«Είναι προς το συμφέρον της ελληνικής οικονομίας η δυνατότητα λιμενικής δραστηριότητας στην περιοχή μέσα από νόμιμες διαδικασίες, μέσα από σύμβαση παραχώρησης, η οποία θα έχει τίμημα. Συνεπώς, το ελληνικό κράτος θα εισπράττει χρήματα. Υποχρεωτικά θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις που θα δημιουργήσουν νέες υποδομές και νέες θέσεις εργασίας. Αυτό είναι προς το συμφέρον της ελληνικής οικονομίας, είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων, των σημερινών και εκείνων που θα προκύψουν το επόμενο διάστημα μέσα από αυτήν την επένδυση», κόμπαζε από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Ανάπτυξης, σε μια προσπάθεια να πείσει ότι η μετατροπή της Ελευσίνας σε αμερικανοΝΑΤΟικό κόμβο είναι κάτι για το οποίο πρέπει να χαίρεται ο λαός. Και επειδή σ' αυτήν τη συζήτηση δεν ήταν ο μόνος που επικαλέστηκε τα υποτιθέμενα οφέλη και ορκίστηκε στη «νομιμότητα», ας σημειώσουμε ότι η ΟΝΕΧ - που χρηματοδοτείται από τη US International Development Finance Corporation (DFC), τον επενδυτικό βραχίονα της κυβέρνησης των ΗΠΑ - έχει απαλλαγή «από την υποχρέωση προσκόμισης φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας έναντι οποιασδήποτε αρχής και φορέα». Με διαδοχικές τροπολογίες η υποχρέωση αυτή πήγε από το 2022 στο τέλος του 2025 ...και βλέπουμε, ενώ οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται Δώρα, επιδόματα αδείας, αργίες, νυχτερινά, Σαββατοκύριακα, υπερωρίες, και τους οφείλονται και δεδουλευμένα. Συμβάσεις - κουρέλι και νόμοι φτιαγμένοι στα μέτρα της εργοδοσίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ας αφήσουν λοιπόν ο Θεοδωρικάκος και οι άλλοι τα καθέδρας μαθήματα. Νόμος τους είναι τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, των διεθνών συμμάχων τους και πάει λέγοντας.

Δικαιωμένο αισθάνεται το ΠΑΣΟΚ στην τοποθεσία Χαριλάου Τρικούπη, επειδή η κυβέρνηση της ΝΔ υιοθέτησε την πρότασή του να υπογράφει και η ΓΣΕΕ Συμβάσεις για τους κλάδους. Δηλαδή τα πρωτοπαλίκαρα της συνδικαλιστικής τους παράταξης (ΠΑΣΚΕ) στην ΓΣΕΕ να μπορούν με αναβαθμισμένο ρόλο να υπογράφουν Συμβάσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, με τους εργαζόμενους θεατές στη γωνία. Δείγματα γραφής υπάρχουν ήδη. Οπως η Σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων που υπέγραψε η (ΠΑΣΟΚική) πλειοψηφία της ΠΟΕΕΤ και προβλέπει 6ήμερη εργασία, την οποία η κυβέρνηση χαιρέτισε ως «υποδειγματική». Κυβέρνηση και εργοδοσία έχουν εμπιστοσύνη στη συνδικαλιστική ηγεσία και της αναθέτουν αναβαθμισμένους ρόλους, προσπαθώντας μάταια να τη βγάλουν από την απαξίωση και τη χλεύη των εργαζομένων. Τους είναι χρήσιμη όσο δυσκολεύονται να «μαζέψουν» τη λαϊκή δυσαρέσκεια, γι' αυτό της δίνουν τα «κλειδιά» των κλαδικών Συμβάσεων, με το βλέμμα και στην υπονόμευση της κλαδικής οργάνωσης και διεκδίκησης των εργαζομένων. Ετοιμη για κάθε δουλειά η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, τρέχει με ένα σφύριγμα κυβέρνησης και εργοδοσίας να βάλει πλάτη για τα συμφέροντα και τα βρώμικα σχέδιά τους.

Τους «εργάτες που καπνίζουν αρειμανίως, αδιαφορώντας για τα μέτρα ασφαλείας» έδειξε ως υπεύθυνους για τις πολύνεκρες πυρκαγιές στους ουρανοξύστες του Χονγκ Κονγκ το ρεπορτάζ του «ΣΚΑΪ». Τι κι αν από την πρώτη στιγμή «βούιξε ο τόπος» για τα φτηνότερα εύφλεκτα υλικά που χρησιμοποιούνταν στις επισκευές των κτιρίων, με αποτέλεσμα οι φλόγες να εξαπλωθούν εφιαλτικά γρήγορα. Τι κι αν έχει ήδη αποκαλυφθεί ότι το σύστημα πυρανίχνευσης - πυρασφάλειας δεν λειτουργούσε σωστά. Τι κι αν στη συγκεκριμένη περιοχή του πλανήτη το κατά κεφαλήν ΑΕΠ υπολογίζεται μεγαλύτερο ακόμα κι απ' αυτό ολόκληρων κρατών, όπως η Γαλλία και η Ολλανδία. Το γιατί χρησιμοποιούνται εύφλεκτα οικοδομικά υλικά στις ανακαινίσεις (ποιος δεν θυμάται τον «πύργο» με τις εργατικές κατοικίες στο Λονδίνο που έγινε παρανάλωμα του πυρός;) και γιατί είναι τόσο υποβαθμισμένη η πυρασφάλεια δεν απασχολεί τα λαγωνικά, που δεν θέλουν ούτε ...μέσω Χονγκ Κονγκ να δημιουργούνται συνειρμοί ότι η ανθρώπινη ζωή κινδυνεύει παντού και κάθε λεπτό από την πολιτική του κέρδους. Κάπως έτσι, η ερευνητική «δημοσιογραφία» έκανε ξανά το «θαύμα» της: Βρήκε τον ένοχο της πυρκαγιάς που έκαψε 93 ανθρώπους - ενώ εκατοντάδες άλλοι αγνοούνται - στο πρόσωπο ενός καπνιστή οικοδόμου! Πάλι καλά που δεν μπερδεύτηκαν, να πουν ότι φταίει ο σταθμάρχης.

«Πλημμύρα» στο διαδίκτυο από διαπιστώσεις ότι ακόμα και ένα ψιλόβροχο μπορεί να κάνει ποτάμια τους δρόμους...

Το συμπέρασμα: «Η κακοκαιρία μάς υπενθύμισε πόσο κρίσιμο είναι να αξιοποιήσουμε κάθε διαθέσιμο εργαλείο προειδοποίησης (επειδή) ο επιχειρησιακός χρόνος αντίδρασης είναι πολύτιμος».

Σε ελεύθερη μετάφραση: Αν ξέραμε νωρίτερα πότε και πόσο ...θα ψιχαλίσει, θα βγάζαμε δυο - τρεις προειδοποιήσεις και «οδηγίες προς ναυτιλλομένους» (κυριολεκτικά).

Για να μη βρεθούν ξαφνικά μέσα σε λίμνες και ποτάμια, άλλος με αυτοκίνητο - βάρκα, άλλος με μηχανάκι - κότερο και άλλος με τα πόδια - βατραχοπέδιλα...

* * *

Είναι αναγκαία η έγκαιρη πρόβλεψη; Βεβαίως! Ειδικά σήμερα που υπάρχουν η τεχνολογία και τα μέσα για να γίνει αυτό.

Ομως στα χέρια του αντιλαϊκού κράτους, ακόμα και τα σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία υποτάσσονται στο «τρεχάτε ποδαράκια μου» και την ατομική ευθύνη, που είναι η πολιτική του για τις φυσικές καταστροφές.

Αλλο πράγμα λοιπόν «υπενθυμίζουν» οι πλημμυρισμένοι δρόμοι και οι «πολεμικές» εικόνες των απεγκλωβισμών: Οτι οι ελλιπείς, γερασμένες και υποσυντήρητες υποδομές στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο απογειώνουν τους κινδύνους ακόμα και για τη ζωή του λαού, επειδή το κράτος λογαριάζει ως κόστος την αντιπλημμυρική - και όχι μόνο - προστασία.

* * *

Το ακριβώς αντίθετο ισχύει βέβαια για τις «επενδύσεις» που υπηρετούν την καπιταλιστική κερδοφορία και τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στα ευρωατλαντικά πολεμικά σχέδια.

Εκεί, με fast track διαδικασίες αλλάζουν όψη ολόκληρες περιοχές, όπως η Ελευσίνα και το Θριάσιο, για να μετατραπούν σε κόμβους της αιματοβαμμένης στρατηγικής των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια, στην Ανατ. Ευρώπη και στην Ανατ. Μεσόγειο.

* * *

Τι απέγιναν εκείνα τα πινακάκια που ανέμιζε η Κεραμέως πριν κάνα μήνα στη Βουλή για τα εργατικά «ατυχήματα»; Τότε που με αλχημείες και στατιστικά του σωρού προσπαθούσε να αναποδογυρίσει την πραγματικότητα για την κατάσταση - σφαγείο στους χώρους δουλειάς;

Μόνο μέσα σε έναν μήνα, 18 σοβαρά εργατικά «ατυχήματα» είδαν το φως της δημοσιότητας, 8 εργαζόμενοι σκοτώθηκαν στο μεροκάματο και άλλοι 14 τραυματίστηκαν!

Δηλαδή, κάθε βδομάδα 2 εργαζόμενοι που πήγαν για δουλειά γύρισαν σε φέρετρο και άλλοι 4 κατέληξαν στο νοσοκομείο ή σακατεμένοι.

Οση αξία είχαν λοιπόν οι μπούρδες που έλεγε τότε η κυβέρνηση ψηφίζοντας το 13ωρο, περί «προστασίας των εργαζομένων στην πράξη», άλλη τόση έχουν κι αυτά που τσαμπουνάνε σήμερα μαζί με τους εργατοπατέρες, για «ιστορικές συμφωνίες» και «αυξήσεις στα εισοδήματα»...

* * *

Η στρατηγική σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση είναι γνωστή. Δεν είναι παράξενο επομένως ότι οι βουλευτές του την αποθεώνουν για τη συμφωνία με τους (ΠΑΣΟΚους) εργατοπατέρες και την εργοδοσία για τις Συμβάσεις.

Μάλιστα ένας απ' αυτούς (Κουκουλόπουλος) το πήγε πιο πέρα μιλώντας στη Βουλή: «Μπαίνει» - είπε - «σε έναν δρόμο αποκατάστασης μια άυλη αξία που εμείς αξιολογούμε πολύ ψηλά ως σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, η αξία του κοινωνικού διαλόγου»...

Επίσης «αποκαθίσταται σταδιακά το κύρος των κοινωνικών εταίρων, αυτών που είναι θεσμοθετημένοι γι' αυτήν τη διαδικασία».

Τα είπε όλα ο ...παλαίμαχος σοσιαλδημοκράτης! Με την νεκρανάσταση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και το ξαναζέσταμα του κοινωνικού διαλόγου, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαμορφώσει καλύτερες προϋποθέσεις ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, με αιχμή την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς.

Κάτι παραπάνω ξέρει ο (ΠΑΣΟΚος) Κουκουλόπουλος απ' αυτά. Γι' αυτό η σοσιαλδημοκρατία εμφανίζει τον εαυτό της ως φαβορί για το ξεγέλασμα και τη χειραγώγηση του λαού, μπροστά στην κρίση και στον πόλεμο. Ερχεται όμως η ΝΔ με τη «συμφωνία» και της παίρνει την μπουκιά από το στόμα...

* * *

Οπότε τι μένει; Να λιβανίζουν όλοι μαζί (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά και λοιποί) την ΕΕ ως το απαύγασμα του φιλεργατισμού (!) με τις άθλιες Οδηγίες της για τις Συμβάσεις, και να καταγγέλλουν τη ΝΔ ότι δεν τις εφαρμόζει όπως θα έπρεπε!

Μα πώς το στήσανε έτσι... Η κυβέρνηση λάδι, η ηγεσία της ΓΣΕΕ στον αφρό και η ΕΕ εικόνισμα, για να κρατούν τους εργαζόμενους στον πάτο. Ο ορισμός της «κοινωνικής συναίνεσης».

Να αλλάξουν πάντως πλευρό. Οι εργαζόμενοι με την οργανωμένη πάλη τους θα πουν την τελευταία λέξη, όχι οι εργοδότες, οι κυβερνήσεις και τα συνδικαλιστικά τσιράκια τους...

* * *

Η Οδύσσεια ενός ...κατατρεγμένου, με τον Τσίπρα να απαγγέλλει Τσίπρα. Κανονική πολιτική σαπουνόπερα. Οπως προκύπτει πάντως από το βιβλίο, ο «wannabe» Οδυσσέας βρήκε απάγκιο στην αγκαλιά των ΗΠΑ, τις οποίες ξεπλένει στους 90 βαθμούς.

«Προχώρα με φόρα, εμείς είμαστε εδώ», του είπε ο Ομπάμα και ο ΣΥΡΙΖΑ το ανταπέδωσε, στον ίδιο και στον «διαβολικά καλό» Τραμπ, θεμελιώνοντας την «Αμοιβαία Αμυντική Συνεργασία». Αυτήν που αργότερα κύρωσε η ΝΔ, με το Στεφανοβίκειο και την Αλεξανδρούπολη να προστίθενται στο πολεμικό χαρτοφυλάκιο του ΝΑΤΟ.

Τελικά, δεν πρόκειται να πλήξει ποτέ η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν βαρεθεί τα μπουζουξίδικα, δεν θα της λείψουν ούτε η διασκέδαση ούτε οι διασκεδαστές...