Παπαγεωργίου Βασίλης

έφτασε,

αγαπητοί μου, πάλι

και ο λαός

χαρούμενος

γιορτές στήνει

και ψάλλει,

γιατί ελπίζει

ο φουκαράς

πως, έστω και εν μέρει,

ο νέος χρόνος,

σίγουρα, κάτι

καλό θα φέρει.

Ετσι πιστεύει,

άλλωστε,

ο κόσμος επί έτη,

ελπίδες και οράματα

στο νέον αποθέτει

και όταν διαψεύδεται

οικτρά

απ' το «σωτήρα»

ανοίγει

τα δυο χέρια του

και μούντζες

ρίχνει, βίρα!

Με άλλα λόγια

δηλαδή, ο κόσμος

με τους χρόνους

κάνει τα ίδια

κι όμοια

με τους ταγούς

- βαρόνους.

Τον έναν διώχνει

απ' την Αρχή

τον άλλο φέρνει

...Βούδα

κι από το λύκο

σώζεται

και πέφτει

στην αρκούδα!

Καινούριος

χρόνος έφτασε

αγαπητοί μου πάλι,

αλλά κι αυτός

να ξέρετε

για το λαό - χαμάλη

σαν τον παλιό

ίδια... σκατά

έχει μες στο τσουβάλι!

Πάει η δραχμή

τελείωσε, τα τίναξε

και τέρμα

και τώρα σκούρα

θα τα βρω

με το καινούριο

κέρμα.

Δε θα 'ναι εύκολο

να βρω

- θα πάθω φίλοι

πλάκα -

σε τι «ευρώ»

θ' αντιστοιχεί

η κάθε τους

η τράκα,

πόσα ευρώ

απ' τους κόπους μου

τ' αφεντικό

θα βγάζει,

πόσα «ευρώ»

ο χοντρέμπορας

στα ίσια

θα μου αρπάζει,

πόσα «ευρώ»

το «λάδωμα»

θα πάει

και το μπαξίσι

και πόσο

η κλίκα σε «ευρώ»

τη χώρα

θα πουλήσει!

Σκούρα σας λέω

τα πράγματα,

γιατί με τη δραχμούλα

ήξερα πόσα ακριβώς

μου κόστιζε

η ζούλα,

ενώ με τούτο

το «ευρώ»

- για κοίτα

τι μου κάνουν -

δε θα μπορώ,

μωρέ, να βρω

πότε

θα με ξεκάνουν!

Πάει η δραχμή

την έφαγε εχτές

η «ενωμένη»

κι από αυτή

την αλλαγή

εμείς πάλι χαμένοι,

Παπαγεωργίου Βασίλης

μας έμενε,

ούτε «ευρώ»

θα μένει.

Οπως κι αν λεν

το νόμισμα,

όπως κι αν λεν

το χρήμα,

πάντα ταπί

και άφραγκος

θα 'ναι ο λαός

το θύμα!

Αγριοκαίρι

κι ο λαός

παγώνει, τουρτουρίζει

κι η ...γρίπη

του «εκσυγχρονισμού»

συνάμα

τον θερίζει,

εργάτες

και υπάλληλους

η «ίωση» προσβάλλει

και σέρνονται

στα πόδια τους

κι έχουνε

μαύρο χάλι,

ενώ μένουν

ανέγγιχτοι

του τόπου

οι μεγάλοι.

«Τι σκατογρίπη

είν' αυτή»,

ο κόσμος ξεφωνίζει,

«όπου εμάς

τους ταπεινούς

σαν μύγες

μας θερίζει

και τους τρανούς

τους άρχοντες

καθόλου

δεν αγγίζει;».

- Τι ψάχνεις,

έρμε μου λαέ,

δεν ξέρεις,

δε γνωρίζεις,

όταν τους «μπλε»

και το ΠΑΣΟΚ

πηγαίνεις

και ψηφίζεις

η ταξική επάνω σου

θα πέφτει

επιδημία,

αυτή που θάβει

ζωντανούς

όσους δεν έχουν

μία!

Μήνας

της επανάστασης

της 25 Μάρτη,

τους Τούρκους

τότε έδιωξες,

μπράβο λαέ

αντάρτη,

μ' αγάδες ντόπιους

έβαλες,

κακόμοιρε,

στην πλάτη.

Κι από ραγιάς

που ήσουνα

ραγιάς είσαι

και τώρα

και βιλαέτι

των τρανών

παρέμεινε

η χώρα.

Και τρίζουνε

τα κόκαλα

του Φλέσσα

του Μιαούλη

που πάλι αφέντες

σου ρουφάν

καημένε

το μεδούλι,

κι αμέρωτη

είναι η ψυχή

του γέρο Μακρυγιάννη

που η Ελλάς

η «ελεύθερη»

ίδια είναι

με χάνι,

κι ό,τι γουστάρουνε

σ' αυτή

κάνουν

οι Αμερικάνοι!

Μήνας

της επανάστασης

και της ελευθερίας,

εμπρός λαέ,

στα βήματα

εκείνης της πορείας,

ο αγώνας

δεν τελείωσε,

έχει συνέχεια

η πάλη,

κοίτα εκείνοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

σου δίνουν

τη σκυτάλη

ν' αγωνιστείς

με δύναμη

για μια Ελλάδα

άλλη...

Απρίλης

κι η φτωχολογιά

στο Γολγοθά

ανεβαίνει

έχει στον ώμο

την ΟΝΕ

κι αγκομαχάει

η καημένη,

άρχοντες

μπαγαπόντηδες

για σταύρωση

την πάνε,

και καθ' οδόν

τη δέρνουνε,

με «μέτρα»

τη χτυπάνε

και της τρυπάνε

τα πλευρά

οι σταυρωτές

με κέντες,

φτωχολογιά

προσφέρεσαι

θυσία

στους αφέντες!

Αχ φουκαριάρη μου

λαέ,

άλλα σού 'λεγαν

άλλα,

στην «ενωμένη»

σού 'ταζαν

θα τρως μέλι

και γάλα

και τώρα κοίτα,

δύστυχε,

σε πάνε

για κρεμάλα!

Αχ φουκαριάρη μου

λαέ,

πάρτο πλέον

χαμπάρι

στην «ενωμένη»

σ' έβαλαν

να κάνεις

το γομάρι,

για λίγους είναι

τα καλά

λαέ,

της «ευρωζώνης»

εσύ τα βάρη

μοναχά

σαν όνος

θα σηκώνεις,

εσύ

τα ...κερατιάτικα

καημένε

θα πληρώνεις!

Τα «γκάλοπ» πάνε

σύννεφο,

πολλές

δημοσκοπήσεις

«πες μας, λαέ

στις εκλογές

τι τάχα

θα ψηφίσεις,

σε ποιο

από τα κόμματα

προτίμηση θα δείξεις

πες μας, αν θέλεις

ακριβώς,

τι πρόκειται

τα ρίξεις;».

- Στο μεν ΠΑΣΟΚ

που κυβερνά

και μ' έχει κάνει

Παπαγεωργίου Βασίλης

το πήρα ήδη

απόφαση, θα ρίξω

...μούντζα σκέτη!

Για τη ΝΔ,

τι να σας πω,

ως τη στιγμή ετούτη

δεν ξέρω αν ρίξω

...δέκα αυγά

ή μόνο ένα γιαούρτι!

- Και για τον

Αβραμόπουλο

τι σκέφτεσαι,

για μίλα...

- Δυο είχαμ'

ίδιους κι όμοιους

και τρίτωσε

η ξεφτίλα!

- Και για το «Συν»,

πριν κλείσουμε,

για πες μας

δύο λόγια...

- Προηγουμένως

μίλησα

για τα Δεξιά

τα σόγια,

σ' αυτά που ανήκει

και ο «Συν»

κι ας κάνει

το λαμόγια!

Λίγο πριν φύγει

η άνοιξη

και μπει

το καλοκαίρι

τελειώνει

ο «διάλογος»

που στήσαν

οι «εταίροι»

και στις συντάξεις

συμφωνούν

να μπει γερό

«μαχαίρι».

Κι ανακοινώνουνε

ευθύς

οι σούπερ

τρακαδόροι

ότι ισχύουν

εφεξής

οι κάτωθι

οι όροι:

«Μόνο όποιος κλείνει

στη δουλιά

σαράντα πέντε

έτη,

μόνον αυτός πια

θα μπορεί

"χαρτιά"

να καταθέτει

για ν' αποκτήσει

ο "τυχερός"

μια σύνταξη

...επαίτη»!

- Μα, τόσα χρόνια

δούλευα

και πλήρωσα

έναν τόνο

και σύνταξη

μου δίνετε

τρεις και εξήντα

μόνο;

- Τι λες βρε σκλάβε

κι είλωτα,

παρία

και κολίγα

αντί να πεις

κι «ευχαριστώ»

μας λες

πως είναι λίγα;

Να ξέρεις είσαι

τυχερός

μεγάλος,

φουκαράκο,

που θ' αποκτήσεις

σύνταξη

έστω και πριν

το ...λάκκο,

γιατί αμέτρητοι

είν' αυτοί

που με το νέο

νόμο

δε θ' αποκτήσουν

σύνταξη,

θα πεταχτούν

στο δρόμο.

- Καλά γι' αυτούς

τους άτυχους

καθόλου

δε σας μέλει;

- Οχι ας ψοφήσουν

όλοι τους

σαν σκύλοι

στο αμπέλι

κι όποιος δε θέλει

σα σκυλί

τα πόδια

να τινάξει

ας πάει

στις «ασφαλιστικές»

Παπαγεωργίου Βασίλης

για να τα «στάξει»

και τελικά

σαν σύνταξη

μια ...μούντζα

να εισπράξει!

Πράσινος

ήλιος πυρπολεί

τη χώρα

σαν καμίνι

και ο κοσμάκης

ψήνεται,

λιποθυμάει

και σβήνει

και φάσκελα

ο άτυχος

στον εαυτό του

δίνει,

γιατί αυτός

ανέβασε

τον ήλιο

εκεί πάνω,

τον ήλιο

τον πυρπολητή

τον κλέφτη

και τον πλάνο.

Πράσινος

ήλιος πυρπολεί

τον κόσμο

και τον λιώνει,

κάθε ακτίνα του

φωτιά

(πείνα, ανεργία

«ζώνη»)

και ο λαός

που καίγεται

τον όρκο αυτόν

υψώνει:

«Α, βρωμοήλιε

πρόστυχε,

μυαλό πια

έχω βάλει

κι όταν

θα έρθει η στιγμή

για να ψηφίσω

πάλι,

το προτιμώ

να καταπιώ

κάρβουνα

αναμμένα,

παρά να βγάλω

κερατά

άλλη φορά

εσένα»!

Γιορτές παντού

πολιτισμού,

παντού

και μια φιέστα

και στο «εθνικό» μας

«θέατρο»

άστα, που λεν

και χέστα

ζογκλέρ

και χατζηαβάτηδες

δίνουν εκεί

τα ρέστα.

Να, καταρχήν

επί σκηνής

πληθώρα μαριονέτες

που παριστάνουν

σοβαρά

πως είναι τάχα

ηγέτες,

μιλούν, κινούνται,

εκφράζονται,

οργίζονται

γελάνε,

μα ό,τι

και να κάνουνε

οι «πίσω»

τους κουνάνε!

Αυτοί εκεί

στο παραβάν

τραβούν

το κάθε νήμα,

οι μαριονέτες

μόνες τους

δεν κάνουν

ούτε βήμα

κι όμως

τις «κούκλες»

ο λαός βγάζει

πάντα, το θύμα!

Να, παραπέρα,

επί σκηνής

κι άλλες καρικατούρες

κάτι ...τοτοί

κι άλλοι «μικροί»

σωστές

ανεμοδούρες,

βγαίνουν κι αυτοί

προ του κοινού,

αλλά ο κόσμος,

δείτε,

άλλο συγκρότημα

ζητά

κι ακούς

«Αγαμοι θύται»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

επίθεση

μες στην καρδιά

των ΗΠΑ

και ευκαιρία

απρόσμενη

για τον αισχρό

το «Γύπα»

να εξαπολύσει

πόλεμο

και άμαχους

να σφάξει,

χώρες και κράτη

και λαούς

έτσι για να τρομάξει

και να επιβάλει

όπου Γης

τη «νέα» του

την «τάξη».

Κι αρχίζουν

πρώτα την Καμπούλ

οι ΗΠΑ

να χτυπάνε

και τ' αεροπλάνα

πύραυλους

και ...φαγητά

πετάνε

οι πεινασμένοι

Αφγανοί τάχα

για να τα φάνε!

Κι ο κόσμος

βλέπει τη σφαγή,

το αίμα, την οδύνη

και την αισχρή

παράσταση

που η «νέα τάξη»

δίνει

και λέει

«κάτω ο πόλεμος

κι οι γκάνγκστερς

θεατρίνοι».

Βλέπουνε πλέον

οι λαοί

ποιους έχουν

στο κεφάλι,

λήσταρχοι, σφάχτες

φοβεροί

του κόσμου

οι «μεγάλοι»...

Τα κέρδη

τα αμύθητα,

του πλούτου

το κυνήγι

το μέτρο

κάθε πράξης τους

ο πήχης

και το ζύγι,

εκεί έχουν

τη σκέψη τους

και τ' άπληστό τους

βλέμμα,

παράς

να συσσωρεύεται

κι ας είναι

μες στο αίμα!

Τα δισ. και τρισ.

δολάρια

ο στόχος τους

ο μόνος

και μέσον

οτιδήποτε,

ακόμη και ο φόνος

κι αθώους

εξοντώνουνε

σε όλον τον πλανήτη,

γι' αυτούς

η ανθρώπινη ζωή

φτηνή είναι

σαν τσίτι!

Το Αφγανιστάν

το κούρσεψαν

οι γκάνγκστερς

οι μεγάλοι

και τώρα στόχο

το Ιράκ

και άλλους

έχουν βάλει.

Ετοιμοι είναι

τώρα αλλού

ν' αρχίσουν

το μαχαίρι

και πάλι πίσω

απ' τους σφαγείς

οι Ευρωπαίοι

«εταίροι»,

ο Σρέντερ

κι άλλοι «αρχηγοί»

και το δικό μας

πιόνι,

που μόλις πάρει

διαταγή,

ευθύς στα δυο

διπλώνει

και προσκυνάει

ως τη γη

τον κάθε μας

«προστάτη»

στο σκύψιμο

ως και

το Χατζηαβάτη!

Να τη, λοιπόν

και η Ελλάς

κι αυτή πλάτη

να βάζει

στη «νέα τάξη»

που σφαγές

καινούριες

ετοιμάζει.

Με την κραυγή

την ιαχή

«ανήκομεν

στη Δύση»

έτοιμη είναι

η Ελλάς

στο βούρκο

να πηδήσει

κι ως το λαιμό

μες στο σκατό

κι αυτή

να κολυμπήσει!

Με πρόσχημα

το «χτύπημα»

και την

τρομοκρατία,

φόβος απλώνεται

παντού

από την αλητεία,

νόμοι - αλυσίδες

φτιάχνονται,

νόμοι μαύροι

σαν πίσσα

κι απανταχού

την εργατιά

την κυνηγούν

με λύσσα

για να την κάνουν

όνειρα να σβήσει

και ελπίδες

και να δεχτεί

να σκλαβωθεί

στις νέες

αλυσίδες.

Ο κόσμος όλος

στα δεσμά

πισθάγκωνα

δεμένος

απ' τους αφέντες

τους αισχρούς

απ' των φιδιών

το γένος

κι η Γη γυρίζει

σε παλιούς καταραμένους

χρόνους

τότε που σκλάβους

είχαμε

κι αφεντικά

βαρόνους.

Παντού βαριά

καταστολή

κι ο τρόμος

βασιλεύει,

δημοκρατία

στα χαρτιά

και στην ουσία

χλεύη,

μα η εργατιά

αντιστέκεται,

το φασισμό

παλεύει,

δίνει αγώνα

δυνατό

δε σκύβει

το κεφάλι,

στης «νέας τάξης»

το σακί

δεν μπαίνει,

στο τσουβάλι!

Ετσι κάπως

συνέβησαν

τα γεγονότα

πέρσι,

αλλά και τούτη

η χρονιά

το ίδιο θα 'ναι

«φέσι»,

γιατί

πώς είναι δυνατό

η τύχη μας

ν' αλλάξει

όσο στον κόσμο

κυβερνά

η σκρόφα

«νέα τάξη»,

γιατί

πώς είναι δυνατό

άλλο να γίνει

κάτι

όταν τους «μπλε»

και «πράσινους»

αλλάζουμε

στην πλάτη

και χρόνια

τώρα οι μωροί

δεν πήραμε

χαμπάρι

πως ό,τι είναι

τα ...«σκατά»

είναι, βρε

και το «φτυάρι»!

Μυαλό, λοιπόν,

ας βάλουμε

στο άδειο μας

κεφάλι

να μη μας «τρων»

την ψήφο μας

οι γδάρτες

οι μεγάλοι

κι έπειτα

ας αρχίσουμε

δυναμικούς

αγώνες,

οι αλλαγές

δεν έρχονται

έτσι απ' τις

πολυθρόνες.

Αν οι λαοί

στους δρόμους

βγουν, παντού,

σαν την πλημμύρα,

ε, τότε

είναι σίγουρο

πως άλλη θα 'χουν

μοίρα,

με άλλα λόγια

δηλαδή,

«Μέτωπο», αγώνας,

πάλη

για να αρχίσει

λίγο φως

στο σκότος

να προβάλει!

Καλή χρονιά σε όλους