Μπορεί ο Τραμπ να πανηγυρίζει για τον επενδυτικό οργασμό απ' όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση, το βέβαιο είναι όμως ότι η αμερικανική οικονομία δεν περνάει την καλύτερη περίοδο και ότι η πραγματική κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ' αυτή που εξωραϊσμένα παρουσιάζει η κυβερνητική προπαγάνδα. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία για την απώλεια θέσεων εργασίας. Από τις αρχές του έτους έχουν καταγραφεί 1,17 εκατομμύρια απολύσεις, καθιστώντας το 2025 μία από τις χειρότερες χρονιές μετά την πανδημία. Τον Νοέμβρη, μάλιστα, οι απολύσεις αυξήθηκαν κατά 24% σε σχέση με πέρυσι, με τις τηλεπικοινωνίες και την τεχνολογία να πλήττονται περισσότερο. Την ίδια ώρα ο ρυθμός των προσλήψεων επιβραδύνεται, με λιγότερες από 500.000 νέες θέσεις εργασίας έως τον Νοέμβρη, που είναι ο χαμηλότερος αριθμός μετά το 2010. Ενα ακόμα στοιχείο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι τουλάχιστον 687 μεγάλες αμερικανικές εταιρείες υπέβαλαν αίτηση πτώχευσης το 2024, 8% περισσότερες σε σχέση με το 2023, φτάνοντας στο υψηλότερο επίπεδο μετά το 2010 (828). Η τάση αυτή δεν αντιστράφηκε τη χρονιά που τελειώνει σε λίγες μέρες. Σύμφωνα με στοιχεία της S&P που δημοσιεύτηκαν στα μέσα Νοέμβρη, οι μεγάλες εταιρικές πτωχεύσεις κλείνουν σε υψηλό 15 ετών το 2025 (655 μέχρι τον περασμένο Οκτώβρη). Η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου δείχνει τα δόντια της και τα πραγματικά στοιχεία προμηνύουν μια νέα καπιταλιστική κρίση, παράλληλα με την πολεμική προετοιμασία που εντείνεται στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο.

Fast track διευκολύνσεις για τους «επενδυτές μεγάλων έργων» υποσχέθηκε o υπουργός Ανάπτυξης Τ. Θεοδωρικάκος από το 36ο Greek Economic Summit, επικαλούμενος τις εκθέσεις Ντράγκι και Λέτα, που διαπιστώνουν «σοβαρό πρόβλημα» στην «ανταγωνιστικότητα» της ευρωπαϊκής οικονομίας. Δεν έλειψαν βέβαια και εκτενείς αναφορές στις στρατηγικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, ειδικά στον τομέα της Ενέργειας και της πολεμικής βιομηχανίας. Οπως ανακοίνωσε, η κυβέρνηση διαμορφώνει ένα «ειδικό καθεστώς» για την εγχώρια πολεμική βιομηχανία, με υπεραποσβέσεις ύψους 150 εκατ. ευρώ, ως κίνητρο για συνεργασίες με αμερικανικά και άλλα μονοπώλια. Οι προτεραιότητες βγάζουν μάτι: Για τις βιομηχανίες του πολέμου, η πολιτική της κυβέρνησης «τρέχει» με ρυθμούς express, προκειμένου να τους εξασφαλίσει το ιδανικότερο επενδυτικό περιβάλλον, με προίκα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που πληρώνει ο λαός. Τους βιοπαλαιστές αγρότες όμως, που εδώ και έναν χρόνο βρίσκονται στους δρόμους, ο πρωθυπουργός μόλις προχτές ...θυμήθηκε να τους καλέσει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για να παρουσιάσουν τα αιτήματά τους, λες και του είναι άγνωστα! Αυτός ο εμπαιγμός το μόνο που πετυχαίνει είναι να εξαγριώνει ακόμα περισσότερο τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, που ενισχύουν καθημερινά τα μπλόκα και στήνουν νέα. Οσο κι αν προσπαθούν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, όλο και περισσότεροι βιοπαλαιστές της υπαίθρου συνειδητοποιούν ότι για να αποσπάσουν και την παραμικρή ανάσα ανακούφισης, θα πρέπει να συγκρουστούν οργανωμένα και σε κοινό μέτωπο με τους εργαζόμενους με την πολιτική που «σκίζεται» να υπηρετήσει τα συμφέροντα και τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων.

Με αφορμή την κακοκαιρία και το κλείσιμο των σχολείων την περασμένη Παρασκευή, η υπουργός Εργασίας απέρριψε το δίκαιο αίτημα συνδικάτων και φορέων να δοθεί υποχρεωτικά άδεια μετ' αποδοχών τουλάχιστον στον έναν από τους δυο γονείς. Απάντησε μάλιστα με θράσος ότι υπάρχει μεγάλος κατάλογος αδειών που μπορεί να κάνει χρήση ο εργαζόμενος και ότι δεν χρειάζεται κάποιο έξτρα μέτρο. Για τέτοια κοροϊδία μιλάμε, ξέροντας ότι ο μόνος τρόπος για να απουσιάσει ο εργαζόμενος είναι να «ξοδέψει» από την κανονική του άδεια, αν του έχουν απομείνει μέρες κι αν του την εγκρίνει ο εργοδότης. Σαν να μην έφτανε αυτό, αργά το βράδυ της Πέμπτης το υπουργείο έβγαλε μια ανακοίνωση - ευχολόγιο για απαγόρευση εργασιών, καλώντας τους εργοδότες να αποφασίσουν μόνοι τους αν θα λειτουργούσαν τις επιχειρήσεις τους μέσα στην κακοκαιρία. Ετσι προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση ότι νοιάζεται τάχα για τους εργαζόμενους και την ασφάλειά τους! Ας πάει όμως να τα πει αυτά στους εργαζόμενους των delivery, που η εργοδοσία απαιτούσε να κινδυνεύσουν στη νεροποντή, με δέλεαρ μερικά ευρώ παραπάνω. `Η στους εργαζόμενους στο Εμπόριο, που δουλεύουν σε πλημμυρισμένες αποθήκες. Κράτος και κυβέρνηση αφήνουν τον λαό απροστάτευτο στην κακοκαιρία και του πετάνε το μπαλάκι της «ατομικής ευθύνης», απέναντι στην εργοδοσία που καραδοκεί. Μοναδική ασπίδα είναι η οργανωμένη πάλη για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, πραγματική προστασία από τα φυσικά φαινόμενα, καμιά διακινδύνευση της υγείας - ασφάλειας και της ίδιας της ζωής στον βωμό του κέρδους.