέσεων με «εταίρους» σε άλλη βάση, αφού έτσι εκτιμάται ότι θα μειωθεί το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ.

Οι κόντρες για τη μοιρασιά της χασούρας που άφησε η βαθιά καπιταλιστική κρίση και συνεχίζει να προκαλεί η αναιμική ανάκαμψη «φουντώνουν», όπως και οι κόντρες για τον εκτοπισμό ανταγωνιστών και τη διασφάλιση μεγαλύτερης μερίδας στον τεράστιο λαϊκό πλούτο.

Ολη η συζήτηση περί «προστατευτισμού» και περί «ελεύθερης αγοράς» διευρύνεται παράλληλα με διεργασίες στον επιχειρηματικό και φυσικά τον γεωπολιτικό χάρτη, ανάλογα με το πώς κάθε μερίδα του κεφαλαίου, κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη μπορεί καλύτερα να «προστατεύει» τη δική της θέση και να «απελευθερώνει» τη δική της δράση.

Η ανησυχία για τους ρυθμούς ανάπτυξης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας εκφράστηκε και στη συνάντηση στην Νταλιάν. Ετσι, και ο Λι, μπορεί να μίλησε για «σημάδια διεθνούς ανάκαμψης της οικονομίας και του εμπορίου», σημείωσε όμως ότι «από την άλλη πλευρά, η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας γίνεται πολύ δύσκολα», ενώ δεν παρέλειψε να διαπιστώσει την «αντίδραση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση που χειροτερεύει», αλλά και τους «αυξανόμενους γεωπολιτικούς κινδύνους». Επίσης, εμφανίζοντας την Κίνα ως βασική υπερασπίστρια της «ασφάλειας» της παγκόσμιας οικονομίας επέμεινε ότι τα προβλήματα που υπάρχουν στην οικονομία «δεν μπορούν να αποδίδονται στην οικονομική παγκοσμιοποίηση αυτή καθεαυτή». Ενώ περιγράφοντας τις αυξημένες προσδοκίες του Πεκίνου ότι θα μπορέσει να αξιοποιήσει δυσκολίες και ανακατατάξεις σε άλλες δυνάμεις και συμμαχίες συνέχισε ως εξής:

«Για να δοθεί μια αντιστοιχία, δεν μπορεί κάποιος να ρίξει το φταίξιμο στο ανώμαλο έδαφος αν "γυρίσει" τον αστράγαλό του. Αντίθετα, πρέπει να προσαρμοστούμε καλύτερα και να δώσουμε ώθηση στην οικονομική παγκοσμιοποίηση, να υποστηρίξουμε την αρχή και την αποτελεσματικότητα του πολυμερούς συστήματος και να προωθήσουμε την απελευθέρωση και τη διευκόλυνση των επενδύσεων και του εμπορίου».