Παρασκευή 1 Νοέμβρη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παραβάν

Σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη Κυριακή, ο Ντ. Τραμπ ανέφερε πως σκοπεύει να κλείσει συμφωνία με την «ExxonMobil» ή κάποιον άλλο αμερικανικό πετρελαϊκό κολοσσό, για τη διαχείριση των πετρελαιοπηγών της ανατολικής Συρίας, όπου ακόμα παραμένουν στρατεύματα των ΗΠΑ, «ώστε να μοιράσει τον πλούτο». Ο εκπρόσωπος ενός μεγάλου ενεργειακού fund σιγόνταρε τον αμερικανικό σχεδιασμό, λέγοντας ότι «ο έλεγχος της εκμετάλλευσης των πετρελαιοπηγών και του σκληρού συναλλάγματος που γεννούν από πλευράς των ΗΠΑ, θα τους δώσει σημαντική επιρροή στη διαμόρφωση του μέλλοντος της Συρίας». Την εκτίμηση αυτή επιβεβαίωσε και ένας εκ των συμβούλων της κυβέρνησης Τραμπ για θέματα εθνικής ασφάλειας, υποστηρίζοντας ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να έχει λόγο όσον αφορά τα έσοδα από τις πωλήσεις αργού πετρελαίου. Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι σκοπεύουν να κρατήσουν σε «ομηρία» τις συριακές πετρελαιοπηγές για να τις αξιοποιήσουν ως «άσο» απέναντι στους ανταγωνιστές τους, στο επικίνδυνο «πόκερ» που παίζεται στην περιοχή. Τώρα λοιπόν που έφυγε από μπροστά το παραβάν του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» και της υπεράσπισης τάχα «της ελευθερίας και της δημοκρατίας», εμφανίζεται απροκάλυπτα το επίδικο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων στη Συρία. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το διαμοιρασμό σφαιρών επιρροής, πηγών και δρόμων της Ενέργειας, που για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ότι είναι στρωμένοι με το αίμα των λαών.

Ημίχρονο

Ο πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δ. Βίτσας, δήλωσε τις προάλλες με ικανοποίηση πως η κυβέρνηση ΝΔ «ξύπνησε» μετά από τρεις μήνες και ακολουθεί πλέον (αν και καθυστερημένα) την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο Προσφυγικό. Ποια ήταν όμως η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ; Σύμφωνα με δηλώσεις του Δ. Βίτσα την περίοδο που ήταν υπουργός, ήταν η εφαρμογή της «κοινής δήλωσης» ΕΕ - Τουρκίας, που «έχει επιτύχει και πρέπει να τη στηρίξουμε». Πρόκειται δηλαδή για τη Συμφωνία που προβλέπει τον διπλό εγκλωβισμό, τις επιστροφές προσφύγων πίσω στην Τουρκία και την παρεμπόδισή τους να ταξιδέψουν στις χώρες προορισμού τους στην Ευρώπη. Παίρνοντας την πάσα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στ. Πέτσας, επιβεβαίωσε πριν από λίγες μέρες την προσήλωση στην εφαρμογή της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, στην οποία ενέταξε τον εξής σχεδιασμό της κυβέρνησης: «Τον χειμώνα θα εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι θα είναι, ούτως ή άλλως, μειωμένες οι ροές, ώστε η άνοιξη να μας βρει να λειτουργούμε, με την επιτάχυνση του ασύλου να είναι πράξη και οι επιστροφές να έχουν αυξηθεί. Μιλάμε για 10.000 επιστροφές μέσα στο 2020 στην Τουρκία, όταν τα προηγούμενα τεσσεράμισι χρόνια ήταν 1.806». Με άλλα λόγια, μετά το ...ημίχρονο του χειμώνα, η κυβέρνηση σκοπεύει να επιστρέψει δριμύτερη στην εφαρμογή της κατάπτυστης Συμφωνίας, προετοιμάζοντας μάλιστα από τώρα το έδαφος για την ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής, με νομοσχέδια όπως αυτό για το άσυλο που ψήφισε χτες, στο έδαφος της αποδοχής απ' όλα τα αστικά κόμματα της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, αλλά και της άθλιας κατάστασης που έχει δημιουργήσει στα νησιά η εφαρμογή αυτής της Συμφωνίας από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ιεραρχήσεις

Μπορεί να μη γνώρισε τη δημοσιότητα που πήρε η καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων, πρόκειται όμως για ένα πολύ σημαντικό μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ο λόγος για το κάστρο Σούρι, στη νήσο Οκινάουα της Ιαπωνίας, που τυλίχτηκε στις φλόγες, με αποτέλεσμα όλα τα κεντρικά κτίρια να καούν ολοσχερώς. Το κάστρο, που χτίστηκε τον 15ο αιώνα, αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO και είναι ένα από τα δημοφιλέστερα τουριστικά αξιοθέατα της Ιαπωνίας. Ο ξύλινος σκελετός του είχε καταστραφεί και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ανοικοδομήθηκε όμως στα αρχικά πρότυπα μετά τη λήξη του. Από το 1992 το κάστρο χρησιμοποιείται ως εθνικό πάρκο της Ιαπωνίας. Χωρίς ακόμα να έχουν γίνει γνωστά τα αίτια της πυρκαγιάς, η Πυροσβεστική αναφέρει ότι στο χώρο γίνονταν εργασίες για ένα τοπικό φεστιβάλ μέχρι αργά τη νύχτα και λίγη ώρα μετά χτύπησε ο συναγερμός. Οι ομοιότητες με την καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων, αλλά και του Εθνικού Μουσείου της Βραζιλίας, που επίσης κάηκε την περασμένη χρονιά, είναι εμφανέστατες και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ισχύουν όλα όσα είχαν καταγγελθεί και τότε για την ελλιπή προστασία των πολιτιστικών μνημείων, ακόμα και αυτής της εμβέλειας. Τέτοιες μεγάλες καταστροφές, που θεωρούνται αδιανόητες, συμβαίνουν όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνοντας τις αντιλαϊκές ιεραρχήσεις του αστικού κράτους, που βάζει πρώτες στη λίστα τις δαπάνες για τη στήριξη του κεφαλαίου, σε συνδυασμό βέβαια με τις περικοπές και τα άλλα μέτρα σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών, αλλά και σε βάρος της ανάδειξης και πραγματικής προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Για τα ... πανηγύρια

Πανηγυρίζει η «Αυγή» για τη μεγάλη «αριστερή» στροφή και πάλι στη Λατινική Αμερική. Αφορμή η εκλογή στην προεδρία της Αργεντινής του περονιστή Φερνάντες, έναντι του «νεοφιλελεύθερου» Μάκρι, ή στην Ουρουγουάη του σοσιαλδημοκράτη Μαρτίνες, που πάει στον δεύτερο γύρο ενάντια στον «δεξιό» υποψήφιο. «Παλιά του τέχνη κόσκινο» του ΣΥΡΙΖΑ να αποθεώνει τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και τον λεγόμενο «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», που όμως έχει κριθεί όλα αυτά τα χρόνια και αποδείχτηκε ότι, πέρα από κάποια υποτυπώδη μέτρα για τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βελτίωση της ζωής του λαού, πόσο μάλλον να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, σε χώρες με μεγάλο πλούτο, τον οποίο συνεχίζουν να λυμαίνονται για τα κέρδη τους οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτήν την πραγματικότητα προσπαθεί σκόπιμα να θολώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο για να ενισχύσει αυταπάτες ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» στο πλαίσιο της διαχείρισης του καπιταλισμού, αλλά και για να τονώσει τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές στη χώρα μας, αναπαράγοντας ψευτοδιλήμματα όπως «πρόοδος - συντήρηση», «νεοφιλελευθερισμός - αριστερά», μέσα από το παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής. Το γεγονός όμως ότι ο λαός είδε με τα μάτια του και στην Ελλάδα την ...«αριστερή κυβερνητική στροφή», κάνει πιο δύσκολο σήμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ να ψαρέψει στα θολά νερά της ψευτοαντιπαράθεσης για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1814 Αρχίζει το Συνέδριο της «Ιεράς Συμμαχίας» στη Βιέννη, με αντικείμενο την επαναδιαμόρφωση του πολιτικού χάρτη της Ευρώπης μετά την ήττα της Γαλλικής αστικής Επανάστασης και τους Ναπολεόντειους Πολέμους.

1864 Κυρώνονται η ιδρυτική Διακήρυξη και το Καταστατικό της Διεθνούς Ενωσης Εργατών (Α' Διεθνής). Η Διεθνής καθοδήγησε άμεσα την εξέγερση του Παρισιού και συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, ωστόσο δεν μπόρεσε να γίνει η οργάνωση που θα καθοδηγούσε αποτελεσματικά την επαναστατική πάλη της εργατικής τάξης, κυρίως επειδή στις γραμμές της υπήρχαν μικροαστικά και αναρχικά ρεύματα που ασκούσαν επίδραση. Η σφοδρή διαπάλη, με επικεφαλής τους Μαρξ - Ενγκελς, για το ξεκαθάρισμα των γραμμών του επαναστατικού κινήματος από αυτές τις τελικά αντεπαναστατικές επιρροές, είναι μια ακόμα μεγάλη υπηρεσία προς το εργατικό κίνημα.

Η Α' Διεθνής έπαψε να υπάρχει τυπικά το 1876, έχοντας εκπληρώσει το έργο της στις ιστορικές συνθήκες στις οποίες έδρασε.

1920 Εκλογές διεξάγονται στην Ελλάδα, με τη Μικρασιατική εκστρατεία να βρίσκεται στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας. Οι εκλογές αυτές ήταν και οι πρώτες στις οποίες έλαβε μέρος το νεαρό ΣΕΚΕ (Κ). Η αντιβενιζελική αστική παράταξη κέρδισε τελικά τις εκλογές και - παρά τις σχετικές προεκλογικές της διαβεβαιώσεις - συνέχισε τη Μικρασιατική εκστρατεία.

1931 Δημοσιεύεται στον «Ριζοσπάστη» (1-3/11/1931) Εκκληση της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τη λύση της εσωκομματικής διαπάλης στο ΚΚΕ. Με παρέμβασή της, επίσης, αντικαθίσταται το ΠΓ της ΚΕ. Νέος Γραμματέας ορίζεται ο Ν. Ζαχαριάδης.

1939 Η 5η Σύνοδος του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (1-2/11/1939) αποφασίζει την εισδοχή της Δυτικής Ουκρανίας και της Δυτικής Λευκορωσίας (περιοχές που είχε αποσπάσει η Πολωνία την περίοδο της ιμπεριαλιστικής επέμβασης κατά της Επανάστασης) στην ΕΣΣΔ και την ενσωμάτωσή τους στις Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ουκρανίας και Λευκορωσίας αντίστοιχα.

1944 Δύο μέρες μετά την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ, βρετανικά στρατεύματα εισέρχονται στην πόλη.

1945 Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Σοφοκλή Βενιζέλου, σχηματίζεται νέα κυβέρνηση υπό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, η οποία θα διαρκέσει μόλις 3 βδομάδες.

1952 Οι ΗΠΑ πυροδοτούν την πρώτη βόμβα υδρογόνου στα νησιά Μάρσαλ του Ειρηνικού.

1968 Πεθαίνει ο Γεώργιος Παπανδρέου, τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας (την πρώτη από τις 26/4/1944 έως τις 3/1/1945, τη δεύτερη από τις 8/11/1963 έως τις 30/12/1963 και την τρίτη από τις 18/2/1964 έως τις 15/7/1965).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ