Τρίτη 1 Φλεβάρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κόμμα με αρχές και πρόγραμμα

Ενδιαφέροντα στοιχεία και διαπιστώσεις για την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας περιέχει επίκαιρη έρευνα των φοιτητών του Τμήματος Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πειραιά, μεταξύ πολιτικών συντακτών του Τύπου.

Μεταξύ των διαπιστώσεων είναι και οι εξής: Τα σημερινά κοινοβουλευτικά κόμματα δεν προβάλλουν τα ουσιώδη προβλήματα. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προβάλλουν ελάχιστα τη σωστή διάσταση στα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Τα διαπλεκόμενα συμφέροντα υπάρχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό και σχετίζονται με τα ΜΜΕ. Η πορεία του Χρηματιστηρίου δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, κλπ.

Η έρευνα επιφυλάσσει και μια πρωτιά για το ΚΚΕ, καθώς στην επιλογή των ψηφοφόρων του βασικό ρόλο παίζουν οι αρχές και το πρόγραμμά του και ακολουθεί το παρελθόν του. Για τα άλλα κόμματα η σειρά προτίμησης είναι: ΠΑΣΟΚ: παρελθόν, αρχηγός, αρχές - πρόγραμμα. ΝΔ: Αρχηγός, παρελθόν, αρχές - πρόγραμμα. ΣΥΝ: Αρχηγός, αρχές - πρόγραμμα, παρελθόν. ΔΗΚΚΙ: Αρχηγός, αρχές - πρόγραμμα.

Κόμμα με αρχές και πρόγραμμα και με... πανεπιστημιακή βούλα, λοιπόν, το ΚΚΕ.

Ξανά τα «θα»

«Θα» ανοίξει πάρκινγκ, υπόσχεται τώρα που γίνεται ο απερίγραπτος χαμός - χειρότερα και από πριν - γύρω από τους σταθμούς του μετρό ο Λαλιώτης και αυξάνει τις επιδοτήσεις και τα κίνητρα στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ώστε να ανταποκριθεί σχετικά... «Θα» προχωρήσει στις προεκτάσεις των γραμμών του μετρό, αφού αυτή που αποδόθηκε από το περασμένο Σάββατο στους Αθηναίους δεν είναι παρά μια σταγόνα στον ωκεανό... «Θα»... επιταχύνει και τις «μεγάλες» οδικές και συγκοινωνιακές παρεμβάσεις, που «θα» συνδυάζονται όλες με τη λειτουργία του μετρό...

Αν βάλεις, βέβαια, μαζί όλα αυτά τα «θα», εκείνο που σίγουρα θα διαπιστώσεις είναι ότι η γραμμή του μετρό, που τέθηκε σε λειτουργία, δεν είναι παρά ένα μπάλωμα μέσα στο απόλυτο χάος. Ενα ανεπαρκέστατο μέτρο που τείνει να απορροφηθεί, εν τη γενέσει του, από τον Μινώταυρο της ανοργανωσιάς, της αποσπασματικότητας, της έλλειψης υποδομής, της κερδοσκοπίας, των συνεχώς ανακοστολογήσεων και των ανατιμήσεων, της μικροκομματικής σκοπιμότητας και εκμετάλλευσης...

Μια ο ένας, μια ο άλλος

Ο Δ. Σιούφας, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και πρώην υπουργός Υγείας, με χτεσινή ανακοίνωσή του, επαινεί την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την απόφαση να λειτουργήσει το νοσοκομείο στο Χαϊδάρι με αμιγώς πανεπιστημιακές κλινικές, όπως ανακοίνωσε το γραφείο του πρωθυπουργού. «Επρεπε να μπούμε σε προεκλογική περίοδο για να υιοθετήσει και να υποσχεθεί η κυβέρνηση τις επιλογές της ΝΔ», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Δ. Σιούφας και την ψέγει, πρώτον, γιατί άργησε και, δεύτερον, επειδή εγκαταλείφθηκε η δημιουργία του άλλου πανεπιστημιακού νοσοκομείου στη «Σωτηρία» - για το οποίο η τότε κυβέρνηση της ΝΔ είχε υπογράψει και σχετική σύμβαση.

Θυμίζει, επίσης, ότι ως υπουργός Υγείας ακύρωσε το 1993 το διαγωνισμό, ως ασύμφορο για το δημόσιο, για την κατασκευή περιφερειακού νοσοκομείου 740 κλινών στο Χαϊδάρι.

Ετσι, λοιπόν. Μια ο ένας, μια ο άλλος εταίρος του δικομματισμού και οι δυτικές συνοικίες μένουν χωρίς νοσοκομείο.

Νοσοκομείο ανοιχτό για όλους

Θυμίζει, όμως και κάτι άλλο ο Δ. Σιούφας: Οτι το 1992 παραχώρησε το χώρο για το νοσοκομείο ο τότε υπουργός Εθνικής Αμυνας Γ. Βαρβιτσιώτης. Μάλιστα έγινε κι αγιασμός στο χώρο.

Ομως το νοσοκομείο κατασκευάστηκε σε άλλο μέρος με την καταστροφή πολύτιμου δάσους. Τώρα το Πανεπιστήμιο έχει βάλει στο μάτι άλλα 1.500 στρέμματα για τις εγκαταστάσεις του.

Το τι συναλλαγές έχουν γίνει στο (προεκλογικό) παρασκήνιο θα το δούμε συντόμως.

Εκείνο που προέχει είναι η λειτουργία του νοσοκομείου για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Γι' αυτό και η ένταξή του στο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι εκ των ων ουκ άνευ και πρέπει να αναπτυχθούν τόσο κρατικές όσο και πανεπιστημιακές κλινικές με ενιαίες εργασιακές σχέσεις. Τέλος, εκείνο που ενδιαφέρει τον κοσμάκη είναι να είναι ανοιχτό το νοσοκομείο σε όλους.

Αδικαιολόγητη επίθεση

Θα μπορούσαμε να απαντήσουμε, απλά και μόνο, με τη λαϊκή παροιμία «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται», αλλά δεν το κάνουμε. Για τον Δ. Τσοβόλα μιλάμε, ο οποίος, ισχυριζόμενος ότι σε φυλλάδιο του ΚΚΕ κατηγορείται το ΔΗΚΚΙ, πως εκφράζει την πλουτοκρατία, προχώρησε σε νέα επίθεση ενάντια στο Κόμμα, μιλώντας για «ανιστόρητη ηγεσία», ότι «δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου», κλπ.

Περιοριζόμαστε, λοιπόν, στην αναφορά, που κάνει στο ΔΗΚΚΙ η Εκλογική Διακήρυξη του ΚΚΕ: «Το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα, παρά την κριτική που ασκεί κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των δυο μεγάλων κομμάτων, δεν προβάλλει πολιτική εναλλακτική λύση, που να οριοθετείται από τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, από τον ταξικό χαρακτήρα της ΕΕ. Αποφεύγει να προσδιορίσει την κατεύθυνση και τα βασικά χαρακτηριστικά της πρότασής του για "προοδευτική κυβέρνηση".

Ουσιαστικά, το ΔΗΚΚΙ, με τη θέση του για πρόταξη της πολιτικής ενοποίησης έναντι της νομισματικής, τάσσεται υπέρ της ΟΝΕ. Ενώ ασκεί κριτική στο ΝΑΤΟ, αποφεύγει να υιοθετήσει συγκεκριμένες θέσεις και στόχους εναντίον της συμμετοχής της χώρας μας στις ΝΑΤΟικές πολυεθνικές δυνάμεις, στο στρατό κατοχής στο Κοσσυφοπέδιο, στη Βοσνία, στο πλιάτσικο που προωθείται στα Βαλκάνια με τις ληστρικές επενδύσεις του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου στην περιοχή. Δε δεσμεύεται πως θα αντιμετωπιστούν στην Ελλάδα οι βάσεις του θανάτου και γενικότερα οι βαρύτατες δεσμεύσεις, που εμποδίζουν τη χώρα μας να δρα ως ανεξάρτητη και φιλειρηνική δύναμη στην περιοχή».

Αυτά λέει η Εκλογική Διακήρυξη του ΚΚΕ. Ας εξηγήσει, λοιπόν, ο κ. Τσοβόλας, πού βρήκε τα όσα ισχυρίζεται και γιατί επιτίθεται ενάντια στο Κόμμα.

Μια ακόμα νέα ... ιδέα

Η εισοδηματική πολιτική - η πολιτική δηλαδή που συνδέει, όπως, όσο και με όσες αλχημείες συνδέει, τις αυξήσεις στις αποδοχές των εργαζομένων με τον πληθωρισμό - είναι ένα σύστημα ξεπερασμένο, αποφαίνεται σε συνέντευξή του στο «Βήμα» ο υπουργός Οικονομικών. Οι μισθωτοί - λέει - πρέπει να ξεχάσουν τις αυξήσεις, να ξεχάσουν την παραδοσιακή μισθολογική διεκδίκηση και να στηρίξουν πολιτικές συμμετοχής τους στα κέρδη ή στο μετοχικό κεφάλαιο των επιχειρήσεων.

Αναχρονιστικός θεσμός, δηλαδή, και αυτές οι κουτσουρεμένες συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Εμπρός να «στριμώξουμε» τους εργοδότες να μας πετάξουν - εάν και εφόσον θέλουν και τους συμφέρει - το κόκαλο κάποιων μετοχών! Διότι, λέει ο κ. Χριστοδουλάκης, αφού ο πληθωρισμός πέφτει, θα μιλάμε για αυξήσεις με δεκαδικά ψηφία! Δεν έχει ακούσει τίποτα, ο κύριος αυτός, ούτε για εισοδηματικές απώλειες που διεκδικούν οι εργαζόμενοι, ούτε για νέες ανάγκες, ούτε για βελτίωση της εισοδηματικής κατάστασης των μισθωτών και τον έπιασε ο πόνος των δεκαδικών...

Μήπως, όμως, κύριε Χριστοδουλάκη, είναι και ο ίδιος ο μισθός και το ίδιο το μεροκάματο θεσμός παραδοσιακός, ξεπερασμένος και αναχρονιστικός; Μήπως θα πρέπει να προχωρήσετε τη λογική σας ως το τέλος της, προτείνοντας την κατάργησή τους και την αντικατάστασή τους με κάτι άλλο..; Διότι και ο μισθός, όπως κατάντησε και όπως θα καταντήσει παραπέρα, με την επέκταση της μερικής απασχόλησης, κάτι σαν συμβολικός θα είναι...

Πέντε - δέκα την ημέρα και εκατό την εβδομάδα... Κάπως έτσι ρίχνει τις μηνύσεις ο κ. Γιαννόπουλος. Αλλά, γιατί να κουράζεται έτσι και είναι και μεγάλος άνθρωπος; Γιατί δεν απλοποιεί τα πράγματα; Υπουργός Δικαιοσύνης είναι, ας βρει μια νέα... πατέντα, λιγότερο χρονοβόρα και περισσότερο αποδοτική. Οπως, για παράδειγμα, μια μήνυση... διαρκείας, να κάνει τη δουλιά του ο άνθρωπος...

Ιδέες...

ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ και πάλι. Ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση». Τη φορά αυτή, όμως, έγιναν στο Νταβός, στην καρδιά της Ελβετίας. Φαίνεται πως πουθενά δεν μπορούν, πλέον, να συσκέπτονται με την ησυχία τους οι έχοντες και κατέχοντες αυτού του πλανήτη.

Πάντως, στο Νταβός ακούστηκαν και μια σειρά ...ενδιαφέρουσες απόψεις.

Η πρώτη ήταν αυτή του Προέδρου Κλίντον. Πρέπει, είπε, να καταστήσουμε την απελευθέρωση του διεθνούς εμπορίου συμφέρουσα για τους φτωχότερους του πλανήτη...

Σα να λέμε, δηλαδή, να γίνει συμφέρουσα η κρεμάλα για τους υποψήφιους προς κρέμασμα. Γίνονται αυτά τα πράγματα;..

Ωραίο... ήταν κι αυτό, που είπε ο Πρόεδρος του Μεξικού, κατηγορώντας τις οργανώσεις και τα συνδικάτα, που οργάνωσαν τις διαδηλώσεις: Προσπαθούν, σημείωσε, να προστατεύσουν τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες από την ανάπτυξη.

Την ανάπτυξη της ληστρικής εκμετάλλευσης και του ξεζουμίσματος εννοούσε, αλλά ...προτίμησε, να αυτολογοκριθεί...

ΠΗΓΑΤΕ, χτες, στο μετρό; Οχι... Κακώς, πολύ κακώς. Ακόμη κι αν δεν έχετε κάποιο συγκεκριμένο λόγο, πρέπει να πηγαίνετε καθημερινά. Για να μη σας πούμε πως πρέπει να κάνετε μια βόλτα κάθε πρωί, μεσημέρι και βράδυ, μετά το φαγητό...

Οχι, δε βοηθάει στη χώνεψη...

Αν, όμως, δεν το κάνετε αυτό, πώς θα αισθανθείτε ότι η Ελλάδα μπήκε στον 21ο αιώνα; Πώς θα πειστείτε, τέλος πάντων, να ψηφίσετε και πάλι ΠΑΣΟΚ; Γιατί - εδώ που τα λέμε - μόνον αν ξαναβγεί το ΠΑΣΟΚ, θα ολοκληρωθεί το υπόλοιπο μετρό μέσα στον αιώνα, που περνάμε... Αλλιώς...

Είναι αλμυρό το εισιτήριο; Ε, μην γκρινιάζετε τώρα. Τι είναι 500 ή 1.000 δραχμές τη μέρα, μπροστά στην ικανοποίηση ενός ακόμη εθνικού στόχου; Φαντάζεστε να φτάσουμε στον επόμενο αιώνα και να μην έχει ολοκληρωθεί το μετρό;

Τέλος πάντων, ας το σκεφθούν και στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Ισως, πρέπει, να καθιερώσουν δωρεάν εισιτήρια διαρκείας, σε όποιον δηλώνει προβληματισμένος για τα παραπάνω. Εδώ, που τα λέμε, σ' ένα Σαββατοκύριακο, τι να προλάβεις να πρωτοσκεφθείς...

Αντιδρούμε, αλλά...

Αντιδρούμε μεν

εντόνως

ο καθένας όμως

μόνος

κι έτσι τίποτε

δε βγαίνει

η οργή μας

πάει χαμένη.

Αντιδρούμε

κάθε μέρα,

μα ένας δώθε

κι άλλος πέρα

κι έτσι σκόρπιοι

και μονάχοι

τζάμπα δίνουμε

τη «μάχη».

Αντιδρούμε

για τα ζόρια,

ο καθένα όμως

χώρια

και η λύση

είναι άλλη

θέλει «μέτωπο»

η πάλη!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ