«Πολιτιστική Πυξίδα» ετοιμάζει η ΕΕ ένα «πλαίσιο στρατηγικής» για την «καταπολέμηση του διχασμού» και την αντιμετώπιση προκλήσεων σχετικά με την «καλλιτεχνική ελευθερία». Δηλαδή για τον μεγαλύτερο έλεγχο του καλλιτεχνικού έργου, όπως γίνεται ήδη μέσα από τις ψηφιακές πλατφόρμες, που λειτουργούν ως σύγχρονοι λογοκριτές. Η «πυξίδα» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ δείχνει καθαρά προς τη μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση, μεταξύ άλλων με τη διαμόρφωση ενός «Χάρτη Καλλιτεχνών» που θα πληρούν τα κριτήρια «συμμόρφωσης» και «λογοδοσίας»... Ποια είναι αυτά τα κριτήρια; Να αποτελεί το έργο τους «ασπίδα ενάντια στον διχασμό και στον εξτρεμισμό»! Πρόκειται για έννοιες - λάστιχο, όπου χωράνε τα πάντα και αξιοποιούνται για να χτυπηθούν το κίνημα και ο πραγματικός ριζοσπαστισμός, δηλαδή η αμφισβήτηση του σάπιου καπιταλισμού. Με τυράκι την «ανταγωνιστικότητα», δηλαδή την εμπορική προβολή και εκμετάλλευση του καλλιτεχνικού έργου, και με πρόσχημα την «προστασία του περιεχομένου» των δημιουργών, προωθούνται το φακέλωμα και η δημιουργία ενός «κόμβου» εντός της ΕΕ ο οποίος θα επιτρέπει τη συγκέντρωση και ανταλλαγή πληροφοριών, για την πρόληψη ...απειλών που σχετίζονται με την Τέχνη. Σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας η «πυξίδα» τους δείχνει προς μια Τέχνη πλήρως χειραγωγημένη, ενσωματωμένη στα σχέδια και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών, όπου κάθε αντίθετη φωνή θα λογοκρίνεται, θα απαξιώνεται, θα τιμωρείται. Χρέος κάθε καλλιτέχνη είναι να σταθεί απέναντι σε τέτοια σχέδια, μαζί με τον λαό.

Για «αυτοθυσία» και «αλλαγή κουλτούρας» μίλησε ο υπουργός Αμυνας Ν. Δένδιας στο συνέδριο για τη ΝΑΤΟική «ασφάλεια», καλώντας απροκάλυπτα τον λαό να ματώσει για να υπερασπιστεί «τα ιερά και τα όσια» της αστικής τάξης και των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Είπε μάλιστα ότι η Ευρώπη δεν αντέχει να δει «φέρετρα με ευρωπαϊκή σημαία πάνω», και ότι αυτό πρέπει να αλλάξει. Κουνάνε το δάχτυλο στον λαό να συναινέσει στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ιμπεριαλιστών, για να θωρακίζονται η ανταγωνιστικότητα των ομίλων και η ανθεκτικότητα των κερδών τους! Να δεχτεί νέες βαριές θυσίες για τη χρηματοδότηση της πολεμικής οικονομίας. Να μην αντιδρά στο ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, να μη διαμαρτύρεται που οι γνώσεις και τα χέρια του χρησιμοποιούνται για να σπέρνουν θάνατο και καταστροφή. Δεν υπάρχει όμως τίποτα που να συνδέει την εργατική τάξη με τη σημαία των εκμεταλλευτών της. Η δική της σημαία είναι αυτή της ρήξης και της ανατροπής με την καπιταλιστική κερδοφορία, τις αστικές κυβερνήσεις και το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης.

«Εμείς τους θέλουμε τους μετανάστες, γιατί θέλουμε εργατικό δυναμικό», είπε ο Θ. Πλεύρης σε συνέντευξή του, εκτιμώντας ότι η ελληνική οικονομία χρειάζεται επιπλέον 200.000 εργατικά χέρια για να πιάνει ρυθμούς ανάπτυξης 2%. Συνεπέσταστος με την πολιτική της ΕΕ για το Μεταναστευτικό, που με το ένα χέρι ανοίγει την κάνουλα των ροών για να απορροφήσει εργατικό δυναμικό που έχει ανάγκη και με το άλλο κλιμακώνει τους αποκλεισμούς και την καταστολή σε βάρος των κατατρεγμένων, ο Πλεύρης προσπαθεί να ξεπλύνει την απάνθρωπη μεταχείριση μεταναστών και προσφύγων που τρέχουν να ξεφύγουν από την κόλαση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της φτώχειας. Βέβαια, η κυβέρνηση ξέρει καλά πού να αναζητήσει αυτά τα 200.000 χέρια που λείπουν από τα κάτεργα της εργοδοσίας: Στις συμφωνίες με χώρες της Αφρικής και της Ασίας για την αποστολή φτηνού εργατικού δυναμικού, σε απευθείας συνεννόηση με τα δουλεμπορικά γραφεία που διεκπεραιώνουν τέτοιες «δουλειές» στις χώρες αυτές. Οσο για τους ξεριζωμένους που φτάνουν στη χώρα μας, ούτε ένα πιάτο φαΐ δεν τους αναλογεί πλέον, με τους νόμους που ψηφίζουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις. Αν βέβαια φτάσουν ζωντανοί και δεν θαλασσοπνιγούν στα ανοιχτά κάποιου νησιού...