Τέσσερις ολόκληρες διμοιρίες ΥΜΕΤ και ΜΕΤ και ολόκληρο στόλο από περιπολικά με ανάλογη δύναμη αστυνομικών έστειλε την Τετάρτη το βράδυ η κυβέρνηση, προκειμένου να στηρίξει τον απεργοσπαστικό μηχανισμό του Κουρή και να διασφαλίσει την έκδοση και κυκλοφορία των εφημερίδων του, παρά και ενάντια στην απεργία, που είχαν κηρύξει η ΕΣΗΕΑ και η ΕΠΗΕΑ. Το γεγονός, πως το συγκρότημα παραβιάζει κατάφωρα και συστηματικά τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τις οποίες γράφει στα παλιά του παπούτσια, δεν ενοχλεί καθόλου την κυβέρνηση. Τούτο είναι θέμα «συμμετοχικής δημοκρατίας», δηλαδή, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Η εργοδοτική ασυδοσία, όμως, είναι θέμα νόμου και τάξης. Και παίρνονται τα ανάλογα μέτρα. Πολύ περισσότερο, όταν η συγκεκριμένη εργοδοσία έχει τους προαναφερόμενους δεσμούς με τους κυβερνώντες...

Προς υπουργό Παιδείας,

Τόσα χρόνια τώρα, οι πάντες και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι, που έχουν παιδιά σε κάποια βαθμίδα της εκπαίδευσης, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις επιδόσεις της κυβέρνησης στο χώρο της Παιδείας. Επομένως, οι ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές διαφημίσεις του σχετικού κυβερνητικού έργου, που άρχισαν και πάλι να «παίζονται» τις τελευταίες μέρες, είναι περιττές. Κι όχι μόνο. Πρώτα και κύρια, είναι προκλητικές, όταν σκεφθεί κανείς ότι αποτελούν στην πραγματικότητα προεκλογική διαφήμιση του ΠΑΣΟΚ, η οποία, μάλιστα, πληρώνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. 'Η, μήπως, σας είχαν μείνει αδιάθετα κονδύλια στο υπουργείο και προτιμήσατε να τα διαθέσετε στους μεγαλοκαναλάρχες..;

Κοντά δεκαπέντε χρόνια ζωής έχει συμπληρώσει η ιδιωτική τηλεόραση στη χώρα μας. Και σίγουρα, όσοι θυμούνται τα όσα έλεγαν τότε οι νέοι καναλάρχες και οι διάφοροι παρατρεχάμενοί τους (περί έκρηξης της ενημέρωσης, κλπ., κλπ.), θα κουνάνε το κεφάλι τους. Η λειτουργία ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών έκανε ακόμη πιο γκρίζο και ζοφερό το τοπίο της ενημέρωσης στη χώρα μας. Εδωσε ακόμη μεγαλύτερη ισχύ και επιρροή, τόσο στους κεφαλαιοκράτες - ιδιοκτήτες των καναλιών, όσο και στην ολιγαρχία συνολικά. Εβαλε μέσα στο κάθε σπίτι έναν πομπό αναπαραγωγής και προβολής της κάθε είδους υποκουλτούρας, της σαπίλας και των κάθε λογής κρισιακών φαινομένων του σύγχρονου καπιταλισμού.

Από την άλλη, βέβαια, η κρατική - τυπικά - τηλεόραση συνέχισε στην ίδια πορεία, ως φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης. Ο ανταγωνισμός, που ισχυρίζονταν κάποτε οι οπαδοί της ιδιωτικής τηλεόρασης ότι θα λύσει τα προβλήματα της ενημέρωσης, «σπάζοντας» και το μονοπώλιο της κρατικής - κυβερνητικής τηλεόρασης, αποδείχτηκε ένα μεγάλο παραμύθι. Οι μόνοι ανταγωνισμοί που υπάρχουν στο σημερινό τηλεοπτικό τοπίο είναι αυτοί του δικομματισμού και του κυνηγητού της τηλεθέασης, μέσω της εκπόρνευσης των ειδήσεων και πάει λέγοντας.

Αποτέλεσμα αναμενόμενο και, ταυτόχρονα, μια ακόμη απόδειξη, ότι το σοβαρότατο και στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε πολίτη στην ενημέρωση, δε συμβιβάζεται με την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου, ούτε στα ΜΜΕ, ούτε στη λεγόμενη κρατική τηλεόραση, μέσω των πολιτικών του εκπροσώπων.

Πάντως, πέρα από τα παραπάνω, σχετικά με το μέχρι σήμερα 15χρονο βίο και πολιτεία της ιδιωτικής τηλεόρασης στη χώρα μας. Εάν αναρωτιέστε, για το ρόλο και την τύχη της σχετικής νομοθεσίας, η οποία υποτίθεται πως διασφαλίζει τη διαφάνεια, την ουσιαστική ενημέρωση του πολίτη, την ισότιμη μεταχείριση των κομμάτων, το μορφωτικό και διαπαιδαγωγιτικό ρόλο της τηλεόρασης κλπ, κλπ, σας πληροφορούμε τα εξής: Τις προάλλες, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης έδωσε στη δημοσιότητα τα σχετικά μητρώα, που κατέθεσαν τα ιδιωτικά κανάλια, με αφορμή τη νέα διαδικασία αδειοδότησης. Ε, λοιπόν, σε πείσμα της συνταγματικής επιταγής και του πλήθους των νομοθετημάτων, των παλιότερων λεονταρισμών του αρμόδιου υπουργού Ευάγγ. Βενιζέλου κλπ, κλπ, οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών καναλιών παραμένουν αόρατοι στις περισσότερες των περιπτώσεων. Συνήθως, κρύβονται πίσω από παρένθετα πρόσωπα και εξωχώριες εταιρίες του Λουξεμβούργου, της Ιρλανδίας, της Κύπρου, του Μονακό και διαφόρων εξωτικών νησιών του Ειρηνικού.

Ετσι, για να μη μένει και η παραμικρή αμφιβολία, τόσο για το ποιοι πραγματικά κυβερνούν τη χώρα, όσο και για το ρόλο, που παίζουν οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους.

Χειρότερα από το 2002 κινήθηκαν οι πωλήσεις στην πρόσφατη εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων δηλώνει το 48,53%, στα ίδια επίπεδα το 28,92% και καλύτερα το 22,55%. Αυτά είναι τα ευρήματα πανελλαδικής έρευνας, μεταξύ των εμπόρων, που πραγματοποίησε η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ). Και, μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, πτώση πωλήσεων παρουσιάζεται κυρίως στα καταστήματα «φθηνών» προϊόντων, σε αντίθεση με καταστήματα που διαθέτουν «ακριβά» είδη. Στα τελευταία, τα ευρήματα της έρευνας είναι λιγότερο απογοητευτικά από το μέσο όρο. Γεγονός, που αντανακλά τόσο την αυξανόμενη καχεξία των λαϊκών στρωμάτων, όσο και την αυξανόμενη συνεχώς άνεση των «ευκατάστατων». Το ίδιο άσχημα είναι και τα σχετικά με την απασχόληση ευρήματα της έρευνας. Μόνο το 8% των εμπορικών επιχειρήσεων δήλωσαν ότι προσέλαβαν εποχικό προσωπικό, όπως έκαναν παλιότερα.

Τι συμπεράσματα βγαίνουν απ' όλ' αυτά; Πρώτον, έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου. Με άλλα λόγια, η πολιτική της ΟΝΕ και του ευρώ, η διαρκής λιτότητα, οι αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές, κλπ., κλπ., προκαλούν όλο και μεγαλύτερη φτώχεια στους εργαζόμενους και το λαό. Γεγονός, το οποίο έχει τις ευνόητες στον καθένα αλυσιδωτές συνέπειες στο εμπόριο και όχι μόνο. Δεύτερον, μια και η ηγεσία της ΕΣΕΕ είναι ένθερμος οπαδός της προαναφερόμενης πολιτικής, ας απολογηθεί στους δεκάδες χιλιάδες μικρεμπόρους όλης της χώρας.

Ο Δημήτρης Σέρβος είναι η άλλη «αιτία» της ανάγκης μας να αναφερθούμε στο βιβλίο αυτό - μοναδικό, μάλιστα, στο είδος του, στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Παλαίμαχος δημοσιογράφος και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης ο ίδιος, ξέρει και πιστεύει στη μαχόμενη δημοσιογραφία. Με το εμπειρότατο δημοσιογραφικό - ερευνητικό πάθος του «σκάλισε» κάθε δυνατή «πηγή», για να αποκαλύψει, να αναδείξει, να εξάρει, όπως τους αξίζει, αυτά τα αγωνιστικά δημοσιογραφικά «διαμάντια». «Διαμάντια», αρκετά από τα οποία είναι και έργα τέχνης. Καθώς ο Δ. Σέρβος είναι και άνθρωπος βαθύτατα ευαίσθητος με ό,τι καλό και ωραίο, αναγνώρισε τον ηρωισμό που «γέννησε» αυτές τις εφημερίδες και θαύμασε την ομορφιά τους. Ναι, τη χειροποίητη ομορφιά τους. Ομορφιά που μοιάζει αχειροποίητη, με την καλλιγραφία, την εικονογράφηση (έγχρωμη ή μαυρόασπρη), τη θεματική ποικιλία, την ευρηματικότητα και την πρωτοτυπία του κασέ σε αρκετές από αυτές τις εφημερίδες. Την ομορφιά, λ.χ. των εφημερίδων που εικονίζονται στις σελίδες 187, 223, 225, 227,229, θα τη ζήλευαν πολλές σημερινές εφημερίδες. Τα σκίτσα λ.χ. των εφημερίδων στις σελίδες 361, 377 θα τα ζήλευαν πολλοί σημερινοί σκιτσογράφοι. Πώς να μη συγκλονιστεί κανείς, αναλογιζόμενος πού γεννιόταν αυτή ομορφιά;

Ο Τόνι Μπλερ ίσως γνώριζε περισσότερα ή απλά εκβίαζε για παραίτηση σε περίπτωση που το πόρισμα της έρευνας του Λόρδου Χάτον τον ενέπλεκε στην αυτοκτονία του δρος Ντέιβιντ Κέλι, ενώ απειλούσε ότι ήττα κατά τη διάρκεια της ψήφισης στη Βουλή των Κοινοτήτων του αντιδραστικού νομοσχέδιο για την Παιδεία θα είχε καταστροφικές συνέπειες όχι μόνο για το κυβερνών κόμμα, αλλά και για τη χώρα ...Σε ανάλογο κλίμα οι μεγάλες επιχειρήσεις αλλά και τα τραστ του Τύπου κινδυνολογούσαν.

Η ψηφοφορία στη Βουλή ήρθε. Το αντιδραστικό νομοσχέδιο με 316 ψήφους υπέρ και 311 κατά εγκρίθηκε, με τη βοήθεια κάποιων υποχωρήσεων εκ μέρους της κυβέρνησης. Διακοσμητικές αλλαγές που δεν αγγίζουν την ουσία του νομοσχεδίου για την ώθηση της πλήρους ιδιωτικοποίησης της Παιδείας.

Την επομένη η πλήρης «δικαίωση»... Το πόρισμα Χάτον «αθώωσε» την κυβέρνηση, ενώ ήταν κόλαφος για τους έτερους εμπλεκόμενους, όπως το BBC... Το πόρισμα Χάτον είναι αποκαλυπτικό της μεταστροφής που έχει συντελεστεί και στην πολιτική σκηνή της Βρετανίας. Καμία έστω και ψευδεπίγραφη δέσμευση στη «δημοκρατία» εκ μέρους των κυρίαρχων ελίτ.

Από την άλλη πλευρά, η πλειοψηφία των Βρετανών δε δείχνει να πείθεται και υποστηρίζει ότι το πόρισμα χρησιμοποιήθηκε ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για την κυβέρνηση... Οι σκιές πολλές, οι φοιτητές ανάστατοι, και η ισχνότατη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο καταμαρτυρούν ότι ο Τόνι Μπλερ θα έχει δυσκολίες στις «εκκαθαριστικές» εφ' όλης της ύλης που επιχειρεί...