Σε αντίθεση λοιπόν με το «αφήγημα» της κυβέρνησης, που καλλιεργεί συστηματικά εφησυχασμό, ότι οι Ευρωατλαντικοί σύμμαχοι της αστικής τάξης κρατάνε το «κλειδί» για τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, όλοι οι «παίχτες» στην περιοχή περιλαμβάνουν στο σχεδιασμό τους την Τουρκία, με πρώτους την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που καίγονται για τη «διατλαντική συνοχή», όπως άλλωστε και η ελληνική αστική τάξη με τα κόμματά της. Σε όλους αυτούς πρέπει να κλείσει τα αυτιά του ο λαός. Και τη χρονιά που ξεκινάει, να εντείνει την πάλη για απεμπλοκή από τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, αποδέσμευση από τις συμμαχίες τους.

Την κολοκυθιά παίζει η κυβέρνηση με τις ημερομηνίες επανέναρξης των μαθημάτων στα σχολεία, επικαλούμενη ξανά τους «ειδικούς». Παρά το γεγονός όμως ότι τα σχολεία έκλεισαν για να περιοριστεί η διασπορά του ιού, εκθέτοντας για μια ακόμα φορά την κυβέρνηση, που μέχρι τότε ισχυριζόταν ότι «στα σχολεία δεν κολλάει», η συζήτηση για την επαναλειτουργία τους περιορίζεται στις ημερομηνίες και δεν αφορά καθόλου τους όρους για την ασφαλή και απρόσκοπτη από εδώ και πέρα επάνοδο μαθητών και εκπαιδευτικών στην τάξη. Και ενώ Δημοτικά και Νηπιαγωγεία είναι κλειστά από τις 16 Νοέμβρη (η Δευτεροβάθμια έκλεισε ακόμα νωρίτερα), η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα δεν έκανε τίποτα προκειμένου να συνεχιστεί διά ζώσης η εκπαιδευτική διαδικασία, με όλα τα αναγκαία μέσα προστασίας μαθητών, δασκάλων και γονιών. Ούτε περισσότερους δασκάλους και αίθουσες εξασφάλισε, για να μειώσει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, ούτε κάτι άλλαξε στα πρωτόκολλα ιχνηλάτησης και αντιμετώπισης τυχόν κρουσμάτων, ούτε υιοθέτησε κάποιο από τα άλλα μέτρα που διεκδικούσαν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί, μαζί με τους γονείς, όλο το προηγούμενο διάστημα. Με άλλα λόγια, τα σχολεία θα ανοίξουν - όταν ανοίξουν - χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα από τότε που έκλεισαν, και ενώ υπάρχει ήδη προβληματισμός και μεταξύ των επιστημόνων για ένα ενδεχόμενο τρίτο κύμα της πανδημίας! Είναι φανερό ότι εμβόλιο για την αντιλαϊκή πολιτική, που αντιμετωπίζει ως «κόστος» την υγεία του λαού και της νεολαίας, δεν υπάρχει. Γι' αυτό μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί παραμένουν σε αγωνιστική επιφυλακή.

«Πρώτα εμβόλιο και έπειτα αγώνες», τιτλοφορούσε ένα από τα πρόσφατα άρθρα της η «Αυγή», δείχνοντας πως η πολιτική τού «θα λογαριαστούμε μετά» που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, δίνοντας «πολύτιμες ανάσες» στο σύστημα, προσαρμόζεται και στις νέες συνθήκες. Αλήθεια, όμως, για τι ακριβώς θα «αγωνιστούν» μετά; Στο πρόσφατο άρθρο του στην «Εφ.Συν.», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε πολλά στη φαντασία. Πρώτα πρώτα θα αγωνιστούν ώστε το αστικό κράτος «να ενισχυθεί, να απαλλαγεί από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των κομμάτων», να θωρακιστεί δηλαδή από κάθε λαϊκή διεκδίκηση, ώστε να είναι πιο αποτελεσματικό για το κεφάλαιο. Δεύτερο, για να μην είναι «η Υγεία, η Παιδεία, το Περιβάλλον (...) έρμαια της ασύδοτης κερδοσκοπίας, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη», αλλά μόνο της... λελογισμένης κερδοφορίας και της εμπορευματοποίησης που και εκείνοι προώθησαν με τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα. Τρίτον, ώστε η «δημοκρατία (...) να διασφαλίσει όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή του απλού πολίτη στις αποφάσεις που τον αφορούν» και όχι να «διαπλέκεται με μεγάλα συμφέροντα», που θα συνεχίσουν βέβαια να έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι της εξουσίας και της οικονομίας και θα τους ήταν παραπάνω από χρήσιμη μια επίφαση «δημοκρατικότητας» και «λαϊκής συμμετοχής» - ενσωμάτωσης στα προτάγματά τους.

Και βέβαια - τι άλλο; - από έναν «δικαιότερο» καπιταλισμό, που υπάρχει μόνο στη σφαίρα της απάτης της σοσιαλδημοκρατίας, όπου η επιχειρηματικότητα θα «απαλλαγεί από την πειρατεία, την ασυδοσία που γεννά και αναπαράγει τη διαφθορά, τον εύκολο πλουτισμό από την αφαίμαξη του κράτους» και οι «υγιείς» επιχειρηματικοί όμιλοι θα παράγουν όχι για τα κέρδη τους, αλλά για να... μειώνουν τις αντιθέσεις που το σάπιο σύστημά τους δημιουργεί. Κάτω από αυτήν τη σημαία, και βέβαια με στόχο να αλλάξει ξανά ο χαλίφης στο τιμόνι της διακυβέρνησης, καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον λαό να παλέψει. Κι αυτό είναι άλλη μια απόδειξη ότι για να είναι όντως «χρονιά δράσης και αλλαγής» για τον λαό η χρονιά που μπαίνει, η σύγκρουση με την προσπάθεια της σοσιαλδημοκρατίας να ενσωματώσει τους αγώνες του πρέπει να είναι «εκ των ων ουκ άνευ»...

1801 Τίθενται σε ισχύ οι «Νόμοι της Ενωσης», από τους οποίους προκύπτει το Ηνωμένο Βασίλειο της Βρετανίας και της Ιρλανδίας.

1820 Ξεσπά αστικοδημοκρατική επανάσταση στην Ισπανία. Επειτα από έκκληση του Ισπανού μονάρχη, το 1823, η Ιερά Συμμαχία εξουσιοδοτεί τη Γαλλία να επέμβει στον ισπανικό εμφύλιο. Η επανάσταση καταπνίγεται και η μοναρχία αποκαθίσταται.

1822 Η Α' Εθνοσυνέλευση (της Επιδαύρου) ψηφίζει το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας.

1834 Συγκροτείται η τελωνειακή ένωση των γερμανικών κρατών με επικεφαλής την Πρωσία, γεγονός - σταθμός στη συγκρότηση του γερμανικού αστικού κράτους.

1863 Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Α. Λίνκολν, εκδίδει τη Διακήρυξη Χειραφέτησης για την απελευθέρωση των σκλάβων στις εξεγερμένες Πολιτείες του Νότου.

1890 Ιδρύεται στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας ο Πανιώνιος.

1894 Πεθαίνει ο Γερμανός φυσικός Χάινριχ Ρούντολφ Χερτζ.

1916 Πραγματοποιείται η πρώτη παγγερμανική συνδιάσκεψη του «Σπάρτακου», πρόδρομου του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη Γερμανική Επανάσταση του 1918, με ηγετικές μορφές την Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Καρλ Λίμπκνεχτ.

1958 Τίθεται σε ισχύ η Συνθήκη της Ρώμης: Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), που μετεξελίχθηκε στη σημερινή ΕΕ.

1959 Ο επαναστατικός κουβανικός στρατός μπαίνει στην Αβάνα, σφραγίζοντας τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης. Ο δικτάτορας Μπατίστα εγκαταλείπει τη χώρα.

1960 Τίθεται σε ισχύ το νέο Σύνταγμα της ΛΔ του Βιετνάμ.

1965 Ιδρύεται το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Αφγανιστάν.

1981 Η Ελλάδα εντάσσεται στην ΕΟΚ ως πλήρες μέλος.

1910 Καθιερώνεται με νόμο η Κυριακή αργία στην Ελλάδα.

1920 Γεννιέται ο ρωσικής καταγωγής Αμερικανός συγγραφέας Ισαάκ Ασίμοφ.

1924 Γεννιέται ο καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών Ευγένιος Σπαθάρης.

1945 Μαζικοί αμερικανικοί και βρετανικοί βομβαρδισμοί καταστρέφουν το 90% του ιστορικού κέντρου της Νυρεμβέργης.

1950 Πεθαίνει ο μουσουργός Θεόφραστος Σακελλαρίδης.

1959 Η Σοβιετική Ενωση εκτοξεύει το πρώτο μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος με κατεύθυνση τη Σελήνη («Λούνα 1»).

1875 Πεθαίνει ο Γάλλος λεξικογράφος και εγκυκλοπαιδιστής Πιερ Αθανάς Λαρούς.

1911 Πεθαίνει ο μεγάλος Ελληνας λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

1930 Το Πρωτοδικείο Αθήνας αποφασίζει τη διάλυση της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ με το αιτιολογικό ότι «εργάζεται κατά του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος». Η Ενωτική ΓΣΕΕ συνεχίζει τη δράση της στην παρανομία.

1951 Πεθαίνει ο πεζογράφος και ποιητής Γεώργιος Δροσίνης.

1961 Διακοπή των διπλωματικών σχέσεων ΗΠΑ - Κούβας.

1962 Ο Πάπας Ιωάννης ο 13ος αφορίζει τον ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο.

1969 Πεθαίνει στο Παρίσι ο κομμουνιστής καλλιτέχνης Τζαβαλάς Καρούσος, του οποίου η θεατρική δραστηριότητα υπήρξε συνυφασμένη με τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του τόπου μας.

1973 Ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, οι συγγραφείς Πρεβελάκης και Παναγιωτόπουλος, ο ζωγράφος και χαράκτης Γ. Βαρλάμος και ο γλύπτης Κλέαρχος Λουκόπουλος δηλώνουν ότι δεν αποδέχονται τα βραβεία που τους προτάθηκαν από τη χούντα.