Παρασκευή 8 Ιούλη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η ελπίδα είναι στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό

Αποσπάσματα από την ομιλία της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε συγκέντρωση του Κόμματος στην Καισαριανή

Στην πλατεία Καισαριανής μίλησε η Ελ. Μπέλλου
Στην πλατεία Καισαριανής μίλησε η Ελ. Μπέλλου
Στην κατάμεστη πλατεία της Καισαριανής μίλησε τη Δευτέρα 27/6 η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε μία πολιτική συγκέντρωση ενταγμένη στην πολύμορφη δραστηριότητα που αναπτύσσει η ΚΟ Αττικής του Κόμματος, με σύνθημα «Καμία ανοχή - Καμία υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή Συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία».

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε και ο κομμουνιστής δήμαρχος της πόλης, Ηλίας Σταμέλος.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία της Ελ. Μπέλλου:

***

Από την Παρασκευή 24/6 έχει κυριαρχήσει, τουλάχιστον στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, η υπερψήφιση του Brexit στο δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία.

Με ποια μηνύματα μας βομβαρδίζουν οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές, οι οποίοι πλασάρουν δηλώσεις απλών ανθρώπων, όπως λένε, κυρίως νέων, αυτοαπασχολούμενων κ.λπ.;

Λένε, και σωστά:

-- Το «ναι» στο Βrexit ήταν ψήφος αγανάκτησης στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, της ΕΕ.

Λένε, επίσης:

-- Οι Βρετανοί δεν ήξεραν ακριβώς τι ψήφιζαν, δεν υπολόγιζαν ποια θα είναι η επόμενη μέρα έξω από την ΕΕ, τώρα το ξανασκέφτονται. Ηδη διαμορφώθηκε μια κίνηση πολιτών, δήθεν αυθόρμητη, που μαζεύει υπογραφές για να ζητήσει νέο δημοψήφισμα.

-- Ο Κάμερον δεν έπρεπε να κάνει δημοψήφισμα, το προκήρυξε με καιροσκοπισμό και απέναντι στον αντίπαλό του μέσα στο κόμμα του και ως πίεση για τις διαπραγματεύσεις που έτσι κι αλλιώς είχε η Μεγάλη Βρετανία με τους εταίρους της στην ΕΕ, αφού ήδη είχαν εξαντληθεί τα χρονικά όρια που αφορούσαν προηγούμενες συμφωνίες εξαίρεσης της Βρετανίας από τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη και στη Σένγκεν.


-- Η ΕΕ τιμωρείται γιατί υιοθέτησε πολιτικές λιτότητας, όχι πολιτικές βιομηχανικής ανάπτυξης.

Ολα αυτά είναι ένα μέρος της αλήθειας, αλλά δεν είναι η αλήθεια, γιατί η αλήθεια κρύβεται επειδή είναι βαθιά ταξική. Γιατί, είτε κυριαρχούσε το Brexit στο δημοψήφισμα είτε το αντίθετό του - η παραμονή στην ΕΕ - άλλη είναι η προοπτική για το βρετανικό λαό, άλλη για την αστική τάξη της Βρετανίας. Aλλη για τους λαούς της ΕΕ ή και της Ευρωζώνης, άλλη για την τάξη των καπιταλιστών στην κάθε χώρα - μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, είτε μιλάνε για την έξοδο είτε για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ, είτε μιλάνε για τις επιπτώσεις στην οικονομία της Βρετανίας είτε για τις επιπτώσεις στην ΕΕ, νοιάζονται για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, για το μεταξύ τους ανταγωνισμό, για τις σχέσεις τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, π.χ. με τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία, την Ιαπωνία, την Κίνα, την Ινδία.

Δεν νοιάζονται για τις ανάγκες των εργαζομένων, των νέων από άλλες χώρες της ΕΕ που σπουδάζουν ή εργάζονται στη Βρετανία ή αντίστροφα. Οσα προβάλλουν γι' αυτούς είναι επιφανειακά, είναι η μισή αλήθεια, που κρύβει στην ουσία της τη βαθιά πολιτική αλήθεια.

Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι μόνο η καταδίκη της ΕΕ ή της Ευρωζώνης, αλλά η καταδίκη του καπιταλισμού, αυτού του τόσο σάπιου, παρασιτικού καπιταλισμού, που, αντί να βελτιώνει, χειροτερεύει τη ζωή των εργαζομένων.

Πριν 25 χρόνια, με τη συγκρότηση της ΕΕ, πριν 30 χρόνια από τη διαμόρφωση της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Αγοράς, σύσσωμες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, οι δεξιές κι οι αριστερές κυβερνήσεις τους, υπέγραψαν τις συμφωνίες, υπερθεμάτιζαν, ήθελαν να δώσουν και με αυτόν τον τρόπο το τελικό χτύπημα στη Σοβιετική Ενωση. Υπερθεμάτιζαν και Κομμουνιστικά Κόμματα.

Τι έλεγε, όμως, το ΚΚΕ; Οτι η ΕΕ θα ήταν σε βάρος όλων των λαών, όχι μόνο εκείνων που ζούσαν σε μικρότερες ή συγκριτικά πιο αδύναμες καπιταλιστικές οικονομίες, αλλά σε βάρος των λαών ακόμα και των πιο ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών, όπως της Βρετανίας, της Γαλλίας τότε.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα στην Ελλάδα που τάχτηκε κατά της ΕΕ, κατά της ένταξης της Ελλάδας. Πρόβλεψε ότι την ΕΕ και την Ευρωζώνη θα τις ροκάνιζαν οι εσωτερικές τους αντιθέσεις, δε θα πετύχαιναν τη διαφημιζόμενη συνοχή και οικονομική σύγκλιση, γιατί ο νόμος του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και της ανισόμετρης ανάπτυξης είναι ο καρδιακός παλμός της Ενωσης.

Προσχήματα τα περί «τόνωσης της δημοκρατίας»

Η εργατική, η λαϊκή αντοχή, η αντοχή των νέων από εργατικές - λαϊκές οικογένειες θα εξαρτηθεί από την ιδεολογική και την πολιτική προετοιμασία τους να αντιμετωπίσουν νέα αστικά και οπορτουνιστικά διλήμματα - παγίδες, να γίνουν ικανότεροι στην ανάλογη διαφώτιση, αλλά και την οργάνωση των μαζών.

Πάρτε για παράδειγμα τις προωθούμενες αλλαγές στον εκλογικό νόμο και το Σύνταγμα. Πλασάρονται ως πρωτοβουλία για ένα πιο δίκαιο, πιο αναλογικό εκλογικό σύστημα, για ενίσχυση της δημοκρατίας, της θέλησης κι έκφρασης του λαού, είτε με άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είτε με ενίσχυση των δημοψηφισμάτων ή άλλων τρόπων έκφρασής του ή με την ψήφο στα 17 χρόνια.

Ολα αυτά τα περί τόνωσης της δημοκρατίας είναι προσχήματα. Ο πυρήνας αφορά αλλαγές στο νομοθετικό - συνταγματικό πλαίσιο, ώστε πιο εύκολα να διαμορφώνονται κυβερνήσεις συνεργασίας κομμάτων, η σύνθεσή τους ν' απλώνεται σε περισσότερα κόμματα ή και σε πολιτικούς που μετακινούνται από το ένα στο άλλο, πιο εύκολα να διαδέχεται η μια κυβέρνηση την άλλη, χωρίς αναγκαστικά να προσφεύγουν σε νέες εκλογές, άλλα όργανα της αστικής εξουσίας, όπως οι δικαστικές και οι λεγόμενες ρυθμιστικές αρχές, να μην εξαρτώνται από αλλεπάλληλες διαδοχικές κυβερνητικές αλλαγές, οι υπουργοί να μην προέρχονται και από βουλευτές. Με άλλα λόγια, να σταθεροποιηθούν κάποια όργανα της αστικής εξουσίας, με μεγαλύτερο βαθμό αποσύνδεσής τους από τις βουλευτικές εκλογές και τη σύνθεση της Βουλής.

Ταυτόχρονα, προετοιμάζεται και συνταγματική κάλυψη νέων αναγκών του κεφαλαίου, όπως είναι η ανταπεργία, το γνωστό «λοκ άουτ», η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και άλλα.

Η ελπίδα δεν είναι στην καπιταλιστική ανάπτυξη...

Να δώσουμε τη μάχη με την εξαπάτηση των νέων ότι δήθεν υπάρχουν καλύτερα μοντέλα διαχείρισης της ανεργίας.

Αλλο υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω μιας αλλαγής της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ, άλλο υπόσχεται η ΝΔ ή το Ποτάμι, που ψηφίστηκε κι από νέους.

Κι όλοι μαζί έχουν μια κοινή βασική θέση: Παραπέμπουν τη λύση της ανεργίας στις επενδύσεις, στην καπιταλιστική ανάπτυξη, στην επιχειρηματικότητα.

Τι δε λένε: Οτι η ανάπτυξη έφερε την κρίση, ότι μακρόχρονη κρίση και στη συνέχεια ύφεση είχε όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και το άλλοτε οικονομικό θαύμα του καπιταλισμού, η Ιαπωνία.

Δε λένε ότι επενδύσεις σημαίνει νέα πιο παραγωγικά μέσα, που χρειάζονται λιγότερο χρόνο ζωντανής εργασίας, άρα πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας ή λιγότερο συνολικό χρόνο εργασίας από ό,τι χρειαζόταν ο ίδιος όγκος παραγωγής πριν την εκδήλωση της κρίσης.

Η λύση και η ελπίδα είναι ριζικά, συθέμελα ν' αλλάξει ο τρόπος που λειτουργεί η παραγωγή, η οικονομία, το κίνητρό της, ο τρόπος που ο εργαζόμενος μπαίνει στη διαδικασία της εργασίας.

Η ελπίδα βρίσκεται στην ανάγκη και στη δυνατότητα να φύγει από τη μέση η καπιταλιστική ιδιοκτησία παραγωγής, το κίνητρο του κέρδους, επομένως να φύγει το κίνητρο της ανταγωνιστικότητας πρώτα απ' όλα στην αγορά της εργατικής δύναμης. Να ξεριζωθούν εκείνες οι οικονομικές σχέσεις που βασίζονται στην ανάγκη των καπιταλιστών να ζητούν όλο και πιο φτηνή εργατική δύναμη, αφού στις πολυπληθέστερες και ακόμα καπιταλιστικά πιο ανισόμετρα αναπτυγμένες οικονομίες, στην Κίνα, στην Ινδία, στη Βραζιλία, υπάρχουν δισεκατομμύρια φτηνότερου εργατικού δυναμικού, υπάρχει ακόμα η δυνατότητα μετακίνησής του, επομένως ρίχνει τους μισθούς παγκόσμια.

Τι είναι αυτό που έχει υπερωριμάσει στον καπιταλισμό; Η κοινωνική εργασία που χρειάζεται και κοινωνική ιδιοκτησία για να λύσει τέτοια προβλήματα, όπως είναι η γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, με μισθούς ικανούς να εξασφαλίσουν ζωή αντίστοιχη με αυτά που ήδη παράγει η κοινωνία, με κοινωνικές υπηρεσίες που εξασφαλίζουν τις ανάγκες όλων στην Εκπαίδευση, στον Πολιτισμό - Αθλητισμό, στην ανάπαυση, σε κατοικία με όλες τις σύγχρονες λειτουργίες της (ύδρευση, φωτισμό, κλιματισμό χειμώνα - καλοκαίρι).

Είναι ψέμα πως δεν υπάρχουν οι απαιτούμενοι πόροι.

Δεν είναι οικονομικό - λογιστικό το ζήτημα, αλλά ταξικό, πολιτικό. Ο πρώτος και θεμελιακός πόρος είναι η εργατική δύναμη, μεγάλο μέρος της οποίας παραμένει αναξιοποίητο στον καπιταλισμό, ενώ ένα άλλο μέρος της γρήγορα καταστρέφεται λόγω της εντατικοποίησης, της έλλειψης εφαρμογής σύγχρονων μέτρων προστασίας της και όταν φτάσει σε ηλικία που πέφτει η ικανότητά της, δεν μπορεί να απολαύσει με τη συνταξιοδότηση μια άνετη και ευχάριστη ζωή.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ότι η εργατική δύναμη πρέπει να απαλλαγεί από τη μέγγενη της καπιταλιστικής σχέσης, να μπει στην εργασιακή διαδικασία μέσω του κεντρικού σχεδιασμού και της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.

...αλλά στην πάλη για την ανατροπή του, για την εργατική - λαϊκή εξουσία

Αντοχή και μη υποταγή είναι να βάλεις το λιθαράκι σου στην εργατική - λαϊκή συμμαχία, από τα ρυάκια του καθημερινού αγώνα να συγκεντρώσεις δυνάμεις στο μεγάλο ορμητικό αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό ποτάμι που θα διαβρώσει τα θεμέλια του καπιταλισμού, θα διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για το τελικό χτύπημα της επαναστατικής ανατροπής του.

Αυτή είναι η προϋπόθεση για να κοινωνικοποιηθούν οι βιομηχανίες, οι μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις της γης, οι μεταφορές, οι υποδομές τους (λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρομικοί σταθμοί κ.λπ.), οι τηλεπικοινωνίες.

Μόνο με κοινωνική ιδιοκτησία μπορούν να έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αποφασιστικό λόγο και συμμετοχή στην οργάνωση της παραγωγής, των υπηρεσιών, όλων των κοινωνικών λειτουργιών.

Αυτό σημαίνει εργατική - λαϊκή εξουσία, που βάθρο της είναι το δικαίωμα του ενήλικα στην εργασία και υποχρέωση του κράτους να το πραγματοποιεί.

Αυτή η οργάνωση της παραγωγής, της οικονομίας συνολικά, είναι ρεαλιστική, γιατί τις υλικές προϋποθέσεις της τις έχει ήδη δημιουργήσει ο άνθρωπος με την εργασία του, τις έχει διαμορφώσει ήδη η καπιταλιστική εξέλιξη. Η οποία, όμως, τώρα έχει γίνει στενός, ασφυκτικός κορσές για την εργατική δύναμη και τα μέσα παραγωγής που η ίδια δημιουργεί.

Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Η ελπίδα είναι στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό: Αποσπάσματα από ομιλία της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε συγκέντρωση του Κόμματος στην Καισαριανή

-- ΤΕ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής: Πείρα από την πλούσια συζήτηση που αναπτύχθηκε με νέους εργάτες, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της πρόσφατης εκδήλωσης της Οργάνωσης

-- Βόλος: Ανταπόκριση από την εκδήλωση για τους εκτελεσμένους στο Καζανάκι Βόλου, η οποία ήταν φέτος αφιερωμένη στον Κομματικό Τύπο

-- Για τους αλύγιστους των Φυλακών της Αίγινας: Την Κυριακή η εκδήλωση της ΤΕ Πειραιά

Τιμή στους αλύγιστους ήρωες των φυλακών της Αίγινας

Την Κυριακή η επίσκεψη - εκδήλωση της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ

Σχεδιάγραμμα των φυλακών
Σχεδιάγραμμα των φυλακών
Το Κόμμα μας βαδίζει στη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής. «Κλείνει» έναν αιώνα δράσης, κατά τον οποίο ποτέ δεν υπέστειλε, αλλά κράτησε ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης, τη σημαία του αγώνα για την επαναστατική ανατροπή, αποτελώντας φάρο των πιο υψηλών, πρωτοπόρων ιδανικών και αξιών, της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ολη η Ελλάδα, όλα τα χώματα και τα στενά της είναι γεμάτα μικρές και μεγάλες ιστορίες αγώνων και θυσιών, τόπους μαρτυρίας, φυλάκισης, εξορίας των κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών.

Τέτοιος τόπος είναι και η Αίγινα, που στις φυλακές της κλείστηκαν χιλιάδες τέτοιοι αγωνιστές, ανώνυμοι και επώνυμοι, όπως ο Αρης Βελουχιώτης, ο Νίκος Βαβούδης, ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Κώστας Λουλές, ο Αντώνης Αμπατιέλος, ο Νίκανδρος Κεπέσης, ο Τάκης Φίτσος, ο Μήτσος Παπαρήγας, ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Μιχάλης Παπαμαύρος κ.ά.

Οι φυλακισμένοι αγωνιστές είχαν πάντα το βλέμμα τους στραμμένο «έξω»

Στις πρώτες δεκαετίες δράσης του Κόμματός μας, η πρώτη αυτή φυλακή του ελληνικού κράτους, «φιλοξένησε» και την πρώτη κολεκτίβα κομμουνιστών κρατουμένων σε όλη τη χώρα. Τότε, αν έλεγες ότι κάποιος «πέρασε από την Αίγινα», εννοούσες ότι πέρασε από ένα γερό σχολειό.

Από την περσινή εκδήλωση στο χώρο των φυλακών
Από την περσινή εκδήλωση στο χώρο των φυλακών
Ενα σχολειό που από τότε, και τις επόμενες δεκαετίες, μόρφωσε κομμουνιστές. Επλασε ανθρώπους που και μέσα στα κελιά κατακτούσαν ολοένα πιο βαθιά τις πλευρές, τον τίτλο του κομμουνιστή. Σε όλες τις περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας, από την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά, της γερμανικής Κατοχής και της ηρωικής Εθνικής Αντίστασης, τη μεταβαρκιζιανή περίοδο, τα χρόνια του Εμφυλίου και της κατοπινής τρομοκρατίας, αργότερα την περίοδο διωγμών της χούντας των συνταγματαρχών.

Γιατί, κοινός παρονομαστής αυτές τις δεκαετίες, ήταν η οργάνωση της ζωής των πολιτικών κρατουμένων με όρους αλληλεγγύης, αγωνιστικής στάσης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, αλλά και πλούσιας, πολύμορφης, μορφωτικής - πολιτιστικής δραστηριότητας. Γιατί, οι φυλακισμένοι αγωνιστές είχαν πάντα το βλέμμα τους στραμμένο «έξω», στη μεγάλη κίνηση, την κίνηση του επαναστατικού εργατικού κινήματος, κόντρα στους εκμεταλλευτές και το σύστημά τους.

«Αγέρωχοι ανοίγουμε τα κάστρα του θανάτου»...

Την περίοδο της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ίδρυσή του, οι φυλακισμένοι και εξορισμένοι σε όλη τη χώρα, πότισαν και από τους τόπους αυτούς βασάνων, με πολύ αίμα, το δέντρο της Λευτεριάς.

Η πρώτη εκτέλεση στις φυλακές της Αίγινας, κατά τη διάρκεια του αγώνα του ΔΣΕ, γίνεται στις 19/6/1947, όπου εκτελούνται 17 κομμουνιστές. Η ενημέρωση ήταν ότι πρόκειται για μεταγωγή. Αυτό το μέτρο έπαιρνε το αστικό κράτος, για να διαπράξει το έγκλημά του «στα βουβά», για να μην ξεσηκωθούν οι συγκρατούμενοι σύντροφοι των μελλοθανάτων, να «φύγουν» οι κομμουνιστές χωρίς να γράψουν ένα τελευταίο γράμμα. Να μη γράψουν τίποτε που να μοιάζει με το ποίημα του κρατούμενου Κώστα Γιαννόπουλου, για αποχαιρετισμό: «Γυρτός κανείς, δειλός κανείς, μονάχα ψηλομέτωποι / Αγέρωχοι ανοίγουμε τα κάστρα του θανάτου»...

Η δεύτερη εκτέλεση έγινε στις 21/02/1948 (11 αγωνιστές), η τρίτη στις 02/04/1948 (13 αγωνιστές) και ακολούθησε η μεγάλη εκτέλεση στις 6 και 7 Μάη 1948, οπότε εκτελέστηκαν 36 αγωνιστές.

Αυτή είναι η Ιστορία μας. Αποτελούμενη από μικρά διαμάντια ηρωισμού και ταξικής αδιαλλαξίας. Σαν την απόδραση από την Αίγινα το 1934, που 8 αγωνιστές, μεταξύ των οποίων ο Βαβούδης, και με επικεφαλής απ' έξω τον Βελουχιώτη, έσκαψαν τη σήραγγα διαφυγής τους μόνο με ένα σιδερένιο πόδι κρεβατιού για εργαλείο. Σαν τις απεργίες πείνας που έγιναν στις φυλακές της Αίγινας, μεταξύ των οποίων αυτές στα χρόνια 1947 - 1949, που οι κρατούμενοι δεν λύγισαν ούτε στο μαρτύριο της «βίαιης σίτισης», αλλά με χωνιά προς το λαό της Αίγινας, απαιτούσαν να σταματήσει.

Αυτή είναι η Ιστορία μας. Αποτελούμενη και από χιλιάδες παραδείγματα της δίψας των κομμουνιστών για γνώση. Σαν την ιδέα των κρατουμένων στην Αίγινα για το σύστημα της «αλατιέρας», να περπατούν δηλαδή στο προαύλιο σε τριάδα, στη μέση ο δάσκαλος, για να κάνει το μάθημα και να παραδίδει τα μαθήματα σε μικρά χαρτάκια.

Εκδήλωση στα χνάρια των φυλακισμένων συντρόφων μας

Αυτήν τη μακρά ιστορική πορεία, του Κόμματός μας και του εργατικού - λαϊκού κινήματος της χώρας μας, καλούμαστε σήμερα να μάθουμε, για να την συνεχίσουμε.

Στα χνάρια όλων των συντρόφων φυλακισμένων στην Αίγινα, θα περπατήσουμε και την Κυριακή, στις 10 Ιούλη. Με ξενάγηση στο χώρο της φυλακής, με επίσκεψη στο κοινοτάφιο, όπου θα αποδώσουμε φόρο τιμής στους πολιτικούς κρατουμένους που έδωσαν εκεί τη ζωή τους.

Στις 10.30 π.μ., έξω από το κτίριο των φυλακών, θα μιλήσει ο Βαγγέλης Μαρούπας, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής και Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά (το ραντεβού έχει δοθεί για τις 8 π.μ., στο λιμάνι του Πειραιά).

Στην επίσκεψη αυτή, εκεί είναι η θέση των σημερινών αγωνιστών, ειδικά των νέων, που κρατάνε βαριά και πολύτιμη τη σκυτάλη στα χέρια τους. Εκεί επιδιώκουμε να συναντηθούμε με τους απογόνους των συντρόφων, που αδιάλλακτα στάθηκαν μέσα στο κάτεργο, στα βασανιστήρια, στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Εκεί που οι κομμουνιστές και άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές, μέσα στην απεργία πείνας, τραγουδούσαν και έδειχναν την προοπτική:

«Φυλακές, κρεμάλες, πείνες, την ορμή μας δεν λυγούν / Θ' ανατείλει κάποια μέρα, οι λαοί να κυβερνούν».


Στέλλα ΠΑΠΑΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Μέλος του ΣΠ Αττικής της ΚΝΕ και του ΤΓ Πειραιά της Οργάνωσης

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΚΑΖΑΝΑΚΙ ΒΟΛΟΥ
Δόξα στους ήρωες που έπεσαν στο καθήκον έκδοσης και διακίνησης της εφημερίδας «Αναγέννηση»

Αφιερωμένη στον Κομματικό Τύπο ήταν η εκδήλωση που οργάνωσαν η ΤΕ Βόλου του ΚΚΕ και το Παράρτημα Βόλου της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ

Με τη συμμετοχή δεκάδων συγγενών των εκτελεσμένων, εργαζομένων και νεολαίας πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης 29/6 η εκδήλωση μνήμης και τιμής στους εκτελεσμένους στο Καζανάκι, την οποία οργάνωσαν η Τομεακή Επιτροπή Βόλου του ΚΚΕ και το Παράρτημα Βόλου της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Πρόκειται για τα 156 στελέχη και μέλη της Οργάνωσης Βόλου του ΚΚΕ, μαχητές του ΔΣΕ των γύρω περιοχών και δεκάδες οπαδούς που έδιναν τη μάχη μαζί με τους κομμουνιστές την περίοδο της ένοπλης σύγκρουσης του Δημοκρατικού Στρατού, που εκτελέστηκαν από το αστικό κράτος την περίοδο Δεκέμβρης 1947 - Σεπτέμβρης 1949.

Η φετινή εκδήλωση ήταν αφιερωμένη ιδιαίτερα στους 20 εκτελεσμένους στις 4 Απρίλη 1949, που ήταν χρεωμένοι στην έκδοση και διακίνηση της παράνομης εφημερίδας «Αναγέννηση». Καταδικασμένοι από το έκτακτο στρατοδικείο το Μάρτη 1949, στο οποίο δικάστηκαν 61 κατηγορούμενοι, ανάμεσά τους 15 γυναίκες.

Πρόκειται για τους: Μαρία Μάργαρη 45 ετών, Ελευθερία Μπελογιάννη 28 ετών, Ελένη Λιασκοβίτου 26 ετών, Κων. Μακρυγιάννη 46 ετών, Ιωαν. Τσαρδακά 49 ετών, Χαραλ. Βροντό 30 ετών, Χρήστο Δαινά 32 ετών, Ιωαν. Ντόρμα 34 ετών, Κων. Σπορίδη 50 ετών, Ιωαν. Νάπα 34 ετών, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα 43 ετών, Λάζαρο Φρουσκλιά 37 ετών, Χρυσόστ. Παπαθεολόγου 39 ετών, Παντελή Μασλουμίδη 28 ετών, Ηλία Τράντο 52 ετών, Κων. Πεντάρα 29 ετών, Νικ. Μάργαρη 31 ετών, Γεωργ. Δημητρακόπουλο 51 ετών, Αντ. Ευσταθίου 47 ετών, Ανδρέα Κουτσό 44 ετών.

Στην έναρξη της εκδήλωσης, μιλώντας εκ μέρους της ΤΕ Βόλου του ΚΚΕ, η Χρυσούλα Τασολάμπρου ανακοίνωσε ότι οι Οργανώσεις Βόλου του Κόμματος και της ΚΝΕ, αποτίοντας φόρο τιμής στους εκτελεσμένους συντρόφους που τύπωναν και διακινούσαν την παράνομη «Αναγέννηση», οργάνωσαν την Κυριακή 26/6, πανεξόρμηση με το φύλλο του «Ριζοσπάστη», βάζοντας ψηλά τον πήχη της διακίνησης, αναδεικνύοντας την αναντικατάστατη αξία και σημασία του κομματικού Τύπου.

«Εκδίδεται παράνομα όπως και επί γερμανοϊταλικής κατοχής», έγραφε στην προμετωπίδα της η «Αναγέννηση» στα 1947...
«Εκδίδεται παράνομα όπως και επί γερμανοϊταλικής κατοχής», έγραφε στην προμετωπίδα της η «Αναγέννηση» στα 1947...
Και τόνισε: «Χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες εργαζόμενους, άνεργους, αυτοαπασχολούμενους, νέους και νέες που προμηθεύτηκαν τον "Κυριακάτικο Ριζοσπάστη", με τη διακίνησή του να είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων, φτάνοντας τη μεγαλύτερη διακίνηση του "Ριζοσπάστη" που έχει γίνει και είναι το φύλλο που περιείχε τις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος μας, τον Δεκέμβρη του 2012.

Μπροστά στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ και στα 100 χρόνια ζωής και δράσης του, θα συνεχίσουμε με ακόμα μεγαλύτερη φιλοδοξία την προσπάθειά μας να αυξηθεί η διακίνηση του "Ριζοσπάστη", να μεγαλώσει το κομμάτι των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών που τον προμηθεύονται, για να ριζώνει το Κόμμα μας στο νου και στην καρδιά των απλών ανθρώπων του μόχθου, σμιλεύοντας τη συνείδησή τους για το νέο κόσμο, το σοσιαλισμό».

Ενα από τα σπουδαιότερα κομματικά καθήκοντα

Αμέσως μετά, μίλησε ο Στέφανος Λουκάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη», ο οποίος, ανάμεσα στα άλλα, είπε:

«Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων δράσης του Κόμματος, τιμάμε τα 70χρονα από την ίδρυση του ΔΣΕ, όλους όσοι με ηρωισμό και ανιδιοτέλεια αγωνίστηκαν, πολλοί έδωσαν και τη ζωή τους, για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Είναι περίοδος που το ΚΚΕ έδωσε βαρύ φόρο αίματος και απίστευτες αντοχές ηρωισμού.

Η κρύπτη Καπακλί όπου έβγαινε η «Αναγέννηση» (φωτογραφία από τη μέρα της σύλληψης)
Η κρύπτη Καπακλί όπου έβγαινε η «Αναγέννηση» (φωτογραφία από τη μέρα της σύλληψης)
Οι εκτελεσμένοι Κομμουνιστές που τιμάμε με τη σημερινή εκδήλωση ήταν επιφορτισμένοι με ένα από τα σπουδαιότερα καθήκοντα του ΚΚΕ: Το καθήκον της πολιτικής, διαφωτιστικής και οργανωτικής δουλειάς μέσα από τον κομματικό Τύπο κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες.

Η δράση των συντρόφων μας που έδωσαν τη ζωή τους για την έκδοση και τη διακίνηση της "Αναγέννησης", αποτελεί για μας παρακαταθήκη στις σύγχρονες συνθήκες, ώστε υπεύθυνα με επιμονή και φροντίδα να πασχίζουμε για την έκδοση, τη μελέτη και τη διακίνηση του "Ριζοσπάστη", Οργάνου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ με την πολιτική του, το Πρόγραμμά του δρα ώστε η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, να γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Οχι για την εναλλαγή κομμάτων στην αστική κυβέρνηση. Αλλά για "να αλλάξει τάξη στην εξουσία", για την εργατική, λαϊκή εξουσία.

Ενταγμένη σ' αυτό το καθήκον η κομματική εφημερίδα, πρέπει να παρουσιάζει στις σελίδες της ταυτόχρονα ζητήματα ενημέρωσης - αποκάλυψης - διαφώτισης - καθοδήγησης για δράση, στην κατεύθυνση της προώθησης της πολιτικής του Κόμματος, των θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής. Γι' αυτό λέμε ότι ο "Ριζοσπάστης" είναι ο καθημερινός καθοδηγητής και έτσι πρέπει να αξιοποιείται.

Η αναγκαιότητα ύπαρξης της εφημερίδας του Κομμουνιστικού Κόμματος πηγάζει πρώτα απ' όλα από την αναγκαιότητα της καθημερινής ενιαίας δράσης μας, με την πολιτική και τις θέσεις του ΚΚΕ, για όλα τα θέματα που απασχολούν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή. Δρούμε καθημερινά για απεγκλωβισμό, χειραφέτηση από την αστική πολιτική, απόσπαση από τα άλλα κόμματα, εργατών και εργατριών, αλλά και δυνάμεων από τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, την οργάνωσή τους στους ταξικούς συνδικαλιστικούς φορείς τους, την ένταξή τους στη δράση, στην ταξική πάλη, στη δουλειά για να συνειδητοποιούν τον πραγματικό τους αντίπαλο, που δεν είναι μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά οι καπιταλιστές στο σύνολό τους, η εξουσία τους, τα αστικά κόμματα, οι έξωθεν σύμμαχοί τους, ιδιαίτερα η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τη σύνδεση αυτής της δουλειάς με το μπόλιασμα του εργατικού, του λαϊκού κινήματος με αντιμονοπωλιακά, αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Δουλεύουμε για την ταξική ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, την οργάνωση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, που θα συγκρούεται με τον ταξικό αντίπαλο έως την ανατροπή του.

Από την εκδήλωση της ΤΕ Βόλου του ΚΚΕ και του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ
Από την εκδήλωση της ΤΕ Βόλου του ΚΚΕ και του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ
Σήμερα χρειάζεται να δουλεύουμε για την ανασύνταξη του κινήματος και πρέπει να δρούμε καθημερινά για την εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος που είναι στρατηγικής σημασίας.

Οπλο στην καθημερινή δράση

Ο "Ριζοσπάστης" ως κομματική εφημερίδα, ανεξάρτητα από αδυναμίες ή δυσκολίες που μπορεί να εντοπίσει κανείς, είναι όπλο στην καθημερινή δράση. Και χρειάζεται να διαβάζεται σε όλο του το περιεχόμενο, όλα του τα θέματα, και όχι επιλεκτικά. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, οι κομμουνιστές, αλλά και οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι να ενδιαφέρονται καθένας για τα άμεσα, τα ιδιαίτερα προβλήματα της τάξης ή του κοινωνικού στρώματος στο οποίο ανήκουν ταξικά και να αναζητούν ενημέρωση μόνον γι' αυτά, δηλαδή για στενά οικονομικά δικά τους ζητήματα, συντεχνιακά. Δεν λέμε ότι κακώς ενδιαφέρονται γι' αυτά τα προβλήματα. Φτάνει όμως αυτό για τη συνειδητοποίηση ολοκληρωμένα της ταξικής φύσης και πολιτικής του συστήματος και της διεξόδου απ' αυτό σε όφελός τους;

Για παράδειγμα, δεν πρέπει να τους απασχολεί και το ζήτημα του πολέμου; Και μάλιστα στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Συρία; Δεν πρέπει να τους απασχολεί η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο; Η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτά με χίλιους δυο κινδύνους για ιμπεριαλιστική πολεμική εμπλοκή; Και πολλά άλλα ακόμη που δεν τα θεωρούν άμεσα δικά τους. Το ΝΑΤΟ ήρθε στο Αιγαίο με πρόσχημα τη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Ηταν η αφορμή που αναζητούσε για να μονιμοποιήσει την παρουσία του, στο πλαίσιο της όξυνσης των μονοπωλιακών ανταγωνισμών με τη Ρωσία. Αυτό αποκαλύψαμε και το Κόμμα μας και ο "Ριζοσπάστης".

Το ΝΑΤΟ, στο οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα είναι ο δολοφονικός στρατιωτικοπολιτικός ιμπεριαλιστικός μηχανισμός κατά των λαών και σύμμαχος του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Εχθρός του λαού μας. Επομένως, πρέπει όχι απλά να απασχολεί την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, αλλά να αποτελεί μόνιμο μέτωπο πάλης. Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί συνειδήσεις αποδοχής ως ωφέλιμης για το λαό αυτής της δολοφονικής συμμαχίας. Αρα η παρουσία του αποτελεί πεδίο δικής μας δράσης μέσα στο λαό και στο κίνημα, για να τον ξεσηκώνουμε ενάντιά του, αποκάλυψης του ιμπεριαλιστικού πολεμικού χαρακτήρα του, του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα του ίδιου του πολέμου αλλά και της διεξόδου απ' αυτόν που συνδέεται με την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Αν δεν δουλεύουμε λοιπόν μέσα στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της με περιεχόμενο όλα τα παραπάνω δεν θα καταφέρουμε να επιδράσουμε στις συνειδήσεις έτσι που να τραβήξουμε ακόμη πλατύτερες μάζες στην ταξική πάλη.

Το ίδιο ισχύει, για παράδειγμα, και με τις διεθνείς εξελίξεις. Δείτε στη Γαλλία το ζήτημα με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που δείχνει ότι η ίδια πολιτική, που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, εφαρμόζεται και στη Γαλλία.

`Η με την έξοδο της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ που δημιουργεί συνθήκες ακόμη μεγαλύτερης επιθετικότητας του κεφαλαίου στην εργατική τάξη, στους λαούς. Ο λαός της Μ. Βρετανίας εγκλώβισε τη δυσαρέσκειά του στη γραμμή τμημάτων του κεφαλαίου που το συμφέρον τους ήταν στην έξοδο από την ΕΕ, ή και αυτών που διαπραγματεύονταν, με απειλή το Brexit, καλύτερη σε όφελός τους συμφωνία μέσα στην ΕΕ.

Επιβεβαιώνει, επομένως, τη στρατηγική του ΚΚΕ που συνδέει την αποδέσμευση από την ΕΕ με την εργατική, λαϊκή εξουσία ως μονόδρομο για τα λαϊκά συμφέροντα.

Και για την οικοδόμηση

Ολ' αυτά πρέπει να είμαστε ικανοί να τα αποκαλύπτουμε συνδέοντάς τα με την αναγκαιότητα της διεξόδου του ΚΚΕ για την εργατική, λαϊκή εξουσία, ως μονόδρομο για τους εργαζόμενους.

Δράση με περιεχόμενο όλα τα παραπάνω απαιτείται όχι μόνο για τράβηγμα μαζών στους ταξικούς αγώνες αλλά, πολύ περισσότερο για να διαμορφώνουμε μια πρωτοπορία αποφασισμένη για σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου που θα δρα μαζί με το Κόμμα συσπειρωμένη δίπλα του. Είναι προϋπόθεση, επίσης, για την κομματική οικοδόμηση, για στρατολογίες, πρώτα απ' όλα στα εργοστάσια, στους κλάδους, με στρατηγική σημασία και βασικό καθήκον για την ανασύνταξη.

Ο "Ριζοσπάστης" με τα ρεπορτάζ, το σχολιασμό, την αρθρογραφία, πασχίζει καθημερινά να δίνει τέτοιον εξοπλισμό, να προσανατολίζει σε τέτοια δράση σε συνδυασμό με τη μάχη του ιδεολογικού αγώνα μέσα στις γραμμές του κινήματος, την ανάγκη, δίπλα στο βασικό στόχο να αδυνατίσουν οι αστικές αντιλήψεις και τα αστικά ιδεολογήματα, να δεχτούν ιδεολογικοπολιτικό χτύπημα οι ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις και δυνάμεις.

Μόνο και μόνο απ' αυτά τα παραδείγματα φαίνεται ο αναντικατάστατος καθημερινός του ρόλος και η αναγκαιότητα για μελέτη και διακίνησή του».

Μετά την κεντρική ομιλία ακολούθησε προσκλητήριο νεκρών και κατάθεση στεφάνων.

Εκδήλωση παρουσίασης της Διακήρυξης για τα 70χρονα του ΔΣΕ

Η ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ διοργανώνει συζήτηση - παρουσίαση της Διακήρυξης της ΚΕ του Κόμματος για τα 70χρονα του ΔΣΕ, τη Δευτέρα 11/7, στις 7 μ.μ., στα γραφεία του Συνδικάτου Οικοδόμων (Βερανζέρου 1, πλ. Κάνιγγος).

Θα μιλήσει η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Καθοριστικής σημασίας για το Κόμμα η σταθερή παρέμβαση στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης

Πείρα από την πλούσια συζήτηση με νέους εργάτες μπροστά στην πρόσφατη εκδήλωση της Τομεακής Οργάνωσης

Στην Οργάνωση Βιομηχανίας, μέσα από την πλούσια συζήτηση που αναπτύχθηκε με βάση την απόφαση της Ευρείας Ολομέλειας της ΚΕ για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αναδείχτηκε η ανάγκη να επικεντρωθούμε πιο ουσιαστικά στην παρέμβασή μας στους νεότερους σε ηλικία εργάτες των κλάδων.

Αναδείχτηκαν με ζωντανά παραδείγματα τα σύγχρονα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νέα βάρδια της εργατικής τάξης μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, με τις νέες εργασιακές σχέσεις που δημιουργούν ασφυκτική κατάσταση στη ζωή τους, καθώς επίσης και με τη μεγάλη ιδεολογική χειραγώγηση που υφίστανται από την εργοδοσία και την κυβέρνηση, από την αστική ιδεολογία γενικότερα. Μέσα από τη συζήτηση, καταγράψαμε πιο συγκεκριμένα και ολοκληρωμένα τις συνθήκες δουλειάς και ζωής της εργατικής νεολαίας, τα ιδεολογήματα και τις αντιλήψεις που κυριαρχούν στη σκέψη της, τα εμπόδια που υπάρχουν για τη συμμετοχή της στο κίνημα και την οργανωμένη πάλη. Αποκτήσαμε πιο σαφή εικόνα για τον αριθμό των νέων σε ηλικία εργατών, τις ειδικότητές τους, αλλά και για τις ανάγκες και τα όνειρά τους.

Εγινε πιο κατανοητή από τις δυνάμεις μας η ανάγκη να ιεραρχήσουμε την κομματική μας παρέμβαση στους νέους εργάτες, την προβολή του Προγράμματός μας, της επαναστατικής θεωρίας και πολιτικής μας και ταυτόχρονα να στρέψουμε την προσοχή μας στην οργάνωση των νέων εργατών στα συνδικάτα, στην ένταξή τους στην οργανωμένη ταξική πάλη.

Πλατιά συζήτηση με νέους εργάτες για την πολιτική πρόταση του Κόμματος

Αποφασίσαμε να διοργανώσουμε εκδήλωση της Τομεακής Οργάνωσης με θέμα «Οι νέοι εργάτες στην πρώτη γραμμή της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας - Με ισχυρό ΚΚΕ και ΚΝΕ στα εργοστάσια για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, την επανάσταση και το Σοσιαλισμό».

Αξιοποιήσαμε αυτή την πρωτοβουλία, προκειμένου να απευθυνθούμε οργανωμένα μέσα σε διάστημα περίπου ενός μήνα στους εργαζόμενους όλων των κλάδων και ιδιαίτερα στους νέους εργάτες.

Αξιοποιώντας την ανακοίνωση που έβγαλε η ΤΟ, απευθυνθήκαμε και συζητήσαμε την πρόταση του Κόμματος με νέους εργάτες σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες κομματικές συγκεντρώσεις και περιοδείες με στελέχη της Κομματικής Οργάνωσης σε εργοστάσια απ' όλους τους κλάδους. Εξίσου σημαντικό είναι ότι η αφίσα μπήκε μέσα σε δεκάδες εργοστάσια και σε στέκια εργατών στις βιομηχανικές περιοχές.

Επιδιώξαμε μέσα από το πλατύ οργανωμένο άνοιγμα να συζητήσουμε μαζί τους για την πολιτική πρόταση του Κόμματος, για την ανάγκη να υπάρχει ισχυρό ΚΚΕ στα εργοστάσια. Με οργανωμένο και συλλογικό τρόπο, αξιοποιώντας όλες τις μορφές παρέμβασης, προσπαθήσαμε να αναδείξουμε στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος. Οτι η διέξοδος βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ, στη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, με στόχο την αλλαγή τάξης στην εξουσία, με κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με εργατική - λαϊκή εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό στην παραγωγή και εργατικό - λαϊκό έλεγχο.

Αναδείξαμε ότι η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, με μπροστάρη και καθοδηγητή το Κομμουνιστικό Κόμμα, αν το αποφασίσουν, μπορούν να ανατρέψουν την αστική εξουσία, μπορούν να τσακίσουν τους μηχανισμούς και το κράτος τους, μπορούν να πάρουν την εξουσία και να οικοδομήσουν τη δική τους κοινωνία, τη σοσιαλιστική. Προσπαθήσαμε να αντλήσουμε πείρα και διδάγματα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε άλλες χώρες, από το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός έλυσε προβλήματα που ο καπιταλισμός δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να λύσει.

Αποδείχτηκε πως ιδιαίτερα οι νεότεροι εργάτες δεν γνωρίζουν τη μεγάλη και αναντικατάστατη προσφορά του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε στη Σοβιετική Ενωση και σε άλλες χώρες. Οτι οι κατακτήσεις των εργαζομένων στα σοσιαλιστικά κράτη για αρκετές δεκαετίες ήταν σημείο αναφοράς και συνέβαλαν στην απόσπαση κατακτήσεων από το εργατικό και λαϊκό κίνημα και στις καπιταλιστικές χώρες.

Ταυτόχρονα, καλούσαμε τους νέους εργάτες να οργανωθούν στα συνδικάτα, να πρωτοστατήσουν για να οργανωθούν και οι άλλοι εργαζόμενοι, να συμβάλουν στην οργάνωση της πάλης, να προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, να δυναμώσει η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Κόντρα στην προσπάθεια ενσωμάτωσης και παραίτησης των νέων εργαζομένων

Σε πολλές περιπτώσεις, ήρθαμε αντιμέτωποι με τις απόψεις ότι «δεν έχουν νόημα οι αγώνες», ότι «τη λύση θα τη βρει ο καθένας μόνος του», ότι «τίποτα δεν αλλάζει», ότι «δεν μπορούμε να ανατρέψουμε τους σχεδιασμούς των εργοδοτών και της κυβέρνησης» και ότι «η απεργία που έγινε για το Ασφαλιστικό δεν απέτρεψε τα μέτρα». Ιδιαίτερα οι νέοι εργάτες από τις σχολές μαθητείας των ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ και ΙΕΚ, που κάνουν πρακτική, προσδοκούν ότι αν είναι καλοί και υπάκουοι, θα μείνουν στη δουλειά, πιστεύουν ότι «αν δεν αποδεχτούν τους όρους τους, υπάρχουν χιλιάδες έξω που περιμένουν να πάρουν τη θέση».

Αναδείξαμε τη συμβολή του ΠΑΜΕ, των ταξικών συνδικάτων στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων. Αναδείξαμε ότι τίποτα δεν χαρίζεται στους εργαζόμενους. Οτι όλες οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα που σήμερα μας αφαιρεί η κυβέρνηση, με την ουσιαστική στήριξη όλων των αστικών κομμάτων, για λογαριασμό του κεφαλαίου, ήταν αποτέλεσμα σκληρής και μακρόχρονης ταξικής πάλης. Οτι επιβεβαιώνεται, δηλαδή, αυτό που λέμε σαν Κόμμα, πως κινητήρια δύναμη της Ιστορίας ήταν και παραμένει η ταξική πάλη.

Χαρακτηριστικά, εκφράστηκε η προσπάθεια ενσωμάτωσης των νέων εργαζομένων από την αστική τάξη «στους στόχους της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης», ότι «εργάτες και εργοδότες έχουν κοινά συμφέροντα», ότι «όσο πιο κερδοφόρα είναι η επιχείρηση, τόσο και οι εργάτες θα κερδίζουν», ότι «οι επενδύσεις θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας».

Αναδείξαμε ότι η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει το σύνθημα «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Η αλήθεια είναι ότι τα αφεντικά ζούνε από τον κλεμμένο ιδρώτα των εργατών. Οι εργάτες φτιάχνουν τα εργοστάσια, τα μηχανήματα, τα προϊόντα. Ο,τι βλέπουμε γύρω μας, ακόμα και αυτά που δεν φτάνει το μάτι μας, είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης εργασίας.

Σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της δουλειάς μας έπαιξε η διάδοση και η αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» σε δεκάδες χώρους της Βιομηχανίας, ιδιαίτερα σε νέους, με το αντίστοιχο άρθρο που ετοιμάστηκε με βάση τη ζωντανή πείρα της ΤΟ και με τη συμμετοχή συντρόφων από διάφορους κλάδους.

Οσον αφορά την ίδια την εκδήλωση, με βάση το περιεχόμενό της διαμορφώθηκαν και αξιοποιήθηκαν αντίστοιχα ταμπλό, ενώ φτιάχτηκε και προβλήθηκε βίντεο με τη συμμετοχή συντρόφων από την ΤΟ. Η εκδήλωση έκλεισε με μουσικό αφιέρωμα στο εργατικό τραγούδι.

Καλύτερη επαφή με τη νέα βάρδια του βιομηχανικού προλεταριάτου

Η πρωτοβουλία που πήραμε, μας βοήθησε να αποκτήσουμε μια καλύτερη εικόνα για τη νέα βάρδια του βιομηχανικού προλεταριάτου, που υπάρχει σε όλους τους κλάδους και που στα μεγάλα εργοστάσια αποτελεί ένα σημαντικό τμήμα και αντικειμενικά θα πρέπει να σηκώσει μεγάλο βάρος στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος συνολικότερα.

Η δουλειά που αναπτύξαμε, μας βοήθησε να γνωρίσουμε καλύτερα πώς σκέφτεται, την επίδραση που ασκεί πάνω της η αστική ιδεολογία, αλλά και τις δυνατότητες που υπάρχουν να την κερδίσουμε με τις ιδέες μας, γιατί από τη θέση της στην παραγωγή τής δίνεται η δυνατότητα πιο εύκολα να κατανοήσει τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλισμού. Η δουλειά που αναπτύξαμε, μας δίνει τη δυνατότητα σήμερα από καλύτερες θέσεις να απευθυνόμαστε, να συζητάμε και να παρεμβαίνουμε στους νέους σε ηλικία εργάτες των κλάδων, να προβάλουμε πιο ολοκληρωμένα το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Ταυτόχρονα, μας έδωσε τη δυνατότητα να γίνουμε πιο ικανοί στη διαμόρφωση και εμπλουτισμό των αιτημάτων και διεκδικήσεων για τους νέους εργάτες, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Μπορούμε να πούμε πως έγινε ένα σημαντικό βήμα σε εργοστάσια και χώρους δουλειάς όπου δεθήκαμε με περισσότερους νέους εργάτες, αποκτήσαμε πιο γερούς πολιτικούς δεσμούς, ενώ αλλού ανοίξαμε το δρόμο για να παρέμβουμε πιο αποτελεσματικά στη συνέχεια, με παρακολούθηση και έλεγχο.

Σε κάθε περίπτωση, όλη αυτή η δραστηριότητα που ανέπτυξαν οι δυνάμεις μας, συνέβαλλε ώστε να είναι σήμερα πιο κατανοητή η ανάγκη σταθερής και μόνιμης παρέμβασης στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, ότι είναι καθοριστικής σημασίας για το σύνολο των στόχων του Κόμματος, για την ισχυροποίησή του με νέες δυνάμεις από την εργατική τάξη, αλλά και για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.


Το Γραφείο της ΤΕ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ