Παρασκευή 1 Γενάρη 2016 - Κυριακή 3 Γενάρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟ ΕΥΒΟΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Για τους αλύγιστους που εκτελέστηκαν στα 1947 - 1949 με απόφαση του Στρατοδικείου Χαλκίδας

Στις 27/11/2015, έγινε στη Χαλκίδα εκδήλωση τιμής και μνήμης στους αλύγιστους αγωνιστές που εκτελέστηκαν την περίοδο 1947 - 1949 με απόφαση του Εκτακτου Στρατοδικείου Χαλκίδας στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ. Την εκδήλωση οργάνωσε η ΚΟ Εύβοιας του ΚΚΕ και περιελάμβανε αφήγηση, βίντεο και τραγούδια, για την ίδρυση του Ανεξάρτητου Τάγματος Εύβοιας, με επικεφαλής το Θύμιο Καψή (καπετάν Ανάποδος), ιστορικά στοιχεία από τις δίκες των στρατοδικείων, τη δράση των κομμουνιστριών και κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών της περιοχής που καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν ή εκτελέστηκαν.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Μάκης Μακρής, Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Εύβοιας, που ευχαρίστησε εκ μέρους της Κομματικής Οργάνωσης, τους απογόνους των εκτελεσθέντων για την παρουσία τους στην εκδήλωση καθώς και για την πολύτιμη συμβολή τους με στοιχεία, μαρτυρίες και αρχειακό υλικό. Επίσης, ευχαρίστησε τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ που βοήθησαν στην συγκέντρωση των στοιχείων, ενώ αναφέρθηκε στο ιστορικό των δικών.

Το Στρατοδικείο Χαλκίδας αποτελούσε τμήμα του Στρατοδικείου της Θήβας. Ξεκίνησε να λειτουργεί τον Ιούλη του 1947. Καταδίκασε σε θάνατο 51 κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές που εκτελέστηκαν.

Στις δίκες γράφτηκαν σελίδες ανείπωτου ηρωισμού, τέτοιες, που κουρέλιαζαν τους στρατοδίκες και το αστικό κράτος.

Στις 15/3/1949 ξεκινάει στο Στρατοδικείο Χαλκίδας μεγάλη δίκη με 38 κατηγορούμενους. Η δίκη κρατάει 20 μέρες. Οι 14 καταδικάζονται σε θάνατο: Ευάγγελος Μαντής, Δημήτρης Φίτσος, Αλέξανδρος Κατραφύλλιας, Φ. Σκαρής, Μαρία Λαφαζάνου, Αλίκη Τσουκαλά, Γιάννης Χριστοφορίδης, Δημήτρης Μπουραζόπουλος, Αικατερίνη Μελεμενή, Ευανθία Πάτσαλη, Γιάννης Χάνος, Πολυξένη Βακάλη, Ιωάννης Βλέσσας, Ιωάννης Ζέρβας. Οι 6 φυλακίζονται σε ισόβια: Αλκμήνη Αλεξανδροπούλου, Θρασύβουλος Παπαστρατής, Ελένη Μπάμπαλη, Παναγιώτα Ζέρβα, Γιώργος Μπέης, Βούλα Τσώλη και 1 σε προσωρινή φυλάκιση - 14 ετών - ο Αντώνης Κούκκος. Οι 17 απαλλάσσονται.


Στις 21/4/1949, ανακοινώνεται από το ραδιοσταθμό του ΔΣΕ την «Ελεύθερη Ελλάδα» η είδηση ότι ύστερα από τα διαβήματα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ και του Προέδρου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, προς την κυβέρνηση της Αθήνας για την αναστολή της εκτέλεσης του Φίτσου και άλλων 2 αγωνιστών, αποκαλύφθηκε ότι είχαν ήδη εκτελεσθεί. Εσπευσαν γρήγορα - γρήγορα και πριν ακόμα λήξει η προθεσμία που προβλέπει ο νόμος τους, τους δολοφόνησαν.

Αφέθηκα να πυρποληθώ απ' την πολιτική πάλη

«Πουλί ελεύθερο», έγραφε ο Τάκης Φίτσος λίγο πριν εκτελεστεί. «Γνώρισα την ανέκφραστη ηδονή της πολιτικής πάλης βαθύτατα. Αφέθηκα να πυρποληθώ απ' αυτήν. Ναι, δεν άφησα τον εαυτό μου να αιχμαλωτισθεί από τα θέλγητρα της Κίρκης. Μαχητής υπερήφανος. Και τώρα που εξοικειώθηκα με τον εύθυμο για μένα αυτόν ιππότη, το θάνατο, τώρα που βλέπω από αυγή σε αυγή την ιριδίζουσα πανοπλία του, αφού δεν είμαι δεμένος με αυτές τις γλύκες και τις χαρές της ζωής, να για ποιο λόγο, σαφή, σαφέστατο, όχι μόνο δεν τον απεχθάνομαι, αλλά και τον περιμένω ήσυχος, γαλήνιος νάρθει».

Χαρακτηριστικό, επίσης, το παράδειγμα ηρωισμού της 22χρονης Αλίκης Τσουκαλά. Στη δίκη της, ο πατέρας της την πίεζε να κάνει «δήλωση μετανοίας» για να σώσει τη ζωή της. Η Αλίκη, κοιτώντας θαρραλέα τους στρατοδίκες είπε: «Μονάχα δήλωση ότι αποκηρύσσω τον πατέρα μου και όχι τις ιδέες μου, μπορώ να σας υπογράψω»! Η απόφαση του Στρατοδικείου ήταν ότι «αποβαίνει επιβλαβής διά την πατρίδα» και καταδικάζεται... «δις εις θάνατον». Εκτελέστηκε. Δεν κατάφεραν να τη λυγίσουν.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο Γ. Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Αξίες και ιδανικά που εμπνέουν τους τωρινούς και μελλοντικούς αγώνες

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Στέφανος Λουκάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που είπε ανάμεσα σε άλλα τα εξής:

«Αγωνίστηκα σε όλη τη ζωή μου για την υπόθεση του ΚΚΕ, για το θρίαμβο του κομμουνισμού, για μια καλύτερη ζωή του λαού μας... Δεν έχω να επιδείξω αγαθοεργές πράξεις, από τα νιάτα μου, εκτός από την υπεράσπιση του λαού, του αγώνα που κάνει το Κόμμα μου», είπε ο Τάκης Φίτσος στο στρατοδικείο.Αυτά τα λόγια είναι ύμνος στην κομμουνιστική ζωή, παρακαταθήκη για τη δράση μας σήμερα. Η αλύγιστη στάση των κομμουνιστών αναδεικνύει μεγάλες αξίες και ιδανικά, που εμπνέουν τους τωρινούς και μελλοντικούς αγώνες.

Ο ηρωισμός σήμερα

Οι σύγχρονες συνθήκες μπορεί να μη μοιάζουν μ' αυτές που ιστορικά έδωσαν πράξεις ηρωισμού στα στρατοδικεία, στις φυλακές, στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Αλλά έχουν το δικό τους ηρωισμό. Παίρνουμε δύναμη από την αδιάλλακτη απάντηση των συντρόφων μας στους κρατικούς μηχανισμούς «δεν κάνω δήλωση». Αυτή η αταλάντευτη στάση έχει ανυπολόγιστη διαχρονική αξία στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση από την ταξική σκλαβιά.

Σήμερα, η κομμουνιστική δράση απαιτεί επίσης θυσίες σε μια δύσκολη ζωή και σε συνθήκες που η ταξική πάλη είναι σε μεγάλη υποχώρηση. Η αντεπανάσταση, η προσωρινή ήττα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος έχει πολλαπλασιάσει τις δυσκολίες απέναντι σ' έναν αντίπαλο που μοιάζει ανίκητος, αλλά δεν είναι. Η προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού δεν είναι άμεσα ορατή.Η δράση δε φέρνει πάντα άμεσα ορατά αποτελέσματα.

Οπλιζόμαστε με την ίδια αυτή δύναμη της πίστης στο Κόμμα και στη νίκη για να ανταπεξέλθουμε στις σύγχρονες δυσκολίες της ταξικής πάλης, όπως οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας που θυσιάστηκαν. Δε μας απογοητεύουν οι δυσκολίες. Αντίθετα, μας ατσαλώνουν. Η σπορά μένει και θα καρπίσει.

Σήμερα, είναι ακόμη πιο δύσκολη η συμμετοχή στην οργανωμένη πάλη. Και έχει τις δικές της απαιτήσεις στη σημερινή δράση. Από το ξύπνημα αξημέρωτα για να βρεθούμε έξω από την πύλη του εργοστασίου και να μιλήσουμε με τους εργάτες και τις εργάτριες. Από τις τεράστιες δυσκολίες να ανοίξει κουβέντα μέσα στους τόπους δουλειάς, γιατί κινδυνεύεις με απόλυση. Από την οργάνωση της δουλειάς του μυρμηγκιού, αναγκαία σήμερα για να χαράζει ρωγμές στις συνειδήσεις, αλλά και τις δυσκολίες σε καθήκοντα από την εγγραφή στο σωματείο μέχρι το τράβηγμα στη δράση του σωματείου, μέχρι τη συμμετοχή στην απεργία.

Είναι μεγάλη η θυσία για τον κομμουνιστή και την κομμουνίστρια να οργανώνει τη δράση μέσα στο χώρο δουλειάς για την απεργία, να απεργεί και να απολύεται όταν η ανεργία είναι τεράστια και μακροχρόνια, όταν επίσης δεν υπάρχει ούτε σπίτι ούτε εισόδημα για να ζήσει η οικογένεια. Θέλει μεγάλη δύναμη να βρίσκεσαι στην πρωτοπορία του αγώνα, σε συνθήκες που το εισόδημα από τη μερική απασχόληση δε φτάνει ούτε για το νοίκι του σπιτιού και έχεις παιδιά για σπουδές και από δίπλα να ηχούν σειρήνες «παράτα τα και κοίτα να βολευτείς» και εσύ να συνεχίζεις την κομμουνιστική δουλειά.

Ολ' αυτά απαιτούν κόπους, θυσίες, ενώ δε λείπουν και οι προτροπές των οπορτουνιστών: Τι τα θες και παλεύεις με το ΚΚΕ, όταν ο σοσιαλισμός είναι μακριά, αργεί, όταν υπάρχουν προϋποθέσεις να τα βολέψουμε σήμερα, στηρίζοντας τις επιλογές της κυβέρνησης, που τα βάζουν τάχα με το κατεστημένο και αν την στηρίξεις αποφασιστικά μπορεί ν' ανοίξει δρόμους για καλύτερες μέρες;

Κάλεσμα, δηλαδή, να τα διπλώσεις και ας μην υπογράφεις σε χαρτί τη «δήλωση». Αλλά είναι η ίδια δύναμη της γνώσης της επιστημονικής κοσμοθεωρίας μας που καλλιεργεί την πίστη στο Κόμμα, στη δράση με την επαναστατική στρατηγική του, στην εργατική τάξη, που σε απελευθερώνει από τα δεσμά του συστήματος, που σε θωρακίζει από τις αστικές και οπορτουνιστικές σειρήνες, με τα ενδιάμεσα ριζοσπαστικά τάχα προγράμματα που θα σε πάνε στο σοσιαλισμό, όταν αφήνουν άθικτη την καπιταλιστική ιδιοκτησία, όπως κάνουν Λαφαζάνηδες και ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ο «ρεαλισμός τους» και ο ρεαλισμός μας

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση, παλεύοντας για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο. Η πρότασή του για την εργατική - λαϊκή εξουσία που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα βάλει την οικονομία στην υπηρεσία των εργαζομένων με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει διέξοδο στο λαό. Προϋποθέτει, όμως, όχι εναλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση, αλλά αλλαγή τάξης στην εξουσία.

Μας λένε: Είναι ρεαλιστική αυτή η διέξοδος; Με τέτοιο αρνητικό συσχετισμό; Τους απαντάμε. Ο ρεαλισμός μας δεν υποτάσσεται στο συσχετισμό και δεν απαντά στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της ενίσχυσης του κεφαλαίου, ως μέσο για ικανοποίηση και των λαϊκών αναγκών. Ολα τα άλλα κόμματα που έχουν αυτό ως διέξοδο, λένε ψέματα στο λαό.

Ο δικός μας ρεαλισμός πηγάζει από τις λαϊκές ανάγκες. Και από το γεγονός ότι καμιά διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου δε θα φέρει φιλολαϊκές λύσεις, ούτε καν ανακούφιση του λαού. Η ίδια η κρίση αναδεικνύει ότι ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Οτι υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό.

Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού αναδεικνύονται μέσα από τις αντιφάσεις του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που φαίνονται καθημερινά από τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, από την αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, τους πολέμους, το ξέσπασμα των οικονομικών κρίσεων του καπιταλισμού. Η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού δεν καθορίζεται από το συσχετισμό δύναμης.

Επομένως, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ είναι και ρεαλιστική και επίκαιρη, αφού μόνο με την εφαρμογή της μπορούν να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας και όχι μόνο αυτοί που φέρνουν μεγάλα κέρδη. Μόνο έτσι μπορούν να ικανοποιούνται όλες οι ανάγκες, να υπάρχει λαϊκή ευημερία, αφού όλ' αυτά θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία, θα αναπτύσσονται από τους εργαζόμενους για τους ίδιους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ