Σάββατο 1 Ιούλη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ενημέρωση... Μπεζεντάκου

Γρηγοριάδης Κώστας

Με παραστατικό τρόπο αναφέρθηκε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, στη διάρκεια της προχτεσινής ομιλίας της στη Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος, στο θέμα της προβολής των κομμάτων από τα ΜΜΕ. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα της ομιλίας της:

«Γιατί δε λύθηκε το θέμα του βασικού μετόχου και των μέσων ενημέρωσης; Γιατί είναι θέμα ιδιοκτησίας και απελευθέρωσης της αγοράς. Οταν υπάρχει ιδιοκτησία στα μέσα ενημέρωσης σε συνθήκες μάλιστα απελευθέρωσης της αγοράς, αυτά δε λύνονται. Οι ιδιοκτήτες μας λένε καθαρά: "Δε σας καλούμε, γιατί δε σας πάμε, δεν πουλάτε". Δεν έχουμε πραμάτεια που αρέσει να πουλήσουμε. Πώς θα το παλέψεις αυτό; Με το Σύνταγμα; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Βεβαίως θα κάνουμε κριτική, θα διαμαρτυρηθούμε, θα φωνάξουμε. Μήπως ο κ. Πρωθυπουργός, ή ο κ. Παπανδρέου, έβαλε θέμα στο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, γιατί τη μερίδα του λέοντος την έχουν τα δύο κόμματα και όλοι οι άλλοι είμαστε οι φτωχοί συγγενείς;

Προβάλλουν και τους υπότιτλους που περνάνε στο κάτω μέρος της οθόνης. Εμείς έχουμε προβολή 3% σε ένα κανάλι. Δεν αναφερόμαστε, όμως, ούτε εμείς, ούτε ο Συνασπισμός στα δελτία ειδήσεων. Μπορεί να είναι η κ. Μπεζεντάκου εκείνη την ώρα στις ειδήσεις ημίγυμνη και στο κάτω μέρος της οθόνης να περνάει ότι το ΚΚΕ είπε εκείνο, ο Συνασπισμός είπε το άλλο. Τώρα, αν ο άλλος βλέπει την Μπεζεντάκου ή τους υπότιτλους, είναι άλλο θέμα».

Αυταρχικός κατήφορος

Οταν ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, μιλώντας στη Βουλή - όπως έγινε χτες εξαιτίας Ερώτησης του Απ. Κακλαμάνη - αναφέρεται στους φοιτητές και τους χαρακτηρίζει «διακεκριμένο σώμα στις εκδηλώσεις» (σ.σ. προφανώς εννοεί τις διαδηλώσεις), ζητά «να αντιληφθούμε όλοι μας τις συνθήκες της μάχης» και αναγορεύει τις εκφοβιστικές συλλήψεις, σε περιστατικά καθημερινής δημοκρατικής νομιμότητας, τότε δε χρειάζεται τίποτε άλλο για να γίνει ολοφάνερος ο αυταρχικός και αντιδημοκρατικός κατήφορος της κυβέρνησης. Οσο για τις «οδηγίες για αυτοσυγκράτηση, για σύνεση, για σοβαρότητα, για ευαισθησία» τ' ακούνε όλοι βερεσέ. Οι τηλεοπτικές εικόνες της αστυνομικής βίας μιλούν από μόνες τους...

Ας έχουν υπόψη τους, πάντως, τόσο ο ίδιος όσο και η κυβέρνηση συνολικά, ότι ποτέ δε σταμάτησαν τους αγώνες της νεολαίας και του λαού ο κρατικός αυταρχισμός και η καταστολή.

Επικίνδυνες αντιλήψεις

Νέα όρια στις σωματικές διαστάσεις των υποψηφίων για τις Ενοπλες Δυνάμεις θέτει σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του ΥΠΕΘΑ, που βρίσκεται τις μέρες αυτές για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Φυσιολογικό, ίσως πείτε, αφού οι σημερινοί νέοι και νέες είναι κατά κανόνα ψηλότεροι από τους παππούδες τους. Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, όμως, δε θέτει μόνο νέα όρια σωματικών διαστάσεων. Εισάγει και τον «Δείκτη Μάζας Σώματος», μια εξίσωση η οποία δίνει το μέτρο αξιολόγησης της παχυσαρκίας. Και δικαιολογεί την εισαγωγή του δείκτη αυτού ως εξής: «Θα καταστεί αποτελεσματικότερη η κατά το δυνατόν πρόβλεψη και ο αποκλεισμός τυχόν μελλοντικών προβλημάτων σχετικών με το αυξημένο σωματικό βάρος των στελεχών, τη συνεπακόλουθη μείωση της αποδοτικότητας αυτών και τις επιπτώσεις του αυξημένου κόστους από την υγειονομική τους περίθαλψη»!

Αναρωτιόμαστε, εάν το ΥΠΕΘΑ εισάγει σήμερα τέτοιες λογικές, τότε γιατί αυτές να μην επεκταθούν αύριο στον υπόλοιπο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και πολύ περισσότερο στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και, μάλιστα, με την ίδια ακριβώς αιτιολογία; Ποιος επιχειρηματίας δε θέλει τον αποκλεισμό «τυχόν μελλοντικών προβλημάτων σχετικών με το αυξημένο σωματικό βάρος, τη συνεπακόλουθη μείωση της αποδοτικότητας» κλπ., κλπ; Για να μην αναφέρουμε τι μπορεί να γίνει, εάν το κράτος και οι επιχειρηματίες εκμεταλλευτούν τις σημερινές, τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, όπως και το πολλαπλασιαζόμενο συνεχώς, πολύμορφο ηλεκτρονικό φακέλωμα των πάντων και για τα πάντα...

Πού το πάει η κυβέρνηση;

«Ερώτηση: Τι προτείνετε για τη λύση του κυπριακού προβλήματος;

Ντ. Μπακογιάννη: Πρέπει να ληφθεί υπόψη η εργασία που έχει γίνει από τον ΟΗΕ και επίσης, η θέση της ίδιας της Κύπρου με την ιδιότητα του κράτους - μέλους της ΕΕ. Από το αποτέλεσμα πρέπει να βγουν κερδισμένοι τόσο οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού, όσο και ολόκληρη η περιοχή συνολικά».

Το παραπάνω απόσπασμα, από τη συνέντευξη που έδωσε η υπουργός Εξωτερικών στη ρωσική εφημερίδα «Ισβέστια», προκαλεί εύλογα ερωτήματα και απορίες. Είναι τουλάχιστον περίεργο που η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας δε θυμάται ότι το Κυπριακό είναι στη βάση του πρόβλημα εισβολής και κατοχής, ότι η λύση δεν μπορεί να βασίζεται στο «σχέδιο Ανάν» (...εργασία του ΟΗΕ) που απορρίφθηκε από τους Ελληνοκύπριους, αλλά στις γνωστές σε όλους αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και στις αρχές ενός διζωνικού δικοινοτικού ομοσπονδιακού κράτους... Η παραπάνω τοποθέτηση της Ντ. Μπακογιάννη γεννά ερωτήματα, όχι τόσο για τις προσωπικές θέσεις της - είναι γνωστό ότι ήταν ένθερμος οπαδός του «σχεδίου Ανάν» - αλλά για τη στάση συνολικά της κυβέρνησης, ενόψει της δρομολογούμενης νέας προσπάθειας «επίλυσης» του Κυπριακού.

Γιατί δέρνουν;

Με αφορμή τις βίαιες αστυνομικές επιθέσεις, οι οποίες εκδηλώνονται, το τελευταίο διάστημα, εναντίον των φοιτητών που διαδηλώνουν στους δρόμους, αντιδρώντας στις αντιδραστικές αλλαγές στην Ανώτατη Εκπαίδευση, άνοιξε μια συζήτηση για το ρόλο και τη δράση της αστυνομίας. Υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η αστυνομία «καλώς ενεργεί», έχοντας την άποψη ότι ο αστυνομικός δικαιούται να δέρνει όποιον βρίσκει μπροστά του, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα, καθότι - όπως έλεγε και ο Μητσοτάκης - «ο αστυνομικός είναι το κράτος». Μάλιστα, «κριτικάρουν» την αστυνομία ότι δεν είναι όσο σκληρή χρειάζεται για να είναι όσο αποτελεσματική απαιτείται. Είναι αυτοί που ωρύονται από τα τηλεοπτικά παράθυρα, ζητώντας ένταση του αστυνομικού αυταρχισμού για την εμπέδωση της δημόσιας τάξης.

Υπάρχουν κι εκείνοι που κινούνται στη «λογική» Πολύδωρα, ο οποίος χαρακτήρισε τα ΜΑΤ «αμίλητα και ακίνητα στρατιωτάκια, που δέχονται επιθέσεις από τις εφορμούσες διμοιρίες διαδηλωτών». Αυτοί ισχυρίζονται ότι οι αστυνομικοί αναγκάζονται να βιαιοπραγήσουν, όχι μόνο για να διαφυλάξουν τη δημόσια τάξη, αλλά και για να προστατέψουν τους εαυτούς τους. Προκειμένου, δε, να πείσουν για την αλήθεια των ισχυρισμών τους, επικαλούνται και υπερπροβάλλουν τη δράση κάποιων «προβοκατόρων» και «χαφιέδων», που εμφανίζονται στις διαδηλώσεις και δημιουργούν τα γνωστά και, συνεχώς επαναλαμβανόμενα, «επεισόδια» με τις δυνάμεις καταστολής. Ομως, αυτούς, μάλλον, «τους χρειάζεται» η Αστυνομία, γι' αυτό και τόσον καιρό συνεχίζεται η δράση τους.

Η όλη συζήτηση αφορά στα επιφαινόμενα και δεν μπαίνει στην ουσία. Το θέμα δεν είναι αν και πόσο χρειάζεται να βιαιοπραγεί ο αστυνομικός, αλλά γιατί το κάνει και ποιος τον βάζει να το κάνει. Οι αστυνομικοί επιτίθενται στους διαδηλωτές, επειδή ρόλος της αστυνομίας είναι η καταστολή του λαϊκού κινήματος και το κάνουν υπακούοντας σε κυβερνητικές εντολές. Ο καθένας μπορεί ν' αντιληφθεί ότι ο αστυνομικός δε δέρνει επειδή είναι «κακός άνθρωπος» - «εκών κακός, ουδείς», έλεγε ο Σωκράτης - δεν κάνει το κεφαλιού του, ούτε αντιδρά απλώς για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ας αναρωτηθούμε: Θα υπήρχε λόγος να γίνονται οι αστυνομικές επιθέσεις στις διαδηλώσεις, αν οι κυβερνήσεις αποδέχονταν και ικανοποιούσαν τις δίκαιες διεκδικήσεις των διαδηλωτών;

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται «άνωθεν» κι εκεί βρίσκονται και οι ευθύνες. Η κυβέρνηση της ΝΔ στέλνει τα ΜΑΤ κατά των φοιτητών, για να περάσει, «διά πυρός και σιδήρου», τα αντιδραστικά μέτρα στην Εκπαίδευση, όπως, παλιότερα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έστελνε τα ΜΑΤ κατά των αγροτών, για να περάσει την πολιτική ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν οι πάντες ότι ο αστυνομικός αυταρχισμός είναι συνυφασμένος με τη λειτουργία του αστικού κράτους και να στραφούν κατά των αστικών κυβερνήσεων που χρησιμοποιούν την αστυνομία ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι αστυνομικοί, που νιώθουν να βρίσκονται «στη μέση» και να «βάλλονται πανταχόθεν», αρνούμενοι το ρόλο του «πραιτοριανού» των κυβερνήσεων και παλεύοντας, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, για αλλαγή του προσανατολισμού της Αστυνομίας και την ανατροπή του σημερινού κοινωνικοπολιτικού συστήματος, που λειτουργεί σε αυταρχική, αντιλαϊκή κατεύθυνση...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Τα υποκριτικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΕΤΟΙΑ ...ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ από τον Γιώργο Παπανδρέου, μας εκπλήσσει. «Δε δεχόμαστε το Ιράν να γίνει ένα νέο Ιράκ», δήλωσε χτες, και μάλιστα με τον ανάλογο στόμφο.

Μόνο που έχουμε ορισμένες απορίες: Αν δεν του άρεσαν όσα έγιναν στο Ιράκ, πώς γίνεται και την περίοδο εκείνη (ως υπουργός Εξωτερικών) ήταν υπέρμαχος του «αντιτρομοκρατικού δόγματος» των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ;

Πώς γίνεται να συμφωνεί στην παροχή στρατιωτικής βοήθειας, μέσω της βάσης της Σούδας και άλλων τρόπων, για τις πολεμικές ετοιμασίες των Αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής;

Αν άλλαξε γνώμη για την όλη υπόθεση, δεν έχει παρά να μας το πει. Ομως, είναι μάταιο να περιμένει κανείς κάτι τέτοιο από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

ΒΡΕ - ΒΡΕ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ευαισθησίες, που έχει ο Γιώργος Αλογοσκούφης... Ενέκρινε, λέει, χτες την εκταμίευση κονδυλίων για χώρους πράσινου στην περιοχή Ελαιώνα - Βοτανικού - Αμπελοκήπων στο κέντρο της Αθήνας.

Λέτε ξαφνικά να ένιωσε την ανάγκη των κατοίκων της πρωτεύουσας για να υπάρξουν χώροι πράσινου και να «αναπνεύσει» λίγο η πόλη; Το αντιλαϊκό περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής δίνει μόνο του την απάντηση.

Κι όποιος ψάξει, λίγο περισσότερο, την υπουργική απόφαση, εύκολα θα βρει ότι η εκταμίευση κονδυλίων για την περιοχή Ελαιώνα - Βοτανικού αφορά στα έργα υποδομής των εκεί αναγκών της ΠΑΕ Παναθηναϊκού, ενώ αυτή για τους Αμπελόκηπους αφορά στην «αναμόρφωση» του μέχρι σήμερα γηπέδου και θα πραγματοποιηθεί, αφού μεταφερθεί η έδρα της ομάδας. Ισως, το 2009 και βλέπουμε...

ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, δηλώνει η ΔΕΗ για το δίκτυο και τους φόβους για υπερφόρτωσή του, λόγω του καύσωνα. Μακάρι να είναι έτσι, όπως τα λέει. Ομως, κανένα δείγμα θετικής αλλαγής της ενεργειακής πολιτικής της χώρας δεν έχουμε από την τελευταία φορά που παρατηρήθηκαν τέτοια προβλήματα.


Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλωστε, μόνο θετική αλλαγή δεν είναι η παραπέρα ενίσχυση των ιδιωτικών μπίζνες στον τομέα της παραγωγής και πώλησης ηλεκτρικού ρεύματος.

Ανύπαρκτες αποστάσεις και κόντρες

Γρηγοριάδης Κώστας

Τι να υποθέσουμε, ότι δε γνωρίζει η «δεξιά» τους τι ποιεί η «αριστερά» τους; Ετσι ή αλλιώς, πάντως, το γεγονός είναι αποκαλυπτικό της γενικότερης επιχείρησης παραπληροφόρησης. Για τα χτεσινά φύλα της πρωινής και της απογευματινής εφημερίδας του συγκροτήματος Λαμπράκη μιλάμε και τον τρόπο παρουσίασης της προχτεσινής συζήτησης στη Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

«Ελιγμοί Καραμανλή για το Σύνταγμα - Ζήτησε από τον κ. Παπανδρέου συναίνεση για τα μη κρατικά ΑΕΙ» έλεγε ο τίτλος του «Βήματος» στην πρώτη σελίδα και στο σχετικό ρεπορτάζ σημείωνε: «Συναινετικό "άνοιγμα" προς το ΠΑΣΟΚ για την αναθεώρηση του άρθρου 16 για την Παιδεία έκανε ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, κράτησε αποστάσεις, επιχειρώντας από την πλευρά του άνοιγμα προς τους φοιτητές και τους νέους γενικότερα, τους οποίους κάλεσε "να αντισταθούν στην προσπάθεια χειραγώγησής τους"». Τα «Νέα», όμως, σημείωναν τα εξής στον τίτλο της πρώτης τους σελίδας: «Κόντρα για το Σύνταγμα - Σύμπλευση για τα ιδιωτικά ΑΕΙ». Και σε ό,τι αφορά στη σύμπλευση, σωστά τη σημειώνουν, σε αντίθεση με τις αποστάσεις, που... ανακάλυψε το «Βήμα», αλλά την κόντρα που την είδαν;

Παίρνουν μέτρα στην... «Ελαιουργική»

Σε παρτίδα «σκληρού πόκερ» μεταξύ των γνωστών επίδοξων «αγροτών - επιχειρηματιών» εξελίσσεται το μέλλον της «Ελαιουργικής». Επώνυμοι, «γαλάζιοι» και «πράσινοι», αγροτοσυνδικαλιστές φαίνεται να τα έχουν βρει για το μέλλον της Τριτοβάθμιας Συνεταιριστικής Οργάνωσης, το οποίο συνοψίζεται στη λογιστική εκκαθάριση και την εκποίηση των περιουσιακών της στοιχείων. Μόνο που φαίνεται να διαφωνούν στο... «μοίρασμα».

Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης γενικής συνέλευσης της «Ελαιουργικής» προτάθηκε ευθέως η μετατροπή της σε ΑΕ και η είσοδος στην επιχείρηση «θεσμικού επενδυτή» με ποσοστό συμμετοχής στο 30% επί των μετοχών. Εδώ όμως ξεκινούν τα δύσκολα για τους... «αγροτο-επιχειρηματίες», αφού μέχρι στιγμής δε φαίνεται να συμφωνούν στο ποιος τελικά θα είναι ο «στρατηγικός επενδυτής», μια και ο καθένας έχει «κλείσει» εκ των προτέρων τη δική του... συμφωνία.

Η «Ελαιουργική» μπορεί να είναι χρεωμένη μέχρι... το λαιμό, εξαιτίας της αντισυνεταιριστικής πολιτικής που ακολουθείται όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο η ακίνητη περιουσία της, είναι τεράστια, με αποτέλεσμα κάποιες ιδιωτικές τράπεζες που τελευταία έχουν εισέλθει και στον τομέα των γεωργικών επενδύσεων, να μην μένουν ασυγκίνητες. Το θέμα πάντως είναι ότι ήδη έχουν ξεκινήσει οι μεθοδεύσεις από τους επιτήδειους, ούτως ώστε στη νέα εταιρική μορφή που θέλουν να δώσουν στη συνεταιριστική οργάνωση, να μην έχουν καμία θέση οι περισσότερες Ενώσεις ανά τη χώρα και εντέλει οι χιλιάδες μικρομεσαίοι ελαιοκαλλιεργητές να χάσουν δικά τους περιουσιακά στοιχεία, που είναι τα ακίνητα της «Ελαιουργικής».

Δεν αντέχεται...

Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, όταν αναφέρονται στον καύσωνα, δείχνουν κάποιους που περπατούν στο δρόμο δυσφορώντας για τη ζέστη και άλλους που καταφεύγουν στη θάλασσα αναζητώντας δροσιά. (Μάλιστα, τα τηλεοπτικά πλάνα από τις παραλίες στέκονται, κυρίως, στα γυναικεία γυμνά κορμιά, καθώς η θέα τους ανεβάζει και την τηλεθέαση...). Δε φαίνεται, όμως, να ενδιαφέρονται τα κανάλια για το πρόβλημα που δημιουργεί ο καύσωνας στους χώρους δουλιάς. Και δε δείχνουν τον οικοδόμο, που συνεχίζει να χτίζει κάτω από τις καυτές ακτίνες του ήλιου, τον βιομηχανικό εργάτη που συνεχίζει να παράγει μέσα σε αποπνικτική ατμόσφαιρα, τον μικρομεσαίο αγρότη που ξεροψήνεται στο χωράφι. Και δεν αναφέρονται, σχεδόν, ποτέ στην υποχρέωση των αρμοδίων υπηρεσιών του κράτους να λάβουν τα συγκεκριμένα, και προβλεπόμενα από τη νομοθεσία, μέτρα προστασίας στους χώρους δουλιάς. Ούτε και η ΓΣΕΕ φαίνεται να ενδιαφέρεται, ιδιαίτερα, για την προστασία των εργαζομένων από τον καύσωνα. Αντιθέτως, το ταξικό εργατικό κίνημα δίνει μεγάλο βάρος και το ταξικό Εργατικό Κέντρο Λάρισας έβγαλε σχετική ανακοίνωση, στην οποία επισημαίνει ότι θεωρεί τη λήψη αυτών των μέτρων υψίστης σημασίας για την υγεία των εργαζομένων και καταγγέλλει ως απαράδεκτη τη συμπεριφορά των εργοδοτών που αδιαφορούν και αρνούνται να τα εφαρμόσουν.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κριτήριο ψήφου η ανεργία

Το ζήτημα της ανεργίας αναδεικνύεται σε βασικό κριτήριο ψήφου στις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Αναγνωρίζεται καθολικά από τους εργαζόμενους σαν ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα για τη λαϊκή οικογένεια, με αυξανόμενους ρυθμούς επιδείνωσης, παρά την επίπλαστη εικόνα που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, αξιοποιώντας νόθα κριτήρια στην επίσημη καταγραφή των ανέργων.

Οι «ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση», που με ευλάβεια εφάρμοσαν και εφαρμόζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι γενναιόδωρες επιδοτήσεις στο κεφάλαιο για τη δημιουργία δήθεν νέων θέσεων εργασίας, αποδείχτηκε ότι εξυπηρετούν μόνο τους μεγαλοεπιχειρηματίες, χωρίς ούτε στο ελάχιστο να βελτιώνουν τη θέση των ανέργων, να μειώνουν τα ποσοστά της πραγματικής ανεργίας. Στην κεντρική γραμμή αυτής της πολιτικής κινούνται και οι προτάσεις του ΣΥΝ για την ανεργία, που ούτε παροδική είναι, ούτε πρόσκαιρη.

Σύμφωνα ακόμα και με τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ, οι άνεργοι αγγίζουν τις 471.000. Η ανεργία πλήττει κυρίως τους νέους 15 έως 29 ετών (18,7% επί του συνόλου) και ιδιαίτερα τις νέες γυναίκες, από τις οποίες η μία στις τέσσερις είναι άνεργη. Οι μακροχρόνια άνεργοι ανέρχονται στο 53,6% επί του συνόλου. Επιπλέον, ένας στους τρεις είναι νέος άνεργος, δηλαδή εισέρχεται πρώτη φορά στην αγορά εργασίας.

Η ανεργία είναι αλληλένδετη με τις εργασιακές σχέσεις, αφού η δήθεν αντιμετώπισή της αξιοποιείται σαν πρόσχημα για τη διεύρυνση των εργασιακών ανατροπών, τόσο για τους άνεργους, όσο και για το σύνολο των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή, ασύλληπτα ποσά καταλήγουν στις τσέπες των βιομηχάνων στο πλαίσιο των ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση, όταν το επίδομα ανεργίας παραμένει καθηλωμένο στα 330 περίπου ευρώ, με απαγορευτικούς όρους για μεγάλη μερίδα των ανέργων.

Οι δήμαρχοι και νομάρχες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ, έχουν δώσει δείγματα γραφής και στο ζήτημα της ανεργίας. Προώθησαν και προωθούν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης του προβλήματος (Τοπικά Σύμφωνα και Τοπικές πρωτοβουλίες Απασχόλησης). Υπερασπίζονται τη στρατηγική επιλογή της παροχής κινήτρων, προνομίων και επιδοτήσεων προς τους εργοδότες, σπέρνοντας την αυταπάτη ότι έτσι μπορούν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Δε διστάζουν ακόμα και να εναντιωθούν στους εργαζόμενους, όταν αυτοί διεκδικούν ουσιαστικά μέτρα για την προστασία των ανέργων, όπως στη Νάουσα. Αποδέχονται το ρόλο του «τροχονόμου» κονδυλίων προς τους μεγαλοεργοδότες που τους επιφυλάσσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Εργαζόμενοι και άνεργοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από δημάρχους και νομάρχες στρατευμένους στην πολιτική του κεφαλαίου. Εχουν αντικειμενικό συμφέρον να συστρατευτούν με τους υποψήφιους που στηρίζει το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, η Κομμουνιστική Ανανέωση και άλλες αγωνιστικές δυνάμεις. Να αναδείξουν εκπροσώπους σε κάθε δήμο και νομό που θα βρεθούν δίπλα τους στους αναγκαίους όσο ποτέ αγώνες για την ουσιαστική στήριξη και προστασία των ανέργων, ενάντια στην πολιτική της ανεργίας, για μια άλλη ανάπτυξη, αποκλειστικά προς όφελος του λαού.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ