Κυριακή 1 Ιούλη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ
Ηταν... κάποτε...

Πριν τη φωτιά...

Αρκούσε λίγη υπομονή. Οση χρειάζεται για να γίνει η ανάσα σου ένα με την ανάσα του δάσους. Και τότε το 'βλεπες. Ενα ελάφι πλάι σου, στο δρόμο σου, στο ίδιο με σένα μονοπάτι. Ισα για να χαζέψεις ένα δυο πατήματά του πριν χαθεί απ' το βλέμμα σου. Στην αγκαλιά κάποιας πλαγιάς.

* * *

Μετά...

Πάνω στη στροφή, στο «Κυκλάμινο», σου κόβονται τα πόδια. Η αγκαλιά είναι νεκρή. Και μέσα της και η ζωή. Ενα νεκρό, λίγο πιο πέρα κι άλλο, με τα πόδια του πιασμένα στο συρματόπλεγμα.

* * *

Πάρνηθα, μία μέρα μετά τη φωτιά

Κάηκε αλύπητα, ξεριζώθηκε αδίστακτα. Τα εδώ και αιώνες έλατα και πεύκα έγιναν κάρβουνα. Μέχρι τη ρίζα, δεκάδες σπάνια φυτά που υπήρχαν καταστράφηκαν. Τίποτα πια δεν υπάρχει που να θυμίζει τον παράδεισο που έδινε οξυγόνο, αέρα, δροσιά και ανάσα στην Αθήνα. Η ζημιά - λένε οι ειδικοί επιστήμονες - είναι ανεπανόρθωτη! Είναι κυριολεκτικά ένα οικολογικό, περιβαλλοντικό έγκλημα που ό,τι κι αν γίνει δεν επανορθώνεται.

* * *

Ο «Ρ» βρέθηκε εκεί και αντίκρισε δεκάδες εστίες να καπνίζουν, σαν ανοιχτές πληγές. Το θλιβερό οδοιπορικό ξεκίνησε από το τελεφερίκ. Ισως είναι και το τελευταίο κομμάτι - από το πάρκινγκ και το τελεφερίκ έως ένα με δύο χιλιόμετρα πιο πέρα - που θα συναντήσει πλέον κανείς δάσος. Μαύρη σκόνη παντού, καρβουνιασμένα δέντρα μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου, ξεραμένοι κορμοί να καίνε ακόμα και ένα πυκνό πέπλο σύννεφου να πνίγει όλη την περιοχή. Αποκαϊδια παντού. Μονοπάτια και ξέφωτα που χτες γέμιζαν από μικρούς και μεγάλους που τα ανακάλυπταν και έσπευδαν εκεί για να χαρούν, απλά δεν υπάρχουν. Σαστισμένες χελώνες στη μέση του δρόμου, ψάχνουν κάτι που έχει χαθεί.

Ο δρόμος που οδηγεί στο ΣΕΓΑΣ...
Ο δρόμος που οδηγεί στο ΣΕΓΑΣ...
* * *

Πώς χάθηκε; Πληροφορίες αναφέρουν ότι την Πέμπτη από τη 1.30 μέχρι τις 5 το απόγευμα κρίθηκε η ιστορία. Οτι στο πυροφυλάκιο της Φυλής, μάλλον δεν υπήρχε κανείς. Οτι είχαν ειδοποιηθεί οι αρχές, χωρίς να κάνουν τίποτα. Οτι στο δρόμο Πηγή Φυλής - Βούτημα που οδηγεί στον Αυλώνα, 10 χιλιόμετρα μήκος, μέσα σε αυτές τις 3,5 ώρες δεν κυκλοφορούσε πυροσβεστικό όχημα ούτε για δείγμα. Το ίδιο και στο δρόμο απ' τα Ανω Λιόσια ως τα Δερβενοχώρια, 20 χιλιόμετρα. «Θα μπορούσε να είχε σωθεί...», λένε από το Δασαρχείο. «Ενημερώσαμε όταν η φωτιά ήταν ακόμα στη Βοιωτία», συμπληρώνουν. «Στη διαδικασία της κατάσβεσης ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε»...

* * *

Ελάτη: Ούτε σε 300 χρόνια. Το 1945 είχαν καεί 60 - 70 στρέμματα ελατοδάσους και ακόμα δεν έχει γεννηθεί τίποτα. Ετσι κι αλλιώς ό,τι υπήρχε μέχρι σήμερα, κρατιόταν οριακά. Και για να το ξαναδεί ανθρώπου μάτι, θα χρειαστούν αιώνες και ειδικές συνθήκες... Εκατοντάδες, χιλιάδες έλατα που χρειάστηκαν πάνω από 400 - 500 χρόνια να γίνουν δε θα ξαναγεννηθούν ποτέ. Είναι γνωστό ότι το έδαφος της Πάρνηθας είναι «υποβαθμισμένο» όπως το χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, καθώς δεν έχει «φυτική γη», δηλαδή μεγάλη ποσότητα με χώμα και σε μικρό βάθος υπάρχει μόνο ασβεστόλιθος.

Ετσι κι αλλιώς τα έλατα από τη φύση τους, δεν ξαναγεννιούνται και δεν αναδασώνονται όπως τα πεύκα. Είναι όπως τα λένε, «σκιόφωτα» και χρειάζεται πρώτα να δημιουργηθεί δάσος και στη σκιά του να αναπτυχθούν μετά από πολλά χρόνια. Εκεί λοιπόν που μέχρι πριν λίγο ήταν το ελατόδασος της Πάρνηθας μπορεί να ξαναγίνει κάποιο δάσος αλλά είναι σχεδόν απίθανο να περιέχει έλατα.

Η θέα ανεβαίνοντας από το τελεφερίκ...
Η θέα ανεβαίνοντας από το τελεφερίκ...
* * *

Δυο καμένα ελάφια. Στην Πάρνηθα υπήρχαν περίπου 500 ζαρκάδια, ελάφια και κρι - κρι. Οι άνθρωποι του Δασαρχείου φρόντισαν την Πέμπτη το μεσημέρι βλέποντας ότι η φωτιά πλησιάζει να ταϊσουν 30 ελάφια, στο εκτροφείο θηραμάτων. Οταν πλησίαζε ο υπεύθυνος υπάλληλος, τα ελάφια έτρεχαν κατά πάνω του για να προστατευτούν. Με τα χέρια τους οι υπάλληλοι τους έδιναν λίγο νερό. Αργότερα τα απελευθέρωσαν για να μην εγκλωβιστούν στη φωτιά που ερχόταν...

Είναι άγνωστο πόσα κατάφεραν να γλιτώσουν από τη φωτιά και την ασφυξία. Ακόμα όμως και αυτά που θα επιζήσουν, μπαίνει το ερώτημα, πού θα ζήσουν μετά την καταστροφή. Και δεν είναι μόνο τα ζώα αλλά και πάνω από τα 1.100 φιντάνια με δασικά φυτά που υπήρχαν στο φυτώριο και τα περισσότερα από αυτά σπάνια και μοναδικά. Αγνωστό και για αυτά αν και πόσα σώθηκαν!

* * *

Ελατα, πεύκα, ελάφια, ζαρκάδια, σπάνια φυτά. Ολα αυτά θαύμαζαν και απολάμβαναν μέχρι χτες, χιλιάδες κόσμου και κυρίως τα παιδιά. Ενας από τους πολλούς χώρους που συγκεντρώνονταν ο κόσμος ήταν και οι παλιές εγκαταστάσεις του ΣΕΓΑΣ που και εκεί η φωτιά πέρασε αδίστακτη αφήνοντας μόνο αποκαΐδια. Η ειρωνεία είναι ένα μικρό κομμάτι με έλατα ακριβώς σε εκείνη την περιοχή που γλίτωσαν από τη φωτιά έτσι για να θυμίζει τι ακριβώς είχαμε και τι χάσαμε για πάντα.




Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ