Τα εντεινόμενα παζάρια, τα διάφορα προσχέδια «διευθέτησης» και η όξυνση των αντιθέσεων γύρω από την ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία μόνο «ειρήνη» δεν θυμίζουν.

Οχι μόνο συνοδεύονται από πυρετώδη πολεμική προετοιμασία των κρατών όλων των στρατοπέδων, πρόβες πολέμου, σενάρια για «ρεβάνς» της Ευρώπης απέναντι στη Ρωσία, που «θα παραμένει απειλή», αλλά και το ίδιο το περιεχόμενο των «ειρηνευτικών» σχεδίων προδιαγράφει την επόμενη σύγκρουση για τον γεωπολιτικό συσχετισμό δυνάμεων σε Ανατολική Ευρώπη, Βαλτική και Μαύρη Θάλασσα.

Ακόμη και στην περίπτωση που υπάρξει ένας συμβιβασμός για να «σιγήσουν τα όπλα» στην Ουκρανία - τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη σημερινή πλήρη πολεμική σύγκρουση - η καύσιμη ύλη για ευρύτερη ανάφλεξη αυξάνεται και το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης πολεμικής αναμέτρησης γίνεται όλο και πιο ορατό:

Οι ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρώπης βρίσκονται σε στασιμότητα ή ύφεση, δυσκολεύονται να ανακάμψουν έναντι των ανταγωνιστών τους, ΗΠΑ και Κίνας. Οι παγκόσμιοι μονοπωλιακοί όμιλοι έχουν «μπουκώσει» με κεφάλαια που αναζητούν κερδοφόρα διέξοδο. Τα οπλοστάσια γεμίζουν, «τα μαχαίρια ακονίζονται» για να μοιραστούν αγορές, πρώτες ύλες, δρόμοι μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Η διαπάλη ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία οξύνεται, ενώ οι αντιθέσεις μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα - μεταξύ άλλων για τη μοιρασιά της Ουκρανίας και τη γεωπολιτική «επιρροή» στην Ευρώπη - βγαίνουν πλέον απροκάλυπτα στη φόρα. Η δε Ρωσία ξεκαθαρίζει ότι θα συνεχίσει ανυποχώρητα να διεκδικεί τη γεωπολιτική της «θέση στον κόσμο». Μάλιστα το ρωσικό κεφάλαιο χαρακτηρίζει «ζωτικό» τον πόλεμο στην Ουκρανία και την επίτευξη των στόχων του.

Οι «διαρροές», οι επίσημες τοποθετήσεις και τα «κόψε - ράψε» στο αμερικανικό σχέδιο, με στόχο έναν συμβιβασμό στο μέτωπο της Ουκρανίας, αποκαλύπτουν πολλά.

Αρχικά προβλέπεται αλλαγή συνόρων στην Ευρώπη, ανοίγοντας τον «ασκό του Αιόλου» για τους λαούς. Δεν είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη Ιστορία, καθώς το ΝΑΤΟ είχε αιματοκυλίσει τα Βαλκάνια για τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ωστόσο η σημερινή φάση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην Ευρώπη και στον κόσμο είναι πολύ πιο οριακή και επικίνδυνη.

Είτε με παραχώρηση όλου του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ στη Ρωσία είτε με «πάγωμα» γραμμών του μετώπου στο σημερινό σημείο, η «Δύση» δεν θεωρεί τετελεσμένη την κατάκτηση ουκρανικών εδαφών από τα ρωσικά στρατεύματα, ενώ η Ρωσία τα έχει ανακηρύξει - ακόμα και συνταγματικά - δικά της.

«Ουδετερότητα» της Ουκρανίας - βασικός στόχος της ρωσικής εισβολής - σημαίνει αποδέσμευσή της από το ευρωατλαντικό «άρμα»: Συνταγματική δέσμευση της Ουκρανίας να μην ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Περιορισμοί στις Ενοπλες Δυνάμεις και στους τύπους στρατιωτικών εξοπλισμών, απαγόρευση ανάπτυξης «δυτικών» στρατευμάτων. Ειδικό εκλογικό καθεστώς σε κρίσιμες περιοχές και μηχανισμοί που ουσιαστικά θα δίνουν στη Μόσχα δυνατότητα να ασκεί βέτο σε στρατηγικές επιλογές του Κιέβου. Η Μόσχα αμφισβητεί εξάλλου τη νομιμότητα της κυβέρνησης Ζελένσκι, υπονοώντας μια φιλική προς τη Ρωσία πολιτική αλλαγή.

Από την άλλη, τα ευρωπαϊκά - κυρίως - κράτη του ΝΑΤΟ ως «κυριαρχία» της Ουκρανίας εννοούν τη διατήρηση της ευρωατλαντικής γεωπολιτικής «επιρροής»: Να μην αποκλειστεί ρητά ενδεχόμενη ένταξη στο ΝΑΤΟ - παρότι δεν υπάρχει συναίνεση αυτήν τη στιγμή. Να συνδεθεί περισσότερο η Ουκρανία με την ΕΕ. Σύγχρονος εξοπλισμός των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων και κοινή παραγωγή όπλων με την ευρωπαϊκή πολεμική βιομηχανία. Ευρωπαϊκά στρατεύματα που θα προστατεύουν τα συμφέροντα ευρωπαϊκών ομίλων σε κρίσιμα ορυκτά και στρατηγικές υποδομές στη Μαύρη Θάλασσα και αλλού - όχι μόνο από τη Ρωσία, αλλά και από τις ΗΠΑ.

Η συζήτηση για τις «εγγυήσεις ασφαλείας» είναι σαν να προαναγγέλλει μια ευρύτερη σύγκρουση στην Ευρώπη. Γίνεται λόγος για «εγγυήσεις» τύπου Αρθρου 5 του ΝΑΤΟ, με τους Ευρωπαίους να επιμένουν για πιο συγκεκριμένες δεσμεύσεις από τις ΗΠΑ, ότι θα εμπλακούν σε έναν μελλοντικό πόλεμο με τη Ρωσία.

Σε αυτό το πλαίσιο ο «Συνασπισμός των Προθύμων» (Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία, Φινλανδία κ.ά.) μελετά σχέδια ανάπτυξης στρατευμάτων σε ουκρανικό έδαφος μετά από μια εκεχειρία, ενδεχόμενο που τα ρωσικά επιτελεία επεξεργάζονται ως σενάριο απευθείας πολέμου ΝΑΤΟ - Ρωσίας.

Γαλλία και Βρετανία προετοιμάζουν μια στρατιωτική «δύναμη διασφάλισης» στην Ουκρανία, σε στενή συνεργασία με την Τουρκία, η οποία διαδραματίζει ρόλο - κλειδί στη Μαύρη Θάλασσα.

Στο μεταξύ, ενώ η Ρωσία έθετε ως έναν βασικό στόχο της εισβολής την «αποστρατιωτικοποίηση» της Ουκρανίας, το Κίεβο έχει συνάψει μακροπρόθεσμες συμφωνίες για προμήθεια ευρωπαϊκών όπλων και συμπαραγωγή. Μεταξύ άλλων για 100 γαλλικά μαχητικά «Rafale», για σουηδικά μαχητικά «Gripen», για όπλα μεγάλου βεληνεκούς με τη Γερμανία, συμπαραγωγή drones με τη Δανία κ.ά.

Αυτές οι συμφωνίες είναι στον «αέρα», καθώς το Κίεβο κινδυνεύει να ξεμείνει από χρήματα μέσα στους επόμενους μήνες. Γι' αυτό η ΕΕ επιδιώκει να εγκριθεί από τα κράτη - μέλη το δάνειο 140 δισ. ευρώ για την Ουκρανία με εγγύηση τα «παγωμένα» ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στην Ευρώπη. Μάλιστα παζαρεύονται όροι αυτά να χρησιμοποιηθούν για ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς.

Οι ΗΠΑ όμως διεκδικούν μερτικό στα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία που κρατούνται «παγωμένα» στην Ευρώπη, με ένα Ταμείο Ανοικοδόμησης 100 δισ. ευρώ στο οποίο θα συμμετέχουν αμερικανικά μονοπώλια.

Ταυτόχρονα, παραμένει ασαφής η τύχη των ευρωατλαντικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, π.χ. στη ρωσική Ενέργεια, καθώς αυτές έχουν ευρύτερες προεκτάσεις, που σχετίζονται με τον ανταγωνισμό ΗΠΑ - Κίνας, την πίεση για «διάρρηξη» των δεσμών Ινδίας - Ρωσίας, τις κινήσεις για μείωση της ρωσικής «επιρροής» στα Βαλκάνια κ.λπ.

Λίγη σημασία έχουν τα προσχήματα και οι προκλήσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε γενικευμένη ιμπεριαλιστική σύγκρουση ή το «ποιος θα επιτεθεί σε ποιον».

Το βασικό είναι ότι όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα προετοιμάζονται πυρετωδώς, γραμμές παραγωγής όπλων ξεφυτρώνουν σε όλη την Ευρώπη, τα ευρωπαϊκά, τα αμερικανικά και τα ρωσικά κεφάλαια της πολεμικής βιομηχανίας ήδη ...«προελαύνουν».

Οι «προβλέψεις» των ευρωπαϊκών κρατών του ΝΑΤΟ, ότι η Ρωσία θα είναι σε θέση να επιτεθεί σε χώρα της Ευρώπης μέχρι το 2029, σταδιακά μετατρέπονται σε συγκεκριμένους σχεδιασμούς για «αντεπίθεση».

«Εν μέσω υβριδικών απειλών, drones και πράξεων δολιοφθοράς σε χώρες του ΝΑΤΟ, η Ευρώπη προχωρά σε κάτι που φαινόταν αδιανόητο πριν λίγα χρόνια: Σχεδιάζει πώς να αντεπιτεθεί», αναφέρει χαρακτηριστικά δημοσίευμα του «Politico».

Οι ιδέες κυμαίνονται από κοινές επιθετικές κυβερνοεπιχειρήσεις κατά της Ρωσίας έως αιφνιδιαστικές στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με πηγές της ΕΕ τις οποίες επικαλείται το «Politico».

«Οι Ρώσοι δοκιμάζουν συνεχώς τα όρια - ποια είναι η αντίδραση, πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε;», δήλωσε η ΥΠΕΞ της Λετονίας, τονίζοντας: «Δεν είναι τα λόγια που στέλνουν το μήνυμα, αλλά οι πράξεις».

Ως προς τον κίνδυνο κλιμάκωσης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανοιχτό πόλεμο με μια πυρηνική δύναμη, όπως είναι η Ρωσία, υπάρχουν και φωνές όπως αυτή του αρχηγού των σουηδικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγού Μ. Κλάεσον: «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να φοβάται και να ανησυχεί για κλιμάκωση της έντασης. Πρέπει να είμαστε αποφασιστικοί».

Μετά την αποστολή 10.000 στρατιωτών για την προστασία κρίσιμων υποδομών της Πολωνίας, εξαιτίας της έκρηξης στον σιδηρόδρομο που συνδέει τη Βαρσοβία με το Κίεβο, ο Πολωνός πρωθυπουργός Ντ. Τουσκ κατηγόρησε τη Ρωσία για «κρατική τρομοκρατία», όρος που έχει αξιοποιηθεί στο παρελθόν για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Κ. Κάλας, έκανε λόγο για «ακραίο κίνδυνο» για την Ενωση.

Ο Ιταλός υπουργός Αμυνας Γκ. Κροσέτο επέκρινε την «αδράνεια» απέναντι στις αυξανόμενες υβριδικές επιθέσεις και παρουσίασε σχέδιο για δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Αντιμετώπιση του Υβριδικού Πολέμου, μιας δύναμης 1.500 ατόμων για την καταπολέμηση των κυβερνοεπιθέσεων, στρατιωτικού προσωπικού εξειδικευμένου στην Τεχνητή Νοημοσύνη.

Στο ΝΑΤΟ «οι ασύμμετρες αντιδράσεις αποτελούν σημαντικό μέρος της συζήτησης», δήλωσε διπλωμάτης της ιμπεριαλιστικής «συμμαχίας».

Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να προχωρήσει σε «επιδείξεις ισχύος», λέει η Οάνα Λουνγκέσκου, πρώην εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ και μέλος του think tank «Royal United Services Institute» του Λονδίνου, όπως να διεξάγονται στρατιωτικές ασκήσεις «χωρίς προειδοποίηση» στα ρωσικά σύνορα με τη Λιθουανία ή την Εσθονία.

Στη Γερμανία - ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ, σε επίμονη στασιμότητα, που συμπιέζεται από τον ανταγωνισμό με ΗΠΑ και Κίνα - τα πολεμικά σχέδια μπήκαν στο «χαρτί» και στον «χάρτη».

Ανώτατοι Γερμανοί αξιωματικοί προσάρμοσαν το σχέδιο πολέμου με τη Ρωσία, που είχαν συντάξει 2,5 χρόνια πριν, σε μια «προσέγγιση του πολέμου που αφορά το σύνολο της κοινωνίας»: Ο πόλεμος δεν είναι πλέον αποκλειστικά στρατιωτική υπόθεση, αλλά απαιτεί συμμετοχή δημόσιων φορέων, επιχειρήσεων, κρίσιμων υπηρεσιών, νοσοκομείων, ακόμα και τοπικών αρχών, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Wall Street Journal».

Το Operation Plan Germany (OPLAN DEU) σε 1.200 σελίδες περιγράφει λεπτομερώς πώς Γερμανία, ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί «σύμμαχοι» θα μεταφέρουν έως και 800.000 στρατιώτες «ανατολικά στην πρώτη γραμμή». «Χαρτογραφεί λιμάνια, αυτοκινητοδρόμους, σιδηροδρομικούς άξονες, ποτάμια, σημεία ανεφοδιασμού και όλη την αλυσίδα μετακίνησης και προστασίας των δυνάμεων».

Το Βερολίνο επισημαίνει ότι «μια σειρά από περιστατικά κατασκοπείας, επιθέσεις δολιοφθοράς και εισβολές στον εναέριο χώρο στην Ευρώπη» υποδηλώνουν ότι «το όριο μεταξύ πολέμου και ειρήνης γίνεται όλο και πιο θολό» και ένας πόλεμος με τη Ρωσία μπορεί να ξεκινήσει πριν το 2029.

Εξάλλου, ακόμα και μια «πιθανή κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία» θα «απελευθέρωνε χρόνο και πόρους» για μια απευθείας σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ευρώπη.

Στη Λιθουανία περισσότεροι από 1.500 παραστρατιωτικοί κατέκλυσαν πρόσφατα την Ουτενά στα βορειοανατολικά, σε μία από τις μεγαλύτερες πολεμικές ασκήσεις της χώρας, αναφέρει άλλο δημοσίευμα της «Wall Street Journal».

Η Λιθουανική Ενωση Οπλοφόρων (LRU), μια κρατικά χρηματοδοτούμενη παραστρατιωτική δύναμη που έχει εκτιναχθεί σε μέγεθος μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, πραγματοποίησε ασκήσεις με οδοφράγματα, απαγορεύσεις κυκλοφορίας, καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων και κρίσιμων υποδομών και προσομοιώσεις μάχης.

Σενάρια πολέμου με τη Ρωσία αναφέρουν ότι μια σύγκρουση θα μπορούσε να ξεκινήσει στον ρωσικό θύλακα Καλίνινγκραντ και στον Διάδρομο Σουβάλκι, που συνδέει τον θύλακα με τη Λευκορωσία, περνώντας από τα σύνορα Πολωνίας και Λιθουανίας.