Επιπλέον, εφτά στους δέκα εργαζόμενους με μερική απασχόληση δηλώνουν ότι θα ήθελαν να εργάζονται με πλήρες ωράριο, αλλά αδυνατούν να βρουν τέτοια εργασία. Οσον αφορά το εισόδημα, ο μέσος μισθός στη μερική απασχόληση δεν ξεπερνά τα 400 ευρώ μεικτά! Μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους, το ίδιο το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) αναγκάζεται να διαπιστώσει ότι «με την επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, οι νέες θέσεις δεν φαίνεται να είναι διατηρήσιμες, ενώ ελέγχεται και κατά πόσο μπορούν να εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση». Οπως και να 'χει, η παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας είναι κομμάτι της στρατηγικής του κεφαλαίου, για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του, και σαν τέτοια τη στηρίζουν και την προωθούν οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του.

Η προσπάθεια του Ευρωκοινοβουλίου να «ξεπλύνει» στις λαϊκές συνειδήσεις τον πραγματικό χαρακτήρα της ΕΕ, ως Ενωσης του κεφαλαίου, προωθώντας «μέτρα» για τη διασφάλιση τάχα της «διαφάνειας» στα όργανα της ΕΕ, δεν είναι κάτι νέο, όσο κι αν έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα. Ωστόσο, οι 39 ευρωβουλευτές των Ευρωομάδων της GUE, των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων, με πρώτο και καλύτερο τον Δ. Παπαδημούλη, «απογείωσαν» αυτήν την προσπάθεια, καταθέτοντας ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με την οποία ζητούν να πληροφορηθούν τα εξής: «Ποια μέτρα σχεδιάζει η ΕΚΤ ώστε να πάψει να δέχεται συμβουλές από εταιρείες και ιδιωτικούς τραπεζικούς κολοσσούς, τους οποίους θα έπρεπε να εποπτεύει», και «τι σχεδιάζει η ΕΚΤ ώστε όσοι της παρέχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες να είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο λόμπι της ΕΕ»! Τι προσπαθούν να πουν; Οτι το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τα διάφορα όργανά του, που αποτελούν την καρδιά και τις φλέβες του σάπιου καπιταλισμού, μπορούν τάχα να αλλάξουν ρόλο, με λίγο περισσότερη «διαφάνεια»! Ταυτόχρονα, νομιμοποιούν τα «λόμπι», δηλαδή τις «ομάδες επηρεασμού», που «δουλεύουν» για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και αναγνωρίζονται θεσμικά και επίσημα από την ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο. Αφήστε που έτσι όπως είναι διατυπωμένη η ερώτηση, αναρωτιέται κανείς μήπως την έγραψε κανένα απ' αυτά τα «λόμπι», στο πλαίσιο των επιχειρηματικών και άλλων ανταγωνισμών που μαίνονται στην ΕΕ.

Η εξέλιξη με τον αυτονομιστή πρώην Πρόεδρο της Καταλονίας, Κάρλες Πουιτζντεμόντ, που αποπέμφθηκε από την κεντρική ισπανική κυβέρνηση με την ενεργοποίηση του άρθρου 155 του αστικού Συντάγματος και έγινε ...λαγός στο Βέλγιο, αποδεικνύει εκτός των άλλων το πόσο επιζήμιο είναι για λαϊκές δυνάμεις να εγκλωβίζονται κάτω από ξένες σημαίες, σε αστικές επιδιώξεις, αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμούς. Ιδιαίτερα στη χώρα μας, το ζήτημα της καταλανικής ανεξαρτησίας, στο όνομα της «αυτοδιάθεσης» των λαών και του δήθεν αντικαπιταλισμού, έγινε «σημαία» από διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους), που οργάνωσαν και διαδήλωση συμπαράστασης. Οπως αποδείχθηκε όμως για άλλη μια φορά, όταν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα ακουμπούν τις ελπίδες τους στα «παιχνίδια» αστικών δυνάμεων, όταν πιστεύουν ότι είτε με αλλαγές αστικής διαχείρισης, είτε με αλλαγή συμμαχιών στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, είτε με «αυτονομήσεις» και «ανεξαρτητοποιήσεις» θα λύσουν τα δικά τους προβλήματα, τότε θα βιώνουν διαρκώς την ήττα και τις απογοητεύσεις...

1814 Αρχίζει το Συνέδριο της «Ιεράς Συμμαχίας» στη Βιέννη, με αντικείμενο την αναδιαμόρφωση του πολιτικού χάρτη της Ευρώπης μετά την ήττα της Γαλλικής αστικής Επανάστασης και των Ναπολεόντειων Πολέμων.

1864 Κυρώνονται η ιδρυτική Διακήρυξη και το Καταστατικό της Διεθνούς Ενωσης Εργατών (Α' Διεθνής). Σκοπός της Διεθνούς ήταν να εκπληρώσει το ιστορικό καθήκον της συσπείρωσης των δυνάμεων του παγκόσμιου προλεταριάτου. Η Διεθνής καθοδήγησε άμεσα την εξέγερση του Παρισιού και συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, ωστόσο δεν μπόρεσε να γίνει η οργάνωση που θα καθοδηγούσε αποτελεσματικά την επαναστατική πάλη της εργατικής τάξης, κυρίως επειδή στις γραμμές της υπήρχαν μικροαστικά και αναρχικά ρεύματα που ασκούσαν επίδραση. Η σφοδρή διαπάλη, με επικεφαλής τους Μαρξ - Ενγκελς, για το ξεκαθάρισμα των γραμμών του επαναστατικού κινήματος από αυτές, τις τελικά αντεπαναστατικές επιρροές, είναι μια ακόμα μεγάλη υπηρεσία προς το εργατικό κίνημα. Η Α' Διεθνής έπαψε να υπάρχει τυπικά το 1876, έχοντας εκπληρώσει το έργο της στις ιστορικές συνθήκες στις οποίες έδρασε.

1903 Γεννιέται ο Γερμανός κλασικιστής ιστορικός Τέοντορ Μόμσεν (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1902).

1920 Εκλογές διεξάγονται στην Ελλάδα, με τη Μικρασιατική Εκστρατεία να βρίσκεται στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας. Οι εκλογές αυτές ήταν και οι πρώτες στις οποίες έλαβε μέρος το νεαρό ΣΕΚΕ (Κ), συνεχίζοντας την αδιάκοπη πάλη του για την ικανοποίηση των αιτημάτων και των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων, σε συνδυασμό με τον αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Το ΣΕΚΕ (Κ), δίνοντας αυτήν την πολιτική μάχη κατά της κυβέρνησης Βενιζέλου, εν μέσω άγριων διώξεων, προσπάθειας φίμωσης της φωνής του και συνθηκών νοθείας και εξαπάτησης του λαού, αποκάλυπτε ταυτόχρονα ότι και η αντιβενιζελική αντιπολίτευση είχε σκοπό να ακολουθήσει την ίδια ιμπεριαλιστική πολιτική. Οπως και έγινε. Η αντιβενιζελική αστική παράταξη κέρδισε τελικά τις εκλογές και - παρά τις σχετικές προεκλογικές της διαβεβαιώσεις - συνέχισε τη Μικρασιατική Εκστρατεία.

1930 Τριακόσιοι αγρότες, τριών χωριών της περιοχής Καλαμών, δέχονται ένοπλη επίθεση της Αστυνομίας, γιατί επιχειρούν να παρεμποδίσουν τη χάραξη δρόμου που θα κατέστρεφε τις καλλιέργειές τους. Σκοτώνονται δύο αγρότες και πολλοί τραυματίζονται.

1939 Η 5η Σύνοδος του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (1-2/11/1939) αποφασίζει την εισδοχή της Δυτικής Ουκρανίας και της Δυτικής Λευκορωσίας (περιοχές που είχε αποσπάσει η Πολωνία την περίοδο της ιμπεριαλιστικής επέμβασης κατά της επανάστασης) στην ΕΣΣΔ και την ενσωμάτωσή τους στις Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ουκρανίας και Λευκορωσίας αντίστοιχα.

1944 Ολη η δύναμη του 7ου Συντάγματος της ΙΧ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, με τη συνδρομή του εφεδρικού ΕΛΑΣ Φλώρινας, δίνει την τελευταία μάχη εναντίον των γερμανικών τμημάτων που υποχωρούν από την περιοχή της Φλώρινας.

1944 Δύο μέρες μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ, βρετανικά στρατεύματα εισέρχονται στην πόλη.

1945 Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Σοφοκλή Βενιζέλου, σχηματίζεται νέα κυβέρνηση υπό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, η οποία θα διαρκέσει μόλις τρεις βδομάδες.

1952 Οι ΗΠΑ πυροδοτούν την πρώτη βόμβα υδρογόνου στα νησιά Μάρσαλ του Ειρηνικού.

1954 Στην Αλγερία ξεσπά εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος κατά των Γάλλων αποικιοκρατών, που θα διαρκέσει έως τις 19 Μάρτη 1962. Στις 5 Ιούλη 1962 η Γαλλία θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Αλγερίας.

1956 Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καταδικάζει την επίθεση των Αγγλοαμερικανών και του Ισραήλ εναντίον της Αιγύπτου (Κρίση του Σουέζ).

1958 Ιδρύεται η Γενική Διεύθυνση Εθνικής Ασφάλειας.

1968 Πεθαίνει ο Γεώργιος Παπανδρέου, τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας (την πρώτη από τις 26/4/1944 έως τις 3/1/1945, τη δεύτερη από τις 8/11/1963 έως τις 30/12/1963 και την τρίτη από τις 18/2/1964 έως τις 15/7/1965).