Σφυροκόπημα απ' τους απεργούς εργαζόμενους που διαδήλωναν έξω απ' τη Βουλή και απ' τους βουλευτές του ΚΚΕ μέσα στην Ολομέλεια δέχτηκε το αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης με τον προκλητικό τίτλο «δίκαιη εργασία για όλους», το οποίο απογειώνει την εκμετάλλευση, ξεχειλώνει τον εργάσιμο χρόνο και αποδιοργανώνει πλήρως τη ζωή του εργαζόμενου. Η συζήτηση άρχισε χτες και ολοκληρώνεται αύριο, ενώ την Πέμπτη θα διεξαχθεί η ονομαστική ψηφοφορία.

Η κυβέρνηση επέμεινε στις προκλήσεις και στα όσα ξεδιάντροπα προς υπεράσπιση του εκτρώματός της αναμασάει τις τελευταίες μέρες, παρουσιάζοντας την 6ήμερη και την 7ήμερη δουλειά, το 13ωρο, σαν ...απαίτηση της εργατικής τάξης! Τα κόμματα της βολικής αντιπολίτευσης επιχείρησαν να υψώσουν τους τόνους στο πλαίσιο του διαγκωνισμού τους για τη διαχείριση, κυρίως όμως προσπάθησαν να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι συνδιαμόρφωσαν τη βάση πάνω στην οποία υψώνεται το αντεργατικό έκτρωμα της σημερινής κυβέρνησης, ψηφίζοντας και στηρίζοντας ένα πλέγμα νόμων και ευρωενωσιακών Οδηγιών όπως η 88/2003, που οριοθετεί στα κράτη - μέλη της ΕΕ το νομικό πλαίσιο για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και έρχεται να εφαρμόσει με το υπάρχον νομοσχέδιο η κυβέρνηση. Στο φόντο του πρότερου ...βίου τους και προκειμένου να τα «στριμώξει», η κυβέρνηση ζήτησε κατ' άρθρο ονομαστική ψηφοφορία.

Στον αντίποδα οι κομμουνιστές βουλευτές έκαναν φύλλο και φτερό τους σαθρούς κυβερνητικούς ισχυρισμούς, αποκάλυψαν τι πραγματικά προβλέπει το αντεργατικό έκτρωμα και ποιος ωφελείται απ' αυτό, ανέδειξαν τις ευθύνες των αστικών κομμάτων, που όλα τα προηγούμενα χρόνια «ροκάνισαν» τα εργατικά δικαιώματα και σήμερα παριστάνουν τους φίλους των εργατών και έκαναν καθαρό πως η θέση και αυτού του εκτρώματος είναι στον σκουπιδοτενεκέ, όπου και θα το πετάξει η εργατική τάξη με την πάλη της.

INTIME NEWS

Αυτό απαντούν οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που, για δεύτερη φορά μέσα σε 15 μέρες, απεργούν, πλημμυρίζοντας τους δρόμους της Αθήνας, διαδηλώνοντας εδώ έξω στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Και ξέρετε πάρα πολύ καλά πως ουδέποτε η λαϊκή διαμαρτυρία και πρωτοβουλία δεν προσέβαλε το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, το αντίθετο. Εσείς είστε αυτοί που το προσβάλλετε όταν το εργαλειοποιείτε, για να προωθήσετε νέα σχέδια καταστολής και περιορισμού των λαϊκών κινητοποιήσεων. Γιατί τα περί εμπλοκής του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, δηλαδή των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, εκεί παραπέμπουν, ό,τι και να λένε οι υπουργοί του Μαξίμου και όσες διορθωτικές δηλώσεις και αν κάνετε, απλά αποδεικνύει την τελική στόχευσή σας και το τι έχετε στο βάθος του μυαλού σας. Οπως κάνατε και με τις αναίτιες συλλήψεις των φοιτητών της Αρχιτεκτονικής με αστυνομική επιχείρηση, μάλιστα παραμονή πανελλαδικής απεργίας, παρότι ήταν απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης. Απαιτούμε να μην προχωρήσει καμία δίωξη, να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι όλοι οι φοιτητές.

Βάλατε, κυρία Κεραμέως, στο νομοσχέδιό σας τον τίτλο «δίκαιη εργασία». Εκεί φτάνει η νοσηρή φαντασία σας. Βαφτίσατε έτσι ένα νομοσχέδιο που ξεχειλώνει τον εργάσιμο χρόνο και μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζόμπι, που ζουν για να δουλεύουν συνεχώς, μήπως και επιβιώσουν σε μια κοινωνία όπου μονίμως συρρικνώνονται τα δικαιώματά τους, το εισόδημά τους, οι κοινωνικές παροχές.

Αν κάνατε τον κόπο να βγείτε λίγο πιο έξω από αυτόν τον κομματικό, ταξικό σωλήνα σας, θα βλέπατε ότι ο λαός μας υποφέρει από την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησής σας και ως συνέχεια φυσικά σε μεγάλο βαθμό των προηγούμενων κυβερνήσεων. Υποφέρει από τη μεγάλη ακρίβεια που κατατρώει το εισόδημά του, από το υψηλό κόστος της λαϊκής και φοιτητικής στέγης που καταγράφει αύξηση έως και 40% τα τελευταία χρόνια, από τα πανάκριβα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος. Από το γεγονός ότι αναγκάζεται να βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τις απαραίτητες υπηρεσίες Υγείας, Εκπαίδευσης, Πρόνοιας, από τους υπέρογκους άμεσους και έμμεσους φόρους.

Δεν ξέρετε, αλήθεια, ότι στο 70% των εργαζομένων ο μισθός εξανεμίζεται έως τις 15 κάθε μήνα; Τα δικά σας στοιχεία το λένε αυτό. Αυτό είναι που αναγκάζει τους εργαζόμενους να ψάχνουν δεύτερη και τρίτη δουλειά. Και όχι από επιλογή, όπως με υπερβολικό θράσος λέτε.

Με τα δικά σας στοιχεία πάλι, οι εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερες ώρες σε σχέση με την περίοδο πριν την οικονομική καπιταλιστική κρίση. Ομως, ο μέσος μισθός παραμένει μειωμένος κατά 9% σε σχέση με το 2011 και αν υπολογίσουμε και τον πληθωρισμό, η πραγματική μείωση του εισοδήματος προσεγγίζει το 28%.

Τα ντροπιαστικά στοιχεία της ψηφιακής κάρτας που διαφημίζετε, δείχνουν εκατομμύρια ώρες υπερωρίας. Ενώ, πάνω από 230.000 συνταξιούχοι αναγκάζονται να γυρίσουν στη δουλειά, για να επιβιώσουν οι ίδιοι ή για να ενισχύσουν το εισόδημα των παιδιών τους. Και σεις ξεδιάντροπα πανηγυρίζετε για το νέο σας νομοσχέδιο, που οδηγεί στην αποκτήνωση των εργαζομένων. Τι άνθρωποι είστε εσείς;

Σας παρακολουθώ, κυρία Κεραμέως, και στα κανάλια και στις Επιτροπές της Βουλής να αναμασάτε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια ρηχά επιχειρήματα. Αγνοώντας κυνικά τις πραγματικές ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων.

Βαφτίζετε «σύγχρονο και αναγκαίο» τις 13 και 14 ώρες δουλειάς την ημέρα, τη δουλειά ήλιο με ήλιο για έναν πενιχρό μισθό. Είναι σύγχρονο, δηλαδή, να πηγαίνεις για δουλειά και να μην ξέρεις αν θα γυρίσεις το βράδυ στο σπίτι σου;

Δεν ξέρετε ότι χρόνο με τον χρόνο οι θάνατοι στους χώρους δουλειάς, αλλά και οι σακατεμένοι πολλαπλασιάζονται; Και μάλιστα, τα περισσότερα εργατικά «ατυχήματα» συμβαίνουν από την 8η ώρα και μετά ή όταν είναι συνεχόμενα τα 10ωρα ή τα 12ωρα;

Πιστεύετε ειλικρινά ότι είναι δίκαιο να μην ξέρεις την επόμενη ημέρα αν θα δουλέψεις; Πόσο θα δουλέψεις; Πού θα δουλέψεις; Τι μισθό θα πάρεις;

`Η μήπως είναι «σύγχρονο και δίκαιο» να καταργείται η καλοκαιρινή άδεια (για την ακρίβεια οι 10 και 12 ημέρες υποχρεωτικής συνεχόμενης άδειας) την περίοδο που κλείνουν τα σχολεία και οι σχολές και μπορεί μια οικογένεια να κάνει μαζί διακοπές;

Μας λέτε ότι τον 21ο αιώνα το σύγχρονο είναι μια ζωή όπου ο εργαζόμενος, η εργαζόμενη, ως αναλώσιμο είδος, δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο για να τον περάσουν με την οικογένειά τους, με τα παιδιά τους. Οτι το θέατρο, ο κινηματογράφος, η πολιτιστική και αθλητική δραστηριότητα, η ψυχαγωγία είναι πολυτέλεια. Οτι δεν πρέπει να έχουν καθόλου χρόνο να συμμετέχουν στην κοινωνική και πολιτική ζωή, να αναπτύσσουν τη συντροφικότητα, τη συλλογικότητα, να είναι δραστήριοι και υπεύθυνοι άνθρωποι.

Και σας πιάνει υποκριτικά το παράπονο για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Αλήθεια, ποιο νέο ζευγάρι μπορεί να επιβιώσει σε αυτές τις συνθήκες και να κάνει οικογένεια και να μεγαλώσει την οικογένειά του; Πώς μπορεί να διαμορφώσει έναν στοιχειώδη, πιο μακροχρόνιο προγραμματισμό, μέσα σε αυτή την εργασιακή ζούγκλα της ανασφάλειας, της «ευελιξίας» και των 13 ωρών δουλειάς την ημέρα; Πώς θα τα βγάλει πέρα με τους πενιχρούς μισθούς και την ακρίβεια;

Αν σε κάτι έχετε ξεπεράσει πραγματικά τον εαυτό σας στη στήριξη αυτού του νομοσχεδίου, είναι ότι δεν βρήκατε ούτε μια αλήθεια να πείτε για να δικαιολογήσετε αυτή τη νέα σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων.

Λέτε ότι το νομοσχέδιο αυτό το ζήτησαν και οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι. Ο μοναδικός εργαζόμενος που στήριξε αυτή την αθλιότητα είναι ο Τάσος ο οικοδόμος - θα το είδατε, ένα φανταστικό δημιούργημα της Τεχνητής Νοημοσύνης από το πετυχημένο βιντεάκι του ΠΑΜΕ. Κανένας πραγματικός εργαζόμενος, με σάρκα και οστά, με μυαλό στη θέση του, δεν βρέθηκε.

Επιτροπή ακρόασης φορέων στη Βουλή κάνατε για το εργασιακό νομοσχέδιο και καλέσατε 11 εργοδοτικούς φορείς που σας έδιναν συγχαρητήρια. Ελάχιστα συνδικάτα και επιστημονικοί φορείς αρμόδιοι για τις συνέπειες της υπερεργασίας είχαν καλεστεί, όπως η εκπρόσωπος των επιθεωρητών Υγείας και Ασφάλειας στην εργασία, οι οποίοι όλοι τους ήταν κόλαφος για τις καταστροφικές συνέπειες του νομοσχεδίου σας. Ούτε τους εκπροσώπους των Γιατρών Εργασίας καλέσατε, που είναι οι πλέον αρμόδιοι.

Λέτε ότι η υπερωρία είναι προαιρετική επιλογή των εργαζομένων και ότι το 13ωρο σε έναν εργοδότη αφορά τις νόμιμες υπερωρίες των 150 ωρών το έτος, δηλαδή 37,5 ημέρες. Λέτε ψέματα. Κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να αρνηθεί την υπερωρία με βάση το άρθρο 12 του Εργατικού Δικαίου, γιατί θα ήταν «αντίθετη με την καλή πίστη», όπως ορίζει συγκεκριμένα.

Αλλωστε, έχετε καταργήσει και τυπικά την αιτιολόγηση απόλυσης, οπότε η εργοδοσία απολύει, με όποιο επιχείρημα και πρόσχημα θέλει και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Αλλωστε, όλοι ξέρουν ότι όποια επιχείρηση επικαλείται επείγουσα φύση εργασίας, παίρνει άδεια από το υπουργείο κι έτσι οι υπερωρίες από «παράνομες» γίνονται «νόμιμες», όπως έγινε με τα ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα που έλαβαν άδεια για 65.000 ώρες υπερωρίας πέραν των νόμιμων.

Οι 13 ώρες δουλειάς σε έναν ή παραπάνω εργοδότη γίνονται 14 ώρες και 30 λεπτά, αν βάλεις μέσα τον χρόνο προετοιμασίας και αποχώρησης αλλά και το διάλειμμα, χρόνοι που δεν προσμετρούνται στον εργάσιμο χρόνο. Κι αυτό δεν είναι επιλογή, είναι καταναγκασμός, όπως έχουμε ήδη αποδείξει.

Γιατί όμως δεν απαντάτε σ' αυτό που σας ρωτούν επίμονα οι εργαζόμενοι; Τελικά ο χρόνος προετοιμασίας, αποχώρησης και το διάλειμμα σε ποιο χρόνο προσμετρούνται, αφού δεν υπολογίζονται στον εργάσιμο χρόνο; Στον χρόνο της 11ωρης ανάπαυσης;

Δηλαδή σε έναν εργαζόμενο που θα είναι μιάμιση ώρα παραπάνω από το 13ωρο στον χώρο δουλειάς και μια ώρα το πήγαινε - έλα στη δουλειά, στο τέλος τι θα μένει; 8 ώρες όλες κι όλες για να φάει, να πλυθεί, να κοιμηθεί και να δει και τα παιδιά του;

Ισχυρίζεστε ότι ενισχύετε τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στην εργασία. Δεν υπάρχουν μέτρα υγείας και ασφάλειας με 13 ώρες δουλειάς. Δεν υπάρχει ούτε ένα επιστημονικό εγχειρίδιο που να υποστηρίζει αυτή την ανοησία. Δείτε τις εκθέσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας. Μετά τις 8 ώρες δουλειάς και μάλιστα για συνεχόμενες ημέρες, υπάρχει τέτοια φυσική και ψυχολογική κούραση που κανένα μέτρο δεν μπορεί να προστατέψει την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων.

Και δεν φτάνει αυτό. Ερχεστε με αντιεπιστημονικό τρόπο να ορίσετε στα καθήκοντα των Γιατρών Εργασίας ειδικότητες που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο, αντί να ενισχύετε το σώμα αυτό με επιστημονικά και μισθολογικά κίνητρα, με τη συγκρότηση κρατικού σώματος Γιατρών Εργασίας, όπως είναι πάγιο αίτημά τους.

Ατέλειωτα τα ψέματα που έχετε αραδιάσει όλες αυτές τις μέρες. Ισχυρίζεστε ότι η 4ήμερη - 10ωρη εργασία και μάλιστα χωρίς υπερωριακή αμοιβή βοηθά τους γονείς να κάθονται μια ημέρα με τα παιδιά τους.

Καλά πάτε με τα καλά σας; Μήπως τα παιδιά δεν πάνε σχολείο την πέμπτη μέρα; Δεν έχουν δραστηριότητες την πέμπτη μέρα; Αλλά και ποιος γονιός θέλει να είναι η μητέρα ή ο πατέρας της μιας Παρασκευής; Σιγά που σας νοιάζει, αν ένας γονιός έχει τα κουράγια να ασχοληθεί με τα παιδιά του μετά από 13 ώρες δουλειά.

Εσάς το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να προσφέρετε τσάμπα εργασία στους μεγαλοεργοδότες, αφού τους απαλλάσσετε από την υπερωριακή αμοιβή έως και για 384 ώρες τον χρόνο.

Λέτε βέβαια και μια αλήθεια μέσα σ' όλα, για να βγάλετε στη σέντρα και τα υπόλοιπα κόμματα, ότι αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία, γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί σε όλες τις χώρες της Ευρώπης χωρίς εξαίρεση.

Προφανώς, γιατί η γιγάντωση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων από τη μια και η ένταση της εκμετάλλευσης και η διεύρυνση της φτώχειας για τους λαούς από την άλλη αποτελεί κανονικότητα παντού «εις τα Ευρώπας». Μάλιστα και γι' αυτό η ΕΕ έχει δώσει ρέστα!

Η Ευρωπαϊκή Οδηγία 88/2003 είναι αυτή που καταργεί το 8ωρο και επιβάλλει έως και 78 ώρες δουλειάς - 6 ήμερες την εβδομάδα. Είναι αυτή που καθορίζει όλους τους βασικούς άξονες οργάνωσης του ευέλικτου εργάσιμου χρόνου και έχει εφαρμοστεί σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Σε άλλα ορίζονται ως ανώτερο όριο οι 10 και 11 ώρες, σε άλλα οι 12 ώρες και σε 11 κράτη - μέλη οι 13 ώρες δουλειάς, ανάμεσά τους τώρα και η χώρα μας.

Αυτή την Οδηγία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ την έχετε στηρίξει. Και όλες τις άλλες ευρωπαϊκές Οδηγίες που κατακρεουργούν τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς.

Γι' αυτό η γενική τάση είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας να υπονομεύονται, να καταργούνται και το πραγματικό εισόδημα να μειώνεται. Και δεν το λέμε μόνο εμείς. Το λένε οι λαοί της Ευρώπης στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στη Μ. Βρετανία και αλλού, που κινητοποιούνται όλα τα τελευταία χρόνια για να βάλουν τουλάχιστον ένα φρένο σε μια πολιτική που συρρικνώνει τα δικαιώματά τους.

Γιατί βλέπουν ότι δεν υπάρχουν χρήματα για μισθούς, συντάξεις, Υγεία, Παιδεία, για τους εργάτες, τους υπάλληλους, για τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους ελευθεροεπαγγελματίες, αλλά βλέπουν τους τεράστιους πόρους που συγκεντρώνονται για τους πολεμικούς εξοπλισμούς και την πολεμική οικονομία με πιο χαρακτηριστικό το πρόγραμμα «ReArm Europe», που στόχο έχει να συγκεντρώσει πάνω από 800 δισ. ευρώ. Βλέπουν την τεράστια κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων για την οποία πανηγύριζε και ο πρωθυπουργός στην προ ημερών Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ.

Αυτή είναι η στρατηγική του κεφαλαίου που υπερασπίζεστε όλα τα άλλα κόμματα πλην του ΚΚΕ. Τη στρατηγική που καταργεί τα όρια εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου, που τεντώνει το ωράριο εργασίας στα όρια της φυσικής εξόντωσης των εργαζομένων, που απελευθερώνει την «ευελιξία» και καταργεί τα συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων. Γιατί μόνιμο μέλημά σας είναι η κερδοφορία των διαφόρων επιχειρηματικών ομίλων, της ελίτ του πλούτου και όχι η ευημερία του ελληνικού λαού.

Αυτή τη στρατηγική υπηρετείτε με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια. Από το 1990 και τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών, που ξεκίνησε το γκρέμισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, έχετε ψηφίσει 9 νόμους για την «ευέλικτη» απασχόληση και την κατάργηση του 8ωρου.

4 έχει ψηφίσει η ΝΔ, 4 το ΠΑΣΟΚ και 1 ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν 4 νόμοι που έχουν κλαδέψει τις Συλλογικές Συμβάσεις τα τελευταία 15 χρόνια. 1 ψήφισε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, 1 ο ΣΥΡΙΖΑ, 2 η ΝΔ. Αντίστοιχα 3 νόμοι για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. 1 ψήφισε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, 1 ο ΣΥΡΙΖΑ, 1 η ΝΔ.

Φυσικά ο κατάλογος είναι πάρα πολύ μεγάλος, αν κοιτάξει κανείς και μέσα σε τρία μνημόνια και σε εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους που έχετε ψηφίσει και είναι ακόμα σε ισχύ. Γι' αυτό μόνο θυμηδία προκαλούν τα καλέσματα για δήθεν «προοδευτικά μέτωπα» απέναντι στο νέο αντεργατικό έκτρωμα. Οχι μόνο γιατί έχετε τη φωλιά σας λερωμένη, αλλά και γιατί το εν δυνάμει κυβερνητικό σας μέτωπο των δήθεν προοδευτικών δυνάμεων που επικαλείστε, δεν αμφισβητεί στο ελάχιστο αυτή τη στρατηγική.

Ολοι σας είστε με την «ευελιξία» και την κατάργηση του 8ωρου, γι' αυτό και δεν ακούγεται κουβέντα για την κατάργηση άλλων αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων.

Στηρίζετε την κερδοφορία των ομίλων, γι' αυτό και συμφωνείτε να διοχετεύεται συνεχώς πακτωλός κρατικών και ευρωπαϊκών επιδοτήσεων στο μεγάλο κεφάλαιο, την ίδια στιγμή που απογειώνονται τα ματωμένα πλεονάσματα από το ξεζούμισμα του λαού.

Κι αφήστε αυτά που ξέρετε, κυρίες και κύριοι βουλευτές της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας. Δεν υπάρχει αλλαγή παραγωγικού μοντέλου στον καπιταλισμό, χωρίς ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Αυτό επιβεβαιώνεται σε όλες ανεξαίρετα τις χώρες του κόσμου, ακόμα και σε αυτές που ηγούνται στην εκτεταμένη αξιοποίηση της καινοτομίας στην παραγωγή και στην ενίσχυση της ψηφιακής οικονομίας, αφού η τεράστια κερδοφορία των μονοπωλίων τους προκύπτει αποκλειστικά και μόνο από την απλήρωτη εργασία των εργαζομένων, από την απόσπαση της υπεραξίας από αυτούς.

Δείτε τι γίνεται στη Γαλλία, όπου οι κυβερνώντες λένε στον λαό που διαδηλώνει, να αποδεχτεί τα σκληρά μέτρα «για να μη βρεθεί η χώρα στην ίδια θέση που ήταν η Ελλάδα», ενώ στη Γερμανία του λένε ό,τι λέγατε και σεις πριν, ότι «ζούσαμε για χρόνια πάνω από τις δυνατότητές μας».

Η αλήθεια είναι ότι και στην Ελλάδα και στη Γαλλία και στη Γερμανία και παντού οι λαοί ζουν κάτω από τις δυνατότητες που προσφέρει η σημερινή εποχή, με την τεράστια πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, της μεγάλης παραγωγικότητας της εργασίας.

Την ίδια ώρα, αναπαράγονται και διάφορες ανοησίες από απολογητές του συστήματος, ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να ρίξουν τις απαιτήσεις τους, διαφορετικά θα αντικατασταθούν από τις μηχανές της Τεχνητής Νοημοσύνης. Το λιγότερο που επιδιώκουν με αυτόν τον τρόπο είναι να συμβάλουν στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της μοιρολατρίας.

Ηδη ο Μαρξ, από τα μέσα του 19ου αιώνα, αποκάλυψε τον μηχανισμό της εκμετάλλευσης. Τον μηχανισμό της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, που προκύπτει από την κλεμμένη εργασία των εργαζομένων. Το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου και η εντατικοποίηση της εργασίας είναι μορφές που συμβάλλουν στο δυνάμωμα της εκμετάλλευσης.

Μάλιστα, ο Μαρξ έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα μελετώντας τότε την αξιοποίηση του ατμού στην παραγωγική διαδικασία, δηλαδή στη βιομηχανική επανάσταση που απογείωσε παραγωγικές δυνατότητες της εποχής, αλλά ταυτόχρονα οδήγησε και στην αύξηση του εργάσιμου χρόνου από τις 10 στις 13 ώρες την ημέρα, για να ικανοποιηθεί η αχαλίνωτη όρεξη των καπιταλιστών για κέρδη.

Σε αυτές τις συνθήκες αποκάλυψε τη γενική τάση του καπιταλισμού, που είναι να αυξάνει τον εργάσιμο χρόνο στα όρια της φυσικής αντοχής των εργαζομένων και να μειώνει τους μισθούς στα όρια επιβίωσης και βασικής αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Εκεί επιδιώκετε να μας γυρίσετε, κύριοι της κυβέρνησης. Δύο αιώνες πίσω. Αυτόν τον Μεσαίωνα παρουσιάζετε ως σύγχρονο και προοδευτικό. Ομως, δεν πρόκειται να το πετύχετε. Ο τροχός της Ιστορίας έχει προσωρινά πισωγυρίσματα, όμως η κίνησή του είναι πάντα προς τα μπρος.

Η σημερινή απεργία είναι η συνέχεια της αγωνιστικής κλιμάκωσης ενός κινήματος που δεν συμβιβάζεται με τα ψίχουλα, που δεν υποτάσσεται στα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων. Που δεν εγκλωβίζεται στα σενάρια της κυβερνητικής εναλλαγής, αλλά δυναμώνει τον αγώνα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική ενισχύοντας την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης. Που βάζει κοινούς στόχους αντιπαράθεσης και ανατροπής στο σάπιο κράτος, στις αστικές κυβερνήσεις αυτού του άθλιου συστήματος, με τους μικρομεσαίους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, τη νεολαία και τις γυναίκες της χώρας μας.

Γιατί το δίκιο δεν βρίσκεται στα ανατολίτικα παζάρια, αλλά στους δρόμους του αγώνα. Δεν βρίσκεται ούτε στα πλαίσια των διαφόρων δημοσιονομικών αντοχών και των κερδών κάποιων επιχειρήσεων. Δεν βρίσκεται στο σάπιο σύστημα του πολέμου και της εκμετάλλευσης, αλλά στο σύστημα της ειρήνης και ευημερίας των λαών.

Η πείρα επιβεβαιώνει ότι μόνο όταν οι εργαζόμενοι οργανώνονται, όταν βγαίνουν στον δρόμο της πάλης, μπορούν να βάλουν και κάποιο φρένο στην επίθεση που δέχονται. Ετσι ακυρώθηκαν στην πράξη νόμοι για τον περιορισμό της απεργίας, έτσι έμειναν στα χαρτιά τα 12ωρα στα Μεταλλεία Χαλκιδικής. Ετσι υπογράφτηκαν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στους οικοδόμους, τους μεταλλεργάτες της Ζώνης, στους λιμενεργάτες της COSCO, σε δεκάδες άλλους χώρους δουλειάς, με συγκροτημένα δικαιώματα και καλύτερους μισθούς. Ετσι μπορούν να πεταχτούν στα σκουπίδια και οι 13 ώρες δουλειάς και η «ευελιξία».

Στην εποχή μας αναγκαίο και σύγχρονο είναι η κλιμάκωση του αγώνα για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, για σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, για πραγματικές αυξήσεις των μισθών με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Πραγματικό σύγχρονο δικαίωμα είναι οι εργαζόμενοι να προγραμματίζουν και να αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο με την οικογένειά τους, με τα παιδιά τους, όπως αυτοί θέλουν.

Ο προηγούμενος αιώνας, ο 20ός αιώνας, ο αιώνας των σκληρών ταξικών αγώνων και του σοσιαλισμού, απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να επιβάλουν το δίκιο τους. Πριν από 149 χρόνια άρχισε να καθιερώνεται το 8ωρο. Στη χώρα μας νομοθετήθηκε πριν από 105 χρόνια, το 1920, μετά από σκληρούς ταξικούς αγώνες του ΚΚΕ, συνολικά του εργατικού κινήματος.

Στην τότε Σοβιετική Ενωση καθιερώθηκε πριν ακριβώς έναν αιώνα, το 1925, το 7ωρο, το 5ήμερο και μάλιστα σε συνθήκες πολεμικές, ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, ενώ η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της εποχής εκείνης δεν μπορεί να συγκριθεί με τα σημερινά τεράστια δεδομένα.

Με την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος όμως μετά το 1991, με την υποχώρηση συνολικά του εργατικού κινήματος, οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι αστικές κυβερνήσεις έπεσαν με λύσσα να ξηλώσουν εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις.

Εφτασαν στο σημείο να παρουσιάζουν ως παρωχημένα δικαιώματα τον σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, τους αξιοπρεπείς μισθούς, τον αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Υγείας, της Πρόνοιας, της Εκπαίδευσης, τα μέτρα υγείας και ασφάλειας, την κοινωνική κατοικία, την ανεμπόδιστη πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, την προστασία της μητρότητας και του παιδιού, την ελεύθερη συμμετοχή των εργαζομένων στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.

Ομως, σήμερα, στον 21ο αιώνα, αξιοποιώντας τις αστείρευτες δυνατότητες της ανάπτυξης της γνώσης, της επιστήμης, της καινοτομίας στην παραγωγή, οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να δουλεύουν λιγότερο και να ζουν καλύτερα. Θα μπορούσαν να απολαμβάνουν μια ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια, αλλά εμπόδιο γι' αυτό, δυστυχώς, είναι ένα: Το καπιταλιστικό κέρδος.

Και το καπιταλιστικό κέρδος δεν ευθύνεται μόνο για την ένταση της εκμετάλλευσης με τα 13ωρα που φέρνετε και τόσα άλλα. Ευθύνεται και για τη φτώχεια, και για τους πολέμους, και για τους ξεριζωμούς και τις γενοκτονίες, όπως αυτή του Παλαιστινιακού λαού. Μια γενοκτονία που αρνηθήκατε να καταδικάσετε τόσα χρόνια, στηρίζοντας αυτό το κράτος - δολοφόνο.

Τώρα στηρίζετε το σχέδιο Τραμπ στη Γάζα, που διαιωνίζει φυσικά την ισραηλινή κατοχή και ενταφιάζει τελικά το δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης να έχει το δικό του ανεξάρτητο κράτος, με την προσδοκία ότι κάτι θα αρπάξετε κι εσείς από τη μοιρασιά στη Μέση Ανατολή, πάλι για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Σύγχρονο όμως και ανθρώπινο δεν είναι η βαρβαρότητα του πολέμου, η βαρβαρότητα της προσφυγιάς, της εκμετάλλευσης και της φτώχειας. Σύγχρονο και αναγκαίο είναι μια νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός λέμε εμείς, για να ζήσουμε πραγματικά όπως μας αξίζει στον 21ο αιώνα.

INTIME NEWS

Επανέλαβε τα ίδια ρηχά επιχειρήματα προς υπεράσπιση της αποκτήνωσης, φτάνοντας στο σημείο να λέει με θράσος πως «καλύτερη απάντηση» στις καταγγελίες ότι οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε αρένες θανάτου είναι ότι σύμφωνα με μια αρχή της σάπιας ΕΕ η Ελλάδα είναι «3η καλύτερη» σε μια λίστα της φρίκης για τα εργατικά «ατυχήματα».

Συνέχισε δηλαδή να «ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη», όπως είπε χαρακτηριστικά ξεκινώντας την απάντησή του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, τόνισε ότι στην ομιλία της η υπουργός Εργασίας επανέλαβε «κωδικοποιημένα όλη την επιχειρηματολογία, η οποία περιέχει πολλά ψέματα, περιέχει πολλές μισές αλήθειες, περιέχει επίσης διαστρεβλώσεις και μια εικονική πραγματικότητα που βρίσκεται κυρίως στο μυαλό αυτής της κυβέρνησης, πιθανόν και της ίδιας».

Απαντώντας στην επίκληση των στοιχείων της Εurostat από την υπουργό για τα εργατικά «ατυχήματα», ο Δ. Κουτσούμπας ανέφερε ότι «ξέρουμε πάρα πολύ καλά πως δεν καταγράφονται όλα», κάτι που επιβεβαιώνεται άλλωστε από εκατοντάδες καταγγελίες συνδικαλιστικών οργανώσεων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. «Δεν καταγράφονται τα εγκλήματα στους τόπους δουλειάς, δεν καταγράφονται οι σακατεμένοι εργάτες», σημείωσε ο Δ. Κουτσούμπας, περιγράφοντας με πραγματικά περιστατικά τι συνέπειες έχει η ψυχική και σωματική κόπωση της πέραν του 8ωρου εργασίας, ακόμα και αφού λήξει η βάρδια και φύγει ο εργαζόμενος από τη δουλειά του.

Αναφορικά με την επίκληση της ψηφιακής κάρτας εργασίας από την υπουργό Εργασίας, ο Δ. Κουτσούμπας επανέλαβε ότι και σε αυτό το θέμα η Ν. Κεραμέως «λέει μισή αλήθεια, μισή διαστρέβλωση και μισό ψέμα, να μην πω μεγάλο ψέμα», εξηγώντας ότι η καθιέρωση της ψηφιακής κάρτας εργασίας ουσιαστικά «έγινε σε αντικατάσταση κεφαλαίου, ιδιαίτερα στον Τουρισμό ή στην Εστίαση, και βλέπουμε τώρα τα αποτελέσματα. Η ψηφιακή κάρτα εργασίας έχει και την επένδυση που είναι για το συμφέρον των επιχειρηματικών ομίλων που τις διαθέτουν και γι' αυτούς που τις βάζουν στο κεφάλαιό τους για να έχουν περισσότερα κέρδη και για να ελέγχουν καλύτερα τον εργαζόμενο, πότε πάει στη δουλειά, πότε σταματάει κ.λπ.». Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε ότι η ψηφιακή κάρτα εργασίας αφορά τις ίδιες τις εργασιακές σχέσεις, με σημαντικές επιπτώσεις στο εργασιακό περιβάλλον των εργαζομένων, αφού εξασφαλίζει τον ασφυκτικό έλεγχό τους και τη μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς, άρα και της υπεραξίας που απομυζεί η εργοδοσία από τους εργαζόμενους.

«Το νομοσχέδιο αυτό είναι ένα τερατούργημα, είναι για τα σκουπίδια. Αυτό σας είπαν στην απεργία της 1ης Οκτώβρη οι εργαζόμενοι, αυτό σας λένε και σήμερα. Ολα τα άρθρα του αποτελούν την επιτομή της απανθρωπιάς του πολιτικού προσωπικού των καπιταλιστών απέναντι σε όλη την εργατική - λαϊκή οικογένεια». Με τα λόγια αυτά άρχισε την ομιλία του ο Χρήστος Κατσώτης, ειδικός αγορητής του ΚΚΕ.

Τόνισε ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να δώσει εργαλεία στους επιχειρηματικούς ομίλους να διαχειρίζονται όλο το 24ωρο του εργαζόμενου κατά τις ανάγκες της επιχείρησης, και ότι υλοποιεί όσα δεν πρόλαβαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του όλου ΣΥΡΙΖΑ, την Οδηγία της ΕΕ 88/2003 που ψήφισαν αυτά τα κόμματα στο Ευρωκοινοβούλιο. «Εχουν κοινή στρατηγική, αυτή της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που συνοδεύετε με διευκόλυνση των επενδυτών με κίνητρα, φοροαπαλλαγές, με "ευέλικτη" και φτηνή εργατική δύναμη και με αύξηση του εργάσιμου χρόνου. Γι' αυτό τα εργασιακά και ασφαλιστικά νομοσχέδια όπως π.χ. το νομοσχέδιο Χατζηδάκη το ψήφισαν κατά μεγάλο μέρος και το ΠΑΣΟΚ και ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τη Νέα Αριστερά τότε. Η δικαιολογία τους ήταν ότι αφορούσε Οδηγία της ΕΕ. Είναι η ίδια που μέρος της ενσωματώνει η κυβέρνηση σήμερα», σημείωσε.

Ακολούθως αναφέρθηκε συγκεκριμένα στις εκτρωματικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, υπογραμμίζοντας πως «αυτά είναι τα σημαντικά που ανατρέπουν τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και σας καλούμε έστω και τώρα, σε αυτήν τη συνεδρίαση, να αποσύρετε αυτό το τερατούργημα».

Στηλίτευσε τη «θλιβερή ομάδα που συγκροτεί την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ: ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ», τονίζοντας ότι «ξεπληρώνει γραμμάτια στην κυβέρνηση», αλλά «την ξεπέρασαν οργανώσεις των εργαζομένων, πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες, που πήραν αποφάσεις και οργανώνουν τον αγώνα ζωής».

Απαρίθμησε τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, ενώ έδωσε και απάντηση στα όσα διακινεί η υπουργός Εργασιας περί θετικών άρθρων: «Ακόμα κι αν πάρουμε ως θετικές αυτές τις ρυθμίσεις, είναι απύθμενο θράσος να ζητά να αποσιωπήσουμε τις 91 ρυθμίσεις που η καθεμιά τσακίζει τη ζωή κάθε εργαζόμενου και της οικογένειάς του».

«Κανείς εργάτης, ό,τι κι αν ψήφισε, δεν συμφωνεί με όλα αυτά. Δεν συμφωνεί να διαχειρίζεται όλο τον ημερήσιο χρόνο, το 24ωρό του, τη ζωή του, ο εργοδότης. Δεν συμφωνεί να ζει για να δουλεύει, θέλει να δουλεύει για να ζει», συνέχισε ο Χρ. Κατσώτης, επισημαίνοντας τις ευθύνες των κυβερνήσεων που από το 1990, «βήμα το βήμα, φτάσατε ο ελεύθερος χρόνος του εργαζόμενου να είναι τόσος όσος θα του επιτρέπει μόνο τον ύπνο», ενώ με το σημερινό έκτρωμα «εκτός από εκ περιτροπής εργαζόμενους θα έχουμε και εκ περιτροπής γονείς».

Ταυτόχρονα ανέδειξε τους κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων, υπογραμμίζοντας ότι «η εργασία - λάστιχο, η εξοντωτική δουλειά και η "διευθέτηση" του χρόνου εργασίας είναι παράγοντες που σύμφωνα με επιστημονικά δεδομένα οδηγούν σε αύξηση σοβαρών εργατικών ατυχημάτων, σε θανάτους και άλλες ασθένειες από την εργασία». Επανέλαβε στο σημείο αυτό τη θέση του ΚΚΕ για δημιουργία κρατικού Σώματος τεχνικών Ασφαλείας, ιατρών Εργασίας και Υπηρεσιών Υγείας - Ασφάλειας στην Εργασία, ενταγμένο σε αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας.

Καταλήγοντας ο Χρ. Κατσώτης τόνισε ότι το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις γι' αυτό, για να έρθει η μόνη προοδευτική τάξη στην εξουσία, η εργατική, που μπορεί να οργανώσει την οικονομία και την εξουσία, με σιδερένιο νόμο την ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Αυτό θα γίνει, και θα είναι «ντάλα μεσημέρι», και θα απελευθερώσει την πλειοψηφία του λαού από τα δεινά του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Οι εργαζόμενοι με την απεργία τους και τις απεργιακές τους συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα απέρριψαν το νομοσχέδιο - τερατούργημα της εργασιακής σκλαβιάς και της εκτίναξης της εκμετάλλευσης που τολμά να φέρει η κυβέρνηση υπηρετώντας τις εργοδοτικές ενώσεις, ανέφερε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, μιλώντας στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής.

Ανέδειξε, πιο συγκεκριμένα, ότι οι εργαζόμενοι διεκδικούν 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, ικανοποιητικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, γενναίες αυξήσεις στους μισθούς και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, στηλιτεύοντας τις αθλιότητες της κυβέρνησης περί δήθεν «δίκαιης εργασίας» και ότι οι εργαζόμενοι τάχα αποζητούν εργασιακό Μεσαίωνα, σε μια προσπάθειά τους «να βγάλουν τα μάτια τους με τα χέρια τους».

Επισημαίνοντας τις τεράστιες ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την εργασιακή ζούγκλα που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ήδη από τη δεκαετία του '90, εξήγησε πως «ο χρόνος εργασίας είναι ο πυρήνας της εκμετάλλευσης» και πως η διάλυση του σταθερού εργάσιμου χρόνου και η επιβολή της περιβόητης «ευελιξίας» είναι η «ευρωπαϊκή κανονικότητα» που υπηρετούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις.

Ο Γ. Μαρίνος κατακεραύνωσε το προκλητικό ψέμα της κυβέρνησης ότι η εργοδοσία, που έχει απαλλαγεί από την υποχρέωση αιτιολόγησης απόλυσης, θα σεβαστεί την άρνηση ενός εργαζόμενου να δουλέψει 13ωρο και δεν θα τον εξαναγκάσει. Εξάλλου, υπενθύμισε ότι η εργοδοσία ήδη ζητά να αυξηθούν οι υπερωρίες σε πάνω από 150 ώρες τον χρόνο και προειδοποίησε πως η 13ωρη δουλειά θα γίνει ο κανόνας. Δριμεία κριτική άσκησε και στην ψευδεπίγραφη επιχειρηματολογία ότι η 4ήμερη 10ωρη απασχόληση θα βοηθήσει τους εργαζόμενους γονείς να έχουν χρόνο για την οικογένειά τους, όπως και για το γεγονός ότι η κυβέρνηση τεμαχίζει την καλοκαιρινή άδεια, στερώντας από τους εργαζόμενους το δικαίωμα στην ξεκούραση. «Αναμασάτε τέσσερα ή πέντε άρθρα ως άλλοθι, για να ξεπλύνετε τη βαρβαρότητα που διαμορφώνετε», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Επισήμανε πως επαληθεύεται αυτό που λέει το ΚΚΕ, ότι, δηλαδή, το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα «που αντιμετωπίζει την εργατική δύναμη ως εμπόρευμα και μετατρέπει τη δουλειά και τον μόχθο της εργατιάς σε κέρδη των λίγων είναι επικίνδυνο και ιστορικά ξεπερασμένο», τονίζοντας πως στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης το επίπεδο ζωής της εργατικής τάξης συνεχώς χειροτερεύει, παρότι υπάρχει η δυνατότητα να δουλεύει 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, να έχει δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, δωρεάν Υγεία, Παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, να συμμετέχει ενεργά στην κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική ζωή.

Τέλος, τόνισε πως «στην ημερήσια διάταξη έχει τεθεί η αναγκαιότητα κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», δηλαδή η ανατροπή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, συμπληρώνοντας πως το ΚΚΕ είναι «στην πρώτη γραμμή του αγώνα» για αυτήν την προοπτική.

Στους προκλητικούς ισχυρισμούς της υπουργού Εργασίας, που επανέλαβε με θράσος ότι οι εργαζόμενοι θέλουν να δουλεύουν 13 ώρες, και μάλιστα την ημέρα πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας όπου χιλιάδες εργαζόμενοι καταδίκασαν τη 13ωρη δουλειά, απάντησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, παρεμβαίνοντας χτες στη συζήτηση.

Δηκτικά σχολίασε ότι «η μόνη αλήθεια που είπε η υπουργός είναι πως η κυβέρνηση νομοθετεί με βάση τις ευρωπαϊκές Οδηγίες», προσθέτοντας ότι «υλοποιείτε για λογαριασμό της εργοδοσίας τις Οδηγίες της ΕΕ για θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων», βαθαίνοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Κατέδειξε τις ευθύνες της κυβέρνησης και στον ισχυρισμό της υπουργού ότι «μας το επιβάλλουν οι καταστάσεις», σημείωσε πως «αυτή είναι που νομοθετεί και έχει διαμορφώσει, με τη σύμπραξη και των προηγούμενων κυβερνήσεων, μία αγορά εργασίας - σκλαβιάς για τους εργαζόμενους προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του κεφαλαίου». «Ποιος εργαζόμενος θέλει να δουλέψει 13 ώρες την ημέρα; Αναγκάζεται με το πιστόλι στον κρόταφο, στις συνθήκες εργασιακής σκλαβιάς που έχετε φτιάξει» πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Νίκος Καραθανασόπουλος.

Απέρριψε ως πλασματικά όλα τα νούμερα που παρουσίασε η Νίκη Κεραμέως σχετικά με την ανεργία, τα εργατικά «ατυχήματα» και την 6ήμερη εργασία. Οσον αφορά τα εργατικά «ατυχήματα», στον προκλητικό ισχυρισμό της ότι η Ελλάδα έχει τα χαμηλότερα ποσοστά, σημείωσε πως με ευθύνη της κυβέρνησης δεν καταγράφονται όλα τα εργατικά «ατυχήματα» αλλά ούτε και οι επαγγελματικές ασθένειες, ενώ η κυβέρνηση φτάνει στο σημείο να αμφισβητεί ακόμα και τις προβλέψεις των επιθεωρητών εργασίας ότι θα αυξηθούν περαιτέρω εξαιτίας της επιχειρούμενης επιβολής παρατεταμένου ωραρίου.

Για την εξαήμερη εργασία, ο Ν. Καραθανασόπουλος κατήγγειλε ότι στον τουρισμό, στον επισιτισμό, τις μεταφορές, οι εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς ούτε ένα ρεπό, εξαιτίας του νομοθετικού πλαισίου που έχει διαμορφώσει η κυβέρνηση, η οποία μάλιστα θεωρεί εργαζόμενο μέχρι και αυτόν που δουλεύει μία ώρα την εβδομάδα κι έπειτα κομπάζει για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

«Ενας εργαζόμενος που δουλεύει για μία μέρα 8ωρο είναι πλήρους απασχόλησης;» ρώτησε απευθυνόμενος στην κυβέρνηση ο Ν. Καραθανασόπουλος, τονίζοντας ότι ακόμα και το προσχέδιο του προϋπολογισμού διαψεύδει την υπουργό, καθώς αναφέρει ότι το 56% των εργαζομένων είναι πλήρους απασχόλησης και το 44% είναι μερικής απασχόλησης.

Μετά από όλα αυτά, σημείωσε, γίνεται φανερό ότι το νομοσχέδιο είναι αιτία πολέμου για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους, οι οποίοι και το έχουν ήδη καταδικάσει.

Νωρίτερα, σε άλλη παρέμβασή του ο Ν. Καραθανασόπουλος καλούσε την κυβέρνηση να το αποσύρει σημειώνοντας πως «εμείς δεν το νομιμοποιούμε, επαναλαμβάνω την ανάγκη να το αποσύρετε. Αν αυτό δεν θα το κάνετε, το ΚΚΕ θα καταθέσει πρόταση για ονομαστική ψηφοφορία, αλλά δεν είναι αυτό το βασικό, το βασικό είναι ότι οι εργαζόμενοι δείξανε ότι θα στείλουν στον σκουπιδοτενεκέ το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, εκεί όπου είναι και η θέση του».

Τι βρήκε να πει; Οτι τάχα «πάρα πολλές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που κατατίθενται στο υπουργείο προς κύρωση προβλέπουν περισσότερες ώρες εργασίας». Και επέμεινε με αυθάδεια ότι «τις υπογράφουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ζητάνε να δουλεύουν έξι μέρες, επτά μέρες».

Για άλλη μια φορά βέβαια η υπουργός αποφεύγει να μιλήσει για την ουσία, ότι οι μισθοί είναι στον πάτο και η ακρίβεια στα ύψη. Αυτό παίρνει ως δεδομένο η κυβέρνηση για να «πουλήσει» μέχρι και ως ..εξυπηρέτηση των εργαζομένων τη νομιμοποίηση της δουλειάς «από νύχτα σε νύχτα».

Στην ουσία η επιμονή αυτή της Κεραμέως αποτελεί μια ξεκάθαρη παραδοχή από την κυβέρνηση ότι εν έτει 2025, με τους ομίλους να καταγράφουν ρεκόρ κερδοφορίας, οι εργαζόμενοι δεν θα ζουν με έναν μισθό 8ώρου!

Τα ερωτήματα λοιπόν που αποφεύγει να απαντήσει η υπουργός είναι αμείλικτα:

- Ποιος εργαζόμενος θα κυνηγούσε να εργάζεται αμέτρητες υπερωρίες, νυχτερινά και αργίες αν ο μισθός από το κανονικό 8ωρο του έφτανε για να ζει αξιοπρεπώς;

- Υπάρχει εργαζόμενος που δεν θέλει να δουλεύει τις λιγότερες δυνατές ώρες, σύμφωνα με τις δυνατότητες που δίνει η εξέλιξη της τεχνολογίας, και να μπορεί έτσι να καλύπτει τις ανάγκες του και να έχει ελεύθερο χρόνο;

Ομως εδώ υπάρχει και μία ακόμα βαριά λαθροχειρία: Η υπουργός ξέρει καλά ότι οι ΣΣΕ που επικαλείται και «ζητούν περισσότερες ώρες και μέρες εργασίας» δεν υπογράφονται από τους εργαζόμενους, αλλά από τα τσιράκια των κυβερνήσεων και των εργοδοτών. Από τους κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές, που σαν «πέμπτη φάλαγγα» μέσα στο εργατικό κίνημα αναλαμβάνουν να κάνουν πράξη τις αξιώσεις της εργοδοσίας. Δηλαδή πρώτα η κυβέρνηση, η εργοδοσία και τα άλλα αστικά κόμματα ξαμολάνε τα κομματικά - συνδικαλιστικά τους στελέχη να προωθούν τέτοιες επαίσχυντες ΣΣΕ, και μετά έρχονται υπουργοί όπως η Κεραμέως και τις επικαλούνται στη Βουλή!

Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι η Τοπική Κλαδική ΣΣΕ που έχει υπογραφεί για λογαριασμό των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Ρόδου, με τριετή διάρκεια μάλιστα. Η ΣΣΕ αυτή εφαρμόζει στο ακέραιο ακόμα και τις «παρεκκλίσεις» της ευρωενωσιακής Οδηγίας 88/2003, επιτρέποντας στην εργοδοσία να επιβάλλει μέχρι και σπαστό 16ωρο στο ίδιο 24ωρο!

Αυτή η ΣΣΕ υπογράφεται από τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές στη διοίκηση του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου και τους εργοδότες της Ρόδου.

Γι' αυτήν τη ΣΣΕ ο Χρήστος Κατσώτης, βουλευτής του ΚΚΕ, ρώτησε στη Βουλή την υπουργό Εργασίας αν είναι νόμιμη ή παράνομη, και εκείνη απάντησε ότι ...επισήμως είναι παράνομη! Και μόλις μία μέρα μετά, πάλι στη Βουλή, επικαλούνταν Συλλογικές Συμβάσεις σαν αυτή, την «παράνομη»!

Η υπουργός θα πρέπει να απαντήσει και στο εξής: Αν πράγματι η ΣΣΕ της Ρόδου είναι παράνομη, επομένως κι άλλες παρόμοιες Συμβάσεις είναι παράνομες, τότε γιατί τη μοστράρει στο site του το υπουργείο Εργασίας (https://ypergasias.gov.gr/xenodochoypallilon-rodou/), έστω κι αν δεν την έχει εγκρίνει, γνωρίζοντας ότι είναι παράνομη; Γιατί την έχει αναρτημένη από τον Ιούλη του 2025, και τι έχει κάνει για να αντιμετωπίσει την παρανομία αυτή;

Από πού όμως παίρνει τέτοια φόρα η κυβέρνηση για να εξαπολύει αυτές τις χυδαιότητες; Από το γεγονός ότι η περιβόητη «παρέκκλιση» από την 11ωρη ανάπαυση, δηλαδή για ωράρια σαν τα παραπάνω, έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια μέσα από την κλαδική Σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που έχει τη σφραγίδα της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας (ΠΟΕΕΤ). Με άρθρα που επαναλαμβάνονται σε κάθε νέα Σύμβαση, το 8ωρο γίνεται 9ωρο και τα ρεπό μετατρέπονται σε μέρες δουλειάς. Οσον αφορά το 5ήμερο, η απαράδεκτη αυτή κλαδική Σύμβαση περιλαμβάνει άρθρα που το ενταφιάζουν, στο όνομα της «εποχικότητας» και του «αυξημένου φόρτου εργασίας». Πρόκειται για Συμβάσεις οι οποίες έχουν την υπογραφή των συνδικαλιστών που πλειοψηφούν στη διοίκηση της Ομοσπονδίας του κλάδου (ΠΟΕΕΤ), δηλαδή των δυνάμεων της ΠΑΣΚΕ, που συνεργάζονται στενά με αυτές της ΔΑΚΕ με στόχο να μετατρέπονται οι εργοδοτικές αξιώσεις σε άρθρα των Συλλογικών Συμβάσεων.

«Κατρακύλα και ξεπεσμός!», είναι το σχόλιο που κάνει το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αττικής για τους ισχυρισμούς της Κεραμέως στη Βουλή.

Οπως τονίζει, το σίγουρο είναι ότι «αυτές οι προτάσεις βγαίνουν όντως από στόματα σωματείων και συνδικαλιστών, που έβαλαν όντως την τζίφρα τους για να παραδώσουν το 5ήμερο - 8ωρο και την 11ωρη ξεκούραση, όπως αυτοί στην κλαδική των ξενοδοχοϋπαλλήλων και στην Τοπική Σύμβαση του κλάδου στη Ρόδο.

Η Κεραμέως προφανώς φωτογραφίζει τους συνδικαλιστές της διοίκησης της Ομοσπονδίας μας, καθώς και τον πρόεδρό της. Τους θέτουμε λοιπόν υπόλογους και θα έπρεπε να ντρέπονται.

Πλέον όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτοί οι λεγόμενοι συνδικαλιστές δεν μπορούν να εκπροσωπούν εργαζόμενους, πρέπει να φύγουν από αυτές τις θέσεις άμεσα».

Eurokinissi

Κατά τα άλλα η ανεκδιήγητη υπουργός υποστήριξε ότι το νομοσχέδιό της φέρνει διατάξεις ενισχυτικές των εργαζομένων και δεν καταλαβαίνει το αίτημα για απόσυρσή του. Αναμηρύκασε ξανά και ξανά τα ίδια ρηχά επιχειρήματα προς υπεράσπιση της αποκτήνωσης, φτάνοντας στο σημείο να λέει με θράσος πως «καλύτερη απάντηση» στις καταγγελίες του γεγονότος ότι οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε αρένες θανάτου είναι πως σύμφωνα με μια αρχή της σάπιας ΕΕ η Ελλάδα είναι «3η καλύτερη» σε μια λίστα της φρίκης για τα εργατικά «ατυχήματα», τα οποία βεβαίως στην Ελλάδα δεν καταγράφονται πλήρως.

Είχε προηγηθεί στην ίδια γραμμή κακοποίησης της πραγματικότητας ο ειδικός αγορητής της ΝΔ Στ. Παπασωτηρίου, που περιέγραψε με ρόδινα χρώματα την κατάσταση στην αγορά εργασίας, υποστηρίζοντας ότι η ΝΔ πέτυχε χαμηλότερη ανεργία (με τη γνωστή «συνταγή» της εκτόξευσης της ευελιξίας), μικρότερες ασφαλιστικές εισφορές (για τους εργοδότες που μεγαλώνουν τις τρύπες στα ασφαλιστικά ταμεία), καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας (αφού «νόμιμα» πλέον ξηλώθηκαν τα εργατικά δικαιώματα) και αύξηση αποδοχών μισθωτών στα χαρτιά, γιατί στην πραγματικότητα οι ονομαστικοί μισθοί που βρίσκονται πίσω και από το 2011, δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Και μετά απ' όλα αυτά ο Παπασωτηρίου ισχυρίστηκε πως «αυτή είναι κοινωνική πολιτική στην πράξη»...

Κατά τα άλλα στη χτεσινή συζήτηση ξεχώρισε και ο συνωστισμός στον ρόλο του ...πεφτοσυννεφάκια, όταν το ένα μετά το άλλο τα κόμματα του κεφαλαίου επιχείρησαν να αντιπαρατεθούν παρουσιάζοντας το νομοσχέδιο σαν να προέκυψε από παρθενογένεση, σπρώχνοντας κάτω απ' το χαλί τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι στο Ευρωκοινοβούλιο ψήφισαν την Οδηγία 88/2003 σε υλοποίηση της οποίας έρχεται το νομοσχέδιο - έκτρωμα, αλλά και για το γεγονός ότι αυτό πατάει σε σειρά νόμων με τους οποίους οι αστικές κυβερνήσεις όλων των προηγούμενων χρόνων πελέκησαν τον σταθερό εργάσιμο χρόνο, γενίκευσαν τις ευέλικτες μορφές εργασίας και τσάκισαν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Μάλιστα ορισμένοι απ' αυτούς ψηφίστηκαν απ' όλους, για παράδειγμα, ένα μεγάλο μέρος του νόμου Χατζηδάκη ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ και από τον τότε ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά.

Στο φόντο αυτής της σύμπλευσης που τους καθιστά συνυπεύθυνους απέναντι στους εργαζόμενους της χώρας, έπαιξαν χτες τα ρέστα τους, επιχειρώντας να εμφανιστούν σαν υπερασπιστές των εργασιακών δικαιωμάτων.

Ο Π. Χρηστίδης, ειδικός αγορητής του ΠΑΣΟΚ, διαμαρτυρήθηκε ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να διαμορφώσει ζούγκλα στην αγορά εργασίας, αράδιασε μια σειρά στατιστικά για να επιβεβαιώσει τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται οι εργαζόμενοι, ενώ επιχείρησε να εμφανίσει την κατάσταση αυτή σαν ελληνική ανορθογραφία με ευθύνη της κυβέρνησης, υποστηρίζοντας ότι η κατεύθυνση της ΕΕ είναι να καλύπτονται κατά 80% οι εργαζόμενοι από ΣΣΕ και πως η πρόταση του ΠΑΣΟΚ είναι η ενίσχυση των ΣΣΕ, αφού «πρόοδος δεν είναι να ζεις για να δουλεύεις, είναι να δουλεύεις για να ζεις» όπως προκλητικά κατέληξε.

Στο ίδιο πνεύμα ο ειδικός αγορητής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Γαβρήλος, ο οποίος ζήτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου, που το είδε σαν συνέχεια των νόμων Βρούτση, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, όχι όμως αυτών του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τα λεγόμενά του... ενίσχυσε και τους εργαζόμενους και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Η ειδική αγορήτρια της Νέας Αριστεράς Εφη Αχτσιόγλου μίλησε κι αυτή για εμβάθυνση της πολιτικής της ΝΔ και των προηγούμενων νόμων των Βρούτση, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, σαν η αντεργατική επίθεση να ξεκίνησε με τη θητεία της παρούσας κυβέρνησης. Επιχείρησε και αυτή να παρουσιάσει τη χώρα σαν παρέκκλιση μιας ευρωενωσιακής κανονικότητας όπου τάχα οι εργαζόμενοι ευημερούν. «Οι Ελληνες δουλεύουν περισσότερο και αμείβονται λιγότερο» ανέφερε.

Βέβαια η Εφη Αχτσιόγλου ήταν υπουργός της κυβέρνησης που με εγκύκλιο κατάργησε την υποχρεωτικότητα των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων, ενώ διατήρησε τους αντεργατικούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πέρασαν νόμο, πιστό αντίγραφο της Οδηγίας 88/2003, για τους νοσοκομειακούς γιατρούς, στρώνοντας το έδαφος για ό,τι ακολούθησε μετά.

Από την Ελληνική Λύση η Μαρία Αθανασίου έχυσε κροκοδείλια δάκρυα για τον κίνδυνο στον οποίο περιέρχεται η ελληνική οικογένεια, ενώ συστηματικά στην ομιλία της επιχείρησε να φορτώσει την ευθύνη του νομοσχεδίου σε κάποιους κακόπιστους εργοδότες με παράλογες απαιτήσεις, αλλά και τις συνέπειες της υλοποίησής του πάλι σε κακόπιστους εργοδότες, αφήνοντας να αιωρείται η εντύπωση ότι υπάρχουν και καλόπιστοι εργοδότες που δεν θα επωφεληθούν της ευκαιρίας που τους παρέχεται για ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Από τη Νίκη ο Τ. Οικονομόπουλος ζήτησε την απόσυρσή του με ευχολόγια περί «αλληλοσεβασμού»... των αναγκών των κοινωνικών εταίρων, διαμαρτυρόμενος για τον κίνδυνο να απωλέσουν ανταγωνιστικότητα οι επιχειρήσεις αν οι εργαζόμενοι γίνουν εχθρικοί απέναντί τους.

Τέλος ο Σπ. Μπιμπίλας από την Πλεύση Ελευθερίας διαμαρτυρήθηκε πως «αντί να ενισχύσουμε τον κοινωνικό διάλογο τον αποδυναμώνουμε» και πως η κυβέρνηση παρέχει λιγότερη προστασία στον εργαζόμενο και περισσότερη ισχύ στον εργοδότη.