Copyright 2020 The Associated

Τα εμβόλια της «Pfizer» είναι τα πρώτα που φτάνουν στις χώρες της ΕΕ

Οπως ανακοίνωσε το περασμένο Σάββατο ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, το νέο στέλεχος του κορονοϊού είναι πιο μεταδοτικό, ίσως και κατά 70%, ενώ σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας η μετάδοση βρίσκεται «εκτός ελέγχου» σε αρκετές περιοχές της χώρας. Ακολούθως, η κυβέρνηση ενίσχυσε τα περιοριστικά μέτρα στο Λονδίνο και στη νοτιοανατολική Αγγλία, επιβάλλοντας lockdown. Τα περιοριστικά μέτρα ίσως παραμείνουν σε ισχύ μέχρι τα εμβόλια να καταστούν ευρύτερα διαθέσιμα, ανέφερε το υπουργείο Υγείας.

O περιφερειακός διευθυντής του ΠΟΥ, Χανς Κλούγκε, δήλωσε ότι «ο περιορισμός των ταξιδιών για να ανακοπεί η εξάπλωση είναι μια φρόνιμη κίνηση έως ότου έχουμε καλύτερες πληροφορίες. Οι εφοδιαστικές αλυσίδες για απαραίτητα προϊόντα και τα απαραίτητα ταξίδια θα πρέπει να συνεχίσουν να είναι εφικτά». Ο ΠΟΥ επανέλαβε ότι δεν υπάρχουν ακόμα επαρκή στοιχεία για να καθοριστεί εάν η νέα μετάλλαξη μπορεί να επηρεάσει την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, λέγοντας ότι οι έρευνες συνεχίζονται.

Στο μεταξύ άρχισαν να ανοίγουν τα σύνορα μεταξύ Γαλλίας και Βρετανίας, όπου τις προηγούμενες μέρες είχαν σχηματιστεί μεγάλες ουρές φορτηγών με εμπορεύματα. Από την Τετάρτη επιτράπηκε η σύνδεση για την τροφοδοσία, μετά τη διενέργεια τεστ στους οδηγούς, που για τουλάχιστον 4 μέρες αφέθηκαν στην τύχη τους, χωρίς καμία φροντίδα και για τα πιο στοιχειώδη. Σε όλο τον κόσμο δεκάδες χώρες διέκοψαν την αεροπορική σύνδεση με τη Μεγάλη Βρετανία, έως ότου υπάρξουν περισσότερες πληροφορίες για το νέο στέλεχος του κορονοϊού.

Παράλληλα, την Τετάρτη οι βρετανικές αρχές εντόπισαν μια νέα «ανησυχητική» μετάλλαξη του SARS-CoV-2 στη χώρα, ανακοίνωσε ο υπουργός Υγείας Ματ Χάνκοκ, και για το λόγο αυτό θέτουν περιορισμούς, με άμεση ισχύ, στις μετακινήσεις από και προς τη Νότια Αφρική.

«Εντοπίσαμε δύο κρούσματα μίας ακόμα νέας μετάλλαξης του κορονοϊού, εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο», είπε ο Χάνκοκ. Οι δύο ασθενείς είναι επαφές ανθρώπων που είχαν ταξιδέψει από τη Νότια Αφρική. «Αυτή η νέα μετάλλαξη είναι πολύ ανησυχητική, καθώς είναι ακόμα πιο μεταδοτική και φαίνεται ότι ο ιός έχει μεταλλαχθεί περισσότερο σε σύγκριση με την πρώτη μετάλλαξη που εντοπίστηκε στο ΗΒ», πρόσθεσε.

Οι φαρμακοβιομηχανίες που έχουν αναπτύξει εμβόλια κατά της Covid-19 εμφανίστηκαν καθησυχαστικές την περασμένη βδομάδα ως προς τη μετάλλαξη του κορονοϊού.

Η γερμανική εταιρεία βιοτεχνολογίας «BioNTech» είναι έτοιμη να διαθέσει νέο εμβόλιο σε διάστημα έξι βδομάδων σε περίπτωση μετάλλαξης του ιού, ανακοίνωσε ο διευθυντής της, εξηγώντας πως η τεχνολογία του αγγελιοφόρου RNA επιτρέπει «την ανάπτυξη ενός εμβολίου που μιμείται στην εντέλεια τη νέα μετάλλαξη».

Τόσο η «Pfizer» όσο και η «Moderna» δοκιμάζουν ήδη τα εμβόλιά τους, για να διαπιστώσουν αν λειτουργούν κατά της νέας μεταλλαγμένης εκδοχής του ιού, σύμφωνα με ανακοινώσεις που εξέδωσαν οι δύο εταιρείες.

«Με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, περιμένουμε ότι η ανοσία που αποκτήθηκε μέσω του εμβολίου της "Moderna" θα λειτουργεί προστατευτικά κατά των μεταλλάξεων που έχουν πρόσφατα περιγραφεί στο Ηνωμένο Βασίλειο», αναφέρεται στην ανακοίνωση της «Moderna». Στο μεταξύ, τη Δευτέρα ξεκίνησαν οι εμβολιασμοί στις ΗΠΑ με το εμβόλιο της «Moderna», ενώ η αμερικανική κυβέρνηση έχει παραγγείλει επιπλέον δόσεις από τις «Pfizer» - «BioNTech».

Ο λοιμωξιολόγος Τόμας Μέρτενς, πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής Εμβολιασμών του γερμανικού Ινστιτούτου Ρόμπερτ Kox (RKI), εκτίμησε ότι «σύμφωνα με την παρούσα φάση των ερευνών, τα υπάρχοντα εμβόλια προσφέρουν προστασία και από τη νέα παραλλαγή του κορονοϊού. Ωστόσο, απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για να καταστεί αυτή η διατύπωση αξιόπιστη. Και οι έρευνες αυτές διεξάγονται επί του παρόντος στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και στην "BioNTech" στη Γερμανία».

Ο Μέρτενς αναμένει «πιο αξιόπιστα αποτελέσματα σε 14 μέρες. Μέχρι τότε πρέπει να παραμείνουμε ήρεμοι. Ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να δοκιμαστούν καθόλου σε ένα εργαστήριο. Για παράδειγμα, πρέπει να παρατηρηθεί αν άτομα που είχαν ήδη μολυνθεί από τον κορονοϊό την άνοιξη μπορούν να μολυνθούν εκ νέου από τη μετάλλαξή του και, πάνω απ' όλα, αν μπορούν να ασθενήσουν ξανά».

Την περασμένη Δευτέρα επενδυτές και επιστημονικές ομάδες υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας για ενίσχυση των ερευνητικών και επιχειρηματικών σχέσεων, μεταξύ άλλων για μελέτες που θα διερευνήσουν τις δυνατότητες συνδυασμένης χρήσης του ρωσικού εμβολίου «Sputnik V», του επιστημονικού κέντρου «Gamaleya», και του εμβολίου AZD1222, που αναπτύχθηκε από τη βρετανοσουηδική «AstraZeneca» και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Η συμφωνία περιλαμβάνει την ανάπτυξη και εφαρμογή προγράμματος κλινικών δοκιμών - που θα ξεκινήσουν άμεσα - με συνδυασμό των δύο εμβολίων «προκειμένου να επιτευχθεί μια πιο σταθερή και ανθεκτική προστασία έναντι του κορονοϊού».

Εκθειάζοντας τη σύμπραξη του Επιστημονικού Κέντρου που έχει αναπτύξει το εμβόλιο «Sputnik V», του Ρωσικού Ταμείου Αμεσων Επενδύσεων (RDIF) και των εταιρειών «R-Pfarm» και «AstraZeneca», ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είπε ότι αυτή θα προσφέρει τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί τομή στη συνεργασία όχι μόνο για το εμβόλιο κατά του κορονοϊού, αλλά και για μια σειρά ζωτικής σημασίας φαρμάκων. Εξήρε τέλος την επενδυτική δραστηριότητα της «AstraZeneca», η οποία - όπως είπε - δραστηριοποιείται αρκετά χρόνια στη ρωσική αγορά, υλοποιεί επιτυχώς διάφορα επενδυτικά προγράμματα και χρηματοδοτεί κοινές έρευνες και την κατάρτιση στελεχών.

Στο μεταξύ το εμβόλιο της «AstraZeneca», σύμφωνα με δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου, αναμένεται να λάβει έγκριση για χρήση στη Μεγάλη Βρετανία γύρω στις 28 Δεκέμβρη. Το εν λόγω εμβόλιο βρίσκεται ακόμα υπό εξέταση, σύμφωνα με την ιατρική υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς τα δεδομένα για την αποτελεσματικότητά του διαφέρουν.

Πάντως εκπρόσωπος της «AstraZeneca» δήλωσε στο πρακτορείο «Reuters» ότι το εμβόλιό της πιθανώς είναι αποτελεσματικό απέναντι στη μετάλλαξη του νέου κορονοϊού, προσθέτοντας ότι είναι σε εξέλιξη μελέτες για να διερευνηθούν πλήρως οι επιπτώσεις της μετάλλαξης.

Το AZD1222 περιέχει το γενετικό υλικό της πρωτεΐνης - ακίδας (S-protein) του SARS-CoV-2 και «οι αλλαγές στον γενετικό κώδικα που βλέπουμε σε αυτό το νέο στέλεχος του ιού δεν φαίνεται να αλλάζουν τη δομή της πρωτεΐνης - ακίδας», ανέφερε ο εκπρόσωπος της βρετανικής εταιρείας.

Πάνω από 4,6 εκατ. επιβεβαιωμένα κρούσματα καταγράφηκαν παγκοσμίως την προηγούμενη βδομάδα, η υψηλότερη εβδομαδιαία αύξηση από την έναρξη της πανδημίας, ανακοίνωσε ο ΠΟΥ. Το ίδιο διάστημα (14 - 20 Δεκέμβρη) 79.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, δηλαδή υπήρξε νέα αύξηση σε σχέση με τα προηγούμενα εβδομαδιαία στοιχεία.

Η Ευρώπη έγινε την Τετάρτη η πρώτη περιοχή του κόσμου που ξεπέρασε τους 500.000 θανάτους από Covid-19, σύμφωνα με μια καταμέτρηση του πρακτορείου «Reuters», αποκαλύπτοντας τη «γύμνια» των συστημάτων Υγείας και την ανεπάρκεια μέτρων προστασίας σε ένα από τα πιο αναπτυγμένα καπιταλιστικά τμήματα του κόσμου.

Στην Ευρώπη έχει καταγραφεί περίπου το 30% των κρουσμάτων και θανάτων μέχρι τώρα, ενώ και ο αριθμός των θανάτων αυξήθηκε τους τελευταίους μήνες. Χρειάστηκαν 8 μήνες για να φτάσει η ήπειρος τους 250.000 θανάτους και μόλις 60 μέρες για να διπλασιαστούν τα θύματα, στις 500.000.

Η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία ανακοινώνουν εκατοντάδες θανάτους καθημερινά και σε αυτές τις πέντε χώρες καταγράφεται το 60% όλων των θανάτων της ηπείρου. Ενδεικτικά, στη Γερμανία την Τετάρτη έχασαν τη ζωή τους πάνω από 900 ασθενείς.

Την ερχόμενη Τετάρτη 30 Δεκέμβρη θα κάνει το εμβόλιο ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Σε δήλωση που έκανε για τον εμβολιασμό, την Τετάρτη που μας πέρασε, σημείωσε: «Με το προσωπικό παράδειγμα θέλουμε να στείλουμε το μήνυμα της αναγκαιότητας του μαζικού εμβολιασμού. Το σημαντικότερο όμως αυτήν τη στιγμή είναι το μήνυμα της θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας και της λήψης των αναγκαίων μέτρων προστασίας, μήνυμα το οποίο η κυβέρνηση συστηματικά και συνειδητά αγνοεί. Ο εμβολιασμός θα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία, εξαιτίας και του μικρού αριθμού των δόσεων. Συνεπώς, αν δεν ληφθούν τα αναγκαία μέτρα, και η πανδημία δεν αντιμετωπίζεται και η σωστή προετοιμασία για τον εμβολιασμό υπονομεύεται».

Copyright 2020 The Associated

Η κυβέρνηση άφησε το λαό μας εκτεθειμένο, χωρίς μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας του στα νοσοκομεία, στους εργασιακούς χώρους, στα σχολεία, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, απέναντι σε έναν «εχθρό» κάθε άλλο παρά αόρατο.

Ακόμα και τώρα, που οι ρυθμοί των εμβολιασμών δεν θα είναι αυτοί που είχαν αρχικά υπολογιστεί, που γεννιούνται και πρόσθετες ανάγκες για τη σταθερή παρακολούθηση όσων θα εμβολιάζονται, η κυβέρνηση επιμένει να αγνοεί τα αιτήματα των υγειονομικών για ενίσχυση και θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας, όταν ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλάει πλέον ανοιχτά για το ενδεχόμενο ενός τρίτου κύματος της πανδημίας.

Σε κάθε περίπτωση, η ανάλυση του γενετικού κώδικα του ιού ήδη από το Γενάρη του 2020, που είναι άλλωστε ένας από τους βασικούς λόγους που έχουμε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο διαθέσιμα εμβόλια έναντι του SARS-COV-2, αποκαλύπτει ότι το παραμύθι της κυβέρνησης και των αστικών επιτελείων για την «αόρατη απειλή» τελικά δεν είχε δράκο!

Γι' αυτό και το εμβόλιο που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «από μηχανής θεό» δεν μπορεί να κρύψει τα χάλια του δημόσιου συστήματος Υγείας, με τις τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές, εξοπλισμό. Δεν μπορεί να κρύψει ότι ήταν και παραμένει ανοχύρωτο, εξαιτίας της δραστικής μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης και της ενίσχυσης της εμπορευματικής λειτουργίας των δημόσιων μονάδων Υγείας, διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων που εναλλάσσονται στο τιμόνι της διακυβέρνησης.

Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης από το γεγονός ότι αντί να ενισχύσει, μειώνει την κρατική χρηματοδότηση για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που έχει στρατηγικό ρόλο - κλειδί για την πρόληψη πριν, πολύ περισσότερο τώρα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας;

Η ταχύτητα με την οποία αναπτύχθηκαν τα εμβόλια, συγκριτικά με παλιότερα, που προϋπέθεταν 3, 8 ή και περισσότερα χρόνια κλινικών μελετών, επιβεβαιώνει αυτό που από την πρώτη στιγμή υποστηρίζουμε. Οτι δηλαδή σήμερα υπάρχουν τεράστιες αντικειμενικές δυνατότητες για την πρόληψη, την αντιμετώπιση και τη θεραπεία, όχι μόνο της λοίμωξης Covid-19, αλλά και άλλων ασθενειών που μαστίζουν την ανθρωπότητα.

Δυνατότητες που όμως μένουν αναξιοποίητες, όταν οι καπιταλιστές δεν επιλέγουν να επενδύσουν σε αυτές, επειδή το κέρδος, κινητήρια δύναμη της παραγωγής και της επιστημονικής έρευνας, δεν είναι το προσδοκώμενο.

Ποιοι είναι όμως οι παράγοντες που οδήγησαν στην επιτάχυνση της ανάπτυξης και της έγκρισης των διαθέσιμων εμβολίων;

Οι απαρχές του εμβολιασμού χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα, όταν η παρατήρηση που έκανε μία Κινέζα βουδίστρια ότι όσοι επιβίωναν από τη θανατηφόρα ευλογιά δεν νοσούσαν ξανά (ανοσία), την ώθησε να παίρνει ξύσματα από τις κρούστες ευλογιάς, να τα τοποθετεί σε σκόνη και να τα φυσά στη μύτη υγιών ατόμων. Τα πρώτα εμβόλια, χάρη στα οποία αποδεδειγμένα εκριζώθηκαν λοιμώδη νοσήματα που προκαλούσαν σοβαρές αναπηρίες, ακόμα και θάνατο, χρονολογούνται από την αυγή του καπιταλισμού.

Μία σύντομη αναφορά στους σταθμούς του ταξιδιού ενός εμβολίου ή ενός φαρμάκου πριν φτάσει στον τελικό προορισμό βοηθάει για να απαντηθούν εύλογα ερωτήματα.

Μετά την προκλινική δοκιμή (στο εργαστήριο, σε ζώα) ακολουθούν οι κλινικές δοκιμές. Διακρίνονται στη «φάση Ι», με μικρό αριθμό εθελοντών (20 έως 80), κατά την οποία εξετάζονται το προφίλ ασφάλειας και η ασφαλής δόση, στη «φάση ΙΙ» με 100 - 300 εθελοντές, κατά την οποία εξετάζεται η αποτελεσματικότητα, και στη «φάση ΙΙΙ» με 1.000 έως 3.000 εθελοντές συνήθως, κατά την οποία επίσης εξετάζεται η αποτελεσματικότητα, αλλά και η εμφάνιση ανεπιθύμητων ενεργειών.

Ενας από τους λόγους της γρήγορης ανάπτυξης εμβολίων για τον νέο κορονοϊό είναι ότι στη «φάση ΙΙΙ» συμμετέχει πολλαπλάσιος αριθμός εθελοντών, περίπου 40.000. Αρα τα δεδομένα για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια έχουν εξαχθεί από την παρακολούθηση χιλιάδων εθελοντών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για πολυκεντρική διπλή τυφλή μελέτη, που θεωρείται ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης ιατρικής έρευνας και εξασφαλίζει μεγάλη εγκυρότητα στην εξαγωγή συμπερασμάτων (διεξάγεται ταυτόχρονα από διαφορετικές ομάδες ερευνητών γιατρών, το υπό μελέτη φάρμακο δίνεται σε μία ομάδα ασθενών και σε μία άλλη δίνεται εικονικό φάρμακο [placebo], ούτε οι ασθενείς, ούτε οι γιατροί γνωρίζουν αν η ουσία που λαμβάνουν οι ασθενείς είναι η δραστική ή το placebo).

Το πιο σημαντικό είναι βεβαίως ότι δημιουργήθηκε μια μεγάλη παγκόσμια αγορά για μοίρασμα ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους που διεκδικούν ο καθένας το δικό του μεγαλύτερο κομμάτι.

Από την άλλη, για να μπορέσει αυτή η αγορά να αξιοποιηθεί, ήταν υποχρεωμένοι να αναπτύξουν μια ορισμένη ανταλλαγή πληροφοριών και ορισμένες συμφωνίες μεταξύ τους (π.χ. η συμφωνία της «AstraZeneca», βρετανικών συμφερόντων, με το Ινστιτούτο Γκαμαλέγια και το Ρωσικό Ταμείο Αμεσων Επενδύσεων).

Οι αστικές κυβερνήσεις των καπιταλιστικών χωρών έδωσαν εγγυήσεις και χρηματοδότησαν αφειδώς τις φαρμακοβιομηχανίες, προαγοράζοντας τα εμβόλια σε μεγάλες ποσότητες, γεγονός που επιτάχυνε την παρασκευή τους. Με άλλα λόγια, η πανδημία δημιούργησε για τις φαρμακευτικές εταιρείες, που έχουν στα χέρια τους και την έρευνα, μια εξασφαλισμένη παγκόσμια αγορά με τεράστια κερδοφορία.

Αυτό δεν αναιρεί, αντίθετα οξύνει τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Ολους τους προηγούμενους μήνες ο λαός παρακολούθησε μια ανελέητη κούρσα ανάμεσα σε φαρμακοβιομηχανίες και κράτη για το ποιος θα έχει πρώτος το εμβόλιο, ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της παγκόσμιας αγοράς, με ποιες διακρατικές συμφωνίες θα το διαθέσει στον υπόλοιπο κόσμο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού ανάμεσα σε κράτη και πολυεθνικές, η Κομισιόν αρνείται να δώσει τις συμβάσεις που έχει υπογράψει για την προμήθεια των εμβολίων που θα φτάσουν και στην Ελλάδα.

Η αντιμετώπιση της πανδημίας συνδέεται άμεσα με την «ομαλή» λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας, ιδιαίτερα σήμερα στη φάση της κρίσης της.

Ο λόγος επομένως που από την πρώτη στιγμή δόθηκε βάρος στην έρευνα για το εμβόλιο δεν είναι ότι οι κυβερνήσεις, το κεφάλαιο και το κράτος του συγκινήθηκαν αντικρίζοντας τις εκατόμβες νεκρών για τις οποίες ευθύνονται και έδειξαν «μεταμέλεια» για το έγκλημα σε βάρος της ζωής και της υγείας μας. Η πανδημία μπορεί να μην είναι η αιτία, όπως θέλουν να την παρουσιάζουν, της νέας βαθιάς συγχρονισμένης κρίσης, επιδρά όμως καταλυτικά στην επιδείνωση της οικονομίας. Η αντιμετώπισή της είναι προϋπόθεση για την επιστροφή στην «κανονικότητα», που όμως δεν προμηνύει τίποτα καλό για τους εργαζόμενους, απεναντίας θα φέρει νέα δεινά.

Ο μαζικός εμβολιασμός είναι αναγκαιότητα για την προστασία της υγείας του λαού. Ταυτόχρονα πρέπει με ευθύνη της κυβέρνησης να αξιοποιηθούν οι ανεξάντλητες δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν ώστε να εξασφαλιστούν το συντομότερο δυνατό όλα τα διαθέσιμα, ασφαλή και αποτελεσματικά με βάση τα επιστημονικά κριτήρια και τις προδιαγραφές φάρμακα και εμβόλια για την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού μας. Και πρέπει να απαντήσει η κυβέρνηση στα καίρια ερωτήματα γιατί δεν παίρνει τα μέτρα σε αυτήν την κατεύθυνση.

Το γεγονός ότι τα φάρμακα, τα εμβόλια στον καπιταλισμό είναι εμπορεύματα, δεν σημαίνει ότι δεν διεκδικούμε να αξιοποιούνται καθολικά και δωρεάν για όλους με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Το γεγονός ότι στον καπιταλισμό το ποιο φάρμακο, ποιο εμβόλιο θα παραχθεί και ποιο όχι, καθορίζεται με γνώμονα το κέρδος, δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ότι δεν είναι ασφαλές και αποτελεσματικό, αλλά σίγουρα είναι πανάκριβο για το λαό και πολλές φορές απρόσιτο.

Ο καπιταλισμός φταίει και όχι αυτό που παράγεται από τη δουλειά, χειρωνακτική και πνευματική, χιλιάδων εργαζομένων στον τομέα των φαρμάκων και εμβολίων. «Μαζί με τα νερά... δεν πετάμε και το παιδί...».

Πολλά φάρμακα που ήταν υποσχόμενα στην αρχή της πανδημίας, δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, νέα ελπιδοφόρα φάρμακα (π.χ. μονοκλωνικά αντισώματα) μελετώνται. Συνεχώς εμπλουτίζονται οι γνώσεις μας, ανοίγονται νέα μονοπάτια, αναθεωρούνται κάποια δεδομένα, συγκεντρώνονται νέα. Ετσι προχωράνε η έρευνα και η επιστήμη.

Η διάρκεια της προστασίας που παρέχει το σημερινό εμβόλιο, το αν η αποτελεσματικότητα είναι ίδια σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και σε ασθενείς με βεβαρημένο ιστορικό, αν αναχαιτίζει τη μετάδοση σε άλλους, αν όσοι δεν προστατευτούν πλήρως εμφανίσουν ηπιότερη νόσο, είναι ερωτήματα που μένει να απαντηθούν.

Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί η κυβέρνηση να τσουβαλιάζει όσους θέτουν τέτοια αντικειμενικά ερωτήματα με τις αερολογίες των κάθε λογής «αρνητών», οι οποίοι αποτελούν αμελητέα ποσότητα και δικό της «βολικό» αντίπαλο.

Αντίθετα, με δεδομένο ότι πολλά από τα παραπάνω ερωτήματα θα απαντηθούν στην πράξη, προκύπτει η ανάγκη της μεγαλύτερης θωράκισης εδώ και τώρα του δημόσιου συστήματος Υγείας, ώστε μεταξύ άλλων να παρακολουθεί με επάρκεια την πορεία του νέου εμβολίου, ακόμα κι όταν εμβολιαστεί ένα ικανό μέρος του πληθυσμού.

Οι αγωνιζόμενοι υγειονομικοί δεν αντιμετωπίζουμε κανένα δίλημμα. Θα κάνουμε το εμβόλιο. Είναι πράξη ατομικής αλλά και συλλογικής ευθύνης.

Η δική μας αγωνία είναι ότι για να εμβολιαστεί το 50% - 75% του πληθυσμού, για να δημιουργηθεί το τείχος ανοσίας που απαιτείται, θα περάσουν μήνες. Μέχρι τότε και ενόψει του τρίτου κύματος που δεν είναι απλώς πιθανό αλλά σχεδόν βέβαιο, οι εργαζόμενοι, ο λαός μας παραμένουν εκτεθειμένοι. Γιατί όσο και να σκίζει τα ρούχα της η κυβέρνηση πως έκανε ό,τι μπορούσε, η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο.

Θα πάρει μέτρα η κυβέρνηση έστω και τώρα; Θα προσλάβει όλο το αναγκαίο μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό ή θα συνεχίζει να στέλνει ηλεκτρονικά ραβασάκια στους νοσοκομειακούς γιατρούς στην Αθήνα, στην Αρτα και τα Γιάννενα, στην Κέρκυρα και αλλού, τη μέρα της εφημερίας τους να ετοιμάσουν τις αποσκευές τους και να παρουσιαστούν το επόμενο πρωί στις Σέρρες, στη Βέροια, στην Κατερίνη, αδιάφορο ακόμα και αν έχουν αναρρωτική άδεια, αν ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.

Θα εξοπλίσει τα νοσοκομεία με τον αναγκαίο αριθμό συσκευών παροχής υψηλής ροής οξυγόνου για να αποφεύγεται η διασωλήνωση ασθενών που μπορούν να υποστηριχθούν μη επεμβατικά; Είναι έγκλημα που δεν το έχει κάνει, ενώ προβλέπεται στα θεραπευτικά πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ.

Θα στελεχώσει έστω και τώρα με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό τα Κέντρα Υγείας ώστε να καταγραφεί άμεσα όλος ο πληθυσμός, οι χρονίως πάσχοντες, ομάδες υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν σοβαρή νόσο Covid-19, τα ΑμεΑ;

Είναι εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα όχι μόνο για τους εμβολιασμούς αλλά και για τη στενή παρακολούθηση με σκοπό να προληφθεί η επιδείνωση. Δεν είμαστε στο πρώτο κύμα. Τώρα ξέρουμε ότι έχουμε τα θεραπευτικά μέσα ώστε έγκαιρα να παρέμβουμε και να αποτρέψουμε μία πιθανή επιδείνωση. Και η κυβέρνηση το ξέρει, αλλά συνεχίζει να τζογάρει την υγεία και τη ζωή μας.

Εμείς, οι αγωνιζόμενοι υγειονομικοί, δεν θα την τζογάρουμε. Συνεχίζουμε να παλεύουμε για ουσιαστικά μέτρα προστασίας για μας και το λαό και θα είμαστε ανάμεσα στους πρώτους στο «Θριάσιο», στο «Αττικόν», στον «Ευαγγελισμό», στο «Σωτηρία», στη Θεσσαλονίκη, παντού, που θα κάνουμε το εμβόλιο. Για να είμαστε όρθιοι, υγιείς και δυνατοί στο πόστο μας, στο πλευρό των ασθενών μας, να τους προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας, στο πλευρό του λαού μας στον αγώνα του για μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του.

Ανοσοι απέναντι στον κορονοϊό, με συλλογική οργάνωση και πάλη που θα δημιουργεί αποτελεσματικά αντισώματα απέναντι στην πανδημία της πολιτικής της εκμετάλλευσης. Μέχρι να τη βάλει στο χρονοντούλαπο της κοινωνικής ιστορίας, όπως τις λοιμώδεις νόσους των περασμένων αιώνων.

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να υποθέσεις βάσιμα ότι οι πρόσφατες εξάρσεις της επιδημίας στη Δυτική Αττική ή στην Κοζάνη - περιοχές συγκέντρωσης μεγάλων βιομηχανικών μονάδων - σχετίζονται με αυξημένη διασπορά της λοίμωξης του Covid-19 στους εργασιακούς χώρους.

H κυβέρνηση παρ' όλα αυτά, αλλά και σημαντικό κομμάτι της επιστημονικής κοινότητας, μοιάζει να θέλει να αποφύγει πάση θυσία αυτήν την παραδοχή. «Τα κρούσματα», σας διαβάζω, «στη Δυτική Αττική είναι αποτέλεσμα της μη πιστής εφαρμογής των μέτρων...», «Κάναμε ποιοτική ανάλυση της ιχνηλάτησης και η διασπορά στη συγκεκριμένη περιοχή σχετίζεται με την κινητικότητα μεταξύ των δήμων...». Φταίει ο πληθυσμός που κινείται, δήλωνε η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας στις 11 Δεκεμβρίου! Αντίστοιχα, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη για να «ταρακουνήσει» τους πολίτες έσπευσε να δηλώσει ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει του κεφαλιού του, «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί. Θα σφραγιστούν περιοχές ακόμη και σπίτι - σπίτι»! Η ατομική ευθύνη παντού...

Δύο μέρες νωρίτερα, ο γενικός γραμματέας Δημόσιας Υγείας μάς δήλωνε ότι «στη Δημόσια Υγεία έχει επικρατήσει το κλασικό επιδημιολογικό μοντέλο του Dever». Εμείς που διδάσκουμε Δημόσια Υγεία δεν το γνωρίζουμε, παρ' όλα αυτά το αναζητήσαμε. Το ...«κλασικό επιδημιολογικό μοντέλο» του Dever θεωρεί ότι σημαντικός καθοριστής της υγείας των πολιτών, κατά 40% - το ποσοτικοποιεί κιόλας! - είναι η συμπεριφορά των ατόμων. Ξαναγράφουν την επιστήμη! Επικαλούνται ένα άρθρο του 1975, αυτό το «κλασικό» επιδημιολογικό μοντέλο του Dever, το οποίο αναφέρεται στους λεγόμενους «self inflicted risks». Τους κινδύνους, δηλαδή, τους οποίους προκάλεσες εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου!

Πετάνε κυριολεκτικά στα σκουπίδια 45 χρόνια έρευνας την οποία από τις αρχές του 2000 είχε συνοψίσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η Επιτροπή που είχε συστήσει για τους κοινωνικούς προσδιοριστές της υγείας. Βάσει του Πορίσματος της Επιτροπής του ΠΟΥ, οι πιο σημαντικοί καθοριστές της υγείας των ανθρώπων είναι το εισόδημά τους, η θέση τους στην εργασία, το μορφωτικό τους επίπεδο, η κοινωνική τους θέση. Αν είσαι δε μαρξιστής και τα συγκεράσεις όλα αυτά, το πιο σημαντικό ζήτημα το οποίο καθορίζει την υγεία των πολιτών είναι η ταξική τους θέση.

Τα στοιχεία και τα εμπειρικά δεδομένα από την επιδημία του Covid και από προηγούμενες επιδημίες είναι συντριπτικά.

Οι χαμηλές εισοδηματικές ομάδες εν μέσω της επιδημίας παρουσιάζουν έως και διπλάσια ποσοστά θανάτου από Covid, σε σχέση με τα υψηλά εισοδηματικά στρώματα στον γενικό πληθυσμό, γεγονός που προφανώς σχετίζεται με τα αυξημένα προβλήματα υγείας και πρόσβασής τους σε υπηρεσίες Υγείας, ήδη πριν την επιδημία του Covid.

Οι ανειδίκευτοι εργάτες, οι βιομηχανικοί εργάτες και οι εργαζόμενοι στο λιανικό εμπόριο έχουν κατά 30% έως και 100% υψηλότερη θνησιμότητα από Covid σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό στις παραγωγικές ηλικίες, 17 - 65 ετών. Τα υψηλότερα αυτά ποσοστά θνησιμότητας από Covid σε αυτές τις ομάδες εργαζομένων εμφανίζονται όταν δεν εφαρμόζεται lockdown, όταν δηλαδή ο πρωτογενής, δευτερογενής και τριτογενής τομέας της οικονομίας παραμένουν ανοιχτοί. Οταν εφαρμόζεται lockdown στον τριτογενή τομέα και παραμένουν ανοιχτοί ο πρωτογενής (αγροτική παραγωγή) και ο δευτερογενής τομέας (μεταποίηση), οι υγειονομικοί και οι βιομηχανικοί εργάτες που εκτίθενται περισσότερο έχουν διπλάσια έως και τριπλάσια πιθανότητα έκθεσης και τελικά θανάτου από Covid σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό παραγωγικής ηλικίας.

Στην Ελλάδα στοιχεία για τις ταξικές επιπτώσεις του κορονοϊού δεν έχουμε, γιατί δεν συλλέγονται. Από τα ελάχιστα τα οποία γνωρίζουμε, μπορούμε να πούμε τα εξής: Οι πρόσφυγες στα κέντρα φιλοξενίας κατά τη διάρκεια του πρώτου και του δεύτερου επιδημικού κύματος στην Ελλάδα παρουσίαζαν υπερδιπλάσια πιθανότητα έκθεσης στον κορoνοϊό σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Οι πρόσφυγες και μετανάστες στα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης έχουν τριπλάσια πιθανότητα έκθεσης στον κορονοϊό σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Οσο δηλαδή πηγαίνουμε από τον γενικό πληθυσμό στα κέντρα φιλοξενίας και στα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης, όπου οι συνθήκες διαβίωσης εκθετικά επιδεινώνονται, εκθετικά αυξάνεται και η πιθανότητα έκθεσης στον κορoνοϊό.

Επίσης, δεν έχουμε στοιχεία για τους εργάτες και τις ανισότητες σε σχέση με την εργασία και το επάγγελμα στην Ελλάδα. Γνωρίζουμε παρ' όλα αυτά ότι ήδη από την έναρξη της επιδημίας υπάρχουν πολλαπλές συρροές κρουσμάτων σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, κυρίως σε βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων, ενώ γνωρίζουμε ότι εκεί που υπήρχε επιδημιολογική επιτήρηση - αναφέρομαι στην περίπτωση της Λακωνίας - εντοπίστηκαν και συρροές στους εργάτες γης.

Κλείνω με αυτό, σύντροφοι και φίλοι: Η πολιτική τους είναι μία ταξική πολιτική. Είναι μία πολιτική η οποία λαμβάνει αποφάσεις, σχετικά με τη διαχείριση της επιδημίας, οι οποίες με άμεσο ή έμμεσο τρόπο ενισχύουν το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα λαμβάνουν αποφάσεις και πλημμελή μέτρα. Ασκηση πολιτικής είναι ακόμα η απουσία αποφάσεων. Η απουσία μέτρων στους χώρους δουλειάς ή, για να το πω ακόμη χειρότερα, ακόμη και η μη αναγνώριση του προβλήματος, συνιστά πολιτική, είναι μία ταξική πολιτική και οι επιπτώσεις της είναι ταξικές. Υπό αυτή λοιπόν την έννοια, αυτό το οποίο προέχει αυτήν τη στιγμή από τη σκοπιά αυτών που θίγονται, που καλούνται να σηκώσουν το βάρος αυτής της επιδημικής κρίσης, το υγειονομικό, οικονομικό, κοινωνικό βάρος, είναι να αναγνωρίσουν την ταξικότητα της επιδημίας και ταξικά να απαντήσουν σε αυτήν.

Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν στα αμαξοστάσια 500 λεωφορεία και 120 τρόλεϊ, τα οποία δεν επισκευάζονται. Ενα όχημα απολυμαίνεται κάθε 7 με 10 μέρες, ενώ είναι ανάγκη να απολυμαίνεται κάθε μέρα. Το μόνο που έκανε η κυβέρνηση είναι να βάλει σε λεωφορεία και τρόλεϊ ένα νάιλον διαχωριστικό και να κλείσει με μια αλυσίδα την πρόσβαση προς τον οδηγό, καθώς και κάποια αυτοκόλλητα στα καθίσματα. Στην Αθήνα οι γραμμές - κορμοί το διάστημα Σεπτέμβρης - Νοέμβρης ήταν ασφυκτικά γεμάτες. Ανέβαιναν λεωφορεία την Κηφισίας με 140 και 150 επιβάτες. Ανθρωποι περίμεναν στις στάσεις για πολλή ώρα και όταν έφτανε το όχημα, που ήταν ήδη γεμάτο, έπρεπε να διαλέξουν: 'Η να περιμένουν το επόμενο, καθυστερώντας στη δουλειά, ή να στριμωχτούν κινδυνεύοντας να κολλήσουν.

Συνθήκες συνωστισμού έχουμε και στα μέσα σταθερής τροχιάς. Στο Μετρό η συχνότητα των δρομολογίων τις ώρες αιχμής είναι 5 με 6 λεπτά, ενώ έπρεπε να είναι στα 3 λεπτά. Στον ΗΣΑΠ δουλεύουν με το ζόρι 19 συρμοί, ενώ πολλές φορές η συχνότητα των δρομολογίων ξεπερνά τα 12 λεπτά.

Παράλληλα, η κυβέρνηση είδε την πανδημία σαν μια ευκαιρία προκειμένου να υλοποιήσει τον σχεδιασμό της για ιδιωτικοποίηση. Ισχυριζόμενη ότι στόχος της είναι η πύκνωση των δρομολογίων, έδωσε έργο στα ΚΤΕΛ και μίσθωσε οχήματα από ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Το αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, είναι να έχουν έρθει οχήματα που είναι ακατάλληλα. Αυτήν τη στιγμή στη Δυτική Αττική κυκλοφορούν οχήματα που δεν έχουν παράθυρα και έχουν λιγότερες πόρτες. Ενα 12μετρο λεωφορείο πρέπει να έχει τρεις πόρτες και ένα 18μετρο τέσσερις. Στα 12μετρα οχήματα που έφεραν έχουν δύο πόρτες, από τις οποίες η μία είναι κλειστή για την προστασία του οδηγού, με αποτέλεσμα να μένει μόνο μία πόρτα για τους επιβάτες.

Στη Θεσσαλονίκη η κυβέρνηση έφερε 50 οχήματα από τη Λειψία, τα οποία έχουν διανύσει πάνω από 1 εκατ. χιλιόμετρο το καθένα! Είναι χωρίς κλιματισμό και με μικρούς κινητήρες. Από τα 50 οχήματα έχει καεί το ένα και σήμερα δουλεύουν ελάχιστα...

Ολόκληρη η διαδικτυακή εκδήλωση είναι αναρτημένη στο κανάλι του ΚΚΕ στο YouTube, στον σύνδεσμο youtu.be/0ti5HdWWSTk, καθώς και στο πόρταλ «902.gr», στη διεύθυνση 902.gr/node/245932. Αποτελεί στοίχημα τα σημαντικά στοιχεία και τα συμπεράσματα που αναδείχθηκαν στη διάρκειά της, όπως και το αντίστοιχο κάλεσμα αγώνα, να φτάσουν πλατιά στους εργαζόμενους, σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς!

Στις 20 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε διαδικτυακή εκδήλωση του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά, με θέμα «Πανδημία: Τα μέτρα προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς».

Μέσα από τις παρεμβάσεις τους, επιστήμονες και συνδικαλιστές παρέθεσαν αποκαλυπτικά στοιχεία και ανέδειξαν σημαντικές πτυχές, αναδεικνύοντας τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση και την εργοδοσία, τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν και σε αυτό το ζήτημα η ταξική θέση, η κατάσταση στους χώρους δουλειάς, στο δημόσιο σύστημα Υγείας, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και άλλους κρίσιμους για το λαό χώρους.

Απέναντι στην πολιτική που αφήνει το λαό εκτεθειμένο και επιτρέπει τη μετατροπή των χώρων δουλειάς σε εστίες υπερμετάδοσης της πανδημίας, απέναντι στην πολιτική που αξιοποιεί την πανδημία για να κλιμακώσει την αντεργατική επίθεση, αναδείχθηκε η ανάγκη ενίσχυσης της πάλης των εργαζομένων για την υγεία, τη ζωή και τα δικαιώματά τους.

Συνεχίζοντας την παρουσίαση της εκδήλωσης, ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα των τεσσάρων από τις οκτώ συνολικά τοποθετήσεις: Του Ηλία Κονδύλη, αναπληρωτή καθηγητή Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Πολιτικής Υγείας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του Γιώργου Τάτση, μέλους της Επιτροπής Περιοχής της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ και Γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Βορειοδυτικής Αττικής, του Γιάννη Γαλανόπουλου, χειρουργού ορθοπαιδικού, διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, μέλους της ΕΓ της ΟΕΝΓΕ και του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων «Θριάσιου» Νοσοκομείου, και του Θανάση Οικονόμου, οδηγού λεωφορείων, μέλους του ΔΣ της Ομοσπονδίας Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδας.

Οι άλλες τέσσερις τοποθετήσεις θα δημοσιευθούν σε επόμενο φύλλο της εφημερίδας.

«Αυτά είναι η εφαρμογή των λόγων της κυβέρνησης που διά στόματος Χρυσοχοΐδη είχε δηλώσει ότι "σε συνθήκες πανδημίας η Ελληνική Αστυνομία είναι το ΕΣΥ της προστασίας μας". Βέβαια, εδώ, οι κάτοικοι της Δυτικής Αττικής, Ελληνική Αστυνομία είδαν και παραείδαν, αλλά αυτό που δεν είδαν είναι ουσιαστικά μέτρα για την προστασία της υγείας τους.

Το πρόβλημα στη Δυτική Αττική το συνθέτει και ο προσανατολισμός που σήμερα, τη στιγμή της μάχης, έχει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της κατάστασης, και δεν είναι η προστασία των εργαζομένων και των κατοίκων της περιοχής. Αλλά το συνθέτουν και οι διαχρονικές ευθύνες που υπάρχουν για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Δυτική Αττική, γιατί κάποιοι τώρα, ξαφνικά, θυμήθηκαν τους εργαζόμενους της περιοχής, τους κατοίκους της "πίσω αυλής" της Αττικής. Και αναφερόμαστε στη χρόνια υποβάθμιση, στην επιβάρυνση της υγείας του λαού από τον καρκινογόνο ΧΥΤΑ Φυλής, που 60 χρόνια τώρα, όλο κλείνει και όλο συνεχίζει να λειτουργεί και επεκτείνεται. Μιλάμε για τις βιομηχανίες που εκτείνονται γύρω ή και μέσα στον οικιστικό ιστό, ρυπαίνοντας το περιβάλλον χωρίς κανέναν έλεγχο και θέτοντας σε καθημερινό κίνδυνο για την ύπαρξη ενός βιομηχανικού ατυχήματος.

Σε αυτήν την περιοχή, τώρα που η κυβέρνηση λέει ότι είναι στο "κόκκινο" - και έτσι είναι - θα περίμενε κανείς να λαμβάνονται μέτρα. Ενα βασικό μέτρο είναι το ζήτημα της θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας. Επιτρέψτε μου μόνο να πω τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Στο μοναδικό δημόσιο νοσοκομείο που υπάρχει στην περιοχή, στο "Θριάσιο", η κυβέρνηση όχι μόνο δεν συζητάει πώς θα στελεχωθεί, αλλά συζητάει ακόμα και για μετακίνηση προσωπικού σε άλλα νοσοκομεία της χώρας...
• Στο Κέντρο Υγείας Μεγάρων μέλη του προσωπικού ήρθαν σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα και θα έπρεπε να τεθούν σε προληπτική καραντίνα, ωστόσο επέστρεψαν στην εργασία τους μετά από προφορική παρέμβαση της 2ης ΥΠΕ που ουσιαστικά τους απείλησε ότι αν δεν υπογράψουν χαρτί πως τηρούσαν όλα τα μέτρα προστασίας και δεν επιστρέψουν στην εργασία τους, θα περάσουν από ΕΔΕ...
• Στο Κέντρο Υγείας Ασπροπύργου, 6 μήνες τώρα, μέσα σε συνθήκες πανδημίας, δεν υπήρχε προσωπικό καθαριότητας...

Βεβαίως, το μεγάλο πρόβλημα είναι ο προσανατολισμός και τα μέτρα που πάρθηκαν στους χώρους δουλειάς. Η κυβέρνηση από το Μάρτη, όταν ξεκινούσε η πανδημία, δεν εστίασε στους χώρους δουλειάς, δεν πήρε μέτρα προστασίας εκεί που πραγματικά υπήρχε συνωστισμός, που συγκεντρώνονται εκατοντάδες εργαζόμενοι. Δεν αξιοποίησε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για να ελέγξουν αν τηρούνται τα μέτρα προστασίας. Δεν έκανε μαζικά δωρεάν τεστ με επίκεντρο τους μεγάλους χώρους δουλειάς. Και βεβαίως είναι κρίσιμο θέμα η προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων που πέφτουν θύματα της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Κάτω από την απειλή της απόλυσης είχαμε φαινόμενα υποτίμησης συμπτωμάτων ή και απόκρυψης κρουσμάτων.

Σε ό,τι αφορά τα πρωτόκολλα, είναι τα μίνιμουμ μέτρα που ακόμα και η τυπική τήρησή τους πολλές φορές δεν μπορεί να εξασφαλίσει την προστασία της υγείας. Ανθρωποι που δουλεύουν στους ελεγκτικούς μηχανισμούς λένε ότι δεν είναι εύκολο να κόψεις πρόστιμο σε μεγάλο χώρο δουλειάς γιατί τα πρωτόκολλα είναι τόσο τυπικά, τόσο μίνιμουμ, που είναι δύσκολο κάποιος εργοδότης να μην τα τηρεί. Πόσο μάλλον που επειδή ακριβώς είναι τα μίνιμουμ, πολλές φορές γίνονται και λάστιχο, ακόμα και εκεί που η κυβέρνηση έχει την πρωταρχική ευθύνη, όπως π.χ. στο παράδειγμα με το Κέντρο Υγείας Μεγάρων.

Επιπλέον, δεν μπορεί τα πρωτόκολλα προστασίας των εργαζομένων να είναι παντού τα ίδια. Δεν είναι όλοι οι κλάδοι και όλοι οι χώροι δουλειάς το ίδιο. Εδώ απαιτείται κρατικός μηχανισμός που θα ελέγξει, θα κάνει συστάσεις για τα μέτρα που πρέπει να τηρηθούν σε κάθε χώρο, θα επιβάλει μέτρα προστασίας ή ακόμα και μετατροπές στο σχεδιασμό της παραγωγής. Υπάρχει σήμερα εργοστάσιο που να έχει μετατρέψει το σχεδιασμό του στην παραγωγή; Μπορεί ο σχεδιασμός της παραγωγής να είναι ίδιος πριν από την πανδημία και κατά τη διάρκειά της; Βεβαίως αυτή η μετατροπή μπορεί να εμπεριέχει και ρίσκο για τον εργοδότη ή ακόμα και μεγαλύτερο "κόστος".

Ενα ερώτημα που τίθεται είναι: "Ο εργοδότης δεν θέλει μέτρα προστασίας μέσα στο χώρο δουλειάς; Τον συμφέρει να νοσήσουν οι εργαζόμενοι; Πώς θα κερδίσει με αυτόν τον τρόπο;". Αυτό ακριβώς είναι μια αντίφαση που έχουν το μεγάλο κεφάλαιο και το κράτος. Για την εξυπηρέτηση των κερδών τους είναι υποχρεωμένοι να βαδίζουν πάνω σε ένα "τεντωμένο σχοινί", από τη μία τα αποσπασματικά μέτρα και από την άλλη το σμπαράλιασμα των όποιων αποσπασματικών μέτρων με την εντατικοποίηση της εργασίας για να υπηρετήσουν τα κέρδη τους.

Εδώ, για τους εργαζόμενους της Δυτικής Αττικής, οι συμβουλές για ξεκούραση, χαλάρωση και μη διαταραχή του ύπνου για την προστασία από την πανδημία πάνε περίπατο... Εδώ υπάρχει εντατικοποίηση της εργασίας, κυριολεκτικά εξάντληση των εργαζομένων. Η εργοδοσία βάζει ακόμα και ακουστικά στους εργαζόμενους για να τους δίνει εντολές, καταπάτηση δικαιωμάτων στα ρεπό, στα ωράρια, ακόμα και μετακινήσεις εργαζομένων από ένα κατάστημα μιας εταιρείας σε άλλο.

Οι μέρες πέρασαν, η προσπάθεια της κυβέρνησης να κλείσει όλο το ζήτημα της εξέλιξης της πανδημίας στη Δυτική Αττική ρίχνοντας την ευθύνη στην ύπαρξη κοινωνικών ομάδων που ζουν κάτω από αντίξοες συνθήκες και αντικειμενικά είναι ευάλωτες στην πανδημία - την ίδια στιγμή που δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την προστασία τους - έπεσε στο κενό, δεν πέρασε. Και δεν πέρασε εξαιτίας και των αποκαλύψεων που έκαναν εργατικά σωματεία της περιοχής, το ΚΚΕ, ο "Ριζοσπάστης".

Στη Δυτική Αττική υπάρχει και η ελπίδα, η οποία βρίσκεται στο γεγονός ότι μπορούμε να συμβάλουμε αποφασιστικά να δυναμώσει η φωνή διεκδίκησης των εργαζομένων και του λαού. Τα αγωνιστικά σκιρτήματα μπορούν να γίνουν πολλά. Τότε η Δυτική Αττική από "πίσω αυλή" θα γίνει πρωταγωνιστής θετικών εξελίξεων. Υπάρχουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες σωματείων, των εργαζομένων στο "Θριάσιο" Νοσοκομείο. Υπάρχει η φωνή των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών επαγγελματιών που διεκδικούν ειδικά μέτρα στήριξης. Αυτή είναι η φωνή της ελπίδας. Θα κάνουμε τα πάντα ως ΚΚΕ να τη δυναμώσουμε και στη Δυτική Αττική».

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κορονοϊού και η ανάγκη εξειδικευμένης φροντίδας έφεραν στην επιφάνεια χρόνιες αδυναμίες του δημόσιου συστήματος Υγείας. Κυρίως την υποστελέχωση σε γιατρούς, νοσηλευτές, παραϊατρικό προσωπικό, και την τεράστια υστέρηση που είχε και έχει η χώρα σε κλίνες Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας και Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Ενδεικτικά, πριν από την πανδημία έλειπαν από το ΕΣΥ - και συνεχίζουν να λείπουν και τώρα - πάνω από 6.000 ειδικευμένοι γιατροί και τουλάχιστον 30.000 λοιπό προσωπικό. Επίσης, πριν από την πανδημία οι ανεπτυγμένες κλίνες ΜΕΘ στη χώρα ήταν περίπου 560. Σήμερα η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι είναι 1.200. Ομως πρόκειται για επίπλαστα νούμερα, κλείνουν τμήματα και αναστέλλονται χειρουργεία για να μετακινείται προσωπικό, που όταν τελειώσει η πανδημία θα ξαναγυρίσει σε άλλα τμήματα.

Αρκετή συζήτηση γίνεται για το εμβόλιο, ενώ δεν υπάρχει επίσημη ενημέρωση από το κράτος. Ακόμα και εμείς που είμαστε υγειονομικοί δεν έχουμε ενημέρωση, ενώ μας έχουν ζητήσει να δηλώσουμε για να εμβολιαστούμε. Μέχρι στιγμής, συνολικά, παγκοσμίως βρίσκονται σε φάση μελέτης - ανάπτυξης - κλινικών μελετών πάνω από 120 εμβόλια που αναπτύσσονται από Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστραλία, Καναδά, Νότια Αφρική, Γερμανία και Κούβα. Δεν βασίζονται όλα στην ίδια τεχνολογία, ούτε επιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Ομως η επίσημη ενημέρωση στη χώρα μας πάσχει, δεν υπάρχει δηλαδή επαρκής ενημέρωση για το πόσα και ποια εμβόλια έχουν αναπτυχθεί, ούτε με ποιο μηχανισμό δρουν. Σε ό,τι αφορά ερωτήματα που προκαλεί η ταχύτητα με την οποία αναπτύχθηκαν, στην επιτάχυνση των διαδικασιών φαίνεται ότι συνέβαλαν οι εξής παράγοντες: α) Χρηματοδότηση (στις ΗΠΑ η κυβέρνηση χρηματοδότησε τη φάση 3 και εξασφάλισε εκ των προτέρων στις φαρμακευτικές εταιρείες ότι θα υπάρξει παραγωγή και παραγγελία), β) συνασπισμός δυνάμεων (συνεργασία φαρμακευτικών κολοσσών μεταξύ τους και με πανεπιστήμια), γ) εξέλιξη της βιοτεχνολογίας, δ) παράλληλη διεξαγωγή σταδίων κλινικών μελετών (φάσεις 1 και 2) και ε) μεγάλος αριθμός εθελοντών, λόγω πανδημίας, για τη διεξαγωγή μελετών φάσης 3.

Σε ό,τι αφορά τις δομές Υγείας, πρέπει να υπάρχουν ενισχυμένα μέτρα ασφαλείας έναντι του κορονοϊού, ιδίως σε νοσοκομεία, κλινικές και ΜΕΘ Covid. Στο πρώτο κύμα της πανδημίας υπήρχαν αρκετές ελλείψεις σε Μέσα Ατομικής Προστασίας. Ενα σημαντικό μέτρο είναι επίσης ο χωροταξικός διαχωρισμός ύποπτων και θετικών κρουσμάτων από τους υπόλοιπους ασθενείς, η χρήση ξεχωριστών μηχανημάτων (ακτινολογικά κ.ά.). Επιπλέον, σημαντικό είναι να υπάρχουν τακτικά μοριακά τεστ στο προσωπικό, σοβαρή ιχνηλάτηση, καραντίνα 14 και όχι 7 ημερών για τους υγειονομικούς. Ακόμα, ζητάμε ελέγχους στους προσερχόμενους στη δομή Υγείας, τεστ για κάθε εισαγωγή ασθενούς, χώρους φιλοξενίας για το προσωπικό που έχει επαφή με κρούσμα ή θετικό τεστ, ώστε να μην κινδυνεύσει η οικογένεια, κ.ά. Σημαντικό μέτρο, που αυξάνει κατακόρυφα τη δυνατότητα των εργαζομένων να παραμένουν ασφαλείς, είναι επίσης η επάρκεια προσωπικού. Να βγαίνουν οι βάρδιες με ασφάλεια, να ξεκουράζεται το προσωπικό, να υπάρχει δηλαδή αυξημένη αναλογία γιατρών και νοσηλευτών προς ασθενείς.

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι για να προστατευτεί η ανθρώπινη ζωή πρέπει αυτή να είναι στο επίκεντρο της πολιτικής που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις. Στο καπιταλιστικό σύστημα επίκεντρο είναι τα κέρδη των μονοπωλίων και οι ανθρώπινες ανάγκες είναι «κόστος». Αρα το ζήτημα είναι σαφώς πολιτικό, δεν λύνεται στο πλαίσιο του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος όπου ζούμε σήμερα. Η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, και με αφορμή την πανδημία.

Η θωράκιση, ο προγραμματισμός, η ιεράρχηση των διεκδικήσεων, η σύμπηξη ομάδων δράσης δεν μπορεί να καταργούνται ή να υποβαθμίζονται σε έκτακτες συνθήκες ή ακόμα και στο χάος μιας πανδημίας. Την ίδια ώρα, που δικαίως κατηγορούμε την όποια κυβέρνηση ότι χρησιμοποιεί τον κορονοϊό κυνικά ως άλλοθι κι ευκαιρία για να περάσει τα προ πολλού σχεδιασμένα αντιλαϊκά της μέτρα και τις στυγνές πλουτοκρατικές της επιλογές, μοιάζει σε πολλούς χώρους να χρησιμοποιήθηκε το ίδιο ακριβώς επιχείρημα για χαλάρωση της συγκροτημένης αντίστασης. Και δε μιλάω για το ΚΚΕ, που σχεδόν εξάντλησε δυνάμεις και ιδέες για να μη λείψει σχεδόν από πουθενά. Κι έτσι περίπου το ένα τρίτο των Ελλήνων να θεωρεί ζωτική και αναγκαία την παρουσία του. Στη ζωή του και τη Βουλή του. Μιλάω για τον καθένα ή την καθεμία από τους διπλανούς μας, που αφήσαμε να παγιδευτούν στην αντίδραση την εύπεπτη της ατομικής ευθύνης, που τους πέταξε η κυρίαρχη τάξη στα μούτρα. Κι έτσι, πίσω απ' αυτήν την αντίδραση χάθηκε και η υποκειμενική ευθύνη. Στη δουλειά, στο συνδικάτο, στο χωράφι, στην αγορά, στο γραφείο, στο πανεπιστήμιο, στο σπίτι και το σχολείο.

Αυτή είναι μια σχεδόν ανεπαίσθητη απόχρωση του γκρίζου των ημερών, συχνά παραλυτική. Και μάλιστα για το σχεδιασμό της επόμενης μέρας. Το γράφω γιατί συναντώ ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, διαταξικά, που κοιτάνε το μέλλον, θεωρώντας ατομική ευθύνη την επιβίωσή τους και αγνοώντας την υποκειμενική ευθύνη της συνύπαρξης που 'ναι συνυφασμένη με τη ζωή. Προς τα έξω φαίνεται όχι απλώς θεμιτό αλλά και γεμάτο κατανόηση να κατατριβόμαστε με λεπτομέρειες, της λεγόμενης καθημερινότητας, και να επιτρέπουμε την παντοκρατορία του «δός ημίν σήμερον». Δεν απλοποιούμε. Απλουστεύουμε. Δεν αναλύουμε. Κομματιάζουμε. Δεν ιεραρχούμε. Τακτοποιούμε. Κοντολογίς, βολευόμαστε και δεν ξεβολευόμαστε, ξεχνώντας ότι τα όνειρα οφείλουν να μυρίζουν πυρκαγιά, γιατί παραμονεύουν πυροσβέστες που δεν επιτρέπουν ούτε σπίθα σ' αυτά.

Εδώ θαρρώ κρύβεται το οριακό ιδεολογικό σημείο, κυριολεκτικά στο παρά πέντε αναγκαίο να συνειδητοποιηθεί πως η γενίκευση της αποπροσωποποίησης θα είναι μη αντιστρέψιμη, όταν κυριαρχήσει η τεχνητή νοημοσύνη (Α.Ι., όπως θα τη βλέπουν γραμμένη αυτοί που δε θα την καταλαβαίνουν, δε θα την κατέχουν, αλλά θα την υφίστανται). Πρέπει να διδαχτούμε και να διδάξουμε γνώσεις και στάσεις ζωής, τρόπο σκέψης και να επεξεργαστούμε μεθόδους, που να απαντούν και εσωτερικά, δηλαδή υποκειμενικά, και εξωτερικά - αντικειμενικά στις υπαρξιακές ατομικές και συλλογικές αγωνίες και ερωτήματα του θαυμαστού καινούργιου δυστοπικού κόσμου.

Ηδη χιλιάδες ενώνουν τη φωνή τους εκφράζοντας πλατιά αλληλεγγύη στην εργατική - λαϊκή πάλη, δίνοντας απάντηση στην κυβέρνηση, που επιστρατεύει την καταστολή και τον αυταρχισμό, τη συκοφάντηση του εργατικού κινήματος, για να βάλει στον πάγο τους αγώνες των εργαζομένων.

Στο κείμενο τονίζεται ανάμεσα σε άλλα ότι «είναι ώρα ευθύνης!», «ώρα να μπει lockdown στην πολιτική που θυσιάζει την υγεία και τα δικαιώματά μας!» και σημειώνεται πως «δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μείνει όρθιος ο λαός στις συνθήκες της κρίσης και της πανδημίας, να οργανώσει την εργατική - λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση.

Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στο κράτος, που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και τις "αντοχές της οικονομίας".

Δεν σπαταλάμε τις ελπίδες μας σε νέες αυταπάτες κυβερνητικών εναλλαγών, που ξέρουμε σίγουρα ότι θα οδηγήσουν στη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Εχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής - λαϊκής οργάνωσης, στη δύναμη της κοινής δράσης εργαζομένων, μικρών επαγγελματιών, βιοπαλαιστών αγροτών.

Στη δυνατότητά μας να βάλουμε τη δικιά μας σφραγίδα στις εξελίξεις, να περάσουμε στην αντεπίθεση με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας».

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει ένα ακόμα μέρος των υπογραφών.

Λυμπέρη Καλλιόπη, φαρμακοποιός. Μαργαρίτη Βικτώρια, βοηθός φαρμακοποιού. Μπούρος Χαρίλαος, πρόεδρος της ΠΟΙΟ - ΠΦΥ, διευθυντής ΕΣΥ. Πάντζιος Γεώργιος, εργαζόμενος σε φαρμακείο. Παπαδιώτη Μαρίνα, ψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια στο Κέντρο Πρόληψης Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας «Φαέθων», πρόεδρος του παραρτήματος Πετρούπολης του ΕΣΥΝ. Παπαδοπούλου Ρούλα, χειρίστρια ακτινολογικού στο Νοσοκομείο «Αγία Ελένη». Πατρικέλλης Παναγιώτης, κλινικός νευροψυχολόγος, διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, εργαζόμενος στην ειδική μονάδα ψυχοκινητικής αποκατάστασης και επαγγελματικής επανένταξης ΕΠΙΨΥ. Φακιρίδης Νίκος, συνταξιούχος γιατρός. Φακιρίδου Μαριάνθη, φαρμακοποιός. Χατζηγιάννης Στυλιανός, φαρμακοποιός. Κουμπούλη Αννα, ψυχολόγος.

Βαγιάννη Καλλιόπη, άνεργη. Γράψιας Ιωάννης, τραπεζικός υπάλληλος. Καλέμης Λάζαρος, ιδιωτικός υπάλληλος. Κογιώνης Ευάγγελος, τραπεζικός υπάλληλος. Παναγιωτακόπουλος Δημήτρης, ιδιωτικός υπάλληλος. Παπαδόπουλος Γεώργιος, άνεργος. Βιλαράς Γιώργος, δικηγόρος. Αλεξιάδης Βασίλης, μηχανικός - συντηρητής. Χαρακίδα Γιάννα, πολιτικός μηχανικός. Μαρίνου Διονυσία, κοινωνική λειτουργός.

Αναστόπουλος Αντώνης, αυτοαπασχολούμενος. Εξαρχος Γιώργος, ελεύθερος επαγγελματίας. Κοντοπούλου Ελένη, αυτοαπασχολούμενη. Κοντοπούλου Πόπη, αυτοαπασχολούμενη. Μάραντος Παναγιώτης, αυτοαπασχολούμενος. Μπουρδούνης Χρυσόστομος, ελεύθερος επαγγελματίας. Ξυγκάκης Βασίλης, αυτοαπασχολούμενος. Πολιτάκης Ελπιδοφόρος, ελεύθερος επαγγελματίας.

Αγαλιανού Παυλίνα, σκηνοθέτρια. Αμανατιάδου Ειρήνη, κλαρινετίστα - εκπαιδευτικός. Αντωνακάκης Γιώργος, σκηνοθέτης. Αντώναρου Βασιλική, ηθοποιός. Βαμβακίδης Τάκης, ηθοποιός. Βαμβακούσης Αρίστος, μουσικός. Βαρουχά Μάγδα, ερμηνεύτρια. Βλάχος Δημοσθένης, λυρικός τραγουδιστής. Βουδούρης Σταύρος, μουσικός. Βούρου Μαρία, χορεύτρια - καθηγήτρια χορού. Γαργαλάκου Μάρα, θεατρολόγος. Γάτη Λιλή, λογοτέχνης. Γκούνη - Σοφικίτη Λίλια, συγγραφέας - εικονογράφος. Γουρνιά Μαρία, λυρική τραγουδίστρια - χορωδός της ΕΛΣ. Γωνιανάκης Γιώργος, ποιητής. Δαλκυριάδου Νάντια, ηθοποιός - σκηνοθέτρια. Δάρρας Παναγιώτης, τραγουδοποιός. Δεικτά Μαρία, τραγουδίστρια. Δημέγγελης Τάσος, λυρικός τραγουδιστής - χορωδός της ΕΛΣ. Δημητριάδου Μαρία, ηθοποιός. Δημοπούλου Λίνα, στιχουργός. Δημούλας Χρήστος, λογοτέχνης. Ζιάβρας Παναγιώτης, μουσικός ορχήστρας της ΕΛΣ. Θεοφάνους Γιώργος, μουσικός (συγκρότημα KollektivA). Θεοχάρης Κώστας, λυρικός καλλιτέχνης - τραγουδοποιός. Ικαρη Βιολέτα, μουσικός - ερμηνεύτρια. Καζάνης Δημήρης, μουσικός. Καλογριδάκης Χρυσόστομος, μουσικοθεραπευτής - λυρικός τραγουδιστής. Κανάκης Στέλιος, εκπαιδευτικός - συγγραφέας. Καράβας Δημήτρης, τραγουδιστής - μουσικός. Καραβασίλης Κωνσταντίνος, συνθέτης. Καραγκιαούρης Νικόλαος, λυρικός τραγουδιστής. Καραντωνίου Χρυσόστομος, τραγουδοποιός. Καρλής Αλέξης, συγκρότημα «Φυστικί Σαλόνι». Καρυδάκη - Νικολοπούλου Ορέστεια, μουσικός - οδηγός σκηνής της ΕΛΣ. Κατικίδου Μαρία, τραγουδίστρια - μουσικός. Κατίνου Κωνσταντίνα, ηθοποιός. Κατίς Πηνελόπη, λυρική τραγουδίστρια - διερμηνέας. Κατσαμπάς Μανώλης, μουσικός. Κάτσαρης Μιχάλης, μουσικός. Κοντορά Εύη, λογοτέχνης. Κουρούση Ντένια, τραγουδίστρια. Κυρίτση Ιωάννα, γραφίστας - ηθοποιός. Λαλαδάκη Δήμητρα, μουσικός. Λάμπρου Χριστίνα, τραγουδίστρια. Λιάσκος Δημήτρης, συγκρότημα The Worksongs Project. Μαγκοπούλου Αργυρώ, χορεύτρια - χορογράφος - καθηγήτρια χορού. Μάδαρος Κωνσταντίνος, συγκρότημα «Μαντάρα». Μακρής Δημήτρης, συνθέτης. Μανγκλάρας Αλέξανδρος, παραδοσιακός τραγουδιστής. Μανουρά Αγάπη, ηθοποιός. Μανωλοπούλου Σταυρούλα, ερμηνεύτρια. Μαξούρη Χριστίνα, ηθοποιός - τραγουδίστρια. Μαρμαρινός Χρήστος, μουσικός. Μάτζαρης Θανάσης, μουσικός. Μάτσκε Ούβε, καθηγητής Τμήματος Μουσικής Επιστήμης & Τέχνης Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Μελίδης Ιων-Νικόλαος, καθηγητής μουσικής. Μικρούλη Στέλλα, λυρική τραγουδίστρια - καθηγήτρια πιάνου. Μιχαηλίδου Θοδώρα, εικαστικός. Μόρτζος Φρίξος, πιανίστας - μουσικός εκγυμναστής της ΕΛΣ. Μπάρμπαρης Αργύρης, μουσικός. Μπινιάρης Γιώργος, μουσικός. Μπότσης Χρήστος, τραγουδιστής. Νάσος Στέφανος, σολίστ πιάνου. Νάστου Ερμιόνη, πιανίστρια - μουσική εκγυμνάστρια της ΕΛΣ. Νικολάου Θοδωρής, τραγουδιστής. Νινίτη Βάσω, λυρική τραγουδίστρια. Παλαιολόγου Γεωργία, τραγουδίστρια. Παναγή Κλεοπάτρα, λογοτέχνης. Παπασπύρου Εβίτα, ηθοποιός - σκηνοθέτρια. Παπατραγίννης Σωτήρης, τραγουδιστής. Παπούλιας Μάριος, μουσικός. Παππάς Δημήτρης, μουσικός. Πάππος Μανώλης, μουσικός. Πάτερος Ισίδωρος, μουσικός. Πατσιώτης Κώστας, μουσικός. Παύλου Στέλιος, λυρικός τραγουδιστής - μουσικός. Περγαμάλης Χρήστος, συγκρότημα «Μαντάρα». Πετράκη Τατιάνα, καθηγήτρια χορού. Πίσχινας Αγγελος, συγκρότημα «Φυστικί Σαλόνι». Πιττακός Αλέξανδρος, λυρικός τραγουδιστής - χορωδός της ΕΛΣ. Προϊστάκη Μαρία, ηθοποιός. Πρωτόπαππας Νίκος, μουσικός. Ραζέλη Αφεντούλα, ερμηνεύτρια. Ράζης Λάζαρος, τραγουδιστής. Ρεϊζίδου Φεβρωνία, κουκλοπαίκτρια - ηθοποιός. Ρήγας Βοργίας, μουσικός. Σαββίδης Λάζαρος, μουσικός. Σαμαρτζής Γιώργος, λυρικός τραγουδιστής - χορωδός της ΕΛΣ. Σαμαρτζής Νεκτάριος, λυρικός τραγουδιστής, χορωδός της ΕΛΣ, πρόεδρος του ΣΕΕΛΣ. Σαρρή Μαρία, μουσικός Φιλαρμονικής του δήμου Αθηναίων. Σαρρής Νίκος, μουσικός ορχήστρας της ΕΛΣ. Σέγκου Κατερίνα, συγκρότημα «Μαντάρα». Σκυθιώτης Πέτρος, λογοτέχνης. Σούτου Φαίδρα, χορογράφος - κινησιολόγος - ερμηνεύτρια. Σπανού Αθηνά, στιχουργός. Σταματάκης Μανώλης, μουσικός. Ταυλάς Γιάννης, μουσικός. Τζαβέλλα Μάγδα, λυρική τραγουδίστρια, χορωδός της ΕΛΣ, καθηγήτρια φωνητικής. Τζαμτζή Ειρήνη, μουσικός. Τζιαγκούλας Κώστας, μουσικός. Τζουμάκης Δημήτρης, ηθοποιός. Τσιρίδου Κατερίνα, μουσικός. Τσόγκας Γιώργος, συγκρότημα «Μαντάρα». Τσορανίδης Φώτης, μουσικός. Τσώνη Μαρία, λυρική τραγουδίστρια. Φόρτη Ιωάννα, τραγουδίστρια. Φουντάνας Βαγγέλης, μουσικός. Χαϊνάς Σταμάτης, συγκρότημα «Μαντάρα». Χρυσανθίδης Μίλτος, μουσικός. Χρυσού Τάνια, τραγουδίστρια. Bart Steve, σκηνοθέτης.

Γιολδάσης Σπύρος, εκπαιδευτικός. Κοτζιούλας Κώστας, φιλόλογος. Ρόκου Σοφία, εκπαιδευτικός. Spendov Janez, δάσκαλος - μεταφραστής. Ανδρέου Λαμπρινή, συνταξιούχος δασκάλα.

Αυρηλιώνης Νίκος, γενικός γραμματέας της Ενωσης Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Αθηνών. Δεληγιάννης Λευτέρης, μέλος της Ενωσης Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Αθηνών. Δημούλας Ευάγγελος, συνταξιούχος. Ευσταθίου Γιώργος, συνταξιούχος. Μπατανάς Κυριάκος, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ Καλλιθέας και γύρω δήμων. Μπόλοσης Νίκος, συνταξιούχος ΕΑΒ. Σπανός Βασίλης, ταμίας της Ενωσης Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Αθηνών. Τζιανουδάκης Παρασκευάς, Ενωση Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Αθηνών. Υφαντίδου Γεωργία, μέλος του ΠΑΣΑΣ ΔΕΗ.

Κατζιώτη Αγγελική, πρόεδρος του ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών Μοσχάτου - Ταύρου. Λιακοπούλου Ελευθερία, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Μοσχάτου - Ταύρου. Τσατσαρώνη Ντίνα, ιδιωτική υπάλληλος, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών Πετρούπολης.

Βραχνού Βαρβάρα, κοινοτική σύμβουλος Ταύρου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Κατζώτης Ηλίας, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ Καλλιθέας και γύρω δήμων, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ. Μαρκομιχάλης Παναγιώτης, κοινοτικός σύμβουλος Ταύρου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».