Κυριακή 1 Απρίλη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επικίνδυνο μονοπάτι

Διαβάσαμε τα σχετικά ρεπορτάζ και δεν καταφέραμε να καταλάβουμε ποιος θα κάνει τι. Ισως, βέβαια, να... μην είμαστε τόσο έξυπνοι, όσο η διοίκηση του νέου αεροδρομίου και οι πολιτικοί προϊστάμενοί της, αλλά μια και το θέμα δεν είναι και τόσο απλό, σας το μεταφέρουμε, για να βγάλετε κι εσείς τα δικά σας συμπεράσματα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την ενημέρωση, που έκανε τις προάλλες ένα στέλεχος του Αερολιμένα στους εκπροσώπους των ΜΜΕ, στο νέο αεροδρόμιο «η Ελληνική Αστυνομία θα ασχολείται με τα καθαρά αστυνομικά καθήκοντα και την εφαρμογή του νόμου». Δίπλα της, όμως, θα υπάρχουν εκατοντάδες ιδιωτικοί αστυνομικοί (θα ξεπεράσουν τους 650), οι οποίοι θα «καλύπτουν τους ακόλουθους τομείς: Φύλαξη, προστασία, έλεγχο πρόσβασης, έλεγχο επιβατών, χειραποσκευών και πλήρη έλεγχο αποσκευών».

Είχαμε την εντύπωση ότι όλα τα προαναφερόμενα συμπεριλαμβάνονται στα «καθαρά αστυνομικά καθήκοντα». Φαίνεται πως κάναμε λάθος... Σημειώνουμε, πάντως, ότι η πολύμορφη και αυξανόμενη συνεχώς «ιδιωτικοποίηση» κρατικών λειτουργιών -ανάμεσά τους και της Αστυνομίας - μαζί με τη δημιουργία διαφόρων σωμάτων παρα-αστυνομίας και «πραιτοριανών», είναι ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο μονοπάτι, με διάφορες και σοβαρές παρενέργειες, που ούτε να τις φανταστούν δεν μπορούν σήμερα οι αρμόδιοι.

Πρωταπριλιάτικο ψέμα

Χιλιάδες βαλίτσες, που έμειναν πίσω και δεν ακολούθησαν τους κατόχους τους, μεγάλες καθυστερήσεις, που κυμαίνονται από μία έως και δώδεκα ώρες, προβλήματα στα συστήματα πληροφορικής, δυσλειτουργίες στο σύστημα ανεφοδιασμού των αεροπλάνων με καύσιμα, ακόμη και ματαιώσεις πτήσεων, ήταν μερικά από τα πολλά και διάφορα προβλήματα, που παρουσιάστηκαν στη μέχρι χτες λειτουργία του νέου αεροδρομίου των Σπάτων. Κι ενώ χιλιάδες επιβάτες και εργαζόμενοι βρίσκονταν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, οι διοικήσεις της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» και του αεροδρομίου συνέχιζαν να αλληλοκατηγορούνται και να επιρρίπτουν τις ευθύνες η μια στην άλλη.

Ειδυλλιακή..., πράγματι, η εικόνα. Ο,τι ακριβώς αναμενόταν μετά την εσπευσμένη λειτουργία του νέου αεροδρομίου, ώστε να κερδίσει το στοίχημα η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι υπουργοί. Πάντως, αν σας πει κανείς σήμερα, ότι, μετά απ' όλ' αυτά, παραιτήθηκε ο κ. Λαλιώτης, μη τον πιστέψετε. Σίγουρα, θα είναι πρωταπριλιάτικο ψέμα...

Οι προτάσεις του Βρετανού...

Μπορεί ο κ. Γιαννίτσης και η κυβέρνηση γενικότερα να μην ανοίγουν τα χαρτιά τους σχετικά με το Ασφαλιστικό, αλλά ο κ. Αντριου Γιανγκ ήταν σαφέστατος προχτές, στη διάρκεια σχετικής ημερίδας του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Κι έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός, αφού ο προαναφερόμενος κύριος μίλησε ως εκπρόσωπος της «Government Actuary's», δηλαδή, της βρετανικής εταιρίας, στην οποία η κυβέρνηση έχει αναθέσει τη μελέτη του ασφαλιστικού συστήματος.

Ορίστε τι είπε ο κ. Γιανγκ: Σε χώρες, που παρουσιάζουν δημογραφικό πρόβλημα (άρα και η Ελλάδα, συμπεραίνουμε εμείς) «είτε πρέπει να υπάρξουν λιγότεροι συνταξιούχοι, είτε να παίρνουν λιγότερα χρήματα». Παρουσίασε, μάλιστα, τέσσερα εναλλακτικά σενάρια «σωτηρίας» των Ταμείων. Το πρώτο είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας κατά 5 χρόνια. Το δεύτερο η μείωση των συντάξεων κατά 20%. Το τρίτο η αύξηση των εισφορών. Και το τέταρτο η ενίσχυση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος. Με άλλα λόγια, η ανάθεση ενός σοβαρού ρόλου στην ιδιωτική ασφάλιση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε...

... και η λογική τους

Βέβαια, πρέπει να παραδεχτούμε, πως οι προτάσεις του Βρετανού μελετητή έχουν τη λογική τους. Σου λέει ο άνθρωπος: Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μιας χώρας, δηλαδή ο πολύμορφα παραγόμενος υλικός της πλούτος, έχει ένα συγκεκριμένο μέγεθος και κάποια περιθώρια ανάπτυξης, από χρόνο σε χρόνο. Οταν το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού νέμεται το 40 ή το 50% αυτού του πλούτου και χρειάζεται πολύ περισσότερα ακόμη, καθώς αυξάνεται συνεχώς ο διεθνής ανταγωνισμός και οι προκλήσεις της ΟΝΕ συνεχώς δυναμώνουν, πώς να περισσέψουν χρήματα, για την κοινωνική ασφάλιση, την πρόνοια, κλπ., κλπ. Ασε, που υπάρχουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις της ΕΕ, που ζητούν τη δραστική περικοπή της κρατικής συμμετοχής στο κόστος της κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να μειωθούν οι δημοσιονομικές δαπάνες και να γίνει περισσότερο υγιής ο διεθνής ανταγωνισμός... Αρα, τι λύσεις υπάρχουν; Αυτές, ακριβώς, που προτείνει και αναφέραμε στο προηγούμενο σχόλιο.

Ολα αλλάζουν, βέβαια και, μάλιστα, ριζικά, όταν δε θεωρήσεις ένα το κρατούμενο τα αμύθητα πλούτη, προνόμια, κλπ., κλπ., της μικρής μειοψηφίας των «εχόντων και κατεχόντων». Οταν πεις, ότι ο παραγόμενος πλούτος της κοινωνίας θα δοθεί σ' αυτούς που τον παράγουν, δηλαδή, στους εργαζόμενους και το λαό. Τότε, θα υπάρχουν πόροι και για την ασφάλιση, και για την πρόνοια και για πολλά άλλα. Τούτο, όμως, προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετική πολιτική από τη σημερινή. Μια ριζικά διαφορετική κυβέρνηση. Προϋποθέτει την εξουσία του Λαϊκού Μετώπου.

Νοσηροί εγκέφαλοι

Και μιας τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλος ντόρος με τα... δίκτυα κοινωνικής προστασίας και την εξοικονόμηση χρημάτων που θα δοθούν σε κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες κλπ., ακούστε πού ψάχνει να βρει λεφτά η κυβέρνηση. Ερωτηθείς σχετικά ο υπουργός Ανάπτυξης - στα πλαίσια συνάντησής του με δημοσιογράφους - για το πού θα βρεθούν τα λεφτά, απάντησε: σκεφτόμαστε να εκδώσουμε και προμέτοχα. Από πού; Από τις «δημόσιες» επιχειρήσεις ΔΕΗ, ΕΛ.ΠΕ., ΔΕΠΑ, ΕΤΑ, ΕΒΑ κ.ο.κ. Αυτές οι σκέψεις της κυβέρνησης, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να προκαλέσουν την οργή του ελληνικού λαού. Μα είναι δυνατόν να επιχειρείς την άσκηση «κοινωνικής πολιτικής» με δανεικά από το λαό; Δηλαδή, ζητάνε να βάλει ο ίδιος ο λαός τα λεφτά για την ενίσχυσή του και να του ξεπληρώσουν - αν του ξεπληρώσουν - μελλοντικά με το μοίρασμα μετοχών; Και, μάλιστα, μετοχών δημοσίων επιχειρήσεων. Δηλαδή, επιχειρήσεων που έχουν φτιαχτεί και πάλι με τα λεφτά του λαού. Αν είναι δυνατόν. Υπάρχουν και άλλοι - πέραν των εκσυγχρονιστών - που δεν ντρέπονται να εξαπατούν έτσι το λαό; Δε νομίζουμε...

ΒΙΒΛΙΟ
Συγκλονιστικό ντοκουμέντο

Και μόνο αντικρίζοντας τα φωτογραφικά ντοκουμέντα που εικονογραφούν το βιβλίο του Δημήτρη Σέρβου «Το παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια» (346 σελ. «Σύγχρονη Εποχή»), συγκλονίζεσαι τόσο, που σκέφτεσαι: μακάρι να μην υπήρχε η αιτία, επομένως και η ανάγκη να γραφτεί ένα τέτοιο βιβλίο. Ομως η αιτία- το διαρκές έγκλημα κατά του αγωνιστή λαού μας- υπήρξε. Επομένως και η ανάγκη να λάμψει, επιτέλους, ολόπλευρα η ιστορική αλήθεια για το ποιοι, κατ' εξακολούθηση, εγκλημάτισαν κατά των παιδιών του λαού, και ποιοι τα έσωσαν από το θάνατο, την ορφάνια, τη δυστυχία, την εκμετάλλευση. Αυτή την αλήθεια υπηρετεί τα μέγιστα το ερευνητικό και συγγραφικό πόνημα του παλαίμαχου αγωνιστή και δημοσιογράφου Δ. Σέρβου. Αξιέπαινος ο Δ. Σέρβος, κρατεί, όπως αποδείχνει το βιβλίο του, «πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια» της ψυχής και της ακάματης πένας του. Δίκαια, ο Επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, επαινώντας προλογικά το βιβλίο σημειώνει ότι συγκεντρώνει «πλήθος σημαντικών πληροφοριών» και ότι «θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα από τους αναγνώστες και από τη νεολαία», ακριβώς γιατί «οι πλευρές που αναλύει είτε αποσιωπούνται είτε καταλαμβάνουν μικρή έκταση σε μελέτες που ασχολούνται με τα γεγονότα αυτών των περιόδων». Πλευρές «που δείχνουν πολύ καθαρά τους μηχανισμούς καταστολής και τρομοκρατίας του λαϊκού κινήματος». Ο Χ. Φλωράκης, αναφορικά με τα παιδιά που ζήσαν στην πολιτική προσφυγιά, επισημαίνει ότι «τα ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου φανερώνουν την προσφορά του σοσιαλισμού στον άνθρωπο και ειδικότερα στα κατατρεγμένα Ελληνόπουλα που βρέθηκαν και έζησαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες» και υπογραμμίζει: «Ο σοσιαλισμός που ζήσαμε στον 20ό αιώνα, παρά τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τις αδυναμίες και τα λάθη του, απέδειξε περίτρανα, πρακτικά και ιστορικά, την ανωτερότητά του ως κοινωνικοπολιτικό σύστημα σε σχέση με τον καπιταλισμό».

Το συνταρακτικό βιβλίο - ντοκουμέντο προλογίζει και ο παλαίμαχος αγωνιστής και εκπαιδευτικός Γιώργος Κ. Μωραΐτης, κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στα δεινά του λαού μας από τη μεταξική δικτατορία μέχρι και τα ψυχροπολεμικά χρόνια και στο «διαρκές έγκλημα» ντόπιων και ξένων τυράννων ενάντια στα παιδιά του λαού: Στα, διά της βίας, παιδομαζώματα της 4ης Αυγούστου και ύστερα της χιτλεροθρεμμένης «μάνας» Φρειδερίκης. Αναφέρεται, βέβαια, και στον κατασυκοφαντημένο αντίποδά τους. Στην απόφαση του ΔΣΕ, με συγκατάθεση των γονιών, να διασώσει από το βέβαιο όλεθρο παιδιά της Βόρειας Ελλάδας. Παιδιά που έζησαν στη θαλπωρή του σοσιαλισμού, μορφώθηκαν και υπηρέτησαν τις έννοιες πατρίδα, λαός, άνθρωπος, πολιτισμός.


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Πρωταπριλιά

Πρώτη τ' Απρίλη

ξημερώνει

κι ο Κώστας βγαίνει

στο μπαλκόνι

και λέει πως λύνει

το «ζωνάρι»

και καταργεί

όλα τα βάρη

κι αντί τους άφραγκους

να γδέρνει

απ' τους αφέντες

θα τα παίρνει!

*

Πρώτη τ' Απρίλη

ανατέλλει

κι ο Κώστας λέει

ό,τι θέλει,

τέρμα οι τράκες

και η κούρα

πάρε, λαέ,

σαμπάνια, πούρα,

ορίστε πάρε

και χαβιάρι,

ημέρα γαρ

του κατεργάρη!


Ο οίστρος

ΠΡΟΣΩΠΟ
Τζορτζ Ουόκερ Μπους

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι ΗΠΑ ποτέ δεν είχαν υπογράψει το «Πρωτόκολλο του Κιότο», για τη μείωση της εκπομπής των αερίων του θερμοκηπίου. Βέβαια, ο προκάτοχος του Τζορτζ Ουόκερ Μπους και κυρίως ο αντιπρόεδρος Αλ Γκορ, που είχαν κερδίσει μέρος της φήμης τους ως «μαχητικοί ακτιβιστές οικολόγοι», πολλές φορές υπόσχονταν χωρίς όμως να υπογράφουν επισήμως τίποτα.

Εξάλλου, καμία εκ των αναπτυγμένων βιομηχανικά χωρών που είχαν καταγραφεί στον κατάλογο των ρυπαντών δεν έχει επικυρώσει το Πρωτόκολλο. Παρ' όλα αυτά, όλες μαζί οι χώρες, εν χορώ άρχισαν να σκίζουν τα ιμάτιά τους όταν ο Μπους απέρριψε τη συνθήκη, αφού στρέφεται κατά των «αμερικανικών συμφερόντων»... και «ότι ο λογαριασμός του ηλεκτρικού για τους Αμερικανούς έχει μεγαλύτερη σημασία από το μέλλον του πλανήτη». Τι σημασία έχει άραγε για τον Μπους ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μεγαλύτερος ρυπαντής του πλανήτη, αφού έχοντας το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, ευθύνονται για το 25% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Η ρητορική των χωρών αυτών και κυρίως της ΕΕ ότι «οι κλιματικές αλλαγές συνιστούν μια παγκόσμια απειλή για την ευημερία και την οικονομική πρόοδο», έχει πολύ μεγάλη βάση. Ωστόσο, είναι από μόνο του αυτό το γεγονός αρκετό για να απομονώσει τις ΗΠΑ. Μπορεί και λόγω της ευαισθησίας του ζητήματος να αποδειχθεί η καλύτερη ευκαιρία ώστε η ΕΕ να «πάρει το πάνω χέρι». Ενδεικτικό είναι ότι οι σκέψεις που κυοφορούνται στους κόλπους της ΕΕ, αφήνουν πολλά περιθώρια ερμηνείας, όπως μία ενδεχόμενη απόφαση να επιβάλει κυρώσεις στις αμερικανικές επιχειρήσεις με την κατηγορία της ρύπανσης. Αλλά αυτό θα σήμαινε την κήρυξη ενός πρωτοφανούς εμπορικού πολέμου, που κανείς στην Ευρώπη δε μοιάζει σήμερα να επιθυμεί. Σήμερα...


Χρ.Μ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ