Σάββατο 28 Μάη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Εικονική αντιπολίτευση

Γρηγοριάδης Κώστας

Προχτές, ο πρωτοσέλιδος τίτλος του «Βήματος» έλεγε: «"Πολιτική Θάτσερ" εξαγγέλλει ο Κ. Καραμανλής». Χτες, έλεγε τα εξής: «Ο κ. Καραμανλής δίνει, οι βιομήχανοι τα θέλουν όλα - Ζητούν αλλαγές στη φορολογία και στα εργασιακά». Και οι δύο τίτλοι αφορούσαν στην προχτεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στη συνέλευση του ΣΕΒ. Και δε λέμε, πως όλ' αυτά δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Ετσι είναι κι ακόμη χειρότερα.

Την ίδια μέρα, όμως, και από το ίδιο βήμα, απευθύνθηκε στους βιομήχανους και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και κατά κοινή ομολογία όλων όσοι βρίσκονταν εκεί και τον άκουσαν, δεν ανέφερε την παραμικρή ουσιαστική διαφωνία με την πολιτική της κυβέρνησης. Ούτε καν άσκησε την παραμικρή κριτική στο ζήτημα της αντιδραστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο, με πιλότο τη συμφωνία του ΟΤΕ, που ήταν και το θέμα της προχτεσινής μέρας. Το αντίθετο, ο Γ. Παπανδρέου σημείωσε τα εξής: «Εγώ δε θα κάνω το λάθος να κάνω μια εύκολη και επιφανειακή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση που δε θα συμβάλει σε μια σοβαρή προετοιμασία της δικής μας κυβέρνησης, όταν αναλάβουμε. Μετά τις επόμενες εκλογές, θέλουμε να κάνουμε άμεσες τομές στη χώρα». Ολ' αυτά, το «Βήμα» τα κάνει «γαργάρα» και τα ...ξεπερνά, βάζοντας τίτλο στο σχετικό ρεπορτάζ «Με φοβικά σύνδρομα αντιμετωπίζει το μέλλον η ΝΔ», ενώ στην αμέσως επόμενη σελίδα, τίτλος άλλου ρεπορτάζ ισχυρίζεται «Στάση αναμονής στο ΠΑΣΟΚ για τη συμφωνία του ΟΤΕ».

Με άλλα λόγια, εικονική αντιπολίτευση...

Με συρματόσχοινο ή τριχιά..;

«Ρήξεις, πλίνθοι, ρωγμές. Ο Εγκέλαδος; Οχι, ο Καραμανλής στον ΣΕΒ.

Ποιος θα την πληρώσει; Ποιος θα ωφεληθεί; Η απάντηση είναι γνωστή. Δεξιά γαρ».

Ποιος τα λέει αυτά; Ο Τηλέμαχος Χυτήρης στα χτεσινά «Νέα». Λέτε να μη γνώριζε ότι και ο δικός του αρχηγός, «ρήξεις, πλίνθους και ρωγμές» πρότεινε, μιλώντας στη συνέλευση του ΣΕΒ και, μάλιστα, την ίδια μέρα με τον Καραμανλή και συναγωνιζόμενος μαζί του; Δε νομίζουμε. Απλά, είναι της άποψης ότι ο «πράσινος» Εγκέλαδος είναι... διαφορετικός από τον «γαλάζιο». Οπως, τα «πράσινα» ρουσφέτια ήταν... εκδημοκρατισμός του κράτους, ενώ τα «γαλάζια» είναι «επιχείρηση κομματικοποίησης και άλωσης του κρατικού μηχανισμού».

Βάζουν τους εργάτες και το λαό να επιλέξουν - όπως έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης - πώς θέλουν να κρεμαστούν, με συρματόσχοινο ή με τριχιά...

Παρόντες μόνον οι εργατοπατέρες...

Νόμιζαν ότι θα έσπερναν τη σύγχυση. Οτι θα κατάφερναν να καταστήσουν τους ναυτεργάτες συνένοχους στον ολισθηρό δρόμο της συναλλαγής με τους εφοπλιστές και την κυβέρνηση της ΝΔ. Γελάστηκαν. Ο λόγος για τους συνδικαλιστές της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΠΝΟ και συγκεκριμένα των παρατάξεων ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΑΠ. Οι εργατοπατέρες είχαν το θράσος να καλέσουν προχτές τους ναυτεργάτες σε ...«πανναυτεργατική» συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την ...ανεργία, στην πλατεία Καραϊσκάκη του Πειραιά, όταν το τελευταίο τους αντεργατικό «κατόρθωμα» - στην προσπάθειά τους να υπονομεύσουν ανοιχτά τα ναυτεργατικά συμφέροντα - είχε καταγραφεί μόλις πριν από δύο 24ωρα. Στις 24 Μάη συμφώνησαν με τους ακτοπλόους εφοπλιστές την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με ποσοστό αύξησης ντροπής 4,5% και προσυπέγραψαν την πλήρη εφαρμογή του κανονισμού 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την «απελευθέρωση» της ακτοπλοΐας! Τον κανονισμό που φέρει τις σφραγίδες των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και τινάζει στον αέρα χιλιάδες ναυτεργατικές θέσεις εργασίας, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα! Ετσι πήραν από τους ναυτεργάτες την απάντηση που έπρεπε. Η «πανναυτεργατική» τους συγκέντρωση κατέληξε σε «οικογενειακή» συνάντηση μεταξύ εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών.

Χρονοδιάγραμμα για τα... σκουπίδια!

Τελικά, το ΥΠΕΧΩΔΕ χρειάστηκε να κάνει έρευνα ενός χρόνου για να «ανακαλύψει» αυτό που είναι γνωστό σε όλους: Οτι η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στις ανεξέλεγκτες χωματερές και ...«πάτος» στο θέμα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων! Σύμφωνα, λοιπόν, με την έρευνα αυτή, που ανακοίνωσε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, στην Ελλάδα υπάρχουν 2.626 ανεξέλεγκτες χωματερές, από τις οποίες οι 1.173 ανενεργοί, που δεν έχουν αποκατασταθεί, και 1.453 που λειτουργούν...

Ο υπουργός ανακοίνωσε άλλο ένα χρονοδιάγραμμα για το κλείσιμο και την αποκατάσταση των ανεξέλεγκτων χωματερών, όπως άλλωστε έκαναν πολλές φορές και οι προκάτοχοί του. Μόνο που και αυτό το χρονοδιάγραμμα, ακόμη και στα λόγια, είναι ελλιπές. Συγκεκριμένα, για 595 χωματερές δεν υπάρχει καν χρονοδιάγραμμα! Γι' αυτές ο υπουργός αρκέστηκε να πει πως «ΘΑ καταργηθούν και ΘΑ αποκατασταθούν, όταν ολοκληρωθεί το σύνολο των έργων διαχείρισης απορριμμάτων».

«Ζήσε Μαύρε μου», δηλαδή, που λέει ο λαός...

Τα ... αγχωμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΕΛΙΚΑ, μιλάμε για ...πραγματικά μεγάλο άγχος εδώ στην Ελλάδα, σχετικά με το γαλλικό δημοψήφισμα για τη συνταγματική συνθήκη της ευρωένωσης! Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, την δήμαρχο Αθηναίων και τον Κ. Σημίτη, όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να περάσει το «ναι»!

Ισως, τους έχουν δημιουργηθεί ...απωθημένα, επειδή στη χώρα μας «εξαντλήσαμε» τις σχετικές δημοκρατικές διαδικασίες, πριν καλά καλά τις ξεκινήσουμε...

Ε - σου λέει - αφού δεν υπάρχουν περιθώρια ενημέρωσης του Ελληνα πολίτη, ας κάνουμε το καθήκον μας, δίνοντας συμβουλές στους πολίτες άλλων χωρών.

Μήπως «μεταλαμπαδεύσουν» στους Γάλλους ή Ολλανδούς αρμοδίους και την ...ιδέα του περίφημου λεωφορείου για το «ευρωσύνταγμα», που ...ευφυώς σκέφθηκε να εφαρμόσει το υπουργείο Μεταφορών; Μπορεί η αρθρογραφία του πρωθυπουργού σε γαλλική εφημερίδα να μη φθάνει για να επηρεάσει την κοινή γνώμη.

Αραγε, τι άλλο πρέπει να γίνει (πέραν των αστείων επιδείξεων αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων), προκειμένου να καταδειχτεί ότι η υποτιθέμενη μετεξέλιξη της Ευρώπης ουδεμία σχέση έχει με τις ανάγκες, τα ζητούμενα και τα προβλήματα των λαών της;

ΛΙΓΟ ...ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ και χρόνου ο υπουργός Εθνικής Αμυνας! Πήγε στη Χίο και εξήγγειλε νέα μείωση της θητείας στο μέλλον (γενικώς και αορίστως πάντα). Μα, καλά, δεν του έχουν πει ότι δε χρειάζονται να σπαταλιούνται τέτοιες υποσχέσεις;

Συνήθως οι κυβερνήσεις αυτά τα λένε παραμονές κάποιας εκλογικής διαδικασίας, όταν τα γκάλοπ τους θέλουν πολύ «χαμηλά» ή όταν γενικώς πρέπει να δείξουν το ...καλό τους πρόσωπο, κάνοντας δημαγωγία και μοιράζοντας υποσχέσεις.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο υπουργός Αμυνας αποφεύγει την ουσία της όλης υπόθεσης, σαν ο διάολος το λιβάνι. Μιλάμε, για την επιχείρηση μετατροπής του ελληνικού στρατού σε μισθοφορικό σώμα, μια και πρέπει να γινόμαστε όλο και πιο ίδιοι με τους «φίλους» μας στο ΝΑΤΟ. Αλλιώς, πώς θα μετέχουμε στους κάθε λογής «αντιτρομοκρατικούς» πολέμους;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτοί κι εμείς

Οι θεωρίες περί κατάργησης των «διαχωριστικών γραμμών», συνοδεύονται συνήθως από την αντίληψη του «τέλους των ιδεολογιών». Στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, την Πέμπτη, επιβεβαιώθηκε ξανά ένα πράγμα: Δεν υπάρχει καμιά διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο τρίγωνο κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - βιομήχανοι. Πολιτικά και ιδεολογικά είναι αξεχώριστοι, ο ένας σάρκα από τη σάρκα του άλλου, σύμμαχοι, εταίροι και συνοδοιπόροι, με κοινά συμφέροντα, επιδιώξεις και οράματα. Και μάλιστα δεν το κρύβουν. Το διαλαλούν, το προβάλλουν και το χαίρονται! Η μόνη διαφορά που εντοπίζεται ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι στο ποιος θα έχει το προνόμιο του διαχειριστή, ποιος θα έχει τη χαρά να εξυπηρετήσει το μεγάλο κεφάλαιο.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ προχτές, στη συνέλευση των βιομηχάνων υποστήριζε «δίνουμε μάχη για αλλαγή νοοτροπίας. Μάχη εναντίον της συντήρησης. Συντήρηση είναι ο συμβιβασμός με την παλιά Ελλάδα και τις νοοτροπίες που επικράτησαν στο τέλος του 20ού αιώνα». Λίγο αργότερα ο Κ. Καραμανλής επικροτούσε: «Η επίτευξη δυναμικής και βιώσιμης ανάπτυξης απαιτεί ουσιαστική, πολιτική και κοινωνική συνεργασία. Απαιτεί πραγματικά προοδευτική αντίληψη και όχι εμμονή στη συντήρηση αποτυχημένων πρακτικών και νοοτροπιών του παρελθόντος». Ο πρωθυπουργός τόνιζε ότι το νέο αναπτυξιακό πρότυπο «βασίζεται στην ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας και τη συνεχή βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας» και ο Οδ. Κυριακόπουλος περιέγραφε τις ...δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ΣΕΒ, με τη φράση «δυστυχώς δε δίνουμε μόνο μάχη για την επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα και την οικονομία». Προηγουμένως, ο Γ. Παπανδρέου αναφερόταν στην ανάγκη για «απελευθέρωση αγορών και παράλληλα εύρυθμη λειτουργία τους με την απαραίτητη σωστή εποπτεία» και την «ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας με την αξιοποίηση νέων ευκαιριών και δυνατοτήτων». Και ο Κ. Καραμανλής τόνιζε ότι «βασικό στοιχείο στο νέο αναπτυξιακό πρότυπο είναι η στήριξη της επιχειρηματικότητας», αλλά και ότι, επίσης, «βασικό στοιχείο στο νέο πρότυπο ανάπτυξης είναι η απελευθέρωση των αγορών».

Ολοι μαζί εκδηλώνουν την πίστη τους στην ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα και την εξωστρέφεια και τώρα, περιμένουν, πώς και πώς, το νομοσχέδιο για τις «συμπράξεις» δημόσιου - ιδιωτικού τομέα που το προβάλλουν ως «τρίτο κρίσιμο πυλώνα της αναπτυξιακής πολιτικής». Και, βεβαίως, στην πρώτη γραμμή των επιλογών του τριγώνου οι νέες ρυθμίσεις για την ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων, οι επαχθείς ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό κ.ο.κ.

Χιλιάδες λέξεις ξοδεύτηκαν στη ΓΣ του ΣΕΒ για να δηλωθεί η ομοφωνία τους στις αλλαγές που ο Οδ. Κυριακόπουλος χαρακτήρισε «στρατηγικής σημασίας», απαιτώντας ακόμα πιο «τολμηρά» βήματα. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η συνεχής επίκλησή τους στην ανάγκη συνεργασίας όλων και κυρίως των θυμάτων τους, της εργατικής τάξης. Γιατί, παρ' όλο που ο πρόεδρος του ΣΕΒ θέλει να εμφανίζει τους εργαζόμενους «φυσικούς συμμάχους» ξέρει - και ξέρουν όλοι τους πολύ καλά - ότι όχι μόνο στέκονται στην απέναντι όχθη από τους εργαζόμενους, αλλά και ότι τα δίκια των εργαζομένων αποτελούν το χειρότερο εφιάλτη τους...


Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Πώς να συγκρατηθείς;

Οταν, ως δημοσιογράφος, κάνεις ρεπορτάζ λένε πως πρέπει να 'σαι ψύχραιμος και ψυχρός. Αλλά πώς να κρατηθείς απερίσπαστος στο καθήκον μπροστά στο φέρετρο του Χαρίλαου; Πώς να συγκρατήσεις τα δάκρυα βλέποντας την Αλέκα να τραγουδάει, μαζί με χιλιάδες άλλους τ' Αντάρτικα; Οταν ακούς τη φωνή του Καζάκου να βγαίνει απ' τα κατάβαθα της ψυχής, απαγγέλλοντας τους στίχους του Ρίτσου και τη γριούλα να του δίνει ένα μαντίλι για να σκουπίσει το ιδρωμένο πρόσωπό του; Οταν δίπλα σου οι σύντροφοί σου στο δημοσιογραφικό μετερίζι κλαίνε με λυγμούς και οι συνάδελφοί σου από τα αστικά ΜΜΕ, παρατηρούν μαρμαρωμένοι και βουρκώνουν; Οταν βλέπεις τον Μπούτα να λυγάει και τον «Κούκο» να θρηνεί; Δεν πάει στο διάολο και η δημοσιογραφία. Αλλωστε, στην αιώνια διαπάλη μεταξύ λογικής και συναισθήματος, ελάχιστες φορές το δεύτερο νικήθηκε...

Τόπος προσκυνήματος

Χιλιάδες ήταν οι «τυχεροί» που βρέθηκαν στ' Αγραφα για το ξεπροβόδισμα του Χαρίλαου. Αλλά και πολλές χιλιάδες ακόμα που, ενώ ήθελαν να είναι εκεί, δεν το κατάφεραν. Είτε γιατί είχαν δουλιά που δεν αναβαλλόταν, είτε και γιατί δεν μπορούσαν ν' αντέξουν την ταλαιπωρία του ανεβάσματος στο βουνό ή και γιατί θέλησαν ν' αποφύγουν την «πολυκοσμία».

Και, ήδη, πολλοί από τους απουσιάζοντες εκδηλώνουν την επιθυμία να πάνε να προσκυνήσουν στον τόπο του αντάρτη. Κάποιοι κανονίζουν, από τώρα, παρέα για τ' Αγραφα κι άλλοι ετοιμάζονται ν' ανέβουν μόνοι τους για να καταθέσουν ένα λουλούδι στη μνήμη του Καπετάνιου. Ούτε στιγμή δε θα μείνει μόνος του ο Χαρίλαος...

Από το Γενάρη στο «μεϊντάνι»...

Οι προωθούμενες αντεργατικές αλλαγές στο χρόνο εργασίας και ο οριστικός ενταφιασμός του 8ωρου, ήρθαν πρόσφατα στην επικαιρότητα, με αφορμή την έκθεση Σέρκας και την υιοθέτησή της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 11 του Μάη. Την επομένη, η πλειοψηφία του ελληνικού Τύπου «κόσμησε» τα πρωτοσέλιδά του με αναφορές στην ευρωπαϊκή οδηγία που προβλέπει εργάσιμη βδομάδα 65 ωρών. Το θέμα, ωστόσο, της ευρωπαϊκής οδηγίας έχει μεγαλύτερη ιστορία (ήδη από τις 7 Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ είχαν αποδεχτεί τα κεντρικά της σημεία στο αντίστοιχο Συμβούλιο υπουργών). Ο «Ριζοσπάστης» ήταν η πρώτη εφημερίδα, που έφερε το όλο θέμα στη δημοσιότητα, από τις 9 Γενάρη του 2005. Στη φωτογραφία, το τότε πρωτοσέλιδο της εφημερίδας μας.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Εγκαίνια σε κλειστά χειρουργεία

Τέσσερα νέα χειρουργικά τραπέζια στο Λαϊκό Νοσοκομείο, που θα παραμείνουν όμως κλειστά, εξαιτίας της έλλειψης εξειδικευμένου νοσηλευτικού προσωπικού, εγκαινίασε τις προάλλες ο υπουργός Υγείας Νικ. Κακλαμάνης. Παρεμβαίνοντας στα εγκαίνια οι εργαζόμενοι θύμισαν στον υπουργό ότι στις 15 Μάη δήλωνε σε μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα πως δε θα εγκαινιάσει μονάδες και πτέρυγες που θα μένουν κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού. Και πριν αλέκτορα λαλήσαι τρις, εγκαινίασε τα χειρουργικά τραπέζια του Λαϊκού, χωρίς να εξασφαλίσει ταυτόχρονα το αναγκαίο νοσηλευτικό προσωπικό. Οπως πριν από δέκα μήνες είχε εγκαινιάσει 17 κρεβάτια Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο, απ' τα οποία τα έντεκα παραμένουν ως σήμερα κλειστά. Στους δέκα αυτούς μήνες τόσο για τα κρεβάτια ΜΕΘ όσο και για τα χειρουργεία δεν έχει φτάσει στο Λαϊκό ούτε μια μόνιμη νοσηλεύτρια. Τι απάντησε η κυβέρνηση; Διά του υφυπουργού Υγείας υποσχέθηκε ότι το νοσοκομείο θα στελεχωθεί με 18μηνίτες απ' τα STAGE και επικουρικούς νοσηλευτές με θητεία από 6 έως 12 μήνες. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια για την κυβέρνηση: Και εγκαίνια για το θεαθήναι και αντιδραστικές «επεμβάσεις ακριβείας» στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Σημειώσεις...

«

Πριν από εκατό τόσα χρόνια, στα 1886, στο Σικάγο της Αμερικής, ένας από τους πρωτεργάτες της εργατικής εξέγερσης, προτού τον κρεμάσουν, έλεγε στην απολογία του: "Αν νομίζετε ότι με τις καταδίκες και με τις κρεμάλες θα σταματήσετε το ποτάμι που παρασέρνει το έδαφος κάτω από τα πόδια σας και το λαϊκό χείμαρρο που σας κυκλώνει από παντού, φίλτατοι μπουρζουάδες, είστε, μα την αλήθεια, πτωχοί τω πνεύματι...". Σήμερα τα λόγια εκείνα αποκτούν και πάλι ζωντανή επiκαιρότητα: Αν πιστεύουν, στ' αλήθεια, οι Νεοταξίτες ότι με τις απάτες, την προπαγάνδα και τα πραξικοπήματα, θα γυρίσουν την ιστορία ανάποδα, όχι μόνο είναι πτωχοί τω πνεύματι, αλλά πολύ σύντομα θα δοκιμάσουν οδυνηρές εκπλήξεις: αν έθαψαν τον Μεγάλο Οκτώβρη, η ιστορία είναι γκαστρωμένη δεκάδες Μεγάλους Οκτώβρηδες. Και οσονούπω, θα τους γεννήσει...».

«

Οσα υποχρεώθηκαν να δώσουν από τα 1917 μέχρι και πέρυσι οι άρχουσες τάξεις του καπιταλιστικού κόσμου, θέλουν να τα πάρουν πίσω όλα - και ακόμη περισσότερα - μέσα στην τρέχουσα δεκαετία. Κι όταν λέω ότι θέλουν να τα πάρουν πίσω όλα, δεν εννοώ μόνο το επίπεδο ζωής των εργαζομένων. Εννοώ και τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις θεσμικές εγγυήσεις και τα ασφαλιστικά κεκτημένα - ωράρια, περιθάλψεις, αποζημιώσεις, άδειες, συνδικαλιστικές ελευθερίες, επιδόματα, επικουρικά, τα πάντα...».

«

Πρώτο, κιόλας, θύμα της "Νέας Τάξης" είναι η μισθωτή εργασία. Δηλαδή, όλο το δίκτυο των κατακτήσεων της εργατικής τάξης κατά τον εικοστό αιώνα. Ηδη, άρχισαν να λιμάρουν τους αρμούς της μισθωτής εργασίας. Δεν τη θέλουν συνεχή, δεν τη θέλουν οριοθετημένη από το 8ωρο, δεν τη θέλουν μόνιμη, δεν τη θέλουν σε πλαίσια συλλογικών συμβάσεων και βλέπω να κάνουν την εμφάνισή τους περίεργες ορολογίες: οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Νέας Τάξης κάνουν λόγο για μερική απασχόληση, για ελαστικό ωράριο, για περιφερειακές και τοπικές συμβάσεις εργασίας, για προσωπικά συμβόλαια δουλειάς κ.λπ. Ενας, μάλιστα, όταν αναφέρεται στα εργασιακά, προτιμά να αποκαλεί τους μισθωτούς και τους εργάτες με το χυδαίο όρο "απασχολήσιμοι" - κατά το αναλώσιμοι! Δεν είμαι χαιρέκακος, αλλά ρωτώ τους μισθωτούς που ποτέ δε στήριξαν το κόμμα της εργατιάς, δηλαδή, το κόμμα τους: Αν υπήρχε η Σοβιετική Ενωση θα τα τολμούσαν όλα αυτά οι βιομήχανοι και οι κυβερνήσεις τους;».

«

To είχα επισημάνει στους συντρόφους: Παλαιότερα μας έλεγαν "κινούμενα του πανσλαβισμού", "πράκτορες της Μόσχας", "όργανα του διεθνούς κομμουνισμού" και τέτοια. Και όχι μόνο μας έλεγαν, αλλά και μας δίκαζαν και μας καταδίκαζαν και μας εκτελούσαν. Αργότερα, οι "σοσιαλιστές" μας φώναζαν "προδότες της ιστορίας μας", "εχθρούς της δημοκρατικής παράταξης και της αλλαγής" και "συνοδοιπόρους της Δεξιάς"... Τώρα που οι Σλάβοι έγιναν κομμάτια, που η Μόσχα έγινε κρίκος στην αλυσίδα του "νεοταξίτικου" συστήματος και που ο διεθνής κομμουνισμός βρίσκεται σε υποχώρηση... Τώρα που ο εγχώριος "σοσιαλισμός" επέστρεψε στη νομή της εξουσίας, τι άλλο, τάχα, θα βρουν να μας φωνάζουν; Απ' ό,τι φαίνεται, δεν έψαξαν πολύ οι σύγχρονοι αντικομμουνιστές: πήραν βέλη από τη φαρέτρα του Γκορμπατσόφ και μας αποκαλούν "σταλινικούς" και "εχθρούς της ελευθερίας και του εκσυγχρονισμού"!...».

(Αποσπάσματα από σημειώσεις του σ. Χαρίλαου Φλωράκη, που περιέχονται στο βιβλίο του Χ. Θεοχαράτου, εκδόσεις «Τυποεκδοτική»)



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ