Σάββατο 16 Απρίλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αχόρταγοι...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Εμείς στην Ελλάδα θέλουμε να επενδύσουμε. Λεφτά οι τράπεζες μας δίνουν όσα θέλουμε. Κάθε βδομάδα τρεις τραπεζίτες έχω στο γραφείο μου, που προσπαθούν να μας υποδείξουν τρόπους να πάρουμε τα λεφτά μας έξω. Εμείς, όμως, θέλουμε από την Ελλάδα να μας εξασφαλίσει τις συνθήκες για να επενδύσουμε εδώ». Αυτά έλεγε προχτές ο Γ. Προκοπίου, γνωστός πλοιοκτήτης και στέλεχος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, στη διάρκεια της συνάντησης των τελευταίων με τον υπουργό Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, στη Ναυτιλιακή Λέσχη.

Για να μη νομίζετε, όμως, ότι είναι εντελώς αχάριστοι οι κεφαλαιοκράτες και δεν αναγνωρίζουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης στην «εξασφάλιση συνθηκών», στην ίδια ομήγυρη, ο επιχειρηματίας, Β. Κωνσταντακόπουλος, παραδέχτηκε ότι «κάτι σοβαρό γίνεται», αφού το ΥΠΕΧΩΔΕ, μέσα σε τέσσερις μέρες, απάντησε σε αίτημά του για την επένδυση που πραγματοποιεί στην Πύλο, ενώ, την ίδια περίπου στιγμή, ο πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, Γ. Κωστόπουλος, έδινε συγχαρητήρια στην αναπληρωτή υπουργό Πολιτισμού, Φ. Πάλλη - Πετραλιά, σχετικά με το «πολύ καλό» - όπως το χαρακτήρισε - σχέδιο νόμου για την αξιοποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Οπως καταλαβαίνετε, «τροχίζουν» ήδη τα μαχαιροπίρουνά τους, χωρίς, ποτέ να σταματούν, βέβαια, να απαιτούν ακόμη περισσότερα...

«Αντιπολιτευτική» συμπολίτευση

Είναι κι αυτός ένας τρόπος σύμπλευσης και συναίνεσης στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Ισως, μάλιστα, να είναι περισσότερο αποτελεσματικός, από την ευθεία υπεράσπιση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης. Το ...αντιπολιτευτικό «Βήμα», για παράδειγμα, έκανε χτες πρωτοσέλιδο θέμα του τη «μυστικότητα» της προχτεσινής συνάντησης Καραμανλή - Αλογοσκούφη - Παναγιωτόπουλου, όπου οριστικοποιήθηκε η τελευταία επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, αφήνοντας στο απυρόβλητο το περιεχόμενο της συνάντησης. Στο δε οικονομικό ένθετο της εφημερίδας, το πρωτοσέλιδο θέμα είχε τίτλο «μαύρες όλες οι προσδοκίες των Ελλήνων επιχειρηματιών», δίνοντας κι αυτό τη συμβολή του στην κυβερνητική πολιτική και τη δήθεν αναγκαιότητα των αντεργατικών μέτρων...

Με τους «πωλητές», ο Αγοραστός...

Ενεργώντας σαν να ήταν εκπρόσωπος των «εμποροσπιτάδων», που πουλούν πανάκριβα διαμερίσματα στη Λάρισα, ο τοπικός βουλευτής της ΝΔ, Κ. Αγοραστός πρότεινε ν' αγοράσει απ' αυτά τα σπίτια ο ΟΕΚ και να δοθούν στους εργαζόμενους, οι οποίοι θα κληθούν να καταβάλουν μεγάλο τίμημα.

Η ενέργεια αυτή του κυβερνητικού βουλευτή προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις του Εργατικού Κέντρου Λάρισας (ΕΚΛ), το οποίο με ανακοίνωσή του καταγγέλλει πως «μιλάνε για αγορά διαμερισμάτων από τους εμποροσπιτάδες, θέλοντας να κάνουν πλιάτσικο στα λεφτά των εργαζομένων». Και θέτει το ερώτημα ποια συμφέροντα υπηρετεί ο κ. Αγοραστός και μήπως κάνει το μεσίτη. Ταυτόχρονα, αναφέρει ότι το ΕΚΛ και το Συνδικάτο Οικοδόμων ζητούν να δημοπρατηθούν οι εργατικές κατοικίες στη Γιάννουλη, χωρίς καθυστέρηση και να προχωρήσει όλο το κατασκευαστικό πρόγραμμα στα οικόπεδα που έχει ο Οργανισμός στην πόλη και σε όλο το νομό.

... αλλά διαμαρτύρεται όταν του το λένε

Ο Κ. Αγοραστός αντί να προβληματιστεί από την ανακοίνωση - καταγγελία του ΕΚΛ, πέρασε στην αντεπίθεση, στρεφόμενος, με απαράδεκτο τρόπο, εναντίον του προέδρου του ΕΚΛ και βουλευτή του ΚΚΕ Τ. Τσιόγκα. Σε δήλωσή του στον τοπικό Τύπο κάνει λόγο για «αγχωμένο πρόεδρο του ΕΚΛ και των "συν αυτώ"». Μάλιστα, εμμέσως πλην σαφώς, προχωρεί σε «απειλές», σημειώνοντας ότι αν και είναι ενάντια στην ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, η ανοχή του(;) δεν πρέπει να εκληφθεί ως αδυναμία!

Ο κυβερνητικός βουλευτής πρέπει να γνωρίζει ότι οι εργαζόμενοι - και το ΕΚΛ, όπως και ο πρόεδρός του είναι εκπρόσωποι των εργαζομένων και όχι των εμποροσπιτάδων - δε θα επιτρέψουν στην κυβέρνηση να χρησιμοποιεί τον ΟΕΚ για να προσκομίσει πρόσθετα κέρδη στους μεγαλοεργολάβους.

Να σημειώσουμε ότι το κόστος αγοράς κάθε σπιτιού, απ' αυτά που ο Κ. Αγοραστός θέλει να πωληθούν στους εργαζόμενους, είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από εκείνα που κατασκευάζει ο ΟΕΚ. Και να επισημάνουμε ότι η αισχρή επίθεση του βουλευτή της ΝΔ κατά του ΕΚΛ και του προέδρου του δεν μπορεί να μην έχει σχέση με τον πανικό που κατέλαβε τη ΔΑΚΕ και την κυβέρνηση, μετά τη μεγάλη νίκη των ταξικών δυνάμεων στις πρόσφατες εκλογές για την ανάδειξη της διοίκησης του ΕΚΛ και των αντιπροσώπων του στη ΓΣΕΕ...

Ο «κύριος» Πολυζωγόπουλος... .

Στις αρχές της δεκαετίας του 80, εμφανίστηκαν νέα «ποιοτικά» στοιχεία στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αν η ΓΣΕΕ, την περίοδο 1974 - 1981, ήταν ακόμη στην εποχή του εμφυλιοπολεμικού «Μακρηθεοδωρισμού», όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, η κατάσταση άλλαξε άρδην. Τότε οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό κίνημα πάλευαν κατά της «επαράτου δεξιάς». Από τη στιγμή που η ...επάρατος νικήθηκε, στόχος τους ήταν η συμπόρευση του κινήματος με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σήμανε η ώρα εκσυγχρονισμού του κυβερνητικού και του εργοδοτικού συνδικαλισμού και για να επιτευχθεί αυτό έπρεπε να αλωθεί το συνδικαλιστικό κίνημα απ' αυτές τις δυνάμεις. Σαν μοχλός, χρησιμοποιήθηκαν, βάσει στρατηγικού σχεδίου, οι μεγάλες ΔΕΚΟ στις επιχειρήσεις και τις τράπεζες, οι οποίες διασφάλιζαν την κυριαρχία της ΠΑΣΚΕ στην ηγεσία της ΓΣΕΕ. Η ρεφορμιστική γραμμή που ακολούθησαν οι εκάστοτε πλειοψηφίες στη Γενική Συνομοσπονδία, η άρνηση κάθε αγωνιστικής διεκδίκησης, αλλά και η υπονόμευση των κινητοποιήσεων, αποτέλεσαν το θερμοκήπιο των εκφυλιστικών φαινομένων που συνόδευσαν την πορεία της ΓΣΕΕ μέχρι τις μέρες μας. Η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και της κυβέρνησης από το συνδικαλιστικό κίνημα ήταν η βασική αιτία της ανάδειξης, βαθιά διεφθαρμένων και υποτακτικών συνδικαλιστών, οι οποίοι, όχι μόνο έχουν απεμπολήσει κάθε έννοια αγωνιστικής διεκδίκησης, αλλά, προκειμένου να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του συστήματος υποτάσσοντας σ' αυτά την εργατική τάξη, δε διστάζουν να κάνουν «εγκλήματα» σε βάρος των συμφερόντων της. Ηταν η ώρα των Πρωτοπαπάδων και των Πολυζωγόπουλων άξιων υπηρετών του κεφαλαίου.

Μόνο έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε το νέο «έγκλημα» σε βάρος των εργαζομένων, που διέπραξε ο Πολυζωγόπουλος, όταν ...απαίτησε να ανοίξουν το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό. Από τις αρχές του 2005, η κυβέρνηση βομβάρδιζε την κοινή γνώμη για την ...ανάγκη προώθησης των διαρθρωτικών αλλαγών. Ηταν κατηγορηματικοί ότι δε θα δείξουν αδιαφορία μπροστά στα μεγάλα προβλήματα ανταγωνιστικότητας που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία... Ο Γκαργκάνας, στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας τον προηγούμενο Μάρτη, μιλούσε για καλά οργανωμένο σχέδιο προώθησης των διαρθρωτικών αλλαγών, οι οποίες όμως ...θα έχουν οδυνηρές παρενέργειες... Από κοντά και οι νεοφιλελεύθεροι του ΠΑΣΟΚ, που, με την Διαμαντοπούλου, απαιτούσαν την προώθηση μεταρρυθμίσεων... Το έδαφος είχε καλλιεργηθεί. Χρειαζόταν ένας υπηρέτης να στρώσει το ...χαλί. Και βρέθηκε στο πρόσωπο του κυρίου Πολυζωγόπουλου. Το όνομα του οποίου θα καταγραφεί στις πιο μαύρες και σκοτεινές σελίδες του συνδικαλιστικού κινήματος. Που, δε ...«διαπρέπει» μόνο σήμερα. Το 1998, μαζί με τον Κουσελά - τότε πρόεδρο της ΟΤΟΕ - έστησαν απεργοσπαστικό μηχανισμό, για να «σπάσουν» την απεργία των εργαζομένων της Ιονικής, την οποία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «πούλησε» στον Κωστόπουλο. Ολη την κρίσιμη περίοδο 1996 - 2000, έθεσε τους υποτακτικούς της ΓΣΕΕ στην υπηρεσία του ...εθνικού στόχου ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Οχι απεργίες, όχι διεκδικήσεις, τα κεφάλια μέσα, προέχει η ΟΝΕ.

Η ανάταση του συνδικαλιστικού κινήματος και ο ταξικός του προσανατολισμός, είναι ο μόνος δρόμος για να ξεχάσουμε, όσο πιο γρήγορα γίνεται, τις σελίδες ντροπής που γράφουν σήμερα τα γιουσουφάκια του κεφαλαίου. Και η συσπείρωση των συνδικάτων στο ΠΑΜΕ, το δυνάμωμά του, για την ταξική ενότητα δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος είναι μονόδρομος.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Τα «ευρωσυνταγματικά»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΝΑΙ, ΜΑΛΛΟΝ, έχει δίκιο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου που δήλωσε περήφανος χτες στη Βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης για τη συνταγματική συνθήκη της ευρωένωσης, ότι «το ευρωσύνταγμα δε μας το έστειλαν από τις Βρυξέλλες»!

Αφ' ενός, γιατί συμπεριλαμβάνεται και ο ίδιος σ' αυτούς που το έστειλαν και, αφ' ετέρου, γιατί, όταν σου στέλνουν κάτι, έχεις τη δυνατότητα να δεχτείς ή να αρνηθείς την ...παραλαβή. Το «ευρωσύνταγμα» μάς το επέβαλαν ή μας το «φόρεσαν καπέλο», κατά τη λαϊκή έκφραση.

ΣΤΗ ΧΤΕΣΙΝΗ συζήτηση, πάντως, τα ...συγχαρητήρια για το «ευρωσύνταγμα» έπεφταν βροχή. Ο Κ. Καραμανλής συνεχάρη τον Π. Αυγερινό και τον Κ. Κατηφόρη και ο Γ. Παπανδρέου την Μ. Γιαννάκου κι όλοι μαζί τον Ν. Κωνσταντόπουλο.

Συμμετείχαν άπαντες, βλέπετε, στις διαδικασίες που οδήγησαν στην εκπόνηση της συνθήκης κι αφού χτες ήταν «ιστορική μέρα», όπως τόνισαν, τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, δεν έπρεπε να τους ξεχάσουν.

Γενικότερα, όμως, δεν πρέπει να ξεχάσουμε τις εξελίξεις αυτές των ημερών, γιατί πολλά εφεξής θα δρομολογούνται με όσα προβλέπει το εν λόγω κείμενο και τίποτε από αυτά δε θα είναι θετικό για τους κατοίκους όλης της Ευρώπης.

Καλύτερα να πούμε για τους λαούς της υφηλίου, μια και το εν λόγω κείμενο θωρακίζει ακόμη περισσότερο το δικαίωμα της ΕΕ να συμπράττει με τις ΗΠΑ στις πολεμικές επιχειρήσεις που γίνονται σε όλο τον πλανήτη.

ΚΑΙ ΦΟΡΟ «κατοχής ακινήτου», σκέφτεται η κυβέρνηση, σύμφωνα με τις συνήθεις διαρροές από το υπουργείο Οικονομίας. Φυσικά, μη φανταστείτε ότι αυτά αφορούν σε μεγαλοϊδιοκτήτες. Βλέπετε, όσοι έχουν πολλά μπορούν να φτιάχνουν εταιρίες, οι οποίες, ως γνωστόν, αποτελούν ...φορολογικό «ταμπού».

Δικαίως ανησυχούν, λοιπόν, όσοι ...«ατυχείς» κληρονόμησαν κάποιο σπιτάκι στο χωριό τους ή κάποιο μικρό χωράφι, με το οποίο μη θεωρείτε απίθανο να κινδυνεύσουν να χαρακτηριστούν «τσιφλικάδες»...


Γρηγοριάδης Κώστας

Γιατί είναι υπέρ;

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Πρέπει να έχουν όλοι συνείδηση ότι το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό αποτελούν θεμέλια της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, αλλά και της κατανομής εισοδήματος στους κόλπους της». Αυτά γράφει το χτεσινό κύριο άρθρο της «Καθημερινής». Και διαφωνούμε, βέβαια, ριζικά και κατηγορηματικά, με όσα προτείνει, περί σύνεσης, μετριοπάθειας και συναίνεσης, ώστε να βρεθεί «η χρυσή τομή», αλλά τα όσα λέει για το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό είναι σωστά. Στο σημερινό σύστημα, πράγματι, αποτελούν «θεμέλια της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας (δηλαδή, της μεγιστοποίησης των επιχειρηματικών κερδών), αλλά και της κατανομής εισοδήματος στους κόλπους της». Με άλλα λόγια, η χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων και το πετσόκομμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων συνεπάγεται τη σε βάρος τους χειροτέρευση της κατανομής εισοδήματος και, βέβαια, την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των καπιταλιστικών κερδών.

Επειδή, λοιπόν, έχουμε συνείδηση όλων των παραπάνω. Επειδή, επίσης, τα τελευταία 15 χρόνια, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν πάρει ένα σωρό μέτρα χειροτέρευσης του Εργασιακού και του Ασφαλιστικού, σε βάρος των εργαζομένων και υπέρ των κεφαλαιοκρατών. Επειδή, ακόμη, όλ' αυτά τα μέτρα έχουν ήδη επιφέρει σοβαρή χειροτέρευση της κατανομής εισοδήματος, κάνοντας τα εκατομμύρια φτωχούς ακόμη φτωχότερους και περισσότερους και τους λίγους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην οποιαδήποτε παραπέρα χειροτέρευση του Εργασιακού και του Ασφαλιστικού.

Η «Καθημερινή», όμως, γιατί είναι υπέρ;

Ευρω-μελέτα κι έρχεται

«Ο δρόμος του μέλλοντος: Καινοτομία ή Παράδοση» είναι το θέμα του συνεδρίου που έγινε τούτες τις μέρες στην Αθήνα και διοργανώνεται απ' την Ανώνυμη Εταιρία Παροχής Επιχειρηματικών και Λογιστικών Υπηρεσιών.

Εκεί μεταξύ των άλλων ακούστηκαν και τα εξής: «Τα ασφαλιστικά συστήματα της Ευρώπης όπως και το ελληνικό θα έρθουν αντιμέτωπα με δύσκολες επιλογές, όπως η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, η μείωση των παροχών, η επιβολή νέας εισφοράς για συμπληρωματική ασφάλιση ή η παροχή φορολογικών ελαφρύνσεων σε όσους ασφαλισμένους στραφούν και στον ιδιωτικό τομέα».

Καλομελέτα, η ευρω-μελέτα, κι έρχεται. Και μάλιστα όλα αυτά παρουσιάζονται από μια εταιρία παροχής υπηρεσιών προς τις επιχειρήσεις - οι οποίες πάντα ξέρουν κάτι περισσότερο και πάντα στρώνουν το δρόμο στον... ανταγωνισμό.

Αποκαλυπτική απάντηση

Δεν είμαστε υπέρ ή κατά των πολέμων. Αυτά συμβαίνουν και θα συμβαίνουν και τα δυο μέρη έχουν ευθύνες... Δεν παίρνουμε θέση για τον πόλεμο...

Αυτές ήταν οι απαντήσεις στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του προέδρου του Διεθνούς Γραφείου Γιατρών Χωρίς Σύνορα G. Rowan και της Ε. Κάκαλου, προέδρου του αντίστοιχου ελληνικού τμήματος, στην ερώτησή μας, για το πού αναφέρεται η αυτοκριτική του ελληνικού τμήματος, κατόπιν της οποίας έγινε δυνατή η επανένταξή του στο Διεθνές Γραφείο, μετά από 4 χρόνια.

Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, βέβαια, η ερώτηση έμεινε αναπάντητη. Από την άλλη, όμως, είναι αρκετά αποκαλυπτική και η απάντηση, που δόθηκε. Υποτίθεται πως οι γιατροί - ακριβώς λόγω του λειτουργήματος και της αποστολής τους να σώζουν ζωές - έχουν ακόμη περισσότερους λόγους, από τους άλλους ανθρώπους, να είναι κατά των πολέμων. Εχουν περισσότερους ακόμη λόγους, να μην εξισώνουν τον θύτη με το θύμα. Να αποκαλύπτουν τις βαθύτερες αιτίες των σύγχρονων πολέμων, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι μόνον η σωστή και ακριβής διάγνωση μιας ασθένειας οδηγεί στην αποτελεσματική αντιμετώπισή της.

Φαίνεται, όμως, πως όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν για τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα...

Μας πρήξατε...

Φτάνει ρε παιδιά, μας πρήξατε. Κοντεύει να περάσει μια βδομάδα, από τον ξυλοδαρμό του Βαλιανάτου από τον Κούγια και ακόμη το κάνετε βασικό θέμα στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, αφιερώνοντάς του, μάλιστα και αρκετό χρόνο. Τι του βρίσκετε, δηλαδή; Στ' αλήθεια, το θεωρείτε τόσο σοβαρή είδηση ή δεν ξέρετε με τι άλλο να ασχοληθείτε; Αν συμβαίνει, πάντως, το δεύτερο, μπορούμε εμείς να σας προτείνουμε κάμποσα θέματα, από τα πάμπολλα, απείρως σοβαρότερα, που συμβαίνουν καθημερινά στη χώρα μας και στην αλλοδαπή...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τιμές και εισόδημα

Ο αρμόδιος, επί των τιμών υπουργός, το καθιέρωσε. Κάθε φορά που η τσέπη μας αδειάζει από τις ανατιμήσεις, μοιράζει μια στοίβα αριθμούς από τη Στατιστική Υπηρεσία και προσπαθεί να μας πείσει ότι οι τιμές κινούνται με μικρότερους ρυθμούς από ό,τι συνέβαινε πριν δυο χρόνια επί ΠΑΣΟΚ. Εντάξει. Να υποθέσουμε ότι τα πράγματα είναι έτσι. Και τι ενδιαφέρει τους εργαζόμενους αν οι ΠΑΣΟΚικές ανατιμήσεις του 8% αντικαταστάθηκαν με ανατιμήσεις που δεν ξεπερνάνε, λέει, το 6%; Αδειάζει ή δεν αδειάζει η τσέπη; Αυτό είναι το ζήτημα. Πολύ περισσότερο που οι εντοπισμένες, νεοδημοκρατικές, ανατιμήσεις για όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης είναι σε ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά. Κι όποιος έχει διαφορετική γνώμη, μαζί και ο Δ.Σιούφας, ας κοιτάξει τις τιμές στο πετρέλαιο θέρμανσης, στα καύσιμα, στο λάδι, στα κρασιά, στα φρούτα και τα λαχανικά, στα νοίκια των κατοικιών και τα δίδακτρα των φροντιστηρίων κ.ο.κ. Οπου και να γυρίσεις τη ματιά, τα ποσοστά των ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΑΝΑΤΙΜΗΣΕΩΝ ξεπερνούν κατά πολύ τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Οχι πως αν δεν τους ξεπερνούσαν θα 'ταν καλύτερα τα πράγματα για το λαό. Αυτοί όμως, πιστοί στην αντιλαϊκή πολιτική τους, αποφάσισαν από πάνω, ανατιμήσεις και σε τομείς που η κυβέρνηση ελέγχει: Εισιτήρια του ΟΣΕ, διόδια, κόμιστρα για ταξί και μεταφορές και πάει λέγοντας...

Οι τιμές στα επίπεδα που έχει εκτοξευτεί η αγορά και η ακρίβεια, είναι μία μόνο πλευρά του ζητήματος. Η άλλη, είναι εκείνη που βασανίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Είναι η σπαζοκεφαλιά...«πώς να τα βγάλω πέρα με τόσα που παίρνω». Η απάντηση είναι τραγικά απλή. ΔΕ ΒΓΑΙΝΟΥΝ. Οταν, για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, αναλογούν μισθοί που φτάνουν δε φτάνουν τα 500 ευρώ το μήνα, είναι απόλυτα κατανοητό ότι λόγος γίνεται για εργαζόμενους που δεν μπορούν να καλύψουν ακόμα και τις στοιχειώδεις ανάγκες του νοικοκυριού τους. Οταν η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων της πόλης και της επαρχίας έχει εισόδημα κάτω από 400 ευρώ και μ' αυτά, εκτός από τα φάρμακα και τα πάγια, πρέπει κι όλας να ζήσουν, είναι απόλυτα κατανοητό ότι λόγος γίνεται για συνταξιούχους που ζουν μόνο χάρη σε κάποια παιδιά που τσοντάρουν στους γερογονείς. Κι επειδή στην κοινωνία μας «τα παιδιά» που καταφέρνουν να βρουν δουλιά και εργάζονται έχουν μισθούς 500 και 600 ευρώ, είναι απόλυτα βέβαιο ότι η ...ζωή συνεχίζεται επειδή οι τράπεζες εισέβαλαν στα σπίτια μας και τα περισσότερα λαϊκά νοικοκυριά τα βγάζουν πέρα με δάνεια.

Τα κουκιά είναι μετρημένα. Οταν κύριος στόχος μιας κοινωνίας είναι να εξυπηρετεί τα γούστα της πλουτοκρατίας, τα εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων, σε κάθε περίπτωση, θα είναι εισοδήματα πείνας. Εισοδήματα, που στο πέρασμα του χρόνου θα απαξιώνονται όλο και περισσότερο, αφού η εφαρμοζόμενη πολιτική πάντα θα στοχεύει στην ενίσχυση του κεφαλαίου. Στην περίπτωσή μας, η ενίσχυση αυτή πετυχαίνεται με την πλήρη απελευθέρωση των τιμών στην αγορά και με την πολιτική λιτότητας στα εισοδηματικά. Πρόκειται για μια πολιτική -εχθρό για το λαό, που μπορεί να την αντιμετωπίσει μόνο αν διεκδικεί εισόδημα που να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες του παλεύοντας και κατά της ακρίβειας. Ωσπου να την ανατρέψει.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ