RIZOSPASTIS

Συγκεκριμένα, το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (ΥΠΕΘΟ) και η αντιπροεδρία της κυβέρνησης, σε συνεννόηση με την «επιχειρηματική κοινότητα», έχουν δρομολογήσει την υλοποίηση:

- Των χωροταξικών σχεδίων για τη Βιομηχανία, τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και τον Τουρισμό, τα οποία θα προωθηθούν άμεσα και κάποια από αυτά αναμένεται να ολοκληρωθούν πριν τα Χριστούγεννα. Με αυτά τα σχέδια ουσιαστικά θα αίρονται οι όποιοι περιβαλλοντικοί και χωροταξικοί περιορισμοί προκειμένου να αναπτύσσονται επιχειρηματικές δραστηριότητες. Επιπλέον, θα δίνονται νέες φοροαπαλλαγές και κίνητρα σε ομίλους.

- Μιας σειράς επιμέρους πρωτοβουλιών «απλουστεύσεων» από το υπουργείο Ανάπτυξης, βασισμένων σε «προτάσεις από την επιχειρηματικότητα», με ένα επιπλέον χωριστό νομοσχέδιο από το υπουργείο Ανάπτυξης στην κατεύθυνση αυτή. Και σε αυτήν την περίπτωση - που αποτελεί ένα πάγιο αίτημα των επενδυτικών ομίλων - τα δωράκια στο μεγάλο κεφάλαιο θα πολλαπλασιαστούν, ενώ θα γίνουν οι απαραίτητες προσαρμογές με δεδομένη τη στροφή στην πολεμική οικονομία και τις διευκολύνσεις προς τους ομίλους που θα στραφούν σε τέτοιες δραστηριότητες.

- Της πλατφόρμας MITOS, που αφορά καταγραφή, απλούστευση και κατάργηση διαδικασιών πολιτών και επιχειρήσεων με το Δημόσιο, οι οποίες θα ομαδοποιηθούν και θα αρχίσουν να απλουστεύονται το επόμενο χρονικό διάστημα. Το συγκεκριμένο θέμα αφορά μέτρα για τη λεγόμενη καταπολέμηση της «γραφειοκρατίας», όπως βαφτίζονται ακόμα και οι στοιχειώδεις υποχρεώσεις για τις μεγάλες επιχειρήσεις, που θεωρούνται εμπόδια, και την επιτάχυνση της λεγόμενης «ψηφιοποίησης», για την επιτάχυνση και διευκόλυνση της εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής.

- Της μείωσης του κόστους της Ενέργειας στη Βιομηχανία. Το επόμενο χρονικό διάστημα, και σε συνέχεια των δεσμεύσεων του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΕΒ, θα παρουσιαστούν οι αποφάσεις της κυβέρνησης για τη μείωση του ενεργειακού κόστους της Βιομηχανίας. Πρόκειται για διευκολύνσεις στους βιομηχάνους τη στιγμή που τα λαϊκά νοικοκυριά βιώνουν την ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια.

Επιπλέον, μέχρι το τέλος του χρόνου, όπως έχει ανακοινωθεί, θα πρέπει να ολοκληρωθούν άλλες 12 μεταρρυθμίσεις του ΥΠΕΘΟ. Συγκεκριμένα:

- Η δημιουργία μονάδας περιφερειακών έργων στο ΤΑΙΠΕΔ, ώστε να επιταχυνθεί η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.

- Η δημιουργία Εθνικού Μητρώου Επιδομάτων και Παροχών.

- Η δρομολόγηση μιας νέας «πράσινης φορολογικής μεταρρύθμισης», δηλαδή των νέων «πράσινων» χαρατσιών, με σφραγίδα και της ΕΕ.

- Ο σχεδιασμός εκπαιδευτικών προγραμμάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για τη σκοπιμότητα της φορολογικής πολιτικής και την εφαρμογή της «φορολογικής δικαιοσύνης».

- Η υλοποίηση του Μηχανισμού Συνοριακής Προσαρμογής Ανθρακα (ΜΣΠΑ), για την αντιμετώπιση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που ενσωματώνονται σε ορισμένα εμπορεύματα που εισάγονται στην ΕΕ.

- Η αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου για τη φορολόγηση των ομίλων επιχειρήσεων.

- Η βελτίωση της λειτουργίας και εποπτείας των ΑΕ του Δημοσίου (Δηλώσεις Αποστολής, Στρατηγικό και Επιχειρησιακό Σχέδιο, νέος Κανονισμός Λειτουργίας από κάθε ΑΕ του Δημοσίου).

- Η θέσπιση διαδικασίας για την έκδοση φορολογικών ερμηνευτικών πράξεων (advanced tax ruling).

- Νέο πακέτο μέτρων για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής μέσω myDATA, ηλεκτρονική τιμολόγηση, ηλεκτρονικά δελτία αποστολής, ΕΛΕΓΧΟΣlive, διασυνδέσεις PΟS - ταμειακών και χρήση εργαλείων Τεχνητής Νοημοσύνης στους φορολογικούς ελέγχους (χρηματοδότηση ΤΑΑ και άλλη χρηματοδότηση). Το πακέτο μέτρων θα αφορά φοροδιαφυγή που καταγράφεται σε είδη με ειδικό φόρο κατανάλωσης, δηλαδή τα προϊόντα καπνού, τα αλκοολούχα ποτά και, φυσικά, τη διακίνηση καυσίμων, με τη γνωστή «ψηφιακή» φοροεπέλαση. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι επικείμενες ανακοινώσεις για τη «μεταρρύθμιση του λογιστικού συστήματος» των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, η «υλοποίηση του νέου θεσμικού πλαισίου για την περιστολή του λαθρεμπορίου», κυρίως σε προϊόντα υποκείμενα σε Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης, κ.ά.

Ολα τα παραπάνω έρχονται να επιχειρήσουν να δώσουν κάποιες διεξόδους στα αδιέξοδα που προκύπτουν για την πορεία του Ταμείου Ανάκαμψης και της ελληνικής οικονομίας.

Τα αδιέξοδα αυτά, όπως προκύπτει και από στελέχη της κυβέρνησης και εκπροσώπους τραπεζών που τοποθετούνται δημόσια σε φόρουμ και συνέδρια, αποτυπώνονται και στην «έλλειψη αξιόλογου επενδυτικού ενδιαφέροντος από τις μεγάλες επιχειρήσεις, που μπορούν εύκολα να εξασφαλίσουν και τον παράλληλο απαιτούμενο τραπεζικό δανεισμό», με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις τους να συγκλίνουν σε «απορρόφηση κάτω από 75%».

Η «κόπωση» των «πράσινων» και «ψηφιακών» επενδύσεων και η στροφή στην πολεμική οικονομία, που διαμορφώνει προϋποθέσεις για μεγαλύτερο και γρηγορότερο κέρδος, έχουν οδηγήσει στο να «χάνουν τη λάμψη τους οι πιστώσεις του Ταμείου», όπως γράφει ο αστικός Τύπος, εκφράζοντας ανησυχίες για το πώς θα κινηθεί η οικονομία μετά τον Αύγουστο του 2026, που ολοκληρώνεται το Ταμείο Ανάκαμψης. Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση έχει «ανοιχτά» 194 ορόσημα, κάτι που θα οδηγήσει στην επιτάχυνση και των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων την επόμενη περίοδο.

Είναι επίσης δεδομένο ότι οι ανακατανομές των κονδυλίων σε άλλους τομείς δεν τόνωσαν την απορροφητικότητα και δεν ενθάρρυναν - στον βαθμό που επεδίωκαν - την προσέλκυση συσσωρευμένων κεφαλαίων, όπως είναι ο στόχος του Ταμείου. Παρά τη γενναία κρατική - ευρωπαϊκή επιδότηση και τα φτηνά δάνεια, το κεφάλαιο δεν βλέπει κερδοφόρες προοπτικές σε πεδία όπου ο ανταγωνισμός με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα είναι σκληρός, με την ΕΕ να χάνει έδαφος και να επιδεινώνεται η θέση της σε σχέση με τις ΗΠΑ και την Κίνα.

• ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ - ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ: Πολλαπλές παρεμβάσεις - «δώρα» στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους
• ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΙ ΧΕΡΣΑΙΑ ΖΩΝΗ ΠΑΤΡΑΣ: Στο επίκεντρο των επιχειρηματικών συμφερόντων και ανταγωνισμών, μακριά από τις ανάγκες του λαού
• ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Με αφορμή τη συζήτηση για την ενίσχυση των μονοπωλίων του χάλυβα
• ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Αναιμική ανάπτυξη παρά τις διαχειριστικές αλχημείες της κυβέρνησης Στάρμερ

Επίκεντρο, τι άλλο; Η «δυναμική είσοδος» - όπως τη χαρακτηρίζουν - της Πάτρας στον ενεργειακό χάρτη, καθώς το λιμάνι της μπορεί να αποτελέσει «επιχειρησιακή βάση», με τη μετατροπή κυρίως του νέου, αλλά με αξιοποίηση και των υποδομών του παλιού, συνολικότερα της παραλιακής ζώνης, σε υποστηρικτικό «κόμβο» όλης αυτής της δραστηριότητας. Ηδη βλέπουν το φως της δημοσιότητας σενάρια για τη φιλοξενία και υποστήριξη των υπεράκτιων ερευνών, αφού το λιμάνι της Πάτρας βρίσκεται ανάμεσα στα δύο ερευνητικά πεδία (Ιονίου - Κρήτης) και διαθέτει χωροθετημένες δραστηριότητες υποστήριξης γεωτρητικών εργασιών στο νέο master plan του.

Η τελευταία αυτή εξέλιξη αποτελεί έναν ακόμα «κρίκο» μιας αλυσίδας σχεδιασμών εδώ και χρόνια με στόχο να ικανοποιηθούν τα «θέλω» πολυεθνικών επιχειρηματικών συμφερόντων αλλά και των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών, που κοιτάνε να ενισχύσουν τη θέση τους στην περιοχή αξιοποιώντας κρίσιμες υποδομές.

Θυμίζουμε ότι το 2019 η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μετά αυτή της ΝΔ πανηγύριζαν για μελλοντικές εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή, καθώς και για τον αγωγό «East Med», που ανάμεσα στα άλλα θα αποτελούσε «αγωγό ειρήνης και φιλίας» των λαών. Αρχές του 2021 όλα τα παραπάνω σταμάτησαν, οι έρευνες έμειναν «στον αέρα», οι όμιλοι έγιναν «καπνός» και ο αγωγός κρίθηκε «ασύμφορος» (πάντα με την «παραίνεση» των ΗΠΑ). Το 2022, με αφορμή την προσπάθεια ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία, το Ιόνιο και ο Πατραϊκός ξαναμπήκαν στο κάδρο των ερευνών, αποκλειστικά για φυσικό αέριο αυτήν τη φορά.

Τα παραπάνω και οι συζητήσεις όλων αυτών των χρόνων, τα μπρος - πίσω, τα αντιφατικά σχέδια που κατά καιρούς εμφανίζονται και αποσύρονται (εξορύξεις, αγωγοί LNG, υπεράκτιο αιολικό πάρκο, κρουαζιέρα, mega yachts κ.λπ.) έχουν ως κοινό παρονομαστή την πρόθεση της αστικής τάξης της χώρας και του τοπικού κεφαλαίου να στοιχηθούν με οποιονδήποτε σχεδιασμό εντάσσει την Πάτρα στα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια και εξασφαλίζει την περιβόητη «γεωστρατηγική αναβάθμιση».

Σε αυτό το πλαίσιο, δύο χρόνια πριν (Οκτώβρης 2023) αντιπροσωπεία της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων (ΕΔΕΥΕΠ), με επικεφαλής τον διευθύνοντα σύμβουλο Αρη Στεφάτο και συνοδευόμενη από στελέχη της κοινοπραξίας «ExxonMobil» - «Helleniq Energy», είχε επισκεφθεί τον Οργανισμό Λιμένος Πατρών (ΟΛΠΑ) για επιτόπια αυτοψία και επαφές με τη διοίκηση. Οχι τυχαία, μάλιστα, το στέλεχος του ΕΔΕΥΕΠ προβλήθηκε ως ο «συνδετικός κρίκος» για την αξιοποίηση του λιμανιού στους επικίνδυνους για τον λαό σχεδιασμούς.

Αντίστοιχα σημαντικό ρόλο στα σχέδια των διαφόρων πολυεθνικών ενεργειακών κολοσσών παίζει και η διοίκηση του ΟΛΠΑ, που είναι πλήρως εναρμονισμένη με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς διαχρονικά, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, φτάνει να ενισχύονται οι θέσεις των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών στη διανομή της «λείας», να εξυπηρετούνται οι συνολικότεροι αστικοί σχεδιασμοί στη χώρα, στο πλαίσιο και της στρατηγικής πρόσδεσης με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Προβάλλει σε κάθε ευκαιρία τη μετατροπή του λιμανιού της Πάτρας σε βάση υποστήριξης των δραστηριοτήτων στο Ιόνιο, στον Κυπαρισσιακό και στην Κρήτη, με νέες προοπτικές logistics, συντήρησης και θαλάσσιας υποστήριξης, με το «τυράκι» των νέων θέσεων εργασίας σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

Μάλιστα, με την έναρξη των γεωτρήσεων στο Ιόνιο προβλέπεται προσωρινή δέσμευση τμημάτων του Προβλήτα Αστιγγος και του Βόρειου Προβλήτα για τη δημιουργία εγκαταστάσεων υποστήριξης [χώρων αποθήκευσης και επεξεργασίας μειγμάτων γεωτρήσεων, θέσεων παραβολής βοηθητικών πλοίων τύπου PSV (Platform Supply Vessel) μήκους έως 80 μέτρων για τη μεταφορά υλικών προς τα σημεία των γεωτρήσεων κ.λπ.], με υποδομές που όπως αναφέρει δεν θα επηρεάζουν τις εμπορικές χρήσεις των προβλητών. Πρόκειται για σχεδιασμούς κυβέρνησης, ΟΛΠΑ και ΤΑΙΠΕΔ που έχει ήδη καταγγείλει η δημοτική αρχή, υπογραμμίζοντας ότι μαζί με τον λαό δεν πρόκειται να δεχτούν «λάσπη και ένα ολόκληρο εργοτάξιο» στην «αυλή» της πόλης.

Γι' αυτό άλλωστε το νέο master plan του ΟΛΠΑ, που έχει ήδη εγκριθεί από την ΕΣΑΛ (Επιτροπή Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Λιμένων) και βρίσκεται σε τελικό στάδιο θεσμικής κατοχύρωσης, προβλέπει:

- Μονάδα αποθήκευσης και διοχέτευσης LNG, με ανάπτυξη στο λιμάνι προβλητών με εγκαταστάσεις αποθήκευσης και εφοδιασμού μικρότερων δεξαμενόπλοιων, ώστε να αξιοποιηθεί το LNG για καύσιμο κίνησης των πλοίων.

- Χώρους υποστήριξης upstream δραστηριοτήτων (γεωτρήσεις, συντήρηση εξοπλισμού, logistics).

- Νέα κρηπιδώματα και οργάνωση της παλαιάς λιμενικής ζώνης.

- Συνδυασμό εμπορικής, τουριστικής και ενεργειακής δραστηριότητας. Ηδη τοπικά από τους εκπροσώπους του ΟΛΠΑ γίνεται λόγος για έγκριση 12,4 εκατ. ευρώ για την κατασκευή μαρίνας Mega Yacht, ενώ μεγάλος «ντόρος» γίνεται τοπικά και για τη χρήση του λιμανιού και για πρόσδεση κρουαζιερόπλοιων, με ταυτόχρονη ένταξη της Πάτρας στον σχετικό «χάρτη».

- Υποδομές για μεταφόρτωση και αποθήκευση υλικών, προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις των θαλάσσιων πάρκων και των γεωτρητικών έργων.

Πρόκειται για σχεδιασμούς που δεν σταματούν εδώ, αφού το λιμάνι της Πάτρας ήδη αποτελεί βάση για τα διεθνή δρομολόγια των πλοίων της Αδριατικής (Πάτρα - Ηγουμενίτσα - Μπάρι - Μπρίντιζι - Βενετία), με διασύνδεση ακόμα και με την Τουρκία. Ταυτόχρονα, προβλήθηκαν δεόντως η αύξηση των συνολικών εσόδων του το α' εξάμηνο του 2025 σε σχέση με το αντίστοιχο το 2024, κατά 11,85%, και η «εμπιστοσύνη» που έδειξαν στον ΟΛΠΑ εφοπλιστικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στα πλοία «Ro-Ro».

Ολα τα παραπάνω έρχονται να συνδυαστούν και να ανταγωνιστούν σχέδια σύνδεσης του λιμανιού με τη σιδηροδρομική γραμμή, την ανάπτυξη του Τουρισμού κ.λπ.

Αυτοί οι σχεδιασμοί, που επανέρχονται και από τις τελευταίες εξελίξεις, στρέφονται συνολικά κατά του λαού. Τόσο λόγω των κινδύνων που δημιουργεί η όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΗΠΑ - Κίνα για τον έλεγχο λιμανιών (άλλωστε στον Πειραιά τον πρώτο λόγο έχει η κινεζική COSCO) και των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, τη μάχη για την εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών κ.λπ., που ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της αντίστοιχης «ειρήνης», όσο και λόγω της γενικότερης κατάστασης που θα διαμορφώσουν για τον λαό στην πόλη.

Σε αυτό το πλαίσιο παίζουν τον ρόλο τους όλοι οι «πρόθυμοι», όλοι οι τοπικοί φορείς που νοιάζονται για την «εξωστρέφεια» και «το καλό» της Πάτρας. Ανάμεσά τους είναι οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, οι παρατάξεις τους στο Δημοτικό Συμβούλιο, εκπρόσωποι επιχειρηματικών ομίλων αλλά και επιχειρηματίες που «σκίζονται», δίνοντας όλοι τους «γην και ύδωρ» για να χωρέσουν κάθε είδους επιχειρηματικά συμφέροντα στο λιμάνι και στη χερσαία παραλιακή ζώνη της πόλης (από τους σχεδιασμούς για τις εξορύξεις μέχρι τους χώρους αποθήκευσης LNG, μαρίνες mega yacht, πεντάστερα ξενοδοχεία κ.λπ.), μακριά από τις ανάγκες του λαού.

Δεν είναι λοιπόν τυχαία η όξυνση του αντικομουνισμού και στην Πάτρα, η επίθεση που εξαπολύεται από τους ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες και την κυβέρνηση της ΝΔ που τους στηρίζει, όπως και από τους εκπροσώπους των αστικών κομμάτων και τοπικά (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.), ενάντια στο Εργατικό Κέντρο, στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και στη δημοτική αρχή. Επιδιώκουν «σιγή νεκροταφείου» για να εφαρμόζουν εργασιακές συνθήκες «γαλέρας» και να εξαπλώνουν τους επενδυτικούς σχεδιασμούς τους, με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές να αξιοποιούνται για τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους και με τη μετατροπή της χερσαίας ζώνης της πόλης (με πρώτη επιδίωξη το λιμάνι) σε ένα χρυσοφόρο πεδίο κερδοφορίας τους.

Η εργατική τάξη και ο λαός της Πάτρας δεν πρέπει να «τσιμπήσουν» στα γνωστά παραμύθια για τα οφέλη της ανάδειξης της περιοχής σε «κόμβο» και στρατηγικό εταίρο για τα ευρωΝΑΤΟικά συμφέροντα, πράγμα που δήθεν θα διασφαλίσει και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Γιατί «κόμβος» είναι και η Ουκρανία, «κόμβος» η Γάζα, «κόμβος» το Αφγανιστάν, η Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, και όλοι γνωρίζουμε με πόσο βαριές θυσίες πλήρωσε και πληρώνει ο λαός τους, γενικά οι λαοί της περιοχής, τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση».

Η εργατική τάξη έχει μόνο να χάσει από την παράδοση του ενεργειακού πλούτου της χώρας στα μονοπώλια, εν προκειμένω στην αμερικάνικη «ExxonMobil». Θα συνεχίσει να πληρώνει το στρατηγικό πλάνο της απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο και την αντικατάστασή του από το πανάκριβο αμερικανικό LNG, όπως πληρώνει τώρα τις ΑΠΕ. Θα συνεχίσει επίσης να πληρώνει πανάκριβα καύσιμα και φυσικό αέριο, αλλά και κάθε πλουτοπαραγωγικό πόρο που εκμεταλλεύονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Γι' αυτό δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη σε όσους της τάζουν «καθρεφτάκια», κουνώντας τη σημαία των λίγων και κακοπληρωμένων θέσεων εργασίας που μπορεί να διασφαλιστούν. Πρέπει να καταδικάσει τόσο τη ΝΔ όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και όλα τα αστικά κόμματα, που η μόνη τους κριτική προς την κυβέρνηση είναι ότι καθυστέρησε να προχωρήσει τον συγκεκριμένο σχεδιασμό!

Ο λαός της Πάτρας, συνολικά της Δυτικής Ελλάδας και των Ιονίων Νήσων, δεν πρέπει να δεχτεί την πολιτική που στηρίζει με κάθε τρόπο τα επιχειρηματικά κέρδη, και μέσω των εξορύξεων φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων στην περιοχή, με τον ίδιο να γίνεται «όχημα» για την υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών εναντίον του, αλλά να σταθεί αποφασιστικά απέναντί τους, οργανώνοντας τον αγώνα του.

Πραγματική λύση είναι μόνο ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός, η εργατική εξουσία, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που θα εξασφαλίσει ότι ο ορυκτός πλούτος και όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας θα είναι στην υπηρεσία του λαού και των αναγκών του. Μόνο σ' αυτόν τον δρόμο υπάρχει η δυνατότητα για ισόρροπη και συνδυασμένη εκμετάλλευση όλων των πηγών και μορφών Ενέργειας, με τη διαμόρφωση σχέσεων αμοιβαίου οφέλους με άλλα κράτη και λαούς.

2025 The Associated Press. All

Αξιώνουν ευνοϊκότερο επενδυτικό περιβάλλον με επιπλέον επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, μείωση του λεγόμενου μισθολογικού «κόστους» και κοινωνικών δαπανών (για μικρότερη εργοδοτική συμμετοχή στις συντάξεις, στην ασθένεια των εργαζομένων κ.ά.). Απαιτούν ακόμα πιο γρήγορη ψηφιοποίηση για μείωση της γραφειοκρατίας του αστικού κράτους.

Ταυτόχρονα, αφήνουν ανοιχτό τον δρόμο για πιο ριζικές παρεμβάσεις, εννοώντας την άμεση πολεμική εμπλοκή της Γερμανίας, όπως έχει ειπωθεί από τον πρόεδρο της Ενωσης Γερμανών Βιομηχάνων.

Στο πλαίσιο αυτό, την τελευταία βδομάδα πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο τριμερής συνάντηση ανάμεσα στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Χάλυβα (Wirtschaftsvereinigung Stahl), στους αντιπροσώπους του κυβερνητικού συνασπισμού και σε εκπρόσωπο της ηγεσίας του συνδικάτου Μετάλλου (IGMetall).

Στόχος της συνάντησης ήταν να καταστρωθεί ένα «σχέδιο διάσωσης» του κλάδου της χαλυβουργίας, που βρίσκεται σε βαθιά κρίση το τελευταίο διάστημα. Ενας κλάδος που για πολλές δεκαετίες αποτελούσε την «ατμομηχανή» της γερμανικής οικονομίας και είναι άμεσα συνδεδεμένος με βασικούς κλάδους, όπως της αυτοκινητοβιομηχανίας, της πολεμικής βιομηχανίας, του κατασκευαστικού, των κατασκευών μηχανών, μέσων μεταφοράς, οικιακών συσκευών κ.ά., και βρίσκεται - όπως οι ίδιοι σημειώνουν - στα πρόθυρα κατάρρευσης.

Τα βαθύτερα αίτια αυτής της «κατάρρευσης» εξηγούνται μέσα από τους νόμους λειτουργίας του καπιταλισμού και της αγοράς του, την ανισόμετρη ανάπτυξη των καπιταλιστικών κρατών και τις λυσσαλέα ανταγωνιστικές σχέσεις ανάμεσά τους. Ειδικά σήμερα που οι ΗΠΑ προσπαθούν να ανακόψουν την τάση αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων προς όφελος της Κίνας, ενώ και άλλες αστικές τάξεις προσπαθούν να κερδίσουν όσο μεγαλύτερο κομμάτι της μερίδας μπορούν.

Σε αυτήν την παγκόσμια σκακιέρα εντάσσονται οι κινήσεις του εμπορικού και ενεργειακού πολέμου, της παραγωγής πολύ πιο φτηνών εμπορευμάτων (νέων τεχνολογιών και ηλεκτρικών αυτοκινήτων) από την Κίνα, της εισαγωγής πιο φτηνών πρώτων υλών από τη Ρωσία, των δασμών από την πλευρά των ΗΠΑ.

Τα βαθύτερα αίτια αφορούν επίσης την αποτυχία του γερμανικού κεφαλαίου τις δύο τελευταίες δεκαετίες να βρει κερδοφόρα διέξοδο στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, με τις επενδύσεις στην «πράσινη ανάπτυξη».

Σε αυτήν την παγκόσμια σκακιέρα, λοιπόν, η χαλυβουργία της Γερμανίας χάνει ραγδαία έδαφος και ζητάει βοήθεια από το γερμανικό αστικό κράτος και τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που ελέγχονται από το SPD.

Αμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους απαίτησαν μέσω του προέδρου τους τα τεράστια μονοπώλια χάλυβα («ThyssenKrupp», «Salzgitter», «Dillinger», «ArcelorMittall» κ.ά.) για παροχή πάμφθηνου βιομηχανικού ρεύματος. Ταυτόχρονα αξίωσαν άμεση προώθηση των εγχώριων εμπορευμάτων και της παραγωγής στην ευρωενωσιακή αγορά και θέσπιση βαριών δασμών σε εισαγωγές από άλλες χώρες, κατά το μοντέλο του Τραμπ. Αυτά είναι τα πρώτα βήματα αντιμετώπισης της κρίσης στον κλάδο, φοβούμενοι ότι θα χάσουν την 7η θέση παραγωγής χάλυβα παγκοσμίως και τα αντίστοιχα μερίδια της αγοράς.

Ρίχνοντας τις μάσκες, αναιρούν όποιο ψευτοεπιχείρημα διοχέτευαν στην κοινή γνώμη τα τελευταία χρόνια προκειμένου ο λαός να κάνει επιπλέον θυσίες για την «πράσινη ανάπτυξη». Ο δήθεν αθέμιτος ανταγωνισμός από τις «αντιδημοκρατικές» Κίνα και Ρωσία, οι άδικοι όροι εισαγωγών από τρίτες χώρες που εκμεταλλεύονται στυγνά τους εργάτες τους, τα υψηλής ποιότητας γερμανικά εμπορεύματα, η πρωτοπόρα δράση της Γερμανίας στην προώθηση της πολιτικής δήθεν «προστασίας του περιβάλλοντος» και στη φιλική προς το περιβάλλον παραγωγή εμπορευμάτων... εξανεμίζονται.

Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά, διότι εδώ μιλάμε για μεγάλες χασούρες από την αγορά και τα κέρδη. Και η γερμανική αστική τάξη δεν μπορεί να μένει αμέτοχη.

Επενδύει λοιπόν ξανά στην παραγωγή όπλων! Παλεύει για μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά της πολεμικής βιομηχανίας, που θεμελιακό υλικό της είναι ο υψηλής ποιότητας χάλυβας (ανθεκτικός σε θραύση και θερμότητα).

Πώς θα είναι λοιπόν ανταγωνιστικά τα γερμανικά όπλα, άρματα, κανόνια και πυρομαχικά; Πώς θα φέρνουν μεγαλύτερα κέρδη στο γερμανικό κεφάλαιο; Με δύο τρόπους: Φτηνότερη παραγωγή και φτηνότερο εργατικό δυναμικό, και σε αυτήν τη βάση διαπραγματεύονται με τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία θέλει να αποφύγει να χρεωθεί την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας και την απειλή της διατάραξης της λεγόμενης «κοινωνικής ειρήνης».

Η κυβέρνηση συνασπισμού, με επικεφαλής τον χριστιανοδημοκράτη καγκελάριο Μερτς και τον αντικαγκελάριο και υπουργό Οικονομικών, σοσιαλδημοκράτη Κλινγκμπάιλ, συμμετείχε στη συνάντηση προκειμένου να απολογηθεί για τις καθυστερήσεις της και να εγγυηθεί ότι θα προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις πιο γρήγορα και αποφασιστικά.

Αλλωστε, από το καλοκαίρι μιλούσαν για «φθινόπωρο μεταρρυθμίσεων» στην γερμανική οικονομία, που τώρα το βάζουν σε πράξη:

Θέσπιση πάμφθηνης τιμής βιομηχανικού ρεύματος από 1/1/2026, με μέγιστο κόστος τα 0,024 ευρώ ανά κιλοβατώρα, όταν ο γερμανικός λαός βογκάει κάτω από τις συνεχείς αυξήσεις τιμών, με το κόστος να φτάνει κατά μέσο όρο τα 0,40 ευρώ ανά κιλοβατώρα.

Κατακόρυφη μείωση των φόρων στα τέλη δικτύων για τον κλάδο, που θα αγγίξουν συνολικά τα 6,5 δισ. ευρώ την επόμενη χρονιά, με στόχο τα 26 δισ. για τα επόμενα 4 χρόνια. Τιμές που θεωρείται ότι βρίσκονται μέσα στα επιτρεπτά όρια των κανονισμών της ΕΕ για κρατικές ενισχύσεις σε κλάδους της οικονομίας, και εκτιμάται ότι θα εγκριθούν χωρίς προβλήματα από την ΕΕ.

Ο σοσιαλδημοκράτης Κλινγκμπάιλ ξεκαθαρίζει το τοπίο κάνοντας λόγο για σημαντικές εμπορικές συναλλαγές βάσει κανόνων, που όμως «στο τέλος δεν πρέπει να μας βγάλουν στους χαμένους». Αναδεικνύει τον πραγματικό χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, που στηρίζεται στην ενιαία αντιλαϊκή επίθεση αλλά και σε ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών.

Στο ίδιο πλαίσιο, η συγκυβέρνηση υπόσχεται την προώθηση του αιτήματος στην ΕΕ για πλήρη παύση εισαγωγών χυτού χάλυβα από τη Ρωσία, δηλώνοντας ότι «δεν γίνεται από τη μια να ψάχνουμε οικονομικούς τρόπους για να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την Ουκρανία και από την άλλη να εισάγουμε ρωσικό χυτό χάλυβα». Αντίστοιχα, φυσικά, απαλλάσσονται από το κόστος του εμπορίου εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

«Οι εποχές του δίκαιου εμπορίου έχουν περάσει», είπε ο ίδιος ο καγκελάριος, κλείνοντας το μάτι στα γερμανικά μονοπώλια.

Τα παραπάνω είναι τα «δώρα» της γερμανικής αστικής κυβέρνησης μόνο στον κλάδο του χάλυβα, ενώ έπεται και συνέχεια με τα μονοπώλια της αυτοκινητοβιομηχανίας, της χημικής βιομηχανίας, του φαρμάκου, των κατασκευών, με τον γερμανικό λαό, φυσικά, να πληρώνει όλη τη χασούρα.

Βγάζουν τη μάσκα όλα τα αστικά κόμματα, με πρώτο το σοσιαλδημοκρατικό SPD, και παίρνουν το μέρος της τάξης που εξαρχής υπηρετούσαν. Φωτίζουν ότι στο πλαίσιο του καπιταλισμού μια κυβέρνηση δεν μπορεί ποτέ να έχει φιλολαϊκό χαρακτήρα - θα υπηρετεί σταθερά τα συμφέροντα των καπιταλιστών.

Το αντιλαϊκό «τρίο» συμπληρώνεται με τους ξεπουλημένους σοσιαλδημοκράτες εργατοπατέρες της IGMetall, του μεγαλύτερου συνδικάτου στη Γερμανία, με 2,3 εκατ. μέλη (17% των εργαζομένων στον κλάδο).

Ο αντιπρόεδρός τους, Γιούργκεν Κέρνερ, ο οποίος παρευρέθηκε στη συνάντηση, χειροκρότησε τις αποφάσεις και ευχαρίστησε την κυβέρνηση για τις δεσμεύσεις της.

«Είναι σημαντικό ότι η υπουργός Οικονομίας δεσμεύεται καθαρά υπέρ της βιομηχανικής τιμής ρεύματος και προβλέπει την άμεση εφαρμογή της», δήλωσε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «μόνο έτσι θα διατηρηθούν οι 80.000 θέσεις εργασίας στην χαλυβουργία και τα 5,5 εκατ. εργαζομένων σε κλάδους εξαρτώμενους από τη χαλυβουργία», ενώ ισχυρίστηκε ότι «μόνο έτσι θα μπορούν να υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις στον κλάδο και μελλοντικές επενδύσεις».

Αυτό βέβαια δεν ξαφνιάζει, αφού η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία της IGMetall δηλητηριάζει τους εργαζόμενους σταθερά, καθώς ταυτίζει τα συμφέροντά τους με αυτά των εργοδοτών και των μονοπωλιακών ομίλων, κάνοντας λόγο για «εθνικό συμφέρον» και καθήκον των εργαζομένων να παλέψουν για τα συμφέροντα του κλάδου της χαλυβουργίας, αφού όπως λένε «οι εισαγωγές δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την παραγωγή» και «είναι λάθος η αγορά φτηνότερων προϊόντων από το εξωτερικό, γιατί οι τιμές τους και η προσφορά τους δεν είναι σταθερές».

Παίζουν δε με τον μπαμπούλα της ακροδεξιάς και της ανόδου της, επιχειρώντας να αξιοποιήσουν υγιή αντανακλαστικά του γερμανικού λαού: «Οι ιστορικές εμπειρίες από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία δείχνουν ότι η οικονομική παρακμή σε βιομηχανικές περιοχές συχνά συνοδεύεται από την ενίσχυση των δεξιών λαϊκιστικών ρευμάτων. Αυτό ισχύει και για τη Γερμανία: Μια πολιτική που εγκαταλείπει κεντρικές βιομηχανίες δεν αποδυναμώνει μόνο την οικονομία, αλλά και τη δημοκρατική σταθερότητα».

Χειραγωγούν την αγανάκτηση των εργαζομένων που βγήκαν σε μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις το προηγούμενο διάστημα, και τις διοχετεύουν στους ανώδυνους διαχειριστικούς δρόμους της «πράσινης» ανάπτυξης, μιλώντας για μεγάλες επιτυχίες του κλάδου, αφού έχει επιτευχθεί ενίσχυση της «κλιματικά ουδέτερης» παραγωγής. Υιοθετούν το αίτημα για 5 λεπτά ανά κιλοβατώρα για το κεφάλαιο, την ώρα που ο λαός πληρώνει τα οκταπλάσια.

Αυτές οι ηγεσίες του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού έχουν στόχο να σβήσουν κάθε ταξική φλόγα που πάει να ανάψει μέσα στο εργατικό κίνημα. Τελευταίο παράδειγμα η διάλυση και κυριολεκτικά η εξαφάνιση κάθε ίχνους από το διαδίκτυο μιας ολόκληρης επιτροπής ειρήνης που δρούσε στο πλαίσιο της IGMetall στην περιοχή του Βερολίνου, γιατί απλά πήγε κόντρα στις κεντρικές θέσεις του συνδικάτου και συμμετείχε σε κινητοποιήσεις υπέρ του παλαιστινιακού λαού.

Η διεξαγωγή της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης θα πρέπει να κατευθύνεται προς όλες τις παραπάνω πλευρές που δηλητηριάζουν την εργατική τάξη. Να αποκαλύπτει τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, να απογυμνώνει τα ψευτοδιλήμματα που θέτουν στην εργατική τάξη, να ξεσκεπάζει τον ρόλο της αστικής κυβέρνησης και να φωτίζει την τάξη που αυτή υπηρετεί, να αναδεικνύει τη σύμπραξη Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών ως δυνάμεων εχθρικών προς τον γερμανικό λαό, να σφυροκοπά την πολιτική των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Οι κομμουνιστές έχουμε καθήκον να δράσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση και να απεγκλωβίσουμε δυνάμεις, ντόπιους και μετανάστες. Να δράσουμε αποφασιστικά για να ενισχυθεί η ταξική πάλη, σε αντιδιαστολή με τον «κοινωνικό εταιρισμό» που πρεσβεύουν οι εργατοπατέρες. Να αναδείξουμε το πραγματικό συμφέρον όλων των εργαζομένων, που είναι απέναντι από αυτά της αστικής τάξης, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Να σπείρουμε παντού, σε κάθε εργασιακό χώρο τις κομμουνιστικές ιδέες και να τραβήξουμε περισσότερους εργαζόμενους στον δρόμο της ανατροπής του καπιταλισμού, για τη σοσιαλιστική κοινωνία.

Η κυβέρνηση Στάρμερ ετοιμάζεται να ανακοινώσει νέα ομοβροντία αντιλαϊκών μέτρων, με αυξήσεις φόρων και περικοπές κοινωνικών δαπανών

Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση των Εργατικών επιχειρεί με κάθε τρόπο να δώσει κερδοφόρες διεξόδους στα βρετανικά μονοπώλια και εντείνει την αντιλαϊκή επίθεση, όμως για άλλη μια φορά επιβεβαιώνονται τα αδιέξοδα κάθε μορφής αστικής διαχείρισης.

Η κυβέρνηση του Κιρ Στάρμερ παζαρεύει ή κλείνει νέες εμπορικές συμφωνίες με ισχυρούς εταίρους (ΗΠΑ, ΕΕ, Ινδία κ.ά.), επενδύει στην πολεμική οικονομία - ένα τελευταίο επεισόδιο σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν η πρόσφατη συμφωνία με την Τουρκία για την πώληση αεροσκαφών «Eurofighter» - και επιδιώκει τη μακροπρόθεσμη μείωση του κόστους Ενέργειας για τα βρετανικά μονοπώλια, με νέους αμερικανικής κατασκευής πυρηνικούς σταθμούς. Επίσης προωθεί επενδύσεις σε τομείς όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη και η κατασκευή τεράστιων data centers (όπως κατέδειξε και η συμφωνία που έκλεισε κατά την επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου Ντ. Τραμπ τον Οκτώβρη).

Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν φαίνεται να έχει απτό αποτέλεσμα στους δείκτες της βρετανικής καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ την ίδια ώρα επιδεινώνεται η κατάσταση για τους εργαζόμενους και τον λαό.

Ο πληθωρισμός παρέμεινε αμετάβλητος στο 3,8% τον Σεπτέμβρη, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ONS).

Η βρετανική οικονομία όπως ανακοινώθηκε χθες εμφάνισε οριακή ανάπτυξη, μόλις 0,1%, κατά το 3ο τρίμηνο του 2025, έναντι πρόβλεψης για 0,2%.

Η ανακοίνωση της Στατιστικής Υπηρεσίας προκάλεσε υποχώρηση της συναλλαγματικής αξίας της στερλίνας κατά 0,2% διαμορφώνοντας την ισοτιμία της στα 1,3102 δολάρια.

Το φαινόμενο ωστόσο δεν περιορίζεται σε ένα τρίμηνο. Γενικότερα η ανάπτυξη του βρετανικού ΑΕΠ το 2025 είναι αναιμική, ενώ εκτιμάται ότι προς το τέλος της χρονιάς δύσκολα θα ξεπεράσει το 1,3% (προβλέψεις από Bank of England, NIESR, British Chambers of Commerce, KPMG κ.λπ.).

Η μεταποιητική δραστηριότητα συρρικνώθηκε με τον ταχύτερο ρυθμό το τελευταίο πεντάμηνο, εξαιτίας της μείωσης τόσο της εγχώριας ζήτησης όσο και των εξαγωγών.

Την ίδια ώρα το συνεχώς αυξανόμενο κόστος ζωής έχει καταστήσει την καθημερινότητα για ένα μεγάλο μέρος του βρετανικού λαού σε σκληρή πάλη για επιβίωση, καθώς τα πάντα ακριβαίνουν, εξανεμίζοντας τις μικρές αυξήσεις μισθών που δόθηκαν την περασμένη διετία, σε πολλές περιπτώσεις μετά από σημαντικούς εργατικούς αγώνες (με μέσο όρο αυξήσεις σε μισθούς διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα μεταξύ 5,5% και 7%).

Από το 2024 μέχρι σήμερα το κόστος ζωής αυξήθηκε κατά περίπου 3,8%, σύμφωνα με τον ετήσιο δείκτη τιμών καταναλωτή (CPI).

Σε σχέση με το 2022 - 2024 οι δαπάνες των νοικοκυριών αυξήθηκαν κατά 18% με 19% σε όλες σχεδόν τις περιφέρειες της χώρας.

Επιπλέον, από το Brexit (31/1/2020) μέχρι σήμερα το κόστος ζωής αυξήθηκε κατά 10% έως 20%, ανάλογα με τα προϊόντα και την περιοχή, με εμφανή επιπρόσθετη επιβάρυνση κυρίως σε τρόφιμα και βασικά αγαθά - υπηρεσίες.

Χαρακτηριστική ήταν η ανταπόκριση της «Deutsche Welle» από το Λονδίνο στις 19 Οκτώβρη, όπου σημειωνόταν ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 2020 στη Βρετανία το μέσο κόστος ενοικίου βρισκόταν λίγο κάτω από τις 1.000 λίρες, ενώ το 2025 ξεπερνά τις 1.300 λίρες.

Ο αντίκτυπος του κόστους ζωής ανεβάζει το ίδιο διάστημα και τον αριθμό των αστέγων - είτε αυτών που κοιμούνται στον δρόμο είτε όσων βρίσκουν περιστασιακό κατάλυμα σε φίλους, συγγενείς ή πανδοχεία.

Το ίδιο ρεπορτάζ επικαλείται στοιχεία από τον ΟΟΣΑ και την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία που καταγράφουν ότι η Βρετανία βρίσκεται πλέον στην κορυφή της κατάταξης με τους περισσότερους αστέγους, καθώς 1 στα 200 νοικοκυριά ζει χωρίς στέγη. Ακολουθούν Βέλγιο και Γαλλία.

Σε ένα τέτοιο φόντο, οι θάνατοι αστέγων καταγράφουν αριθμούς ρεκόρ το 2024 στη Βρετανία: 1,611 άνθρωποι πέθαναν, ανάμεσά τους και παιδιά, είτε στον δρόμο είτε σε προσωρινά καταλύματα, ποσοστό 9% υψηλότερο σε σχέση με έναν χρόνο πριν.

Οι περισσότεροι θάνατοι αστέγων συνδέονται είτε με αυτοκτονία είτε με χρήση ναρκωτικών, ενώ το Λονδίνο κρατάει τη θλιβερή πρωτιά μεταξύ των βρετανικών πόλεων με το υψηλότερο ποσοστό θανάτων.

Η Επιτροπή Νομισματικής Πολιτικής (MPC) της Τράπεζας της Αγγλίας εκτιμάται πως θα ακολουθήσει μια πολύ «προσεκτική» στάση σε ό,τι αφορά την παρέμβαση στα επιτόκια πριν τον φθινοπωρινό προϋπολογισμό που θα παρουσιάσει η υπουργός Οικονομικών, Ρέιτσελ Ριβς, στις 26 Νοέμβρη.

Η κυβέρνηση Στάρμερ αναμένεται ότι θα ανακοινώσει τότε αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών, για να καλυφθεί δημοσιονομικό κενό περίπου 20 δισ. λιρών.

Βέβαια, η υπουργός Οικονομικών είχε δώσει μια «πρόγευση» της επικείμενης δημοσιονομικής «συνταγής» από τον περασμένο Μάρτη.

Στις 26 Μάρτη ανακοίνωσε πακέτο μέτρων ύψους 14 δισ. λιρών στη διάρκεια της εαρινής δήλωσης που έκανε στη Βουλή των Κοινοτήτων, που περιλάμβανε μεταξύ άλλων:

- Περικοπές σε κοινωνικές παροχές και κρατικές δαπάνες για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού.

- Μείωση των επιδομάτων αναπηρίας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να τα χάσουν έως και 1 εκατ. άνθρωποι σε Αγγλία και Ουαλία, στο πλαίσιο της «αναμόρφωσης» του συστήματος Κοινωνικής Πρόνοιας με στόχο την «εξοικονόμηση» 5 δισ. λιρών τον χρόνο μέχρι το τέλος της δεκαετίας.

- Αύξηση στρατιωτικών δαπανών στο 2,5% του ΑΕΠ έως το 2027, με το επιπλέον κόστος να καλύπτεται από μειώσεις στη διεθνή βοήθεια. Το υπουργείο Αμυνας θα λάβει επιπλέον 2,2 δισ. λίρες το επόμενο έτος για όπλα υψηλής τεχνολογίας και στρατιωτικές υποδομές.

- Μείωση κρατικών δαπανών στις δημόσιες υπηρεσίες πάνω από 2 δισ. λίρες ετησίως μέχρι το τέλος της δεκαετίας.

- Περικοπές και σε άλλα επιδόματα, που σύμφωνα με εκτιμήσεις ενδέχεται να εκθέσουν 250.000 ανθρώπους (μεταξύ τους 50.000 παιδιά) σε μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας.

Σε ό,τι αφορά το σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2026, η Ριβς έχει εξηγήσει ότι το σχεδιάζει στη βάση δύο «αδιαπραγμάτευτων» δημοσιονομικών κανόνων:

• Να μην υπάρξει δανεισμός για τη χρηματοδότηση λειτουργικών δαπανών μέχρι το τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου.
• Να αρχίσει η μείωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ την ίδια περίοδο.

Μιλώντας προ ημερών σε επιχειρηματίες στη Σαουδική Αραβία, η Ριβς φρόντισε να ρίξει εμμέσως την ευθύνη για τις αδυναμίες της βρετανικής οικονομίας σε προηγούμενες κυβερνήσεις, ενώ επεσήμανε ότι η παραγωγικότητα παραμένει «ιδιαίτερα αδύναμη από την οικονομική κρίση και το Brexit».

Ο δε Στάρμερ, κληθείς να απαντήσει στα τέλη Οκτώβρη σε ερωτήσεις Συντηρητικών βουλευτών για το αν θα επιβάλει νέους φόρους, π.χ. στο εισόδημα των εργαζομένων, απέφυγε να το διαψεύσει κατηγορηματικά.

Τα προηγούμενα και τα επικείμενα μέτρα αστικής διαχείρισης στη βρετανική καπιταλιστική οικονομία (την 6η ισχυρότερη στον κόσμο) φαίνεται ότι αδυνατούν ακόμα και να δώσουν μια «ανάσα» στα ζόρια της, ενώ σε όλες τις εκδοχές τους εντείνουν την αντιλαϊκή επίθεση.

Πολύ περισσότερο, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν στη ρίζα τους τις εγγενείς αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, που διογκώνονται στη Βρετανία και σε άλλες μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, συσσωρεύοντας κι άλλη «καύσιμη ύλη» για τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.