Πέμπτη 1 Γενάρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καλή και αγωνιστική χρονιά σε όλους!

Στο σημερινό τετρασέλιδο του «Ριζοσπάστη» για τη ΝΕΟΛΑΙΑ μπορούμε να βρούμε:

- ΑΡΘΡΟ: Η νεολαία μπροστά στις εκλογές της 25ης Γενάρη. Γιατί οι νέοι πρέπει να στηρίξουν το ΚΚΕ.

- Σάββατο και Κυριακή 3 και 4 Γενάρη, στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, στον Περισσό, η πρωτοχρονιάτικη γιορτή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για παιδιά. Το πρόγραμμα περιέχει εργαστήρια, παραστάσεις, αφηγήσεις παραμυθιών, πολύ χορό και τραγούδι.

- «NON OMNIS MORIAR». Ενα σημαντικό ντοκιμαντέρ για την απεργία στην «Ελληνική Χαλυβουργία» που θα προβάλλεται σε κινηματογράφους από τις 8 Γενάρη. Μιλά στο «Ριζοσπάστη» η σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ Θεοδοσία Γραμματικού.

- Σε κλοιό προβλημάτων οι μαθητές της Κεφαλονιάς. Μιλούν στο «Ριζοσπάστη» μαθητές που βιώνουν τις επιπτώσεις του καταστροφικού σεισμού του περασμένου Φλεβάρη.

- Μονάδες χορήγησης υποκατάστατων του ΟΚΑΝΑ. Φαρμακευτική καταστολή και με τη βούλα

- Εκπτωτικά κουπόνια για θεατρικές παραστάσεις. Πρόταση για βιβλίο.

Αρκετά! Δεν τους χαρίζουμε τα χρόνια μας!

Ποιο πρέπει να είναι το κριτήριο ψήφου για τους νέους μπροστά στις εκλογές της 25ης Γενάρη

Οι εκλογές προκηρύχτηκαν για τις 25 Γενάρη. Ηδη, έχει στηθεί ένα γνώριμο σκηνικό, που θα ενταθεί μέχρι τις εκλογές. Τι περιλαμβάνει; Εκβιασμούς και τρομοκρατία από τη μία, υποσχέσεις για εύκολες δήθεν λύσεις και αυταπάτες από την άλλη, καινούρια κόμματα στα σκαριά (με παλιά υλικά και πανάρχαιες αντιλαϊκές θέσεις), υψηλούς τόνους για το ποιος είναι καλύτερος διαπραγματευτής... Στόχος; Να εγκλωβίσουν το λαό και ιδιαίτερα τη νεολαία, που έχει όλη τη ζωή μπροστά της, στις μυλόπετρες της διαχείρισης του εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννά κρίσεις, ανεργία και εκμετάλλευση.

Κριτήριο όμως για μας, τους νέους και τις νέες των εργατικών λαϊκών οικογενειών, δεν μπορούν να είναι ούτε τα ψευτοδιλήμματα, αλλά η πραγματικότητα, ότι στις 26, μετά τις εκλογές, θα συνεχίσουμε να:

  • πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά για να καταφέρουμε να περάσουμε και να σπουδάσουμε σε κάποια σχολή και στην οποία θα συνεχίζουμε να πληρώνουμε για να πάρουμε ένα πτυχίο και να το κορνιζάρουμε
  • στοιβαζόμαστε στις ουρές του ΟΑΕΔ, να δούμε αν θα είμαστε από τους τυχερούς που έχουν πιάσει το «τζόκερ» του επιδόματος ανεργίας που δε φτάνει ούτε για «ζήτω» ή αν θα βρούμε καμία θέση δουλειάς
  • περιπλανόμαστε από την ολιγόμηνη, κακοπληρωμένη δουλειά των προγραμμάτων απασχόλησης στην ανεργία
  • προσπαθούμε να σπουδάσουμε σε κάποια σχολή κατάρτισης και σαν αντίτιμο να παίρνουμε απαρχαιωμένες σχολές, δουλειά στη λάντζα, μαθητεία στην υπερεκμετάλλευση και απλήρωτες πρακτικές.

Και αυτά είναι μερικά από όσα «προσφέρει» στη νεολαία σήμερα το εκμεταλλευτικό σύστημα. Το σύστημα που το στηρίζουν τα κόμματα και οι κυβερνήσεις που:

  • Πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ. Της ΕΕ των 27 εκατομμυρίων ανέργων, των 7,5 εκατομμυρίων νέων εκτός εκπαίδευσης, κατάρτισης και ανεργίας, της ακριβοπληρωμένης μόρφωσης. Της ΕΕ που σε όλα τα κράτη - μέλη της εφαρμόζεται η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από το χρώμα της κυβέρνησης, από το ύψος του χρέους, από το αν έχουν τρόικα ή όχι. Αλλωστε, για όλα τα κράτη - μέλη της η ΕΕ έχει αποφασίσει αυστηρή εποπτεία και επιτήρηση, μνημόνια διαρκείας για τους λαούς.
  • Αναγνωρίζουν το χρέος και καλούν το λαό να το πληρώσει -με διάφορες παραλλαγές-, αν και ο ίδιος δεν το δημιούργησε. Η αποπληρωμή του χρέους που δημιούργησε η πλουτοκρατία υποθηκεύει το μέλλον μας για πολλά χρόνια ακόμα.
  • Υμνούν την υγιή επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Πασχίζουν για την καπιταλιστική ανάκαμψη, που όταν και όποτε έρθει θα πατήσει πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων, ξεζουμίζοντας κι άλλο τους εργαζόμενους, εντείνοντας την εκμετάλλευση.

Παρά τις διαφορές, τις αντιθέσεις και την κοκορομαχία, τόσο η συγκυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση αναγνωρίζουν το χρέος, λένε ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ματώνουμε στην ΕΕ, δίνουν διαπιστευτήρια για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του ΣΕΒ, των «αγορών», διάφορων οικονομικών κέντρων και συμφερόντων.

Στα προγράμματά τους, παρά τις διαφορές και όσο και αν τις ψάξεις, πουθενά δε θα βρεις την ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι οικογένειές μας τα τελευταία χρόνια, το πώς θα αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα της νεολαίας -παρά μόνο τη διαχείρισή τους- που τελικά τα μεγαλώνουν.

Γι' αυτό, είτε με κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, είτε με κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η επόμενη μέρα θα μας βρει με τα ίδια μεγάλα προβλήματα. Η λογική «ας φύγουν αυτοί και μετά βλέπουμε...» οδηγεί σε νέα αδιέξοδα, σε χαμένα χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση. Η αντιλαϊκή πολιτική δεν ανατρέπεται μέσα από εναλλαγή κυβερνήσεων που κινούνται στις ίδιες ράγες, της ΕΕ και της ανάκαμψης των κερδών των μονοπωλίων.

Αρκετά! Δεν τους χαρίζουμε τα χρόνια μας! Δεν πρέπει να πληρώσουμε τα ψέματα των κομμάτων της ΕΕ και του συστήματος. Επειδή στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν σωτήρες, παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας. Κρίνουμε με βάση τη ζωή μας. Με βάση τα σύγχρονα δικαιώματά μας που μας τα στερούν για να καλοπερνάνε μία χούφτα παράσιτα. Οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι εκμεταλλευτές.

Στις 26 Γενάρη, την επόμενη των εκλογών, πρέπει να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα, για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει. Από καλύτερες θέσεις να παλεύουμε για τις σύγχρονες ανάγκες μας στη μόρφωση, στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, συνολικά στη ζωή με δικαιώματα. Για να δυναμώσει η κοινή δράση ενάντια στον κοινό εχθρό: Τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις που τους στηρίζουν. Για να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία ρήξης και ανατροπής.

Γι' αυτό χρειαζόμαστε ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.

  • Γιατί το ΚΚΕ αποτελεί τη δύναμη που χωρίς ταλαντεύσεις και υποχωρήσεις μπαίνει μπροστά στους αγώνες του λαού και της νεολαίας, με συνέπεια για το δίκιο και τα δικαιώματα, για να οργανωθεί η αλληλεγγύη.
  • Γιατί ψηφίζεις ΚΚΕ και μένει ΚΚΕ. Η ψήφος δε μεταλλάσσεται. Δε θα μετατραπεί ούτε σε στήριξη στην ΕΕ, ούτε σε νταραβέρια με το ΣΕΒ και τους «εταίρους».
  • Γιατί το ΚΚΕ είναι εγγύηση. Δε δέχεται να γίνει το αγωνιστικό άλλοθι σε καμία αντιλαϊκή κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλισμού. Δε δέχεται να κάτσει στο σβέρκο του λαού για μερικές υπουργικές καρέκλες.
  • Γιατί με ισχυρό το ΚΚΕ δυναμώνει η ελπίδα. Γιατί το ΚΚΕ παλεύει για τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο: Να γίνει ο λαός αφέντης στον πλούτο που παράγει. Δυνατό ΚΚΕ, γιατί η ελπίδα είναι στο δρόμο της οργάνωσης, του αγώνα και της ανατροπής και όχι στο δρόμο της διαπραγμάτευσης και της υποταγής με αυτούς που έχουν ξεχαρβαλώσει τη ζωή της νεολαίας.
  • Γιατί το ΚΚΕ θα είναι δίπλα μας. Γι' αυτό την επόμενη μέρα: Δυνατό ΚΚΕ.

Ν.

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΚΝΕ
Το Σαββατοκύριακο η γιορτή για παιδιά και γονείς στον Περισσό

Το ερχόμενο Σάββατο και την Κυριακή, στις 3 και 4 Γενάρη 2015, στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Περισσό, θα γίνει για 5η συνεχόμενη χρονιά, γιορτή της ΚΝΕ για παιδιά. Εργαστήρια, παραστάσεις, αφηγήσεις παραμυθιών και πολύ χορός και τραγούδι εντάσσονται στο πρόγραμμα που με πολύ μεράκι έχει ετοιμαστεί από την ΚΝΕ.

Το αναλυτικό πρόγραμμα έχει ως εξής:

ΣΑΒΒΑΤΟ, 3 ΓΕΝΑΡΗ

17.30: Συλλογική κατασκευή - ζωγραφιά: «Φτιάχνουμε το δικό μας παραμύθι». Ενα μεγάλο λευκό χαρτί, μαρκαδόροι, μπογιές, χαρτονάκια, καλή συνεργασία και τα παιδιά θα ζωγραφίσουν τους εαυτούς τους και θα ξεδιπλώσουν αυτά που επιθυμούν για τα ίδια και για όλα τα παιδιά του κόσμου.

18.30: «Φτιάχνουμε τις ποδιές μας και... ΠΕΙΡΑΜΑτιζόμαστε». Εργαστήρι πειραμάτων. Με απλά υλικά τα παιδιά θα έρθουν σε επαφή με νόμους της Φυσικής και της Χημείας, με βασικές αρχές με τις οποίες λειτουργεί ο κόσμος γύρω μας.

19.30: «Μαγικό χριστουγεννιάτικο παραμύθι», παράσταση από την Ιρίνα Μπόικο. «Ενα κοριτσάκι ξεκινά ένα ταξίδι στο δάσος. Ολοι οι δώδεκα μήνες της χρονιάς θα εμφανιστούν στην ηρωίδα μας. Θα γίνουν φίλοι της και με την πολύτιμη βοήθεια των παιδιών - θεατών θα κάνουν το ταξίδι της αξέχαστο! Μια χαρούμενη, διαδραστική, αισιόδοξη παράσταση για παιδιά 2,5 - 6 ετών. Βασίζεται σε λαϊκό σλοβένικο παραμύθι».


ΚΥΡΙΑΚΗ, 4 ΓΕΝΑΡΗ

11.00: Κατασκευή φιγούρας Καραγκιόζη. Τα παιδιά θα φτιάξουν και θα γνωρίσουν τον Καραγκιόζη, τα Κολλητήρια, τον Χατζηαβάτη, το Νιόνιο, τον Μπάρμπα Γιώργο και άλλους ήρωες του Θεάτρου Σκιών υπό την καθοδήγηση του Γ. Ταρουνά, ο οποίος θα μιλήσει στα παιδιά και για την ιστορία του Καραγκιόζη.

Ακόμα, ομαδικό παιχνίδι: «Εχουμε μήνυμα». Τα παιδιά συναντούν ήρωες παλιών παραμυθιών και φτιάχνουν το δικό τους παραμύθι.

12.00: Διαδραστική αφήγηση παραμυθιού «Ο Καρυοθραύστης» από ομάδα της ΚΝΕ. «Ενα μαγικό ταξίδι προς τη χώρα της Φαντασίας. Στη διάρκεια του ταξιδιού, η Κλάρα κι ο Καρυοθραύστης περνούν από διάφορα ονειρικά μέρη. Από τη χώρα της Βασίλισσας του Χιονιού, στη χώρα των Γλυκών, που συναντούν τη Ζαχαρένια Νεράιδα και φτάνουν στη χώρα των Λουλουδιών».

12.30: Παράσταση Καραγκιόζη από το θίασο σκιών του Γ. Ταρουνά.

13.00: Πάρτι!

  • Σε όλη τη διάρκεια του διημέρου, θα υπάρχει εργαστήριο ζωγραφικής για τα πιο μικρά παιδιά και κατασκευή εορταστικού mobilο για να στολίσουν το δωμάτιό τους.
  • Επίσης, στο χώρο θα λειτουργούν και τις δυο μέρες βιβλιοπωλεία για μικρούς και μεγάλους με επιλεγμένους τίτλους βιβλίων.
Σε κλοιό προβλημάτων οι μαθητές της Κεφαλονιάς

Μιλούν στον «Ριζοσπάστη» μαθητές που βιώνουν τις συνέπειες μιας πολιτικής που δεν αντιμετώπισε τις συνέπειες της σεισμικής δραστηριότητας

Από συλλαλητήριο για την Παιδεία στην Κεφαλονιά
Από συλλαλητήριο για την Παιδεία στην Κεφαλονιά
Σε κοντέινερ αντί για σχολείο, άστεγοι και σε δεινή οικονομική θέση βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη μαθητές από την Κεφαλονιά. Ο σεισμός του περασμένου Φλεβάρη ήταν η αφορμή για να φανεί η γύμνια της πολιτικής που κλίνει τις λέξεις «ανταγωνιστικότητα» και «ανάπτυξη» σε όλες τις πτώσεις. Οταν πρόκειται για ικανοποίηση στοιχειωδών αναγκών αποδεικνύεται ότι πρόκειται για μια πολιτική που χαρίζει στο μεγάλο κεφάλαιο και καταδικάζει τις λαϊκές οικογένειες και τα παιδιά τους.

Σήμερα, ένα χρόνο σχεδόν μετά την έναρξη ουσιαστικά μιας πολύμηνης σεισμικής ακολουθίας, οι μαθητές της Κεφαλονιάς εξακολουθούν στο πλευρό της ΕΛΜΕ και άλλων φορέων να διεκδικούν τα αυτονόητα.

Ο Βασίλης και ο Αλέξανδρος είναι μέλη του 15μελούς του Γενικού Λυκείου Ληξουρίου και τους συναντήσαμε τη Δευτέρα 15 Δεκέμβρη στη διάρκεια του διαβήματος διαμαρτυρίας που έκαναν, μαζί με άλλους φορείς της Κεφαλονιάς, στη Βουλή, διεκδικώντας λύσεις στα προβλήματα των σχολείων.

Οι μαθητές περιγράφουν την κατάσταση που αντιμετωπίζουν όταν, μετά το σεισμό, το κτίριο που στέγαζε το ΓΕΛ Ληξουρίου, προβληματικό και πριν το σεισμό, κρίθηκε ακατάλληλο και το σχολείο μεταφέρθηκε σε προκάτ αίθουσες στην παραλία, στη θέση «Φύκια». Οι αίθουσες βρίσκονται εκτεθειμένες σε καιρικά φαινόμενα, χωρίς φυσική προστασία, όταν φυσάει το χτυπά η άμμος, όταν βρέχει η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Οπως μας λένε οι μαθητές, λόγω της υγρασίας έχουν παρουσιάσει ήδη φθορές, με αποτέλεσμα να κάνουν μάθημα σε σκουριασμένες «αίθουσες». Φυσικά, ούτε λόγος για εργαστήρια, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.λπ.

Το γεγονός ότι ο σεισμός των 6,1 Ρίχτερ έγινε την Κυριακή το μεσημέρι, ήταν, όπως λένε οι μαθητές, και ο λόγος που δεν θρηνήσαμε θύματα στα σχολεία, επισημαίνει ο Βασίλης.

Το κτιριακό δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές. Ακόμα και η πρόσβαση στο σχολείο είναι μετ' εμποδίων λόγω των καταστροφών που επέφερε η σεισμική δραστηριότητα στο οδικό δίκτυο.

Και αν η παραπάνω εικόνα, στην οποία προστίθενται και τα γενικότερα προβλήματα, όπως οι καθυστερήσεις στις τοποθετήσεις εκπαιδευτικών, συνιστά ένα κάθε άλλο παρά παιδαγωγικό περιβάλλον στο σχολείο, τα παιδιά του Ληξουρίου και άλλων περιοχών της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης έχουν να αντιμετωπίσουν την έκφραση μιας αντιλαϊκής πολιτικής και στο σπίτι.

Χωρίς σπίτι μαθητές και οι οικογένειές τους

Ο Βασίλης και ο Αλέξανδρος μας μιλούν για 600 οικογένειες που ξεσπιτώθηκαν μετά το σεισμό στην περιοχή της Παλικής και για συμμαθητές τους που ζουν τους τελευταίους δέκα μήνες σε δύσκολες συνθήκες μετά το σεισμό, 6-7 άτομα σε ένα δυάρι, άλλους που δεν είχαν ρεύμα. Μιλούν για οικογένειες που «οικονομικά έχουν καταστραφεί» μετά το σεισμό, που ούτε λόγος γίνεται για εξωσχολική βοήθεια στα παιδιά τους, τα οποία ωστόσο θα κληθούν να «ανταγωνιστούν» τους υπόλοιπους συμμαθητές τους για μία θέση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των πανελλαδικού τύπου εξετάσεων της «τράπεζας θεμάτων». Τονίζουν ότι όλοι οι μαθητές του νησιού έχουν πληγεί στον ένα ή τον άλλο βαθμό και υπάρχει ανάγκη αντισταθμιστικών μέτρων.

Οι μαθητές Λυκείων του νησιού μαζί με τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και άλλους φορείς διεκδικούν μέτρα στήριξης των σεισμόπληκτων μαθητών, όπως η εφαρμογή του μέτρου της ποσόστωσης του 0,5% για εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση μέχρι να αποφοιτήσει και η φετινή Β' Λυκείου. Απαιτούν να μη μείνει κανένας σεισμόπληκτος μαθητής χωρίς στέγη, ρεύμα, πόσιμο νερό, σίτιση. Να λειτουργήσουν ολοκληρωμένα τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε όλα τα σχολεία. Να πραγματοποιηθούν ουσιαστικοί έλεγχοι και να παρασχεθούν πιστοποιητικά καταλληλότητας σε όλα τα σχολεία. Να ανεγερθούν σύγχρονα ασφαλή σχολικά συγκροτήματα, να υπάρχει απρόσκοπτη πρόσβαση των μαθητών στον αθλητισμό - πολιτισμό. Παράλληλα οι μαθητές του Λυκείου Ληξουρίου συμμετείχαν στις πανελλαδικές μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική που υψώνει νέους φραγμούς στη μόρφωση, με τις συνέπειες που οι ίδιοι βιώνουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.

Το διάστημα αυτό, που φορείς της Κεφαλονιάς διεκδικούν τα αυτονόητα μέτρα ανακούφισης και αποκατάστασης της λειτουργίας και των σχολείων, οι μαθητές σχολείων του νησιού βρέθηκαν εκεί, στις συγκεντρώσεις, στις συσκέψεις, στο δρόμο της διεκδίκησης. Δίνοντας παράλληλα το «παρών» και στις κινητοποιήσεις ενάντια στο «νέο λύκειο» και την «τράπεζα θεμάτων».

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ
12 μέρες από τη ζωή του Αϊ - Βασίλη

Της Εύης Κοντόρα

Ο Αϊ - Βασίλης χάνει την Παραμονή των Χριστουγέννων! Το αντιλαμβάνεται κατόπιν εορτής, αλλά όταν πληροφορείται από τα ξωτικά του ότι κανένα γράμμα παιδιού με παραγγελίες δεν έφτασε ως εκεί, καταλαβαίνει ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από μια απλή αφηρημάδα. Κάτι πήγε στραβά και, δυστυχώς, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι τα παιδιά τον έχουν ξεχάσει ή ότι δεν χρειάζονται πια τα δώρα του... Εκτός κι αν τα γράμματα χάθηκαν στο δρόμο! Ο κόσμος των ανθρώπων βρίσκεται σε κρίση... Αλλά τι είδους κρίση είναι αυτή; Πόσο επηρεάζει τη ζωή μικρών και μεγάλων και τι σχέση έχει με τον Αϊ - Βασίλη και με τα χαμένα γράμματα;

«NON OMNIS MORIAR»
Ενα σημαντικό ντοκιμαντέρ για την απεργία στην «Ελληνική Χαλυβουργία»

Μιλά στο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» η σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ Θεοδοσία Γραμματικού. Από τις 8 Γενάρη θα προβάλλεται στους κινηματογράφους ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema και ΣΤΟΥΝΤΙΟ new star art cinema

Μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί. «NON OMNIS MORIAR», λατινική έκφραση, από τις Ωδές του Οράτιου. `Η αλλιώς δε θα πεθάνω ολόκληρος, με την έννοια τού «κάτι θα μείνει από μένα»... κάτι σαν μαγιά, μια αδιαπραγμάτευτη παρακαταθήκη για τους αυριανούς εργατικούς αγώνες...

9 μήνες απεργία, 9 μήνες καταγραφής. Νοέμβρης 2011, Εργοστάσιο Ελληνικής Χαλυβουργίας, ο ήχος των μηχανών μπλέκεται με τις έντονες συζητήσεις των εργατών. Απολύσεις. Οι μηχανές παγώνουν και οι χαλυβουργοί μαζεύονται για τη γενική τους συνέλευση. Δύο προτάσεις τίθενται. Απολύσεις ή πενθήμερο πεντάωρο με μείωση των αποδοχών. Επιλέγουν. Τίποτα από τα δύο και αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία.

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ συζήτησε με την σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ, Θεοδοσία Γραμματικού, γι' αυτήν τη δουλειά που θα προβάλλεται από τις 8 Γενάρη στους κινηματογράφους ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema και ΣΤΟΥΝΤΙΟ new star art cinema.

-- Τι ήταν αυτό που σας κέρδισε στον αγώνα των χαλυβουργών και σας ενέπνευσε στο να δημιουργήσετε αυτό το ντοκιμαντέρ;

-- Η απεργία των χαλυβουργών μην ξεχνάμε ότι εκδηλώθηκε σε ένα κομβικό σημείο της οικονομικής κρίσης και ως συνέχεια των πολύμορφων αντιδράσεων που συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία από το 2010. Και μπορεί να ξεκίνησε με αφορμή τις απολύσεις που έγιναν στο εργοστάσιο της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» και τα εκβιαστικά διλήμματα της εργοδοσίας, αλλά στην πορεία της απεργίας μπήκε ξεκάθαρα στο επίκεντρό της η γενικότερη πάλη του λαού, σε μια εποχή μάλιστα οξύτατης κρίσης και έντασης της ανεργίας και της εκμετάλλευσης.


Από τη μια, το αφεντικό τους, ο Μάνεσης και το κράτος και από την άλλη οι πεισμωμένοι χαλυβουργοί, οι οικογένειές τους και η τεράστια αλληλεγγύη που δέχτηκαν από την Ελλάδα και παγκοσμίως. Οτι κράτησε εννέα μήνες από μόνο του είναι πολύ σημαντικό και πρωτοφανές.

Ενιωσα την ανάγκη ότι αυτή η ιστορία αυτού του αγώνα πρέπει να ειπωθεί και ο κόσμος να μάθει τι ουσιαστικά διαδραματίστηκε σ' αυτήν την απεργία. Και όταν λέω διαδραματίστηκε δεν εννοώ μόνο τη δράση αυτής της απεργίας, αλλά τα βαθύτερα ζητήματα που διακυβεύονταν μέσα από αυτή.

-- Ποιες είναι οι συνθήκες παραγωγής. Τι συναντήσατε, όσον αφορά τη χρηματοδότηση, τη διαδικασία των γυρισμάτων κ.λπ.

-- Οι παραγωγές της κολεκτίβας «Λοκομοτίβα» είναι ανεξάρτητες. Και όταν λέω ανεξάρτητες εννοώ ότι γίνονται πραγματικά από το υστέρημά μας και με τη βοήθεια συνοδοιπόρων και φίλων σ' αυτήν την προσπάθειά μας.

Η ταινία έγινε με πολύ κόπο και προσπάθεια και αυτός ήταν και ένας λόγος που άργησε να τελειώσει. Η όλη καταγραφή της απεργίας έγινε με αρκετό τρέξιμο και μεράκι, αφού παράλληλα έπρεπε να ψάχνω δουλειά.

Καταφύγαμε στο indiegogo, για να καλύψουμε κομμάτι εξόδων της παραγωγής και από εκεί βρέθηκαν λίγοι που μας βοήθησαν. Στην προσπάθειά μας αυτή βοήθησε και η ΜΚΟ «Αποστόλης Μπερδεμπές», η οποία έχει κάνει και την παραγωγή της ταινίας «Ταξισυνειδησία».


Η ταινία ουσιαστικά τελείωσε με τη βοήθεια αυτών των ανθρώπων, από το υστέρημά μας και από την καλή διάθεση φίλων και γνωστών και τους ευχαριστώ πολύ γι' αυτό.

-- Πείτε μας κάποια πράγματα παραπάνω για την κολεκτίβα «Λοκομοτίβα».

-- Η κινηματογραφική κολεκτίβα «Λοκομοτίβα» δημιουργήθηκε το 2011, από μια παρέα κινηματογραφιστών, που αποτελείται από τους Σήφη Στάμου, Κώστα Σταματόπουλο, Θεοδοσία Γραμματικού και Χρήστο Γιάννου και στην πορεία συναντήθηκε και με άλλους δημιουργούς, οι οποίοι είχαν τις ίδιες αγωνίες και ήθελαν έναν κινηματογράφο που να απαντά στις αγωνίες τους, δηλαδή στο πώς θα χειραφετηθεί η τάξη μας από το φόβο και την καταπίεση, ειδικά σήμερα που ξεδιπλώνεται μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις του κεφαλαίου εναντίον της. Η πρώτη ταινία της κολεκτίβα είναι το «Μάθε εργάτη πώς» (2011) εμπνευσμένη από το έργο του Πολ Λαφάργκ «Η θρησκεία του κεφαλαίου». Ακολουθούν άλλες τρεις παραγωγές μαζί με το «Non omnis Moriar» και σε λίγο καιρό τελειώνει και η ταινία μικρού μήκους «Οι παλαιστές», με τη βοήθεια του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου, μια ταινία για δύο φίλους που εκτίουν τη θητεία τους στη Μακρόνησο.

-- Παίρνοντας και ως αφορμή τα όσα μας είπατε παραπάνω. Πού βρίσκεται η θέση του καλλιτέχνη; Με ποιους πρέπει να συστρατευθεί με το έργο του;

-- Ο κάθε άνθρωπος, ο κάθε καλλιτέχνης αντιλαμβάνεται την αλήθεια ανάλογα με διάφορες κοινωνικοϊστορικές παραμέτρους. Ο καλλιτέχνης έχοντας τα εργαλεία να αποτυπώσει την αλήθεια και να τη μεταδώσει στην κοινωνία που ζει θα πρέπει να επιλέγει να την εκφράσει μέσα από το έργο του.

Ο καλλιτέχνης πρέπει να συστρατευθεί με την αλήθεια. Την ιστορικά χρήσιμη αλήθεια. Αυτήν που βοηθάει τα πλατιά τμήματα του λαού να καταλάβουν τη θέση τους και τους ανοίγει δρόμο να δράσουν για να εξανθρωπίσουν τη ζωή τους.

ΜΟΝΑΔΕΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΚΑΝΑ
Φαρμακευτική καταστολή και με τη βούλα

Eurokinissi

Πατώντας στην αναγωγή του κοινωνικοοικονομικού προβλήματος της τοξικοεξάρτησης και στη διόλου τυχαία ιατρικοποίησή του -δηλαδή τη μετατόπιση των αιτιών της στο ιατρικό και ψυχολογικό επίπεδο-, το 2011, η κυβέρνηση, με υπουργό Υγείας τότε τον Α. Λοβέρδο, είχε ανακοινώσει τη μεταφορά των μονάδων του ΟΚΑΝΑ στα νοσοκομεία, βαφτίζοντας τις μέχρι τότε μονάδες χορήγησης υποκατάστατων, «μονάδες φαρμακευτικής υποστήριξης του ΟΚΑΝΑ». Το εγχείρημα στήριξαν με μια φωνή όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, με τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Τ. Κουράκη, να δηλώνει την πρόθεση συμβολής του κόμματός του για να υλοποιηθεί το εγχείρημα και την ανάγκη «να πειστεί η κοινωνία για την ορθότητα να μπει ο ΟΚΑΝΑ στα νοσοκομεία». Το βουλευτή της ΝΔ Θ. Γιαννόπουλο να κάνει λόγο για «αγκυλώσεις της επιστημονικής κοινότητας» και το δήμαρχο Αθηναίων Γ. Καμίνη (στηρίχθηκε από ΔΗΜΑΡ, Οικολόγους Πράσινους κι ένα συνονθύλευμα νεοφιλελεύθερων κινήσεων) να μιλάει για «πατριωτικό καθήκον να μοιραστούν όλοι το βάρος».

Ολα τα παραπάνω ειπώθηκαν καμουφλαρισμένα με τη μάσκα της «ανθρωπιάς», πίσω από την οποία κρύβονται η βαρβαρότητα απέναντι στους χρήστες ναρκωτικών και η πρόθεση από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ να συντηρηθεί το πρόβλημα της εξάρτησης, μακριά όμως από τη βιτρίνα των αστικών κέντρων, ώστε «να μην προκαλείται ζημιά στον τουρισμό και την επιχειρηματική δραστηριότητα». Λίγους μήνες μετά, η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ κυκλοφορεί έντυπο φυλλάδιο με 11 ερωταπαντήσεις και τίτλο «Θεραπευτικά Προγράμματα Φαρμακευτικής Αντιμετώπισης της Εξάρτησης» -επιβεβαιώνοντας τον προσανατολισμό τους στην αμιγώς φαρμακευτική καταστολή-, το οποίο διανέμει σε τοπικές κοινωνίες προκειμένου να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις από το παραπάνω εγχείρημα.

Μόλις τρία χρόνια μετά και «ο βασιλιάς είναι γυμνός»

Αποκαλυπτική είναι η απάντηση για το τι θεωρείται θεραπεία: «Είναι αποτελεσματική η θεραπεία για τα εξαρτημένα άτομα; Θα πρέπει, πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, να ορίσουμε τι εννοούμε θεραπεία (...) Η θεραπεία δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την ίαση»... αναφέρεται χαρακτηριστικά. Παρακάτω γίνεται λόγος για «μελέτες», σύμφωνα με τις οποίες «ο βαθμός και τα ποσοστά επιτυχίας της θεραπευτικής αντιμετώπισης των εξαρτημένων ατόμων είναι παρόμοια με εκείνα της θεραπείας άλλων ασθενειών, όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, το άσθμα, ο καρκίνος». Δηλαδή, σύμφωνα με την πολιτική που υπερασπίζονται όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, η τοξικοεξάρτηση είναι μια νόσος ανίατη! Δηλαδή, τα κοινωνικοοικονομικά αίτια του προβλήματος συσκοτίζονται και μετατίθενται από το κοινωνικό στο ιατρικό επίπεδο.

«Η θεραπεία μπορεί να μειώσει τη χρήση ναρκωτικών κατά περίπου 40-60%» είναι η «θεραπευτική» προσέγγιση του ΟΚΑΝΑ. Ακόμη κι αυτή όμως καταρρέει. Σύμφωνα με στοιχεία από πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ προσέγγισης χρηστών στο δρόμο: Το 36,9% δηλώνει πως λαμβάνει «θεραπεία» για τη χρήση ουσιών σε κάποιο πρόγραμμα. Απ' αυτούς, το... 91,5% δηλώνει τον ΟΚΑΝΑ (67,9% σε πρόγραμμα υποκατάστασης με βουπρενορφίνη και το 30% σε πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης). Τον τελευταίο μήνα, οι επικρατέστερες ουσίες τις οποίες έκαναν χρήση είναι ηρωίνη, σίσα (το γνωστό επικίνδυνο «ναρκωτικό των εξαθλιωμένων» που έπεσε στις πιάτσες πριν από 3 χρόνια) και κάνναβη. Οχι μόνο δε μειώνεται η χρήση ναρκωτικών, αλλά γίνεται παράλληλη χρήση και ο ΟΚΑΝΑ -ο επίσημος φορέας για την υλοποίηση της αντιναρκωτικής πολιτικής στη χώρα μας- έχει μετατραπεί σε επίσημο ντίλερ κρατικής πρέζας.

«Μήπως στην πραγματικότητα τα φάρμακα υποκατάστασης αντικαθιστούν μια μορφή τοξικομανίας με μια άλλη; Αυτό δεν είναι αλήθεια», λέει το φυλλάδιο. Η αλήθεια είναι ότι το κύριο χαρακτηριστικό των προγραμμάτων του ΟΚΑΝΑ είναι η χορήγηση οπιοειδών ουσιών (μεθαδόνη και βουπρενορφίνη), οι οποίες επιδρούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλούν εξάρτηση, όπως και τα υπόλοιπα ναρκωτικά.

Στο όνομα των δικαιωμάτων των εξαρτημένων και της λίστας αναμονής στα προγράμματα φαρμακευτικής καταστολής, θεωρείται σκόπιμη «η δημιουργία μονάδων υποκατάστασης σε χώρους νοσοκομείων». Σήμερα, τα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ μέσα στα νοσοκομεία λειτουργούν με 50% λιγότερο επιστημονικό προσωπικό, δίπλα σε νεκροτομεία και χώρους σκουπιδιών, χωρίς αντιδραστήρια και αναλώσιμα.

Στην πραγματικότητα, στο συγκεκριμένο φυλλάδιο που διανέμεται μέχρι και σήμερα, αναπαράγεται μέρος της προπαγάνδας της ΕΕ για το ζήτημα της τοξικοεξάρτησης. Κι όλα τα κόμματα, με εξαίρεση το ΚΚΕ, υπερασπίζονται ομόφωνα τη ραχοκοκαλιά της ευρωενωσιακής «αντιναρκωτικής» πολιτικής, η οποία πριμοδοτεί τη «μείωση της βλάβης». Ενα αντιεπιστημονικό και αντιδραστικό ιδεολόγημα, το οποίο έρχεται να καταργήσει στην πραγματικότητα το δικαίωμα χιλιάδων νέων στη ζωή, στην απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη. Ερχεται να εγκαθιδρύσει και να ενισχύσει τον κοινωνικό έλεγχο σε στρατιές νόμιμων και μόνιμων εξαρτημένων νέων, καθώς η χρήση και η εξάρτηση ακρωτηριάζουν τη δυνατότητά τους να γνωρίσουν τη θέση τους μέσα στην κοινωνία και να δράσουν συνειδητά, αγωνιστικά για τη ζωή, να γίνουν κομμάτι της Ιστορίας στην πάλη για μια κοινωνία ελεύθερη.

Η πολιτική της ΕΕ για τα ναρκωτικά

Η ΕΕ προσδιορίζει την τοξικοεξάρτηση ως ιατρικό κυρίως πρόβλημα, δηλαδή μετατοπίζει το πρόβλημα από το κοινωνικό στο ιατρικό, ψυχολογικό επίπεδο, συσκοτίζοντας με αυτό τον τρόπο τις αιτίες που το παράγουν και το αναπαράγουν. Ο στρατηγικός της στόχος είναι η εφαρμογή της αντιαπαγορευτικής πολιτικής στα κράτη - μέλη, δηλαδή της νομιμοποίησης της χρήσης ναρκωτικών. Βασικός της στόχος είναι η πριμοδότηση προγραμμάτων μείωσης της βλάβης, μέσω των οποίων επιχειρείται με πυροσβεστικό τρόπο να μειωθούν οι συνέπειες από τη χρήση. Η Συνθήκη του Αμστερνταμ, στο άρθρο 152, αναφέρει: «Η Κοινότητα συμπληρώνει τη δράση των κρατών - μελών για τη μείωση της βλάβης που προκαλούν στην υγεία τα ναρκωτικά». Αυτά τα προγράμματα έχουν αποδειχθεί παγκοσμίως αναποτελεσματικά να περιορίσουν την έκταση του προβλήματος. Ταυτόχρονα, η ΕΕ συνειδητά ταυτίζει την πρόληψη με την ενημέρωση, προκειμένου να αποκρύψει ότι πρόληψη σημαίνει μέτρα για ζωή με δικαιώματα στην Υγεία, την Παιδεία, στην εργασία, στον πολιτισμό, τον αθλητισμό κ.α.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν προχωρήσει μεθοδικά την υλοποίηση της στρατηγικής της ΕΕ. Υπονομεύουν κάθε προσπάθεια πρόληψης, με τα Κέντρα Πρόληψης να κρατούνται ζωντανά χάρη στους αδιάκοπους αγώνες των εργαζομένων τους πάνω από μια δεκαετία. Τα «στεγνά» προγράμματα ασφυκτιούν οικονομικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει τη στρατηγική της ΕΕ στην Ευρωβουλή, οι θέσεις του κάνουν λόγο για πλήρη απελευθέρωση των ναρκωτικών, αποποινικοποίηση της χρήσης, συνταγογράφηση υποκατάστατων μέχρι και χορήγηση ηρωίνης από τα δημόσια νοσοκομεία.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ