Κρίσιμο είναι η κάθε ΚΟΒ να διαμορφώνει το δικό της σχέδιο μαζικής και ιδεολογικοπολιτικής δράσης.

Μελετώντας τις Θέσεις, βλέπεις τον ζωντανό τρόπο με τον οποίο περιγράφει την καθημερινή πραγματικότητα των ΚΟΒ. Δείχνει ταυτόχρονα τον δρόμο και τα βήματα που πρέπει να γίνουν ώστε οι ΚΟΒ να δρουν ως πραγματική πρωτοπορία, να ανεβαίνει η ποιότητα της καθοδηγητικής δουλειάς και αυτό να αποτυπώνεται στην οικοδόμηση.

Το ζήτημα της οικοδόμησης και ανάπτυξης των κομματικών δυνάμεων είναι πολυπαραγοντικό. Παρόλο που το κίνημα είναι σε υποχώρηση, υπάρχουν σήμερα μεγάλες δυνατότητες, καθώς το ρεύμα αμφισβήτησης και οι διεργασίες που γίνονται, οι συζητήσεις, μπορούν να αποκτήσουν χαρακτηριστικά συσπείρωσης με το Κόμμα, από πρωτοπόρους εργάτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα δυνατότητας είναι οι Θέσεις και η δουλειά που κάναμε, η ευκολία που διακινούσαμε το φύλλο σε εργαζόμενους.

Χρειάζεται ωστόσο να φωτίσουμε με επάρκεια το κεντρικό ζήτημα, ότι οι καλύτερες προϋποθέσεις οικοδόμησης γερών ΚΟΒ δημιουργούνται εκεί όπου το καθοδηγητικό όργανο και η ΚΟΒ καταφέρνουν τη συγκρότηση και επιμένουν στην υλοποίηση ενός σχεδίου πολιτικής δράσης με επίκεντρο την επεξεργασμένη στρατηγική μας με προτεραιότητες και ιεράρχηση πού πρέπει να οικοδομήσουμε. Να μην αφήνουμε το ένα καθήκον για κάποιο άλλο και αντίστροφα.

Κάθε ΚΟΒ να διαμορφώνει ένα μηνιαίο σχέδιο δράσης και παρέμβασης στους χώρους ευθύνης της. Να κατακτήσει την ικανότητα να δένει σωστά και με επάρκεια, μέσα στο σύνολο των εξελίξεων, ότι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός είναι η απάντηση, και ότι η πάλη γι' αυτό μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ έχει αξία.

Θα μεταφέρω πείρα από την επιχειρησιακή ΚΟΒ μεγάλης εταιρείας του κλάδου του Χρηματοπιστωτικού, όπου είμαι μέλος. Η δημιουργία της επιχειρησιακής ΚΟΒ βοήθησε σημαντικά τη δουλειά μας, το άνοιγμά μας, την καλύτερη ιεράρχηση. Αυξήθηκαν ο κύκλος επιρροής μας και η διακίνηση του «Ριζοσπάστη», καλυτέρευσαν οι όροι με τους οποίους συζητάμε με τον κόσμο.

Η ΚΟΒ έχει πλέον διαμορφώσει έναν κομματικό περίγυρο ο οποίος έχει αυξηθεί σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα, λόγω της σταθερής μας παρέμβασης μέσα και έξω από τον χώρο, με δουλειά με χαρτί και μολύβι, ιεράρχηση, αξιοποίηση μορφών ανοίγματος της πολιτικής μας (εξορμήσεις, διακίνηση «Ριζοσπάστη», περιοδείες, ραντεβού). Εχουμε να μετρήσουμε ακόμα πολλά βήματα, καθώς πέρα από τον στενό περίγυρο έχουμε και έναν ευρύτερο περίγυρο που είτε είναι μέλη του Σωματείου είτε έχουν λάβει μέρος στους αγώνες στον χώρο δουλειάς (απεργίες, συνελεύσεις κ.λπ.). Με αυτόν τον ευρύτερο περίγυρο έχουμε χαλαρούς δεσμούς, ωστόσο ακόμα και γι' αυτόν τον κόσμο οι κομμουνιστές είναι το αποκούμπι τους, είναι αυτοί που έχουν δίπλα τους σε κάθε πρόβλημα, είτε αυτό αφορά τη δουλειά είτε όχι, γιατί γι' αυτούς:

- Παίζει ρόλο που ασχολούμαστε με το να υπάρχουν ομαλά προγράμματα εργασίας στα τμήματα, που αναδεικνύουμε συνεχώς την ανάγκη προσλήψεων για να μην υπάρχουν π.χ. αναμονές στο τηλεφωνικό κέντρο, να αντιστοιχούν λιγότερα Σαββατοκύριακα ανά εργαζόμενο, να βγαίνουν οι βάρδιες πιο ξεκούραστα.

- Παίζει ρόλο που ασχολούμαστε Χριστούγεννα - Πάσχα - καλοκαίρι με το θέμα των αδειών.

- Παίζει ρόλο που ασχολούμαστε με τον εξοπλισμό του εργαζόμενου (καρέκλα, γραφείο, ακουστικό), ακόμα και με τον κλιματισμό στον χώρο, εάν συνολικά δουλεύουμε σε ανθρώπινες συνθήκες χωρίς να κινδυνεύει η σωματική ή η ψυχική μας ακεραιότητα.

- Παίζει ρόλο που ασχολούμαστε με καταγγελίες - παράπονα για προϊστάμενους που είτε πιέζουν είτε απειλούν, και γινόμαστε έτσι το «μαξιλαράκι ασφαλείας» για τους εργαζόμενους.

- Παίζει ρόλο που μας βλέπουν στο κτίριο με τις ανακοινώσεις στο χέρι, με τον «Ριζοσπάστη», σε μαζικές και ατομικές πολλές φορές εξορμήσεις, όχι μόνο στην είσοδο της εταιρείας αλλά και γραφείο - γραφείο. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της 8ης Μάρτη, που την ίδια μέρα που η εργοδοσία ανακοίνωνε προγράμματα Yoga, εμείς πήγαμε γραφείο - γραφείο και μοιράσαμε γαρύφαλλα μαζί με την ανακοίνωση της ΟΓΕ.

Τα παραπάνω οδήγησαν σε καλύτερο σχέδιο σε ό,τι αφορά και τη συνδικαλιστική μας παρέμβαση, με δουλειά από τα κάτω και Γενικές Συνελεύσεις εργαζομένων, πιο εύστοχες ανακοινώσεις και σωστά αιτήματα που προέκυπταν από την ίδια την συζήτηση με τους εργαζόμενους και τους συσπείρωναν, δυνατότητα να βάλουμε σε αγωνιστική κίνηση μεγάλο αριθμό εργαζομένων ανά περιόδους (π.χ. απεργιακές κινητοποιήσεις για τη ΣΣΕ ή για το κλείσιμο των τμημάτων παραγωγής και του τηλεφωνικού).

Οι εργαζόμενοι του χώρου, παρόλο που είχαν ελάχιστη ή και καθόλου επαφή με το Κόμμα τα προηγούμενα χρόνια και άρα η συνείδησή τους είναι ευάλωτη, πιο ρευστή, εμπιστεύονται αυτό που τους λέμε, έχουν ανοιχτά τα αυτιά του προς εμάς και προς το Κόμμα και αυτό είναι αποτέλεσμα της σταθερής παρέμβασης. Προφανώς δεν έχουμε συζητήσει στον βαθμό που θέλουμε, ούτε έχουν αφομοιώσει τις επεξεργασίες του Κόμματος, ωστόσο είναι η μαγιά πάνω στην οποία πρέπει να κεντράρουμε και να ιεραρχήσουμε, να πέσουμε από πάνω τους με χρέωση κάθε συντρόφου.

Πρέπει να αφήσουμε πίσω λογικές «σ' αυτόν δεν λέω, δεν έρχεται σε συσκέψεις, δουλεύει πολλές ώρες», «κάνει 2 δουλειές», «είναι μαμά, δεν έχει χρόνο», «δεν διαβάζει τίποτα, σιγά μη διαβάσει "Ριζοσπάστη"». Οι επιφυλάξεις δεν είναι εντελώς άστοχες, αλλά εδώ μπαίνει το ερώτημα πώς αντιλαμβάνονται οι ΚΟΒ τους υποψήφιους στρατολογίας. Η εύκολη λύση είναι να ασχολούμαστε με τους «κλασικούς οπαδούς», με συνέπεια να αφήνουμε για το μακρινό μέλλον εργατόκοσμο, νέο κόσμο που είναι δίπλα μας.

Το πιο δύσκολο άλλωστε ζήτημα στην οικοδόμηση είναι κυρίως η επεξεργασία του περιεχομένου της καθημερινής δράσης της ΚΟΒ, η καλύτερη καθοδήγηση των μελών της, να μπορέσουν να δουν όλα τα μέλη της ΚΟΒ τις δυνατότητες ανάπτυξης, να πάρουν όλα τα μέλη ευθύνες. Η ΚΟΒ να διαμορφώνει μηνιαίο σχέδιο με περιεχόμενο και μορφή που να προσελκύει κόσμο, να περιλαμβάνει τόσο το μαζικό άνοιγμα (π.χ. περιοδεία στον χώρο δουλειάς) όσο και τη μορφή της σύσκεψης με ζητήματα που απασχολούν τους εργαζομένους, συζητιούνται στα διαλείμματα, είναι επίκαιρα. Ενώ έχουμε έναν κόσμο που είναι στο πλάι μας και δίνει μάχες μαζί μας, δεν επιμείναμε σε αυτήν τη μορφή παρέμβασης. Χρειάζεται να ανοίξουμε τα σπίτια μας στον εργατόκοσμο, να μπούμε στα δικά του.

Εκεί βλέπεις σε τι συνθήκες ζει ο άλλος, γνωρίζεις την οικογένειά του, αναπτύσσεται η εμπιστοσύνη και παράλληλα γίνεται ιεράρχηση του κόσμου με χρέωση δουλειάς. Εχουμε δει κόσμο να χρεώνεται δουλειά και να το χαίρεται, και εμείς να μην το πιστεύουμε. Αυτό σημαίνει ο κομμουνιστής να δρα για να εντάξει στον αγώνα περισσότερους εργαζόμενους.

Να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο κόσμος αυτός είναι άπειρος, με τα καλά του και τα στραβά του, όμως αυτός ο κόσμος είναι μπροστάρης. Πρέπει να συζητάμε μαζί του, να τον ακούμε, να τον εξοπλίζουμε με επιχειρηματολογία, να τον φροντίζουμε ιδεολογικοπολιτικά, με χρέωση κάθε συντρόφου. Με αυτόν τον τρόπο οι υποψήφιοι είναι ενταγμένοι στο σχέδιο της ΚΟΒ, με συγκεκριμένα καθήκοντα, βοηθιούνται ιδεολογικοπολιτικά.

Μια τέτοια δουλειά χρειάζεται. Να παρακολουθείται και να συζητιέται σε κάθε συνεδρίαση της ΚΟΒ, να γίνεται ολοκληρωμένη συζήτηση, με θετική και αρνητική πείρα για το πώς προχωράει το σχέδιο στη ζωή.

Οσον αφορά τις κλαδικές Οργανώσεις, συμφωνώ ότι ο στόχος πρέπει να είναι η οικοδόμηση και η διάταξη των Οργανώσεων σε επιχειρησιακό επίπεδο. Είναι η διάταξη που μπορεί η ΚΟΒ να λειτουργήσει, να σχεδιάσει, να αποτιμήσει και να συζητήσει σε βάθος όλα τα ζητήματα που διαπερνούν την καθημερινότητα του Κόμματος και τη στρατηγική του. Φυσικά, δεν είναι μόνο το ζήτημα της διάταξης και του χώρου ευθύνης μιας ΚΟΒ που παίζει ρόλο, αλλά μια τέτοια διάταξη μπορεί να βοηθήσει περισσότερο από κλαδικές ΚΟΒ με μεγάλο αριθμό συντρόφων που πολλές φορές εργάζονται σε διαφορετικές επιχειρήσεις του κλάδου, μικρότερες και μεγαλύτερες, πόσο μάλλον όταν μέσα στην ΚΟΒ υπάρχουν και παραπάνω από ένας κλάδος της οικονομίας. Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, που εγώ θα ξεχωρίσω και θα αναφέρω δύο:

• Πρώτον και πιο σημαντικό, το κατά πόσο η Οργάνωση σχεδιάζει τη δράση της με βάση τους στόχους οικοδόμησης και δεν πηγαίνει απλά με το ήδη υπάρχον κομματικό δυναμικό.
• Δεύτερον, το κατά πόσο τα καθοδηγητικά όργανα δίνουν την κατεύθυνση στο κομματικό και ΚΝίτικο δυναμικό σταθερά να προσανατολίζεται στις μεγάλες, στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις. Να επιμένουμε σε ζωντανή, συντροφική και ειλικρινή συζήτηση, που σπάει τον εφησυχασμό και κατευθύνει τις επιλογές χώρου δουλειάς με κριτήριο τους μεγάλους στόχους του Κόμματος.

Το βασικό που πρέπει να μας απασχολήσει σε κάθε περίπτωση είναι το ζήτημα του συγκεκριμένου περιεχομένου της πολιτικής δράσης της ΚΟΒ, που τις περισσότερες φορές απουσιάζει ή καλύπτεται από ένα γενικό κεντρικό καθήκον της περιόδου. Αυτό οδηγεί πολλές φορές στο να πιέζονται οι δυνάμεις μας, εφόσον δεν έχουν ξεκάθαρο το τι πρέπει να κάνουν, αλλά και η λειτουργία και η συζήτηση της ΚΟΒ να είναι γενικόλογη, χωρίς ουσιαστική πολιτική στόχευση, αμελώντας τις αποφάσεις που έχουμε συλλογικά πάρει, και με το να κυριαρχούν καθοδηγητικές οδηγίες του στυλ «να βρούμε τον περίγυρό μας». Αυτές είναι αδυναμίες που ξεκινάνε από έναν εμπειρισμό και απαιτείται να εξαλειφθούν άμεσα.

Το σχέδιο της κλαδικής ΚΟΒ, ιδιαίτερα αυτών που έχουν όλο τον κλάδο στην ευθύνη τους ή πολλές επιχειρήσεις του κλάδου, πρέπει να παίρνει υπόψη μια σειρά από παράγοντες όπως:

• Θέση του κλάδου στην οικονομία.
• Ρόλος των κυρίαρχων επιχειρήσεων του κλάδου στην οικονομία και παρέμβασή τους στην πολιτική ζωή της χώρας και σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
• Ρόλος τους στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
• Θέση και σύνθεση των εργαζομένων, επίπεδο εξειδίκευσης, κοινωνική και πολιτική πείρα.
• Ο μηχανισμός εκμετάλλευσης στο σήμερα.
• Η επεξεργασία μας για τον κλάδο για τον σοσιαλισμό.

Με βάση αυτά, για παράδειγμα στον κλάδο της Ενέργειας θα βοηθούσε μια έκδοση μπροσούρας που να περιγράφει τις μεγάλες αλλαγές του κλάδου τα τελευταία χρόνια, τι επέδρασε σε αυτές και πώς επέδρασαν αυτές στην ελληνική κοινωνία. Δηλαδή εξελίξεις στο ενεργειακό μείγμα τις τελευταίες δεκαετίες, πορεία των κυρίαρχων μονοπωλίων και μεταξύ τους ανταγωνισμοί, ο ρόλος τους στους διεθνείς ανταγωνισμούς και τι σημαίνουν όλα αυτά για τον ελληνικό λαό. Και με βάση αυτό να καταλήγουμε στην πρότασή μας, στο πώς θα είναι ο κλάδος της Ενέργειας στον σοσιαλισμό, έστω στους βασικούς άξονες. Αυτό μπορεί να δώσει περιεχόμενο και στη ζωή των ΚΟ που έχουν αναφορά στον κλάδο, αλλά και σε ευρύτερες εδαφικές Οργανώσεις. Επίσης μπορεί να απασχολήσει αρκετά τις βοηθητικές επιτροπές, όπως την Ιδεολογική Επιτροπή και την Ομάδα Οικονομίας. Σε αυτό το σχέδιο μπορεί να ενταχθεί η παρέμβαση για τα διυλιστήρια της περιοχής, για τα ζητήματα των Βιομηχανικών Ατυχημάτων Μεγάλης Εκτασης, της περιβαλλοντικής ρύπανσης, της γειτνίασής τους με κατοικημένες περιοχές. 'Η η παρέμβαση για το ηλεκτρικό δίκτυο της πόλης, με τις συνεχείς βλάβες και την ανάγκη αναβάθμισης του δικτύου ΔΕΔΔΗΕ - ΑΔΜΗΕ.

Είναι ζητήματα που διαρκώς ξεφεύγουν από τον προσανατολισμό μας και μας «παίρνει η μπάλα» της καθημερινότητας. Σε αυτό παίζει κρίσιμο ρόλο ο Γραμματέας της ΚΟΒ και η ΤΕ. Κατά πόσο δηλαδή θα οργανώνει τη δουλειά με βάση αυτά, και άρα η βοήθεια που πρέπει να λαμβάνει από το παραπάνω καθοδηγητικό όργανο πρέπει να είναι σε αυτόν τον άξονα. Δεν πρέπει όμως να υποτιμάμε και μια σειρά από αντικειμενικές δυσκολίες που εμφανίζονται όταν ο Γραμματέας αναλαμβάνει ο ίδιος, όταν δεν υπάρχει ο κατάλληλος καταμερισμός στην ΚΟΒ, απαραίτητα καθήκοντα όπως «κλεισίματα» κομματικού τύπου ή οικονομικών, τα οποία μπορούν να βάλουν επιπλέον εμπόδιο στην ουσιαστική καθοδήγηση της ΚΟΒ.

Το ζήτημα της πολυχρέωσης ορισμένων στελεχών, που αναφέρεται και στις Θέσεις, είναι ζήτημα που πρέπει να επιλυθεί και απαιτεί πολλή σκέψη. Για παράδειγμα, δεν θεωρώ ότι πέφτουν απαραίτητα πολλά σε κάποιον που έχει χρεώσεις στο κίνημα με διακριτό ρόλο και καθοδηγητικές ευθύνες σε κάποια ΚΟΒ, κάτι δηλαδή που πολλές φορές το παρουσιάζουμε ως απαγορευτικό. Αρκεί όμως να συνηγορούν και άλλοι βοηθητικοί παράγοντες σε αυτό, όπως η ίδια η ωριμότητα του συντρόφου, η σύνθεση της ΚΟΒ, οι απαιτήσεις του χώρου, ακόμα και τα χαρακτηριστικά της εργασίας του συντρόφου. Το ζητούμενο είναι να μένει χρόνος στον καθέναν για να σκεφτεί, να σχεδιάσει και να οργανώσει τις ευθύνες του και όχι να κυνηγάει την ουρά του. Και, φυσικά, κάθε καθυστέρηση και αδυναμία δεν οφείλεται σε μια θεωρητική πολυχρέωση. Είναι υπόθεση του καθενός και του Κόμματος συλλογικά πώς τα στελέχη μας θα είναι ικανά σε κάθε τομέα δουλειάς, πώς θα είναι μεθοδικοί στον χρόνο τους και στη δράση τους, και το καθοριστικό γι' αυτό είναι η ολόπλευρη βοήθεια της καθοδήγησης σε ιδεολογικοπολιτικό αλλά και οργανωτικό επίπεδο.

Το ίδιο ισχύει για τις Τομεακές Επιτροπές και τις συνεδριάσεις τους, που πρέπει να αντιμετωπίζονται ως όργανα ολόπλευρης ιδεολογικοπολιτικής καθοδήγησης. Απαιτείται επιμονή στο να συζητούνται τα συμπεράσματα της δράσης μας, το πώς προχωράει το σχέδιο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, με έντονη πολιτική συζήτηση όχι μόνο πάνω στις εξελίξεις αλλά και σε ευρύτερα θεωρητικά ζητήματα. Να δοθεί χρόνος στη θεματολογία να συζητάμε τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα και αυτό να μην αναβάλλεται διαρκώς, στο όνομα της άμεσης επίλυσης αυτών που έχουν προκύψει. Είναι διαφορετικό δηλαδή να συζητάμε σε ένα καθοδηγητικό όργανο το πώς αναδεικνύουμε τον μηχανισμό εκμετάλλευσης μέσα από την πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια σε ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο, και διαφορετικό το να συζητάμε αναλυτικά το τι κάνει κάθε σωματείο που έχουμε στην ευθύνη μας πριν από μια απεργία, για παράδειγμα, που μπορεί καλύτερα να είναι θέμα συζήτησης στην αντίστοιχη βοηθητική επιτροπή.