Παπαγεωργίου Βασίλης

Και σε ό,τι αφορά στα «βάρη του χτες», ο Κ. Καραμανλής απέφυγε να προσδιορίσει ποιοι τα καρπώθηκαν. Λέξη δεν είπε, επίσης, σε ποιους τα «φορτώνει» τώρα η κυβέρνησή του. Γεγονός, βέβαια, το οποίο δεν είναι τυχαίο. Αλλο πράγμα, να «κλαίγεσαι» για τα χρέη του Δημοσίου και τις «μαύρες τρύπες» κι άλλο, να λες, ότι η ΠΑΣΟΚική πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας ευθύνεται για τα μεγάλα ελλείμματα, τα οποία, τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ τα «φορτώνει» στους εργαζόμενους, εξυπηρετώντας τα ίδια ακριβώς συμφέροντα με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Οσο, για τη «μηδενική ανοχή στη διαφθορά και στη διαπλοκή», τι να πούμε; Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη διαφθοράς και διαπλοκής από την παραπέρα ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, που - στο κάτω κάτω της γραφής - έχουν φτιαχτεί με τον ιδρώτα του λαού;

Προφανώς, θορυβήθηκαν από τις αντιδράσεις και την αγανάκτηση που προκάλεσαν στον κερκυραϊκό λαό και γενικότερα, τα φαινόμενα αυταρχισμού και κρατικής τρομοκρατίας, με τη σύλληψη των στελεχών του ΚΚΕ στο λιμάνι της Κέρκυρας. Ο λόγος για τους βουλευτές και τοπικά κομματικά όργανα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην Κέρκυρα, που έσπευσαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και, ουσιαστικά, να δώσουν την κάλυψή τους στην απαράδεκτη στάση των λιμενικών! Με δηλώσεις του σε τοπική εφημερίδα, ο βουλευτής Ν. Γεωργιάδης (ΝΔ) εγκαλεί «στην τάξη» το Δημοτικό Συμβούλιο της Κέρκυρας και το καλεί να «ανασκευάσει το εκδοθέν ψήφισμα» καταδίκης! Ταυτόχρονα, συγχαίρει τον Οργανισμό Λιμένα Κέρκυρας και το Λιμεναρχείο για τις «άοκνες προσπάθειες που καταβάλλουν, ώστε να εγγυώνται την ασφάλεια και εύρυθμη λειτουργία μιας εκ των δυο εισόδων και εξόδων στο νησί», ενώ, η ΝΟΔΕ Κέρκυρας της ΝΔ δηλώνει, πως... «τα ζητήματα ασφαλείας του λιμανιού είναι αδιαπραγμάτευτα». Την ίδια στιγμή, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αντζελα Γκερέκου το μόνο που βρήκε να πει είναι «να μην υπάρχει πολιτική εκμετάλλευση των γεγονότων στο λιμάνι»! Αξιοι δικομματικοί εταίροι... Εύγε!

Το φιρμάνι του δημάρχου της Ζαχάρως, με το οποίο όρισε το μεροκάματο των αλλοδαπών εργατών γης στα 30 ευρώ, δεν ήταν το πρώτο για τη φετινή χρονιά. Είχε προηγηθεί τον περασμένο Μάη ο συνάδελφός του δήμαρχος Τυρνάβου και αγροτοσυνδικαλιστής της ΝΔ Θ. Νασιάκος. Και, βέβαια, δεν πρόκειται για δυο γραφικούς δημάρχους που ζήλεψαν τη... δόξα του υπουργείου Εργασίας και βάλθηκαν να καθορίσουν τα μεροκάματα των μεταναστών. Το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο. Πατώντας πάνω στο πραγματικό πρόβλημα της ανεργίας και της ανέχειας των λαϊκών νοικοκυριών και με δοσμένη την κυρίαρχη αντιμεταναστευτική προπαγάνδα, που θέλει τους «ξένους» να φταίνε για την ανεργία και να έχουν, μάλιστα, «παράλογες» απαιτήσεις, για αμοιβή όσο οι Ελληνες συνάδελφοί τους, τέτοιου είδους δήμαρχοι θα βρίσκουν και θα τα κάνουν.

Το θέμα είναι αν και πώς θα αντιδράσουν οι δημότες τους και οι ίδιοι οι μετανάστες εργάτες. Θα διεκδικήσουν από κοινού μεροκάματα στο ύψος των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών τους όπως προτείνει το ΠΑΜΕ, καλώντας σε συσπείρωση και πάλη για κατώτερο μεροκάματο 52 ευρώ; 'Η θα συνεχίσουν, οι μεν δημότες να επικροτούν - έστω και σιωπηλά - τέτοιου είδους φιρμάνια, οι δε μετανάστες να τα αποδέχονται και τελικά κερδισμένοι να βγαίνουν μόνον όσοι εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα Ελλήνων και ξένων εργατών, αλλά και των μικρομεσαίων αγροτών;

Τώρα μάλιστα, τους «έκαναν τη μούρη κρέας», που λέει και ο λαός μας. Ο λόγος για την ανακοίνωση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία κατακεραυνώνοντας - τρόπος του λέγειν - την κυβέρνηση για το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ, γράφει ότι οι κυβερνητικοί «θα είναι έκθετοι στα ευρωπαϊκά όργανα»..! Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι με το νομοσχέδιο πάει κόντρα στην ευρωενωσιακή πολιτική και νομοθεσία και γι' αυτό θα είναι έκθετη απέναντι στην ΕΕ. Εδώ η αλχημεία όχι μόνο βγάζει μάτι, αλλά και «βγάζει λάδι» την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ είναι όχι μόνο συμβατό με την πολιτική της ΕΕ, αλλά αποτελεί πιστή εφαρμογή της Στρατηγικής της Λισαβόνας και των αποφάσεων όλων των ευρωενωσιακών οργάνων, που πάση θυσία απαιτούν να προωθηθεί με πιο γρήγορους ρυθμούς η αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Το νομοσχέδιο των ΔΕΚΟ μπορεί να υπογράφεται από τους υπουργούς της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά το «νόου χάου» έχει τη σφραγίδα της ΕΕ. Οι κουτοπονηριές της ΓΣΕΕ δεν πείθουν κανέναν. Οσο και αν πασχίζουν, δεν πρόκειται να αθωώσουν την πολιτική της ΕΕ. Ούτε βέβαια να καλύψουν τις πομπές τους, καθότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με χέρια και με πόδια στηρίζει την ΕΕ και τη λογική του ευρωμονόδρομου.

Απ' αυτή την άποψη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δε δικαιούται να υποδύεται το ρόλο της «αθώας περιστεράς», διαμαρτυρόμενη τώρα για την παραβίαση των αρχών του διεθνούς δικαίου, απειλώντας μάλιστα τις χώρες - μέλη της ΕΕ με κυρώσεις, αν έχουν συμπράξει στην παραβίαση αυτή.

Ουσιαστικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες «αλωνίζουν» σε κάθε χώρα - μέλος της ΕΕ, όπως και του υπόλοιπου κόσμου, αφού οι «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες των Ευρωπαίων εταίρων και οι συμφωνίες που έκλεισαν με την αμερικανική κυβέρνηση, αποτελούν στοιχείο της κοινής τους ιμπεριαλιστικής δράσης κατά των λαών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι ας προβλέπει (η οδηγία) ότι πιο γρήγορα οι κερδοφόρες δραστηριότητες της ΔΕΗ θα πάνε σε ιδιώτες, ας προδιαγράφει νέες αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα, ας «σφραγίζει» την ακόμη μεγαλύτερη ενεργειακή εξάρτηση της χώρας.

Οσο αυτά συμβαίνουν, είναι προφανές ότι κάποιους συμφέρει να μην τα συζητά ο κόσμος, αλλά να ψάχνει για μυστηριώδη κυκλώματα και να σκανδαλολογεί. Βλέπετε, συνήθως, αυτές οι υποθέσεις λήγουν και ξεχνιούνται, χωρίς να θίγονται οι ασκούμενες αντιλαϊκές πολιτικές.

Μόνο που οι τελευταίες κατακλέβουν τη δημόσια περιουσία, είτε αυτή λέγεται ΔΕΗ, είτε ΟΤΕ, Ολυμπιακά Ακίνητα, ΕΥΔΑΠ, Οργανισμοί Λιμένων, Εταιρία Τουριστικών Ακινήτων και οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε.

ΣΤΑ 68 ΧΡΟΝΙΑ πηγαίνει η σύνταξη στη Βρετανία, σύμφωνα με την αρμόδια κυβερνητική επιτροπή της χώρας, που κατέθεσε σχετική μελέτη και μάλιστα η κυβέρνηση Μπλερ των Εργατικών (ως γνήσιων εκσυγχρονιστών του... σοσιαλισμού) έσπευσε να τη στηρίξει!

Και μιλάμε για μια χώρα που κάθε άλλο παρά μπορεί να περηφανευθεί, είτε για τα ποσοστά των ασφαλισμένων της, είτε για τα ποσοστά των ανέργων και των αστέγων της.

Ετσι όπως πάμε, τι άραγε να περιμένουμε; Πότε θα βρεθεί μια ευρωπαϊκή χώρα (πιθανότατα από τις 3 μεγάλες) να ανακοινώσει την πλήρη κατάργηση της σύνταξης ακόμη και ως έννοια;

Κατά τα άλλα η Ευρωπαϊκή Ενωση γίνεται ανταγωνιστική, αλλά και ταυτόχρονα ενισχύει την κοινωνική της προστασία, όπως μας λένε, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο οι θιασώτες του ευρωμονοδρόμου και του ευρωενωσιακού μέλλοντος της ανταγωνιστικότητας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πράγματι, το δικαίωμα στη σταθερή δουλιά (περί αυτού πρόκειται και όχι για τη μονιμότητα) και, ακόμη περισσότερο, το δικαίωμα στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας (8ωρο), αποτέλεσαν τα βασικά αιτήματα του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, στη διάρκεια, κυρίως, του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Και σημειώθηκαν μια σειρά κατακτήσεις, μέσα από σκληρούς, αιματηρούς αγώνες και κάτω από τη σοβαρή επίδραση του υπάρχοντος τότε σοσιαλιστικού συστήματος. Σήμερα, οι κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνον επιδιώκουν την πλήρη ανατροπή αυτών των κατακτήσεων, αλλά τη διαγραφή ακόμη και της αντίληψης του δικαιώματος, δήθεν ως αναχρονιστικής. Και αυτό, παρότι ο πολλαπλασιασμός του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, όπως και οι ραγδαίες εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνικής, όχι μόνον επιτρέπουν την πλήρη καθιέρωσή τους, αλλά και τη σοβαρή μείωση του ημερήσιου και βδομαδιάτικου χρόνου εργασίας.

Ισως, κάποιοι σκεφτούν ότι αυτός είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Λάθος. Αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός. Αυτές είναι οι απάνθρωπες ανάγκες της ανταγωνιστικότητας, των νόμων της αγοράς και του κυνηγητού των καπιταλιστικών κερδών. Θέλουν να γυρίσουν τον τροχό της Ιστορίας στον 19ο αιώνα κι ακόμη παραπίσω. Κι άλλη λύση από την ενωμένη πάλη των εργαζομένων και του λαού, για την ανατροπή της πολιτικής αυτής, δεν υπάρχει.

Βέβαια, δεν είπε μόνο τα παραπάνω ο υπουργός Απασχόλησης. Εξαντλώντας τα μπόλικα αποθέματα θράσους και πρόκλησης που διαθέτει, συμπλήρωσε ότι όποιος σήμερα συζητά περί μονιμότητας «προσβάλλει τα εκατομμύρια των Ελλήνων και Ελληνίδων, που εδώ και πολλά χρόνια βγάζουν το ψωμί τους στον ιδιωτικό τομέα». Λες και το όνειρο των εκατομμυρίων εργαζομένων, των νέων και όλων όσοι ψάχνουν εναγωνίως για δουλιά είναι μια ζωή σ' ένα καθεστώς πλήρους ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Λες και το όραμά τους είναι μια ζωή σύγχρονων δούλων, δουλεύοντας όποτε και όπως θέλουν οι επιχειρηματίες και παίρνοντας μισθούς πείνας.

Στην πραγματικότητα, ο υπουργός Απασχόλησης και συνολικά η κυβέρνηση προσβάλλουν κατάφωρα τα εκατομμύρια Ελλήνων και Ελληνίδων. Πρώτον, γιατί τους πετούν κατάμουτρα, ότι γράφουν στα παλιά τους παπούτσια το στοιχειώδες και υπ' αριθμόν ένα ανθρώπινο δικαίωμα, το δικαίωμα στη δουλιά. Και, δεύτερον, γιατί επιχειρούν ωμά και ξεδιάντροπα να διαιρέσουν τους εργαζόμενους και να τους βάλουν να τσακώνονται για το μοίρασμα της φτώχειας τους, ώστε να μείνουν απερίσπαστοι οι κεφαλαιοκράτες στη συσσώρευση των όλο και περισσότερων κερδών τους.

Μπορεί οι ισχυρισμοί τους να είναι εντελώς ανυπόστατοι και να μην αντέχουν ούτε καν στην κοινή λογική, αλλά αυτοί τους επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους. Για τους κυβερνώντες μιλάμε και τα όσα λένε, για να υποστηρίξουν το νομοσχέδιο για τις πρώην ΔΕΚΟ. Υποτίθεται, ότι θα μειωθούν τα ελλείμματα του δημοσίου, όπως και οι τιμές των παρεχομένων υπηρεσιών, ενώ θα κυριαρχήσει η εξυγίανση και η διαφάνεια.

Ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος το γεγονός πως η βασική αιτία των όποιων ελλειμμάτων έχουν σήμερα ορισμένες εκ των λεγομένων ΔΕΚΟ βρίσκεται στην πολιτική εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου, το σίγουρο είναι πως αυτά τα πλήρωνε ο λαός. Και αύριο, όμως, ο λαός θα πληρώνει και πάλι τις ιδιωτικοποιημένες ΔΕΚΟ και, μάλιστα, ακόμη περισσότερο. Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελεί η μέχρι σήμερα επιχείρηση ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και γενικότερα του τομέα των τηλεπικοινωνιών. Από τα 0,03 ευρώ (10,2 δραχμές) το τρίλεπτο, που κόστιζε η αστική τηλεφωνική μονάδα (1997), έχουμε φτάσει στα 0,026 ευρώ το λεπτό, με το τρίλεπτο να κοστίζει πλέον 0,078 ευρώ (αύξηση κατά 160%). Χώρια τις ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις στα πάγια τέλη ή τα τεράστια κέρδη των εταιριών κινητής τηλεφωνίας.

Οσο για τους ισχυρισμούς, περί εξυγίανσης και διαφάνειας, αρκούμαστε στη σημείωση δυο μόνο πλευρών της όλης υπόθεσης:

Πρώτον, το κυβερνητικό νομοσχέδιο αποχαρακτηρίζει και θέτει εντελώς εκτός Δημοσίου, όσες πρώην ΔΕΚΟ είναι κερδοφόρες και έχουν εισαχθεί στο Χρηματιστήριο, κάνοντας άλλο ένα σημαντικό βήμα στην πορεία της ολοκληρωτικής ιδιωτικοποίησής τους. Από την άλλη, διατηρεί το δημόσιο χαρακτήρα σε όσες δεν έχουν εισαχθεί στο Χρηματιστήριο και παρουσιάζουν ελλείμματα. Γιατί; Μα, για να «εξυγιανθούν», με τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού - δηλαδή, των εργαζομένων - και, αφού γίνουν κερδοφόρες, να πάρουν κι αυτές το δρόμο του ξεπουλήματος.

Και, δεύτερον, όσοι θέλουν να μάθουν για τις συνθήκες ...διαφάνειας των ιδιωτικοποιημένων τομέων, ας ρωτήσουν τους εργαζόμενους στις ιδιωτικές εταιρίες τηλεφωνίας, όπου κυριαρχούν μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις και ακόμη και η λέξη σωματείο θεωρείται ανεπίτρεπτη και είναι αυστηρώς απαγορευμένη...